28.6.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 165/2

(1)

W kwietniu 2011 r., w następstwie dochodzenia antysubsydyjnego („pierwotne dochodzenie”), Rada nałożyła rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 405/2011 (2) („rozporządzenie w sprawie ceł ostatecznych”) ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych sztab i prętów ze stali nierdzewnej obecnie objętych kodami CN 7222 20 21, 7222 20 29, 7222 20 31, 7222 20 39, 7222 20 81 i 7222 20 89 oraz pochodzących z Indii.

(2)

Rozporządzeniem w sprawie ceł ostatecznych nałożono cło wyrównawcze o stawkach wynoszących od 3,3 % do 4,3 % na przywóz od objętych próbą producentów eksportujących, 4,0 % na współpracujące przedsiębiorstwa nieobjęte próbą oraz cło rezydualne wynoszące 4,3 % na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa w Indiach.

(3)

W lipcu 2013 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego („przegląd okresowy”), Rada rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 721/2013 (3) („rozporządzenie zmieniające”) zmieniła stawkę celną stosowaną względem indyjskiego producenta eksportującego Viraj Profiles Limited, Palghar, Maharasztra i Bombaj, Maharasztra („Viraj”) z 4,3 % na 0 % i zmieniła stawkę celną mającą zastosowanie do wszystkich pozostałych przedsiębiorstw z 4,3 % do 4,0 %.

(4)

W czerwcu 2015 r. Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) zawiadomienie o zbliżającym się wygaśnięciu niektórych środków wyrównawczych mających zastosowanie do przywozu niektórych sztab i prętów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii.

(5)

W dniu 28 stycznia 2016 r. Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („EUROFER”), reprezentujące ponad 25 % ogólnej produkcji niektórych sztab i prętów ze stali nierdzewnej w Unii Europejskiej („Unia”), złożyło wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 (5).

(6)

EUROFER w uzasadnieniu wniosku podał, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania oraz kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(7)

Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia i w dniu 27 kwietnia 2016 r. opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (6) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu.

(9)

Ponadto Komisja w szczególności poinformowała EUROFER; znanych producentów unijnych i ich stowarzyszenia; znanych importerów i użytkowników sztab i prętów ze stali nierdzewnej w Unii; oraz rząd Indii i znanych producentów eksportujących w Indiach o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia oraz zaprosiła ich do wzięcia udziału w tym przeglądzie.

(10)

Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz wystąpienia z wnioskiem o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać doboru próby zainteresowanych stron zgodnie z art. 27 rozporządzenia podstawowego.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że dokonała tymczasowego doboru próby producentów unijnych.

(13)

Zgodnie z art. 27 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej ilości sprzedaży, która może być zbadana w dostępnym okresie przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniego zakresu geograficznego.

(14)

Wstępnie dobrana próba obejmowała trzech producentów unijnych, którzy odpowiadali za około 50 % łącznej sprzedaży współpracujących producentów unijnych. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie opinii w sprawie wstępnie dobranej próby.

(15)

Komisję poinformowano, że jeden z producentów unijnych zgłosił sprzedaż pomiędzy członkami grupy jako sprzedaż do Unii, w związku z czym zastąpiono go innym producentem unijnym. Końcowa próba również obejmowała około 50 % łącznej sprzedaży współpracujących producentów unijnych.

(16)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała importerów i ich stowarzyszenia przedstawicielskie do zgłoszenia się i przedstawienia szczegółowych informacji niezbędnych do zdecydowania, czy dobór próby jest konieczny, a jeżeli tak, do przeprowadzenia doboru próby. Zgłosiło się dwóch importerów.

(17)

W celu podjęcia decyzji co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Indiach, aby udzielili informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do władz Indii o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(18)

Czternastu producentów eksportujących/grup producentów eksportujących reprezentujących około 46 % ogółu przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej do Unii z Indii dostarczyło wymagane informacje określone w załączniku I do zawiadomienia o wszczęciu do celów objęcia próbą. Komisja objęła próbą trzech producentów eksportujących/grupy producentów eksportujących o największej wielkości sprzedaży eksportowej do Unii (reprezentującej 62 % wielkości wywozu współpracujących przedsiębiorstw), których można było właściwie zbadać w dostępnym czasie.

(19)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 rozporządzenia podstawowego przeprowadzono konsultacje w sprawie doboru próby ze wszystkimi znanymi producentami eksportującymi, których dotyczy postępowanie, oraz władzami indyjskimi. Żaden z tych podmiotów nie zgłosił uwag.

(20)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała użytkowników i ich stowarzyszenia przedstawicielskie oraz reprezentatywne organizacje konsumenckie do zgłoszenia się i do współpracy. Nie zgłosili się żadni użytkownicy w Unii ani ich stowarzyszenia przedstawicielskie.

(21)

Komisja rozesłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron oraz do wszystkich innych przedsiębiorstw, które zgłosiły się w terminach wskazanych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(22)

Znalazły się wśród nich rząd Indii, trzech objętych próbą producentów eksportujących w Indiach, trzech objętych próbą producentów unijnych, dwóch importerów, o których mowa w motywie 16 powyżej, EUROFER i inne stowarzyszenie producentów unijnych.

(23)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech producentów unijnych objętych próbą, EUROFER-u, rządu Indii i trzech objętych próbą producentów eksportujących w Indiach.

(24)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji, które uznała za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania; kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody; oraz czy utrzymanie środków wyrównawczych nie byłoby niezgodne z interesem Unii.

(25)

Zgodnie z art. 26 rozporządzenia podstawowego wizyty weryfikacyjne przeprowadzono w siedzibach rządu Indii w Delhi w Indiach, w siedzibach EUROFER-u w Brukseli w Belgii oraz w następujących przedsiębiorstwach:

(26)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania i szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2015 r. do dnia 31 marca 2016 r. („ODP”).

(27)

Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2012 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(28)

Produkt objęty postępowaniem to ten sam produkt, który zdefiniowano w pierwotnym dochodzeniu, a mianowicie sztaby i pręty ze stali nierdzewnej, nieobrobione w stopniu większym niż gięcie na zimno lub wykończenie na zimno, inne niż sztaby i pręty o okrągłym przekroju poprzecznym o średnicy nie mniejszej niż 80 mm („sztaby i pręty ze stali nierdzewnej” lub „produkt objęty przeglądem”), obecnie objęte kodami CN 7222 20 21, 7222 20 29, 7222 20 31, 7222 20 39, 7222 20 81 i 7222 20 89 oraz pochodzące z Indii („produkt objęty postępowaniem”).

(29)

W toku dochodzenia wykazano, że takie same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(30)

Komisja stwierdziła, że wymienione produkty są zatem produktami podobnymi w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(31)

Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy jest prawdopodobne, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadziłoby do kontynuacji subsydiowania.

(32)

Na podstawie informacji zawartych we wniosku o wszczęcie przeglądu objęto dochodzeniem następujące programy, co do których istnieje domniemanie, że są związane z przyznawaniem subsydiów:

(33)

Programy wymienione w lit. a), c), d), g) oraz i) powyżej opierają się na indyjskiej ustawie o handlu zagranicznym (rozwój i regulacja) z 1992 r. (nr 22 z 1992 r.), która weszła w życie w dniu 7 sierpnia 1992 r. („ustawa o handlu zagranicznym”). W ustawie o handlu zagranicznym upoważnia się rząd Indii do publikowania zawiadomień dotyczących polityki eksportowej i importowej. Ich streszczenia publikowane są w dokumentach „Foreign Trade Policy” („Polityka handlu zagranicznego”), które ministerstwo handlu wydaje co pięć lat i regularnie uaktualnia. Dwa dokumenty dotyczące polityki handlu zagranicznego mają znaczenie dla okresu objętego dochodzeniem przeglądowym przedmiotowego dochodzenia: polityka handlu zagranicznego 2009–2014 („FTP 09–14”) i polityka handlu zagranicznego 2015–2020 („FTP 15–20”). Ostatni wymieniony dokument wszedł w życie w kwietniu 2015 r. Rząd Indii przedstawił ponadto procedury regulujące FTP 09–14 i FTP 15–20, odpowiednio w „Podręczniku procedur, tom I, 2009–2014” („HOP I 04–09”) i „Podręczniku procedur, tom I, 2015–2020” („HOP I 15–20”). Podręczniki procedur są regularnie aktualizowane.

(34)

System zwrotu ceł (DDS) wymieniony w lit. b) powyżej opiera się na sekcji 75 ustawy celnej z 1962 r., sekcji 37 ogólnej ustawy o akcyzie z 1944 r., sekcjach 93 A i 94 ustawy o finansach z 1994 r. oraz przepisach dotyczących ceł, akcyz oraz zwrotu podatku od usług z 1995 r. Stawki zwrotu ceł są regularnie publikowane.

(35)

Program dotyczący zwolnienia kredytów eksportowych z podatku od odsetek „Exemption of Export Credit from Interest Taxes” wymieniony w lit. e) powyżej opiera się na ustawie o podatku od odsetek z 1974 r.

(36)

Program ECS wymieniony w lit. f) opiera się na sekcjach 21 i 35 A ustawy o regulacji bankowości z 1949 r., która umożliwia Bankowi Rezerw Indii (Reserve Bank of India, „RBI”) kierowanie działalnością banków komercyjnych w dziedzinie kredytów eksportowych.

(37)

Gwarancje kredytowe i bezpośrednie transfery funduszy dokonywane przez rząd Indii wymienione w lit. h) powyżej są regulowane przez rządową politykę gwarancyjną.

(38)

Mający zastosowanie od dnia 1 kwietnia 2013 r. program PSI wymieniony w lit. j) opiera się na uchwale nr PSI–2013/(CR–54)/IND–8 wydanej przez Departament Przemysłu, Energii i Pracy stanu Maharasztra.

(39)

Regionalne programy subsydiowania wymienione w lit. k) są regulowane przez władze regionalne.

(40)

Szczegółowy opis programu zawarto w pkt 4.1.1–4.1.14 FTP 09–14 oraz w rozdziałach 4.1–4.30 HOP I 09–14, jak również w pkt 4.03–4.24 FTP 15–20 oraz rozdziałach 4.04–4.52 HOP I 15–20.

(41)

Na program AAS składa się sześć podprogramów, które bardziej szczegółowo opisano w motywie 42 poniżej. Podprogramy te różnią się między innymi zakresem kwalifikowalności. Producenci eksportujący i eksportujące podmioty handlowe „powiązane” z producentami pomocniczymi kwalifikują się do programu AAS w odniesieniu do wywozu fizycznego oraz do podprogramów AAS w ramach zapotrzebowań rocznych. Producenci eksportujący realizujący dostawy do eksportera końcowego kwalifikują się do udziału w programie AAS z tytułu dostaw pośrednich. Główni wykonawcy zaopatrujący kategorie „uznane za wywóz” wymienione w pkt 7.02 FTP 15–20, tacy jak dostawcy do jednostek zorientowanych na wywóz („export oriented unit”, „EOU”), kwalifikują się do udziału w podprogramie AAS dotyczącym kategorii „uznanych za wywóz”. Ponadto dostawcom pośrednim producentów eksportujących przysługują korzyści przyznane kategorii „uznanych za wywóz” w ramach podprogramów „Advance Release Order” oraz krajowej akredytywy otwartej przez nabywcę na rzecz sprzedawcy (obopólnej).

(42)

Program AAS ma zastosowanie do:

(43)

Komisja ustaliła, że współpracujący producenci eksportujący korzystający z programu otrzymali koncesje w ramach pierwszego podprogramu, tj. programu AAS obejmującego wywóz fizyczny w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym nie ma potrzeby zastosowania środków wyrównawczych w odniesieniu do pozostałych niewykorzystanych podprogramów.

(44)

W celu umożliwienia przeprowadzenia kontroli przez władze Indii posiadacz zezwolenia zaliczkowego jest prawnie zobowiązany do prowadzenia „zgodnej z prawdą i odpowiedniej dokumentacji dotyczącej zużycia i wykorzystania towarów przywożonych bezcłowo/pozyskiwanych w kraju” w określonym formacie (rozdziały 4.47, 4.51 i załącznik 4H do HOP I 15–20), tj. rejestru rzeczywistego zużycia. Rejestr ten musi podlegać weryfikacji przez zewnętrznego biegłego rewidenta/księgowego kosztów i prac, który wydaje zaświadczenie stwierdzające, że określone rejestry i odpowiednie dokumenty zostały zbadane, a informacje dostarczone zgodnie z dodatkiem 4H są prawdziwe i poprawne pod każdym względem.

(45)

W odniesieniu do podprogramu, z którego korzystały przedsiębiorstwa objęte postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tj. wywozu fizycznego, zarówno ulga przywozowa, jak i obowiązek wywozu są ustalane pod względem wielkości i wartości przez rząd Indii oraz są udokumentowane w treści zezwolenia. Ponadto w trakcie realizacji przywozu i wywozu odpowiednie transakcje muszą być udokumentowane przez urzędników państwowych w treści zezwolenia. Wielkość przywozu dozwolonego w ramach programu AAS ustalają rząd Indii na podstawie standardowych norm nakładów i wyników (Standard Input Output Norms, „SION”), obejmujących większość produktów, w tym produkt objęty postępowaniem.

(46)

Przywożone materiały do produkcji nie są zbywalne i muszą być wykorzystane do wytworzenia odpowiedniego produktu przeznaczonego na wywóz. Obowiązek wywozu musi być spełniony w określonych ramach czasowych od wydania zezwolenia (18 miesiące z możliwością dwukrotnego przedłużenia, każdorazowo o 6 miesięcy).

(47)

Komisja ustaliła brak bliskiego związku między przywożonymi nakładami a wywożonymi produktami gotowymi. Kwalifikowalne materiały do produkcji są przywożone i wykorzystywane również do wytwarzania produktów innych niż produkt objęty postępowaniem. Ponadto można łączyć zezwolenia na różne produkty. Oznacza to, że wywóz na podstawie zezwolenia AAS jednego produktu może dać prawo do bezcłowego przywozu nakładów na podstawie zezwolenia AAS dla innego produktu.

(48)

Podczas wizyty weryfikacyjnej przeprowadzonej przez Komisję jeden z producentów eksportujących potwierdził, że ze względu na brak jasnego powiązania, wykorzystanie nakładów jest zgłaszane na podstawie standardowych norm nakładów i wyników. Inny producent eksportujący korzystający z programu oświadczył, że stosuje system śledzenia, dzięki któremu nakłady przywożone w ramach programu można śledzić aż do produktu końcowego. Przedsiębiorstwo nie było jednak w stanie przedstawić jakiegokolwiek opisu tego systemu w swoich dokumentach wewnętrznych. Nie przeprowadzono też audytu tego systemu.

(49)

Jeden z producentów eksportujących nie był w stanie przedstawić żadnych dodatków 4H do swoich zezwoleń AAS. Drugi producent eksportujący przedstawił jeden dodatek 4H, który wskazywał na brak nadmiernego umorzenia. Jak jednak jasno wynika z zawartego w dodatku 4H oświadczenia biegłego rewidenta i jak potwierdził rząd Indii podczas wizyty weryfikacyjnej, badanie, które przeprowadza biegły rewident, ogranicza się do sprawdzenia, czy dane liczbowe zawarte w odpowiednim dodatku 4H są zgodne z dokumentami przedsiębiorstwa. Ponadto jeden producent eksportujący potwierdził, że biegły rewident koncentruje się na kwestii, czy obowiązek wywozu odpowiada uldze przywozowej zgodnie z normą SION w ramach właściwych zezwoleń. Nie podaje on w wątpliwość ani też nie bada, czy rzeczywiste zużycie odpowiada właściwej normie SION. W związku z tym biegły rewident nie sprawdza, czy dokumenty same w sobie przedstawiają zgodne z prawdą i odpowiednie rozliczenie zużycia i wykorzystania towarów przywożonych bezcłowo/pozyskiwanych w kraju. W tym miejscu należy również zauważyć, że w trakcie i po zakończeniu wizyty weryfikacyjnej rząd Indii nie był w stanie dostarczyć Komisji ani jednego egzemplarza formularza załącznika 4H przedłożonego im przez objętych próbą producentów eksportujących. Podsumowując, Komisja stwierdziła, że oba przedsiębiorstwa korzystające z programu nie mogły wykazać, że spełnione zostały odpowiednie przepisy polityki handlu zagranicznego (FTP).

(50)

Zwolnienie z ceł przywozowych stanowi subsydium w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie stanowi finansowy wkład rządu Indii, jako że zmniejsza wpływy z cła, które w przeciwnym wypadku byłoby należne, i przyznaje świadczenia eksporterowi objętemu dochodzeniem, gdyż poprawia jego płynność finansową.

(51)

Dodatkowo program „AAS – wywóz fizyczny” jest prawnie uwarunkowany wynikami wywozu i w związku z tym uznaje się go za szczególny i stanowiący podstawę środków wyrównawczych zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego. Bez zobowiązania się do wywozu przedsiębiorstwo nie może uzyskać korzyści wynikających z tego programu.

(52)

Podprogramu zastosowanego w rozpatrywanym przypadku nie można uznać za dopuszczalny system zwrotu ceł czy system zwrotu ceł za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Nie odpowiada on zasadom określonym w załączniku I lit. i), w załączniku II (definicja i zasady zwrotu ceł) oraz załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. Rząd Indii nie zastosował skutecznie systemu weryfikacji ani procedury w celu sprawdzenia, czy i w jakim zakresie nakłady zużyto do produkcji wywożonego produktu (pkt 4 załącznika II do rozporządzenia podstawowego, a w przypadku systemów zwrotu ceł za składniki zastępcze – część II pkt 2 załącznika III do rozporządzenia podstawowego). Uznaje się również, że same normy SION dotyczące produktu objętego przeglądem nie były wystarczająco precyzyjne i nie mogą same w sobie być uznane za system weryfikacji rzeczywistego zużycia, ponieważ struktura tych standardowych norm nie pozwala władzom publicznym Indii zweryfikować z dostateczną dokładnością ilości nakładów zużytych w produkcji przeznaczonej na wywóz. Ponadto rząd Indii nie przeprowadził dalszego badania opartego na rzeczywiście wykorzystanych nakładach, mimo że badanie takie powinno się przeprowadzić w przypadku braku skutecznego systemu weryfikacji (pkt 5 załącznika II oraz część II pkt 3 załącznika III do rozporządzenia podstawowego).

(53)

Wymieniony podprogram stanowi zatem podstawę środków wyrównawczych.

(54)

Przy braku dopuszczalnych systemów zwrotu ceł zapłaconych za składniki produkcji czy systemów zwrotu ceł zapłaconych za składniki zastępcze korzyść stanowiąca podstawę środków wyrównawczych to umorzenie całości należności celnych przywozowych, zwykle należnych przy przywozie nakładów. W związku z tym należy zauważyć, że w rozporządzeniu podstawowym przewiduje się nie tylko objęcie wyrównaniem „nadmiernego” umorzenia należności celnych. Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) i załącznikiem I lit. i) rozporządzenia podstawowego wyrównaniu podlega jedynie nadmierne umorzenie należności celnych, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w załącznikach II i III do rozporządzenia podstawowego. Warunki te nie były jednak spełnione w niniejszym przypadku. Jeżeli zatem nie zostanie wykazany odpowiedni poziom monitorowania, nie ma zastosowania powyższy wyjątek dotyczący systemów zwrotu ceł, natomiast zastosowanie ma zwykła zasada wyrównywania kwot niezapłaconych należności celnych (dochód utracony), a nie jakiegokolwiek domniemanego nadmiernego umorzenia. Zgodnie z częścią II załącznika II oraz częścią III załącznika II do rozporządzenia podstawowego obliczenie takiego nadmiernego umorzenia nie należy do organu prowadzącego dochodzenie. Przeciwnie, zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego, do organu tego należy jedynie ustalenie wystarczającego dowodu pozwalającego odrzucić adekwatność domniemanego systemu weryfikacji.

(55)

Jak wyjaśniono w motywie 47 powyżej, nadanie uprawnienia do uzyskania korzyści (tj. wywozu na podstawie zezwolenia) i przyznanie korzyści (tj. bezcłowego przywozu materiałów do produkcji) są jedynie luźno ze sobą powiązane. Nie muszą one występować w określonej kolejności ani w krótkim przedziale czasu. Możliwe jest więc, że uprawnienie nadawane jest w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, natomiast powiązane z nim przyznanie korzyści może nastąpić zarówno przed tym okresem, jak i po nim. Ponadto, dzięki łączeniu, uprawnienie do uzyskania korzyści na podstawie zezwolenia na jeden produkt może zostać przeniesione tak, że ostatecznie przynosi korzyść dzięki innemu produktowi.

(56)

W rozporządzeniu w sprawie ceł ostatecznych kwotę subsydium uzyskaną w ramach programu AAS obliczono na podstawie niepobranych należności celnych przywozowych za materiały przywożone do produkcji sztab i prętów ze stali nierdzewnej w ramach programu w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Wspomnianą kwotę subsydium przydzielono następnie do kwoty obrotu z wywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(57)

Dwóch producentów eksportujących, którzy korzystają z programu AAS, zgodziło się z oceną Komisji przedstawioną w motywie 55 powyżej i potwierdziło, że wywóz produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym umożliwiał im uzyskanie korzyści, której część była lub będzie przyznana poza okresem objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponadto jeden z producentów eksportujących potwierdził, że ze względu na sposób, w jaki prowadzony był proces topienia w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, nie można wykluczyć, że przywóz nakładów objęty zezwoleniami w ramach programu AAS na sztaby i pręty ze stali nierdzewnej trafiał do innych produktów, a do sztab i prętów ze stali nierdzewnej trafiał przywóz nakładów objęty zezwoleniami w ramach programu AAS na inne produkty. W związku z tym producent eksportujący przyznał, że branie pod uwagę tylko niepobranych należności celnych za przywóz objęty zezwoleniami w ramach programu AAS na sztaby i pręty ze stali nierdzewnej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie odzwierciedla faktycznych korzyści przyznanych w ramach programu w związku z wywozem sztab i prętów ze stali nierdzewnej podczas tego okresu. Z powodu braku odpowiednich danych Komisja nie była w stanie obliczyć kwoty subsydium na podstawie niepobranych należności celnych przywozowych za materiały przywożone do produkcji sztab i prętów ze stali nierdzewnej w ramach programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, tak jak w pierwotnym dochodzeniu.

(58)

W tych okolicznościach oba przedsiębiorstwa zgodziły się, aby kwotę subsydium obliczyć na podstawie całkowitych transakcji wywozowych rozliczonych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na podstawie zezwoleń w ramach AAS powiązanych z produktem objętym postępowaniem. Każde przedsiębiorstwo zaproponowało metodykę odpowiednią do ich konkretnej sytuacji (w tym przypadku zależną od asortymentu przywożonych surowców do produkcji produktu objętego przeglądem). Wiarygodne obliczenie kwoty należności celnych zaoszczędzonych dzięki nakładom pochodzącym z przywozu jest możliwe albo w drodze wykorzystania normy SION, albo w oparciu o średnią wartość dodaną otrzymaną w ramach wszystkich poprzednich zezwoleń zapewnionych w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. Komisja uznała te metodyki za właściwe i zaakceptowała je.

(59)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wspomniane kwoty subsydium zostały podzielone przez całkowity obrót z wywozu produktu objętego postępowaniem podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym jako właściwy mianownik, ponieważ subsydium jest uwarunkowane wynikami eksportowymi i nie zostało przyznane w odniesieniu do wyprodukowanych, wywożonych czy transportowanych ilości.

(60)

Komisja ustaliła zatem, że stopy subsydiowania w odniesieniu do tego programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynoszą 0,88 % dla Chandan Steel Limited i 1,56 % dla Isinox Steel Limited.

(61)

Szczegółowy opis DDS zawarto w zasadach zwrotu ceł i podatku akcyzowego z 1995 r. zmienionych kolejnymi zawiadomieniami.

(62)

Do korzystania z tego systemu kwalifikuje się każdy producent eksportujący i każdy eksportujący podmiot handlowy.

(63)

Kwalifikujący się eksporter może złożyć wniosek o wypłatę kwoty zwrotu, która jest obliczana jako procent od wartości dostarczonej na statek („FOB”) produktów wywiezionych w ramach tego programu. Stawki zwrotu cła zostały ustalone przez rząd Indii dla szeregu produktów, w tym dla produktu objętego postępowaniem. Są one ustalane na podstawie średniej ilości lub wartości materiałów użytych jako nakłady podczas wytwarzania produktu oraz średniej kwoty ceł zapłaconych od tych nakładów. Stosuje się je niezależnie od tego, czy cła przywozowe zostały rzeczywiście zapłacone. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stawka DDS wynosiła 1,9 % do dnia 22 listopada 2015 r., następnie wynosiła 2 % przy limicie 3,2 INR/kg do dnia 10 lutego 2016 r., a wreszcie 2 % przy limicie 4,3 INR/kg.

(64)

Aby korzystać z tego systemu, przedsiębiorstwo musi dokonywać wywozu. Z chwilą wprowadzenia danych o przesyłce do serwera celnego (ICEGATE) następuje wskazanie, że wywóz odbywa się w ramach DDS i kwota DDS zostaje nieodwołalnie ustalona. Po przedłożeniu przez przedsiębiorstwo przewozowe informacji wywozowej (Export General Manifest – EGM) i porównaniu tego dokumentu z danymi w dokumencie przewozowym przez urząd celny zostają spełnione wszystkie warunki do udzielenia zgody na wypłatę kwoty zwrotu w drodze bezpośredniego przelewu na konto bankowe eksportera bądź też polecenia zapłaty.

(65)

Eksporter musi również przedstawić dowód na uzyskanie wpływów z wywozu w postaci zaświadczenia banku o uzyskaniu wpływów (Bank Realisation Certificate – BRC). Dokument ten można dostarczyć po wypłaceniu kwoty zwrotu, rząd Indii odzyska jednak wypłaconą kwotę, jeżeli eksporter nie przedstawi zaświadczenia banku o uzyskaniu wpływów w podanym terminie.

(66)

Kwotę zwrotu można wykorzystać w dowolnym celu.

(67)

Zgodnie z zasadami rachunkowości obowiązującymi w Indiach kwota zwrotu cła może być księgowana na zasadzie rachunkowości memoriałowej jako dochód na rachunkach bankowych podmiotu gospodarczego po wywiązaniu się z obowiązku wywozu.

(68)

Komisja stwierdziła, że wszyscy współpracujący producenci eksportujący nadal korzystali z DDS w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(69)

W ramach DDS zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego. Tak zwana kwota zwrotu cła stanowi wkład finansowy ze strony rządu Indii, ponieważ przyjmuje postać bezpośredniego przekazania środków finansowych przez rząd Indii. Nie ma ograniczeń co do sposobu wykorzystania tych funduszy. Ponadto kwota zwrotu cła zapewnia korzyści eksporterowi, gdyż poprawia jego płynność finansową.

(70)

Stawka zwrotu cła za wywóz jest określana przez rząd Indii w zależności od produktu. Niemniej jednak mimo iż subsydium określa się jako zwrot cła, program nie posiada cech dopuszczalnego systemu zwrotu ceł czy systemu zwrotu ceł za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Płatności w gotówce na rzecz eksportera nie są związane z rzeczywistymi płatnościami ceł za przywóz surowców i nie stanowią kredytu celnego służącego wyrównaniu ceł przywozowych od przeszłych lub przyszłych przywozów surowców.

(71)

Podczas wizyty weryfikacyjnej rząd Indii twierdził, że istnieje odpowiedni związek między stawkami zwrotu ceł oraz należnościami celnymi zapłaconymi za surowce. Jest tak, ponieważ przy ustalaniu stawek zwrotu ceł rząd Indii uwzględnia średnią ilość lub wartość nakładów użytych przy wytwarzaniu produktu oraz średnią kwotę ceł zapłaconych za te nakłady.

(72)

Komisja nie uważa jednak, że rzekome powiązanie między stawkami zwrotu ceł i cłem zapłaconym za surowce jest wystarczające, aby ten program spełniał wymagania ustanowione w załączniku I, załączniku II (definicja i zasady zwrotu ceł) oraz w załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. W szczególności kwoty kredytu nie oblicza się w powiązaniu z rzeczywiście wykorzystaną ilością nakładów. Ponadto nie istnieje żaden system ani procedura służące potwierdzeniu, które nakłady (włącznie z ich ilością i pochodzeniem) są zużywane w procesie produkcji wywożonego produktu lub czy miała miejsce nadmierna płatność ceł przywozowych w rozumieniu lit. i) załącznika I oraz załączników II i III do rozporządzenia podstawowego. Rząd Indii nie przeprowadził ponadto dalszej oceny w oparciu o rzeczywiste nakłady i transakcje w celu stwierdzenia, czy miały miejsce nadpłaty. Argument ten został zatem odrzucony.

(73)

Co za tym idzie, płatność, która ma postać bezpośredniego przekazania przez rząd Indii środków finansowych w następstwie wywozu dokonywanego przez eksporterów, należy traktować jako dotację bezpośrednią od rządu Indii uwarunkowaną wynikami wywozu, i tym samym uważa się ją za szczególną i stanowiącą podstawę środków wyrównawczych zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(74)

Zgodnie z art. 3 pkt 2 i art. 5 rozporządzenia podstawowego, kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych zostały obliczone w odniesieniu do potwierdzonych korzyści przyznanych beneficjentowi w trakcie okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W tym kontekście uznano, że przyznanie świadczeń odbiorcy dokonuje się w momencie realizacji transakcji wywozowej na warunkach określonych w tym programie. Od tego momentu rząd Indii jest prawnie zobowiązany do wypłaty kwoty zwrotu, co stanowi wkład finansowy w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Gdy tylko organy celne wystawią wywozowy dokument przewozowy określający, między innymi, kwotę zwrotu przyznawaną w odniesieniu do danej transakcji wywozowej, rząd Indii nie może już swobodnie decydować o przyznaniu subsydium. W świetle powyższego i mając na uwadze, że nie ma wiarygodnych dowodów wskazujących na odmienne okoliczności, za właściwe uznaje się dokonanie wyceny świadczeń w ramach DDS jako sumy kwot zwrotu przyznanych za transakcje wywozowe dokonane w ramach tego programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(75)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wspomniane kwoty subsydium zostały podzielone przez całkowity obrót z wywozu produktu objętego postępowaniem podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym jako właściwy mianownik, ponieważ subsydium jest uwarunkowane wynikami eksportowymi i nie zostało przyznane w odniesieniu do wyprodukowanych, wywożonych czy transportowanych ilości.

(76)

Komisja ustaliła zatem, że stopy subsydiowania w odniesieniu do tego systemu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynoszą 1,02 % dla Chandan Steel Limited, 0,66 % dla Isinox Steel Limited i 1,82 % dla Grupy Venus.

(77)

Dochodzenie ujawniło, że zaprzestano korzystania z tego programu i nie przyniósł on żadnej korzyści objętym próbą producentom eksportującym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania środków wyrównawczych w ramach tego programu jest niepotrzebna.

(78)

Dochodzenie ujawniło, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie skorzystał z tego programu, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania w jego ramach środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(79)

Dochodzenie ujawniło, że zaprzestano korzystania z tego programu i nie przyniósł on żadnej korzyści objętym próbą producentom eksportującym w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania środków wyrównawczych w ramach tego programu jest niepotrzebna.

(80)

Dochodzenie ujawniło, że wszyscy objęci próbą producenci eksportujący korzystali z programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Stwierdzono jednak, że ponieważ otrzymane przez te przedsiębiorstwa zachęty były nieznaczne, na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania w ramach tego systemu środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(81)

Dochodzenie ujawniło, że wszyscy objęci próbą producenci eksportujący korzystali z programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Stwierdzono jednak, że ponieważ otrzymane przez te przedsiębiorstwa zachęty były nieznaczne, na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania w ramach tego systemu środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(82)

Dochodzenie ujawniło, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie otrzymał od rządu Indii gwarancji kredytowych ani nie uzyskał bezpośredniego transferu funduszy, które przyniosłyby mu korzyść, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania w ramach tych rozwiązań środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(83)

Szczegółowy opis programu MEIS zawarto w rozdziale 3 FTP 15-20 oraz w rozdziale 3 HOP I 15–20.

(84)

MEIS jest kontynuacją 5 innych programów („Focus Market”, „Focus Product”, „Market Linked Focus Product”, „Agricultural Infrastructure Incentive Scrip” oraz „VKGUY”).

(85)

Do korzystania z tego systemu kwalifikuje się każdy producent eksportujący i każdy eksportujący podmiot handlowy.

(86)

Kwalifikujące się przedsiębiorstwa mogą uzyskać świadczenia w ramach programu MEIS, wywożąc określone produkty do określonych państw, należących do następujących kategorii: grupa A („rynki tradycyjne”, w tym wszystkie państwa członkowskie UE), grupa B („rynki wschodzące i docelowe”) i grupa C („inne rynki”). Państwa zaklasyfikowane do poszczególnych grup oraz wykaz produktów ze wskazaniem stawki świadczeń określono odpowiednio w Tabeli 1 i Tabeli 2 w dodatku 3B do dokumentu FTP 15–20. Pod koniec okresu objętego dochodzeniem przeglądowym zniesiono podział na różne rynki, a program stał się dostępny dla wszystkich.

(87)

Świadczenie przyjmuje postać kredytu celnego w wysokości odpowiadającej odsetkowi wartości FOB wywozu. W przypadku sztab i prętów ze stali nierdzewnej na początku okresu objętego dochodzeniem przeglądowym odsetek ten wynosił 2 % dla wywozu do państw z grupy B i 0 % dla wywozu do państw z grup A i C. Jak wspomniano w motywie 86 powyżej, pod koniec okresu objętego dochodzeniem przeglądowym zniesiono podział między grupami państw, a odsetek w wysokości 2 % zaczął mieć zastosowanie do wszystkich państw. Niektóre rodzaje wywozu są wyłączone z programu, na przykład wywóz towarów przywiezionych lub przeładowanych, uznanych za wywóz, wywóz usług oraz obrót z wywozu podmiotów działających w specjalnych strefach ekonomicznych/jednostkach eksportowych.

(88)

Kredyty celne w ramach programu MEIS są zbywalne bez ograniczeń i zachowują ważność przez okres 18 miesięcy od daty przyznania. Można je wykorzystać na: (i) zapłatę należności celnych przywozowych z tytułu przywozu dowolnych nakładów lub towarów, w tym dóbr kapitałowych; (ii) zapłatę akcyzy z tytułu zamówienia krajowego na nakłady lub towary, w tym dobra kapitałowe; oraz (iii) zapłatę podatku od usług z tytułu zamówień publicznych.

(89)

Wniosek o przyznanie świadczeń w ramach programu MEIS należy wypełnić online na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Handlu Zagranicznego. Do wniosku internetowego należy dołączyć odpowiednią dokumentację (dokumenty przewozowe, zaświadczenie banku o uzyskaniu wpływów i list załadunkowy). Właściwy organ lokalny („OL”) rządu Indii przyznaje kredyt celny po weryfikacji tych dokumentów. Jeśli eksporter dostarczy odpowiednią dokumentację, organ lokalny nie może już swobodnie decydować o przyznaniu kredytów celnych.

(90)

Komisja stwierdziła, że objęci próbą producenci eksportujący otrzymali świadczenia w ramach programu MEIS w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(91)

W ramach programu MEIS zapewniane są subsydia w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 pkt 2 rozporządzenia podstawowego. Kredyt celny w ramach programu MEIS stanowi wkład finansowy rządu Indii, gdyż ostatecznie jest on wykorzystywany jako wyrównanie należności celnych przywozowych, tym samym zmniejszając wpływy rządu Indii z cła, które w przeciwnym przypadku byłoby należne. Ponadto kredyt celny w ramach programu MEIS zapewnia świadczenia eksporterowi, gdyż poprawia jego płynność finansową.

(92)

Poza tym świadczenia w ramach MEIS są prawnie uwarunkowane wynikami wywozu i tym samym uważa się je za szczególne i stanowiące podstawę środków wyrównawczych zgodnie z art. 4 ust. 4 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(93)

Programu tego nie można uznać za dopuszczalny system zwrotu ceł czy system zwrotu ceł za składniki zastępcze w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia podstawowego. Nie odpowiada on rygorystycznym zasadom określonym w lit. i) załącznika I, w załączniku II (definicja i zasady zwrotu ceł) oraz załączniku III (definicja i zasady zwrotu ceł za składniki zastępcze) do rozporządzenia podstawowego. Eksporter nie jest zobowiązany do rzeczywistego zużycia towarów przywożonych na zasadach bezcłowych w procesie produkcji, a kwoty przyznanego kredytu nie oblicza się w powiązaniu z rzeczywiście wykorzystaną ilością takich nakładów. Nie istnieje żaden system ani żadna procedura służące potwierdzeniu, które nakłady są zużywane w procesie produkcji wywożonego produktu lub czy miała miejsce nadmierna płatność należności celnych przywozowych w rozumieniu lit. i) załącznika I oraz załączników II i III do rozporządzenia podstawowego. Eksporter kwalifikuje się do uzyskania świadczeń w ramach programu MEIS niezależnie od tego, czy dokonuje przywozu jakichkolwiek nakładów. Aby otrzymać świadczenia, wystarczy, aby eksporter dokonał jedynie wywozu towarów, bez potrzeby wykazywania, że którykolwiek z użytych materiałów do produkcji pochodził z przywozu. Stąd też do otrzymania świadczeń w ramach programu MEIS kwalifikują się nawet eksporterzy, którzy nabywają wszystkie nakłady ze źródeł lokalnych i nie przywożą żadnych towarów, które można by wykorzystać jako nakłady. Ponadto eksporter może korzystać z kredytów celnych w ramach programu MEIS w celu przywozu dóbr kapitałowych, choć dobra takie nie wchodzą w zakres dopuszczalnych systemów zwrotu ceł, jak wskazano w lit. i) załącznika I do rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie są one zużywane do wytworzenia wywożonych produktów. Rząd Indii nie przeprowadził ponadto dalszej oceny w oparciu o rzeczywiste nakłady i transakcje w celu stwierdzenia, czy miały miejsce nadpłaty.

(94)

Zgodnie z art. 3 pkt 2 i art. 5 rozporządzenia podstawowego, wysokość subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych została obliczona w odniesieniu do potwierdzonych korzyści przyznanych beneficjentowi w trakcie okresu objętego dochodzeniem przeglądowym. W tym kontekście uznano, że przyznanie świadczeń odbiorcy dokonuje się w momencie realizacji transakcji wywozowej na warunkach określonych w tym programie.

(95)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego wspomniane kwoty subsydium zostały podzielone przez całkowity obrót z wywozu produktu objętego postępowaniem podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym jako właściwy mianownik, ponieważ subsydium jest uwarunkowane wynikami eksportowymi i nie zostało przyznane w odniesieniu do wyprodukowanych, wywożonych czy transportowanych ilości.

(96)

Komisja ustaliła zatem, że stopy subsydiowania w odniesieniu do tego programu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynoszą 1,31 % dla Chandan Steel Limited, 1,33 % dla Isinox Steel Limited i 1,00 % dla Grupy Venus.

(97)

Po ujawnieniu ustaleń jedna ze stron utrzymywała, że tylko korzyść osiągnięta w wyniku sprzedaży do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym powinna stanowić podstawę środków wyrównawczych. Jak wspomniano w motywie 95 powyżej, zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego kwota subsydium została jednak przydzielona do łącznej wartości obrotów z wywozu produktu objętego postępowaniem podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym jako właściwy mianownik. Kwota korzyści przydzielonych w odniesieniu do obrotu uzyskanego w wyniku wywozu do Unii stanowiła później podstawę środków wyrównawczych.

(98)

Dochodzenie ujawniło, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie skorzystał z tego programu, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena stosowania w jego ramach środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(99)

Dochodzenie ujawniło, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z objętych próbą producentów eksportujących nie skorzystał z tych programów, co sprawia, że na potrzeby niniejszego dochodzenia dalsza ocena zasadności zastosowania w ich ramach środków wyrównawczych jest niepotrzebna.

(100)

Kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, wyrażone ad valorem, dla współpracującego producenta eksportującego przedstawiały się następująco:

Tabela 1

Subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych

(101)

Całkowita kwota subsydiów przekracza próg de minimis wskazany w art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(102)

Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji subsydiowania.

(103)

Zgodnie ze szczegółowym opisem zawartym w motywach od 31 do 101 powyżej ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, indyjscy eksporterzy produktu objętego postępowaniem nadal korzystali z subsydiowania będącego podstawą środków wyrównawczych, przyznanego im przez władze indyjskie.

(104)

Programy subsydiów dostarczają powtarzających się korzyści i nie ma przesłanek, aby sądzić, że korzyści te wygasną w przewidywalnej przyszłości. Istotnie subsydiowanie w ramach DDS i MEIS wzrosło w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Stawka i limit w ramach DDS wzrosły, natomiast program MEIS, który na początku okresu objętego dochodzeniem przeglądowym był dostępny dla wywozu do grupy państw (nieobejmującej państw członkowskich), pod koniec tego okresu stał się dostępny dla wszystkich państw. Ta ostatnia zmiana doprowadziła do wzrostu atrakcyjności wywozu do Unii.

(105)

Chociaż ceny sprzedaży sztab i prętów ze stali nierdzewnej do Unii są zbliżone do cen sprzedaży tych produktów na rynkach krajów trzecich, wszyscy objęci próbą producenci eksportujący dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi wahającymi się od 14 do 66 %. Wykorzystanie mocy produkcyjnych wszystkich współpracujących producentów eksportujących (reprezentujących około 46 % całkowitego przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej do Unii z Indii) wynosi około 42 %. Wolne moce produkcyjne tylko tych producentów wynoszą około 156 000 ton, tj. 50 % całej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Biorąc pod uwagę, że liczba ta nie uwzględnia wolnych mocy produkcyjnych producentów eksportujących stanowiących pozostałe 54 % całkowitego przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej do Unii z Indii, jak również tych indyjskich producentów, którzy nie eksportują do Unii, powyższy szacunek jest zachowawczy, jeżeli chodzi o całkowite wolne moce produkcyjne w Indiach.

(106)

Zgodnie z założeniami projektu „krajowej indyjskiej polityki w odniesieniu do stali na 2017 r.” w 2015 r. Indie stanowiły jedyną dużą gospodarkę na świecie, w której popyt na stal wciąż wykazywał pozytywny wzrost na poziomie 5,3 %. Chociaż w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkcja na potrzeby konsumpcji krajowej wśród objętych próbą producentów eksportujących waha się od 1 do 17 % całkowitej produkcji, to nadwyżka mocy produkcyjnych współpracujących producentów eksportujących wynosi około 58 %. W związku z tym, nawet jeżeli wzrost konsumpcji krajowej utrzymałby się na poziomie z 2015 r., wchłonięcie nadwyżki mocy produkcyjnych zajęłoby wiele lat.

(107)

Pomimo środków rynek unijny pozostaje atrakcyjny. Wszyscy objęci próbą producenci eksportujący są zorientowani na wywóz – wywożą od 83 % do 99 % całości wyprodukowanych sztab i prętów ze stali nierdzewnej. Pomimo obowiązujących środków Unia nadal jest ważnym rynkiem eksportowym dla producentów eksportujących objętych próbą, będąc odbiorcą 35–53 % całości wywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej tych producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W przypadku uchylenia środków prawdopodobnie zwiększyłyby się wielkości wywozu do Unii, które już w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym są znaczące. Jak zostało to dokładniej omówione w motywie 183 poniżej, kwestia ta została dobrze zilustrowana przykładem pewnego producenta eksportującego, wobec którego – w następstwie przeglądu okresowego przeprowadzonego w 2013 r. – cło zmniejszono do 0 %.

(108)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania.

(109)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym produkt podobny był wytwarzany przez 25 producentów. Producenci ci reprezentują „przemysł unijny” w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(110)

Szkoda została oceniona na podstawie tendencji dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych, wykorzystania mocy produkcyjnych, sprzedaży, udziału w rynku, zatrudnienia, wydajności oraz wzrostu, zebranych na poziomie całego przemysłu unijnego oraz tendencji w zakresie cen, rentowności, przepływu środków pieniężnych, zdolności do pozyskiwania kapitału i inwestycji, zapasów, zwrotu z inwestycji oraz wynagrodzeń, zebranych na poziomie objętych próbą producentów unijnych.

(111)

W okresie badanym, z wyjątkiem 2013 r., przeważały pozytywne warunki rynkowe i wzrost konsumpcji sztab i prętów ze stali nierdzewnej w Unii. W 2013 r. w wyniku przeglądu okresowego zmniejszono stawkę celną mającą zastosowanie do Viraj do 0 %, jak wskazano w motywie 3 powyżej.

(112)

Komisja określiła konsumpcję w Unii, sumując:

(113)

Konsumpcja sztab i prętów ze stali nierdzewnej w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(114)

Konsumpcja w Unii w okresie badanym wzrosła o 16 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują początkowy spadek o 4 % w latach 2012–2013 i następujący po nim stopniowy wzrost o 20 punktów procentowych lub ponad 55 tys. ton w czasie od 2014 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(115)

Komisja ustaliła wielkość przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej z Indii do Unii na podstawie danych Eurostatu, a udział przywozu w rynku poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii, jak przedstawiono w tabeli 2.

(116)

Przywóz sztab i prętów ze stali nierdzewnej z Indii do Unii kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu z Indii (w tonach) i udział w rynku

(117)

Wielkość przywozu z Indii do Unii w okresie badanym znacząco się zwiększył – o 64 % lub o niemal 18 000 ton. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują nieznaczny spadek w 2013 r., następujący po nim wzrost o 57 punktów procentowych w 2014 r. i dalszy wzrost o 7 punktów procentowych do 2015 r. i okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(118)

Początkowo w latach 2012–2013 przywóz z Indii był stabilny, natomiast konsumpcja w Unii zmniejszyła się o 3 %. Między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Indii zwiększył się o 64 %, natomiast konsumpcja w Unii zwiększyła się o 20 %. Ponieważ wzrost przywozu z Indii był wyższy niż wzrost konsumpcji w Unii, udział tego przywozu w rynku wzrósł z 10 % do 14 %.

(119)

Komisja wykorzystała ceny przywozu z Indii podane przez Eurostat.

(120)

Średnie ceny sztab i prętów ze stali nierdzewnej przywożonych z Indii do Unii kształtowały się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe z Indii

(121)

W okresie badanym ceny importowe z Indii spadły o 14 %, przy czym największy spadek nastąpił w latach 2012–2013. Ceny spadły o 11 % w 2013 r. i o kolejne 5 punktów procentowych w 2014 r., zyskując 5 punktów procentowych w 2015 r., a następnie tracąc 3 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(122)

Mimo że spadek ten był zgodny z tendencją spadkową w cenach surowców, Komisja zauważyła, że – jak przedstawiono w tabeli 9 – podczas całego okresu badanego średnia jednostkowa cena importowa z Indii była znacznie niższa niż średnia jednostkowa cena sprzedaży i średni jednostkowy koszt produkcji przemysłu unijnego, co wywołało silną presję cenową na unijne ceny sprzedaży.

(123)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(124)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio skorygowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(125)

Porównanie wykazało, że dla współpracujących producentów eksportujących średni ważony margines podcięcia cenowego na rynku unijnym i wynosił 12 % podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(126)

Komisja ustaliła wielkość przywozu z państw innych niż Indie na podstawie danych Eurostatu, a udział tego przywozu w rynku poprzez porównanie wielkości przywozu z konsumpcją w Unii, jak przedstawiono w tabeli 2.

(127)

Przywóz sztab i prętów ze stali nierdzewnej do Unii z innych państw kształtował się następująco:

Tabela 5

Przywóz sztab i prętów ze stali nierdzewnej z innych państw

(128)

Wielkość przywozu z państw trzecich innych niż Indie spadła o 8 % w porównaniu z 64 % wzrostem wielkości przywozu z Indii.

(129)

Podczas okresu badanego udział w rynku przywozu z państw innych niż Indie spadł z 8 % do 6 %, natomiast udział przywozu z Indii w rynku wzrósł z 10 % do 14 %.

(130)

W okresie badanym spadły udziały w rynku dwóch najistotniejszych oprócz Indii eksporterów: Szwajcaria odnotowała spadek udziału w rynku z 4 % do 3 %, natomiast Ukraina – z 2 % do 1 %.

(131)

W kontekście zwiększenia konsumpcji w Unii o 16 % i zmniejszenia udziału w rynku przemysłu Unii o 3 % w okresie badanym oznacza to, że przywóz z Indii pozyskał rynek nie tylko kosztem przemysłu unijnego, ale również pozostałego przywozu.

(132)

Średnia cena importowa z pozostałych państw trzecich spadała znacznie wolniej niż ceny importowe z Indii. Zmniejszyła się ona o 6 %, natomiast ceny importowe z Indii – o 14 %.

(133)

W całym okresie badanym ceny importowe ze Szwajcarii i Ukrainy były średnio znacznie wyższe niż ceny importowe z Indii. Cen nie można jednak zawsze bezpośrednio porównać, ponieważ na średnią cenę ma wpływ różny asortyment produktów.

(134)

Co więcej, wielkości przywozu ze Szwajcarii (+ 7 %) i z Ukrainy (– 16 %) w szczególności, a także z wszystkich innych państw trzecich (– 8 %) zasadniczo nie podlegały wzrostowi tak silnemu jak wielkości przywozu z Indii (+ 64 %).

(135)

Choć wielkość przywozu z Indii wzrosła o ponad 17 000 ton w okresie badanym, wielkość przywozu z Ukrainy spadła o około 700 ton, ze Szwajcarii wzrosła o około 700 ton, a z wszystkich pozostałych państw trzecich (w tym ze Szwajcarii i z Ukrainy) wzrosła o około 1 700 ton.

(136)

Na podstawie powyższych informacji i ze względu na fakt, że wielkość przywozu ze Szwajcarii i z Ukrainy jest o wiele niższa niż przywóz z Indii, nie istnieją przesłanki wskazujące, że przywóz z tych dwóch państw spowodował szkodę dla przemysłu unijnego.

(137)

Przywóz z państw innych niż Indie (w tym ze Szwajcarii i z Ukrainy) zazwyczaj ma wyższą cenę niż przywóz z Indii, przy czym w okresie badanym odnotował on 2 % spadek udziałów w rynku.

(138)

Zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia podstawowego w okresie badanym Komisja przeprowadziła badanie wpływu przywozu towarów po subsydiowanych cenach na przemysł unijny poprzez ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych mających wpływ na stan przemysłu.

(139)

Jak wspomniano w motywie 12 powyżej, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł unijny dokonano doboru próby.

(140)

W celu określenia szkody Komisja rozróżniła makroekonomiczne i mikroekonomiczne wskaźniki szkody.

(141)

Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu, danych przedstawionych przez EUROFER i zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez producentów unijnych objętych próbą. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych.

(142)

Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie zweryfikowanych danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(143)

Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(144)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych i poprawę sytuacji po wcześniejszym subsydiowaniu.

(145)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskiwania kapitału.

(146)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych producentów unijnych

(147)

Wielkość produkcji przemysłu unijnego w okresie badanym wzrosła o 14 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują, że początkowo ceny spadły o 6 % w 2013 r., następnie stopniowo wzrosły o 16 punktów procentowych w 2014 r. i kolejne 4 punkty procentowe w 2015 r., utrzymując się na tym samym poziomie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(148)

Moce produkcyjne przemysłu unijnego w okresie badanym wzrosły o 4 %.

(149)

W związku ze wzrostem wielkości produkcji wykorzystanie mocy produkcyjnych przez przemysł unijny zwiększyło się o 10 % w okresie badanym.

(150)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na obszarze Unii i jego udział w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku producentów unijnych

(151)

Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym w okresie badanym wzrosła o około 13 % lub o ponad 28 000 ton, co stanowi wartość poniżej 16 % wzrostu rynku, jak opisano w tabeli 2.

(152)

Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują początkowy spadek o 4 % w latach 2012–2013 i następujący po nim wzrost o 12 punktów procentowych w 2014 r., 3 punkty procentowe w 2015 r. i kolejne 2 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(153)

Udział przemysłu unijnego w rynku w okresie badanym spadł o 3 %, z 82 % w latach 2012–2013 do 79 % w czasie od 2014 r. do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(154)

Konsumpcja w Unii w okresie badanym zwiększyła się o 16 % lub o ponad 44 000 ton. Wielkość sprzedaży przemysłu unijnego wzrosła o 13 % lub o ponad 23 000 ton, co mimo wszystko przełożyło się na utratę przez przemysł Unii 4 punktów procentowych udziałów w rynku.

(155)

Zatrudnienie i wydajność przemysłu unijnego w okresie badanym kształtował się następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność producentów unijnych

(156)

Zatrudnienie w przemyśle unijnym w okresie badanym utrzymało się na stałym poziomie.

(157)

Ze względu na 14 % spadek produkcji w okresie badanym, wydajność w tym okresie również spadła o 14 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują początkowy spadek o 6 % w latach 2012–2013 i następujący po nim wzrost o 16 punktów procentowych w 2014 r. i kolejne 4 punkty procentowe w 2015 r. oraz utrzymywanie się na jednolitym poziomie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(158)

Komisja ustaliła, że kontynuowano przywóz sztab i prętów ze stali nierdzewnej z Indii na rynek unijny po cenach subsydiowanych. Margines subsydiowania ustalony dla Indii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie przekraczał poziom de minimis opisany w motywie 100 powyżej.

(159)

Zbiegło się to z 14 % spadkiem cen importowych z Indii w okresie badanym. W konsekwencji przemysł unijny nie był jednak w stanie w pełni skorzystać na obowiązujących środkach wyrównawczych, ponieważ ich udział w rynku zmniejszył się o 4 %, a ich rentowność spadła o prawie 5 punktów procentowych.

(160)

Średnie ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie ceny sprzedaży w Unii i koszt jednostkowy

(161)

Średnie jednostkowe ceny sprzedaży naliczane przez przemysł klientom niepowiązanym w Unii stopniowo spadały i w sumie spadły o 22 % w okresie badanym do 2 482 EUR/tonę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Przemysł unijny musiał obniżyć swoje ceny, dostosowując je do ogólnego spadku cen sprzedaży na rynku sztab i prętów ze stali nierdzewnej.

(162)

Średni koszt produkcji w przemyśle unijnym zmniejszył się w mniejszym stopniu – o 18 % w okresie badanym. Głównym czynnikiem mającym wpływ na spadek jednostkowych kosztów produkcji był spadek cen surowców, ale także zwiększenie wydajności.

(163)

Średnie koszty pracy producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(164)

Średnie koszty pracy na pracownika w przemyśle unijnym nieznacznie wzrosły w okresie badanym – o 3 %.

(165)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(166)

Poziom stanu zapasów przemysłu unijnego na koniec okresu sprawozdawczego spadł o 16 % w okresie badanym. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym poziom zapasów stanowił około 5 % produkcji przemysłu unijnego.

(167)

Komisja określiła rentowność przemysłu unijnego, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów w ramach tej sprzedaży.

(168)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje oraz zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy pieniężne, inwestycje i zwrot z inwestycji

(169)

Rentowność przemysłu unijnego stopniowo spadała – z poziomu 8,1 % w 2012 r. do 3,3 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co stanowi spadek o 59 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują początkowy drastyczny spadek o 53 % w latach 2012–2013 i następujący po nim wzrost o 32 punkty procentowe w 2014 r., dalszy nieznaczny wzrost o 3 punkty procentowe w 2015 r. i późniejszy drastyczny spadek o 35 punktów procentowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(170)

Przepływy pieniężne netto odzwierciedlają zdolność przemysłu unijnego do samofinansowania swojej działalności. W okresie badanym przepływy pieniężne netto zmniejszyły się o 42 %. Wyniki analizy poszczególnych lat wykazują nieregularność zmian tego wskaźnika. Początkowy drastyczny spadek o 66 % pomiędzy 2012 a 2013 r. i następujący po nim wzrost o 60 punktów procentowych w 2014 r., dalszy nieznaczny wzrost o 6 punktów procentowych w 2015 r., po którym nastąpił drastyczny spadek o 42 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(171)

Istotny spadek przepływów pieniężnych przemysłu unijnego wynikał głównie ze znaczącego spadku rentowności, jak wyjaśniono w motywie 169 powyżej.

(172)

W okresie badanym roczna wartość inwestycji w produkcję produktu podobnego dokonanych przez przemysł unijny zmniejszyła się o 9 %, czyli z 7,7 mln EUR w 2012 r. do 7,0 mln EUR w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(173)

Zwrot z inwestycji to zysk jako odsetek wartości księgowej netto inwestycji. W przemyśle Unii zwrot z inwestycji z produkcji i sprzedaży produktu podobnego zmniejszył się w okresie badanym o 47 %.

(174)

Dochodzenie wykazało, że mimo obowiązujących środków w przypadku większości wskaźników szkody odnotowano negatywne zmiany, a sytuacja gospodarcza i finansowa przemysłu unijnego pogorszyła się w okresie badanym.

(175)

Przemysł unijny stracił 4 % swojego udziału w rynku i odnotowywał coraz niższe zyski oraz spadek przepływów pieniężnych, ilości inwestycji i zwrotu z inwestycji.

(176)

Te negatywne tendencje zbiegły się w czasie ze znaczącym wzrostem konsumpcji w Unii wynoszącym 16 % w okresie badanym. W tym samym czasie stale powiększała się wielkość przywozu z Indii, jak również jego udział w rynku unijnym.

(177)

Wspomniany przywóz towarów subsydiowanych z Indii doprowadził do podcięcia cen przemysłu Unii o 12 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, wywierając presję cenową. W istocie presja cenowa w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była wyższa niż w okresie pierwotnego dochodzenia, w trakcie którego podcięcie cenowe wynosiło mniej niż 2 %.

(178)

Przemysł unijny został tym samym zmuszony do obniżenia cen sprzedaży, co stanowiło próbę ograniczenia utraty udziału w rynku. W konsekwencji jego zysk, mimo że wciąż dodatni (3,3 %) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, był niższy od zysku docelowego w wysokości 9,5 % ustalonego w dochodzeniu pierwotnym.

(179)

Równocześnie, jak wskazano w motywie 133 powyżej, przywóz sztab i prętów ze stali nierdzewnej z krajów innych niż Indie osiągał wyższe ceny niż przywóz z Indii i w okresie badanym utracił 2 % udziału w rynku.

(180)

Komisja stwierdziła zatem, że przemysł unijny wciąż ponosił szkody w okresie badanym i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(181)

W celu ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji szkody, w przypadku gdyby środki wobec Indii zostały zniesione, Komisja poddała analizie moce produkcyjne oraz wolne moce produkcyjne w Indiach, wywóz z Indii do innych państw oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(182)

Jak wyjaśniono w motywie 105 powyżej, według ostrożnych szacunków wolne moce produkcyjne Indii wynoszą około 156 000 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co odpowiada już 50 % konsumpcji w Unii w tym okresie.

(183)

Komisja zauważyła również, że po obniżeniu stawek celnych dla przedsiębiorstwa Viraj do 0 % w 2013 r., w wyniku przeglądu, o którym mowa w motywie 3 powyżej, producent ten znacząco zwiększył swoją obecność na rynku unijnym.

(184)

Istotnie między 2013 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym przedsiębiorstwo Viraj przejęło ponad połowę udziałów w indyjskim wywozie do Unii. W tym okresie przywóz prowadzony przez przedsiębiorstwo Viraj uległ niemal potrojeniu, zwiększając jego udział o ponad 60 %.

(185)

W tym samym okresie wielkość przywozu towarów z Indii wzrosła o 64 %, a ich udział w rynku unijnym wzrósł o 40 %. W zdecydowanej większości wzrost ten był spowodowany znacząco rosnącym przywozem prowadzonym przez przedsiębiorstwo Viraj. Wskazuje to na wzrost atrakcyjności rynku unijnego dla indyjskich producentów. W tym samym okresie udział przemysłu unijnego w rynku spadł o 3 punkty procentowe, a jego rentowność obniżyła się o prawie 5 punktów procentowych, co doprowadziło do pogorszenia się jego sytuacji.

(186)

Poziom cenowy wywozu z Indii do innych państw jest porównywalny z poziomem cenowym ich wywozu do Unii.

(187)

W związku z atrakcyjnością rynku unijnego opisaną w motywach 105, 182 i 183 powyżej, w przypadku uchylenia środków przynajmniej część tych wolnych mocy produkcyjnych najprawdopodobniej zostanie przekierowana na rynek Unii. Ponadto, jak opisano w motywie 107 powyżej, działalność indyjskich producentów jest w dużej mierze zorientowana na wywóz.

(188)

Przywóz z Indii podcina unijne ceny sprzedaży o 12 %. Można z tego wywnioskować, jaki byłby prawdopodobny poziom cenowy przywozu z Indii w przypadku uchylenia środków. W związku z tym prawdopodobne jest, iż presja cenowa na rynku unijnym znacznie wzrośnie, jeżeli środek zostanie uchylony, powodując tym samym dalsze pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(189)

Na tej podstawie stwierdzono, że przy braku środków indyjscy producenci eksportujący prawdopodobnie zwiększą swoją obecność na rynku unijnym pod względem zarówno wielkości przywozu, jak i udziałów w rynku i to po cenach subsydiowanych znacząco podcinających ceny sprzedaży przemysłu unijnego.

(190)

Doprowadziłoby to do zwiększenia presji cenowej na rynku unijnym, co miałoby negatywny wpływ na rentowność i sytuację finansową przemysłu unijnego, dalej pogarszając sytuację gospodarczą przemysłu unijnego.

(191)

Komisja stwierdziła zatem, że istnieje duże prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku zniesienia środków.

(192)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie obowiązujących środków wyrównawczych wobec Indii nie zaszkodzi interesowi Unii jako całości.

(193)

Komisja określiła interes Unii na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu unijnego, interesu importerów oraz interesu użytkowników. Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag zgodnie z art. 31 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(194)

Na tej podstawie Komisja zbadała, czy istniały przekonujące powody mogące prowadzić do wniosku, że utrzymanie w mocy obecnych środków nie leży w interesie Unii pomimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji subsydiowania i kontynuacji szkody.

(195)

Jak wyjaśniono w motywie 153 powyżej, środki nie uchroniły przemysłu unijnego przed utratą 4 % udziału w rynku w okresie objętym badaniem.

(196)

Jednocześnie w motywie 188 powyżej Komisja stwierdziła również, że w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków wyrównawczych wprowadzonych wobec przywozu z Indii prawdopodobnie nastąpiłoby pogorszenie sytuacji przemysłu unijnego.

(197)

Dlatego też Komisja stwierdziła, że dalsze stosowanie środków wobec przywozu z Indii przyniesie korzyści przemysłowi unijnemu.

(198)

Komisja wysłała kwestionariusze do dwóch współpracujących importerów. Jak wspomniano w motywie 23 powyżej, żaden z nich ani nie odpowiedział, ani w żaden inny sposób nie współpracował w ramach tego dochodzenia. Nie ujawnili się żadni inni importerzy.

(199)

Komisja stwierdziła więc, iż nie ma przesłanek wskazujących, że utrzymanie środków będzie miało negatywny wpływ na importerów, który przewyższy pozytywne oddziaływanie środków.

(200)

Jak wspomniano w motywie 20 powyżej, żaden użytkownik w Unii nie zgłosił się po wszczęciu dochodzenia ani w żaden inny sposób nie współpracował w jego ramach.

(201)

Sztaby i pręty ze stali nierdzewnej są stosowane w wielu gałęziach przemysłu, w tym w przemyśle motoryzacyjnym, w przemyśle artykułów gospodarstwa domowego, przemyśle sprzętu medycznego i laboratoryjnego itp.

(202)

Mimo to, jak stwierdziła Komisja w pierwotnym dochodzeniu, użytkownicy stanowią jedynie przedsiębiorstwa pośredniczące, które wytwarzają i dostarczają części składowe dla wyżej wymienionych zastosowań.

(203)

W związku z tym użytkownicy ci są w stanie przenieść na użytkowników końcowych całość lub niemal całość wzrostu cen wynikającego z nałożenia cła wyrównawczego, przy czym dla tych ostatnich wpływ takich środków jest nieznaczny.

(204)

Ustalenia te zostały potwierdzone w obecnym przeglądzie, ponieważ w toku dochodzenia nie ujawniono żadnych wskazań, które podważałyby to pierwotne twierdzenie w odniesieniu do okresu po wprowadzeniu obowiązujących środków.

(205)

Ponadto, mimo że środki obowiązują od 2011 r., użytkownicy w Unii w dalszym ciągu zaopatrywali się m.in. w Indiach. Użytkownicy nie przedstawili żadnych informacji wskazujących, że wystąpiły jakiekolwiek trudności w znalezieniu innych źródeł dostaw, podobnie w toku dochodzenia nie ujawniono takich informacji.

(206)

Na tej podstawie i zgodnie z wnioskami wynikającymi z dochodzenia pierwotnego Komisja stwierdziła, że dalsze stosowanie środków nie wywrze znaczącego negatywnego wpływu na użytkowników.

(207)

W świetle powyższych ustaleń Komisja uznała, że brakuje przekonujących powodów, aby stwierdzić, że rozszerzenie istniejących środków wyrównawczych w odniesieniu do przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii nie leży w interesie Unii.

(208)

Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano utrzymać obowiązujące środki wyrównawcze. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji oraz złożyć wniosek o przesłuchanie przed Komisją lub przed rzecznikiem praw stron w postępowaniach handlowych. Przedstawione uwagi i komentarze zostały należycie uwzględnione.

(209)

Z powyższych ustaleń wynika, że zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego środki wyrównawcze stosowane względem przywozu sztab i prętów ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii, wprowadzone rozporządzeniem w sprawie ceł ostatecznych w brzmieniu nadanym rozporządzeniem zmieniającym, powinny zostać utrzymane.

(210)

Indywidualne stawki ceł wyrównawczych dla przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu stosuje się wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez te przedsiębiorstwa, a zatem przez określone wskazane osoby prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(211)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła wyrównawczego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (7) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających na przykład z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmian w obrębie podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie następnie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(212)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (8),