52007DC0474

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 16.8.2007

KOM(2007) 474 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI

KONKURENCYJNOŚĆ EUROPEJSKICH REGIONÓW DZIĘKI BADANIOM NAUKOWYM I INNOWACJOM

Wkład w szybszy wzrost gospodarczy oraz lepsze i liczniejsze miejsca pracy {SEC(2007)1045}

KOMUNIKAT KOMISJI

KONKURENCYJNOŚC EUROPEJSKICH REGIONÓW DZIĘKI BADANIOM NAUKOWYM I INNOWACJOM

Wkład w szybszy wzrost gospodarczy oraz lepsze i liczniejsze miejsca pracy

1. WPROWADZENIE

Zasadnicze znaczenie dla realizacji odnowionego Partnerstwa na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia mają działania w zakresie wspierania gospodarki opartej na wiedzy, zwłaszcza poprzez badania naukowe, rozwój technologiczny i innowacje. Na poziomie Wspólnoty Unia dysponuje trzema kluczowymi instrumentami wsparcia: polityką spójności finansowaną w ramach funduszy strukturalnych i funduszu spójności, programem ramowym na rzecz badań naukowych oraz programem ramowym na rzecz konkurencyjności i innowacji. Niniejszy komunikat ma na celu wskazanie efektów synergii wynikających z koncepcji instrumentów finansowania europejskiej polityki w obszarach badań naukowych, innowacji i spójności. Aby zwiększyć skuteczność tych trzech instrumentów, władze krajowe i regionalne oraz regionalne podmioty powinny przejść od koncepcji do konkretnych działań w celu osiągnięcia efektów synergii. Komunikat zawiera bilans obecnej sytuacji i ma służyć zachęceniu państw członkowskich i regionów do efektywniejszego wykorzystania strategii politycznych i instrumentów UE w obszarze badań naukowych, innowacji i spójności .

Badania naukowe i innowacje mają zasadnicze znaczenie dla rozwiązania szeregu istotnych problemów, przed którymi stoi Unia Europejska, oraz dla utrzymania unijnego modelu opartego na wzroście gospodarczym, odpowiedzialności społecznej i zrównoważonym rozwoju. Konieczne jest zwiększenie wydajności i wskaźników zatrudnienia oraz skoncentrowanie się na tych obszarach działalności gospodarczej, które przynoszą wyższą wartość dodaną. Pracownicy potrzebują wyższych kwalifikacji oraz umiejętności dostosowania się do zmian. Inwestowanie w kapitał ludzki ma zatem zasadnicze znaczenie dla rozwoju badań naukowych i innowacji.

Badania naukowe i innowacje stwarzają również możliwości odejścia od niezrównoważonego wykorzystywania zasobów (w tym zużycia energii), przynoszą odpowiedzi na zmiany klimatu oraz pozwalają stawić czoła wyzwaniom związanym ze zmianami demograficznymi. W otwartej światowej gospodarce konkurencyjność przedsiębiorstw zależy od ich zdolności do oferowania towarów i usług o wysokiej wartości dodanej. Postawienie na wzrost oparty na innowacjach jest więc centralnym punktem odnowionej strategii lizbońskiej, która stanowi odpowiedź UE na globalizację.

Innowacje najskuteczniej można wspierać na szczeblu regionalnym, gdyż fizyczna bliskość sprzyja budowaniu partnerstwa między podmiotami sektora publicznego i prywatnego. Tworzenie regionalnych klasterów jest często kluczem do skutecznego wspierania badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji. Gospodarcze wyniki regionów zależą w dużym stopniu od tego, czy regionalni decydenci i przedsiębiorcy potrafią przekształcić wiedzę, umiejętności i kompetencje w budowanie trwałej przewagi nad konkurencją. Między europejskimi regionami istnieją jednak znaczne różnice jeśli chodzi o zdolność do przyswajania i rozwijania wiedzy i technologii. Stanowi to przeszkodę dla ich wzrostu i może prowadzić do zjawiska dalszego zróżnicowania poziomu dobrobytu w UE, które nasiliło się w wyniku ostatnich rozszerzeń Unii.

Nowe wyzwania, przed którymi stoi UE, stają się coraz bardziej złożone. Wymagają one bardziej ustrukturyzowanej i strategicznej kombinacji polityki wspólnotowej, krajowej i regionalnej.

W kontekście strategii lizbońskiej wspólne lub dodatkowe priorytety polityczne Wspólnoty w obszarach badań naukowych, innowacji i spójności to:

- utworzenie Europejskiej Przestrzeni Badawczej poprzez rozbudowę możliwości w zakresie badań i rozwoju, wspieranie europejskich osiągnięć najwyższej klasy oraz zmniejszenie różnic strukturalnych;

- poprawa osiągnięć w obszarach badań i rozwoju oraz innowacji – i sprzyjanie tym sposobem wzrostowi gospodarczemu i tworzeniu nowych miejsc pracy – poprzez wspieranie właściwego klimatu gospodarczego, ułatwienie dostępu do kapitału podwyższonego ryzyka, wspieranie rozwoju klasterów innowacji i kapitału ludzkiego, wspieranie transferu technologii (w szczególności z uniwersytetów i ośrodków badawczych do małych i średnich przedsiębiorstw oraz między samymi MŚP), a także pomoc publicznym placówkom badawczo-rozwojowym i oświatowym w nawiązaniu kontaktów z lokalnymi przedsiębiorcami, na przykład poprzez działania związane z tworzeniem sieci współpracy;

- wzmocnienie konkurencyjności europejskich przedsiębiorstw i regionów, w szczególności poprzez wspieranie przedsiębiorczości i MŚP, w tym poprzez sieć wsparcia przedsiębiorstw;

- wzmocnienie spójności gospodarczej i społecznej powiększonej Unii Europejskiej w celu wspierania harmonijnego, zrównoważonego i trwałego rozwoju Wspólnoty;

- wspieranie krajowych, regionalnych i międzyregionalnych strategii na rzecz innowacji;

- wspieranie innowacji i klasterów innowacji.

2. POSZANOWANIE RÓżNIC PRZY JEDNOCZESNEJ SYNERGII

Analiza możliwych efektów synergii między polityką w obszarze badań naukowych, polityką na rzecz innowacji i polityką spójności wymaga uświadomienia sobie różnych punktów wyjścia i cech szczególnych każdego z tych obszarów polityki. Każdy z tych obszarów polityki w różny sposób przyczynia się do osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest wzrost gospodarczy i tworzenie nowych miejsc pracy. Polityka UE w obszarze badań naukowych skupia się na wspieraniu osiągnięć najwyższej klasy w skali międzynarodowej, natomiast polityka w zakresie innowacji na wykorzystaniu wiedzy do celów gospodarczych i do celów nowych rozwiązań służących zaspokojeniu potrzeb społecznych, w tym procesów i innowacyjnych rozwiązań organizacyjnych mających wpływ na struktury, procesy i powiązania między organizacjami. Polityka spójności skupia się na wspieraniu regionalnych osiągnięć najwyższej klasy. W obecnym okresie programowania polityka spójności stanowi ważne źródło inwestycji wspierających realizację celów strategii lizbońskiej w obszarze badań, rozwoju technologicznego i demonstracji oraz innowacji, zarówno w najsłabiej rozwiniętych regionach, w których możliwości prowadzenia tego rodzaju działalności muszą dopiero zostać stworzone, jak i w regionach bardziej rozwiniętych, w których możliwości te należy rozbudować celem zwiększenia konkurencyjności. W programach polityki spójności na lata 2007-2013 od państw członkowskich wymaga się zarezerwowania między 60 % a 75 % środków dostępnych na inwestycje związane ze strategią lizbońską, a mianowicie na inwestycje w badania, rozwój technologiczny i demonstrację oraz innowacje[1]. Możliwość osiągnięcia efektów synergii z polityką w zakresie badań naukowych i polityką w zakresie innowacji jest zatem większa niż kiedykolwiek wcześniej.

Próbując zwiększyć koordynację między tymi trzema obszarami polityki, należy wziąć pod uwagę następujące fakty:

1. Podstawa prawna każdego z tych obszarów polityki w ramach Traktatu UE jest inna. Podczas gdy ogólny cel – nowe miejsca pracy i wzrost gospodarczy – jest ten sam, cele szczególne muszą być określone zgodnie z Traktatem.

2. W związku z różną podstawą traktatową instrumenty w zakresie badań naukowych i innowacji są powiązane ze specyficznymi obszarami tematycznymi, natomiast instrumenty polityki spójności ze specyficznymi obszarami geograficznymi. Te pierwsze służą specjalizacji tematycznej, zaś te drugie wspierają podejście zintegrowane.

3. Różnice dotyczą również sposobu realizacji tych instrumentów. W ramach siódmego programu ramowego wykorzystywane są zasadniczo konkurencyjne zaproszenia do składania wniosków na szczeblu europejskim. Przy dokonywaniu oceny wniosków Komisję wspierają niezależni eksperci, a wnioski są wybierane na podstawie kryterium możliwości osiągnięcia wyników najwyższej klasy. W programie na rzecz konkurencyjności i innowacji również stosowane są zaproszenia do składania wniosków na poziomie europejskim w obszarach dotyczących technologii informacyjno-komunikacyjnych i inteligentnej energii, natomiast inne instrumenty finansowe funkcjonują w oparciu o stałe otwarte zaproszenie do wyrażenia zainteresowania, które następnie jest analizowane przez Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) i Komisję. Programy polityki spójności są przeprowadzane i zarządzane wspólnie przez UE i państwa członkowskie na zasadzie wielopoziomowego systemu sprawowania rządów. Wprawdzie także często wykorzystywane są konkurencyjne zaproszenia do składania wniosków, jednak przeprowadzane działania są zasadniczo ograniczone do regionu (aczkolwiek istnieją też programy polityki spójności, które obejmują poszczególne państwa członkowskie lub grupy regionów). Podstawę selekcji stanowią więc głównie partnerstwa regionalne. Ze względu na te różnice również bezpośredni beneficjenci mogą być różni.

W świetle powyższego Komisja, formułując swoją politykę na lata 2007-2013, przeanalizowała sposoby, dzięki którym wspomniane trzy obszary polityki mogłyby się najlepiej uzupełniać i dzięki którym pięć instrumentów – siódmy program ramowy w zakresie badań naukowych, rozwoju i demonstracji (7PR), program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz instrumenty polityki spójności (tj. fundusze strukturalne, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Europejski Fundusz Społeczny (EFS)[2]), a także Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) – mogłoby zostać ze sobą połączone. Instrumenty oferują obecnie większe możliwości skoordynowanego wykorzystania (szczegóły por. załącznik I), które ułatwia również fakt, że ich ramy czasowe są teraz takie same (2007-2013).

Siódmy program ramowy obejmuje szereg szczególnych inicjatyw służących zwiększeniu możliwości uczestniczenia podmiotów ze słabszych gospodarczo regionów w projektach opartych na współpracy, aczkolwiek nie uznano za właściwe zaproponowania kryteriów selekcji, które odzwierciedlałyby regionalny wymiar projektu, lub uzależnienia kwoty dofinansowania od stopnia rozwoju regionu. Podobnie, mimo że polityka spójności nie określa minimalnych kwot na badania i rozwój oraz innowacje, ani na żaden inny sektor, zarówno rozporządzenia, jak i strategiczne wytyczne dotyczące spójności dają wyraźne impulsy do rozbudowy możliwości w zakresie badań naukowych i innowacji w regionach, gdyż przewidują finansowanie produktywnych inwestycji oraz wspieranie opartych na lokalnych atutach strategii inicjujących w dziedzinie badań i rozwoju oraz innowacji. Zgodnie z szacunkowymi danymi liczbowymi, w ramach polityki spójności państwa członkowskie zarezerwowały kwotę około 45 mld EUR na inwestycje w badania naukowe, rozwój technologiczny i innowacje, w tym na inwestycje w zasoby ludzkie. Kwota ta ponad trzykrotnie przekracza kwotę, którą zainwestowano w te obszary w latach 2000-2006.

Jak wskazano w strategicznych wytycznych wspólnotowych, klucz do spójnej strategii wspierania badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji leży w rękach państw członkowskich i regionów. To one oceniają potrzeby inwestycyjne i opracowują projekty. Wprawdzie w ramach należytego zarządzania finansami publicznymi (zgodnie z art. 54 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006) nie jest możliwe łączenie finansowania z dwóch różnych wspólnotowych źródeł celem pokrycia jednych i tych samych kosztów kwalifikowanych, to jednak możliwe jest wykorzystanie funduszy strukturalnych, EFRROW oraz innych środków UE do celów różnych aspektów lub etapów projektu, lub programu w zakresie badań naukowych i innowacji, pod warunkiem że dany aspekt lub etap spełnia odpowiednie kryteria wsparcia w ramach określonego źródła finansowania.

Możliwe efekty synergii nie powinny być jednocześnie ograniczane jedynie do wzajemnie uzupełniającego się finansowania projektu. Są one równie ważne przy tworzeniu i rozwijaniu możliwości w zakresie badań naukowych i innowacji. Istotne efekty synergii płyną także ze wspieranej instrumentami Wspólnoty wymiany wiedzy. Dodatkowo wszystkie właściwe instrumenty Wspólnoty mogą wspierać innowacje społeczne. Wszystkie trzy instrumenty Wspólnoty oferują szerokie możliwości (w tym działania wybiegające w przyszłość) dla wymiany know-how dotyczącego badań naukowych i innowacji między regionami UE. Ponadto wymiana sprawdzonych rozwiązań w ramach partnerstwa między regionami stanowi istotny wkład w poprawę osiągnięć w zakresie badań naukowych i innowacji w całej UE. W przypadku polityki spójności ważną rolę odegrają tu inicjatywa „Regiony na rzecz zmian gospodarczych” oraz włączenie innowacyjnych działań i programów ponadnarodowych do programów operacyjnych Europejskiego Funduszu Społecznego, natomiast w siódmym programie ramowym działania takie jak „Regiony wiedzy”, „Uwolnienie potencjału badawczego” i „ERA-NET”. Wreszcie dalsze możliwości wymiany wiedzy i sprawdzonych rozwiązań, zwłaszcza w obszarze innowacji, oferuje program na rzecz konkurencyjności i innowacji.

3. ZWIęKSZENIE EFEKTÓW SYNERGII MIęDZY POLITYKą W OBSZARACH BADAń NAUKOWYCH, INNOWACJI I SPÓJNOśCI

Potrzebę zwiększenia efektów synergii między polityką w obszarze badań naukowych, polityką w zakresie konkurencyjności i polityką na rzecz regionów wyrażano wielokrotnie na ostatnich posiedzeniach Rady ds. Konkurencyjności[3]. Również wiele grup doradczych i inni uczestnicy zajmowali się tą kwestią, wzywając do polepszenia współpracy i koordynacji między poszczególnymi podmiotami na szczeblu krajowym[4] i wydając zalecenia obejmujące następujące kwestie:

4. korzyści, jakie władze krajowe i regionalne mogą odnieść z opracowania specjalnej strategii skoordynowanego wykorzystania programu ramowego i programów polityki spójności w ramach ich strategii w dziedzinie badań i rozwoju oraz innowacji;

5. duże znaczenie wykorzystania oferowanych przez politykę spójności i program ramowy możliwości lepszego zarządzania strategiami w dziedzinie badań i rozwoju oraz innowacji dzięki wymianie i rozbudowanym kontaktom;

6. propozycje konkretnych efektów synergii w kluczowych obszarach: wzmocnienia i rozwoju możliwości dla badań i rozwoju oraz innowacji, wspierania osiągnięć najwyższej klasy, należytego uwzględniania roli małych i średnich przedsiębiorstw, rozwijania współpracy na szczeblu europejskim i międzynarodowym oraz zwiększenie gospodarczego wykorzystania wyników prac badawczo-rozwojowych;

7. potrzebę lepszej komunikacji i szerszej współpracy między krajowymi i regionalnymi podmiotami zaangażowanymi w udostępnianie programu ramowego, programu na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz polityki spójności, a także lepszego informowania korzystających ze wsparcia;

8. wykorzystanie działań wspieranych przez program szczegółowy „Możliwości”, stanowiący element siódmego programu ramowego, celem wsparcia opracowania lub przeprowadzenia działań w ramach odpowiedniego programu polityki spójności uczestniczących regionów oraz wykorzystanie programów polityki spójności celem stworzenia warunków dla przyszłego uczestnictwa w programach ramowych;

9. konieczność zwiększenia efektów synergii między polityką spójności a 7PR w odniesieniu do infrastruktury naukowo-badawczej oraz znaczenie efektywnego włączenia „nowych” państw członkowskich do europejskiego programu w zakresie infrastruktury naukowo-badawczej.

4. WNIOSKI

Unia Europejska dysponuje uzupełniającymi się strategiami politycznymi służącymi wsparciu badań naukowych, innowacji i przedsiębiorczości w europejskich regionach i państwach członkowskich. Stworzenie w Europie podstaw dla najwyższej klasy badań naukowych i innowacji stanowi warunek utrzymania unijnego modelu zrównoważonego rozwoju. Polityka spójności może wspomagać wszystkie regiony w tworzeniu możliwości w zakresie badań naukowych i innowacji, wspieraniu i działaniach na rzecz innowacji społecznych oraz w wymianie sprawdzonych rozwiązań w ramach współpracy ponadnarodowej i międzyregionalnej. Gdy regionalne podmioty będą już w wystarczającym stopniu zdolne do efektywnego uczestniczenia w europejskich programach ramowych, możliwości te będą mogły być dalej rozbudowywane w ramach programów ramowych na rzecz badań, rozwoju technologicznego i demonstracji oraz na rzecz konkurencyjności i innowacji, poprzez stałą wymianę sprawdzonych rozwiązań, wspieranie podejścia transgranicznego i zbliżenie podmiotów w ramach inicjatyw służących rozwiązaniu konkretnych problemów. Z drugiej strony fundusze strukturalne mogą wspierać potrzeby wskazane wcześniej w programie ramowym na rzecz badań i rozwoju oraz innowacji, oraz w instrumentach programu na rzecz konkurencyjności i innowacji.

Wspólnota postarała się o to, by instrumenty służące stymulowaniu wzrostu i zatrudnienia prowadziły do efektów synergii. Władze krajowe i regionalne oraz regionalne podmioty powinny obecnie przejść od koncepcji do konkretnych działań w celu osiągnięcia efektów synergii. Odpowiedzialność za realizację ambitnych celów w zakresie poprawy osiągnięć UE w dziedzinie badań naukowych i innowacji leży po stronie państw członkowskich. W ramach polityki spójności Wspólnota dysponuje znaczącymi źródłami finansowania tych działań i postępy osiągnięte przez państwa członkowskie w wykorzystaniu tej polityki celem pobudzenia badań naukowych i innowacji w Unii Europejskiej w latach 2007-2013 są zachęcające. Komisja jest jednak zdania, że na szczeblu krajowym i regionalnym możliwe jest zwiększenie wysiłków na rzecz lepszego informowania o tych instrumentach i lepszego ich wykorzystania.

10. Komisja wzywa państwa członkowskie do usprawnienia mechanizmów skoordynowanego przygotowania i wykorzystania instrumentów Wspólnoty celem wspierania badań naukowych, rozwoju technologicznego i demonstracji, innowacji oraz spójności na szczeblu krajowym i regionalnym, oraz do przedstawiania w sprawozdaniach z wdrażania krajowych programów reform informacji na temat sposobu, w jaki mechanizmy te pomagają sprostać najważniejszym wyzwaniom, przed którymi kraje te stoją. Możliwości skoordynowanego wykorzystania powinny być analizowane podczas przygotowywania strategii i mechanizmów operacyjnych, a także w odniesieniu do różnych aspektów i etapów projektów w zakresie badań naukowych i innowacji. Należy wprowadzić systemy mające na celu zwiększanie świadomości podmiotów zaangażowanych w realizację na szczeblu krajowym i regionalnym programu ramowego w dziedzinie badań, programu na rzecz konkurencyjności i innowacji oraz programów polityki spójności, w tym krajowych i regionalnych ministerstw odpowiedzialnych za badania naukowe i innowacje, na temat możliwości stwarzanych przez te trzy instrumenty Wspólnoty, a także systemy mające na celu wspieranie korzystania z tych instrumentów oraz wymianę informacji i sprawdzonych rozwiązań w zakresie wykorzystywania synergii między instrumentami oraz udostępniania informacji dotyczących tych trzech instrumentów potencjalnym beneficjentom.

11. Do końca 2007 r. Komisja przygotuje praktyczny przewodnik po możliwościach finansowania dla ośrodków badawczych i przedsiębiorstw, które przy pomocy środków finansowych UE chciałyby przeprowadzić prace badawcze lub służące innowacjom. W przewodniku tym poddana analizie zostanie również kwestia ustanowienia na szczeblu krajowym i regionalnym mechanizmów ułatwiających skoordynowany dostęp do różnych instrumentów oraz wyjaśniony zostanie art. 54 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 dotyczący wykorzystania finansowania z dwóch różnych źródeł wspólnotowych celem pokrycia jednych i tych samych kosztów kwalifikowanych.

12. Wiosną 2009 r. Komisja złoży sprawozdanie z poczynionych na szczeblu krajowym i regionalnym postępów w zakresie skoordynowanego wykorzystania instrumentów Wspólnoty, zawierające przykłady sprawdzonych rozwiązań.

13. Celem ułatwienia uzupełniającego finansowania w ramach instrumentów wspólnotowych, krajowych i regionalnych, Komisja będzie regularnie informować władze krajowe i regionalne o organizacjach mających siedzibę na ich terytorium, które otrzymały wsparcie finansowe w ramach 7PR oraz programu na rzecz konkurencyjności i innowacji. Informacje te będą przekazywane w ramach istniejących struktur zarządzania ustanowionych dla każdego z tych instrumentów.

Celem analizy wyników działań określonych w niniejszym komunikacie Komisja będzie regularnie organizować spotkania zainteresowanych podmiotów odpowiedzialnych za dziedziny badań naukowych, innowacji i rozwoju regionalnego oraz przedstawicieli wszystkich służb Komisji mających do czynienia z problematyką „konkurencyjnych europejskich regionów”, tak by udzielić wsparcia i porad dotyczących przedmiotowych środków.

[1] Cel 60 % obowiązuje dla najsłabiej rozwiniętych regionów (regionów konwergencji), natomiast cel 75 % dla pozostałych regionów (regionów konkurencyjnych). Cele te są obowiązkowe dla EU-15 i fakultatywne dla EU-12. Komisja przedstawi pełne sprawozdanie z programów państw członkowskich jesienią 2007 r. w swoim komunikacie „Realizacja celów strategii lizbońskiej w regionach – polityka w zakresie innowacji i polityka spójności w latach 2007-2013”.

[2] Ponieważ inny instrument polityki spójności, tj. fundusz spójności, nie jest bezpośrednio powiązany z zagadnieniami badań naukowych, rozwoju technologicznego i innowacji, zrezygnowano z jego uwzględnienia w niniejszym dokumencie.

[3] W dniu 25 czerwca Rada (ds. Konkurencyjności) przyjęła konkluzje „w sprawie bardziej wydajnego wspierania badań i innowacji: koordynowanie wykorzystania programu ramowego w zakresie badań oraz funduszy strukturalnych”. W konkluzjach tych podkreślono między innymi priorytetowe znaczenie rozwoju strategii w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz innowacji, poprawy zarządzania i dążenia do doskonałości w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego oraz innowacji.

[4] Unijny Komitet Badań Naukowo-Technicznych ( CREST ) przyjął „ Wytyczne dotyczące bardziej skoordynowanego wykorzystania programu ramowego i funduszy strukturalnych celem wspierania badań naukowych i rozwoju technologicznego” ; Europejski Komitet Konsultacyjny ds. Badań ( EURAB ) wydał „ Zalecenia dotyczące ożywienia europejskiego trójkąta wiedzy (badania naukowe, kształcenie i innowacje) dzięki funduszom strukturalnym” ; Europejskie Forum Strategii ds. Infrastruktur Badawczych ( ESFRI ) wezwało do zwiększenia efektów synergii w odniesieniu do infrastruktury naukowo-badawczej, a na początku 2008 r. przedstawi analizę regionalnych aspektów paneuropejskiej infrastruktury naukowo-badawczej. Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE) Parlamentu Europejskiego zleciła ostatnio badanie zatytułowane: „Efekty synergii między siódmym programem ramowym na rzecz badań naukowych, programem ramowym na rzecz konkurencyjności i innowacji i funduszami strukturalnymi” . W badaniu tym wzywa się do zwiększenia efektów synergii między 7PR, programem na rzecz konkurencyjności i innowacji i funduszami strukturalnymi w celu uniknięcia luk i powielania programów.