(1)

Zgodnie z art. 67 TFUE Unia stanowi przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w której zapewnia się brak kontroli osób na granicach wewnętrznych. Zgodnie z dorobkiem Schengen granice wewnętrzne mogą być przekraczane w każdym miejscu bez dokonywania odprawy granicznej osób niezależnie od ich obywatelstwa. Obejmuje to obywateli państw trzecich legalnie przebywających w UE i obywateli państw trzecich, którzy legalnie wjechali na terytorium państwa członkowskiego, którzy mogą swobodnie przemieszczać się po terytorium wszystkich pozostałych państw członkowskich przez okres 90 dni w okresie 180-dniowym.

(2)

W dniu 30 stycznia 2020 r. dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) ogłosił stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym w związku z globalnym występowaniem nowego koronawirusa powodującego chorobę koronawirusową z 2019 r. (COVID-19). W dniu 11 marca 2020 r. WHO ogłosiło, że COVID-19 można scharakteryzować jako pandemię.

(3)

Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa, państwa członkowskie przyjęły różne środki, z których część – np. ograniczenia dotyczące wjazdu lub wymogi odbycia kwarantanny przez osoby podróżujące przekraczające granicę – miała wpływ na prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich. Środki te w niektórych przypadkach miały również wpływ na brak odprawy granicznej osób, niezależnie od obywatelstwa, przy przekraczaniu granic wewnętrznych w strefie Schengen.

(4)

Zalecenie Rady (UE) 2020/1475 (1) określa ogólne zasady i wspólne kryteria, w tym wspólne progi, do stosowania przy rozważaniu wprowadzenia ograniczeń swobodnego przepływu w odpowiedzi na pandemię COVID-19. Ustanawia ono również wspólne ramy w odniesieniu do możliwych środków dotyczących osób podróżujących z obszarów podwyższonego ryzyka. Zaleca państwom członkowskim koordynację oraz informowanie opinii publicznej o nałożeniu środków ograniczających.

(5)

Ponieważ swoboda przepływu osób na rynku wewnętrznym, o której mowa w art. 26 TFUE, ściśle współistnieje z brakiem kontroli osób na granicach wewnętrznych w strefie Schengen, o którym mowa w art. 67 i 77 TFUE, i ze względu na konieczność przestrzegania spójności i integralności dorobku Schengen, niniejsze zalecenie powinno zapewnić, by państwa członkowskie stosowały to samo skoordynowane podejście podczas stosowania dorobku Schengen w odniesieniu do braku na granicach wewnętrznych odprawy granicznej osób, niezależnie od ich obywatelstwa.

(6)

Państwa członkowskie powinny zatem, zapewniając brak odprawy granicznej osób, niezależnie od ich obywatelstwa, na granicach wewnętrznych w strefie Schengen, stosować także zasady, wspólne kryteria i wspólne ramy środków ustanowione w zaleceniu (UE) 2020/1475.

(7)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego zalecenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania – w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego zalecenia – podejmuje decyzję, czy dokona jego transpozycji.

(8)

Niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (2); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(9)

W odniesieniu do Bułgarii, Chorwacji, Cypru i Rumunii niniejsze zalecenie jest aktem opartym na dorobku Schengen w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(10)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (3).

(11)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE (4) w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (5).

(12)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze zalecenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen – w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen – które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE (6) w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (7),