31.8.2010

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 230/253

---

Jedynie oryginalne teksty EKG ONZ mają skutek prawny w świetle międzynarodowego prawa publicznego. Status i datę wejścia w życie niniejszego regulaminu należy sprawdzać w ostatniej wersji dokumentu EKG ONZ dotyczącego statusu TRANS/WP.29/343, dostępnego pod adresem:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Regulamin nr 105 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów przeznaczonych do przewozu ładunków niebezpiecznych w odniesieniu do ich szczególnych cech konstrukcyjnych

Obejmujący wszystkie obowiązujące teksty, w tym:

Suplement nr 1 do serii poprawek 04 – data wejścia w życie: dnia 22 lipca 2009 r.

SPIS TREŚCI

REGULAMIN

1.

Zakres

2.

Definicje

3.	Wystąpienie o homologację

4.	Homologacja

5.	Wymagania techniczne

6.	Modyfikacja typu pojazdu i rozszerzenie homologacji

7.	Zgodność produkcji

8.	Sankcje z tytułu niezgodności produkcji

9.	Ostateczne zaniechanie produkcji

10.	Przepisy przejściowe

11.	Nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz nazwy i adresy organów administracji

ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1 –

Komunikat dotyczący homologacji, rozszerzenia, odmowy lub wycofania homologacji lub ostatecznego zaprzestania produkcji danego typu pojazdu w odniesieniu do szczególnych cech konstrukcyjnych w przewozie towarów niebezpiecznych

Załącznik 2 –

Przykłady znaków homologacji

1.   ZAKRES

Przepisy niniejszego regulaminu mają zastosowanie do podstawowej konstrukcji pojazdów silnikowych kategorii N oraz do ich przyczep kategorii O (1) przeznaczonych do przewozu towarów niebezpiecznych, o których mowa w sekcji 9.1.2 załącznika B Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR).

2.   DEFINICJE

W rozumieniu niniejszego regulaminu:

2.1.	„pojazd podstawowy” (zwany dalej „pojazdem”), podwozie - kabina, ciągnik siodłowy, podwozie przyczepy lub przyczepa z konstrukcją samonośną przeznaczone do przewozu towarów niebezpiecznych;

2.2.	„typ pojazdu”, jeśli chodzi o cechy konstrukcyjne wymienione w niniejszym regulaminie, nie ma między pojazdami znaczących różnic.

3.   WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

3.1.	Wniosek o homologację danego typu pojazdu dotyczący jego cech konstrukcyjnych składa konstruktor pojazdu lub jego odpowiednio upoważniony przedstawiciel.

3.2.

Do wniosku o homologację należy dołączyć wymienione poniżej dokumenty w trzech egzemplarzach oraz następujące informacje: 3.2.1. szczegółowy opis typu pojazdu pod względem jego budowy, silnika (zapłon wymuszony, zapłon samoczynny), wymiarów, linii oraz zastosowanych materiałów; 3.2.2. oznaczenie pojazdu, zgodnie z pkt 9.1.1.2 ADR (EX/II, EX/III, AT, FL, OX, MEMU); 3.2.3. rysunki dotyczące pojazdu; 3.2.4. maksymalną masę całkowitą (kg) pojazdu.

3.3.	Pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, który ma być homologowany należy przekazać placówce technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzenie badań homologacyjnych.

4.   HOMOLOGACJA

4.1.	Homologacji udziela się, jeżeli pojazd, którego dotyczy wniosek o homologację, zgodnie z niniejszym regulaminem, spełnia wymogi wymienione poniżej w sekcji 5.

4.2.

Każda homologacja wiąże się z przyznaniem numeru homologacji, którego dwie pierwsze cyfry (obecnie 04 odpowiadające serii 04 poprawek do regulaminu) wskazują serię poprawek obejmujących ostatnie poważniejsze zmiany techniczne wprowadzone do przepisów w momencie udzielenia homologacji. W myśl pkt 2.2 niniejszego regulaminu, ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru homologacji innemu typowi pojazdu.

4.3.	Powiadomienie o homologacji lub o rozszerzeniu homologacji danego typu pojazdu, zgodnie z niniejszym regulaminem, przekazane zostaje Umawiającym się Stronom w postaci formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

4.4.

Na każdym pojeździe zgodnym z typem pojazdu homologowanego, zgodnie z niniejszym regulaminem, w widocznym i łatwo dostępnym miejscu, określonym w formularzu homologacji, umieszcza się międzynarodowy znak homologacji składający się z: 4.4.1. okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (2); 4.4.2. numeru niniejszego regulaminu, po którym następuje litera „R”, a za nią łącznik i numer homologacji, na prawo od okręgu opisanego w pkt 4.4.1; oraz 4.4.3. dodatkowego symbolu oddzielonego od numeru homologacji i składającego się z symbolu odpowiadającego oznaczeniu pojazdu zgodnie z pkt 9.1.1.2 ADR. W przypadku pojazdów MEMU symbolem odpowiadającym oznaczeniu pojazdu może być „EX/III”.

4.5.

Jeżeli pojazd jest zgodny z typem pojazdu homologowanego w myśl jednego lub wielu regulaminów załączonych do niniejszego Porozumienia, w kraju, który udzielił homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem, nie trzeba powtarzać symbolu opisanego w pkt 4.4.1; w takim wypadku regulamin i numery homologacji oraz dodatkowe symbole wszystkich pozostałych regulaminów, zgodnie z którymi udzielono homologacji w kraju, który udzielił homologacji na podstawie niniejszego regulaminu, umieszczone zostaną w kolumnach pionowych z prawej strony symbolu opisanego w pkt 4.4.1.

4.6.	Znak homologacji musi być łatwy do odczytania i nieusuwalny.

4.7.	Znak homologacji umieszcza się na tabliczce znamieniowej pojazdu zamieszczonej przez producenta lub obok niej.

4.8.	W załączniku 2 do niniejszego regulaminu znajdują się przykłady znaków homologacji.

5.   WYMAGANIA TECHNICZNE

5.1.   Pojazdy, według oznaczenia, powinny spełniać poniższe wymagania techniczne zgodnie ze wskazaniami zawartymi w tabeli na odwrocie (3).

Do celów niniejszego regulaminu pojazdy MEMU muszą spełniać wymagania dotyczące pojazdów EX/III.

Pojazdy homologowane jako spełniające wymagania stosowane wobec EX/III na podstawie niniejszego regulaminu zmienionego serią poprawek 04 uważa się za spełniające wymagania stosowane wobec pojazdów MEMU.

5.1.1.   WYPOSAŻENIE ELEKTRYCZNE

5.1.1.1.   Przepisy ogólne

Instalacja elektryczna w całości powinna spełniać wymienione dalej przepisy zgodnie z tabelą, o której mowa w pkt 5.1.

5.1.1.2.   Przewody

5.1.1.2.1.

Przekroje przewodów powinny być na tyle duże, aby nie dochodziło do ich przegrzewania. Przewody powinny być odpowiednio izolowane. Wszystkie obwody powinny być wyposażone w bezpieczniki lub automatyczne wyłączniki, z wyjątkiem następujących obwodów: — od akumulatora do układu zimnego startu i wyłącznika pracy silnika — od akumulatora do alternatora — od alternatora do skrzynki z bezpiecznikami topikowymi lub wyłącznikami automatycznymi — od akumulatora do rozrusznika — od akumulatora do zespołu sterowania układem zwalniacza, niezależnie od tego, czy jest on urządzeniem elektrycznym czy elektromagnetycznym — od akumulatora do elektrycznego mechanizmu podnoszenia osi składowej. Niezabezpieczone obwody wymienione powyżej powinny być możliwie jak najkrótsze.   OZNACZENIE POJAZDU (zgodnie z pkt 9.1 ADR) PRZEPISY TECHNICZNE EX/II EX/III AT FL OX   Wyposażenie elektryczne 5.1.1.2. Przewody   X X X X 5.1.1.3. Główny wyłącznik akumulatora   X   X   5.1.1.3.1.     X   X   5.1.1.3.2.     X   X   5.1.1.3.3.         X   5.1.1.3.4.     X   X   5.1.1.4. Akumulatory X X   X   5.1.1.5. Obwody stale zasilane   X   X   5.1.1.5.1.         X   5.1.1.5.2.     X       5.1.1.6. Instalacja elektryczna za tylną ścianą kabiny   X   X   5.1.2. Zabezpieczenia przeciwpożarowe 5.1.2.2. Kabina pojazdu         X 5.1.2.3. Zbiorniki na paliwo X X   X X 5.1.2.4. Silnik X X   X X 5.1.2.5. Układ wydechowy X X   X   5.1.2.6. Zwalniacz   X X X X 5.1.2.7. Ogrzewacze spalinowe           5.1.2.7.1   X X X X X 5.1.3. Układ hamulcowy           5.1.3.1. Układ hamulcowy   X X X X 5.1.3.2. Układ hamulcowy X         5.1.4. Ogranicznik prędkości X X X X X 5.1.5. Urządzenie sprzęgające dla przyczep X X

5.1.1.2.2.

Wiązki przewodów elektrycznych powinny być solidnie zamocowane i usytuowane w sposób zapewniający kierowcom ochronę w razie mechanicznych lub termicznych uszkodzeń.

5.1.1.3.   Główny wyłącznik akumulatora

5.1.1.3.1.

Wyłącznik służący do przerwania pracy obwodów elektrycznych powinien być zainstalowany tak blisko akumulatora jak tylko jest to praktycznie możliwe. Jeśli stosowany jest wyłącznik jednobiegunowy, należy go umieścić w przewodzie zasilania, a nie w przewodzie uziemiającym.

5.1.1.3.2.

Urządzenie sterujące umożliwiające rozłączanie/załączanie wyłącznika powinno być zainstalowane w kabinie kierowcy. Powinno znajdować się ono w miejscu łatwo dostępnym dla kierowcy i być wyraźnie oznakowane. Urządzenie to powinno być wyposażone w pokrywę ochronną lub w wielostopniowy mechanizm przełączania lub też inne zabezpieczenie uniemożliwiające jego przypadkowe użycie. Dopuszcza się zainstalowanie dodatkowych urządzeń sterujących pod warunkiem że są one wyraźnie oznakowane i zabezpieczone przed przypadkowym użyciem. Jeśli urządzenia sterujące są obsługiwane elektrycznie, obwody urządzeń sterujących muszą spełniać wymagania pkt 5.1.1.5.

5.1.1.3.3.

Wyłącznik powinien być umieszczony w obudowie o stopniu ochrony IP65 zgodnie z normą IEC 529.

5.1.1.3.4.

Złącza elektryczne przy głównym wyłączniku powinny posiadać stopień ochrony IP54. Niemniej jednak nie dotyczy to złączy znajdujących się wewnątrz obudowy, w tym obudowy, w której umieszczono akumulator; w tym przypadku wystarczające jest zabezpieczenie złączy przed zwarciem, na przykład za pomocą gumowej osłony.

5.1.1.4.   Akumulatory

Zaciski akumulatorów powinny być izolowane elektrycznie lub zabezpieczone pokrywą izolującą obudowy akumulatora. Jeżeli akumulatory nie znajdują się pod pokrywą przedziału silnikowego, powinny być one umieszczone w wentylowanej obudowie na akumulator.

5.1.1.5.   Obwody stale zasilane

5.1.1.5.1.

Części instalacji elektrycznej, w tym również przewody, które pozostają pod napięciem po uruchomieniu wyłącznika głównego akumulatora, powinny być przystosowane do pracy w strefach niebezpiecznych. Wyposażenie takie powinno spełniać odpowiednie wymagania normy IEC 60079 (4), części 0 i 14 oraz odpowiednie wymagania dodatkowe normy IEC, części 1, 2, 5, 6, 7, 11, 15 lub 18 (5). W przypadku zastosowania normy IEC 60079, części 14, należy zastosować następującą klasyfikację: Wyposażenie elektryczne będące stale pod napięciem wraz z przewodami, które nie jest objęte przepisami pkt 5.1.1.3 i 5.1.1.4, powinno spełniać wymagania stosowane dla strefy 1 w zakresie ogólnego wyposażenia elektrycznego lub wymagania przepisów mających zastosowanie do strefy 2 w zakresie wyposażenia elektrycznego znajdującego się w kabinie kierowcy. Powinno ono również spełniać wymagania przepisów mających zastosowanie do grupy wybuchowości IIC i klasy temperaturowej T6. Przewody zasilające wyposażenie będące stale pod napięciem muszą spełniać wymagania normy IEC 60079, część 7 („Zwiększone bezpieczeństwo”) i muszą być chronione bezpiecznikiem lub wyłącznikiem automatycznym umieszczonym jak najbliżej źródła zasilania lub, w przypadku „wyposażenia bezpiecznego”, muszą być chronione przez urządzenie zabezpieczające umieszczone jak najbliżej źródła zasilania. Niemniej jednak, odnośnie do wyposażenia elektrycznego będącego stale pod napięciem, znajdującego się w środowisku, w którym temperatura wytwarzana przez wyposażenie nieelektryczne, znajdujące się w tym samym środowisku, przekracza wartość graniczną klasy temperaturowej T6, klasyfikacja temperaturowa wyposażenia elektrycznego będącego stale pod napięciem powinna odpowiadać co najmniej klasie T4.

5.1.1.5.2.

Połączenia wyposażenia elektrycznego wychodzące od wyłącznika głównego akumulatora, które pozostają pod napięciem po uruchomieniu wyłącznika głównego akumulatora, powinny być zabezpieczone przed przegrzaniem za pomocą odpowiednich środków takich jak bezpieczniki, wyłączniki lub inne urządzenie zabezpieczające (ograniczniki prądu).

5.1.1.6.   Przepisy mające zastosowanie do części instalacji elektrycznej znajdującej się za tylną ścianą kabiny kierowcy

Cała instalacja powinna być zaprojektowana, wykonana i zabezpieczona w taki sposób, aby w normalnych warunkach użytkowania pojazdu nie spowodowała ona pożaru ani zwarcia oraz minimalizowała tego typu ryzyko w przypadku uderzenia lub zniekształcenia. W szczególności powinny być spełnione następujące wymagania:

5.1.1.6.1.   Przewody

Przewody usytuowane za tylną ścianą kabiny kierowcy powinny być zabezpieczone przed zgnieceniami, zerwaniem lub przetarciem podczas normalnego użytkowania pojazdu. Przykłady odpowiednich zabezpieczeń znajdują się na przedstawionych dalej rysunkach 1, 2, 3 i 4. Niemniej jednak, przewody urządzeń przeciwblokujących układów hamulcowych nie wymagają dodatkowych zabezpieczeń.

Rysunek 1

Rysunek 2

Rysunek 3

Rysunek 4

5.1.1.6.2.   Oświetlenie

Nie dopuszcza się stosowania żarówek z gwintem.

5.1.1.6.3.   Elektryczny mechanizm podnoszenia osi składowej

Elektryczny mechanizm podnoszenia osi składowej powinien znajdować się na zewnątrz podłużnicy ramy w szczelnej obudowie.

5.1.2.   Zabezpieczenie przeciwpożarowe

5.1.2.1.   Przepisy ogólne

Wymagania techniczne znajdujące się poniżej powinny być stosowane zgodnie z tabelą w pkt 5.1.

5.1.2.2.   Kabina

Jeżeli kabina nie jest wykonana z materiałów trudnopalnych, tylna ściana kabiny powinna być zabezpieczona osłoną o szerokości równej szerokości cysterny, wykonaną z metalu lub innego odpowiedniego materiału. Wszystkie okna znajdujące się w tylnej ścianie kabiny lub w jej osłonie powinny być wykonane z bezodpryskowego i ognioodpornego szkła w ognioochronnych ramach i pozostawać hermetycznie zamknięte. Pomiędzy kabiną lub osłoną należy zapewnić wolną przestrzeń o szerokości nie mniejszej niż 15 cm.

5.1.2.3.   Zbiorniki paliwa

Zbiorniki paliwa przeznaczonego do zasilania silnika pojazdu powinny spełniać następujące wymagania:

5.1.2.3.1.

w przypadku wycieku, paliwo powinno spływać na podłoże, bez możliwości kontaktu z nagrzanymi częściami pojazdu lub z ładunkiem;

5.1.2.3.2.

zbiorniki zawierające benzynę powinny być wyposażone w skuteczny przerywacz płomienia dopasowany do otworu wlewowego lub w urządzenie pozwalające na hermetyczne zamknięcie tego otworu.

5.1.2.4.   Silnik

Silnik napędzający pojazd powinien być wyposażony i umieszczony w sposób pozwalający uniknąć wszelkiego niebezpieczeństwa związanego z ładunkiem w wypadku nagrzania lub zapalenia. W przypadku pojazdów EX/II, EX/III oraz MEMU, powinny być stosowane silniki wysokoprężne.

5.1.2.5.   Układ wydechowy

Układ wydechowy łącznie z rurami wydechowymi powinien być skierowany i zabezpieczony w sposób pozwalający uniknąć wszelkiego niebezpieczeństwa związanego z nagrzaniem lub zapaleniem ładunku. Części układu wydechowego znajdujące się bezpośrednio pod zbiornikiem paliwa (olej napędowy) powinny być umieszczone w odległości nie mniejszej niż 100 mm lub zabezpieczone osłoną termiczną.

Układ wydechowy pojazdów EX/II, EX/III oraz MEMU należy wykonać i umieścić w taki sposób, by dodatkowe ciepło nie stanowiło zagrożenia dla ładunku poprzez podniesienie temperatury wewnętrznej powierzchni przestrzeni ładunkowej powyżej 80 °C (6).

5.1.2.6.   Zwalniacz

Pojazdy wyposażone w zwalniacz znajdujący się za tylną ścianą kabiny kierowcy, wydzielający znaczne ilości ciepła, powinny być wyposażone w izolacyjną osłonę termiczną, stabilnie zamocowaną między zespołem zwalniacza a zbiornikiem lub ładunkiem; osłona ta powinna być umieszczona w sposób zapewniający uniemożliwienie jakiegokolwiek, nawet miejscowego, nagrzania ścian zbiornika lub samego ładunku.

Ponadto wyposażenie izolacyjne powinno chronić zespół zwalniacza przed jakimkolwiek, nawet sporadycznym, kontaktem z wypływającym lub wyciekającym ładunkiem. Za wystarczające zabezpieczenie uważa się na przykład zastosowanie pokrywy dwuwarstwowej.

5.1.2.7.   Ogrzewacze spalinowe

5.1.2.7.1.

Ogrzewacze spalinowe muszą spełniać odpowiednie wymagania techniczne regulaminu EKG ONZ nr 122 (w tym wymagania załącznika 9) wraz z późniejszymi zmianami, zgodnie z podanymi tam datami obowiązywania tych wymagań.

5.1.3.   Układ hamulcowy

Pojazdy, które podlegają wymaganiom przepisu dodatkowego 10 221 ADR, muszą spełniać wszystkie stosowne wymagania regulaminu nr 13, w tym również wymagania zawarte w załączniku 5, wraz z późniejszymi zmianami, zgodnie z podanymi tam datami stosowania tych wymagań.

5.1.3.1.

Pojazdy oznaczone kodami EX/III, AT, FL, OX oraz MEMU muszą spełniać wszystkie stosowne wymagania regulaminu nr 13, w tym wymagania zawarte w załączniku 5.

5.1.3.2.

Pojazdy oznaczone kodami EX/II muszą spełniać wszystkie stosowne wymagania regulaminu nr 13. Nie mają jednak zastosowania wymagania zawarte w załączniku 5.

5.1.4.   Ogranicznik prędkości

Pojazdy silnikowe kategorii N2 i N3 muszą być wyposażone w ogranicznik prędkości zgodnie z wymaganiami technicznymi regulaminu nr 89 wraz z późniejszymi zmianami. Ogranicznik powinien być ustawiony w taki sposób, aby po uwzględnieniu tolerancji technicznej urządzenia, prędkość pojazdu nie przekroczyła 90 km/h.

5.1.5.   Urządzenia sprzęgające dla przyczep

Urządzenia sprzęgające dla przyczep powinny spełniać wymagania techniczne regulaminu nr 55 wraz z późniejszymi zmianami, zgodnie z podanymi tam datami obowiązywania tych wymagań.

6.   MODYFIKACJA TYPU POJAZDU I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

6.1.

Każda modyfikacja typu pojazdu powinna być zgłoszona organowi administracji udzielającemu homologacji typu pojazdu; organ ten może wówczas: 6.1.1. uznać, że wprowadzone modyfikacje nie mają znaczącego negatywnego skutku oraz, że w każdym razie pojazd nadal spełnia wymogi; bądź 6.1.2. zażądać nowego sprawozdania z badań od placówki technicznej odpowiedzialnej za prowadzenie badań.

6.2.	Potwierdzenie lub odmowa homologacji, wyszczególniająca zmiany, zostaje notyfikowana Umawiającym się Stronom, zgodnie z procedurą określoną w pkt 4.3.

6.3.	Właściwa władza udzielająca rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny każdemu formularzowi komunikatu, przygotowanemu dla rozszerzenia, o którym mowa oraz za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem zawartym w dalszej części, w załączniku 1, informuje o tym pozostałe Strony.

7.   ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

Procedury zgodności produkcji powinny odpowiadać procedurom zawartym w Porozumieniu, dodatek 2 (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Now.2) oraz zawierać następujące przepisy:

7.1.	Każdy pojazd homologowany zgodnie z niniejszym regulaminem powinien być zgodny z homologowanym typem pojazdu i spełniać wymagania wymienione powyżej w pkt 5.

7.2.	Organ, który udzielił homologacji typu, może w dowolnym czasie zweryfikować metody kontroli zgodności stosowane w każdym z obiektów produkcyjnych. Weryfikacje takie dokonywane są zazwyczaj co dwa lata.

8.   SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

8.1.	Homologacja udzielona w odniesieniu do typu pojazdu zgodnie z niniejszym regulaminem, może zostać cofnięta w razie niespełnienia wymogów wymienionych powyżej, w pkt 7.

8.2.

Jeśli jedna z Umawiających się Stron Porozumienia z 1958 r. stosująca niniejszy regulamin cofa uprzednio udzieloną homologację, jest ona zobowiązana bezzwłocznie powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem zawartym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

9.   OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaprzestanie produkcji typu pojazdu homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, zobowiązany jest poinformować o tym władzę, która udzieliła homologacji; władza ta ze swojej strony, za pomocą formularza komunikatu zgodnego ze wzorem zawartym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, poinformuje o tym pozostałe Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin.

10.   PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

10.1.

Po oficjalnej dacie wejścia w życie serii poprawek 04, żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin, nie może odmówić udzielenia homologacji EKG zgodnie z niniejszym regulaminem zmienionym serią 04 poprawek.

10.2.

Od dnia 1 stycznia 2008 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin mogą udzielać homologacji EKG wyłącznie, jeżeli typ pojazdu ubiegającego się o homologację odpowiada wymaganiom niniejszego regulaminu zmienionego serią 04 poprawek.

10.3.

Do dnia 31 grudnia 2007 r. Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal udzielają homologacji oraz rozszerzają homologacje tym typom pojazdów, które spełniają wymagania niniejszego regulaminu zmienionego poprzedzającymi seriami poprawek.

10.4.

Żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia krajowej lub regionalnej homologacji dla typu pojazdu homologowanego zgodnie z serią 04 poprawek do niniejszego regulaminu.

10.5.

Od dnia 1 stycznia 2008 r., żadna z Umawiających się Stron stosujących niniejszy regulamin nie może udzielić krajowej lub regionalnej homologacji dla typu pojazdu homologowanego zgodnie z poprzednimi seriami poprawek do niniejszego regulaminu.

11.   NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW ADMINISTRACJI

Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin zobowiązane są przekazać sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych odpowiedzialnych za prowadzenie badań homologacyjnych oraz organów administracji udzielających homologacji, do których powinny zostać wysłane wydane w innych krajach formularze o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji.

---

(1)  Zgodnie z postanowieniami załącznika 7 do Rezolucji zbiorowej w sprawie konstrukcji pojazdów (R.E.3) (dokument TANS/WP.29/78/Rev.1/Amend.2).

(2)  1 – Niemcy, 2 – Francja, 3 – Włochy, 4 – Niderlandy, 5 – Szwecja, 6 – Belgia, 7 – Węgry, 8 – Republika Czeska, 9 – Hiszpania, 10 – Serbia, 11 – Zjednoczone Królestwo, 12 – Austria, 13 – Luksemburg, 14 – Szwajcaria, 15 (numer wolny), 16 – Norwegia, 17 – Finlandia, 18 – Dania, 19 – Rumunia, 20 – Polska, 21 – Portugalia, 22 – Federacja Rosyjska, 23 – Grecja, 24 – Irlandia, 25 – Chorwacja, 26 – Słowenia, 27 – Słowacja, 28 – Białoruś, 29 – Estonia, 30 (numer wolny), 31 – Bośnia i Hercegowina, 32 – Łotwa, 33 (numer wolny), 34 – Bułgaria, 35 (numer wolny), 36 – Litwa, 37 – Turcja, 38 (numer wolny), 39 – Azerbejdżan, 40 – Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, 41 (numer wolny), 42 – Wspólnota Europejska (homologacje udzielane są przez jej państwa członkowskie z użyciem właściwych im symboli EKG), 43 – Japonia, 44 (numer wolny), 45– Australia, 46 – Ukraina, 47 – Republika Południowej Afryki, 48 – Nowa Zelandia, 49 – Cypr, 50 – Malta, 51 – Republika Korei, 52 – Malezja, 53 – Tajlandia, 54 i 55 (numery wolne), 56 – Czarnogóra, 57 (numer wolny) oraz 58 – Tunezja. Kolejne numery przydzielane są pozostałym krajom w porządku chronologicznym, zgodnie z ratyfikacją lub przystąpieniem do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań, a o przydzielonych w ten sposób numerach powiadamia Umawiające się Strony Porozumienia Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(3)  W regulaminie tym, uznaje się, że odniesienia do innych regulaminów EKG odwoływać się będą do każdego przepisu międzynarodowego, którego wymagania techniczne są takie same, jak wymagania techniczne odpowiedniego regulaminu EKG. Podobnie, interpretowane będą odniesienia do poszczególnych sekcji regulaminów EKG.

(4)  Wymagania normy IEC 60079, część 14, nie mają pierwszeństwa przed wymaganiami niniejszego regulaminu.

(5)  Dopuszcza się w razie potrzeby stosowanie wymagań ogólnych normy EN 50014 oraz wymagań dodatkowych norm EN 50015, 50016, 50017, 50018, 50019, 50020, 50021 lub 50028.

(6)  Zgodność z tymi wymaganiami należy zweryfikować na gotowym pojeździe.

---

---

---