1)   Zadaniem komitetów naukowych jest zapewnianie Komisji doradztwa naukowego i oceny ryzyka w obszarze zdrowia publicznego, bezpieczeństwa konsumentów i zagrożeń dla środowiska, w tym, w stosownych przypadkach, określanie potrzeb badawczych w celu uzupełnienia najpoważniejszych luk informacyjnych oraz ocenianie proponowanych przyszłych działań badawczych i wyników badań.

2)   Dziedziny podlegające kompetencjom komitetów naukowych określono w załączniku I.

3)   Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla kompetencji przyznanych aktami Unii innym organom Unii podejmującym się oceny ryzyka, w szczególności Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, Europejskiej Agencji Leków, Europejskiej Agencji Chemikaliów oraz Europejskiemu Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób.

1)   Komitety naukowe przekazują Komisji opinie naukowe dotyczące oceny ryzyka w przypadkach określonych w prawie Unii.

2)   Ponadto komitety naukowe udzielają służbom Komisji, na ich wniosek, porad naukowych w kwestiach mających szczególne znaczenie dla zdrowia publicznego, bezpieczeństwa konsumentów i zagrożeń dla środowiska.

3)   Służby Komisji mogą zaprosić komitety naukowe do określenia potrzeb badawczych w celu uzupełnienia najpoważniejszych luk informacyjnych, oceny proponowanych przyszłych badań naukowych i oceny wyników badań w dziedzinach podlegających ich kompetencjom.

4)   Służby Komisji mogą także w przypadku nagłej potrzeby zwrócić się do komitetów o udzielenie szybkiej porady dotyczącej stanu wiedzy naukowej na temat określonych zagrożeń.

5)   Służby Komisji mogą zaprosić komitety naukowe do uczestnictwa w sieciach tematycznych lub wydarzeniach z udziałem innych organów unijnych lub organizacji naukowych w celu monitorowania i przyczyniania się do rozwoju wiedzy naukowej w dziedzinach podlegających ich kompetencjom określonych w załączniku I.

6)   Komitety naukowe zwracają uwagę Komisji i jej służb na określony lub pojawiający się problem z dziedziny podlegającej ich kompetencjom, który ich zdaniem może stanowić rzeczywiste lub potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego lub środowiska, poprzez przyjmowanie i kierowanie do służb Komisji memorandów i oświadczeń o zajmowanym stanowisku. Służby Komisji mogą podjąć decyzję o publikacji takich memorandów i oświadczeń i określają działania, które należy podjąć w stosownych przypadkach, łącznie z wnioskiem o opinię naukową w tej sprawie.

7)   Komitety, po konsultacji z Sekretariatem, o którym mowa w art. 14, przyjmują metodykę przeprowadzania i zapewniania oceny ryzyka oraz poddają ją przeglądowi w celu odzwierciedlenia wszystkich istotnych czynników naukowych. Ponadto Komitety zapewniają, aby metodyka ta odzwierciedlała aktualną praktykę oceny ryzyka.

1)   SCCS i SCHEER składają się z maksymalnie 19 członków. Dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności określa liczbę członków każdego komitetu zgodnie z zapotrzebowaniem.

2)   Członkowie komitetów naukowych są mianowani przez dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności na podstawie udokumentowanej wiedzy specjalistycznej i doświadczenia kandydatów w określonym zakresie dyscyplin, z uwzględnieniem konieczności zapewnienia:

3)   Członków komitetów naukowych mianuje się z listy odpowiednich kandydatów ustalonej po publikacji zaproszenia do wyrażenia zainteresowania na stronie internetowej Komisji; link do tej strony internetowej umieszcza się również w Rejestrze grup ekspertów Komisji i podobnych zespołów (zwanego dalej „rejestrem grup ekspertów”).

4)   Odpowiedni kandydaci, którzy zostali wpisani na listę, o której mowa w ust. 3, ale nie zostali mianowani, zostają wpisani na listę rezerwową. Lista ta może służyć do znalezienia odpowiednich kandydatów na następców członków, których członkostwo w Komitecie zostało zakończone zgodnie z art. 5 ust. 2 lub z powodu śmierci.

5)   Listę członków komitetów naukowych publikuje się w rejestrze grup ekspertów oraz udostępnia na odpowiedniej stronie internetowej Komisji.

1)   Członkowie komitetów naukowych są mianowani na okres pięciu lat. Pełnią oni swoje funkcje do czasu, aż zostaną zastąpieni lub ponownie mianowani.

2)   Jeżeli dany członek przestaje spełniać warunki określone w art. 16–18 niniejszej decyzji lub w art. 339 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, chce złożyć rezygnację lub nie jest już w stanie skutecznie uczestniczyć w obradach komitetu, służby Komisji mogą zakończyć jego członkostwo.

3)   Po zakończeniu członkostwa członka zgodnie z ust. 2 lub z powodu śmierci dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności mianuje jego następcę na okres pozostający do końca pięcioletniej kadencji.

1)   Na początku każdej kadencji każdy komitet naukowy wybiera przewodniczącego oraz dwóch wiceprzewodniczących spośród swoich członków. Wybór zostaje dokonany zwykłą większością głosów całkowitej liczby członków komitetu.

2)   Okres sprawowania funkcji przewodniczącego i wiceprzewodniczącego wynosi pięć lat, z możliwością ponownego wyboru. Każde zastąpienie przewodniczącego lub wiceprzewodniczącego w trakcie pięcioletniej kadencji następuje na okres pozostający do końca tej kadencji.

3)   Procedura wyboru przewodniczącego i wiceprzewodniczącego komitetów naukowych zostaje określona w regulaminie, o którym mowa w art. 12.

1)   Każdy komitet naukowy podejmuje decyzje większością głosów całkowitej liczby swoich członków.

2)   Członków komitetu, którzy zrezygnowali lub których członkostwo zostało zakończone zgodnie z art. 5 ust. 2 lub z powodu śmierci, nie uwzględnia się przy obliczaniu większości głosów, o której mowa w ust. 1.

1)   Służby Komisji mogą zwrócić się do komitetu naukowego o przyjęcie opinii naukowej w określonym terminie.

2)   Służby Komisji mogą zwrócić się o przyjęcie wspólnej opinii w kwestiach, które muszą zostać rozpatrzone przez oba komitety.

3)   Służby Komisji mogą zorganizować konsultacje, przesłuchania lub współpracę z innymi organami naukowymi, które uważają za konieczne do przygotowania opinii komitetów.

1)   Służby Komisji mogą zapraszać ekspertów zewnętrznych, a także ekspertów z innych organów Unii posiadających określoną i odpowiednią wiedzę naukową i specjalistyczną do udziału w pracach komitetów naukowych, w tym grup roboczych, o których mowa w art. 10.

2)   Wybór ekspertów zewnętrznych odbywa się zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 12.

1)   W porozumieniu ze służbami Komisji komitety naukowe mogą ustanawiać specjalne grupy robocze, których zadaniem jest przygotowywanie i sporządzanie opinii naukowych komitetów. Powyższe grupy robocze tworzy się zwłaszcza wtedy, gdy zaistnieje konieczność uzyskania ekspertyzy zewnętrznej na dany temat.

2)   W skład grup roboczych wchodzą członkowie odpowiedniego komitetu oraz, w razie potrzeby, eksperci zewnętrzni. Każdej grupie roboczej przewodniczy członek komitetu naukowego. Przewodniczący grupy roboczej jest odpowiedzialny za zwoływanie grupy roboczej i składanie sprawozdań komitetowi oraz może wyznaczyć spośród uczestników grupy roboczej sprawozdawcę. Do zagadnień szczególnie złożonych, o charakterze wielodyscyplinarnym, można wyznaczyć więcej niż jednego sprawozdawcę.

3)   Gdy dane pytanie jest wspólne dla więcej niż jednego komitetu naukowego, powołuje się wspólną grupę roboczą, w której skład wchodzą członkowie obu komitetów, jak również, w razie potrzeby, eksperci zewnętrzni.

1)   Na wniosek służb Komisji i w porozumieniu z nimi komitety naukowe przyjmują wspólny regulamin.

2)   Regulamin zapewnia wykonywanie zadań przez komitety naukowe zgodnie z zasadami doskonałości, niezależności i przejrzystości, jak określono w rozdziale 4 i zasadami Komisji dotyczącymi grup ekspertów, przy jednoczesnym uwzględnieniu uzasadnionych wniosków o zachowanie tajemnicy handlowej i zasad oceny ryzyka, które mogą zostać ustalone przez służby Komisji w świetle doświadczenia oraz z myślą o polityce Komisji w tym obszarze.

3)   W regulaminie przewiduje się w szczególności:

1)   W odniesieniu do stosunków z innymi odpowiednimi organami unijnymi, krajowymi lub międzynarodowymi wykonującymi podobne zadania komitety naukowe wspierają służby Komisji w:

2)   Służby Komisji mogą zwrócić się do komitetów naukowych o prowadzenie wspólnych prac, w tym sporządzenie wspólnych opinii, z wykonującymi podobne zadania organami unijnymi, krajowymi lub międzynarodowymi oraz organizować takie prace.

3)   W przypadku stwierdzenia poważnych rozbieżności w kwestiach naukowych, kiedy to organem związanym z danym zagadnieniem jest organ unijny, zainteresowany komitet naukowy, na wniosek Komisji, współpracuje z zainteresowanym organem w celu rozstrzygnięcia rozbieżności lub też przedstawienia służbom Komisji wspólnego dokumentu, wyjaśniającego sporną kwestię naukową i określającego odpowiednie niejasności w danych. Dokument ten zostaje opublikowany.

1)   Dyrekcja Generalna ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności zapewnia sekretariat dla komitetów naukowych i ich grup roboczych, jak również dla całej pozostałej działalności związanej ze stosowaniem niniejszej decyzji.

2)   Sekretariat jest odpowiedzialny za zapewnienie wsparcia naukowego i administracyjnego potrzebnego do ułatwienia sprawnego działania komitetów naukowych, monitorowania zgodności z regulaminem, szczególnie w odniesieniu do wymogów doskonałości, niezależności oraz przejrzystości, dostarczania informacji na temat działalności komitetów i właściwego dialogu z zainteresowanymi stronami, a w szczególności organizacji przesłuchań dotyczących działalności komitetów, oraz publikacji opinii i innych publicznych dokumentów. Ponadto sekretariat stanowi wsparcie dla komitetów w organizowaniu i stosowaniu kontroli jakości opinii, przewidzianej w regulaminie, pod względem kompletności, spójności, jasności i zgodności z zamówieniami i standardami redakcyjnymi.

3)   Sekretariat zapewnia koordynację naukowo-techniczną działań komitetów naukowych oraz, w razie potrzeby, terminową koordynację ich działań z działaniami innych organów unijnych, krajowych i międzynarodowych w celu zapewnienia spójności oceny ryzyka przeprowadzanej w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, a także stosowanie procedury dialogu z zainteresowanymi stronami ustanowionej w regulaminie oraz informowanie o działalności komitetów.

1)   Członkowie komitetów naukowych i eksperci zewnętrzni są uprawnieni do dodatku specjalnego za ich prace przygotowawcze i udział, osobisty lub zdalny przy wykorzystaniu urządzeń elektronicznych, w posiedzeniach komitetów i grup roboczych oraz w innych działaniach związanych ze stosowaniem niniejszej decyzji i organizowanych przez służby Komisji, a także za pełnienie funkcji sprawozdawcy w konkretnej sprawie, jak przewidziano w załączniku II.

2)   Zwrotu kosztów podróży i, w stosownych przypadkach, pobytu członków i ekspertów zewnętrznych związanych z działalnością komitetów naukowych dokonuje się zgodnie z przepisami obowiązującymi w Komisji. Koszty te zwraca się w granicach rocznego budżetu przyznanego komitetom naukowym przez właściwe służby Komisji.

1)   Członkowie komitetów naukowych oraz eksperci zewnętrzni mianowani są osobiście. Nie mogą oni przekazywać swoich obowiązków innym osobom.

2)   Członkowie komitetów naukowych i eksperci zewnętrzni działają niezależnie i w interesie publicznym. W tym celu składają oni deklarację interesów, w której wskazują wszelkie interesy, które mogą zagrażać lub które mogłyby być uważane za zagrażające ich niezależności, w tym informują o wszystkich istotnych okolicznościach dotyczących członków bliskiej rodziny.

3)   Deklarację interesów sporządza się na piśmie przed mianowaniem na członka komitetu naukowego lub eksperta zewnętrznego, a następnie – co roku. Deklarację aktualizuje się za każdym razem, gdy wymaga tego zmiana okoliczności.

4)   Członkowie komitetów naukowych i eksperci zewnętrzni deklarują na każdym posiedzeniu wszelkie szczególne interesy, które mogą zagrozić ich niezależności w odniesieniu do punktów porządku obrad lub mogą być postrzegane jako zagrażające ich niezależności. Ten sam obowiązek stosuje się odpowiednio w przypadku wszczęcia procedury pisemnej w którymkolwiek z komitetów naukowych.

1)   Członkowie komitetów naukowych i eksperci zewnętrzni nie mogą ujawniać informacji uzyskanych w wyniku prac komitetów naukowych lub grup roboczych ani w wyniku innych działań związanych ze stosowaniem niniejszej decyzji. W tym celu podpisują oni deklarację poufności.

2)   Członkowie komitetów naukowych i eksperci zewnętrzni przestrzegają przepisów bezpieczeństwa Komisji dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (EUCI) oraz szczególnie chronionych informacji jawnych, jak określono w decyzjach Komisji (UE, Euratom) 2015/443 (3) i 2015/444 (4). W przypadku niedotrzymania tych zobowiązań służby Komisji mogą podjąć wszelkie odpowiednie środki.

1)   Działalność komitetów naukowych jest prowadzona z zapewnieniem wysokiego stopnia przejrzystości. Służby Komisji publikują na specjalnej stronie internetowej wszystkie istotne dokumenty, takie jak porządki obrad, protokoły i opinie uczestników; link do tej strony internetowej umieszcza się również w rejestrze grup ekspertów. Służby Komisji w szczególności udostępniają opinii publicznej na swojej stronie internetowej bez zbędnej zwłoki:

2)   Nazwiska i deklaracje interesów członków grup roboczych podaje się do wiadomości publicznej na stronie internetowej Komisji po opublikowaniu opinii, do której wnieśli wkład.

Wyjątki od zasady publikacji są możliwe w przypadku, gdy ujawnienie dokumentu naruszyłoby ochronę interesu publicznego lub prywatnego zgodnie z definicją zawartą w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3)   Ustępy 1 i 2 stosuje się zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), w szczególności w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych i tajemnicy handlowej.

1)   Decyzja 2008/721/WE traci moc.

2)   Odniesienia do uchylonej decyzji należy rozumieć jako odniesienia do niniejszej decyzji. Odniesienia do komitetów ustanowionych uchyloną decyzją należy rozumieć jako odniesienia do komitetów ustanowionych niniejszą decyzją.