a)

na otwartej przestrzeni, na obszarach naturalnych i miejskich, na terenie przystanków i postojów przy głównych drogach, liniach kolejowych i innych szlakach transportowych, a także w szkółkach, centrach ogrodniczych, ośrodkach handlu określonymi roślinami, drewnem i korą, tartakach drewna liściastego oraz, w stosownych przypadkach, w innych odpowiednich miejscach;

b)

w odpowiednim czasie w danym roku pod względem możliwości wykrycia określonego agrofaga, biorąc pod uwagę biologię tego agrofaga, występowanie i biologię określonych roślin, a także informacje naukowe i techniczne, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga Agrilus planipennis (4) opracowanej przez Urząd.

a)

łapaniu określonego agrofaga w pułapki, co może obejmować wykorzystanie drzew pułapkowych;

b)

w stosownych przypadkach – ocenach wizualnych określonych roślin;

c)

w przypadku podejrzenia – pobieraniu próbek i badaniu określonych roślin i określonego drewna, w tym ściętych gałęzi, oraz drewnianego materiału opakowaniowego; oraz

d)

w stosownych przypadkach – wykorzystaniu specjalnie przeszkolonych psów tropiących.

a)

strefę porażenia o promieniu co najmniej 100 m wokół porażonych roślin, obejmującą porażone rośliny i wszystkie określone rośliny, które mogą zostać porażone („strefa porażenia”);

b)

strefę buforową o szerokości co najmniej 10 km wokół granic strefy porażenia.

a)

opiera się na wytycznych Urzędu w sprawie miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Agrilus planipennis; oraz

b)

obejmuje pobieranie próbek gałęzi lub inne odpowiednie metody umożliwiające wykrycie agrofaga przed jego pojawieniem się.

a)

istnieją dowody na to, że określony agrofag został wprowadzony na dany obszar z roślinami lub materiałem roślinnym, na których stwierdzono występowanie tego agrofaga, a rośliny te zostały porażone przed ich wprowadzeniem na dany obszar i nie doszło do namnażania się określonego agrofaga, lub istnieją dowody na to, iż jest to odosobnione wykrycie, które prawdopodobnie nie doprowadzi do zadomowienia się określonego agrofaga;

b)

upewniono się – na podstawie wyników specjalnych ustaleń i zastosowanych środków zwalczania – że nie doszło do zadomowienia się określonego agrofaga oraz że rozprzestrzenianie się i udane rozmnażanie określonego agrofaga nie jest możliwe ze względu na jego biologię.

a)

wprowadza środki w celu zapewnienia szybkiego zwalczenia określonego agrofaga i wykluczenia ryzyka jego rozprzestrzeniania się;

b)

w stosownych przypadkach, niezwłocznie zwiększa liczbę pułapek i częstotliwość kontroli pułapek na tym obszarze;

c)

niezwłocznie zwiększa częstotliwość ocen wizualnych dokonywanych pod kątem obecności dorosłych osobników, w połączeniu z pobieraniem próbek gałęzi, lub stosowania innych odpowiednich metod wykrywania umożliwiających wykrycie określonego agrofaga przed jego pojawieniem się;

d)

przez co najmniej jeden cykl życia określonego agrofaga i dodatkowo jeden rok kontroluje obszar o szerokości co najmniej 1 km wokół porażonych roślin lub miejsca, w którym wykryto określonego agrofaga, a w okresie lotu określonego agrofaga robi to regularnie i intensywnie;

e)

ustala źródło pojawu określonego agrofaga, identyfikując pochodzenie roślin, drewna, kory i innych przedmiotów związanych z określonym agrofagiem oraz badając je pod kątem wszelkich oznak porażenia, w tym pobierając próbki gałęzi i stosując ukierunkowane metody pobierania próbek prowadzące do zniszczenia badanych roślin;

f)

podnosi świadomość społeczną na temat zagrożeń związanych z określonym agrofagiem; oraz

g)

stosuje wszelkie inne środki, które mogą przyczynić się do zwalczenia określonego agrofaga, z uwzględnieniem standardu ISPM nr 9 (5) i z zastosowaniem zintegrowanego podejścia zgodnie z zasadami określonymi w standardzie ISPM nr 14 (6).

a)

natychmiastową ścinkę na poziomie gruntu wszystkich porażonych roślin oraz roślin podejrzewanych o porażenie;

b)

natychmiastową ścinkę na poziomie gruntu wszystkich określonych roślin w promieniu co najmniej 100 m wokół porażonych roślin oraz dokładne badanie tych określonych roślin pod kątem wszelkich oznak porażenia, z wyjątkiem przypadków, w których porażone rośliny wykryto poza okresem lotu określonego agrofaga; w takim przypadku ścinkę i usunięcie określonych roślin przeprowadza się, zanim rozpocznie się następny okres lotu;

c)

usuwanie, badanie i bezpieczne unieszkodliwianie roślin wyciętych zgodnie z lit. a) i b), z zastosowaniem wszelkich niezbędnych środków ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego agrofaga w trakcie ścinki i po jej zakończeniu;

d)

badanie i bezpieczne unieszkodliwianie drewna i kory związanych z porażeniem, z zastosowaniem wszelkich niezbędnych środków ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego agrofaga;

e)

zakaz wszelkiego przemieszczania określonych roślin, drewna i kory poza obszar wyznaczony;

f)

ustalenie źródła porażenia poprzez identyfikację pochodzenia roślin, drewna, kory i innych przedmiotów związanych z porażeniem oraz badanie ich pod kątem wszelkich oznak porażenia, w tym pobranie próbek gałęzi i ukierunkowane pobieranie próbek prowadzące do zniszczenia badanych roślin;

g)

w stosownych przypadkach – zastąpienie określonych roślin innymi gatunkami, które nie są podatne na porażenie;

h)

zakaz obecności nowych określonych roślin na otwartej przestrzeni, na obszarze, o którym mowa w lit. b), z wyjątkiem występowania drzew pułapkowych;

i)

w przypadku wykorzystywania drzew pułapkowych poddaje się je regularnym inspekcjom oraz niszczy i bada przed następnym okresem lotu;

j)

podnoszenie świadomości społecznej na temat zagrożeń związanych z określonym agrofagiem oraz środków przyjętych w celu zapobiegania jego wprowadzaniu na terytorium Unii i rozprzestrzenianiu się na nim, w tym warunków dotyczących przemieszczania określonych roślin, drewna i kory z wyznaczonego obszaru;

k)

w razie potrzeby – szczególne środki w celu zaradzenia określonym problemom lub komplikacjom, co do których można mieć uzasadnione obawy, że uniemożliwią, utrudnią lub opóźnią zwalczanie, w szczególności problemom związanym z dostępnością i odpowiednią likwidacją wszystkich roślin porażonych lub podejrzewanych o porażenie, bez względu na ich lokalizację, publiczną lub prywatną własność bądź osoby lub podmioty za nie odpowiedzialne; oraz

l)

wszelkie inne środki, które mogą przyczynić się do zwalczania określonego agrofaga, z uwzględnieniem międzynarodowego standardu dla środków fitosanitarnych („ISPM”) nr 9 i z zastosowaniem podejścia systemowego zgodnie z zasadami określonymi w ISPM nr 14.

a)

działania na rzecz zwalczania określonego agrofaga, jak określono w art. 7;

b)

środki ostrożności związane z przemieszczaniem określonych roślin, drewna i kory na terytorium Unii, jak określono w załączniku VIII do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/2072 (7);

c)

inspekcje urzędowe, które mają być przeprowadzane w odniesieniu do przemieszczania określonych roślin, drewna i kory w obrębie terytorium Unii;

d)

minimalne zasoby, które mają być udostępniane, i procedury udostępniania tych dodatkowych zasobów w przypadku potwierdzenia lub podejrzenia występowania określonego agrofaga;

e)

procedury identyfikacji właścicieli roślin, drewna i kory, które mają zostać zniszczone, powiadamiania o nakazie usunięcia oraz uzyskiwania dostępu do obiektów prywatnych.