(1)

Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony (zwany dalej „Układem”), został zawarty przez Unię na mocy decyzji Rady i Komisji 2002/357/WE, EWWiS (1) i wszedł w życie w dniu 1 maja 2002 r.

(2)

Układ zawiera protokół 3 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej (zwany dalej „Protokołem 3”). Zgodnie z art. 4 Protokołu 3 Rada Stowarzyszenia ustanowiona na mocy art. 89 Układu (zwana dalej „Radą Stowarzyszenia”) może zadecydować o wprowadzeniu zmian do Protokołu 3.

(3)

Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej „Konwencją paneurośródziemnomorską”) została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE (2) i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. W konwencji tej zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej w ramach odpowiednich dwustronnych umów o wolnym handlu zawartych między umawiającymi się stronami Konwencji paneurośródziemnomorskiej, które to postanowienia mają zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych dwustronnych umowach.

(4)

W następstwie przyjęcia decyzji Rady (UE) 2020/2067 (3) w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia w odniesieniu do zmiany Układu w drodze zastąpienia protokołu 3, Rada Stowarzyszenia przyjęła decyzję nr 1/2021 (4) w sprawie zastąpienia Protokołu 3 nowym tekstem.

(5)

Protokół 3 zawiera z jednej strony dynamiczne odesłanie do Konwencji paneurośródziemnomorskiej, dzięki któremu Konwencja paneurośródziemnomorska ma zastosowanie w stosunkach między Unią a Jordanią, a z drugiej strony zawiera reguły przejściowe mające zastosowanie od dnia 1 września 2021 r. jako alternatywny zestaw reguł pochodzenia w stosunku do reguł pochodzenia określonych w obecnej Konwencji paneurośródziemnomorskiej.

(6)

W ramach wsparcia Unii dla Jordanii w kontekście kryzysu uchodźczego w Syrii, w lipcu 2016 r. Unia i Jordania uzgodniły tymczasowe złagodzenie reguł pochodzenia mających zastosowanie do wywozu produktów jordańskich do Unii na podstawie Układu.

(7)

W związku z tym Komitet Stowarzyszenia UE–Jordania przyjął decyzję nr 1/2016 (5) zmieniającą postanowienia Protokołu 3 dotyczące definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz uzupełniającą wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące, aby niektóre kategorie produktów, wytworzone na terytorium Jordanii i związane z tworzeniem miejsc pracy dla uchodźców syryjskich i Jordańczyków, mogły uzyskać status pochodzenia.

(8)

Komitet Stowarzyszenia UE–Jordania przyjął decyzję nr 1/2018 (6) w celu zmiany postanowień Protokołu 3 poprzez dalsze złagodzenie zasad systemu reguł pochodzenia i przedłużenie okresu obowiązywania systemu ustanowionego decyzją nr 1/2016 do dnia 31 grudnia 2030 r. Decyzja nr 1/2018 weszła w życie z dniem 4 grudnia 2018 r.

(9)

Aby zapewnić dalsze stosowanie decyzji nr 1/2016 i nr 1/2018, konieczne jest powiązanie ich z regułami przejściowymi, które mają zastosowanie od dnia 1 września 2021 r. Wymaga to przyjęcia decyzji w sprawie zmiany Protokołu 3 poprzed dodanie do niego dodatku B w celu utrzymania rozwiązań, o których mowa w decyzjach nr 1/2016 i nr 1/2018. Rada Stowarzyszenia przyjmie taką decyzję zmieniającą. Należy zatem określić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w Radzie Stowarzyszenia w odniesieniu do zmiany Protokołu 3.

(10)

Stosowaniu dodatku B do Protokołu 3 powinny towarzyszyć odpowiednie obowiązki w zakresie monitorowania i sprawozdawczości. Ponadto powinno być możliwe zawieszenie stosowania dodatku B do Protokołu 3, jeżeli przesłanki jego stosowania nie będą już spełniane lub jeżeli spełnione będą warunki wprowadzenia środków ochronnych.

(11)

Aby zapewnić ciągłość stosowania decyzji nr 1/2016 i nr 1/2018, w tym zawartych w nich odstępstw, a tym samym umożliwić upoważnionym eksporterom uniknięcie strat ekonomicznych w związku z decyzją nr 1/2016, decyzja Rady Stowarzyszenia powinna zawierać klauzulę dotyczącą obowiązywania z mocą wsteczną.

(12)

Stanowisko Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia powinno zatem być oparte na projekcie decyzji Rady Stowarzyszenia,