52006SC1696

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 18.12.2006

SEK(2006) 1696

DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI

Dokument towarzyszący KOMUNIKAT KOMISJI DLA RADY PRZEGLĄD SYSTEMU KONTROLI EKSPORTU PRODUKTÓW I TECHNOLOGII PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA PODSUMOWANIE OCENY WPŁYWU {KOM(2006) 828 wersja ostateczna}{KOM(2006) 829 wersja ostateczna}

DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI

Dokument towarzyszący KOMUNIKAT KOMISJI DLA RADY PRZEGLĄD SYSTEMU KONTROLI EKSPORTU PRODUKTÓW I TECHNOLOGII PODWÓJNEGO ZASTOSOWANIA PODSUMOWANIE OCENY WPŁYWU

1. INFORMACJE OGÓLNE I METODOLOGIA

A) Informacje ogólne

Rozporządzenie WE dotyczące kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania przyczynia się do wdrażania zobowiązań złożonych przez państwa członkowskie odnośnie nieproliferacji. Wynika to z faktu, iż produkty podwójnego zastosowania to produkty o charakterze cywilnym, które mogą zostać użyte w celach wojskowych, a także, w niektórych przypadkach do produkcji środków przenoszenia broni masowego rażenia (jądrowej, biologicznej, chemicznej czy też pocisków).

B) Metodologia

1) Zakres wymagań i obowiązków podmiotu prowadzącego badania

Decyzja o zleceniu podmiotom zewnętrznym przeprowadzenia badań oceny wpływu została podjęta na początku grudnia 2004 r. z powodu braku odpowiednich środków w DG. Projekt zakresu wymagań i obowiązków podmiotu prowadzącego badania został przedłożony państwom członkowskim w styczniu 2005 r. Zaproszenie do składania ofert zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE z dnia 2 marca 2005 r. (Dz.U. S, str. 43).

Głównym celem przeprowadzenia badań było ustalenie potencjalnego wpływu i wykonalności różnych opcji reformy systemu kontroli eksportu produktów podwójnego zastosowania, tak aby spełniał on normy ustanowione w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 i umożliwiał wdrożenie zaleceń wydanych po dokonaniu wzajemnych przeglądów wdrażania wspomnianego rozporządzenia przez państwa członkowskie w roku 2004 (szerszy kontekst przedstawiono w komunikacie dotyczącym reformy systemu UE, a także w sprawozdaniu z wykonania tego rozporządzenia w latach 2000-2004[1]).

2) Przedsiębiorstwo, które przeprowadziło badanie, zostało wybrane w lipcu 2005 r.

Firma konsultingowa[2] rozpoczęła badania we wrześniu 2005 r. Końcowe sprawozdanie jest dostępne od dnia 23 lutego 2006 r. na stronie internetowej: http://ec.europa.eu/comm/trade/issues/sectoral/industry/dualuse/pr230206_en.htm.

3) Metodologia

Pierwszym zadaniem było wybranie reprezentatywnej próby eksporterów. W tym celu, rozesłano kwestionariusze do około 450 potencjalnych eksporterów produktów podwójnego zastosowania, których siedziby znajdowały się na teranie UE (w tym do znacznej liczby federacji przemysłu UE (70)). Wyniki konsultacji z eksporterami i innymi zainteresowanymi stronami objętymi tym badaniem zostały podane do wiadomości publicznej na stronie internetowej DG TRADE dnia 5 października 2005 r. Dobór próby zainteresowanych stron (około 150 przedsiębiorstw), z którymi się skonsultowano w ramach prowadzonych badań, został oparty na odpowiedziach udzielonych przez eksporterów na pytania zawarte w pierwszym kwestionariuszu. Udział w niej MŚP, dużych i średnich przedsiębiorstw, a także dostawców 10 kategorii produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I rozporządzenia[3], jest zadowalający. Skonsultowano się także z przedsiębiorstwami transportowymi oraz handlowymi. Podczas prowadzonych badań zasięgnięto też opinii wszystkich zainteresowanych stron na temat różnych opcji proponowanych zmian do rozporządzenia; wszystkie te strony aktywnie uczestniczyły w procesie. Opinie państw członkowskich i innych zainteresowanych stron w sprawie wyników badań i planowanego podjęcia dalszych działań przez służby Komisji, zebrane w okresie od stycznia do lipca 2006 r., zostały uwzględnione w przedmiotowym wniosku. |

2. GłÓWNE OPCJE BADANE PODCZAS BADAń OCENY WPłYWU, OPINIA SłUżB KOMISJI NA TEMAT REZULTATÓW OCENY WPłYWU, A TAKżE, DALSZE WNIOSKI SłUżB KOMISJI PRZEDłOżONE RADZIE

A) Opcje rozpatrywane w trakcie zewnętrznego badania oceny wpływu, lecz nie uwzględnione we wniosku Komisji dotyczącym zmian we wspomnianym rozporządzeniu.

1) Stworzenie prawodawstwa przejrzystego dla eksporterów

Opcja ta, rozpatrywana podczas badania oceny wpływu, umożliwiała określenie kosztów ponoszonych przez państwa członkowskie w związku z dostosowaniem się do wspólnej europejskiej minimalnej normy przejrzystości dotyczącej dostępu eksporterów krajowych do odpowiednich przepisów i wytycznych ułatwiających ich stosowanie. Ustalono, iż te państwa członkowskie, które nie posiadały strony internetowej, lub których strony internetowe nie zawierały niezbędnej minimalnej ilości danych określonych w badaniu, powinny niezwłocznie naprawić istniejącą sytuację.

Kolejna z opcji, zaaprobowana przez DG TRADE, polega na takim rozszerzeniu jej strony internetowej[4], aby zawierała ona więcej informacji ogólnych dotyczących systemów kontroli eksportu[5] i stanowiła wartościowy i użyteczny punkt dostępu do stron internetowych wszystkich państw członkowskich. Kolejnym ważnym zaleceniem popartym przez DG TRADE było stworzenie „punktu kompleksowej obsługi” w Komisji, tak aby całe prawodawstwo WE dotyczące eksportu i importu było zlokalizowane z jednym miejscu i było dostępne dla wszystkich podmiotów gospodarczych UE.

2) Możliwość uzależnienia udzielania globalnych zezwoleń na eksport (określonych w art. 6 rozporządzenia) od wdrożenia przez eksporterów wewnętrznego programu zgodności

Rozpatrywanie tych opcji było uzasadnione:

- wstępnym badaniem przeprowadzonym przez DG TRADE, potwierdzonym wzajemnymi przeglądami, które wykazało występowanie rozbieżności w praktykach poszczególnych państw członkowskich

- uznaniem faktu, iż rządy innych państw nakłoniły eksporterów do zawarcia wewnętrznego programu zgodności w zalecanych przez nich najlepszych praktykach (szczególnie rząd USA).

Ustalenia te uwidoczniły istotne korzyści płynące z wewnętrznego programu zgodności dla zdolności eksporterów do pełnego zastosowania się do zakresu i warunków udzielonych im zezwoleń na eksport, szczególnie w przypadku niematerialnego transferu technologii. Jednak badanie to trwało zbyt krótko, aby przeprowadzić gruntowną ocenę wpływu wdrażania wewnętrznego programu zgodności na przemysł i administrację.

Wszystkie wyżej wymienione kwestie skłoniły DG TRADE do rezygnacji z pierwotnej opcji i zaproponowania wniesienia zmian do obecnie obowiązującego art. 8 rozporządzania, tak aby przedstawiał on wewnętrzny program zgodności jako pozytywny czynnik, który należy uwzględniać podczas rozpatrywania wniosków o wydanie globalnych zezwoleń na eksport.

3) Zmiany w generalnym wspólnotowym zezwoleniu na eksport pozwalające państwom członkowskim wstrzymać jego zastosowanie w przypadku przestępców

Opcja ta pojawiła się pod wpływem badań praktyk państw członkowskich i stosowania przez nie sankcji karnych w przypadku naruszeń rozporządzenia. Ustalono, że na około 50 eksporterów w UE nałożono sankcje karne z powodu naruszeń generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport . Doprowadziło to konsultantów i część państw członkowskich do stwierdzenia, iż nie jest to wystarczający powód wprowadzania zmian do rozporządzenia. Odnotowano także inne problemy związane z wykonaniem przepisów, co skłoniło DG TRADE do rezygnacji z tej opcji.

4) Opracowanie nowych i dodatkowych generalnych wspólnotowych zezwoleń na eksport (prawdopodobnie EU 002 i EU003)

Przeprowadzone badanie wykazało, iż sytuacja eksporterów, którzy mogli korzystać z generalnych krajowych zezwoleń na eksport na poziomie krajowym, była korzystniejsza od sytuacji pozostałych eksporterów. W celu ustanowienia równych reguł gry dla wszystkich eksporterów z Unii Europejskiej, Komisja zobowiązuje się do złożenia wniosków w celu opracowania nowych i dodatkowych generalnych wspólnotowych zezwoleń na eksport, jednak nie dysponowała ona wystarczającą ilością czasu, aby włączyć te wnioski do przedmiotowego dokumentu. Szczegółowe informacje zawarte są w załączniku V komunikatu Komisji dotyczącego zmian w rozporządzeniu UE.

5) Opcja ustalenia maksymalnych ram czasowych na rozpatrywanie wniosków o wydanie zezwoleń na eksport

Przeprowadzone badanie wykazało, iż w niektórych przypadkach eksporterzy byli narażeni na istotne opóźnienia w rozpatrywaniu wniosków o wydanie zezwoleń na eksport przez administracje państw członkowskich. Opóźnienia te negatywnie wpływają na możliwości penetracji przez eksporterów rynków państw trzecich (szczególnie we wschodzących gospodarkach, jak Chiny czy Indie), gdyż rynki te są obsługiwane przez zagranicznych konkurentów, którzy albo szybciej otrzymują zezwolenia, albo mają już ugruntowaną pozycję na tych rynkach.

Doprowadziło to do wydania zalecenia, aby przekształcone rozporządzenie zawierało przepis zobowiązujący państwa członkowskie do zawarcia w ich ustawodawstwach ram czasowych na rozpatrzenie wniosków o wydanie zezwoleń na eksport oraz pytań zadawanych przez eksporterów władzom krajowym, dotyczących statusu zezwolenia na eksport produktów nieujętych w wykazie w przypadku wątpliwości co do ich końcowego zastosowania.

6) Opcja usunięcia rozbieżności występujących w krajowych interpretacjach produktów wymienionych w załączniku I

Jedynym sposobem usunięcia różnic występujących pomiędzy państwami członkowskimi lub pomiędzy UE i państwami trzecimi uczestniczącymi w systemach kontroli jest przekazanie tych spraw do międzynarodowych systemów kontroli eksportu, gdyż to te systemy określają zakres kontroli. Jednak z uwagi na to, iż Wspólnota Europejska nie odgrywa żadnej roli w tych systemach i nie opowiedziała się za zwiększeniem swojego wpływu, działania te nie są utrzymywane, niemniej jednak zachęca się przemysł do informowania Komisji o tego rodzaju przypadkach, tak aby mogła ona następnie powiadomić o tym państwa członkowskie.

B) Opcje analizowane w trakcie zewnętrznego badania oceny wpływu, które doprowadziły do przedstawienia przez Komisję wniosku o wniesienie zmian do rozporządzenia UE.

1) Harmonizacja formatu zezwoleń na eksport określonego w załączniku IIIa

Przeprowadzone badanie uwidoczniło potrzebę przekształcenia rozporządzenia w celu usunięcia istniejących niejasności wynikających z jego obecnego brzmienia. Określi to równe reguły gry i ułatwi jego egzekwowanie w UE, gdyż ustalono, iż niektóre krajowe zezwolenia w ramach kontroli eksportu nie spełniały wymogów określonych w załączniku IIIa.

2) Wprowadzenie kontroli tranzytu i przeładunku produktów podwójnego zastosowania

Opcja ta jest uzasadniona:

- zobowiązaniami ustanowionymi przez rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ 1540 przyjętą w kwietniu 2004 r., wznowioną w roku 2006.

- faktem, iż od tego rodzaju kontroli można być zwolnionym na mocy art. 3-4 omawianego rozporządzenia.

Opcje te były oparte na trzech różnych rodzajach kontroli, obecnie obowiązujących w niektórych państwach członkowskich[6]. Definicja transportu stosowana w tym wniosku obejmuje także przeładunek.

Zwarzywszy na wielkość handlu przechodzącego przez UE, wyłączono wniosek o poddanie tranzytu i przeładunku wszystkich produktów podwójnego zastosowania wwożonych na teren UE, zmierzających do miejsca przeznaczenia poza obszarem UE, stałym wymogom uzyskiwania wstępnych zezwoleń. Z powodu uwag zgłoszonych przez państwa członkowskie i przewoźników odrzucono również alternatywne rozwiązanie, którym był obowiązek uzyskania zezwoleń tylko w niektórych (podejrzanych) przypadkach transportu lub przeładunku. Zdecydowano zawrzeć we wniosku przepis umożliwiający właściwym organom państw członkowskich przejęcie produktu podwójnego zastosowania przewożonego przez dany kraj lub w nim przeładowywanego, jeśli mają one poważne przesłanki (pochodzące głownie z wywiadu), świadczące o tym że produkt ten jest lub może być przeznaczony do nielegalnej proliferacji w państwie trzecim.

3) Wprowadzenie kontroli pośrednictwa/świadczenia usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania

Rozważone różne opcje uwzględniały fakt, iż kontrole pośrednictwa (usługi ułatwiającej przeprowadzanie transakcji dotyczących produktów podwójnego zastosowania w państwach trzecich) odnosiłyby się do produktów znajdujących się poza terytorium UE i dlatego podlegałyby przepisom obowiązującym w państwie trzecim. Przeprowadzone badanie pokazało, iż wprowadzenie tego rodzaju kontroli byłoby niezmiernie trudne. Dlatego też uznano, iż kontrole te powinny być przeprowadzane tylko w dwóch szczególnych przypadkach:

- kiedy broker ma świadomość nielegalnego końcowego zastosowania produktów w państwach trzecich do celów związanych z bronią masowego rażenia;

- kiedy państwo członkowskie, w którym mieści się siedziba brokera, poinformowało go o ryzyku proliferacji.

W tych przypadkach broker, który będzie chciał kontynuować daną transakcję, będzie zobowiązany do złożenia wniosku o wydanie mu na nią pozwolenia.

4) Harmonizacja wdrażania kontroli końcowego zastosowania

Rozpatrywana opcja polegała na usunięciu z obecnie obowiązującego art. 4 ust. 6 rozporządzenia sformułowania „gdy jest stosowne”. Sformułowanie to ogranicza zakres wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi dotyczących krajowych obowiązków kontroli eksportu produktów nieujętych w wykazie do niektórych końcowych użytkowników do przypadków, które państwa członkowskie uznają to za „stosowne”. Przeprowadzone badanie wykazało, że sformułowanie „gdy jest stosowne” w praktyce państw członkowskich znaczyło „nigdy”. Badanie przeprowadzone przez Komisję potwierdziło i uzupełniło rezultaty poprzednio przeprowadzonego badania oceny wpływu świadczącego o znacznych rozbieżnościach w praktykach państw członkowskich, prowadzących nie tylko do zakłóceń w handlu, lecz także zmniejszających bezpieczeństwo i skuteczność europejskiego systemu kontroli eksportu.

Rezultaty badania doprowadziły do uwzględnienia we wniosku pośredniego stanowiska, znajdującego się pomiędzy opcją pierwotnie badaną i obecna sytuacją. Wniosek ten ma na celu, zobowiązanie państw członkowskich do przekazywania innym państwom członkowskim i Komisji istotnych szczegółów (informacji o produktach i końcowych użytkownikach) dotyczących ogólnych wymogów, które państwa członkowskie nakładają na krajowych eksporterów, zobowiązując ich do składania wniosków o wydanie zezwolenia na eksport przed eksportem produktów nieujętych w wykazie do określonych użytkowników końcowych (na mocy art. 4 ust. od 1 do 3 lub od 1 do 4 wspomnianego rozporządzenia). Ponadto proponuje się zorganizowanie regularnej wymiany praktyk pomiędzy państwami członkowskimi w celu promocji konwergencji i harmonizacji.

5) Harmonizacja warunków wykorzystywania generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport i generalnych krajowych zezwoleń na eksport

a) W odniesieniu do generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport, badanie oceny wpływu skłoniło Komisję do wyboru wniosku, który:

- określa, iż eksporterzy będą zobowiązani jedynie do zarejestrowania się u władz krajowych poprzez powiadomienie ich o zamiarze korzystania z generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport przed pierwszą wysyłką lub najpóźniej 30 dni po jej dokonaniu;

- dostosowuje wymagania sprawozdawcze do wymogów przedstawionych w art. 16 rozporządzenia;

- wymienia kryteria, na podstawie których można odmówić wydania generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport.

b) W odniesieniu do harmonizacji warunków korzystania z generalnego wspólnotowego zezwolenia na eksport, opcja ta ma na celu usprawnienie jego egzekwowania przez objęcie obowiązkiem rejestracji wszystkich eksporterów za pomocą wspomnianych zezwoleń krajowych.

6) Rejestracja wszystkich eksporterów korzystających z zezwoleń na eksport, a także dostawców, którzy zamierzają dokonywać transferu na terenie UE towarów podwójnego zastosowania wymienionych w przekształconym załączniku V (przekształcony art. 25)

Ten pozytywny wpływ wynika ze zwiększonych możliwości państw członkowskich kontrolowania wdrażania tego rozporządzenia.

C) Pozostałe zalecenia, które są odzwierciedlone we wnioskach o wprowadzenie zmian do rozporządzenia WE, nie wynikały z zewnętrznego badania oceny wpływu – ocena ich wpływu została dokonana wewnętrznie przez odpowiednie DG przy współpracy z zainteresowanymi DG.

1) Objaśnienie zakresu kontroli niematerialnych transferów technologii (przekształcony art. 2 lit. b) ppkt (iii)

Wniosek ten może mieć pewien wpływ na przemysł, gdyż obecnie nie istnieje żadna definicja niematerialnych kontroli technologii, która by obowiązywała na terenie całej UE, nie są one też zharmonizowane. Jest to spowodowane między innymi faktem, iż do niedawna nie było jasne, czy obecnie obowiązujący art. 2 lit. b) ppkt (iii) obejmował przekazywanie kontrolowanej technologii podwójnego zastosowania poprzez dostęp do intranetu stron trzecich, mieszczących się poza terytorium UE.

2) Przekształcony art. 7 ust. 2 ma na celu zmniejszenie obecnie istniejącego ryzyka eksportu z państwa członkowskiego produktu podwójnego zastosowania do użytkowników końcowych, w przypadku gdy ta transakcja stwarza zagrożenie dla podstawowych interesów innego państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa.

Badanie przeprowadzone przez DG TRADE wykazało, iż w połowie przypadków państwo członkowskie, które zwróciło się do innego państwa członkowskiego o zaprzestanie eksportu stwarzającego zagrożenie dla podstawowych interesów w zakresie bezpieczeństwa na mocy art. 7 ust. 2, nie osiągnęło zamierzonego rezultatu. Wartość dodana tego wniosku zwiększy zakres obecnych dwustronnych konsultacji, tak że w przypadku braku porozumienia pomiędzy zainteresowanymi państwami członkowskimi będzie on obejmował także inne państwa członkowskie w celu poprawy bezpieczeństwa UE.

3) Przekształcony art. 9 rozporządzenia ma na celu usprawnienie wymiany informacji o udzielonych odmowach i zmniejszenie ryzyka eksportowania przez jedno z państw członkowskich produktu podwójnego zastosowania do użytkownika końcowego, w przypadku którego inne państwo członkowskie odmówiłoby zezwolenia na eksport.

W następstwie pierwotnych wniosków Komisji złożonych w 2003 r. i wyników wzajemnych przeglądów, wnioski o wprowadzenie zmian do rozporządzenia mają na celu:

- wprowadzenie zaleceń dokonywania wzajemnych przeglądów;

- dostosowanie europejskiego systemu do międzynarodowych wytycznych dotyczących systemów kontroli eksportu, w których zaleca się regularne przeprowadzanie przeglądów ważności odmów udzielonych po określonym czasie;

- umożliwienie UE opracowania, w stosownych przypadkach, bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany szczególnie chronionych informacji, włącznie z informacjami dotyczącymi udzielonych odmów, wykorzystując wiedzę zgromadzoną przez służby Komisji na podstawie funkcjonowania obecnej pilotażowej bazy danych.

Ocena kosztów stworzenia takiego systemu jest przedstawiona w Załączniku do uzasadnienia wniosku o wprowadzenie zmian do rozporządzenia.

4) Przekształcony art. 10 zezwala państwu członkowskiemu na przeprowadzenie całego procesu wydawania zezwoleń na eksport drogą elektroniczną

Zmiana w art. 10 ma na celu usprawnienie prowadzonych działań zgodnie z wnioskami przemysłu.

5) Przekształcony art. 11 dotyczący wykazu produktów podlegających kontroli w UE ma na celu dostosowanie rozporządzenia do sytuacji instytucjonalnej istniejącej od maja 2004 r., jako że nie wszystkie nowe państwa członkowskie stały się członkami międzynarodowych systemów kontroli eksportu.

6) Przekształcony art. 16 rozporządzenia

Oprócz obowiązku rejestracji, który jest szczegółowo opisany powyżej w części B-6, wprowadzono zmiany dotyczące obowiązku prowadzenia dokumentacji w celu spełnienia wymagań zainteresowanych stron w zakresie poprawy sytuacji poprzez wprowadzenie proporcjonalnych i wykonalnych wymogów, w szczególności dotyczących niematerialnego transferu technologii i pośredników świadczących usługi pośrednictwa.

7) Przekształcony art. 19 tworzy procedurę komitologii dla dokonywania przeglądu list kontrolnych

Jego celem jest stworzenie procedury komitologii w celu wniesienia zmian do wykazu produktów objętych kontrolą (załącznik I do rozporządzenia). Będzie ona miała pozytywny wpływ zarówno na państwa członkowskie jak i na przemysł. Jej wpływ na Komisję będzie głównie natury technicznej i administracyjnej.

8) Przekształcony art. 21 wprowadza odniesienie do sankcji karnych przynajmniej w stosunku do poważnych naruszeń tego rozporządzenia, jak i przepisów ustanowionych przez państwa członkowskie w celu jego wykonania.

a) Będzie on miał korzystny skutek poprzez zniechęcanie do naruszeń zasad kontroli eksportu. Jest to odpowiedź na wezwanie, zawarte w europejskiej strategii przeciw proliferacji broni masowego rażenia przyjętej dnia 12 grudnia 2003 r., do wypracowania wspólnych polityk dotyczących sankcji karnych za nielegalny eksport, pośrednictwo lub przemyt materiałów związanych z bronią masowego rażenia, a także na apel zawarty w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ 1540 o wprowadzenie odpowiednich kar cywilnych i sankcji karnych za naruszenia ustalonych zasad kontroli eksportu. Jednocześnie odzwierciedla on obecne praktyki państw członkowskich, wynikające z badania przeprowadzonego w 2005 r. przez służby Komisji zgodnie z deklaracją złożoną przez Radę Europejską w czerwcu 2004 r.

b) Przekształcony art. 22 dotyczący współpracy międzynarodowej

Przyczyni się on do rozwiązania między innymi takich obecnie istniejących sytuacji, w których eksporterzy w krajach trzecich i UE muszą wybierać pomiędzy nieprzestrzeganiem praw państw trzecich lub zasady swobody przepływu produktów podwójnego zastosowania na rynku wewnętrznym. Ułatwi to także wzajemne uznawanie zezwoleń na eksport, co może znacznie wspomóc prowadzenie wspólnych projektów przemysłowych lub badań z krajami trzecimi. Umożliwi on przyjęcie specjalnych procedur dotyczących kontroli eksportu, w sytuacjach obejmujących wykorzystanie europejskich technologii podwójnego zastosowania (w sposób materialny i niematerialny) w projektach, w których uczestniczą kraje trzecie.

9) Przekształcony art. 24 wprowadza większą przejrzystość w opracowywaniu sprawozdań Komisji Europejskiej dotyczących praktyk państw członkowskich

Wpłynie to na zwiększenie przejrzystości i przyniesie korzyści wszystkim stronom.

10) Przekształcony art. 25 zastępuje obecnie obowiązujące wstępne zezwolenia w odniesieniu do produktów wymienionych w przekształconym załączniku V systemem wstępnych powiadomień, zgodnie z zasadami swobody przypływu produktów podwójnego zastosowania na rynku wewnętrznym, a także z art. 30 Traktatu WE.

Będzie to miało pozytywny wpływ na przemysł, gdyż ułatwi transfery na rynku wewnętrznym nie zmniejszając bezpieczeństwa, ponieważ państwa członkowskie będą miały możliwość wstrzymania takiego transferu w uzasadnionych przypadkach.

11) Wprowadzenie klauzuli przeglądu, co stanowi dobrą praktykę wymaganą z uwagi na zobowiązanie Komisji do tworzenia lepszych uregulowań prawnych.

Przyniesie to korzyści wszystkim zainteresowanym stronom.

[1] Dostępne na stronie internetowej TRADE: http://ec.europa.eu/comm/trade/issues/sectoral/industry/dualuse/index_en.htm

[2] Ogłoszenie informujące o dokonaniu wyboru zostało zamieszczone na stronie internetowej DG TRADE 10 sierpnia 2005 r.

[3] Nieliczne państwa członkowskie zgodziły się podać DG TRADE nazwiska eksporterów, z którymi zamierzały się skonsultować, lub też liczbę eksporterów, którym zamierzały wydać pozwolenia na eksport. Jednak całkowita liczba eksporterów produktów podwójnego zastosowania w UE może wynosić od 5000 do 6000. Każde z państw członkowskich wydających największą liczbę pozwoleń liczy około 1000 eksporterów. W państwach członkowskich udzielających średniej liczby pozwoleń działalność prowadzi od 50 do 100 eksporterów; były też państwa członkowskie, w których nie występowali żadni eksporterzy wspomnianych produktów.

[4] http://ec.europa.eu/comm/trade/issues/sectoral/industry/dualuse/index_en.htm.

[5] Obecnie na stronie (http://ec.europa.eu/comm/trade/issues/sectoral/industry/dualuse/links.htm) można uzyskać dostęp do stron internetowych wszystkich międzynarodowych systemów kontroli eksportu, takich jak Grupa Dostawców Sprzętu Jądrowego, Porozumienie z Wassenaar, Grupa Australijska (biologiczne i chemiczne produkty podwójnego zastosowania), a także System Kontrolny Technologii Rakietowych (MTCR)

[6] określono trzy rodzaje kontroli:

- systematyczne wcześniejsze wydawanie zezwoleń

-wymóg wcześniejszego wydania zezwolenia, nałożony przez władze krajowe tylko w przypadku podejrzanych transakcji

- prawo władz krajowych do wstrzymania tranzytu produktów podwójnego zastosowania, a w niektórych przypadkach do ich konfiskaty.