7.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 141/1

(1)

Wiosną 2005 roku Rada Europejska przyjęła podczas swego szczytu Europejski pakt na rzecz młodzieży — jeden z instrumentów przyczyniających się do realizacji odnowionej strategii lizbońskiej, z myślą o polepszeniu — poprzez strategie międzysektorowe — możliwości zatrudnienia oraz integracji społecznej młodych ludzi, ich kształcenia, szkolenia i mobilności, przyznając priorytet młodym ludziom o mniejszych szansach.

(2)

W rezolucji z dnia 7 grudnia 2006 r. (1) Rada zaproponowała, by państwa członkowskie wspierały tworzenie dla wszystkich młodych ludzi różnorodnych i równych szans uczestnictwa w życiu obywatelskim oraz aby usystematyzowany dialog z młodymi ludźmi obejmował osoby zaangażowane w różnorodne i innowacyjne formy aktywnego obywatelstwa, młodzież niezrzeszoną oraz młodych ludzi o mniejszych szansach, stwarzając w ten sposób warunki umożliwiające wszystkim młodym ludziom uczestnictwo na równych zasadach.

(3)

W Rezolucji z dnia 25 maja 2007 r. (2) Rada zwróciła się do państw członkowskich i Komisji o zwiększenie spójności środków służących wdrożeniu Europejskiego paktu na rzecz młodzieży i o zadbanie o to, by „środki te faktycznie dotarły do grup docelowych — zwłaszcza do młodych ludzi mających mniejsze szanse — poprzez uwzględnienie ich potrzeb, pochodzenia i motywacji”.

(4)

W Komunikacie z dnia 5 września 2007 r. zatytułowanym „Działania na rzecz pełnego udziału młodych ludzi w edukacji, zatrudnieniu i społeczeństwie” (3) Komisja podkreśliła, że pełne wykorzystanie potencjału wszystkich młodych ludzi leży w społecznym i gospodarczym interesie Europy; odniesiono się zatem do znaczenia osiągnięcia integracji społecznej i wyrównywania szans wszystkich młodych ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem osób o mniejszych szansach.

(5)

Rada Europejska podczas posiedzenia wiosną 2008 roku podkreśliła znaczenie wzmocnienia społecznego wymiaru strategii lizbońskiej, zwalczania ubóstwa i wykluczenia społecznego, promowania aktywnej integracji i zwiększania możliwości zatrudnienia wśród tych osób, które są najbardziej oddalone od rynku pracy, w tym młodych ludzi, oraz wezwała państwa członkowskie do podjęcia konkretnych działań mających na celu podniesienie poziomu wykształcenia osób uczących się pochodzących ze środowisk migrantów lub z grup defaworyzowanych,

1)

podczas prezydencji niemieckiej prace skupiły się na wyrównywaniu szans i uczestnictwie w życiu społecznym wszystkich dzieci i młodzieży w ramach programu prezydencji zespołowej dotyczącego integracji społecznej i zawodowej młodych ludzi;

2)

wyniki działań w zakresie kształcenia partnerskiego dotyczącego integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach pokazały, że tacy młodzi ludzie wymagają szczególnej uwagi we wszystkich państwach członkowskich, i że niezbędne jest zwłaszcza, by władze publiczne na szczeblu lokalnym i regionalnym, społeczeństwo obywatelskie, osoby pracujące z młodzieżą, organizacje młodzieżowe i sami młodzi ludzie pracowali wspólnie na rzecz polepszenia sytuacji tej grupy;

3)

w ramach usystematyzowanego dialogu młodzi ludzie i przedstawiciele organizacji młodzieżowych zebrali się w dniach 18–21 kwietnia 2008 r. na zorganizowanym przez prezydencję słoweńską spotkaniu młodzieży i sformułowali wnioski dotyczące mobilności, zatrudnienia, uczenia się pozaformalnego i budowania kompetencji, integracji i uczestnictwa w życiu politycznym młodych ludzi o mniejszych szansach oraz roli młodych ludzi w dialogu międzykulturowym.

1)

nawet przy uwzględnieniu różnic między państwami członkowskimi, sytuacja młodych osób o mniejszych szansach (jak np. młode kobiety i mężczyźni ze środowisk mniej uprzywilejowanych pod względem edukacyjnym, społeczno-gospodarczym lub geograficznym lub młodzież niepełnosprawna) jest zagadnieniem budzącym niepokój w wielu krajach europejskich;

2)

mimo postępującej obecnie globalizacji i ruchów migracyjnych, które stwarzają nowe możliwości oraz wzbogacają europejską różnorodność, wielu młodych ludzi o mniejszych szansach wciąż stoi w obliczu trudności gospodarczych i społecznych;

3)

poprzez fakt, że znaczna liczba młodych osób w Europie nie ma możliwości aktywnego uczestnictwa w kształceniu, zatrudnieniu i w społeczeństwie zagrożona jest sama istota spójności naszych społeczeństw; dlatego też wzmacnianie możliwości każdego młodego człowieka w zakresie realizacji swojego potencjału i aktywnego uczestnictwa w życiu obywatelskim jest niezbędne do prawidłowego i zrównoważonego rozwoju społeczeństw i przyczynia się do ogólnej spójności społecznej przez budowanie opartych na wzajemnym zaufaniu stosunków z innymi grupami społecznymi, w tym ze starszymi pokoleniami;

4)

bezrobocie, ubóstwo, słaba kondycja zdrowotna, wykluczenie z uczestnictwa w kulturze, wykluczenie społeczne i gospodarcze oraz wszelkie rodzaje dyskryminacji stanowią przeszkody dla jakości życia młodych ludzi i mogą utrudnić ich aktywne uczestnictwo w społeczeństwie;

5)

indywidualnie opracowane środki skierowane do młodych ludzi o mniejszych szansach powinny być oparte na multidyscyplinarnych badaniach dotyczących młodych ludzi i ich warunków życia. Taki podejście oparte na wiedzy jest szczególnie przydatne do rozwiązywania problemów związanych z młodymi ludźmi o mniejszych szansach;

6)

przejście z systemu szkolenia i edukacji na rynek pracy oraz związana z tym mobilność mają wielkie znaczenie dla zapobiegania bezrobociu i wykluczeniu społecznemu młodych ludzi;

7)

w kontekście wspólnotowych ram współpracy w dziedzinie kształcenia poważnym wyzwaniem jest uporanie się z problemem osób przedwcześnie kończących naukę szkolną i osób z nierównym dostępem do edukacji; istnieją dowody na to, że osiągnięcie wykształcenia w większości państw członkowskich wciąż zależy od statusu społeczno-gospodarczego; konieczne są zatem dodatkowe wysiłki i strategie, aby uporać się z tą nierównością strukturalną;

8)

uczenie się pozaformalne i nieformalne mają do odegrania kluczową rolę jako instrument wspierający społeczną i gospodarczą integrację młodych ludzi o mniejszych szansach; w tym kontekście szczególne znaczenie ma praca z tymi młodymi ludźmi osób pracujących z młodzieżą i organizacji młodzieżowych;

9)

na szczeblu europejskim program „Młodzież w działaniu” jest kluczowym instrumentem promowania aktywnego uczestnictwa i integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach;

10)

kultura, praca z młodzieżą i zajęcia sportowe odgrywają ważną rolę w zwiększaniu integracji i jakości życia młodych ludzi o mniejszych szansach.

aby młodzi ludzie o mniejszych szansach mogli lepiej zintegrować się ze społeczeństwem, należy im poświęcać szczególną uwagę na wczesnym etapie. Należy im również zaoferować (poprzez zapewnienie specjalnego wsparcia lub doradztwa) wszelkie możliwości uczestniczenia w działaniach otwartych dla wszystkich młodych ludzi.

1)

przyznania — podczas realizacji celów strategii lizbońskiej i Europejskiego paktu na rzecz młodzieży — wysokiego priorytetu młodym ludziom znajdującym się w szczególnie trudnej sytuacji, a także zwrócenia na te osoby szczególnej uwagi podczas opracowywania krajowych strategii elastycznego rynku pracy i bezpieczeństwa socjalnego;

2)

dalszego rozwijania międzysektorowego podejścia do kwestii młodzieżowych i stworzenia polityk międzysektorowych, co jest szczególnie istotne w odniesieniu do młodych ludzi o mniejszych szansach;

3)

przeciwdziałania stereotypom związanym z płcią i promowania równości płci we wszelkich działaniach podejmowanych z myślą o wzmocnieniu pozycji młodzieży o mniejszych szansach;

4)

wspierania młodych ludzi w przyjmowaniu zdrowego stylu życia i do ujęcia tego szczególnego celu w swoich politykach w dziedzinie zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem młodych ludzi o mniejszych szansach;

5)

przeciwdziałania dziedziczeniu bezrobocia i bezczynności gospodarczej z pokolenia na pokolenie poprzez, między innymi, inicjatywy służące stwarzaniu młodym ludziom dobrych możliwości zatrudnienia;

6)

priorytetowego zwiększenia integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach, w szczególności przez promowanie wyrównywania szans dzieci i młodych ludzi w kontekście europejskiej ochrony socjalnej i integracji społecznej;

7)

wspierania rozwoju istniejących form uczestnictwa oraz zachęcenia do stworzenia nowych form obejmujących młodych ludzi o mniejszych szansach, a także do wspierania rozwoju innowacyjnych i ukierunkowanych środków służących zwiększeniu ich dostępu do technologii informacyjno-komunikacyjnych, mediów i informacji, w szczególności na szczeblu lokalnym i regionalnym, w ramach otwartej metody koordynacji w dziedzinie młodzieży;

8)

zwrócenia odpowiedniej uwagi na uczestnictwo młodych ludzi o mniejszych szansach jako grupy samej w sobie, a także na społeczne korzyści takiego uczestnictwa, podczas opracowywania i oceny programów nakierowanych na młodych ludzi;

9)

pracy z organizacjami młodzieżowymi w celu opracowania integracyjnego podejścia w usystematyzowanym dialogu na wszystkich szczeblach z młodymi ludźmi o mniejszych szansach, oraz do dostosowania w razie konieczności formatu takich spotkań;

10)

zwiększenia świadomości oraz wiedzy ogólnej i specjalistycznej na temat czynników społecznych, gospodarczych i innych czynników determinujących jakość życia młodych ludzi oraz sytuację młodych ludzi o mniejszych szansach;

11)

zwiększenia rozpowszechniania dobrych wzorców na wszystkich szczeblach przez wymianę danych, doświadczeń oraz tworzenie sieci kontaktów.

1)

ułatwiania opracowywania zrównoważonych strategii lub zintegrowanych działań w krajowych, regionalnych i lokalnych planach polityki, służących poprawie warunków do zaangażowania i integracji ze społeczeństwem młodych ludzi o mniejszych szansach.

Należy zwrócić szczególną uwagę na interdyscyplinarne i międzysektorowe środki wczesnej interwencji służące zapobieganiu zagrożeniu dzieci i młodych ludzi wykluczeniem społecznym lub łagodzeniu tego zagrożenia;

2)

udostępnienia finansowania z UE (programy i fundusze strukturalne UE) z myślą o wspieraniu integracji społecznej i aktywnej integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach;

3)

zapewnienia większego wsparcia osobom pracującym z młodzieżą i przywódcom młodzieżowym pracującym z młodymi ludźmi o mniejszych szansach, między innymi przez zwiększenie dalszego szkolenia i polepszenie uznawania ich umiejętności;

4)

zachęcenia i wspierania organizacji młodzieżowych i społecznych prowadzących działania na rzecz młodych ludzi o mniejszych szansach;

5)

promowania zindywidualizowanej informacji i ułatwiania dostępu do takiej informacji młodym ludziom o mniejszych szansach;

6)

rozwinięcia i polepszenia — tam gdzie jest to stosowne — metod doradztwa i poradnictwa zawodowego, aby umożliwić młodym ludziom o mniejszych szansach znalezienie pracy;

7)

określenia przeszkód dla integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach, poszukiwania sposobów przezwyciężenia tych przeszkód oraz zachęcenia w szczególności do integracji społecznej młodych ludzi o mniejszych szansach ze szczebla lokalnego jak krajowego zarówno w demokratycznych ciałach przedstawicielskich, jak w strukturach młodzieżowych; zapewnienia większego wsparcia uczeniu się takiego uczestnictwa.

1)

rozważenia możliwych scenariuszy działań na szczeblu europejskim opartych na dobrych wzorcach określonych we współpracy z państwami członkowskimi, aby ułatwić integrację młodych ludzi o mniejszych szansach i ich uczestnictwo w społeczeństwie;

2)

uwzględnienia celów obecnej rezolucji podczas proponowania priorytetów przyszłych ram współpracy w dziedzinie młodzieży.