52006DC0249

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 24.5.2006

COM(2006) 249 wersja ostateczna

KOMUNIKAT KOMISJI DO RADY, PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Upowszechnianie godnej pracy dla wszystkich Wkład Unii w realizację programu godnej pracy na świecie

{SEC(2006) 643}

1. WSTęP

We wrześniu 2005 r. na szczycie Organizacji Narodów Zjednoczonych poświęconym następstwom Deklaracji Milenijnej potwierdzona została konieczność sprawiedliwej globalizacji. Promowanie efektywnego zatrudnienia i godnej pracy dla wszystkich umieszczono wśród celów polityki – tak na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym. Podkreślona została również istotna rola zatrudnienia oraz jakości pracy w działaniach przeciwko ubóstwu i na rzecz rozwoju: pomimo pewnych postępów, połowa pracowników na świecie osiąga dochód poniżej progu 2 dolarów dziennie, przy czym połowa światowej populacji nie jest objęta żadną ochroną socjalną[1].

Przed samym szczytem, Komisja wraz z Radą oraz Parlamentem Europejskim wzywały do umocnienia socjalnego wymiaru globalizacji oraz do upowszechniania godnej pracy dla wszystkich zgodnie ze strategią MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy)[2].

Upowszechnianie godnej pracy znajduje się od 2000 r. na pierwszym planie programu polityki MOP: w swoim programie godnej pracy MOP proponuje, by „każdej kobiecie i każdemu mężczyźnie zapewnić rzeczywisty dostęp do godnej i efektywnej pracy w warunkach wolności, sprawiedliwości, bezpieczeństwa i poszanowania godności ludzkiej”. Ten program godnej pracy został zatwierdzony przez rządy i przez partnerów społecznych w ramach MOP, a stanowi on zbiór wytycznych o charakterze uniwersalnym niepowiązanych z żadnym konkretnym modelem rozwoju. Został on ponowiony w roku 2004 w zaleceniach Światowej Komisji ds. Społecznego Wymiaru Globalizacji (CMDSM).

Program godnej pracy opiera się na zintegrowanej koncepcji, w skład której wchodzi efektywne, świadomie wybrane zatrudnienie, prawo pracy, ochrona socjalna, dialog społeczny oraz uwzględnienie zagadnień związanych z płcią[3]. Obejmuje on zatem „socjalne prawa podstawowe” tworzące minimalny zrąb praw socjalnych ustanowionych przez wspólnotę międzynarodową, i których wdrażanie jest już obecnie wspierane przez Unię. Ambicje programu sięgają jednak dalej: zmierza on nie tylko do zagwarantowania minimalnego zrębu praw, ale również do oparcia rozwoju na osi wartości oraz zasad działania i rządzenia, które pozwalają pogodzić konkurencyjność gospodarczą i sprawiedliwość społeczną.

Takie pogodzenie konkurencyjności gospodarczej ze sprawiedliwością społeczną jest istotą europejskiego modelu rozwoju. Czynne przyczynianie się do upowszechniania godnej pracy stanowi integralną część Europejskiej Agendy Społecznej, jak również wysiłków UE na rzecz propagowania jej wartości oraz dzielenia doświadczeń i zintegrowanego modelu rozwoju gospodarczo-społecznego[4].

Angażując się w program godnej pracy dla wszystkich Komisja w pełni uwzględnia specyfikę i różnorodność gospodarczych i społecznych realiów występujących na całym świecie. Uznaje wagę strategicznego podejścia rozłożonego na etapy, usprawniającego przyswajanie przez poszczególnych partnerów oraz odzwierciedlającego kontekst i priorytety właściwe dla szczebla krajowego i regionalnego.

W niniejszym komunikacie Komisja proponuje wytyczne pozwalające zwiększyć wpływ polityki i działań UE na promowanie programu godnej pracy. Wytyczne te wymagają umocnienia współpracy między instytucjami europejskimi a państwami członkowskimi oraz wszystkimi zaangażowanymi partnerami.

Wdrożenie programu godnej pracy ma stanowić centralny wątek spotkań wysokiego szczebla w ramach Rady Ekonomicznej i Społecznej ONZ w lipcu 2006 r. Prace nad programem godnej pracy będą wówczas kontynuowane na poziomie międzynarodowym, w czym Komisja zamierza brać czynny udział.

2. CZYNNIK ROZWOJU, ZARZąDZANIA I EFEKTYWNOśCI

Globalizacja oraz przemiany technologiczne i demograficzne pociągają za sobą znaczące zmiany w organizacji produkcji i świadczenia usług na poziomie światowym, jak również w strukturze i dystrybucji miejsc pracy. Te zmiany pozwoliły na rozprzestrzenienie korzyści z handlu międzynarodowego na większą liczbę krajów i grup społecznych, pozwalając na udostępnienie każdemu nowych możliwości i perspektyw godnej pracy.

Tym niemniej wzrost gospodarczy nie przekłada się w sposób automatyczny na tworzenie nowych i na poprawę istniejących miejsc pracy, pozwalające na ograniczenie skali ubóstwa. Liczne kraje rozwijające się charakteryzuje gospodarka zdominowana przez szarą strefę i przez miejsca pracy o niskiej jakości, gdzie utrzymuje się rozdwojenie rynku pracy – zwłaszcza tam, gdzie ludność jest w większości uzależniona od produkcji rolnej na własne potrzeby. W szczególności kobiety i młodzież pozostają w znacznym stopniu skupione w szarej strefie, bez szerszych perspektyw co do zarobków, kształcenia jak również ochrony socjalnej.

Nawet na legalnym rynku pracy słabość służb pośrednictwa zatrudnienia, zarządzania rynkiem pracy oraz systemów ochrony socjalnej ogranicza pole wpływu na zmiany.

W krajach wschodzących wzrost gospodarczy nie jest wystarczający dla ograniczenia ubóstwa dotykającego znacznej części populacji. Wzrost produktywności nie zawsze prowadzi do wzrostu płac. Liczba miejsc pracy o niskiej jakości i udział szarej strefy pozostają znaczące. We wszystkich tych krajach, a w pewnej części również w krajach uprzemysłowionych, pracownicy szarej strefy są faktycznie pozbawieni prawa pracy i ochrony socjalnej.

Promowanie godnej pracy wymaga przyjęcia spójnej i globalnej postawy. Trzeba wprawdzie zwalczać najbardziej oburzające braki w dziedzinie socjalnych praw podstawowych, jak choćby w przypadku pracy dzieci. Konieczne jest jednak poza tym i przede wszystkim wywieranie wpływu na samą logikę rozwoju. Doświadczenie uczy, że droga do wyeliminowania pracy dzieci prowadzi również przez działania na rynku pracy, dialog społeczny i ochronę socjalną (np. w formie świadczeń czyniących pracę dzieci nieopłacalną bądź zbędną, oraz propagujących edukację).

Dla ograniczenia ubóstwa nie wystarczy przekazywanie pomocy pozwalającej na przetrwanie ani oczekiwanie na skutki wzrostu gospodarczego i sprowadzania międzynarodowych przedsiębiorstw. Trzeba tworzyć podatny grunt dla krajowych i zagranicznych inwestycji, tworzących lokalne miejsca pracy; poprawić zarządzanie, w tym także poprzez dialog społeczny; rozpoznać braki w dziedzinie godnej pracy; ustanawiać prawno-regulacyjne ramy chroniące pracowników i zapewniające równe traktowanie kobiet i mężczyzn; budować trwałe systemy ochrony socjalnej, edukacji i kształcenia przez całe życie; zapewnić przedsiębiorstwom pewność prawną; ograniczyć korupcję i ustalić zasady uczciwej konkurencji. Promowanie w ten sposób godnej pracy leży również w interesie przedsiębiorstw, ponieważ uznają one, że odpowiedzialność nie spoczywa wyłącznie na pracodawcy, a władze publiczne powinny również wywiązywać się ze swoich obowiązków[5].

Propagowanie godnej pracy kładące główny nacisk na zatrudnienie, jakość zatrudnienia oraz odpowiednie polityki społeczne stanowi czynnik sprawiedliwości i spójności społecznej, ale również efektywności gospodarczej.

Wyznaczenie celów o społecznym charakterze nie może być w żadnej mierze wykorzystywane w celach protekcjonistycznych. Cel nadrzędny stanowi postęp społeczny i sprawiedliwy, powszechny podział jego korzyści.

3. ZOBOWIąZANIA ORAZ WYTYCZNE POLITYKI UE

UE czynnie uczestniczy w realizowaniu celów Deklaracji Milenijnej. Wnosi swój wkład we wzrost gospodarczy oraz zrównoważony rozwój na poziomie światowym, w szczególności poprzez politykę handlową i działania rozwojowe oraz pomoc zewnętrzną. Wspiera ratyfikowanie i skuteczne stosowanie konwencji dotyczących socjalnych praw podstawowych przez wszystkie kraje świata[6].

W szczególności przykłada się do propagowania godnej pracy poprzez udostępnianie swoich doświadczeń i wiedzy fachowej do dyspozycji organizacji międzynarodowych oraz poprzez rozszerzanie dialogu politycznego o regiony i państwa trzecie. Komisja opracowała już konkretne inicjatywy w tym zakresie, na przykład intensyfikując współpracę z MOP, wdrażając system ogólnych preferencji taryfowych (GSP), wypracowując europejski konsensus w sprawie rozwoju i podejmując dialog w sferze zatrudnienia z krajami azjatyckimi czy też latynoamerykańskimi.

3.1. Godna praca zobowiązaniem Unii

W ciągu swej długiej historii UE opracowała model rozwoju gospodarczo-społecznego, który, niezależnie od różnorodności realiów krajowych, opiera się na wspólnych wartościach i zasadach – w szczególności zaś na ustanowionej traktatem zasadzie propagowania postępu gospodarczego razem z postępem społecznym.

Dorobek wspólnotowy w sferze zatrudnienia, polityki społecznej i równości szans wykracza pod wieloma względami poza międzynarodowe normy i działania, które leżą u podstaw pojęcia godnej pracy, zawierając jednocześnie jej podstawowe zasady. Standardy MOP leżą u źródeł wielu obszarów polityki, prawodawstwa i układów zbiorowych zawieranych w państwach członkowskich czy na poziomie europejskim. Co więcej, standardy i działania MOP są uzupełnieniem dorobku w dziedzinach, które bądź nie są wcale bądź są tylko częściowo objęte prawodawstwem i założeniami polityki wspólnotowej, takich jak administracja i inspekcja pracy, wolności związkowe, negocjacje zbiorowe czy minimalne normy w dziedzinie zabezpieczeń socjalnych.

Państwa członkowskie już ratyfikowały znaczną liczbę konwencji MOP dotyczących w szczególności socjalnych praw podstawowych, inspekcji pracy, administracji pracy, zatrudnienia, zabezpieczeń socjalnych oraz wynagrodzeń[7]. Wiele z nich podjęło kroki do ratyfikowania ostatnio spisanych konwencji (bezpieczeństwo i higiena pracy, warunki pracy). Całkiem niedawna, skonsolidowana konwencja MOP w sprawie pracy na morzu (2006) ma doniosłe znaczenie dla społecznego dialogu społecznego oraz dla przyszłej działalności normatywnej Wspólnoty oraz państw członkowskich.

Istotne jest, aby państwa członkowskie kontynuowały proces ratyfikowania i wdrażania, w szczególności w odniesieniu do konwencji aktualizowanych. Komisja w miarę potrzeb nie szczędzi zachęt i usprawnień dla tego procesu, przy uwzględnieniu właściwych kompetencji i obszarów polityki wspólnotowej.

Niezależnie od celów programu godnej pracy, znacznie szersze ramy dla stanowczych działań na rzecz zatrudnienia, równości szans i spójności społecznej zapewniają strategia lizbońska oraz Europejska Agenda Społeczna.

3.2. Lepsze rozpoznanie w celu skuteczniejszego przekonywania i mobilizowania

Komisja, we współpracy z MOP, ONZ i innymi organizacjami, pogłębi problematykę godnej pracy, zwiększając potencjał państw partnerskich oraz opracowując stosowne wskaźniki, a mianowicie:

- określi dobre praktyki i sukcesy w tej dziedzinie,

- pogłębi analizy dotyczące godnej pracy i jej interakcji z pozostałymi obszarami polityki,

- rozwinie metody pomiaru skutków liberalizacji handlu oraz wyniki ogólnoświatowych systemów produkcji i dystrybucji, w tym również produkcji w obszarach wolnocłowych w kontekście godnej pracy, poszerzy projekt pilotażowy prowadzony z MOP w celu oszacowania wpływu handlu na godną pracę,

- pogłębi analizy wpływu handlu na zrównoważony rozwój (SIA),

- zacieśni związki między analizami, działaniami operacyjnymi a programowaniem pomocy zewnętrznej, będzie promowała wspólne oceny wraz z krajami i regionami partnerskimi w celu wspomożenia lepszego wyboru priorytetów i mobilizacji pomocy zewnętrznej.

W tym kontekście mobilizacja polityki badań UE nabiera znaczenia – zarówno dla propagowania wiedzy jak i dla wspierania rozwoju społecznego i gospodarczego.

Komisja popiera ratyfikowanie i wdrażanie konwencji dotyczących socjalnych praw podstawowych, jak również wprowadzanie w życie krajowych programów na rzecz godnej pracy zgodnie z ustaleniami w ramach MOP, lub też równorzędnego planu działań (w postaci mapy drogowej), zwłaszcza w kontekście krajowych strategii rozwoju. Komisja, we współpracy z MOP, ONZ i innymi organizacjami międzynarodowymi, będzie kontynuowała wysiłki na rzecz poprawy analiz oraz dopracowania wskaźników dotyczących realizacji programu godnej pracy.

Komisja opracuje szkolenia i działania informacyjne w dziedzinie godnej pracy za pośrednictwem swoich delegacji w państwach trzecich i zorganizuje również regionalne seminaria celem zwiększenia potencjału zaangażowanych stron.

3.3. Dalej idące zaangażowanie polityki zewnętrznej UE

Rozszerzenie

Kraje kandydujące, w perspektywie nieodległego przystąpienia powinny przyjąć całokształt wspólnotowego dorobku prawnego. Obok procesu integracji całokształtu wspólnotowego dorobku prawnego, strategie przedakcesyjne wnoszą bezpośredni wkład w upowszechnianie programu godnej pracy w krajach kandydujących. Istotne jest podkreślenie wagi tego programu dla państw kandydujących, przy uwzględnieniu zaangażowania UE na rzecz godnej pracy oraz komplementarny charakter niektórych konwencji i strategii MOP w stosunku do dorobku wspólnotowego. W tym kontekście, Komisja wesprze w szczególności inicjatywy w następujących obszarach:

- upowszechnianie swobody zrzeszania się w związkach zawodowych oraz grupowych negocjacji zmierzające do umocnienia potencjału stron zaangażowanych w niezależny dialog społeczny,

- wzmocnienie urzędów pracy, inspekcji pracy oraz organów zarządzających zabezpieczeniami socjalnymi,

- rozwój strategii zapobiegania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Polityka sąsiedztwa, stosunki regionalne i dwustronne

Sąsiedztwo

Program godnej pracy jest również istotny dla państw objętych europejską polityką sąsiedztwa, zaangażowanych w proces stopniowego zbliżenia do Unii, nawet gdy nie obowiązuje ich takie samo przejęcie dorobku wspólnotowego. Polityka sąsiedztwa przyczyni się do propagowania godnej pracy poprzez:

- wdrożenie szczegółowych obowiązków reform w zakresie socjalnych praw podstawowych, zatrudnienia, spraw socjalnych i równości szans, wynikających z uzgodnionych z UE planów działań;

- regularny dialog polityczny w tej sprawie w ramach struktur instytucjonalnych powstałych na mocy porozumień partnerstwa i współpracy oraz układów o stowarzyszeniu;

- wprowadzenie w życie pięcioletniego planu działań uzgodnionego w ramach procesu barcelońskiego w listopadzie 2005 r., który zmierza w szczególności do umocnienia systemów ochrony socjalnej w krajach południa basenu Morza Śródziemnego;

- uwzględnienie przez nią, w dokumentach strategicznych dotyczących poszczególnych krajów i regionów, programowania tematycznego i innych instrumentów współpracy; ewentualne uczestnictwo zainteresowanych krajów w niektórych programach oraz we współpracy z agencjami wspólnotowymi zgodnie z określonymi procedurami.

Stosunki regionalne i dwustronne

Komisja ponownie zdefiniowała ostatnio swoje strategiczne stosunki z Ameryką Łacińską, krajami Karaibów i z Afryką. W swoich projektach uwzględniła przy tym elementy związane z godną pracą, i zamierza czynnie je realizować.

Komisja pogłębi współpracę z Ameryką Łacińską oraz krajami Karaibów w dziedzinie spójności społecznej. Ustaliła programy współpracy z Chile i Wspólnotą Andyjską, przygotowując jednocześnie kolejne inicjatywy współpracy dwustronnej, w szczególności z Brazylią i Meksykiem. Nie szczędząc jej zachęt, będzie wspierała współpracę ze wszystkimi państwami latynoamerykańskimi w tej materii.

Komisja podejmie współpracę z Unią Afrykańską w dziedzinie społecznego wymiaru integracji regionalnej oraz godnej pracy, a także współpracę dwustronną z Republiką Południowej Afryki. Weźmie pod uwagę aspekt godnej pracy w kontekście umowy z Kotonu oraz w ramach strategii regionalnych (dotyczących Afryki, Karaibów i Pacyfiku).

Komisja włączy również te zagadnienia do dialogu politycznego prowadzonego z państwami azjatyckimi. W 2005 r. nawiązała dialog z Chinami na takie tematy, jak zatrudnienie, prawo pracy, dialog społeczny, ochrona socjalna i spójność społeczna. Podjęła również współpracę w dziedzinie zatrudnienia z Indiami oraz w ramach ASEM (spotkań Azja-Europa) w celu wprowadzania w życia godnej pracy na całym świecie.

Komisja wesprze dialog społeczny w procesach pozaeuropejskiej integracji regionalnej korzystających z poparcia UE.

Współpraca na rzecz rozwoju

Europejski konsensus w dziedzinie polityki rozwoju UE, osiągnięty 20 grudnia 2005 r. stanowi dokument podstawowy, który po raz pierwszy mobilizuje instytucje europejskie oraz państwa członkowskie do poprawy koordynacji, spójności oraz komplementarności ich działań. Spójność społeczna i zatrudnienie są w nim uznane za obszar działania wspólnotowego, a konsensus przewiduje, że Wspólnota i państwa członkowskie będą upowszechniały godną pracę dla wszystkich.

Komisja wesprze, w ramach programowania tematycznego i programowania na poziomie krajów i regionów, następujące działania:

- włączenie godnej pracy do krajowych i regionalnych strategii rozwoju oraz ograniczania ubóstwa,

- postępujące uwzględnianie jej w środkach pomocy budżetowej,

- powiększenie potencjału właściwych organów administracyjnych oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego,

- wspieranie rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw,

- włączenie partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego do strategii rozwoju oraz ograniczania ubóstwa,

- umocnienie pomocy zewnętrznej dla społecznych przemian w krajach i regionach trzecich uczestniczących w liberalizacji handlu,

- propagowanie spójności politycznej i współpracy ze stosownymi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi.

Rozporządzenie (WE) nr 2110/2005 zobowiązuje zwycięskich oferentów (w przypadku kontraktów finansowanych przez pomoc wspólnotową) do poszanowania socjalnych praw podstawowych. Komisja zamierza rozszerzyć ten zapis na kontrakty finansowane z Europejskiego Funduszu Rozwoju. Komisja zachęca państwa członkowskie i pozostałych donatorów do analogicznego postępowania.

Załącznik II przedstawia przykłady działań upowszechniających godną pracę, jakie mogą być rozwijane w ramach programowania pomocy zewnętrznej przy uwzględnieniu kontekstu i potrzeb zainteresowanych państw.

Handel czynnikiem zrównoważonego rozwoju.

Liberalizacja handlu powinna się przyczyniać do realizacji takich celów, jak wysoki wzrost gospodarczy, pełne zatrudnienie, ograniczenie ubóstwa oraz upowszechnianie godnej pracy.

Uprzywilejowanym instrumentem wspólnotowej polityki handlowej służącym propagowaniu socjalnych praw podstawowych jest nowy system ogólnych preferencji taryfowych (GSP) wraz z jego specjalną zachętą na rzecz zrównoważonego rozwoju i prawidłowego zarządzania pod nazwą GSP + na lata 2006-2008.

Nowy GSP przynosi już znaczące efekty, jak choćby przyspieszenie ratyfikacji konwencji MOP w dziedzinie socjalnych praw podstawowych.

Komisja w większym stopniu posłuży się swoim potencjałem handlowym dla propagowania norm socjalnych i godnej pracy w ramach inicjatyw dotyczących dwu- lub wielostronnych negocjacji handlowych. W szczególności zamierza ona:

- poprawić wspóldziałanie między GSP, GSP + a wspólnotową pomocą zewnętrzną,

- uwzględnić wymiar społeczny i godną pracę, a także zalecenia wypływające z oceny trwałego wpływu (SIA - Sustainable Impact Assessment) w prowadzonych negocjacjach dwustronnych i regionalnych (w tym dotyczących partnerstw gospodarczych APE/EPA z krajami AKP, Mercosur, Radą Współpracy Państw Arabskich Zatoki Perskiej, MED oraz Wspólnotą Andyjską),

- uruchomić działania w ramach polityki oraz instrumenty UE w rodzaju pomocy zewnętrznej w celu propagowania godnej pracy w kontekście systemu wolnego handlu,

- umacniać podejście dotyczące interakcji między handlem, prawami społecznymi a zatrudnieniem przedstawione w 2004 r. w propozycjach składanych w ramach mechanizmu przeglądu polityki handlowej, a także zachęcać do niego pozostałe państwa należące do WTO,

- propagować współpracę między Światową Organizacją Handlu, UNCTAD, MOP i innymi zainteresowanymi organizacjami.

3.4. Promowanie międzynarodowego i wielostronnego zarządzania

Umocnienie międzynarodowego i wielostronnego zarządzania jest nieodzowne dla propagowania wymiaru społecznego globalizacji oraz przyswojenia programu godnej pracy przez wszystkich partnerów.

We współpracy gospodarczo-społecznej

Komisja wspiera podjęty ostatnio dialog między międzynarodowymi instytucjami finansowymi (MIF), MOP, ONZ oraz WTO w sprawie komplementarności i spójności prowadzonej przez te instytucje polityki, a także wzajemnych zależności łączących wzrost gospodarczy, inwestycje, handel i godną pracę. Wzywa jednocześnie te organizacje oraz grupę G8 do włączenia się w upowszechnianie godnej pracy na poziomie opracowania koncepcji i realizowania własnej polityki, strategii i instrumentów.

Jej współpraca z MOP zostanie zintensyfikowana.

Komisja wniesie wkład w prace ONZ dotyczące wdrożenia konkluzji szczytu w 2005 r. dotyczących efektywnego zatrudnienia oraz godnej pracy, a w szczególności w prace spotkań wysokiego szczebla Rady Ekonomicznej i Społecznej ONZ (ECOSOC) w lipcu 2006 r.

Sprawne zarządzanie migracją o podłożu ekonomicznym

Zarządzanie migracją wymaga współpracy między krajami i regionami pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia, a także z organizacjami międzynarodowymi (jak MOP, Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji i ONZ).

W 2005 r. Komisja przyjęła plan działań w dziedzinie legalnej imigracji z przyczyn ekonomicznych. Popiera ona wysiłki podjęte w celu opracowania spójnego podejścia do spraw międzynarodowej migracji, na przykład sprawozdanie opracowane w 2005 r. przez Globalną Komisję ds. Międzynarodowej Migracji czy plan działań w dziedzinie migrujących pracowników WTO (z 2004 r.). Przyczynia się również do przygotowań dialogu ONZ na wysokim szczeblu w dziedzinie migracji i rozwoju (2006).

Aby polityka migracyjna UE wniosła swój wkład na rzecz rozwoju należy ułatwiać przekazywanie środków do krajów pochodzenia a także ich wpływ na rozwój tychże krajów, uaktywniać diaspory, zachęcać do migracji wahadłowej, łagodzić szkodliwe skutki „drenażu mózgów” oraz w sposób odpowiedzialny ograniczać zatrudnianie dokonywane ze szkodą dla sektorów borykających się z brakiem wykwalifikowanych rąk do pracy, w szczególności w sektorze ochrony zdrowia[8].

Trzeba poza tym wspomagać władze zainteresowanych państw w skuteczniejszej kontroli przepływu migracyjnego, ochronie migrujących przed wyzyskiem i w lepszym traktowaniu osób migrujących przebywających na ich terytorium. Walka z nielegalną imigracją i handlem ludźmi należy do tych wysiłków.

Komisja pozostawia również do dyspozycji władz krajowych i regionalnych swoje wieloletnie doświadczenia w dziedzinie swobodnego przepływu pracowników i propagowania ich praw, polityki imigracyjnej i integracji migrujących.

3.5. Praca ze społeczeństwem obywatelskim i przedsiębiorstwami

Partnerzy społeczni, dialog społeczny i partnerstwa

Komisja będzie wspierać:

- wzmacnianie zdolności technicznych partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego,

- rozwój instytucji, mechanizmów i praktyk zmierzających do usprawnienia i umocnienia procesu dialogu społecznego – zarówno dwu-, jak i trójstronnego,

- ściślejsze włączenie partnerów społecznych i innych aktorów społeczeństwa obywatelskiego w globalne zarządzanie (WTO, MIF) na wzór modelu konsultacji OECD,

- zawieranie ponadnarodowych umów zbiorowych i umów ramowych na szczeblu światowym.

Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw (CSR)

Komisja uznaje istotną wagę CSR będącej uzupełnieniem prawodawstwa, grupowych negocjacji i kontroli warunków pracy. Zdaniem Komisji, kodeksy postępowania i pozostałe instrumenty CSR powinny polegać na instrumentach uzgodnionych na poziomie międzynarodowym (OECD, MOP).

Komisja nie ustaje w propagowaniu CSR. Zachęca przedsiębiorstwa, europejski sojusz na rzecz CSR[9] oraz inne zainteresowane strony do rozwijania własnych inicjatyw mogących się przyczynić do upowszechnienia godnej pracy dla wszystkich.

4. WNIOSKI

Upowszechnianie godnej pracy jest częścią wysiłków UE na rzecz propagowania i dzielenia własnych wartości oraz doświadczeń.

UE i jej państwa członkowskie wniosły wkład w potwierdzenie tego celu w konkluzjach szczytu ONZ w 2005 r.

Komisja zamierza świadomie wpływać na wprowadzanie tego celu w życie w ścisłej współpracy z zainteresowanymi stronami, krajami i regionami partnerskimi oraz organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi. Zachęca przy tym pozostałe instytucje UE, państwa członkowskie, partnerów społecznych oraz inne zainteresowane strony do współpracy zmierzającej do upowszechnienia godnej pracy dla wszystkich.

W tym celu zamierza zmobilizować swoją politykę zewnętrzną, pomoc na rzecz rozwoju oraz politykę handlową. Wzywa nie tylko do poszanowania socjalnych praw podstawowych, ale również do wprowadzania w życie ambitnych programów upowszechniania godnej pracy we wszystkich krajach. Będzie ponadto współdziałała z organizacjami międzynarodowymi w wypracowaniu wskaźników pozwalających na prześledzenie następstw podjętych wysiłków.

Komisja przedstawi podsumowanie dalszych działań związanych z tym komunikatem nie później niż wiosną 2008 r.

[1] Światowe tendencje w dziedzinie zatrudnienia, 2006, MOP. Sprawozdanie CMDSM (Światowej Komisji ds. Społecznego Wymiaru Globalizacji), 2004, MOP.

[2] Zob. dokument COM(2004) 383; konkluzje Rady nt. społecznego wymiaru globalizacji z 3.3.2005 r., dok. 6286/05; sprawozdanie PE A 6-0308/2005 z 15.11.2005 r.; opinie EKES z 9.3.2005 r. oraz Komitetu Regionów z 23.2.2005 r. oraz konkluzje Rady Europejskiej z grudnia 2004 r. i z czerwca 2005 r.

[3] Najważniejsze dokumenty dotyczące godnej pracy wyszczególniono w załącznikach I i III.

[4] „Wartości europejskie w dobie globalizacji” – COM(2005) 525.

[5] Godna praca – jak sprawić, by była w pełni funkcjonana; perspektywa pracodawców, 2002 – MOB (Międzynarodowa Organizacja Pracodawców).

[6] Zob. dokument COM(2001) 416; Konkluzje Rady z dnia 21.7.2003 r. i 3.3.2005 r.; sprawozdania PE z lipca 2003 i z listopada 2005 r.

[7] http://www.ilo.org/ilolex/french/newratframeF.htm

[8] Komunikat Komisji „Związek pomiędzy migracją i rozwojem: konkretne kierunki działania”, COM(2005) 390 z dnia 1.9.2005 r.

[9] Cf. COM(2006) 136.