52004PC0630

Bruksela, dnia 29.9.2004

COM(2004) 630 końcowy

2004/0223 (CNS)

Wniosek dotyczący

ROZPORZĄDZENIA RADY

ustanawiającego Instrument na Rzecz Stabilności

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

Uzasadnienie dla niniejszego Instrumentu na Rzecz Stabilności w ramach nowej architektury dotyczącej wspólnotowych instrumentów pomocy zewnętrznej przedstawiono w komunikacie Komisji, załączonym do niniejszego wniosku.

Wniosek oparty jest na art. 308 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w połączeniu z art. 203 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej. Podstawa prawna Euratom jest konieczna, aby objąć aspekty dotyczące bezpieczeństwa nuklearnego zawarte w niniejszym wniosku. Aspekty cywilne reakcji na sytuacje kryzysowe zwykle byłyby objęte art. 179 oraz 181a Traktatu WE. Jednakże postanowienia odnoszące się do finansowania operacji pokojowych w szczególności, jeżeli wyraźnie przyczyniają się do celów art. 179 oraz 181a, uzasadniają przyjęcie za podstawę prawną art. 308 Traktatu. Ponadto, art. 179 i 181a nie są z prawnego punktu widzenia zgodne z art. 203 Traktatu Euratom.

Tytuł I – CELE

Artykuł 1 Cele ogólne i zakres

Artykuł 1 określa ogólne cele rozporządzenia oraz jego zakres geograficzny. Rozporządzenie będzie miało zastosowanie do wszystkich państw trzecich i terytoriów.

Artykuł 2 Cel

Rozporządzenie przewiduje dostarczanie pomocy finansowej, gospodarczej oraz technicznej, skierowanej w trzech odrębnych kierunkach:

a) zapewnienia skutecznej i zintegrowanej reakcji na sytuacje kryzysowe oraz zagrożenia dla praw człowieka, demokracji oraz państwa prawa, z ogólnym celem ukierunkowanym na wspieranie tworzenia lub przywrócenia warunków niezbędnych dla umożliwienia skutecznego wdrożenia wspólnotowych polityk współpracy rozwojowej i gospodarczej, polityki sąsiedztwa i strategii przedakcesyjnej.

Przepisy rozporządzenia w tym zakresie zostały opracowane w świetle doświadczenia we wdrażaniu mechanizmu szybkiego reagowania, instrumentu wspierającego pokój w Afryce, rozporządzenia dotyczącego działań przeciwko minom przeciwpiechotnym oraz Europejskiej Inicjatywy na rzecz Praw Człowieka i Demokracji, jak również szerokiego doświadczenia w zakresie reagowania na sytuacje kryzysowe w ramach istniejących „geograficznych” instrumentów finansowania oraz najlepszych międzynarodowych praktyk. Niniejszy artykuł ustanawia bezpośredni związek pomiędzy dostarczaniem pomocy w sytuacji kryzysowej oraz dążeniem do realizacji wspólnotowych polityk współpracy rozwojowej, gospodarczej oraz w zakresie praw człowieka. Z niniejszym wyjątkiem niektórych elementów operacji wspierających pokój, większość dostarczanej pomocy będzie można zakwalifikować jako uprawnioną w ramach Komitetu Pomocy Rozwojowej (DAC).

Rozporządzenie uznaje, iż pewne środki, które są istotne dla reakcji na sytuacje kryzysowe, takie jak prace dotyczące problemów związanych z minami przeciwpiechotnymi, jeżeli są one niezbędne do zapewnienia odpowiednich warunków dla rozwoju, mogą być wprowadzone w życie w ramach programów strategicznych, jak również w reakcji na sytuacje kryzysowe.

Pomoc humanitarna nie może być dostarczana w ramach niniejszego rozporządzenia (zob. art. 13). Wspólnotowa pomoc humanitarna będzie nadal dostarczana wyłącznie w ramach przepisów rozporządzenia (WE) 1257/96. Rozporządzanie wymaga, aby Komisja zapewniła komplementarność wspólnotowej pomocy humanitarnej oraz reakcji na sytuacje nadzwyczajne w ramach Instrumentu na Rzecz Stabilności.

b) pomocy w promowaniu współpracy między UE i państwami trzecimi w zakresie globalnych i regionalnych problemów transgranicznych wpływających na bezpieczeństwo obywateli.

Rozporządzenie dąży do zapewnienia Wspólnocie możliwości podjęcia działań w odniesieniu do kilku kluczowych wyzwań we wspólnym interesie Wspólnoty oraz kraju partnerskiego. Rozporządzenie koncentruje się na wysiłkach mających na celu zwalczanie zorganizowanej przestępczości, terroryzmu i innych międzynarodowych zagrożeń dla państwa prawa, ochronie strategicznej infrastruktury oraz znacznych nieoczekiwanych zagrożeniach dla zdrowia publicznego. Działania podejmowane w ramach instrumentu na rzecz stabilizacji będą uzupełniały działania podejmowane w ramach trzech instrumentów politycznych w normalnych warunkach. Wartość dodaną niniejszego instrumentu będzie stanowić możliwość podjęcia szybkiego i wspólnie zaplanowanego globalnego działania, na przykład skierowanego przeciw finansowaniu terroryzmu, praniu pieniędzy czy oszustwom podatkowym, a także zdolność do wspierania kwestii szczególnie ważnych dla Wspólnoty oraz do podejmowania kwestii, którym nadanie priorytetu państwa partnerskie mogą uważać za trudne w kontekście ram polityki decydującej o trzech nowych instrumentach politycznych Wspólnoty.

c) pomocy w ochronie ludności przed krytycznymi zagrożeniami technologicznymi oraz w zwalczaniu rozprzestrzeniania się broni masowego rażenia.

Przepisy rozporządzenia w tym zakresie opierają się na utrwalonych praktykach wspólnotowych w dziedzinie bezpieczeństwa nuklearnego oraz umożliwią Wspólnocie wspieranie programów zajmujących się nowymi zagrożeniami dla bezpieczeństwa, będącymi skutkiem możliwego niewłaściwego użycia materiałów, sprzętu lub technologii związanych z bronią masowego rażenia i systemem jej dostarczania. Pomoże to między innymi zapewnić Wspólnocie możliwość wywiązania się ze zobowiązań wynikających z Globalnego Partnerstwa G8 przeciwko rozprzestrzenianiu broni i materiałów masowego rażenia. Pomoc w tym zakresie będzie dotyczyła spraw, którymi można się zająć w ramach działań cywilnych i które nie mają wpływu na kwestie militarne lub obronne. Przykładowo takie środki mogą obejmować tworzenie pomocnej infrastruktury wokół zakładów niszczenia broni jądrowej/chemicznej (dojazdowe linie kolejowe lub drogi, sieci zasilania w elektryczność/wodę/gaz, ale nie zajmowanie się samą likwidacją broni); wspieranie monitoringu środowiskowego oraz informacji publicznej; zagospodarowanie odpadów toksycznych pozostałych po likwidacji broni; przekształcanie byłych zakładów produkujących broń chemiczną w obiekty cywilne; przekwalifikowanie na zawody cywilne; wspieranie rozwoju systemu skutecznej kontroli wywozu materiałów o podwójnym zastosowaniu oraz wspieranie określonych środków bezpieczeństwa na granicach w celu zapobiegania nielegalnemu handlowi materiałami związanymi z bronią masowego rażenia.

Włączenie bezpieczeństwa nuklearnego do niniejszego rozporządzenia (a nie zawarcie go w geograficznych instrumentach politycznych) jest konieczne, zważywszy na to, iż taka pomoc może być niezbędna w kilku regionach (np. kraje byłego Związku Radzieckiego będą teraz objęte zarówno instrumentem na rzecz sąsiedztwa i partnerstwa, dla Rosji aż po Kaukaz, jak też instrumentem współpracy rozwojowej i współpracy gospodarczej, dla Azji Środkowej). Również ważnym jest zapewnienie pełnej spójności pomiędzy pracami, które mają zostać podjęte w związku z bezpieczeństwem nuklearnym i pracami w związku z zabezpieczeniami jądrowymi, wraz z ich wpływem na kwestie bezpieczeństwa, co najlepiej może być przeprowadzone w ramach jednego instrumentu. Wreszcie ograniczenia prawne wynikające z konieczności wykorzystania art. 203 Traktatu Euratom jako podstawy prawnej w zakresie bezpieczeństwa nuklearnego, oraz niezgodność tego artykułu z art. 179 i 181a Traktatu WE, powodują, iż konieczne jest skupienie wszystkich takich działań w ramach jednego instrumentu, wykorzystując art. 203 Traktatu Euratom oraz art. 308 Traktatu WE.

d) Instrument na Rzecz Stabilności zapewnia także podstawę do wspierania działań międzynarodowych na rzecz ogólnych celów niniejszego rozporządzenia, obejmujących badania oraz szkolenie ekspertów cywilnych w zakresie rozmieszczania misji zarządzania kryzysami UE.

Przepisy art. 2 stanowią w zasadzie kodyfikację i konsolidację kompetencji wspólnotowych ustanowionych ad hoc i w sposób niespójny w ramach obecnych geograficznych i sektorowych wspólnotowych instrumentach finansowania. Opierają się one na podejściu zapoczątkowanym w ramach Umowy z Cotonou, które zapewnia skuteczne i zintegrowane ramy pozwalające WE zająć się nie tylko kwestiami rozwojowymi, ale też budowaniem bezpieczeństwa i pokoju oraz operacjami pokojowymi z krajami partnerskim.

Artykuł 3Inne inicjatywy

Niniejszy artykuł ma na celu zapewnienie elastyczności pozwalającej Wspólnocie reagować we właściwym czasie na przyszłe globalne zagrożenia dla stabilności i bezpieczeństwa, których nie można w tej chwili przewidzieć. W ramach niniejszego rozporządzenia możliwym jest zapewnienie pomoc tam, gdzie odpowiada ona ustalonej polityce Rady lub zobowiązaniom podjętym przez WE. Przed przeznaczeniem jakichkolwiek funduszy na takie inicjatywy Komisja jest zobowiązana przyjąć ramy polityki, które najpierw zostaną przedłożone komitetowi zarządzającemu (patrz art. 9).

Tytuł II – programowanie i przydział środków

ARTYKUł 4 ŚRODKI I PROGRAMY

Niniejszy artykuł opisuje trzy mechanizmy, poprzez które będzie dostarczana pomoc w ramach niniejszego instrumentu. Nadzwyczajne środki pomocy oraz programy przejściowe są przeznaczone do reagowania na sytuacje kryzysowe. Programy wieloletnie będą ukierunkowane na problemy długoterminowe w kontekście stabilnych warunków współpracy.

Artykuł ten zawiera przepisy mające na celu zapewnienie komplementarności pomocy dostarczanej w ramach Instrumentu na Rzecz Stabilności oraz pomocy w ramach trzech instrumentów politycznych. Dlatego też programy wieloletnie finansowane w ramach Instrumentu na Rzecz Stabilności mogą być oparte na strategiach dla kraju lub dla regionu przyjętych w ramach Zintegrowanego Instrumentu Przedakcesyjnego, Instrumentu Współpracy Rozwojowej i Gospodarczej oraz Instrumentu Sąsiedztwa Europejskiego. Tworzy to możliwość jednolitego programowania strategicznego łączącego główne instrumenty polityki oraz elementy wartości dodanej Instrumentu na Rzecz Stabilności. Jednakże Komisja może również przyjąć specyficzne strategie regionalne lub tematyczne w ramach tego instrumentu. Ma to na celu objęcie obszarów współpracy, którymi nie można odpowiednio się zająć w ramach strategii przyjętych na mocy innych instrumentów finansowania zewnętrznego (z powodu charakteru danej kwestii lub zakresu geograficznego). Takie strategie przyjmowane są po konsultacji z komitetem zarządzającym.

Artykuł ten zawiera także przepisy zapewniające lepszą integrację środków wspólnotowych i środków przyjętych przez Radę w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Jest to szczególnie ważne dla skuteczności oraz oddziaływania operacji cywilnego zarządzania kryzysami UE, które często zawierają w sobie aspekty wchodzące zarówno w zakres WPZiB jak i odpowiedzialności Wspólnoty. Przepisy te są rozwinięte w art. 5 (zob. niżej), 10 (podejmowanie decyzji) i 19 (zasady uczestnictwa i pochodzenie).

Artykuł 5 Przepisy szczególne dotyczące nadzwyczajnych środków pomocy oraz programów przejściowych

Niniejszy artykuł zawiera dalsze przepisy szczególne dotyczące nadzwyczajnych środków pomocy oraz programów przejściowych. Nadzwyczajne środki pomocy są wzorowane na istniejących przepisach w ramach mechanizmu szybkiego reagowania WE, z trzema ważnymi innowacjami, które mają udoskonalić powiązania z ogólną reakcją UE oraz jakość i spójność dalszych środków. Po pierwsze, przepisy dotyczące informowania Rady są rozszerzone poprzez zapewnienie stałego dialogu z Radą przed przyjęciem środków. Dialog ten będzie wsparty utworzeniem systemu wymiany informacji, wzorowanym na udanym precedensie w ramach istniejącego rozporządzenia dotyczącego pomocy humanitarnej. Po drugie przyjęcie nadzwyczajnych środków pomocy pociąga za sobą nowe zobowiązanie do przedstawienia w ciągu dziewięciu miesięcy sprawozdania zawierającego strategiczny przegląd planowanej reakcji Wspólnoty z wykorzystaniem całego zestawu instrumentów. Sprawozdanie to będzie przedstawiało reakcję Wspólnoty w kontekście ogólnej reakcji międzynarodowej, a także określało środki mające na celu zapewnienie spójności pomiędzy działaniami WE i WPZiB. Po trzecie przyjęcie nadzwyczajnych środków pomocy może obecnie pociągać za sobą przyjęcie „przejściowego programu reakcji”, który będzie się opierał na nadzwyczajnych środkach pomocy oraz dążył do przywrócenia normalnych warunków dostarczania pomocy. Przejściowy program reakcji będzie przedkładany komitetowi konsultacyjnemu i powinien zapewnić skuteczne połączenie środków przyjętych w ramach Instrumentu na Rzecz Stabilności oraz środków przyjętych w ramach głównych instrumentów politycznych.

Artykuł 6 Przepisy szczególne dotyczące operacji pokojowych

Niniejszy artykuł obejmuje środki uwzględniające fakt, iż operacje pokojowe to kwestia szczególnie delikatna z politycznego punku widzenia oraz zapewniające, iż podejmowane decyzje są zgodne z orientacją polityczną przyjętą przez Radę. Ponadto, w celu wsparcia ścisłego związku pomiędzy operacjami pokojowymi Wspólnoty oraz potencjałem militarnym i cywilnym, który może podlegać mobilizacji na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej, niniejszy artykuł ustanawia wymóg, aby Komisja zwracała uwagę Rady na wszelkie środki uzupełniające, których przyjęcie w ramach WPZiB uzna ona za przydatne.

Tak jak w przypadku instrumentu wspierającego pokój w Afryce, przed rozpoczęciem takiej operacji konieczne byłoby jej zatwierdzenie, w szerokim znaczeniu tego słowa, przez Narody Zjednoczone (NZ), operacje byłyby oparte na porozumieniu z organizacjami regionalnymi oraz krajem, w którym operacja ma mieć miejsce, a jakiekolwiek bezpośrednie finansowanie działań militarnych UE nie byłoby dozwolone (zob. art. 13 ust.2).

Z finansowania operacji militarnych stron trzecich wynika odpowiedzialność zapewnienia niezależnego monitorowania postępowania sił zbrojnych. Na mocy niniejszego artykułu Komisja jest zobowiązana do ustanowienia właściwych procedur monitorowania.

Artykuł 7Programy wieloletnie

Niniejszy artykuł ustanawia podstawowe wymogi dotyczące dokumentów strategicznych specyficznych dla niniejszego instrumentu (patrz art. 4).

Artykuł 8Przyj mowanie dokumentów programowych

Dokumenty strategiczne będą przedkładane komitetowi zarządzającemu w celu zasięgnięcia jego opinii przed przyjęciem. Programy przejściowe mają być przedkładane komitetowi doradczemu.

Tytuł III - Wdrożenie

TYTUł III OBEJMUJE SZEREG KWESTII PROCEDURALNYCH, PODLEGAJąCYCH WARUNKOM ROZPORZąDZENIA FINANSOWEGO. P rzepisy tytułu III instrumentu europejskiego sąsiedztwa, instrumentu współpracy rozwojowej i gospodarczej oraz niniejszego rozporządzenia są w szerokim zakresie zharmonizowane. Różnice pomiędzy tekstami odzwierciedlają specyficzne cechy poszczególnych instrumentów pomocy zewnętrznej.

Artykuł 10 Decyzje finansowe

Artykuł 10 przewiduje, iż decyzje w sprawie finansowania podejmowane przez Komisję, poza decyzjami dotyczącymi nadzwyczajnych środków i programów przejściowych, przyjmować będą formę programów działania, podzielonych na państwa i regiony, przyjmowanych corocznie. Powyższe pozostaje w zgodzie z nowymi zasadami, wprowadzonymi w ostatnich rozporządzeniach, przyjętych przez Wspólnotę. Procedura komitetu nie będzie konieczna w przypadku programów działania wynikających z decyzji podjętych przez Komisję na podstawie dokumentów wieloletniego programowania (tj. dokumentów strategicznych i wieloletnich programów indykatywnych dla państw i regionów partnerskich oraz tematycznych dokumentów strategicznych), które zostały już zatwierdzone przez Państwa Członkowskie w komitecie zarządzającym. Komisja musi przekazać dany program Państwom Członkowskim w terminie jednego miesiąca od daty podjęcia swojej decyzji. Programy działania będą mogły być dostosowywane, jeśli zajdzie potrzeba, w ramach prerogatyw Komisji. Wbrew zwykłej praktyce, art. 10 przewiduje możliwość przyjęcia środków poza programami działania według tych samych zasad, co programy działania. Może to okazać się przydatnym w przypadku gdy Komisja zechciałaby szybko wdrożyć finansowanie, a program działania nie zostałby w całości sfinalizowany.

Artykuł 11Przyjmowanie środków specjalnych, nieprzewidzianych w dokumentach strategicznych i wieloletnich programach indykatywnych

Niniejszy artykuł odzwierciedla podobne przepisy zawarte w instrumencie współpracy rozwojowej i współpracy gospodarczej i ma umożliwić pewien stopień elastyczności celem sprostania nieprzewidzianym potrzebom, które nie są związane z sytuacją kryzysową, poprzez długoterminową pomoc dostarczaną w ramach Instrumentu na Rzecz Stabilności (szczególnie dotyczy to kwestii dotyczących bezpieczeństwa nuklearnego oraz zagrożeń transgranicznych globalnych i regionalnych). Artykuł 11 przewiduje możliwość przyjmowania środków specjalnych, nieprzewidzianych w dokumentach strategicznych i w wieloletnich programach indykatywnych, w przypadku nieprzewidzianych zdarzeń. Decyzje podejmowane przez Komisję, wiążące się z kwotami przekraczającymi 15 milionów EUR, poza zakresem programowania wieloletniego zatwierdzonego przez Państwa Członkowskie, mają podlegać procedurze komitetu. Środki specjalne, nieprzewidziane w dokumentach strategicznych i w wieloletnich programach indykatywnych, będą w ten sposób przyjmowane przez Komisję według procedury ustanowionej w art. 3 decyzji 1999/468/WE, tj. po wydaniu opinii przez komitet doradczy, złożony z przedstawicieli Państw Członkowskich i kierowany przez przedstawiciela Komisji. Komitet wydaje swoją opinię w sprawie środków specjalnych, a Komisja w największym stopniu uwzględnia opinię wydaną przez komitet i informuje go o sposobie, w jaki uwzględniła tę opinię. Komisja może dokonać dostosowań środków specjalnych według tej samej procedury, jednakże opinia komitetu nie jest konieczna w przypadku zmian uznawanych za mało istotne, określonych w art. 11 ust. 4 .

Artykuł 12 Kwalifikowalność

Artykuł 12 określa jednostki, organizacje i instytucje kwalifikujące się zgodnie z rozporządzeniem. Przewiduje on szeroką kwalifikowalność, zgodnie z obecną praktyką. Jeżeli chodzi o kwalifikowanie do dotacji wspólnotowych, art. 12 należy odczytywać w powiązaniu z art. 19, który określa zasady uczestnictwa w procedurze zamówień publicznych oraz w procedurach przyznawania dotacji.

Artykuły 13 i 14Rodzaje środków i środki wsparcia

Artykuł 13 wylicza, nie będąc wyczerpującym, rodzaje środków, jakie mogą być finansowane zgodnie z wymienionym rozporządzeniem, na podstawie obecnych praktyk.

Artykuł 14 umożliwia finansowanie wszelkich środków koniecznych do wdrożenia niniejszego rozporządzenia, w ramach wymienionego rozporządzenia.

Artykuły 15 i 16Współfinansowanie i procedury zarządzania

Zgodnie z obecną praktyką oraz wolą donatorów, aby widoczna była większa koordynacja pomiędzy środkami współpracy, art. 15 potwierdza, że działania mogą być przedmiotem współfinansowania równoległego lub łącznego. W takim przypadku Komisja może, na mocy art. 3, przyjmować środki od Państw Członkowskich (a w szczególności ich agencji publicznych lub parapaństwowych), każdego innego Państwa trzeciego-donatora lub organizacji międzynarodowych lub regionalnych i tymi środkami zarządzać. Niniejszy przepis pozwala Komisji działać na równi z innymi donatorami.

Artykuł 16 stanowi, iż w zakresie zarządzania wdrażaniem środków finansowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, Komisja może dokonać wyboru między:

- bezpośrednim zarządzaniem scentralizowanym lub pośrednim zarządzaniem scentralizowanym przez agencje wspólnotowe lub instytucje utworzone przez Wspólnotę (ust. 2); lub

- pośrednim zarządzaniem scentralizowanym przez instytucje Państw Członkowskich (ust. 3), zgodnie z art. 54 ust. 2 lit. c) oraz i) rozporządzenia finansowego, który daje taką możliwość, jeśli przewiduje to akt podstawowy.

Artykuł 17 Zobowiązania budżetowe

Artykuł 17 stanowi, iż zobowiązania budżetowe podejmowane są w drodze decyzji Komisji dotyczących: właściwych programów działania, środków specjalnych nieprzewidzianych w dokumentach strategicznych i wieloletnich programach indykatywnych oraz środków wsparcia. Na mocy niniejszego artykułu zobowiązania budżetowe można rozłożyć w rocznych ratach na kilka lat, na co zezwala art. 76 rozporządzenia finansowego, jeśli przewiduje to akt podstawowy.

Artykuł 18 Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

Artykuł 18 ustanawia środki służące ochronie interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności umożliwia Wspólnocie przeprowadzanie niezbędnych kontroli dotyczących wdrażania.

Artykuł 19 Uczestnictwo w zamówieniach publicznych i w procedurach przyznawania dotacji oraz reguły pochodzenia

Artykuł 19 ustanawia warunki dostępu do zamówień publicznych i procedur przyznawania dotacji związanych z wdrażaniem rozporządzenia. Obecnie przepisy są zgodne z „Wnioskiem dotyczącym rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie dostępu do zewnętrznej pomocy Wspólnoty”[1], która przewiduje wprowadzenie zmian do rozporządzeń, stanowiących podstawę prawną dla głównych instrumentów pomocy wspólnotowej, w celu większego wykorzystania pomocy. Na mocy art. 19 ust. 2 Komisja może zezwolić na uczestnictwo państwa trzeciego we wspólnotowych procedurach udzielania zamówień publicznych i przyznawania dotacji, jeżeli to państwo trzecie otwiera procedurę udzielania zamówień publicznych i przyznawania dotacji dla Państw Członkowskich Wspólnoty. Artykuł 19 może zostać zmieniony w świetle konkluzji Rady i Parlamentu Europejskiego, gdy niniejsze rozporządzenie zostanie poddane przeglądowi.

Uwzględniając specyficzny charakter instrumentu oraz zagrożenia, z którymi ma się zmierzyć, jak również nacisk jaki kładzie na problemy transgraniczne, wymieniony artykuł umożliwia Komisji rozszerzenie warunków kwalifikowalności na kraje o tradycyjnych powiązaniach gospodarczych, handlowych lub geograficznych z zainteresowanym krajem partnerskim. Przepis ten jest wzorowany na istniejących przepisach rozporządzenia Meda.

Ponadto warunki kwalifikowalności mogą być rozszerzone w jeszcze większym stopniu w sytuacjach kryzysowych wymagających przyjęcia nadzwyczajnych środków pomocy lub programów przejściowych. W takich przypadkach istnieje nadrzędna potrzeba istnienia elastycznych procedur kwalifikacyjnych oraz reguł pochodzenia, a restrykcyjne zasady decydujące o przyznaniu pomocy były w przeszłości przyczyną przeszkód w skutecznej współpracy z innymi międzynarodowymi uczestnikami oraz zakłócały szybkość i wydajność działań Wspólnoty.

Artykuły 20, 21 i 22 Wstępne finansowanie, dotacje i fundusze przekazywane do dyspozycji Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub innych pośredników finansowych

Artykuły 20, 21 i 22 szczegółowo określają niektóre kwestie techniczne dotyczące wdrażania niektórych działań, przewidzianych w art. 13. W szczególności:

Artykuł 20 stanowi, iż odsetki od wstępnego finansowania są do dyspozycji beneficjentów. Rozporządzenie finansowe daje taką możliwość, jeśli przewiduje to akt podstawowy.

Artykuł 21 wskazuje, iż osoby fizyczne mogą otrzymywać dotacje, zgodnie z art. 114 rozporządzenia (WE) 1605/2002, które dopuszcza taką możliwość, jeśli przewiduje to podstawa prawna.

Artykuł 22 określa rodzaje przepisów, które Komisja musi przyjmować w indywidualnych przypadkach, jeżeli podejmuje decyzję o przekazaniu funduszy do dyspozycji Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub innych pośredników finansowych.

Artykuł 23Ocena

Artykuł 23 zobowiązuje Komisję do dokonywania regularnej oceny osiągnięć polityk i programów geograficznych oraz tematycznych, polityk sektorowych, jak również skuteczności programowania.

TYTUł IV – PRZEPISY KOńCOWE

TYTUł IV ZAWIERA ZWYCZAJOWE P rzepisy odnoszące się do składania rocznego sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie dotyczącego wykonania rozporządzenia (art. 24), procedury komitetu (art. 25), przeglądu rozporządzenia (art. 26), uchylenia obowiązujących rozporządzeń (art. 27) oraz daty wejścia w życie (art. 28). Rozporządzenie będzie stosowane od dnia 1 stycznia 2007 r.

Rozporządzenie przewiduje zarówno wykorzystanie komitetów konsultacyjnych jak i komitetów zarządzających, zgodnie z podejściem zawartym w rozporządzeniu dotyczącym współpracy rozwojowej i gospodarczej. Komitetom zarządzającym przedkłada się dokumenty strategiczne regulujące pomoc długoterminową. Z komitetami konsultacyjnymi przeprowadza się konsultacje, gdy niezbędna jest szczególna elastyczność w planowaniu i wdrażaniu programu.

2004/0223 (CNS)

Wniosek dotyczący

ROZPORZĄDZENIA RADY

ustanawiającego Instrument na Rzecz Stabilności

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 203,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu poprawy skuteczności pomocy zewnętrznej Wspólnoty opracowano nowe ramy planowania i dostarczania pomocy. Rozporządzenie (WE) nr Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia wprowadzi Instrument Przedakcesyjny (IPA) obejmujący pomoc Wspólnoty dla krajów kandydujących i potencjalnych kandydatów[4]. Rozporządzenie (WE) nr Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzi Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa Europejskiego (ENPI)[5]. Rozporządzenie (WE) nr Parlamentu Europejskiego i Rady dąży do współpracy rozwojowej i współpracy gospodarczej z pozostałymi państwami trzecimi[6]. Niniejsze rozporządzenie jest instrumentem uzupełniającym, mającym na celu zajmowanie się sytuacjami kryzysowymi i niektórymi globalnymi długoterminowymi zagrożeniami dla pokoju i stabliności oraz ochroną i bezpieczeństwem ludności cywilnej.

(2) Wspólnota udziela państwom trzecim znacznej pomocy gospodarczej, finansowej, technicznej, humanitarnej i makroekonomicznej. Promowanie stabilnych warunków rozwoju człowieka oraz praw człowieka, demokracji i podstawowej wolności pozostaje jednym z głównych celów wszystkich instrumentów pomocy zewnętrznej Wspólnoty.

(3) Deklaracja Milenijna NZ określa wolność od gwałtownych konfliktów jako podstawową przesłankę rozwoju człowieka; rezolucja Zgromadzenia Ogólnego NZ nr 57/337 z lipca 2003 r. uznaje, że pokój i rozwój wzajemnie wzmacniają się, a poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności jest jednym z głównych elementów zapobiegania konfliktom zbrojnym; a zatem bezpieczeństwo, stabilność i zapobieganie gwałtownym konfliktom ma podstawowe znaczenie dla rozwoju i zmniejszenia ubóstwa, a środki podejmowane w tym zakresie przyczyniają się do osiągnięcia milenijnych celów rozwoju oraz celów umów zawartych między Wspólnotą, Państwami Członkowskimi i państwami trzecimi.

(4) Rada Europejska zobowiązała Unię Europejską do skutecznego działania w zakresie zapobiegania gwałtownym konfliktom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Program UE w zakresie zapobiegania gwałtownym konfliktom podkreśla „polityczne zaangażowanie w dążeniu do zapobiegania konfliktom jako jeden z głównych celów stosunków zewnętrznych UE”. Instrumenty finansowe Wspólnoty mają duży wkład w realizacji tego celu i rozwoju Unii jako uczestnika na skalę światową.

(5) Sprawozdanie panelu ekspertów w sprawie operacji pokojowych NZ wezwało organizacje regionalne i podregionalne do rozwijania zdolności utrzymywania pokoju. W odpowiedzi Komisja i Rada wydały w dniu 17 listopada 2003 r. oświadczenie dotyczące utworzenia instrumentu wsparcia pokoju w Afryce. Doświadczenia zdobyte w pracy nad tym instrumentem mogą inspirować podobne porozumienia z innymi regionalnymi czy podregionalnymi organizacjami, zgodnie z naciskiem położonym na skuteczną wielostronność ustanowionym w europejskiej strategii bezpieczeństwa.

(6) UE wniesie wkład w międzynarodowy pokój i bezpieczeństwo zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych.

(7) Umowa o partnerstwie z Cotonou zapewnia zintegrowane ramy zarówno dla bezpieczeństwa jak i rozwoju, a wymieniony Instrument na Rzecz Stabilności powinien opierać się na tym podejściu.

(8) Programy dotyczące problemów związanych z minami przeciwpiechotnymi, ręczną bronią strzelecką i bronią lekką wpływają na rozwój, bezpieczeństwo ludzi i stabilność polityczną. Konferencja przeglądowa z 2004 r. dotycząca układu o zakazie min przeciwpiechotnych, który wszedł w życie 1 marca 1999 r., przyjęła plan działania stanowiący odnowione zobowiązanie do położenia kresu cierpieniom spowodowanym minami przeciwpiechotnymi.

(9) Decyzja Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiająca mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności[7] przewiduje wysłanie do państw trzecich specjalistów w zakresie ochrony ludności w odpowiedzi na klęski żywiołowe lub spowodowane przez człowieka. Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów “Zwiększanie zdolności Unii Europejskiej w zakresie ochrony ludności”[8] stwierdza konieczność szybkiej mobilizacji środków w celu wsparcia takich działań.

(10) Deklaracja Rady Europejskiej w sprawie zwalczania terroryzmu z dnia 25 marca 2004 r. wzywała do włączenia celów przeciwdziałania terroryzmowi do programów pomocy zewnętrznej. Ponadto, strategia milenijna UE w sprawie zapobiegania i kontroli zorganizowanej przestępczości, przyjęta przez Radę w dniu 27 marca 2000 r., wzywa do ściślejszej współpracy z państwami trzecimi.

(11) UE odczuwa szczególną potrzebę podjęcia środków, które pozwolą jej wspomóc promowanie bezpieczeństwa nuklearnego w państwach trzecich, zwalczać rozprzestrzenianie broni masowego rażenia oraz reagować na inne technologiczne zagrożenia bezpieczeństwa i poważne, nieprzewidziane zagrożenia dla zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym. Rada Europejska przyjęła w dniu 12 grudnia 2003 r. strategię UE przeciwko rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia.

(12) Koniecznym jest finansowanie środków towarzyszących wspomagających realizację celów niniejszego rozporządzenia, w tym szkoleń, badań i pomocy w realizacji umów międzynarodowych.

(13) W celu wypełnienia międzynarodowych zobowiązań podjętych przez Wspólnotę oraz wniesienia wkładu w politykę zagraniczną UE, Wspólnota musi zapewnić pełne dostosowanie swoich instrumentów pomocy zewnętrznej do tych celów.

(14) Doświadczenie wykazało, że stabilizacja pokryzysowa wymaga trwałego, elastycznego zaangażowania wspólnoty międzynarodowej; szczególna uwaga konieczna jest w pierwszych następujących po kryzysie latach, kiedy to wiele krajów powraca do sytuacji kryzysowej. Ponadto kraje partnerskie przeżywające sytuacje kryzysowe mogą nie dysponować odpowiednimi instytucjami lub władzami uznanymi przez społeczność międzynarodową umożliwiającymi im pełny udział w ustalaniu priorytetów pomocy.

(15) Wdrożenie programów pomocy w czasie kryzysu i destabilizacji politycznej wymaga specyficznych środków zapewniających elastyczność podejmowania decyzji i przydziału środków budżetowych oraz udoskonalonych środków zapewniających spójność z pomocą dwustronną i mechanizmami łączenia funduszy donatorów, w tym delegację zadań władz publicznych poprzez scentralizowane zarządzanie pośrednie.

(16) Rezolucje Parlamentu Europejskiego oraz konkluzje Rady w reakcji na komunikaty Komisji w sprawie łączenia akcji ratunkowej, odbudowy i rozwoju[9], podkreślają konieczność zapewnienia skutecznego pomostu między operacjami finansowanymi przy pomocy różnych instrumentów finansowych WE w kontekście sytuacji kryzysowych.

(17) Doświadczenie wykazało, że w celu skutecznego zaradzenia powyższym problemom we właściwym czasie niezbędne są specyficzne zasoby i instrumenty finansowe uzupełniające pomoc humanitarną i długoterminowe instrumenty współpracy.

(18) Oprócz środków uzgodnionych z państwami partnerskimi w kontekście ram polityki współpracy ustanowionych zgodnie ze Zintegrowanym Instrumentem Przedakcesyjnym, Instrumentem Europejskiego Sąsiedztwa i Partnerstwa oraz Instrumentem Współpracy Rozwojowej i Współpracy Gospodarczej, Wspólnota musi być zdolna do zapewnienia pomocy wspierającej podstawowe wartości i najważniejsze priorytety polityki Unii Europejskiej oraz nowe inicjatywy polityczne wspólnoty międzynarodowej dotyczące utrzymania pokoju, stabilności politycznej oraz ochrony przed przestępczością zorganizowaną, rozprzestrzeniania broni masowego rażenia i związanych z nią materiałów, poważnych zagrożeń technologicznych i epidemii.

(19) Pomoc humanitarna będzie dostarczana wyłącznie w ramach rozporządzenia Rady (WE) 1257/96.

(20) Wytyczne w sprawie wzmocnienia koordynacji operacyjnej pomiędzy Wspólnotą, reprezentowaną przez Komisję, i Państwami Członkowskimi w dziedzinie pomocy zewnętrznej” z 2001 r. podkreślają potrzebę zwiększonej koordynacji w zakresie pomocy zewnętrznej UE.

(21) Środki konieczne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[10]. Dokumenty strategiczne regulujące pomoc długoterminową przedkłada się komitetowi zarządzającemu. Konsultacje z komitetem konsultacyjnym powinny być przeprowadzane, w przypadku gdy niezbędna jest szczególna elastyczność w planowaniu oraz wdrażaniu programu.

(22) Ustanowienie nowego instrumentu na rzecz stabilności powoduje konieczność uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1724/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczącego działań przeciwko minom przeciwpiechotnym w krajach rozwijających się; rozporządzenia Rady (WE) nr 1725/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczącego działań podejmowanych w zakresie zwalczania min przeciwpiechotnych w państwach trzecich innych niż rozwijające się; rozporządzenia Rady (WE) nr 381/2001 z dnia 26 lutego 2001 r. tworzącego mechanizm szybkiego reagowania; rozporządzenia Rady (WE) nr 2046/97 z dnia 13 października 1997 r. w sprawie współpracy Północ-Południe w kampanii przeciwko narkotykom i narkomanii; rozporządzenia Rady (WE) nr 2258/96 z dnia 22 listopada 1996 r. w sprawie działań na rzecz rehabilitacji i odbudowy krajów rozwijających się; 2001/824/WE, Euratom: decyzji Rady z dnia 16 listopada 2001 r. w sprawie dalszego wkładu Wspólnoty Europejskiej do Europejskiego Banku Odnowy i Rozwoju na rzecz Funduszu Osłony Czernobyla; rozporządzenia (WE) 2130/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 października 2001 r. w sprawie działań na rzecz pomocy przesiedleńcom w rozwijających się krajach Azji i Ameryki Łacińskiej; rozporządzenia Rady (WE) nr 1080/2000 z dnia 22 maja 2000 r. w sprawie wsparcia Misji Tymczasowej ONZ w Kosowie (UNMIK) oraz Biura Wysokiego Przedstawiciela w Bośni i Hercegowinie (OHR).

(23) Biorąc pod uwagę potrzebę połączonej, wielostronnej reakcji w dziedzinach określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz skalę i globalne skutki środków tutaj przewidzianych, cele działań, które mają zostać podjęte, nie mogą być osiągnięte w wystarczającym zakresie przez działające pojedynczo Państwa Członkowskie, Wspólnota może zatem przyjąć środki w zgodzie z zasadą subsydiarności ustanowioną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską; zgodnie z zasadą proporcjonalności, ustanowioną w tym samym artykule, rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

(24) w zakresie przyjęcia niniejszego rozporządzenia Traktaty nie przewidują uprawnień innych niż wymienione w art. 308 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i art. 203 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Tytuł I – Cele

ARTYKUł 1 Cele ogólne i zakres

Wspólnota finansuje środki mające na celu promowanie pokoju i stabilności oraz zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony ludności cywilnej w państwach trzecich i na terytoriach zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

Wymienione środki wspierają w szczególności polityki UE w zakresie:

- skutecznej, terminowej i zintegrowanej reakcji mającej na celu zapobieganie, łagodzenie i podejmowanie działań w odniesieniu do konsekwencji sytuacji kryzysowych, znacznej niestabilności politycznej lub gwałtownego konfliktu albo łagodzenie ich;

- najważniejszych zadań dotyczących ustalenia lub ochrony w państwach trzecich zasady państwa prawa, w tym walki z problemami regionalnymi lub transgranicznymi, takimi jak przestępczość zorganizowana, nielegalny handel i terroryzm;

- głównych zagrożeń technologicznych o potencjalnym wpływie transgranicznym, w tym promowania bezpieczeństwa nuklearnego, oraz walki z rozprzestrzenianiem broni masowego rażenia;

- rozwoju zdolności do utrzymywania i wspierania pokoju we współpracy z organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi i podregionalnymi.

Niniejsze rozporządzenie ustanawia również ramy odpowiedzi na nowe inicjatywy polityczne wspierane przez Unię Europejską zgodnie z celami rozporządzenia, uzupełniające ewentualne działania podejmowane w ramach innych zewnętrznych instrumentów finansowych.

Artykuł 2 Cel

Dążąc do realizacji celów niniejszego rozporządzenia Wspólnota zapewni pomoc finansową, gospodarczą i techniczną, uzupełniającą wszelką inną pomoc, która jest zwykle dostarczana w ramach instrumentu pomocy humanitarnej, zintegrowanego instrumentu przedakcesyjnego, instrumentu europejskiego sąsiedztwa i partnerstwa oraz instrumentu współpracy rozwojowej i współpracy gospodarczej, aby:

a) pomóc w tworzeniu lub przywróceniu w państwach trzecich podstawowych warunków niezbędnych dla umożliwienia skutecznego wdrożenia wspólnotowych polityk i programów współpracy rozwojowej i gospodarczej; pomoc ta może obejmować, między innymi, wspieranie:

- środków cywilnych stosowanych przez organizacje międzynarodowe i regionalne oraz podmioty państwowe i niepaństwowe, których celem jest ułatwianie pokojowego rozwiązywania sporów, zapobieganie pojawianiu się lub nasilaniu gwałtownych konfliktów, ograniczanie ich zasięgu terytorialnego oraz promowanie pojednania stron, w tym negocjacje i mediacja oraz monitorowanie i wdrażanie układów pokojowych lub zawieszenia broni między stronami;

- wojskowych operacji monitorowania i utrzymywania lub wspierania pokoju (w tym operacje uwzględniające czynnik cywilny) prowadzone przez organizacje regionalne i podregionalne, a także inne koalicje państw działających za zgodą Narodów Zjednoczonych; środków wzmacniających zdolności takich organizacji i ich członków do planowania, wykonywania i zapewnienia skutecznej kontroli politycznej takich operacji;

- mobilizacji środków w odpowiedzi na klęski żywiołowe lub spowodowane przez człowieka, łącznie z wykorzystaniem środków ochrony cywilnej w przypadku braku pomocy humanitarnej UE lub aby ją uzupełnić;

- rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji kombatantów, rozwiązywania problemu dzieci-żołnierzy i reformy sektora bezpieczeństwa;

- środków walki z problemami spowodowanymi przez miny przeciwpiechotne, niewybuchy lub inne środki wybuchowe, ręczną broń strzelecką i broń lekką oraz inne szkodliwe pozostałości wojny, w tym usuwanie i niszczenie ich zapasów, pomoc ofiarom takich urządzeń oraz programy podnoszenia świadomości ryzyka;

- środków reakcji na sytuacje kryzysowe służących zabezpieczeniu, przywróceniu lub ustanowieniu warunków umożliwiających zrównoważony rozwój gospodarczy i społeczny, w tym między innymi wsparcia funkcjonowania władz tymczasowych działających z upoważnienia społeczności międzynarodowej, oraz innych wstępnych środków tworzenia i wspierania demokratycznych, pluralistycznych instytucji państwowych, skutecznej administracji cywilnej na szczeblu krajowym i lokalnym, niezależnego sądownictwa, dobrego zarządzania oraz prawa i porządku;

- środków reakcji na sytuacje kryzysowe służących promowaniu i obronie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zasad demokracji i zasady państwa prawa oraz zasad prawa międzynarodowego (w tym pomocy dla specjalnych krajowych i międzynarodowych trybunałów karnych, Komisji Prawdy i Pojednania, mechanizmów rozstrzygania na drodze prawnej roszczeń w zakresie praw człowieka oraz dochodzenia i ustalania praw własności) oraz stymulacji rozwoju społeczeństwa obywatelskiego i jego udziału w procesach politycznych, w tym środków promujących niezależne, profesjonalne środki przekazu;

- środków reakcji na sytuacje kryzysowe służących odbudowie i odnowie najważniejszych zasobów infrastruktury, mieszkalnych, budynków publicznych i zasobów gospodarczych, w tym podstawowych mocy produkcyjnych, ponownemu uruchomieniu działalności gospodarczej i tworzeniu miejsc pracy;

- innych środków niezbędnych w celu ułatwienia skutecznego przejścia od środków reakcji na sytuacje kryzysowe do normalnej współpracy w ramach średnio- i długoterminowych strategii rozwoju zewnętrznego i współpracy gospodarczej oraz programów Wspólnoty;

Komisja zapewnia zgodność przyjętych środków z ogólnymi ramami polityki strategicznej Wspólnoty dotyczącej państwa partnerskiego, a zwłaszcza z celami swoich polityk i programów rozwoju i współpracy gospodarczej przyjętych zgodnie z art. 179 i 181a Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;

b) wspierać współpracę między UE i państwami trzecimi w zakresie globalnych i regionalnych problemów transgranicznych wpływających na bezpieczeństwo i podstawowe prawa obywatelskie;

środki takie mogą w szczególności:

- wzmacniać możliwości organów ścigania i władz sądowniczych w zakresie walki z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną, łącznie z przemytem, skutecznej kontroli nielegalnego handlu i tranzytu oraz w innych obszarach współpracy w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych;

- wzmacniać międzynarodowe ramy ochrony praw człowieka i wspierać międzynarodowe działania promujące demokrację;

- dotyczyć bezpieczeństwa transportu międzynarodowego oraz działań w zakresie energii i infrastruktury, w tym transportu osób i towarów oraz dystrybucji energii;

- stanowić reakcję na nagłe, znaczne zagrożenia dla zdrowia publicznego, takie jak epidemie o potencjalnie transgranicznym zasięgu;

- wspierać wzmacnianie krajowych ram prawnych i międzynarodowej współpracy w powyższych dziedzinach, w tym wymianę informacji, ocenę ryzyka/zagrożenia i inne odpowiednie formy współpracy;

Wymienione środki mogą zostać przyjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia, jeżeli stanowią reakcję na pilną potrzebę, są uzależnione od wyników globalnych lub międzyregionalnych strategii i mechanizmów w zakresie skuteczności lub efektywności i nie są wdrażane w inny sposób w ramach polityki i programów ustanowionych w rozporządzeniu w sprawie współpracy rozwojowej i współpracy gospodarczej[11], Instrumencie Europejskiego Sąsiedztwa i Partnerstwa[12] lub Zintegrowanym Instrumencie Przedakcesyjnym[13];

c) pomóc w ochronie państw i ludzi przed krytycznymi zagrożeniami technologicznymi oraz w zwalczaniu rozprzestrzeniania broni jądrowej, chemicznej, biologicznej i radiologicznej, a także związanych z nią materiałów, wyposażenia i wiedzy; może to obejmować między innymi wspieranie:

- promowania bezpieczeństwa nuklearnego, w szczególności pomoc we wspieraniu przekazywania kultury bezpieczeństwa, włączając w to bezpieczne projektowanie, eksploatację i konserwację elektrowni jądrowych i innych instalacji jądrowych, bezpieczny transport, przetwarzanie i usuwanie odpadów nuklearnych oraz rekultywację dawnych lokalizacji instalacji jądrowych;

- tworzenia i wdrażania zabezpieczeń jądrowych, w tym prawidłowego rozliczania i kontroli materiałów rozszczepialnych, kontroli nielegalnego handlu potencjalnie niebezpiecznymi materiałami oraz instalacji nowoczesnych urządzeń logistycznych oraz służących do kontroli i oceny;

- zmniejszania zapasów materiałów rozszczepialnych lub substancji chemicznych i biologicznych służących do produkcji broni oraz zwiększanie bezpieczeństwa instalacji wykorzystującymi takie materiały lub ich prekursory;

- konwersji przemysłu i zakładów zbrojeniowych oraz programów badawczych w dziedzinie obronności na użytek cywilny, w tym wsparcie przekwalifikowania i alternatywnego zatrudnienia naukowców zatrudnionych przy produkcji broni oraz rekultywacja byłych lokalizacji związanych z bronią;

- skutecznej kontroli i wykrywania nielegalnego handlu potencjalnie niebezpiecznymi materiałami, w tym instalacji nowoczesnych urządzeń logistycznych oraz służących do kontroli i oceny;

- rozwoju i wzmocnienia skutecznej kontroli wywozu towarów podwójnego zastosowania;

- ustanowienia skutecznych środków służących zapewnieniu gotowości na wypadek klęski żywiołowej, planowania kryzysowego, obrony cywilnej i usuwania skutków większych klęsk ekologicznych, na przykład w sektorze jądrowym lub w związku z innymi branżami, w których istnieje możliwość większych klęsk ekologicznych o skutkach międzynarodowych;

- promocji międzynarodowej współpracy w powyższych dziedzinach, w tym wymiany informacji, oceny ryzyka/zagrożeń i innych odpowiednich form współpracy.

d) promować ratyfikację, wdrażanie i monitorowanie międzynarodowych umów i traktatów oraz rozwój skutecznych polityk i praktyk międzynarodowych zgodnych z celami niniejszego rozporządzenia. Wymienione środki mogą obejmować badania i analizę, systemy wczesnego ostrzegania (w tym także służące do zapobiegania konfliktom) oraz szkolenie w zakresie zarządzania cywilnego w sytuacjach kryzysowych.

Artykuł 3 Inne inicjatywy

Wspólnota może przyjąć środki wspomagające inne inicjatywy polityczne, jeżeli wymienione środki przyczyniają się do realizacji ogólnych celów niniejszego rozporządzenia określonych w art. 1 i/lub odpowiadają zobowiązaniom podjętym przez Wspólnotę na forum międzynarodowym lub przyjętej przez Radę polityce.

Tytuł II – programowanie i przydział środków

ARTYKUł 4 Środki i programy

1. Środki wspólnotowe przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są wdrażane poprzez nadzwyczajne środki pomocy, przejściowe programy reakcji lub programy wieloletnie.

2. Nadzwyczajne środki pomocy stanowią reakcję na sytuację kryzysową lub szczególnie pilną, lub na zagrożenie dla demokracji, lub zasady państwa prawa, lub praw człowieka i podstawowych wolności, w przypadku gdy skuteczność środków zależy szczególnie od ich szybkiego lub elastycznego wdrożenia. Komisja może również przyjąć nadzwyczajne środki pomocy w celu wdrożenia środków wspólnotowych równolegle ze środkami przyjętymi przez Radę na podstawie tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej dotyczącego Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa.

3. Nadzwyczajne środki pomocy mogą zostać następnie uzupełnione przejściowym programem reakcji. Przejściowe programy reakcji składają się ze środków, które mają stanowić wkład w ustanowienie lub odtworzenie najważniejszych warunków niezbędnych do normalnego wdrażania programów współpracy zewnętrznej Unii Europejskiej. Ponadto mogą one stanowić reakcję na przedłużającą się niestabilność polityczną, sytuacje wynikające z nierozwiązanych konfliktów, najważniejszych wyzwań okresu po zakończeniu konfliktu i sytuacji, w których Wspólnota przywołuje najważniejsze postanowienia umów międzynarodowych z państwami trzecimi lub innych podstawowych aktów regulujących pomoc zewnętrzną, pod warunkiem że jest to zgodne z wszelkimi właściwymi środkami przyjętymi przez Radę.

4. Programy wieloletnie składają się z środków stanowiących odpowiedź na problemy długoterminowe w kontekście stabilnych warunków współpracy. Programy takie są oparte na:

a) specyficznych dla niniejszego instrumentu strategiach regionalnych i tematycznych, przyjętych zgodnie z przepisami art. 7 lub

b) strategiach dla kraju, regionu lub strategiach tematycznych przyjętych na podstawie rozporządzeń Rady ustanawiających Instrument Współpracy Rozwojowej oraz Współpracy Gospodarczej, Zintegrowany Instrument Przedakcesyjny, Instrument Europejskiego Sąsiedztwa i Partnerstwa.

Artykuł 5 Przepisy szczególne dotyczące nadzwyczajnych środków pomocy oraz programów przejściowych

1. Komisja utrzymuje stały dialog z Radą w sprawie planowania przez nią nadzwyczajnych środków pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia. Uwzględnia ona podejście przyjęte przez Radę w zakresie planowania i późniejszego wdrażania takich środków w interesie spójności działania zewnętrznego UE. W przypadku przyjęcia przez Komisję nadzwyczajnych środków pomocy zgodnie z art. 4 ust. 2 powyżej, niezwłocznie powiadomi ona Radę o rodzaju, celach i kwotach przyjętych środków.

W ciągu dziewięciu miesięcy od przyjęcia nadzwyczajnych środków Komisja przedkłada Radzie i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie. Wymienione sprawozdanie przedstawi ogólny zarys istniejących i planowanych reakcji Wspólnoty, włączając w to wkład, który ma być wniesiony przez inne wspólnotowe instrumenty finansowania, status istniejących strategii dla kraju lub regionu, o których mowa w art. 4 ust. 4 lit. b) powyżej, wszelkie środki podjęte przez Wspólnotę celem ułatwienia dialogu politycznego, a także rolę Wspólnoty w ramach szerszej międzynarodowej i wielostronnej reakcji. Wskazuje on również wszelkie środki specjalne, które uzna za niezbędne dla zapewnienia spójności między działaniami Wspólnoty a środkami planowanymi lub przyjętymi na podstawie tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej.

2. W okresie dziewięciu miesięcy, o których mowa w ust. 1 akapit drugi, Komisja może przyjąć przejściowy program reakcji zgodnie z art. 4 ust. 3 powyżej w oparciu o przyjęte nadzwyczajne środki prowadzące do wznowienia normalnej współpracy, jeżeli jest to możliwe.

Jeżeli Komisja przeprowadziła przegląd ad hoc swoich strategii dla kraju lub regionu w odpowiedzi na jedną z sytuacji opisanych w art. 4 ust. 2 lub art. 4 ust. 3 powyżej, strategie takie stanowią podstawę dla programu przejściowego.

W ciągu dwóch lat od przyjęcia przejściowego programu reakcji Komisja oceni, czy warunki wciąż uzasadniają finansowanie na podstawie niniejszego rozporządzenia. Dokonując tej oceny uwzględni ona zwłaszcza to, czy przeznaczona dla danego kraju pomoc może już być odpowiednio ukierunkowywana w ramach polityki decydującej o udzielaniu pomocy na podstawie innych instrumentów udzielania pomocy zewnętrznej przez Wspólnotę. Komisja przedstawi swoje wnioski komitetowi wymienionemu w art. 25.

Komisja może przyjąć przejściowy program reakcji bez konieczności uprzedniego przyjmowania nadzwyczajnych środków pomocy.

3. Aby ułatwić dialog, o którym mowa w ust. 1, i zwiększyć skuteczność i spójność wspólnotowych i krajowych nadzwyczajnych środków pomocy, Komisja może przyjąć każdy środek niezbędny do wspierania ścisłej koordynacji działań własnych i Państw Członkowskich, zarówno podczas podejmowania decyzji, jak i na miejscu zdarzeń. W tym celu Państwa Członkowskie i Komisja ustanawiają system wymiany informacji.

Artykuł 6 Przepisy szczególne dotyczące operacji pokojowych

1. Środki zapewniające wsparcie dla rozmieszczenia sił pokojowych oraz operacje pokojowe przewidziane w art. 2 powyżej oraz wszelkie środki towarzyszące są przyjmowane jako nadzwyczajne środki pomocy.

Przed przyjęciem takich środków – na wczesnym etapie – Komisja zasięga opinii Państw Członkowskich we właściwych organach Rady, wskazując również wszelkie działania uzupełniające, których przyjęcie przez Radę uzna za przydatne.

Komisja ustala, czy operacje te są zgodne z zasadami i celami Narodów Zjednoczonych, w szczególności czy wprowadzenie sił pokojowych lub operacji pokojowych zostało zatwierdzone przez NZ w szerokim znaczeniu słowa. Operacje pokojowe wymagają zgody Narodów Zjednoczonych.

Komisja ustala procedury zapewniające niezależne, skuteczne monitorowanie działania sił zaangażowanych w monitorowanie operacji militarnych i operacji pokojowych finansowanych przez Wspólnotę i zapewnia regularne sprawozdania dla Rady.

2. Komisja może, z własnej inicjatywy, przyjąć środki przygotowawcze związane z operacjami pokojowymi, w tym misje mające na celu ustalenie stanu faktycznego. Komisja informuje Radę na wczesnym etapie, przed finansowaniem jakichkolwiek środków przygotowawczych tego rodzaju i uwzględnia opinie Rady podczas późniejszego wdrażania takich środków.

3. Środki zapewniające długoterminowe wsparcie dotyczące wzmocnienia zdolności w dziedzinie wojskowych operacji pokojowych są przyjmowane jako programy wieloletnie. Komisja regularnie informuje Radę o wdrożeniu takich programów.

Artykuł 7Programy wieloletnie

1. Jeżeli Komisja przyjmuje regionalne lub tematyczne dokumenty strategiczne specyficzne dla tego instrumentu zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. b) powyżej, obejmują one okres nieprzekraczający siedmiu lat, a ich celem jest zapewnienie spójnych ram koordynacji donatora i kraju partnerskiego.

2. Sporządzając wymienione dokumenty strategiczne, jak określono w ustępie 1, Komisja zapewni ich spójność ze strategiami i środkami przyjętymi w ramach wspólnotowych programów krajowych i regionalnych. Ponadto – w razie potrzeby – prowadzone są wspólne konsultacje między Komisją, Państwami Członkowskimi i innymi donatorami w celu zapewnienia, iż działania podejmowane w ramach współpracy przez Komisję i Państwa Członkowskie uzupełniają się. W razie potrzeby możliwe jest włączenie innych stron zainteresowanych.

W miarę potrzeb dokonuje się przeglądu i weryfikacji dokumentów strategicznych. Normalnym terminem takiej weryfikacji będzie połowa okresu ich obowiązywania.

3. Wieloletnie programy indykatywne mogą być tworzone w połączeniu z dokumentami strategicznymi dla regionów. Programy indykatywne określają wybrane obszary współpracy dotyczącej finansowania oraz konkretne cele, oczekiwane efekty i wskaźniki wyników realizacji programów. Określają one orientacyjną wielkość środków finansowych (ogólną i w podziale na poszczególne priorytety, w miarę możliwości w formie przedziałów).

Programy indykatywne są aktualizowane w miarę potrzeb, z uwzględnieniem przeglądu odpowiednich dokumentów strategicznych. W wyjątkowych przypadkach – takich jak sytuacje kryzysowe lub wyjątkowe wyniki - można dostosować wieloletnie przydziały środków.

Artykuł 8 Przyjmowanie dokumentów programowych

1. Komisja przyjmuje dokumenty strategiczne i wieloletnie programy indykatywne wymienione w art. 7, jak również wszelkie wprowadzone do nich zmiany, zgodnie z procedurą określoną w art. 25 zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 25 ust. 2.

2. Komisja przyjmuje przejściowe programy reakcji wymienione w art. 4 ust. 3 zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 25 ust. 3.

Programy te mogą być rozszerzane zgodnie z wymienioną procedurą.

Artykuł 9Przyjmowanie nowych inicjatyw politycznych

Przed przyjęciem środków przewidzianych w art. 3, Komisja – działając zgodnie z procedurą określoną w art. 25 ust. 2 – przyjmuje wytyczne ustalające ramy polityki, której środki te odpowiadają, środki finansowe, które mają być przydzielone oraz sposób, w jaki będą one uzupełniać pomoc udzielaną na podstawie innych instrumentów pomocy zewnętrznej WE wspierających realizację tych celów.

Tytuł III - Wdrożenie

ARTYKU ł 10 Decyzje finansowe

1. W przypadku środków, które mają być podjęte zgodnie z art. 5, art. 6 ust. 1, lub art. 6 ust. 2 Komisja podejmuje niezbędne decyzje finansowe. Komisja informuje komitet w ciągu 72 godzin o podjętych decyzjach.

2. W przypadku środków, które mają być podjęte zgodnie z art. 6 ust. 3 lub art. 7, Komisja przyjmuje roczne programy działań na podstawie dokumentów strategicznych wymienionych w art. 4 ust. 4.

3. Wyjątkowo, na przykład w przypadku gdy program działania nie został jeszcze przyjęty, Komisja może, na podstawie dokumentów strategicznych lub wieloletnich programów indykatywnych, o których mowa w art. 7, przyjąć środki nieprzewidziane w programie działania, według tych samych zasad i procedur, które stosuje się do programów działania.

4. Programy działania określają wyznaczone cele, dziedziny interwencji, oczekiwane wyniki, procedury zarządzania, jak również przewidywaną, całkowitą kwotę finansowania. Obejmują opis działań, które mają być finansowane, wskazanie kwot przeznaczonych na każde działanie oraz orientacyjny harmonogram wdrażania.

5. Tytułem informacji Komisja przesyła programy działania Państwom Członkowskim, w terminie jednego miesiąca od przyjęcia swojej decyzji.

Artykuł 11 Przyjmowanie środków specjalnych, nieprzewidzianych w dokumentach strategicznych i wieloletnich programach indykatywnych

1. W przypadku nieprzewidzianych potrzeb lub okoliczności Komisja przyjmuje środki specjalne nieprzewidziane w dokumentach strategicznych lub wieloletnich programach indykatywnych, o których mowa w art. 4 ust. 4. Jeżeli koszt takich środków przekracza 15 milionów EUR, Komisja przyjmuje je po zasięgnięciu opinii komitetu, powołanego zgodnie z art. 25, na mocy procedury przewidzianej art. 25 ust. 3. W swoim regulaminie wewnętrznym komitet ustanowi specjalne reguły konsultacji, umożliwiające Komisji przyjęcie, w razie potrzeby, specjalnych środków według procedury nadzwyczajnej.

2. Środki specjalne określają wyznaczone cele, dziedziny działalności, oczekiwane wyniki, procedury zarządzania, jak również przewidywaną, całkowitą kwotę finansowania. Obejmują opis działań, które mają być finansowane, wskazanie odpowiednich kwot przeznaczonych na każde działanie oraz orientacyjny harmonogram wdrażania.

3. Tytułem informacji Komisja przesyła specjalne środki Państwom Członkowskim, w terminie jednego miesiąca od przyjęcia swojej decyzji.

4. Zmiany środków specjalnych, takie jak dostosowania techniczne, przedłużenie okresu wdrażania, ponowny przydział środków w ramach przewidywanego budżetu, wzrost lub zmniejszenie budżetu o kwotę nieprzekraczającą 20% budżetu początkowego są realizowane bez konieczności odwoływania się do procedury określonej w art. 25 ust. 3, o ile te zmiany nie mają wpływu na cele początkowe, ustalone w decyzji Komisji.

Artykuł 12 Kwalifikowalność

1. Do finansowania z tytułu niniejszego rozporządzenia mogą między innymi zostać zakwalifikowane:

a) kraje i regiony partnerskie oraz ich instytucje;

b) jednostki zdecentralizowane krajów partnerskich, takie jak regiony, departamenty, prowincje oraz gminy;

c) wspólne organy, powołane przez kraje i regiony partnerskie oraz Wspólnotę;

d) instytucje międzynarodowe, w tym organizacje regionalne, organizacje, służby lub misje podlegające Narodom Zjednoczonym, międzynarodowe instytucje finansowe oraz banki rozwoju, o ile przyczyniają się do realizacji celów niniejszego rozporządzenia;

e) następujące jednostki lub instytucje Państw Członkowskich, krajów i regionów partnerskich lub każdego innego państwa trzeciego, o ile przyczyniają się do realizacji celów niniejszego rozporządzenia:

- instytucje publiczne lub parapaństwowe, administracje lub samorządy lokalne i ich stowarzyszenia;

- spółki, przedsiębiorstwa i inne organizacje lub prywatne podmioty gospodarcze;

- instytucje finansowe przyznające, promujące i finansujące inwestycje prywatne w krajach i regionach partnerskich;

- podmioty niepaństwowe, jak określono w ust. 2;

- osoby fizyczne.

2. Do podmiotów niepaństwowych, kwalifikujących się do wsparcia finansowego z tytułu niniejszego rozporządzenia należą: organizacje pozarządowe, organizacje reprezentujące ludność autochtoniczną, lokalne grupy obywatelskie i stowarzyszenia zawodowe, spółdzielnie, związki zawodowe, organizacje reprezentujące interesy gospodarcze i społeczne, organizacje lokalne (w tym sieci), które działają w dziedzinie współpracy i integracji regionów zdecentralizowanych, organizacje konsumenckie, organizacje kobiet i młodzieży, organizacje oświatowe, kulturalne, badawcze i naukowe, uniwersytety, kościoły i stowarzyszenia lub wspólnoty religijne, media i wszelkie stowarzyszenia pozarządowe oraz niezależne fundacje, mogące wnieść swój wkład w realizację celów tego rozporządzenia.

Artykuł 13 Rodzaje środków

1. Finansowanie wspólnotowe może przyjmować następujące formy:

- projektów i programów;

- sektorowego i ogólnego wsparcia dla budżetu, jeżeli zarządzanie wydatkami publicznymi kraju partnerskiego jest wystarczająco przejrzyste, wiarygodne i skuteczne, i w przypadku gdy właściwe polityki sektorowe lub makroekonomiczne zostały wdrożone przez kraje partnerskie i zatwierdzone przez głównych donatorów, w tym, jeśli ma zastosowanie , przez międzynarodowe instytucje finansowe;

- wsparcia sektorowego;

- w nadzwyczajnych przypadkach, programów sektorowych i ogólnych programów wsparcia dla przywozu, które mogą przyjąć formę (a) sektorowych programów przywozu w towarze, (b) sektorowych programów przywozu zapewniających walutę obcą na finansowanie przywozu dla danego sektora lub (c) ogólnych programów przywozu zapewniających walutę obcą na finansowanie przywozu ogólnego, obejmującego szeroki wachlarz produktów;

- funduszy oddawanych do dyspozycji Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub innych pośredników finansowych na podstawie programów Komisji, z zamiarem udzielania pożyczek (na przykład na wsparcie inwestycji i rozwoju sektora prywatnego), zapewnienia kapitału podwyższonego ryzyka (w formie pożyczek przyporządkowanych lub warunkowych) lub innych tymczasowych, mniejszościowych udziałów w kapitale przedsiębiorstw, jak również wkładów do funduszy gwarancyjnych, zgodnie z art. 22;

- programów redukcji zadłużenia;

- dotacji służących finansowaniu środków;

- dotacji na pokrycie kosztów operacyjnych;

- finansowania programów twinningowych między instytucjami publicznymi, krajowymi organami publicznymi oraz podmiotami prawa prywatnego wykonującymi zadania służby publicznej Państw Członkowskich oraz tychże z krajów i regionów partnerskich;

- wkładów do funduszy międzynarodowych, w szczególności zarządzanych przez organizacje międzynarodowe lub regionalne;

- wkładów do funduszy państwowych, ustanowionych przez kraje i regiony partnerskie, aby przyciągać wspólne finansowanie przez kilku donatorów, lub do funduszy ustanowionych przez jednego lub więcej donatorów w celu wspólnego wdrażania działań;

- zasobów ludzkich i materialnych, niezbędnych do skutecznego zarządzania i nadzorowania projektów i programów przez kraje i regiony partnerskie.

2. Pomocy wspólnotowej nie wykorzystuje się w celu finansowania:

a. zaopatrzenia w broń i amunicję;

b. powtarzalnych wydatków wojskowych;

c. szkolenia wojskowego w celu prowadzenia operacji zbrojnych z wyjątkiem szkolenia w zakresie umiejętności innych niż bojowe niezbędnych w celu udziału w złożonych operacjach pokojowych lub reformie sektora bezpieczeństwa;

d. kosztów związanych z rozmieszczeniem sił wojskowych Państw Członkowskich z wyjątkiem kosztów personelu wojskowego rozmieszczonego w charakterze doradców organizacji regionalnych lub podregionalnych, lub innych koalicji państw przygotowujących lub podejmujących operacje pokojowe oraz podlegającego operacyjnie takim organizacjom, oraz innych kosztów związanych z instytucjonalnym rozwojem możliwości wsparcia operacji pokojowych przez państwa trzecie.

3. Działania objęte rozporządzeniem Rady (WE) 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 dotyczącego pomocy humanitarnej[14] i kwalifikujące się do finansowania na jego podstawie nie mogą być finansowane na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14Środki wsparcia

1. Finansowanie wspólnotowe może obejmować wydatki związane z działaniami mającymi na celu przygotowywanie, kontynuację, kontrolę, audyt i ocenę, bezpośrednio niezbędnymi do wdrożenia niniejszego rozporządzenia i realizacji jego celów, np. badań, konferencji, działań informacyjnych, uświadamiających, szkoleniowych i publikacyjnych, wydatki związane z sieciami komputerowymi, które służą wymianie informacji, jak również wszelkie inne wydatki na pomoc administracyjną i techniczną, które może ponosić Komisja w związku z zarządzaniem programem. Obejmuje również wydatki na pomocniczy personel administracyjny zatrudniony w Przedstawicielstwach Komisji, w celu zarządzania projektami finansowanymi w ramach niniejszego rozporządzenia.

2. Środki wsparcia nie są koniecznie objęte wieloletnim programowaniem i mogą w związku z tym być finansowane poza dokumentami strategicznymi i wieloletnimi programami indykatywnymi. Niemniej jednak, mogą być również finansowane w ramach wieloletnich programów indykatywnych. Komisja przyjmuje środki wsparcia nieobjęte wieloletnimi programami indykatywnymi zgodnie z art. 11.

Artykuł 15 Współfinansowanie

1. Środki finansowane z tytułu niniejszego rozporządzenia mogą być przedmiotem współfinansowania, w szczególności przez:

- Państwa Członkowskie, a w szczególności ich agencje publiczne i parapaństwowe;

- inne państwa udzielające pomocy, a w szczególności ich agencje publiczne lub parapaństwowe;

- organizacje międzynarodowe i regionalne, w szczególności międzynarodowe i regionalne instytucje finansowe;

- spółki, przedsiębiorstwa i inne prywatne organizacje oraz podmioty gospodarcze, oraz inne podmioty niepaństwowe, o których mowa w art. 12 ust. 2;

- kraje lub regiony partnerskie korzystające z funduszy.

2. W przypadku współfinansowania równoległego, projekt lub program jest podzielony na kilka jasno określonych podprojektów, z których każdy finansowany jest przez innego partnera zapewniającego współfinansowanie, w taki sposób, że końcowe przeznaczenie finansowania może być zawsze zidentyfikowane. W przypadku współfinansowania wspólnego, całkowity koszt projektu lub programu jest podzielony między partnerów zapewniających współfinansowanie, a zasoby są łączone w taki sposób, że nie ma możliwości zidentyfikowania źródła finansowania konkretnego działania podjętego w ramach projektu lub programu.

3. W przypadku współfinansowania wspólnego Komisja może otrzymać fundusze i zarządzać nimi w imieniu jednostek, o których mowa w ust. 1 pierwsze trzy tiret, w celu wdrażania działań wspólnych. W takim przypadku Komisja wdraża środki w sposób scentralizowany bezpośrednio lub pośrednio, poprzez przekazanie zadań agencjom wspólnotowym lub instytucjom utworzonym przez Wspólnotę. Takie fundusze są traktowane jak dochody przeznaczone na określone cele zgodnie z art. 18 rozporządzenia Rady 1605/2002.

Artykuł 16 Procedury zarządzania

1. Środki finansowane z tytułu niniejszego rozporządzenia są wdrażane zgodnie z przepisami rozporządzenia finansowego, mającymi zastosowanie do ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich.

2. Komisja może podjąć decyzję o powierzeniu zadań władzy publicznej, w szczególności zadań dotyczących wykonania budżetu, organom o których mowa w art. 54 ust. 2 lit. c) rozporządzenia 1605/2002, jeżeli cieszą się międzynarodowym uznaniem, stosują się do uznanych międzynarodowych standardów zarządzania i kontroli oraz są nadzorowane przez władze publiczne.

3. W przypadku zarządzania zdecentralizowanego Komisja może podjąć decyzję o zastosowaniu procedur przetargowych lub przyznawania dotacji kraju lub regionu beneficjenta.

Artykuł 17 Zobowiązania budżetowe

1. Zobowiązania budżetowe zaciąga się na podstawie decyzji podejmowanych przez Komisję zgodnie z art. 10, 11 oraz 14.

2. Do form prawnych finansowania wspólnotowego należą:

- umowy w sprawie finansowania;

- umowy w sprawie dotacji;

- umowy w sprawie udzielania zamówień publicznych;

- umowy o pracę.

Artykuł 18 Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

1. Wszelkie porozumienia wynikające z niniejszego rozporządzenia zawierają postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Wspólnoty, w szczególności w odniesieniu do oszustw, korupcji i innych nieprawidłowości, zgodnie z rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/1995, (WE, Euratom) nr 2185/1996 oraz (WE, Euratom) nr 1073/1999.

2. Porozumienia te wyraźnie upoważniają Komisję i Trybunał Obrachunkowy do dokonywania audytu dokumentów lub audytu na miejscu u każdego wykonawcy i podwykonawcy, którzy otrzymali fundusze wspólnotowe. Wyraźnie upoważniają też Komisję do prowadzenia kontroli i inspekcji na miejscu, przewidzianych w rozporządzeniu (WE, Euratom) 2185/1996.

3. Każda umowa wynikająca z wdrożenia pomocy gwarantuje Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu prawa przewidziane w ust. 2, w czasie wdrażania umów oraz po ich wdrożeniu.

Artykuł 19 Zasady uczestnictwa i reguły pochodzenia

1. W udzielaniu zamówień lub przyznawaniu dotacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia mogą brać udział wszystkie osoby fizyczne i prawne z Państw Członkowskich Wspólnoty Europejskiej objętych Traktatami.

2. Udział w udzielaniu zamówień lub przyznawaniu dotacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia mogą również brać wszystkie osoby fizyczne i prawne z:

- krajów, będących beneficjentami Instrumentu Przedakcesyjnego;

- państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego, nie będących członkami UE;

- innych państw trzecich lub regionów, jeżeli uzgodniono wzajemny dostęp do pomocy zewnętrznej.

3. W przypadku środków podejmowanych w państwach trzecich uznawanych za państwa najmniej rozwinięte zgodnie z kryteriami ustalonymi przez OECD, udział w udzielaniu zamówień lub przyznawaniu dotacji jest nieograniczony.

4. W przypadku nadzwyczajnych środków pomocy i programów przejściowych określonych w art. 4 powyżej udział w udzielaniu zamówień lub przyznawaniu dotacji jest nieograniczony.

5. Uczestnictwo w udzielaniu zamówień i przyznawaniu dotacji, jak również reguły pochodzenia są otwarte:

- w przypadku środków przyjętych w ramach strategii tematycznej takiej, jak określono w art. 4 ust. 4, dla każdej osoby fizycznej lub prawnej z państw rozwijających się lub przechodzących transformację, określonych przez OECD, jak również każdego innego kraju uprawnionego w ramach programu tematycznego;

- w przypadku środków przyjętych w ramach strategii dla kraju lub regionu, przewidzianych w art. 4 ust. 4 lit. b), dla wszelkich osób fizycznych lub prawnych, które są uprawnione zgodnie z aktem podstawowym, w ramach którego strategia została przyjęta;

- w przypadku środków przyjętych w ramach strategii dla regionu, przewidzianej w art. 4 ust. 4 lit. a), dla wszelkich osób fizycznych lub prawnych z krajów i terytoriów, do których odnosi się taka strategia.

6. Uczestnictwo w udzielaniu zamówień lub przyznawaniu dotacji finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia jest otwarte dla organizacji międzynarodowych.

7. Eksperci proponowani w kontekście procedur udzielania zamówień nie muszą spełniać wymogów dotyczących obywatelstwa, ustanowionych powyżej.

8. Wszystkie dostawy i materiały zakupione w ramach zamówienia finansowanego na podstawie niniejszego rozporządzenia muszą pochodzić ze Wspólnoty lub państwa uprawnionego zgodnie z ust. 2-5 powyżej.

9. W konkretnych przypadkach można zezwolić na udział osób fizycznych i prawnych z państw lub terytoriów trzecich tradycyjnie powiązanych gospodarczo, handlowo lub geograficznie z państwem partnerskim. Ponadto w uzasadnionych przypadkach Komisja może zezwolić na udział osób fizycznych i prawnych z innych krajów lub na wykorzystanie dostaw i materiałów innego pochodzenia.

Artykuł 20 Wstępne finansowanie

Odsetki od wstępnego finansowania oddane do dyspozycji beneficjentom są odliczane od płatności końcowej.

Artykuł 21 Dotacje

Zgodnie z art. 114 rozporządzenia (WE) 1605/2002 dotacje mogą otrzymywać osoby fizyczne.

Artykuł 22 Fundusze oddawane do dyspozycji Europejskiego Banku Inwestycyjnego lub innych pośredników finansowych

Fundusze, o których mowa w art. 13 ust. 1 tiret piąte, są zarządzane przez pośredników finansowych, Europejski Bank Inwestycyjny lub każdy inny bank lub organizację mającą niezbędne umiejętności do zarządzania tymi funduszami. Komisja musi przyjąć przepisy wykonawcze do tego artykułu dla poszczególnych przypadków, obejmujące podział ryzyka, wynagrodzenie pośrednika odpowiedzialnego za wdrażanie, wykorzystanie i windykację zysków z funduszu, jak również zamknięcie operacji.

Artykuł 23 Ocena

Komisja regularnie ocenia wyniki polityk i programów geograficznych oraz tematycznych, a także polityk sektorowych oraz skuteczność programowania, aby móc ustalić, czy cele zostały osiągnięte oraz opracowywać zalecenia w celu udoskonalenia przyszłych działań. Komisja przekazuje sprawozdania z oceny komitetowi określonemu w art. 25.

TYTUł IV – PRZEPISY PRZEJśCIOWE I KOńCOWE

ARTYKUł 24 Sprawozdanie

Komisja bada postępy we wdrażaniu środków podjętych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie doroczn e sprawozdanie w sprawie realizacji pomocy. Sprawozdanie to jest również skierowane do Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów. Sprawozdanie zawiera informacje za rok poprzedni dotyczące finansowanych środków, wyników monitorowania i ocen oraz realizacji zobowiązań i płatności budżetowych w podziale na państwa, regiony i sektory współpracy.

Artykuł 25Komitet

1. W realizacji niniejszego rozporządzenia Komisję wspomaga komitet.

2. W przypadku, gdy dokonano odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE. Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi 30 dni.

3. W przypadku, gdy dokonano odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE.

4. Komisja informuje komitet o swoich decyzjach zgodnie z art. 10 niniejszego rozporządzenia.

5. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

6. Obserwator z Europejskiego Banku Inwestycyjnego bierze udział w pracach Komitetu, na których omawiane są sprawy dotyczące tego Banku.

Artykuł 26Przegląd

Do 31 grudnia 2011 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wnioski dotyczące przyszłości niniejszego rozporządzenia oraz zmian, jakie należałoby do niego wnieść.

Artykuł 27Uchylenie

1. Z dniem 1 stycznia 2007 r. następujące rozporządzenia zostaną uchylone:

- rozporządzenie (WE) nr 1724/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczące działań przeciwko minom przeciwpiechotnym w krajach rozwijających się;

- rozporządzenie Rady (WE) nr 1725/2001 z dnia 23 lipca 2001 r. dotyczące działań podejmowanych w zakresie zwalczania min przeciwpiechotnych w państwach trzecich innych niż rozwijające się;

- rozporządzenie Rady (WE) nr 381/2001 z dnia 26 lutego 2001 r. tworzące mechanizm szybkiego reagowania;

- rozporządzenie Rady (WE) nr 2046/97 z dnia 13 października 1997 r. w sprawie współpracy Północ-Południe w kampanii przeciwko narkotykom i narkomanii;

- rozporządzenie Rady (WE) nr 2258/96 z dnia 22 listopada 1996 r. w sprawie działań na rzecz rehabilitacji i odbudowy krajów rozwijających się;

- 2001/824/WE, Euratom: decyzja Rady z dnia 16 listopada 2001 r. w sprawie dalszego wkładu Wspólnoty Europejskiej do Europejskiego Banku Odnowy i Rozwoju na rzecz Funduszu Osłony Czernobyla;

- rozporządzenie (WE) 2130/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 października 2001 r. w sprawie działań na rzecz pomocy przesiedleńcom w rozwijających się krajach Azji i Ameryki Łacińskiej;

- rozporządzenie Rady (WE) nr 1080/2000 z dnia 22 maja 2000 r. w sprawie wsparcia Misji Tymczasowej ONZ w Kosowie (UNMIK) oraz Biura Wysokiego Przedstawiciela w Bośni i Hercegowinie (OHR).

2. Uchylone rozporządzenia nadal mają zastosowanie do aktów prawnych i zobowiązań wykonujących plany budżetowe na lata przed 2007 r.

Artykuł 28Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Niniejsze rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia […]

W imieniu Rady

Przewodniczący

[…]

LEGISLATIVE FINANCIAL STATEMENT

Policy area(s): External Relations, Development and relations with ACP countries, Enlargement, European Neighbourhood Policy, External aspects of internal policies. Activit(y/ies): (in part) 19.02,19.03,19.04,19.05,19.06,19.07,19.08,19.09,19.10,19.81, 21.02,21.03,21.04,22.04,22.03 |

TITLE OF ACTION: INSTRUMENT FOR STABILITY |

1. BUDGET LINE(S) + HEADING(S)

This proposal represents a consolidation of a number of existing activities and does not map directly onto the existing budget nomenclature. However, it covers in full or in part the existing geographic-based policy areas and budget lines, and the type of activities currently addressed under the following sectoral budget lines:

Civil protection mechanism (Internal policies - Environment) Community action programme in the field of civil protection — Expenditure on administrative management Community action programme in the field of civil protection — Expenditure on administrative management | 07 03 06 01 07 01 04 04 07 49 04 04 |

Fight against Antipersonnel Landmines North-South co-operation in campaigns agains drugs and drug addiction Community participation in action concerning anti-personnel mines — Expenditure on administrative management Community participation in action concerning anti-personnel mines — Expenditure on administrative management | 19 02 04 19 02 11 19 01 04 10 19 49 04 09 |

Rapid Reaction Mechanism Rapid reaction mechanism — Expenditure on administrative management Rapid reaction mechanism — Expenditure on administrative management | 19 02 05 19 01 04 02 19 49 04 02 |

Human rights and democratisation (non-developing countries) Human rights and democratisation (developing countries) Development and consolidation of democracy and the rule of law — Respect for human rights and fundamental freedoms — Expenditure on administrative management Development and consolidation of democracy and the rule of law — Respect for human rights and fundamental freedoms — Expenditure on administrative management | 19 04 04 19 01 04 11 19 49 04 10 |

Aeneas - migration | 19 05 01 |

Tacis Nuclear safety in NIS, including Financing of nuclear security from Euratom borrowings Contribution to EBRD Chernobyl Shelter Fund Assistance to partner countries in eastern Europe and central Asia — Expenditure on administrative management 19 49 04 06 — Assistance to partner countries in eastern Europe and central Asia — Expenditure on administrative management | 19 06 01 19 06 05 19 06 06 19 01 04 07 19 49 04 06 |

CARDS – Western Balkans CARDS - Assistance to Serbia and Montenegro CARDS - Aid for reconstruction of Kosovo Interim Civilian administrations (support of UNMIK and OHR) Assistance for the countries of the western Balkans — Expenditure on administrative management Assistance for the countries of the western Balkans — Expenditure on administrative management | 19 07 01 19 07 02 19 07 03 19 07 04 19 01 04 08 19 49 04 07 |

Technical cooperation with Mediterranean countries Cooperation with the occupied territories Aid for rehabilitation and reconstruction of Iraq MEDA (measures to accompany the reforms to the economic and social structures in the Mediterranean non-member countries) — Expenditure on administrative management MEDA (measures to accompany the reforms to the economic and social structures in the Mediterranean non-member countries) — Expenditure on administrative management | 19 08 02 19 08 03 19 08 07 19 01 04 04 19 49 04 12 |

Co-operation with developing countries in Latin America Rehabilitation and reconstruction operations in developing countries in Latin America Financial and technical cooperation with Latin American developing countries — Expenditure on administrative management Financial and technical cooperation with Latin American developing countries — Expenditure on administrative management | 19 09 01 19 09 02 19 09 04 19 01 04 05 19 49 04 05 |

Co-operation with developing countries in Asia Rehabilitation and reconstruction operations in developing countries in Asia Aid for the rehabilitation and reconstruction of Afghanistan Financial and technical cooperation with Asian developing countries — Expenditure on administrative management Financial and technical cooperation with Asian developing countries — Expenditure on administrative management | 19 10 01 19 10 02 19 10 04 19 10 06 19 01 04 04 19 49 04 04 |

Assistance to ACP and OCT countries (programmable, excluding Africa peace facility) | 21 03 01/06 21 03 09/14 |

Assistance to ACP and OCT countries (Africa peace facility) | 21 03 01 |

Emergency Aid ACP and OCT | 21 03 07 21 03 15 |

Development cooperation with South Africa European programme for reconstruction and development (EPRD) — Expenditure on administrative management European programme for reconstruction and development (EPRD) — Expenditure on administrative management | 21 03 17 21 01 04 05 21 49 04 05 |

2. OVERALL FIGURES

2.1. Total allocation for action (Part B): € 4.455 million

2.2. Period of application:

2007-2013

2.3. Overall multiannual estimate of expenditure: (current prices)

(a) Schedule of commitment appropriations/payment appropriations (financial intervention) (see point 6.1.1)

€ million ( to three decimal places)

2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 *and following | Total |

Commitments | 331 | 442 | 503 | 638 | 713 | 789 | 860 | 4.276 |

Payments | 50 | 166 | 286 | 405 | 517 | 618 | 2.234 | 4.276 |

(b1) Technical and administrative assistance: of which staff (see point 6.1.2)

Commitments | 1 | 2 | 2 | 2 | 3 | 4 | 4 | 18 |

Payments | 1 | 2 | 2 | 2 | 3 | 4 | 4 | 18 |

(b2) Technical and administrative assistance: of which support expenditure (see point 6.1.2)

Commitments | 13 | 16 | 19 | 25 | 27 | 29 | 32 | 161 |

Payments | 13 | 16 | 19 | 25 | 27 | 29 | 32 | 161 |

Subtotal a+b |

Commitments | 345 | 460 | 524 | 665 | 743 | 822 | 896 | 4.455 |

Payments | 64 | 184 | 307 | 432 | 547 | 651 | 2.270 | 4.455 |

* ‘following years’ only applying to payments

(c) Overall financial impact of human resources and other administrative expenditures (see points 7.2 and 7.3)

€ million (to three decimal places)

Commitments/Payments | 15 | 21 | 24 | 32 | 36 | 40 | 44 | 212 |

TOTAL a+b2+c |

Commitments | 359 | 479 | 546 | 695 | 776 | 858 | 936 | 4.649 |

Payments | 78 | 203 | 329 | 462 | 580 | 687 | 2.310 | 4.649 |

2.4. Compatibility with financial programming and financial perspective

Proposal is compatible with the proposed financial perspective 2007-2013

2.5. Financial impact on revenue:

Proposal has no financial implications (involves technical aspects regarding implementation of a measure)

3. BUDGET CHARACTERISTICS

Type of expenditure | New | EFTA contribution | Contributions from applicant countries | Heading in financial perspective |

Non-comp | Diff | YES | NO | NO | No 4 |

4. LEGAL BASIS

Aritcle 308 (EC), article 203 (Euratom)

5. DESCRIPTION AND GROUNDS

5.1. Need for Community intervention

5.1.1. Objectives pursued

The European Union has set itself important goals in the promotion of human and strategic security. In order for the Union to fulfil its role as a global player it is essential that the Community has the capability and means to respond to situations of crisis in third countries world-wide and to address global and regional trans-border challenges with a security or stability dimension.

With this in mind, the Stability Instrument will provide the means to:

- deliver, within a single legal instrument, an effective, immediate and integrated response to situations of crisis and instability in third countries, building on the added-value already demonstrated by the Rapid Reaction Mechanism and on the emergency provisions already provided for in a number of existing external relations financial instruments;

- address global and regional trans-border challenges with a security or stability dimension arising in third countries, including issues such as nuclear safety and non-proliferation, as well as the fight against trafficking, organised crime and terrorism and sudden major threats to public health;

- support the implementation of future policy challenges faced by the Union within the areas addressed by the Instrument, complementing actions which may be undertaken under the other external financing instruments;

The Stability Instrument shall permit the Community to finance measures to promote peace, stability and civilian safety in third countries and territories (other than the Overseas Countries and Territories of the EU). Such measures shall in particular support the external policies of the Union by helping to:

- establish or re-establish the essential conditions necessary to permit the effective implementation of Community development and economic co-operation policies, where these are threatened by situations of crisis or severe political instability;

- address global and regional trans-border challenges affecting civilian security, including the fight against trafficking, organised crime and terrorism;

- address major technological threats with potential trans-border impact, including the promotion of nuclear safety and the fight against the proliferation of weapons of mass destruction;

- develop international peace-keeping capacity in partnership with regional organisations;

- provide a framework for response to new policy initiatives supported by the Union in line with the objectives of the present Regulation, complementing actions which may be undertaken under the other external action instruments.

In some of these areas a strategic framework for action has already been adopted by the EU, and the design of the new instrument takes this into account. Key amongst these are:

- the millennium development goals

- the EU Programme for the Prevention of Violent Conflicts adopted by the Göteborg European Council in June 2001

- the EU Strategy against Proliferation of Weapons of Mass Destruction

- and the Action Plan against Terrorism adopted by the European Council

The main outcomes pursued are

- enhancing human security through the prevention of violent conflict or the avoidance of its recurrence; assistance in the recovery from crisis until such time as assistance under one of the policy-driven external assistance instruments can be resumed;

- increased capacity of regional and sub-regional organisations and other coalitions having UN endorsement to contribute to the resolution of political crisis, notably through improved capabilities for the conduct of peace support operations, building on the established policy for the Africa Peace facility;

- security from major technological threats, threats to the rule of law and public health challenges;

- the development and consolidation of democracy and the rule of law, and respect for human rights and fundamental freedoms ;

In operational terms the Instrument will make it possible for the Community to :

- respond effectively to situations of major crisis around the world, addressing the kind of situations which in recent years have for example arisen in Kosovo, in Afghanistan, or in Iraq;

- strengthen the important contribution it already makes to EU civilian crisis management in line with the conclusions of the Helsinki European Council by providing for a timely, effective, and integrated crisis response. Delivering assistance in an integrated way as envisaged under this regulation will, moreover, facilitate donor co-ordination during times of crisis and increase the visibility of EU assistance;

- facilitate the response to challenges affecting civilian security, such as the fight against trafficking, organised crime and terrorism, where measures must be taken at the global and trans-regional level for the sake of efficiency and effectiveness or otherwise respond to a major threat to law and order; This will complement work which may be undertaken at the national level under one or other of the general cooperation instruments, adding a broader international dimension to address the specifically trans-national aspects of these new challenges;

- address major technological threats with potential trans-border impact, including the promotion of nuclear safety and nuclear safeguards (building for example on the experience already gained under the Tacis programme), as well as support for non-proliferation efforts, and for disaster-preparedness and prevention work in relation to possible major environmental incidents;

- fully support the role of the Union as a global player in addressing the above issues;

The instrument includes provisions to facilitate cross-pillar coordination where Community measures are adopted in support of measures taken under the CFSP. However, the Stability Instrument addresses itself purely first-pillar measures. Second-pillar measures will continue to be adopted under the CFSP, the scope of which will be defined by the Council on a case-by-case basis, as is the current practice.

5.1.2 Measures taken in connection with ex ante evaluation

As part of the preparation of the future financial framework the Commission established the Peace Group which was tasked with leading the identification of the future priorities for external relations and the instruments needed to serve those priorities. This Group functioned at both the level of the external relations Commissioners and the services. It met regularly between April and December 2003 and developed the principles which were set out in the Communication COM(2004) 101[15] adopted on 10 February. The need to align objectives and instruments more closely to EU values and interests was identified as being fundamentally important.

The values which should guide the setting of objectives and which should be served by the instruments include human dignity, the rule of law, human rights, solidarity, equality between the sexes, adherence to the multilateral system of the United Nation and support within the multilateral economic system, for regionalism as a force for development and stability. The EU’s interests are the promotion of stable international growth founded on sustainable development. The promotion of EU values and interests require it to act as a continental power and a global economic and political player.

Three policy priorities were identified as a result of the Peace Group’s work: the EU and its neighbourhood, covering candidate and pre-candidate countries and the countries covered by the European Neighboured Policy; the EU as a Sustainable Development Partner; and the EU as a Global Player dealing with political and security challenges. A consensus emerged on the need to streamline the instruments for external action in order to simplify and make them more efficient. The existing array of instruments reflects an organic approach where one instrument has been added on top of another. For the future, a limited number of instruments would underpin external action expenditure. The Instrument for Stability addresses the third of these priorities.

The current proposal also takes account of the vast literature of work on peace keeping and the delivery of assistance in response to international crises (including the 2001 DAC Guidelines on Helping Prevent Violent Conflict, the 2004 report of the UNDG/ECHA Working Group on Transition issues and the publications of the World Bank Conflict Prevention and Reconstruction Unit), the practice of other international and bi-lateral donors.

The Commission carried out in the second half of 2003 an extensive high-level review of the whole range of EC external instruments, in the context of the preparation of its proposals for the new financial perspectives. In its recommendations to the President, the “Peace Group” charged with this work underlined the need for the EU to gear the objectives and instruments of its external strategy more closely to its values and interests.

In particular, it recommended that the EU should, in addition to addressing concerns related to our neighbourhood policy and to the EU’s role as a partner in sustainable development, also have the means to work effectively as a global player in addressing challenges relating to both civilian and strategic security. This requires that the instruments at our disposal should be able to address effectively such issues as nuclear safety and non-proliferation, the threats arising from organised crime and terrorism, and the challenges relating to armed conflict or from fragile states, as well as the new challenges which can arise in a rapidly-changing world. In the event of a crisis, it is essential that we are able to respond in an immediate, effective and integrated fashion to such threats and challenges.

5.1.3 Measures taken following ex post evaluation

The “Peace Group” had integrated in its overall analysis of the external instruments the results of a number of post-evaluation exercises carried out regarding certain geographic and thematic instruments. Substantial analyses of a number of the issues involved have nevertheless been made, for example in connection with the Rapid Reaction Mechanism, where assessments are completed at the end of each programme, or with nuclear safety, in the Commission’s Communication of September 2000 (COM (2000) 493) on its support to nuclear safety in the Newly Independent States and Central and Eastern Europe. In addition, the regular project monitoring, reporting and feedback mechanisms applying to these different actions provide invaluable lessons at the project level which are drawn upon in both policy-making and programming. Moreover, the proposal follows up recommendations in the evaluation of rehabilitation and reconstruction financed by the EC in the ACP/ALA/MED/Tacis countries, the synthesis report on EC Activities in the field of human rights, democracy and good governance of August 2001, the Assessment of Phare and Tacis Nuclear safety activities of November 2000.

5.2. Action envisaged and budget intervention arrangements

The target population served by the instrument will be the populations of all third countries, or of those third countries (and their neighbours), who may become subject to conditions of crisis, or may be affected by concerns relating to nuclear safety and comparable challenges, or by trafficking, organised crime or terrorism in its trans-national aspects.

The specific objectives to be set for the programming period, and the concrete measures to be taken and their immediate outputs, will:

- in relation to situations of crisis, be determined by the Commission in response to such situations as and when they arise, following discussions in the Council where necessary, and shall be set out in appropriate detail in the relevant Commission decision; or

- in relation to longer-term challenges (such as support for nuclear safety, for certain aspects of the promotion of democracy and fundamental values and the fight against trafficking, organised crime, and terrorism, or for capacity-building in relation to peace-keeping operations) be established in strategy papers and multi-annual indicative programmes. These programming documents shall, as for the other external action instruments, set out in appropriate detail the specific objectives, concrete measures, outputs and indicators relevant to the measures in question.

- In both cases the participation of local and EU non-governmental and civil society based organisations as well as international organisations shall be a key feature of programmes.

5.3. Methods of implementation

The measures to be taken under the present Instrument shall normally be implemented by the Commission by direct or indirect centralised management, but may in certain cases as specified in the Regulation be implemented by indirect centralised management (by public or public-service bodies of the Member States), by decentralised management (under the responsibility of a beneficiary partner country), or by delegated management (by international organisations or third-country donors, in cases of joint co-financing).

At this stage the Commission is not ready to propose the establishment of an executive agency for programme implementation but this possibility has not been excluded, in particular for certain tasks of expert recruitment and logistical support.

6. FINANCIAL IMPACT

6.1. Total financial impact on Part B - (over the entire programming period) (current prices)

6.1.1. Financial intervention

Commitments (in € million to three decimal places)

Number of permanent posts | Number of temporary posts |

Officials or temporary staff | 196 | 196 |

Other human resources | END: AUX: INT: Ex BA-lines : ATA: | 11 18 3 40 |

Total | 268 |

7.2. Overall financial impact of human resources (2004 prices)

Type of human resources | Amount (€) | Method of calculation * |

Officials+Temporary staff | 21 168 000 | 196x 108 000€ |

END AUX INT Ex BA-lines: ATA | 489 984 1 021 080 189 288 2 305 840 | 11x 44 544€ 18x 56 760€ 3x 63 096€ 40x 57 646€ |

Total | 25 174 792 |

7.3. Other administrative expenditure deriving from the action IfS (2004 prices)

Budget line (number and heading) | Amount € | Method of calculation |

Overall allocation (Title A7) A0701 – Missions A07030 – Meetings A07031 – Compulsory committees 1 A07032 – Non-compulsory committees 1 A07040 – Conferences A0705 – Studies and consultations Other expenditure (specify) | 468.600 100.000 250.000 0 150.000 100.000 0 | 213 missions x 2.200 euro per mission 100 meetings x 1.000 euro per meeting 1x /month x 10 months = 10 meetings per year x 25.000 euro per meeting = |

Information systems (A-5001/A-4300) | 200.000 |

Other expenditure - Part A (specify) | 0 |

Total | 1.268.600 |

The amounts are total expenditure for twelve months.

(2004 prices)

I. Annual total (7.2 + 7.3) II. Duration of action III. Total cost of action (I x II) | € 26.443.392 7 years € 185.103.744 |

Human and adminstrative resource needs will be covered from within the allocation made to the DG managing the activities under the annual allocation procedure.

The allocation of posts will depend on the one hand on the internal organisation of the next Commission, and on the other hand on a possible reallocation of posts between the services, following the new financial perspectives.

8. FOLLOW-UP AND EVALUATION

8.1. Follow-up arrangements

The Commission will monitor progress of its external co-operation on all levels, input (in particular financial flows (commitments, contracts and payments), activities / outputs (project and programme execution, internal monitoring carried out on the spot by Commission Delegations), progress / outcome (external Results-Oriented Monitoring) and impact .

All countries and regional multi-annual indicative program will include the specific objectives and expected results for each area of co-operation, and a limited number of key outcome indicators in regard to economic and poverty situation. These indicators must relate to developments that are measurable in the short/medium term.

The programming of long-term external aid for partner countries and regions is carried out in the framework of the preparation of country and regional strategy papers (up to 7-years).. These country strategies also include a work plan or national / regional indicative programme jointly agreed between the Community and partner country/region concerned.

Under the principle of rolling programming, a review process is foreseen including annual operational reviews, mid-term reviews, and ad-hoc reviews where necessary. These review mechanism provides the flexibility required to ensure that operations are kept constantly in line with changes occurring in the economic situation, priorities and objectives of the partner country/region.

Reviews take a special interest on progress achieved in terms of financial execution of aid, as well as in terms of results achieved and evolution of the context in term of poverty reduction, economic performance and supported sectors. Updated intervention frameworks and indicator tables on focal sectors are annexed to review documents in order to facilitate the assessment at the time of the review. In particular, mid-term reviews may lead to a change of strategy, as well as a change in the country/region allocation in the light of the current needs and performance.

Emergency assistance measures shall be tightly monitored. Such measure present specific challenges in terms of measuring the long-term impact, but regular evaluations of Community crisis responses shall be integrated into the evaluation programme. Given the multi-lateral nature of crisis response, such evaluations will take into account the broader international response, and put a particular emphasis on the overall coherence of EU action, including with that delivered under title V of the EU Treaty.

8.2. Arrangements and schedule for the planned evaluation

In application of current rules and in view of the vast scope of the activities foreseen, an evaluation system covering the different levels of intervention and types of instruments has been set up.

Notably, the financial regulation, as well as the internal control standards, calls for regular evaluation of all (sizable) activities. This is translated into the evaluation of single operations (e.g. development projects), of programmes (e.g. country strategies) and policy sectors or themes (e.g. transport or gender issues). Evaluations of are also necessary and ongoing of wider legal obligations such as the 3 Cs (Coherence, Complementarity, Coordination).

Evaluation of crisis response measures will normally take place at the completion of the ‘interim response programmes’ provided for under this Regulation.

These works will be complemented by relevant works on databases, meta-analyses, methodology and training.

9. ANTI-FRAUD MEASURES

The protection of the Community’s financial interests and the fight against fraud and irregularities form an integral part of this Regulation.

Administrative monitoring of contracts and payments will be the responsibility of the central Commission services and/or EC Delegations in beneficiary countries.

Each of the operations financed under this regulation will be supervised at all stages in the project cycle through the central Commission services and/or delegations. Supervision will take account of contractual obligations as well as of the principles of cost/benefit analysis and sound financial management.

Moreover, any agreement or contract concluded pursuant to this Regulation shall expressly provide for monitoring of spending authorised under the projects/programmes and the proper implementation of activities as well as financial control by the Commission, including the European Anti-Fraud Office (OLAF), and audits by the Court of Auditors, if necessary on the spot. They shall authorise the Commission (OLAF) to carry out on-the-spot checks and inspections in accordance with Council Regulation (Euratom, EC) No 2185/96 of 11 November 1996 concerning on-the-spot checks and inspections carried out by the Commission in order to protect the European Communities’ financial interests against fraud and irregularities.

Particular attention will be paid to the nature of expenditure (eligibility of expenditure), to respect for budgets (actual expenditure) and to verify supporting information and relevant documentation (evidence of expenditure).

[1] COM(2004) 313 z 26 kwietnia 2004.

[2] Dz.U. C […] z […], str. […].

[3] Dz.U. C […] z […], str. […].

[4] Dz.U. L […] z […], str. […].

[5] Dz.U. L […] z […], str. […].

[6] Dz.U. L […] z […], str. […].

[7] Dz.U. L 297 z 15.11.2001, str. 7.

[8] COM(2004) 200 końcowy.

[9] COM(2001) 153.

[10] Dz. U. C z 17.7.1999, str. 23.

[11] Dz. U. L […] z […], str. […].

[12] Dz. U. L […] z […], str. […].

[13] Dz. U. L […] z […], str. […].

[14] Dz.U. L 163 z 2.7.1996, str. 6.

[15] Building our Common Future, Policy Challenges and Budgetary Means of the Enlarged Union 2007-2013.