52007PC0647

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 23.10.2007

KOM(2007) 647 wersja ostateczna

2005/0246 (COD)

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO na mocy art. 251 ust. 2 akapit drugi Traktatu WE dotyczący

wspólnego stanowiska Rady w sprawie przyjęcia wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)

2005/0246 (COD)

KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO na mocy art. 251 ust. 2 akapit drugi Traktatu WE dotyczący

wspólnego stanowiska Rady w sprawie przyjęcia wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Zmodernizowany Kodeks Celny)

1. PRZEBIEG PROCEDURY

Data przekazania wniosku do Parlamentu Europejskiego i Rady (dokument KOM(2005)608 wersja ostateczna – 2005/0246 COD): | 30 listopada 2005 r. |

Data wydania opinii przez Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny: | 5 lipca 2006 r. |

Data wydania opinii przez Parlament Europejski, pierwsze czytanie: | 12 grudnia 2006 r. |

Data przekazania w formie ustnej zmienionego wniosku do Grupy Roboczej Rady ds. Unii Celnej (Prawodawstwo i Polityka): | 11 stycznia 2007 r. |

Data osiągnięcia porozumienia politycznego w Radzie: | 25 czerwca 2007 r. |

Data przyjęcia wspólnego stanowiska większością kwalifikowaną: | 15 października 2007 r. |

2. PRZEDMIOT WNIOSKU KOMISJI

Celem wniosku jest modernizacja i uproszczenie prawa celnego i procedur administracyjnych z punktu widzenia zarówno organów celnych, jak i przedsiębiorstw handlowych. Proponowane usprawnienie procedur i procesów celnych jest również ukierunkowane na dostosowanie przepisów celnych do wspólnych standardów dla interoperacyjnych systemów IT.

Wniosek ten musi być rozpatrywany w kontekście strategii na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz polityki lepszych uregulowań prawnych, ponieważ uprości on prawodawstwo europejskie w celu ograniczenia kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w Europie i zwiększenia wydajności, przejrzystości oraz poziomu zaufania. Wniosek został opracowany również z myślą o realizacji celów inicjatywy „e-administracja”, która powinna umożliwić przedsiębiorstwom czerpanie jak największych korzyści z nowoczesnych technologii i wynikających z nich ułatwień w handlu.

Ma on duże znaczenie polityczne, ponieważ doprowadzi do dalszego pogłębienia jednolitego rynku. Stanowi on istotny krok w kierunku usunięcia pozostałych przeszkód dla w pełni zintegrowanego obszaru celnego. Wniosek jest trudną politycznie kwestią, ponieważ wymaga on dokonania trudnych wyborów i przeprowadzenia w niektórych przypadkach bolesnych reform (szczególnie w celu doprowadzenia do interoperacyjności systemów elektronicznego przetwarzania danych w poszczególnych państwach członkowskich).

3. UWAGI DOTYCZĄCE WSPÓLNEGO STANOWISKA

3.1 Uwagi ogólne

Wspólne stanowisko, będące przedmiotem porozumienia politycznego przyjętego większością kwalifikowaną dnia 25 czerwca 2007 r., jest zgodne z ogólnymi założeniami zmienionego wniosku Komisji. Zmiany wprowadzono w celu zapewnienia większej jasności oraz bardziej elastycznego i adekwatnego prawodawstwa, które pozwoli na stworzenie lepszej równowagi między koniecznością dokonywania kontroli celnych i ułatwieniami dla legalnego handlu.

3.2 Analiza poprawek zaproponowanych przez Parlament w pierwszym czytaniu

W swoim wspólnym stanowisku Rada nie zgodziła się na przyjęcie wszystkich poprawek zaproponowanych przez Parlament Europejski, jednak 36 spośród 54 poprawek przyjętych przez Parlament zostało włączonych do wspólnego stanowiska całkowicie lub zasadniczo, tzn. z pewnymi zmianami dla celów spójności lub jasności, bądź też częściowo.

W zamieszczonej w załączniku tabeli przedstawiono korelację między poprawkami Parlamentu Europejskiego wprowadzonymi do motywów i przepisów wniosku Komisji a odpowiadającymi im motywami i przepisami, które zostały zmienione i otrzymały inną numerację we wspólnym stanowisku Rady.

Poprawki przyjęte przez Radę i Komisję

Następujące poprawki zostały w całości przyjęte przez Radę: 1, 4, 6, 7, 8, 12, 17, 20, 21, 32, 33, 35, 38, 49, 52 i 56 ; następujące poprawki zostały przyjęte zasadniczo: 2, 3, 9, 10, 16, 18, 31, 36, 37, 39, 42-48 i 50.

Poprawka 26 została przyjęta tylko w odniesieniu do stosowania uproszczonych procedur w stosunku do towarów wspólnotowych będących przedmiotem wymiany handlowej z terytoriami lub między terytoriami, które wchodzą w skład obszaru celnego Wspólnoty, ale nie są objęte zakresem terytorialnym szóstej dyrektywy w sprawie podatku VAT.

Wszystkie te poprawki zostały wcześniej zaakceptowane przez Komisję, z wyjątkiem poprawek 21 i 31 .

W odniesieniu do poprawek 11 i 13 Rada – w pełni akceptując zasadę dostosowywania wniosku do nowej procedury regulacyjnej połączone z kontrolą przewidzianą w art. 5a decyzji w sprawie komitologii – doszła do odmiennych wniosków niż Parlament w przypadku kilku przepisów dotyczących uprawnień, a także uzupełniła prace podjęte przez Parlament Europejski poprzez dostosowanie innych przepisów.

Poprawki, które nie zostały przyjęte ani przez Radę, ani przez Komisję

Rada nie przyjęła następujących poprawek, na które nie zgodziła się również Komisja:

poprawki 5 , ponieważ odniesienie do decyzji zmieniającej decyzję w sprawie komitologii musi być zamieszczone w przypisie, a nie w tekście;

poprawki 14, ponieważ Kodeks Celny nie obejmuje żadnego systemu akredytowania przedstawicieli celnych;

poprawki nr 22, ponieważ zmiana brzmienia mogłaby stanowić przeszkodę dla możliwości przeprowadzania przez władze celne wyrywkowych kontroli;

poprawki 23 , ponieważ usunięcie odniesienia do godzin otwarcia urzędów celnych mogłoby poważnie zaszkodzić realizacji celów wniosku dotyczących ograniczenia pobierania opłat celnych, natomiast wprowadzenie odniesienia do „innych działań wymaganych w celu zastosowania przepisów celnych” doprowadziłoby do przedłużenia praktyk panujących w niektórych państwach członkowskich, polegających na pobieraniu opłat za sporządzenie elektronicznych zgłoszeń;

poprawki 25 , ponieważ zobowiązałaby ona państwa członkowskie do otwarcia urzędów celnych przez 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu, co mogłoby być pożądane, ale obecnie jest niewykonalne;

poprawki 26 (częściowo), ponieważ stosowanie uproszczonych procedur w odniesieniu do takich towarów przewożonych tylko w obrębie jednego państwa członkowskiego lub między kilkoma państwami członkowskimi nie zapewniłoby jednolitego stosowania przepisów dotyczących VAT w ramach jednolitego rynku;

poprawki 28, ponieważ prowadzi ona do stosowania Kodeksu Celnego do celów ustanawiania dyrektyw negocjacyjnych w odniesieniu do reguł pochodzenia w umowach preferencyjnych, co stanowi prerogatywę Rady, zgodnie z art. 133 Traktatu WE, jak również wykonanie art. 187 Traktatu WE;

poprawki 29 , ponieważ artykuł, którego dotyczy ta poprawka, został zmieniony przez Radę, tak by dłużnicy byli wspólnie i solidarnie odpowiedzialni za dług;

poprawki 30 , ponieważ z punktu widzenia sporządzania tekstu przepisów prawnych podawanie przykładów nie jest właściwe, natomiast w Kodeksie konieczne jest jedynie wprowadzenie podstawowej zasady, zgodnie z którą mogą być akceptowane inne formy gwarancji;

poprawek 40 i 41, ponieważ w obydwu przypadkach poprawki błędnie interpretują obecne i proponowane przepisy. Konwencja COTIF nie jest konwencją międzynarodową ustanawiającą procedurę tranzytową lub gwarantującą swobodę tranzytu, a zatem nie może być uwzględniona w tych artykułach;

poprawki 51 , ponieważ opiera się ona na błędnym rozumowaniu, że wywozową skróconą deklarację można traktować w ten sam sposób jak przywozową deklarację skróconą;

poprawki 53 , ponieważ byłaby ona sprzeczna z zasadą pomocniczości.

Poprawki, które nie zostały przyjęte przez Radę, ale zostały wcześniej przyjęte przez Komisję

Rada nie przyjęła następujących poprawek, na które wcześniej zgodziła się Komisja:

poprawki 15 , ponieważ art. 13 wniosku ma zostać włączony do art. 11;

poprawki 24 , ponieważ ze względu na nowe brzmienie przepisu taka poprawka spowodowałaby, że lista nie miałaby charakteru wyczerpującego [w przypadku gdy poprawka 24 nie dotyczyłaby wszystkich wersji językowych];

poprawki 54 , ponieważ proponowany artykuł 195 został usunięty ze zmienionego tekstu ze względu na to, że Rada uważa, że Kodeks i jego przepisy wykonawcze powinny być wystarczająco jasne, by ograniczyć konieczność sporządzania not wyjaśniających i wytycznych do wyjątkowych przypadków, a także że nie ma potrzeby tworzenia „trzeciego filara” rozporządzenia lub zobowiązywania Komisji do stworzenia go na mocy Kodeksu.

3.3. Nowe przepisy wprowadzone przez Radę

Wspólne stanowisko zawiera kolejne, poczynione przez Radę zmiany, dotyczące zarówno kwestii przedstawionych w zaproponowanych przez Parlament Europejski poprawkach, które uwzględniają stanowisko przedsiębiorców europejskich, jak i kwestii poruszonych przez organy celne państw członkowskich. Sporne kwestie można podzielić na dwie kategorie: kluczowe kwestie dotyczące przedstawicielstwa celnego, scentralizowanej odprawy celnej i punktów kompleksowej obsługi (które wymagały politycznego poparcia Rady Ministrów i otrzymały je) oraz kategorię mniej ważnych zagadnień, takich jak uproszczenia krajowe, stosowanie gwarancji i prawa złożenia wyjaśnień, dla których znaleziono rozsądne praktyczne rozwiązania. Zmiany wprowadzone do procedury przyjmowania przepisów wykonawczych również miały istotne znaczenie dla Zmodernizowanego Kodeksu.

Najważniejsze wprowadzone zmiany są następujące:[1]

Zgodnie z art. 21 (wcześniej art. 22) z motywu 14 (wcześniej motyw 12 we wniosku Komisji) wykreślono odniesienie do jednolitych wspólnotowych ram dotyczących sankcji, usunięto również motyw 32 z wniosku Komisji, zgodnie z dążeniem do eliminowania wszelkich odniesień do akcyzy i podatku VAT w zmienionym tekście Kodeksu, ze względu na to, że są one objęte innym prawodawstwem. Zmieniono również znajdujący się w motywie 39 (wcześniej motyw 38) wykaz rozporządzeń, które zostaną uchylone.

We wspólnym stanowisku nie uwzględniono również w pełni wsparcia Parlamentu Europejskiego dla utrzymania niektórych istniejących w prawodawstwie celnym uproszczeń krajowych . Zniesienie uprawnień krajowych stanowi podstawową zasadę proponowanej reformy, ponieważ mogą one prowadzić do niejednolitego stosowania przepisów celnych przez poszczególne państwa członkowskie i zagrażają jednolitym zasadom konkurencji dla przedsiębiorców w całej UE. Uwzględniając to zastrzeżenie, przyjęto jednak niektóre przepisy zaproponowane przez Parlament, szczególnie w art. 1 ust. 3, w celu umożliwienia stosowania uproszczonych procedur w odniesieniu do wymiany towarowej między Wspólnotą Europejską a jej „szczególnymi obszarami”, takimi jak Wyspy Alandzkich, Wyspy Normandzkie, Wyspy Kanaryjskie itp.

W odniesieniu do przedstawicielstwa celnego we wspólnym stanowisku wprowadzono opierające się na wspólnych kryteriach warunki, które muszą zostać spełnione przez przedstawicieli celnych działających w co najmniej dwóch państwach członkowskich, ponieważ kwestii tej nie należy pozostawiać do rozstrzygnięcia poszczególnym państwom członkowskim w drodze jednostronnych decyzji. Mimo że nie jest to „procedura akredytacyjna”, powinna ona objąć zagadnienia poruszone przez Parlament Europejski, przedstawicieli celnych i niektóre państwa członkowskie oraz jest zgodna z Traktatem i dyrektywą w sprawie usług. We wspólnym stanowisku określono również bliżej przewidziane w art. 12 odstępstwa od konieczności przedstawienia dowodów potwierdzających prawo do występowania w charakterze przedstawiciela celnego. Usunięto art. 13 wniosku Komisji, ponieważ został on zasadniczo włączony do art. 11.

W art. 16 ust. 4 (wcześniej art. 17 ust. 4) zgodnie z istniejącymi przepisami krajowymi Rada przedłużyła do czterech miesięcy termin podjęcia przez organy celne decyzji , o którą złożono wniosek, oraz powiadomienia o niej wnioskodawcy.

Usunięto art. 35 wniosku Komisji dotyczący uproszczeń, które są teraz bardziej szczegółowo określone w nowym art. 116, art. 1 ust. 3 (nowy ustęp) oraz art. 183 ust. 2 lit. c) (wcześniej art. 194).

Do art. 21 (wcześniej art. 22) zostały włączone przepisy zobowiązujące państwa członkowskie do powiadamiania Komisji o sankcjach celnych , jednakże Rada ograniczyła ten obowiązek do powiadamiania o obowiązujących lub nowych przepisach krajowych w państwach członkowskich.

Artykuł 29 (wcześniej art. 31) dotyczący przedłużonego terminu przechowywania dokumentów i innych danych , który uprzednio miał zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do postępowań odwoławczych, teraz ma również zastosowanie odnośnie do postępowań sądowych.

Względy polityczne skłoniły Radę do pozostawienia w mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 82/2001 dotyczącego odrębnych pochodzenia w przypadku Ceuty i Melilli, jednak z uwzględnieniem porozumienia, że wspomniane rozporządzenie zostanie zaktualizowane w celu dostosowania go do innych reguł pochodzenia; w związku z tym zmieniono odpowiednio art. 39 (wcześniej art. 42).

Szczegółowe zasady dotyczące stosunków oraz zasady dotyczące metody alternatywnej ustalania wartości celnej zostały przeniesione do przepisów wykonawczych, w wyniku czego usunięto art. 46 wniosku Komisji.

W art. 51 (wcześniej art. 56) Rada ponownie wprowadziła zapis, że jeżeli istnieje kilku dłużników , są oni wspólnie i solidarnie odpowiedzialni za dług. Jednocześnie usunięto przewidzianą we wniosku zachętę dla organów celnych do egzekwowania długu w pierwszej kolejności od osób, które umyślnie naruszyły przepisy prawa celnego. Jednakże w art. 72 ust. 3 (wcześniej art. 77 ust. 3) utrzymano możliwość zawieszania biegu terminu zapłaty kwoty należności w takim przypadku.

Do przepisów wykonawczych w art. 54 (wcześniej art. 59) dotyczących obliczania kwoty należności Rada wprowadziła również zapis zabezpieczający przed możliwością obchodzenia środków taryfowych, takich jak cło antydumpingowe.

W odniesieniu do zabezpieczeń pojawił się spór dotyczący proponowanego rozszerzenia odpowiedzialności gwaranta za pokrycie długu celnego powstałego w wyniku niezgłoszenia towarów lub w następstwie kontroli po zwolnieniu. Zmieniając art. 56 (wcześniej art. 61) Rada jasno określiła, że odpowiedzialność ta dotyczy zabezpieczeń w ogóle, ale wykorzystywanie zabezpieczeń w celu odzyskiwania długów po przeprowadzeniu odprawy celnej jest opcjonalne dla państw członkowskich i w każdym przypadku może być wykorzystywane wyłącznie, jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione. We wspólnym stanowisku lepiej zdefiniowano konieczność wprowadzenia przepisów wykonawczych dotyczących przepisów ogólnych w sprawie zabezpieczeń, w szczególności w odniesieniu do innych przypadków, w których zabezpieczenie nie jest wymagane, takich jak szczególne rodzaje obrotu/transportu lub ograniczony termin ważności zabezpieczenia. W odniesieniu do gwaranta w art. 61 (wcześniej art. 66) lepiej określono instytucje, które mogą zapewnić zabezpieczenie bez konieczności ich uznania przez organy celne. Z art. 62 (wcześniej art. 67) usunięto proponowane ograniczenie tylko do upoważnionych przedsiębiorców (AEO) możliwości wykorzystywania zabezpieczeń generalnych w obniżonej kwocie lub zwolnienia z obowiązku złożenia zabezpieczenia, podczas gdy w przypadku chęci skorzystania z tych uproszczeń konieczne będzie spełnienie takich samych warunków, jak niektóre z nałożonych na AEO (szczególnie kryterium udowodnionej wypłacalności).

Ponieważ nowy Kodeks stwarza podstawy dla kontroli opartych na systemie, Rada zaakceptowała zasadę samodzielnego obliczania należności celnych promowaną przez niektóre państwa członkowskie w Radzie, zgodnie z którą jak najbardziej upraszcza się formalności celne i, jeśli to możliwe i w stosownych przypadkach, uprawnione podmioty handlowe mogą same dokonywać dotyczących ich formalności celnych. Prawo organów celnych do akceptowania kwot należności celnych określonych przez zgłaszającego zostało włączone do art. 66 ust. 2 (wcześniej art. 71 ust. 2) i, podobnie jak w przypadku scentralizowanej odprawy celnej, przepis dotyczący definicji został włączony do nowego art. 116 wyznaczającego i wyjaśniającego podstawowe zasady samodzielnego obliczania należności celnych, ograniczonego jednak do upoważnionych przedsiębiorców.

Usunięto art. 84 wniosku Komisji, natomiast definicje dotyczące zwrotu i umorzenia przesunięto do art. 4, a inne przepisy włączono do art. 79 (wcześniej art. 85).

W art. 86 (wcześniej art. 92) Rada miała na celu wyjaśnienie warunków wygaśnięcia długu celnego , w przypadku gdy towary zostają zajęte i ulegają przepadkowi. Ponadto uznając rolę dłużników we wspieraniu walki z nadużyciami Rada wycofała propozycję dotyczącą przepisu umożliwiającego wygaśnięcie długu celnego powstałego w szczególności podczas transakcji kontrolowanej przeprowadzonej w celu zidentyfikowania przestępców, ponieważ nie jest to praktykowane we wszystkich państwach członkowskich.

W tytule V rozdział 2, „ Objęcie towarów procedurą celną ”, we wspólnym stanowisku wprowadzono nowy art. 106 wyznaczający i określający podstawowe zagadnienia dotyczące odprawy scentralizowanej , która nie będzie już ograniczona do AEO, mimo że wnioskodawcy będą musieli spełnić kryteria przyznania statusu AEO.

Zmieniono również strukturę tego rozdziału, tak by jego porządek był bardziej logiczny; zasady dotyczące zgłoszeń skróconych i uzupełniających są obecnie zapisane wraz z zasadami dotyczącymi standardowych zgłoszeń oraz ogólnymi przepisami dotyczącymi wszystkich zgłoszeń. (numeracja art. 125 i 128 wniosku Komisji została zmieniona na art. 109 i 110, natomiast art. 114-117 otrzymały nową numerację jako art. 111-114).

Rada wycofała przewidziane w art. 109 (wcześniej art. 125) ograniczenie wykorzystywania uproszczonych zgłoszeń wyłącznie przez AEO, w wyniku czego przepis art. 127 wniosku Komisji dotyczący zgłoszeń uproszczonych wydawanych sporadycznie staje się zbędny; Rada wprowadziła również ponownie (jednak w art. 112 (wcześniej art. 114)) ograniczenie prawa do odstąpienia od zgłaszania towarów do procedury celnej na podstawie zgłoszenia uproszczonego poprzez osobny wpis do rejestru. Artykuły 126 i 127 wniosku Komisji zostały zatem usunięte.

W art. 111 (wcześniej art. 114) wspólnego stanowiska przywrócono również odniesienie w Kodeksie do osób, które w celu dokonania zgłoszenia celnego nie muszą posiadać siedziby na obszarze celnym Wspólnoty.

W tytule V w nowym rozdziale 3, „Weryfikacja i zwolnienie towarów”, dokonano rozróżnienia między aspektami odprawy celnej towarów zgłoszonych do procedury (numeracja art. 118-124 wniosku Komisji została zmieniona na numerację art. 117-121, art. 123 i 124. Dodano nowy art. 122 dotyczący środków wykonawczych. [Wcześniejszy rozdział 3 we wniosku Komisji „Uproszczenia dotyczące zgłoszenia celnego” stał się sekcją 3 w rozdziale 2 w tym tytule;artykuł 129 wniosku Komisji został usunięty.]

We wspólnym stanowisku zmieniono również art. 138 (wcześniej art. 146), ponieważ zakończenie procedury tranzytu jest zasadniczo czym innym niż jej zamknięcie, a przepisy dotyczące zakończenia tej procedury zostały odpowiednio przywrócone w art. 146 (wcześniej art. 155). Wprowadzający art. 154 wniosku Komisji został usunięty, ponieważ nie jest konieczny.

Zgodnie z wnioskiem dotyczącym Zmodernizowanego Kodeksu czasowe składowanie stało się procedurą celną, a także, podobnie jak w przypadku towarów w składach celnych i wolnych obszarach celnych, nie ustala się okresu pozostawania towarów pod procedurą składowania czasowego na mocy innej procedury celnej, dzięki czemu unika się automatycznego powstania długu celnego po upłynięciu określonego terminu. W art. 150 (wcześniej art. 159) uznano, że istnieją okoliczności, w których możliwe jest wyznaczenie terminu, przed którego upływem procedura składowania musi zostać zakończona, w szczególności jeśli miejsce składowe prowadzone jest przez sam organ celny i nie istnieją żadne ustalenia handlowe, a także w wyjątkowych okolicznościach. Ten sam artykuł przewiduje obecnie przyjęcie przepisów wykonawczych w celu określenia tych wyjątkowych okoliczności.

Usunięto art. 166 wniosku Komisji dotyczący procedur na terenie wolnych obszarów celnych , a jego przepisy włączono do art. 159 (wcześniej art. 169).

We wspólnym stanowisku w art. 177 (wcześniej art. 187) wprowadzono przepisy dotyczące formalności stosowanych przy wyprowadzeniu w odniesieniu do zgłaszania towarów opuszczających obszar celny Wspólnoty w urzędzie celnym wyprowadzenia towarów, tzn. w urzędzie wyjścia. W obecnym Kodeksie takie zgłoszenie jest wyraźnie określone w przypadku niektórych procedur, np. wywozu, tranzytu, lecz nie we wszystkich przypadkach, co jest teraz konieczne dla celów kontroli ze względów ochrony i bezpieczeństwa kontroli.

Obowiązywanie decyzji Rady 2006/512/WE[2] w sprawie komitologii, ustanawiającej zmienione warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, znajduje obecnie swoje odbicie w całym Kodeksie, przy czym poszczególne artykuły uprawniające Komisję do przyjmowania środków wykonawczych zostały zmienione celem określenia procedury, która ma za każdym razem zastosowanie. W wielu przypadkach do tych artykułów dodano bardziej szczegółowe przepisy dotyczące procedury komitologii.

3.4. Kluczowe kwestie, których nie dotyczą zmiany/oświadczenia

Scentralizowana odprawa celna będzie miała wpływ na kwoty należności celnych pobieranych przez poszczególne państwa członkowskie, a zatem na odsetek (25 %) należności zatrzymywanych jako koszty poboru, na VAT oraz na ustalenia statystyczne. Aby tego rodzaju zewnętrzne kwestie nie opóźniały przyjęcia Zmodernizowanego Kodeksu Celnego, osiągnięto porozumienie dotyczące oświadczenia Rady, w którym opowiada się ona za stworzeniem mechanizmu służącego odpowiedniemu dostosowaniu przepływów kosztów poboru. Taki mechanizm powinien zostać wypracowany w ramach odpowiednich forów oraz należy przyznać mu status, który zapewniałby wiążące prawnie skutki dla państw członkowskich; powinien on obowiązywać przed wejściem w życie Zmodernizowanego Kodeksu oraz powinien on być operacyjny przed rozpoczęciem stosowania tego Kodeksu.

W oświadczeniu Rady stwierdzono również, że system scentralizowanej odprawy celnej może również wymagać dostosowań w związku z podatkiem VAT, statystyką oraz krajowymi zakazami i ograniczeniami, oraz że kwestie te powinny zostać wyjaśnione na odpowiednich forach przed wejściem w życie przepisów dotyczących scentralizowanej odprawy celnej w Zmodernizowanym Kodeksie Celnym.

W innym oświadczeniu Rada i Komisja zgodziły się na przeprowadzenie oceny funkcjonowania scentralizowanej odprawy celnej po upływie trzech lat od wejścia w życie Zmodernizowanego Kodeksu.

4. UWAGI KOŃCOWE

Komisja popiera w pełni wspólne stanowisko, które uwzględnia i ulepsza szereg poprawek wniesionych przez Parlament Europejski.

Annex 1

Correlation Table

between the 54 European Parliament's amendments, the corresponding recitals/provisions in the Commission's proposal (COM(2005)0608) and the recitals/provisions as re-numbered in the Council's common position

(European Parliament's amendments rejected either by the Commission or by the Council or by both are shown in grey shading)

No EP Amendment | No Recital/Article (Commission's proposal) | No Recital/Article (Council's common position) |

1 | 1 | 1 |

2 | new Recital 6a | Recital 8 |

3 | Recital 8 | Recital 10 |

4 | Recital 9 | Recital 11 |

5 | Recital 36 | Recital 35 |

6 | Recital 38 | Recital 39 |

7 | 2 | 2 |

8 | 4 (4) | 4 (5) |

9 | 4 (new 4a) | 4 (6) |

10 | 4 (new 8a) | 4 (11) |

11 (Comitology) | 5 (1) sub-par. 2, 11 (2), 59 (c), 61, 68, 77, 81, 83, 93 (3)(a), 93 (3)(c), 95, 107, 115, 116, 117, 128, 137, 138, 141, 143 (2), 144 (2), 145, 150, 172, 174, 186, 191, 192, 193 | 5 (1) sub-par. 2, 11 (3) (a), 59 (c), 61 (9), 68 (3), 77 (3), 81, 83 (1) sub-par. 2, 83 (5), 95 (2) (a), (b) and (c), 107 (2) (a) and (b), 117 (1) sub-par. 3, 120 (3), 121 (2), 141, 143 (2), 145 (2), 150 (1) sub-par. 4, 150 (2) sub-par 2, 150 (3) sub-par 2, 191 sub-par. 3, 192 (2) |

12 | 9 (2) | 9 (2) (phrase deleted) |

13 (Comitology) | 10 (3), 16, 17, 21, 27, 35, 41, 42 (3), 42 (4), 59 (b), 60, 63, 64, 67, 93 (3)(b), 99, 109, 113 (1), 125, 143 (1), 143 (3), 152, 153, 157, 174, 186, 194 (a), 194 (c) | 1 (3) sub-par 2 &3, 10 (2), 16, 17 (5), 21 (7) c), 27 (3), 41, 42 (3) & (4), 59 b), 60 (2) sub-par 2), 63 sub-par 2, 64 (1) sub-par 2, 67 (3), 93 (3), 99 (2), 107 (2) b), 109, 113 (1) sub-par 2, 114 (2)&(3), 123, 143 (1) sub-par 4, & (3) sub-par 2, 152 (2), 153 (3) sub-par 2, 157 (2) sub-par 2, 174 sub-par 1, 186 (1), 194 (1)&(2) |

14 | 11 (new 2a and 2b) | 11 |

15 | 13 | Article deleted |

16 | 14 (2) | 13 (2) |

17 | 14 (3) | 13 (3)(a) |

18 | 15 (d) &(e) | 14 (d)&(e) |

20 | 16 (e) | 15 (e) |

21 | 22 (1) | 21 (1) |

22 | 27 (2), sub-par 1 | 25 (2), sub-par 1 |

23 | 32 (1) | 30 (1), sub-par 1 |

24 | 32 (2) | 30 (1), sub-par. 2 |

25 | 32 (2) (a) | 30 (1), sub-par 2 (a) |

26 | 35 (new 2a and 2b) | 1 (3) [+ 116, 183 (2) (c)] |

27 | 38 (not in EN) | 35 (not in EN) |

28 | 42 (new 5a) | 39 |

29 | 56 (new 1a) | 51 (paragraph deleted) |

30 | 64 (1) (c) | 59 (1) (c) |

31 | 67 (2) | 62 (2) |

32 | 94 (new 4a) | 88 (4) |

33 | 101 (4) (c) | 95 (4) |

34/35 | 114 (1) | 112 (1) |

36 | 115 (2) | 111 (2) |

37 | 125 | 109 (1) |

38 | 141 | Article deleted |

39 | 152 (1) (b) | 144 (1) (b) |

40 | 153 (2) (new f a) | 145(2) |

41 | 152 (3) (new f a) | 144 (3) |

42 | 155 (1) (c) | 146 (1) (c) |

43 | 157 (2) (b) | 148 (1) (b) |

44 | 158 (2) | 149 (2) (phrase deleted) |

45 | 160 (3) | 151 (3) |

46 | 172 (1), sub-par 2 | 162 (1) (a) |

47 | 178 (1) (b) | 168 (1) (b) |

48 | 187 (2), sub-par 2 | 177 (1) |

49 | 190 (1) | 180 (1) |

50 | 190 (2), sub-par 2 (new 2a) | 180 (3) |

51 | 190 (new 3a) | 180 |

52 | 193 | Article deleted |

53 | 194 (a) | 183 (1) |

54 | 195 (new 1a) | Article deleted |

55 | 196 (new 2a) | 184 (4) |

56 | 198 | 186 |

Załącznik 2

WSPÓLNE OŚWIADCZENIE RADY I KOMISJI W SPRAWIE OCENY FUNKCJONOWANIA SYSTEMU SCENTRALIZOWANEJ ODPRAWY CELNEJ

Rada i Komisja osiągnęły porozumienie co do tego, że po upływie trzech lat od wejścia w życie Zmodernizowanego Kodeksu Celnego Komisja powinna dokonać oceny funkcjonowania systemu scentralizowanej odprawy celnej.

Na podstawie informacji uzyskanych od państw członkowskich służby Komisji sporządzą sprawozdanie, które zostanie przedłożone Radzie i Parlamentowi Europejskiemu, a w stosownym przypadku Komisja przedstawi wszelkie konieczne propozycje wprowadzenia zmian legislacyjnych.

[1] Niniejsze uwagi dotyczą artykułów według ich numeracji we wspólnych stanowisku; ich poprzednia numeracja we wniosku Komisji została umieszczona w nawiasach.

[2] Dz.U L 200 z 22.7.2006, str. 11.