1.

1.

organy celne państw członkowskich są głównym organem odpowiadającym za monitorowanie i kontrolę towarów na zewnętrznych granicach UE;

2.

w ramach swoich kompetencji krajowych i w takim stopniu, w jakim te kompetencje to umożliwiają, organy celne i inne właściwe organy państw członkowskich w zasadniczy sposób przyczyniają się do bezpieczeństwa wewnętrznego w UE poprzez zapobieganie działaniom obejmującym nieprawidłowy lub nielegalny transgraniczny przepływ towarów i pranie pieniędzy, wykrywanie takich działań i prowadzenie postępowań przygotowawczych w ich sprawie, a także do ochrony finansowych i niefinansowych interesów Unii oraz zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony obywateli Unii;

3.

międzynarodowe zorganizowane grupy przestępcze i terrorystyczne nie tylko wykorzystują możliwości wynikające ze swobodnego przepływu towarów i osób w UE, ale również korzystają z różnic w systemach prawnych i organizacyjnych państw członkowskich i nadużywają ich;

4.

przestępcy i grupy przestępcze prowadzą działalność transgraniczną oraz w środowisku cyfrowym;

5.

w wyniku rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie nasiliły się zagrożenia dla bezpieczeństwa wewnętrznego UE oraz pojawiają się nowe zagrożenia stwarzające możliwości dla przestępców;

6.

w wyniku rozwoju handlu elektronicznego nasila się nielegalny handel towarami z wykorzystaniem usług pocztowych i kurierskich;

7.

niezbędna jest lepsza koordynacja i powiązanie ze sobą działań mających na celu zwalczanie przestępczości transgranicznej w UE w połączeniu z prewencyjnym wielodyscyplinarnym i wielopodmiotowym podejściem oraz skuteczną wymianą informacji;

8.

w ramach swobodnego przepływu towarów, osób i kapitału oraz mając na uwadze potrzebę zapewnienia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w tym poprzez zwalczanie przestępczości transgranicznej, istnieje pilna potrzeba ciągłej oceny, wzmacniania i zwiększania skuteczności współpracy między organami celnymi, a także między organami celnymi a innymi organami ścigania i właściwymi podmiotami publicznymi i prywatnymi, bez uszczerbku dla podziału kompetencji i ram prawnych obowiązujących na szczeblu unijnym i krajowym;

9.

w celu dalszego wzmacniania zdolności organów celnych do zapobiegania przestępczości, jej wykrywania i prowadzenia postępowań przygotowawczych w jej sprawie lub przyczyniania się do takich postępowań przygotowawczych należy udoskonalić szkolenia i współpracę organów celnych w zakresie egzekwowania prawa;

10.

wszystkie działania rozpoczęte zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego przyczyniają się do owocnej współpracy między organami celnymi, która może być bardzo użyteczna w celu współpracy w obszarze egzekwowania prawa celnego w zwalczaniu przestępczości transgranicznej;

11.

organy celne państw członkowskich posiadają kompetencje w zakresie nadzoru, w tym zarządzania ryzykiem i przeprowadzania kontroli przepływu towarów przekraczających zewnętrzne granice UE oraz spełniają tę rolę wraz z innymi krajowymi organami i agencjami monitorującymi przepływ osób i przeprowadzającymi jego kontrole, przyczyniając się w ten sposób do zintegrowanego zarządzania granicami;

12.

należy zapewnić równomierne i uzupełniające się zaangażowanie organów celnych we wszystkie dyskusje i decyzje dotyczące handlu transgranicznego;

13.

skuteczna ochrona gospodarki UE i bezpieczeństwa jej obywateli wymaga wzmocnienia współpracy i partnerstwa z właściwymi organami państw trzecich, w szczególności państw sąsiadujących z UE;

14.

dobrobyt w UE zależy od różnych czynników, w tym od skutecznej współpracy w dziedzinie egzekwowania prawa celnego.

a)

rezultaty uzyskane w zakresie realizowania strategii przyszłej współpracy celnej w dziedzinie egzekwowania prawa oraz kolejnych planów działania Grupy Roboczej ds. Egzekwowania Prawa (służby celne);

b)

współpracę opartą na konwencji w sprawie pomocy wzajemnej i współpracy między administracjami celnymi (konwencja neapolitańska II);

c)

rezultaty licznych wspólnych działań zorganizowanych i przeprowadzonych przez organy celne, również we współpracy z innymi organami ścigania, instytucjami, organami i agencjami UE oraz organizacjami międzynarodowymi;

d)

aktywną współpracę organów celnych z Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF), Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), Agencją Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania (CEPOL), Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA), Prokuraturą Europejską (EPPO), Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex) i Urzędem Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO);

e)

współpracę między organami celnymi w ramach Grupy Ekspertów Celnych ds. Wschodniej i Południowo-Wschodniej Granicy Lądowej (CELBET);

f)

aktywne i stałe zwiększanie udziału organów celnych w działaniu europejskiej multidyscyplinarnej platformy przeciwko zagrożeniom przestępstwami (EMPACT);

g)

rezultaty intensywniejszej wymiany informacji i zarządzania sprawami za pośrednictwem systemu informacji w celu zwalczania nadużyć finansowych i aplikacji sieci bezpiecznej wymiany informacji (SIENA).

1.

określić strategię współpracy celnej w obszarze egzekwowania prawa i jej wpływu na bezpieczeństwo wewnętrzne UE. Strategia ta powinna zapewnić ramy współpracy organów celnych w zakresie egzekwowania prawa oraz ich współpracy z innymi organami i agencjami zajmującymi się wymiarem sprawiedliwości i sprawami wewnętrznymi, mające na celu wzmocnienie działań wykorzystujących dane wywiadowcze w zwalczaniu przestępczości transgranicznej oraz roli służb celnych jako głównego organu monitorującego i kontrolującego przepływ towarów w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości;

2.

Strategia powinna przyczynić się do realizacji następujących celów:

1.

organów celnych i innych właściwych organów państw członkowskich odpowiedzialnych za wdrażanie prawa celnego, by podjęły środki niezbędne do skutecznego wdrożenia przedmiotowej strategii. Ponadto będą one uczestniczyć w monitorowaniu i ocenie strategii za pośrednictwem Grupy Roboczej ds. Egzekwowania Prawa (służby celne);

2.

Komisji oraz właściwych organów i agencji UE, by aktywnie przyczyniły się do wdrażania wyżej wymienionej strategii oraz by w razie potrzeby nadal udzielały wsparcia operacyjnego, finansowego, technicznego i logistycznego w celu wdrożenia tej strategii.