(1)

Sektor nieruchomości komercyjnych jest ważny dla stabilności finansowej w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). W niektórych krajach EOG ekspozycje wobec sektora nieruchomości komercyjnych mają znaczny udział w produkcie krajowym brutto, a także w bilansach instytucji kredytowych i innych instytucji finansowych. Sektor nieruchomości komercyjnych ma silne powiązania zarówno z gospodarką realną, jak i z systemem finansowym. Ponadto sektor ten jest ważny dla wielu podmiotów rynku finansowego, takich jak fundusze inwestycyjne, zakłady ubezpieczeń, fundusze emerytalne i instytucje kredytowe. Niekorzystne zmiany w sektorze nieruchomości komercyjnych mogą mieć wpływ systemowy zarówno na gospodarkę realną, jak i na system finansowy.

(2)

Podatności na zagrożenia związane z ekspozycjami na nieruchomości komercyjne mogą się różnić w zależności od podsektorów i segmentów nieruchomości komercyjnych. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) w swojej ocenie podatności na zagrożenia związane z nieruchomościami komercyjnymi w państwach EOG rozróżnia przede wszystkim podsektory nieruchomości komercyjnych o charakterze przemysłowym, biurowym, handlowym i mieszkaniowym, oraz segmenty nieruchomości komercyjnych najwyższej jakości (segment prime) i niższej jakości (segment non-prime). Ponadto charakter podatności na zagrożenia różni się w poszczególnych państwach EOG, między innymi ze względu na różnice w znaczeniu poszczególnych podsektorów i segmentów nieruchomości komercyjnych w tych państwach. Niniejsze zalecenie ERRS jest skierowane do właściwych organów na szczeblu Unii Europejskiej i na szczeblu krajowym we wszystkich państwach EOG, ponieważ są one najlepiej przygotowane do analizy znaczenia odpowiednich podsektorów i segmentów nieruchomości komercyjnych oraz powiązanych zagrożeń dla stabilności finansowej, w tym ryzyka przenoszenia skutków ubocznych z innych państw.

(3)

ERRS stale ściśle monitoruje sektor nieruchomości komercyjnych, a w 2016 r. wydała zalecenie w sprawie uzupełniania luk w danych dotyczących sektora nieruchomości (4). Ponadto ERRS opublikowała w 2015 i 2018 r. sprawozdania dotyczące podatności na zagrożenia w unijnym sektorze nieruchomości komercyjnych (5), a także przedstawiła konkretne wytyczne dotyczące spójnej oceny ryzyka systemowego, które może wynikać zarówno ze zmian na rynkach nieruchomości komercyjnych, jak i z powiązanych polityk makroostrożnościowych (6). W swoim niedawnym sprawozdaniu w sprawie podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych (7)w EOG ERRS zidentyfikowała podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych w EOG, a także potencjalne działania mające na celu ich wyeliminowanie. Ponadto we wrześniu 2022 r. ERRS wydała ostrzeżenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2022/7 w sprawie podatności systemu finansowego Unii na zagrożenia (8). Nie zaniedbując nadrzędnego znaczenia innych źródeł ryzyka systemowego, na które zwrócono uwagę w ostrzeżeniu ERRS/2022/7, ERRS działa zgodnie ze swoim mandatem, wydając zalecenie określające ryzyko systemowe związane z nieruchomościami komercyjnymi i wskazujące działania naprawcze, które należy podjąć w odpowiedzi na te ryzyka systemowe.

(4)

Sektor nieruchomości komercyjnych jest obecnie podatny na zagrożenia cykliczne związane ze wzrostem inflacji i wyraźnym pogorszeniem perspektyw wzrostu w następstwie rosyjskiej inwazji na Ukrainę, a także z innymi napięciami geopolitycznymi. Ogólnie rzecz biorąc, cykle w sektorze nieruchomości komercyjnych mają większe amplitudy niż ogólne cykle koniunkturalne. Zmniejszające się wartości nieruchomości i strumienie dochodów z najmu mogą zachęcać inwestorów do sprzedaży nieruchomości komercyjnych, co dodatkowo zwiększa presję na obniżanie cen takich aktywów i może mieć negatywny wpływ na stabilność finansową. Ponadto zaostrzenie warunków finansowych może zmniejszyć dochody przedsiębiorstw prowadzących działalność w zakresie nieruchomości komercyjnych i wartość ich nieruchomości. Oznacza to, że zakres, w jakim mogą one refinansować istniejące zadłużenie i zaciągać nowe pożyczki, może być poważnie ograniczony. To z kolei może zmusić niektórych inwestorów do sprzedaży nieruchomości w celu zaspokojenia wymagalnych zobowiązań i potrzeb w zakresie płynności, nawet w skrajnych warunkach rynkowych, zwiększając tym samym dalszą presję na obniżenie cen.

(5)

Obszary podatności na zagrożenia związane ze zmianami strukturalnymi obejmują wpływ polityki gospodarczej związanej z klimatem oraz przejście na handel elektroniczny na rynku nieruchomości komercyjnych. Ponadto pandemia COVID-19 przyspieszyła zapotrzebowanie na elastyczne rozwiązania w zakresie wynajmu przestrzeni biurowej w miarę rozszerzania się mobilnych i hybrydowych modeli pracy. Te zmiany strukturalne zwiększają popyt na energooszczędne nieruchomości i obiekty logistyczne, takie jak duże magazyny, a jednocześnie zmniejszają popyt na nieruchomości handlowe, biura i, bardziej ogólnie, na nieruchomości z segmentu non-prime.

(6)

Instytucje kredytowe mają ekspozycje na sektor nieruchomości komercyjnych w szczególności poprzez ryzyko kredytowe związane z kredytami na nieruchomości komercyjne. Z dostępnych danych wynika, że w kilku państwach EOG kredyty bankowe w sektorze nieruchomości komercyjnych występują przy wysokim wskaźniku wysokości kredytu do wartości zabezpieczenia (LTV). Jeżeli wartość zabezpieczenia spada, wskaźnik LTV wzrasta. Zwiększyłoby to wskaźniki strat z tytułu niewykonania zobowiązania instytucji kredytowych, potencjalnie prowadząc do wyższych wymogów w zakresie rezerw i kapitału, a tym samym mogłoby ograniczyć zdolność instytucji kredytowych do utrzymania podaży kredytów. Nawet jeżeli wskaźniki LTV są niskie, zagregowane informacje mogą ukrywać inne ryzykowne cechy, takie jak częstość występowania programów spłat jednorazowych (bullet), struktury bez regresu, niezabezpieczone zmienne stopy procentowe lub bardzo długie terminy zapadalności, które w niektórych przypadkach mogą być znaczące.

(7)

W odniesieniu do sektora bankowego Europejski Bank Centralny (EBC) w sprawozdaniu okresowym na temat ekspozycji na nieruchomości komercyjne zwrócił uwagę na obawy dotyczące standardów kredytowych, wyceny zabezpieczeń i procesów monitorowania dla Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego (9).

(8)

Jedną ze słabości sektora pozabankowego jest niedopasowanie płynności w otwartych funduszach inwestycyjnych nieruchomości. Takie niedopasowanie płynności ma miejsce, gdy takie fundusze oferują swoim inwestorom okresy wykupu krótsze niż okres niezbędny do likwidacji po bieżących cenach rynkowych aktywów nieruchomości, w które fundusz zainwestował. Fundusze inwestycyjne nieruchomości są również na ogół narażone na ryzyko korekty ceny aktywów, jeżeli częstotliwość wyceny jest zbyt niska i istnieją zachęty do zawyżenia wartości nieruchomości, zwłaszcza na rynku, na którym ceny już się obniżają. To z kolei może prowadzić do zjawiska nagłych spadków przy wykupie aktywów.

(9)

Ryzyko związane z funduszami emerytalnymi i zakładami ubezpieczeń na rynkach nieruchomości komercyjnych może się znacznie różnić w poszczególnych jurysdykcjach, odzwierciedlając zarówno różne modele biznesowe i praktyki, jak i różne struktury rynkowe. Zrozumienie ryzyka związanego z funduszami emerytalnymi i zakładami ubezpieczeń na rynkach nieruchomości komercyjnych oraz potencjalnego niedopasowania płynności między ich finansowaniem a inwestycjami na rynkach nieruchomości komercyjnych, w tym w przypadku gdy są one prowadzone za pośrednictwem funduszy inwestycyjnych, jest warunkiem wstępnym przeciwdziałania ryzyku w sektorze nieruchomości komercyjnych w tym segmencie rynku.

(10)

Urzeczywistnienie się ryzyka w sektorze nieruchomości komercyjnych miałoby również negatywny wpływ na rating kredytowy sekurytyzacji, które łączą kredyty na nieruchomości komercyjne i są w posiadaniu instytucji kredytowych lub innych uczestników rynku. Podatności na zagrożenia wynikające z sekurytyzacji nieruchomości komercyjnych dotyczą podstawowej jakości kredytowej sekurytyzowanych kredytów, a także koncentracji inwestorów i kredytobiorców oraz ich wzajemnych powiązań.

(11)

Przenoszenie się negatywnych zjawisk pomiędzy rynkami finansowymi i państwami może zwiększyć podatność na zagrożenia, zwiększając tym samym ryzyko wystąpienia efektu domina w różnych sektorach lub państwach. W związku z tym wymianę informacji uznaje się za niezbędną do poprawy monitorowania i analizy potencjalnych źródeł ryzyka systemowego. ERRS mogłaby wspierać wymianę informacji uznanych za niezbędne do monitorowania podatności na zagrożenia związanych z nieruchomościami komercyjnymi.

(12)

Krajowe organy nadzoru państw Unii Europejskiej i EOG w sektorze bankowym i pozabankowym mogą przyczynić się do zwiększenia odporności sektora finansowego EOG poprzez monitorowanie, identyfikowanie i eliminowanie słabości instytucji podlegających ich kompetencjom w zakresie nieruchomości komercyjnych, w ścisłej współpracy ze sobą. Monitorowanie podatności na zagrożenia związanych z sektorem nieruchomości komercyjnych ma kluczowe znaczenie dla identyfikacji potencjalnych zagrożeń dla stabilności finansowej oraz dla oceny możliwych reakcji na te zagrożenia. Takie monitorowanie mogłoby również opierać się na ocenach, o których mowa w art. 124 ust. 2 i art. 164 ust. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013, i dalej je rozwijać (10). Krajowe organy nadzoru muszą zachować czujność w odniesieniu do zagrożeń związanych z nieruchomościami komercyjnymi lub do dalszego narastania podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych w EOG. Przy monitorowaniu podatności na zagrożenia organy powinny dokonywać rozróżnienia między podsektorami i segmentami nieruchomości komercyjnych.

(13)

W zaleceniu ERRS/2016/14 w sprawie uzupełniania luk w danych dotyczących sektora nieruchomości (11) podkreślono, że istnieją poważne luki w danych i brak wspólnych definicji danych mających wpływ na rynki nieruchomości komercyjnych w całym EOG. Dostępność i jakość danych znacznie się poprawiły od czasu wydania zalecenia ERRS/2016/14. Chociaż wdrożenie końcowych części zalecenia ERRS/2016/14 ma nastąpić do dnia 31 grudnia 2025 r., zalecenie to powinno pomóc właściwym organom w monitorowaniu ryzyka związanego z nieruchomościami komercyjnymi. Nie powinno to uniemożliwiać właściwym organom podejmowania dodatkowych działań w zakresie monitorowania rynków nieruchomości komercyjnych z wykorzystaniem wszystkich dostępnych danych (12).

(14)

Określając częstotliwość monitorowania, właściwe organy powinny wziąć pod uwagę zasadę proporcjonalności, potencjalne zagrożenia dla stabilności finansowej wynikające z rynku nieruchomości komercyjnych oraz wielkości ekspozycji instytucji finansowych wobec różnych podsektorów nieruchomości komercyjnych i segmentów rynku.

(15)

Działania z zakresu polityki podejmowane przez właściwe organy, między innymi w celu wdrożenia niniejszego zalecenia, powinny uwzględniać wyniki prognostycznego monitorowania prowadzonego w celu zapobieżenia urzeczywistnieniu się ryzyka systemowego związanego z podsektorami nieruchomości komercyjnych. W szczególności przy kalibracji i podejmowaniu decyzji o stopniowym wprowadzaniu odpowiednie organy powinny uwzględnić pozycję danego państwa EOG w cyklach gospodarczych i finansowych. Ponadto w stosownych działaniach z zakresu polityki należy w miarę możliwości rozróżnić podsektory i segmenty nieruchomości komercyjnych.

(16)

Odpowiednie działania z zakresu polityki mające na celu przeciwdziałanie ryzyku w sektorze nieruchomości komercyjnych muszą równoważyć szereg kwestii, w tym ogólny rozwój sytuacji gospodarczej i potencjalnie rozbieżną dynamikę w poszczególnych podsektorach i segmentach nieruchomości komercyjnych. Należy monitorować jakość kredytową portfeli nieruchomości komercyjnych, a odpowiednie tworzenie rezerw jest konieczne w przypadku kategorii kredytów, na które zmiany na rynku nieruchomości komercyjnych lub niekorzystny rozwój sytuacji gospodarczej i finansowej mogą mieć negatywny wpływ. W przypadku dalszego pogłębiania się podatności na zagrożenia ważne jest dalsze zapewnianie należytych praktyk kredytowych i inwestycyjnych w odniesieniu do sektora nieruchomości komercyjnych, uzupełnionych potencjalnymi działaniami w ramach polityki makroostrożnościowej. Środki oparte na kapitale i inne środki makroostrożnościowe są już dostępne dla państw EOG zgodnie z prawem krajowym lub unijnym (13), oferując pewne środki makroostrożnościowe w celu przeciwdziałania ryzyku związanemu z nieruchomościami komercyjnymi w sektorze banków, funduszy inwestycyjnych, funduszy emerytalnych i ubezpieczeń. W przypadku wszelkich działań w ramach polityki makroostrożnościowej należy rozważyć wprowadzenie przez organy krajowe w różnych państwach EOG środków wzajemnych, tak aby zapewnić skuteczność krajowych środków makroostrożnościowych i zapobiec przenoszeniu ryzyka systemowego z jednej jurysdykcji do drugiej.

(17)

Aby odzwierciedlić niejednorodny charakter rynków nieruchomości komercyjnych, można rozważyć zastosowanie miar wagi ryzyka, a także sektorowych buforów ryzyka systemowego, aby zwiększyć odporność systemu bankowego w przypadku wystąpienia ryzyka systemowego.

(18)

Jeżeli chodzi o środki z zakresu polityki w odniesieniu do sektora funduszy inwestycyjnych, w celu usunięcia zidentyfikowanych obszarów podatności na zagrożenia można rozważyć zastosowanie makroostrożnościowych progów dźwigni i zmniejszenie niedopasowania płynności w tym sektorze (zgodnie z zaleceniem Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2020/4 w sprawie ryzyka płynności i dźwigni w funduszach inwestycyjnych (14)), przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki poszczególnych państw. Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2017/6 w sprawie ryzyka płynności i dźwigni w funduszach inwestycyjnych (15) ma na celu ułatwienie wdrożenia art. 25 dyrektywy 2011/61/UE, który przewiduje narzędzie makroostrożnościowe służące ograniczeniu dźwigni finansowej w alternatywnych funduszach inwestycyjnych.

(19)

Chociaż środki ukierunkowane na kredytobiorców są dostępne w większości państw EOG w celu ograniczenia ryzyka systemowego związanego z rynkami nieruchomości mieszkalnych, tylko w kilku państwach EOG dostępne są środki ukierunkowane na kredytobiorców w celu przeciwdziałania ryzyku systemowemu związanemu z rynkami nieruchomości komercyjnych. Koncepcja i struktura środków ukierunkowanych na kredytobiorców w odniesieniu do ryzyka związanego z nieruchomościami komercyjnymi są nadal przedmiotem dyskusji na różnych forach, a wspólne stanowisko w sprawie koncepcji takich środków nie zostało jeszcze wypracowane. W tym kontekście należy dokładniej ocenić wykonalność środków ukierunkowanych na kredytobiorców dotyczących nieruchomości komercyjnych na szczeblu UE. Jeżeli takie środki ukierunkowane na kredytobiorców są dostępne na szczeblu krajowym, właściwe organy na szczeblu krajowym - w obliczu połączenia silnego wzrostu cen nieruchomości z dynamiką kredytową, a także obniżania standardów kredytowych - powinny rozważyć stosowność takich instrumentów. Jeżeli zostanie to uznane za konieczne i wykonalne, właściwe organy krajowe powinny również uzupełnić środki ukierunkowane na kredytobiorców innymi środkami w celu zapewnienia odporności instytucji finansowych i wyeliminowania obszarów podatności na zagrożenia związanych z nieruchomościami komercyjnymi.

(20)

Aby zapewnić spójne traktowanie niektórych rodzajów ryzyka w całym systemie finansowym, po przeprowadzeniu kompleksowej analizy i dyskusji ERRS rozważa wprowadzenie narzędzi opartych na rodzaju działalności. W związku z tym narzędzia makroostrożnościowe, jeżeli mają być narzędziami opartymi na rodzaju działalności, mogłyby obejmować zarówno instytucje kredytowe, jak i niebankowe instytucje finansowe. Uzupełniałyby one istniejące regulacje oparte na podmiotach.

(21)

Wszelkie działania w ramach polityki makroostrożnościowej powinny mieć na celu uniknięcie procyklicznych skutków dla gospodarki realnej i innych segmentów sektora finansowego,

1.

ściśle monitorowały aktualnie istniejące i potencjalnie pojawiające się obszary podatności na zagrożenia związane z nieruchomościami komercyjnymi, między innymi poprzez:

2.

regularnie, ale co najmniej raz w roku, monitorowały ryzyko na rynkach nieruchomości komercyjnych zgodnie z zaleceniem A(1). Zgodnie z zasadą proporcjonalności częstotliwość monitorowania ryzyka powinna opierać się na względnej wielkości i znaczeniu ekspozycji;

3.

ściśle koordynowały i współpracowały ze sobą oraz z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) w zakresie monitorowania obszarów podatności na zagrożenia związanych z nieruchomościami komercyjnymi w ramach monitorowania ryzyka na podstawie zalecenia A(1). Taka koordynacja i współpraca powinny obejmować wymianę informacji uznanych za niezbędne do monitorowania obszarów podatności za zagrożenia związanych z nieruchomościami komercyjnymi, w szczególności w kontekście transgranicznego i międzysektorowego przenoszenia się negatywnych zjawisk. Wymiana informacji powinna odbywać się na zasadzie najlepszych starań, ze wsparciem ERRS w ramach prawnych różnych jurysdykcji.

—

regularne oceny jakości istniejących kredytów i inwestycji w nieruchomości komercyjne, w szczególności w odniesieniu do zdolności kredytobiorców do obsługi zadłużenia oraz wartości zabezpieczeń;

—

ostrożne standardy kredytowania dla nowych udzielanych kredytów;

—

odpowiednie praktyki w zakresie tworzenia rezerw;

—

proaktywna i regularna korekta prognoz kapitałowych w ramach scenariuszy bazowych i niekorzystnych;

—

odpowiednie odzwierciedlenie zidentyfikowanego ryzyka;

—

uwzględnianie wytycznych i oczekiwań organów nadzoru.

1.

w przypadku gdy ekspozycje związane z nieruchomościami kredytowymi posiadane przez instytucje kredytowe są istotne – wyznaczone organy, którym powierzono uruchomienie środków opartych na kapitale lub innych środków makroostrożnościowych, zapewniły odporność instytucji kredytowych posiadających zezwolenia na prowadzenie działalności w odpowiednich państwach EOG poprzez uruchomienie odpowiednich środków opartych na kapitale uznanych za niezbędne do ograniczenia ryzyka dla stabilności finansowej wynikającego z sektora nieruchomości komercyjnych;

2.

w przypadku gdy ekspozycje związane z nieruchomościami komercyjnymi posiadane przez fundusze inwestycyjne są istotne – organy nadzoru, w ramach swoich odpowiednich uprawnień, promowały odporność funduszy inwestycyjnych posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w odpowiednich państwach EOG i ograniczały obszary podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych jako źródła ryzyka dla stabilności finansowej poprzez rozważenie środków, które mogą potencjalnie obejmować:

3.

w przypadku gdy ekspozycje związane z nieruchomościami komercyjnymi posiadane przez zakłady ubezpieczeń są istotne - organy nadzoru, w ramach swoich odpowiednich uprawnień, zapewniały odporność zakładów ubezpieczeń posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w odpowiednich państwach EOG i ograniczały obszary podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych jako źródła ryzyka dla stabilności finansowej poprzez rozważenie środków, które mogą potencjalnie obejmować:

4.

w przypadku gdy ekspozycje związane z nieruchomościami komercyjnymi posiadane przez fundusze emerytalne są istotne - organy nadzoru, w ramach swoich odpowiednich uprawnień, zapewniały odporność funduszy emerytalnych posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w odpowiednich państwach EOG i ograniczały obszary podatności na zagrożenia w sektorze nieruchomości komercyjnych jako źródła ryzyka dla stabilności finansowej;

5.

odpowiednie organy na odpowiednim szczeblu krajowym rozważyły stosowność dostępnych na tym poziomie środków ukierunkowanych na kredytobiorców, jeżeli zostanie to uznane za konieczne i wykonalne w celu uzupełnienia innych środków mających na celu zapewnienie odporności instytucji finansowych i zapewnienie należytych praktyk udzielania kredytów.

(a)

„nieruchomości komercyjne” – nieruchomości komercyjne w rozumieniu sekcji 2 art. 1 ust. 1 pkt 4 zalecenia ERRS/2016/14;

(b)

„odpowiednie organy” –

(c)

„odpowiednie organy posiadające kompetencje w zakresie stabilności finansowej” - odpowiednie organy upoważnione do przyczyniania się do zapobiegania ryzyku systemowemu dla stabilności finansowej w Unii lub w państwie EOG lub do ograniczania takiego ryzyka;

(d)

„organ nadzorczy” –

(e)

„Europejskie Urzędy Nadzoru” – europejski organ nadzoru (Europejski Organ Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (18) wraz z europejskim organem nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1094/2010 (19) oraz europejskim organem nadzoru (Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (20);

(f)

„krajowy organ nadzoru nad instytucjami kredytowymi” – właściwy organ lub organ nadzoru w państwie EOG zdefiniowany w art. 4 ust. 1 pkt 40) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w art. 3 ust. 1 pkt 36) dyrektywy 2013/36/UE;

(g)

„krajowy organ nadzoru nad zarządzającymi alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe” – właściwy organ w państwie EOG zdefiniowany w art. 4 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2011/61/UE i art. 2 ust. 1 lit. h) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (21);

(h)

„krajowe organy nadzoru nad zakładami ubezpieczeń” – organ nadzoru w państwie EOG zdefiniowany w art. 13 pkt 10) dyrektywy 2009/138/WE;

(i)

„krajowe organy nadzoru nad funduszami emerytalnymi” – właściwy organ w państwie EOG zdefiniowany w art. 6 pkt 8) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2341 (22);

(j)

„krajowy organ makroostrożnościowy” – organ krajowy o celach, ustaleniach, zadaniach, uprawnieniach, instrumentach i wymogach w zakresie odpowiedzialności i innych cechach wskazanych w zaleceniu Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/3 (23);

(k)

„wyznaczony organ” – organ wyznaczony zgodnie z tytułem VII rozdział 4 dyrektywy 2013/36/UE oraz zgodnie z art. 124 ust. 1a, art. 164 ust. 5 i art. 458 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(l)

„badanie rynku” – źródło informacji do oceny ryzyka systemowego, obejmujące informacje uzyskane ze spotkań z kontaktami rynkowymi oraz z regularnej analizy sprawozdań analityków rynku;

(m)

„instytucja kredytowa” – instytucję kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(n)

„fundusz inwestycyjny” – fundusz inwestycyjny w rozumieniu art. 4 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/61/UE oraz przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe w rozumieniu art. 1 ust. 2 dyrektywy 2009/65/WE;

(o)

„zakład ubezpieczeń” – zakład ubezpieczeń w rozumieniu art. 13 pkt 1) i zakład reasekuracji w rozumieniu art. 13 pkt 4) dyrektywy 2009/138/WE;

(p)

„fundusz emerytalny” – system programów emerytalnych w rozumieniu art. 2 pkt 10) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (24) oraz instytucję pracowniczych programów emerytalnych zdefiniowaną w art. 6 pkt 1) dyrektywy (UE) 2016/2341;

(q)

„instytucja finansowa” – instytucje kredytowe, fundusze inwestycyjne, zakłady ubezpieczeń i fundusze emerytalne;

(r)

„dźwignia finansowa” – dowolną metodę, za pomocą której inwestor zwiększa swoją ekspozycję ponad poziom aktywów funduszu poprzez zaciąganie pożyczek środków pieniężnych lub papierów wartościowych lub poprzez dźwignię finansową wbudowaną w pozycje na instrumentach pochodnych, czy też w jakikolwiek inny sposób;

(s)

„środki oparte na kapitale” – wszelkie wymogi w zakresie funduszy własnych nałożone na instytucję kredytową w celu zapobiegania ryzyku systemowemu lub ograniczania tego ryzyka, rozumianego zgodnie z art. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1092/2010, w tym – zgodnie z art. 124, 164 lub 458 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub tytułem VII rozdział 4 dyrektywy 2013/36/UE – bufor antycykliczny lub sektorowy bufor ryzyka systemowego;

(t)

„inne środki makroostrożnościowe” – wszelkie środki makroostrożnościowe inne niż środki oparte na kapitale, które są dostępne dla państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) na mocy prawa krajowego lub prawa Unii i które mogą obejmować również środki niewiążące prawnie, takie jak ostrzeżenia i zalecenia;

(u)

„narzędzia oparte na rodzaju działalności” – specjalne ramy makroostrożnościowe, które obejmują spójne przepisy obowiązujące wszystkie instytucje finansowe, które prowadzą ten sam rodzaj działalności, z uwzględnieniem ich szczególnych profili ryzyka;

(v)

„środki ukierunkowane na kredytobiorców” – środki makroostrożnościowe dotyczące kredytobiorców;

(w)

„kredyty sekurytyzowane” – sekurytyzację w rozumieniu art. 2 pkt 1) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 (25), w ramach której aktywa bazowe stanowią kredyty na nieruchomości komercyjne;

(x)

„kredyty ze spłatą balonową” – kredyty niepodlegające amortyzacji, w przypadku których kwota główna, w niektórych przypadkach łącznie z odsetkami, jest wymagalna w terminie zapadalności.

1.

Do implementacji niniejszego zalecenia stosuje się następujące kryteria:

2.

Adresaci proszeni są o informowanie Rady i ERRS o ocenach i wnioskach wyciągniętych z monitorowania na podstawie zalecenia A, jak również o działaniach podjętych w odpowiedzi na niniejsze zalecenie, lub o odpowiednie uzasadnienie braku działania. Sprawozdania takie powinny obejmować co najmniej:

1.

Sekretariat ERRS:

2.

Rada Generalna ocenia działania adresatów i przedstawiane przez nich uzasadnienia oraz, w razie potrzeby, może stwierdzić nieodpowiednie zastosowanie się do niniejszego zalecenia lub brak odpowiedniego uzasadnienia niepodjęcia działań.