17.11.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 300/1

(1)

W wyniku dochodzenia antydumpingowego („dochodzenie pierwotne”) Rada nałożyła rozporządzeniem (WE) nr 1467/2004 (2) ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych politereftalanów etylenu (PET) pochodzących między innymi z Chińskiej Republiki Ludowej („ostateczne środki antydumpingowe”). Nałożone poziomy cła wynosiły maksymalnie 22,9 %, co odpowiadało 184 EUR/t w przypadku przywozu pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”).

(2)

W następstwie przeglądu pod kątem nowego eksportera, zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, Rada, rozporządzeniem (WE) nr 2167/2005 (3) zmieniła rozporządzenie (WE) nr 1467/2004.

(3)

Po opublikowaniu zawiadomienia o przyszłym wygaśnięciu (4) obowiązujących ostatecznych środków antydumpingowych Komisja otrzymała w dniu 13 maja 2009 r. wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Komitet ds. Politereftalanów Etylenu stowarzyszenia Plastics Europe („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 50 %, całkowitej unijnej produkcji PET.

(4)

W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(5)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia. W dniu 18 sierpnia 2009 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu o wszczęciu (5) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Zaznaczyć należy, że w dniu 3 września 2009 r. Komisja ogłosiła również wszczęcie postępowania antydumpingowego (6), zgodnie z art. 5 rozporządzenia podstawowego, oraz wszczęcie postępowania antysubsydyjnego (7), zgodnie z art. 10 rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (8), w odniesieniu do przywozu niektórych PET pochodzących z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

(7)

Rozporządzeniem (UE) nr 857/2010 opublikowanym w dniu 29 września 2010 r. Rada nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych politereftalanów etylenu pochodzących z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich (9). W tym samym czasie Komisja zakończyła postępowanie antydumpingowe (10).

(8)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu objęło okres od dnia 1 lipca 2008 r. do dnia 30 czerwca 2009 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”). Badanie tendencji istotnych z punktu widzenia oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do zakończenia ODP („okres badany”).

(9)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia skarżących producentów, innych znanych producentów unijnych, importerów i przedsiębiorstwa handlowe, znanych użytkowników i ich stowarzyszenia, producentów eksportujących, a także przedstawicieli państwa wywozu, którego to dotyczy. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz zgłoszenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(10)

Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(11)

Ze względu na dużą liczbę producentów unijnych, producentów eksportujących oraz importerów za właściwe uznano zbadanie, zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego, czy należy przeprowadzić kontrolę wyrywkową. Aby Komisja mogła podjąć decyzję, czy konieczne są kontrole wyrywkowe, i w razie potrzeby dokonać doboru próby, wymienione powyżej strony wezwano do zgłoszenia się w ciągu 15 dni od wszczęcia przeglądu i do przedstawienia Komisji informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(12)

Czternastu producentów unijnych przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie ich do próby. Na podstawie informacji otrzymanych od współpracujących producentów unijnych Komisja dokonała doboru próby, włączając do niej pięciu unijnych producentów reprezentujących 65 % sprzedaży dokonywanej przez wszystkich współpracujących producentów unijnych dla niepowiązanych klientów w UE.

(13)

Ponieważ tylko dwóch chińskich producentów eksportujących dostarczyło żądanych informacji, nie było konieczne dokonanie doboru próby.

(14)

Tylko jeden agent importowy przedstawił wymagane informacje i zgodził się na włączenie do próby. Z tego względu dobór próby w odniesieniu do niepowiązanych importerów nie był potrzebny.

(15)

Komisja rozesłała kwestionariusze do objętych próbą unijnych producentów, do producentów eksportujących, oraz do wszystkich zainteresowanych użytkowników i dostawców, a także do innych podmiotów, które zgłosiły się w terminach ustalonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Kwestionariusze wysłano także do znanych producentów w USA („przewidywane państwo analogiczne”).

(16)

Odpowiedzi otrzymano od pięciu unijnych producentów objętych próbą, siedmiu użytkowników w Unii, trzech dostawców surowców oraz dwóch producentów z USA. Ponadto siedmiu współpracujących producentów unijnych dostarczyło wymagane ogólne dane do celów analizy szkody. Nie uzyskano jednak odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od chińskich producentów eksportujących.

(17)

Podczas dochodzenia jeden z pięciu objętych próbą producentów unijnych nie był w stanie dostarczyć wszystkich wymaganych danych, wskutek czego próbę trzeba było odpowiednio zmniejszyć do czterech producentów, których sprzedaż stanowi 47 % sprzedaży wszystkich współpracujących producentów.

(18)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(19)

Produktem objętym postępowaniem jest ten sam produkt, którego dotyczyło pierwotne dochodzenie, tj. politereftalan etylenu o liczbie lepkościowej równej 78 ml/g lub wyższej, zgodnie z normą ISO 1628-5, obecnie objęty kodem CN 39076020 i pochodzący z ChRL.

(20)

W dochodzeniu przeglądowym potwierdzono wyniki pierwotnego dochodzenia, w którym stwierdzono, że produkt objęty postępowaniem oraz produkty produkowane i sprzedawane przez producentów eksportujących na krajowych rynkach oraz do państw trzecich, a także produkty produkowane i sprzedawane przez producentów unijnych mają te same podstawowe cechy fizyczne i chemiczne oraz te same zastosowania. Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Jak wyjaśniono powyżej, nie było potrzeby stosowania badania wyrywkowego w odniesieniu do producentów eksportujących z ChRL.

(22)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy w związku z wygaśnięciem obowiązujących środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(23)

Biorąc pod uwagę brak znaczących wielkości przywozu z ChRL do Unii, nie były one podstawą ustalenia reprezentatywnego dumpingu. Z tego względu nie dokonano obliczeń dumpingu na podstawie cen eksportowych z ChRL i w dochodzeniu skupiono się na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu.

(24)

Zważywszy, że żaden producent eksportujący z ChRL nie podjął współpracy w dochodzeniu, przedstawione poniżej wnioski opierają się na faktach dostępnych zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie danych Eurostatu oraz informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu.

(25)

Ponieważ żaden producent eksportujący z ChRL nie podjął współpracy, porównano krajowe ceny sprzedaży w państwie trzecim o gospodarce rynkowej z cenami eksportowymi z ChRL do państw trzecich, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(26)

W związku z tym, że ChRL jest gospodarską w okresie transformacji, oraz zgodnie z przepisami art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną trzeba było określić na podstawie ceny lub skonstruowanej wartości normalnej uzyskiwanej w państwie trzecim o gospodarce rynkowej („kraj analogiczny”) lub na podstawie ceny stosowanej przy wywozie z kraju analogicznego do innych państw, w tym państw Unii, a w przypadku gdy jest to niemożliwe, na podstawie innej uzasadnionej metody, w tym na podstawie ceny faktycznie płaconej lub należnej w Unii za produkt podobny, w stosownych przypadkach odpowiednio skorygowanej, tak by uwzględniała rozsądną marżę zysku.

(27)

W zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu przewidywano porównanie z USA jako właściwym państwem analogicznym dla celów ustalenia wartości normalnej dla ChRL, a zainteresowane strony zostały poproszone o zgłaszanie uwag w tej sprawie. Nie otrzymano w tej sprawie żadnych uwag ani zastrzeżeń od żadnej ze stron. USA wykorzystano jako państwo analogiczne w dochodzeniu pierwotnym. Uważa się zatem, że USA jest właściwym państwem analogicznym.

(28)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego wartość normalna została określona na podstawie zweryfikowanej informacji uzyskanej od producentów w państwie analogicznym, tj. na podstawie ceny uiszczonej lub należnej na rynku krajowym w USA za typy produktów sprzedawanych w zwykłym obrocie handlowym.

(29)

W rezultacie wartość normalną ustalono jako średnią ważoną cenę sprzedaży krajowej klientom niepowiązanym przez współpracujących producentów w USA.

(30)

W pierwszej kolejności ustalono, w odniesieniu do każdego z dwóch współpracujących producentów eksportujących z USA, czy ich łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego konsumentom niezależnym była reprezentatywna w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tj. czy stanowiła co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży produktu objętego postępowaniem wywożonego do Unii. Sprzedaż krajową obu producentów z USA uznano za dostatecznie reprezentatywną w okresie objętym dochodzeniem.

(31)

Następnie Komisja zbadała, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego może być traktowana jako dokonana w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie – w odniesieniu do produktu podobnego sprzedawanego na rynku USA – proporcji krajowej sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom w ODP.

(32)

Wielkość dokonanej z zyskiem sprzedaży produktu podobnego wynosiła mniej niż 80 % całkowitej wielkości sprzedaży tego produktu, w związku z czym wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona sprzedaży z zyskiem.

(33)

Jak wyjaśniono powyżej, wobec braku znaczących wielkości przywozu oraz braku współpracy ze strony producentów eksportujących z ChRL, cenę eksportową zbadano na podstawie dostępnych danych pochodzących ze statystyk wywozu ChRL dotyczących ilości i wartości wywozu z ChRL do trzech najważniejszych rynków eksportowych (Japonii, Ukrainy i Stanów Zjednoczonych), a więc najlepszych dostępnych informacji zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Wywóz do tych rynków stanowił około 50 % wywozu z ChRL produktu objętego dochodzeniem.

(34)

Dane ze statystyk wywozu ChRL wskazują, że ceny eksportowe do wymienionych powyżej państw trzecich były niższe od ustalonej wartości normalnej dla ChRL. W istocie, podczas dochodzenia stwierdzono, że w ujęciu ogólnym różnica cen w ODP mieściła się w zakresie między 14 % a 38 %. Fakt ten wskazuje na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu przy wywozie do Unii w przypadku uchylenia środków.

(35)

Ze względu na brak innych informacji dotyczących produkcji i mocy produkcyjnych analizę przeprowadzono zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, na podstawie informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu.

(36)

Na podstawie dostępnych informacji oraz wobec braku danych, które wskazywałyby inaczej, ustalono, że moce produkcyjne w ChRL zwiększyły się o 16 % w badanym okresie. W ODP wykorzystanie mocy produkcyjnych utrzymywało się na poziomie około 72 %. Wolne moce produkcyjne były zatem znaczne i przekraczały 700 000 ton. Uruchamiając te wolne moce produkcyjne, chińska produkcja mogłaby dostarczyć do 23 % konsumpcji Unii.

(37)

Ponadto ze względu na to, że moce produkcyjne w ChRL prawdopodobnie będą rosły znacznie szybciej niż krajowy popyt, można się spodziewać, że duża część zwiększonej produkcji będzie przeznaczona na wywóz.

(38)

Biorąc pod uwagę fakt, że ceny wywozu produktu objętego dochodzeniem do państw będących głównymi rynkami eksportowymi ChRL są niższe od wartości normalnej ustalonej dla ODP, oraz uwzględniając rosnące wolne moce produkcyjne, prawdopodobne jest, że w sytuacji zniesienia środków zwiększyłaby się wielkość chińskiego wywozu do UE po cenach dumpingowych.

(39)

W związku z powyższym istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków.

(40)

W ODP produkt podobny był wytwarzany przez 17 producentów unijnych. Produkcję osiąganą przez tych producentów (której wielkość ustalono na podstawie danych uzyskanych od współpracujących producentów i – w przypadku innych producentów unijnych – na podstawie danych zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu) uznaje się zatem za produkcję unijną w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(41)

Z tych 17 producentów w toku dochodzenia w pełni współpracowało 12 producentów. Ustalono, że tych 12 producentów stanowi znaczną część, w tym przypadku ponad 80 %, całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego. Dlatego też wymienionych 12 współpracujących producentów stanowi przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i są oni dalej określani terminem „przemysł unijny”. Pozostali producenci unijni są zwani dalej „innymi producentami unijnymi”. Ci inni producenci unijni nie poparli aktywnie skargi ani nie zgłosili wobec niej sprzeciwu.

(42)

Do celów analizy szkody ustanowiono wskaźniki szkody na następujących dwóch poziomach:

(43)

Stwierdzono, że rynek PET w UE cechuje się względnie dużą liczbą producentów należących zwykle do większych grup, których siedziby mieszczą się poza UE. Obecnie rynek przechodzi proces konsolidacji, w związku z czym odnotowano ostatnio szereg przypadków przejęcia i zamknięcia. Na przykład od 2009 r. zamknięto zakłady produkujące PET – Tergal Fibers (Francja), Invista (Niemcy) i Artenius (Zjednoczone Królestwo), podczas gdy przedsiębiorstwo Indorama przejęło byłe zakłady Eastman w Zjednoczonym Królestwie i Niderlandach.

(44)

Konsumpcję w Unii określono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego na rynku unijnym, danych dotyczących wielkości przywozu dla rynku unijnego uzyskanych z Eurostatu i, w odniesieniu do innych producentów unijnych, na podstawie szacunków w oparciu o wniosek o dokonanie przeglądu.

(45)

Konsumpcja w UE produktu objętego dochodzeniem wzrosła o 11 % między 2006 r. a ODP. W ujęciu szczegółowym widoczny popyt w 2007 r. wzrósł o 8 %, nieznacznie spadł (o 2 punkty procentowe) w latach 2007–2008 i wzrósł o kolejne 5 punktów procentowych między 2008 r. a ODP.

Tabela 1

(46)

Wielkość przywozu po cenach dumpingowych produktu objętego postępowaniem do UE pozostawała na stosunkowo niskim poziomie, a nawet się zmniejszyła w badanym okresie. W ODP wielkość ta osiągnęła 13 483 ton, co stanowiło 0,4 % udziału w rynku. Ceny importu z Chin pozostawały stabilne w okresie między 2006 r. a 2008 r., a następnie gwałtownie spadły do 897 EUR/t na poziomie CIF w ODP, tj. o 12 punktów procentowych w stosunku do cen w 2008 r.

Tabela 2

(47)

Jak wspomniano powyżej w motywie 6 i następnych, równolegle do niniejszego przeglądu przeprowadzono także postępowanie antydumpingowe i antysubsydyjne dotyczące przywozu PET z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

(48)

Wielkość przywozu z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich do UE zwiększyła się znacząco w okresie badanym i osiągnęła 304 202 tony w ODP, co stanowiło 10,2 % udziału w rynku. Ceny tego przywozu były jeszcze niższe niż ceny przywozu z ChRL.

Tabela 3

(49)

Przywóz z Republiki Korei podlegał cłom antydumpingowym od 2000 r. Dwa przedsiębiorstwa koreańskie są jednak objęte zerową stawką cła antydumpingowego, przy czym dochodzenie wykazało, że wielkość przywozu z Republiki Korei utrzymuje się na wysokim poziomie i wzrosła znacząco w okresie badanym. Przywóz z Korei wzrósł o prawie 150 % w okresie między 2006 r. a ODP, a odpowiadający mu udział w rynku zwiększył się z 3,5 % w 2006 r. do 7,7 % w ODP.

Tabela 4

(50)

Średnia cena przywozu z Korei była ogólnie nieco niższa od średnich cen producentów unijnych. Koreańskie ceny były jednak wyższe od średnich cen z ChRL.

(51)

Wielkość przywozu z innych państw trzecich produktu objętego postępowaniem do UE zwiększyła się nieznacznie w okresie badanym i osiągnęła 428 396 ton w ODP, co stanowiło 14,3 % udziału w rynku. Ceny przywozu z tych państw były stosunkowo wysokie i przekraczały odpowiadające im ceny przywozu z ChRL oraz państw objętych równoległymi dochodzeniami, a także średni poziom cen przemysłu unijnego.

Tabela 5

(52)

Na podstawie powyższego można wywnioskować, że przywóz z innych państw trzecich nie miał żadnego negatywnego wpływu na sytuację przemysłu unijnego.

(53)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego zbadano wszystkie czynniki ekonomiczne i wskaźniki mające wpływ na stan przemysłu unijnego w okresie badanym.

(54)

Produkcja unijna spadła o 4 % między 2006 r. a ODP. W ujęciu szczegółowym produkcja wzrosła o 5 % w 2007 r., osiągając poziom ok. 2 570 000 ton, ale w 2008 r. spadła gwałtownie o 10 punktów procentowych w porównaniu z rokiem 2007, a następnie wzrosła nieznacznie o 1 punkt procentowy w okresie między 2008 r. a ODP, osiągając poziom ok. 2 300 000 ton.

Tabela 6

(55)

Moce produkcyjne producentów unijnych wzrosły o 15 % w okresie badanym. W ujęciu szczegółowym moce produkcyjne wzrosły o 1 % w 2007 r., o kolejne 5 punktów procentowych w 2008 r. i o następne 9 punktów procentowych w ODP.

Tabela 7

(56)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych wynosiło 83 % w 2006 r., wzrosło do 87 % w 2007 r., ale później spadło do 75 % w 2008 r. i do zaledwie 69 % w ODP. Spadek poziomu wykorzystania mocy produkcyjnych w 2008 r. i w ODP odzwierciedlał spadek produkcji i zwiększenie mocy produkcyjnych, jakie odnotowano w tym okresie.

(57)

Wielkość sprzedaży prowadzonej przez producentów unijnych na rzecz niepowiązanych klientów na rynku unijnym w okresie badanym nieznacznie się zmniejszyła. Sprzedaż wzrosła o 5 % w 2007 r., ale w roku następnym spadła nieznacznie poniżej poziomu z 2006 r., a w ODP była o 3 % niższa niż w 2006 r., wynosząc ok. 2 100 000 ton. Z uwagi na ograniczoną wielkość zapasów rozwój sprzedaży ściśle odzwierciedla rozwój produkcji.

Tabela 8

(58)

W okresie badanym unijni producenci stracili 10 punktów procentowych udziału w rynku, odnotowując spadek z 85 % w 2006 r. do 75 % w ODP. Ten spadek udziału w rynku odzwierciedla fakt, iż mimo wzrostu konsumpcji, sprzedaż przemysłu unijnego obniżyła się o 3 % w okresie badanym. Należy zauważyć, że tę tendencję spadkową odnotowano również w przypadku objętych próbą producentów unijnych.

Tabela 9

(59)

Między 2006 r. a ODP, podczas gdy konsumpcja w Unii wzrosła o 11 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez producentów unijnych na rynku unijnym spadła o 3 %, a udział w rynku producentów unijnych zmniejszył się o 10 punktów procentowych. Stwierdza się zatem, że producenci unijni nie mogli w żaden sposób skorzystać ze wzrostu na rynku.

(60)

Poziom zatrudnienia u producentów unijnych zmniejszył się o 15 % w okresie pomiędzy 2006 r. a ODP. W ujęciu szczegółowym liczba zatrudnionych znacząco spadła z 2 400 w 2006 r. do 2 100 w 2007 r., co odpowiada spadkowi o 13 %, i utrzymywała się na poziomie bliskim temu poziomowi w 2008 r. i w ODP. Spadek, jaki nastąpił w 2007 r., odzwierciedla działania restrukturyzacyjne wielu producentów w UE.

Tabela 10

(61)

Wydajność siły roboczej producentów unijnych mierzona jako produkcja (w tonach) na osobę zatrudnioną rocznie wzrosła w okresie badanym o 12 %. Dane te świadczą o tym, że spadek produkcji następował wolniej niż spadek poziomu zatrudnienia, i wskazują na większą wydajność producentów unijnych. Jest to szczególnie wyraźne w 2007 r., gdy produkcja wzrosła, podczas gdy poziom zatrudnienia obniżył się, a wydajność była o 21 % wyższa niż w 2006 r.

Tabela 11

(62)

Średnie roczne ceny sprzedaży ustalone przez producentów unijnych na rynku unijnym dla niepowiązanych klientów pozostały stabilne w latach 2006–2008 na poziomie około 1 100 EUR/t. W ODP średnia roczna cena sprzedaży spadła o 12 % i osiągnęła poziom 977 EUR/t. Średnia roczna cena sprzedaży nie odzwierciedla miesięcznych, a tym bardziej dziennych wahań cen PET na rynku europejskim (i światowym), ale uważa się, że w wystarczającym stopniu odzwierciedla ona tendencję w okresie badanym. Ceny sprzedaży PET zwykle zależą od trendów cenowych jego podstawowych surowców (głównie oczyszczonego kwasu tereftalowego – PTA oraz glikolu monoetylenowego – MEG), ponieważ stanowią one do 80 % całkowitego kosztu PET.

Tabela 12

(63)

Należy przypomnieć, że z uwagi na obecne bardzo małe wielkości przywozu PET z ChRL nie dokonano obliczeń dumpingu. Jak wyjaśniono w motywie 39, stwierdzono jednak prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu na podstawie cen stosowanych wobec państw trzecich oraz nadwyżki mocy produkcyjnych. W odniesieniu do poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu, wspomnieć należy, że po nałożeniu ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz z ChRL, przemysł unijny stanął wobec problemu subsydiowanego przywozu z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, co poskutkowało nałożeniem tymczasowych środków wyrównawczych w czerwcu 2010 r. (11) Nie dało się zatem stwierdzić rzeczywistej poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu i uznaje się, że przemysł unijny jest nadal podatny na szkodliwe wpływy przywozu po cenach dumpingowych na rynek unijny.

(64)

Stan zapasów końcowych producentów objętych próbą zmniejszył się o 22 % między 2006 r. a ODP. Trzeba zaznaczyć, że zapasy stanowią poniżej 5 % rocznej produkcji, a zatem znaczenie tego wskaźnika dla celów analizy szkody jest ograniczone.

Tabela 13

(65)

Roczne koszty pracy wzrosły o 11 % w latach 2006–2007, a następnie w 2008 r. spadły o 2 punkty procentowe w porównaniu z rokiem 2007, a w ODP o kolejne 9 punktów procentowych w porównaniu z rokiem 2008, osiągając poziom z 2006 r. Koszty pracy utrzymywały się zatem na ogólnie stabilnym poziomie.

Tabela 14

(66)

W okresie badanym rentowność sprzedaży produktu podobnego niepowiązanym klientom na rynku unijnym, prowadzonej przez objętych próbą producentów, wyrażona jako odsetek sprzedaży netto, pozostała na poziomie ujemnym i, co więcej, obniżyła się z – 6,9 % do – 7,5 %. W ujęciu szczegółowym sytuacja producentów objętych próbą pod względem rentowności poprawiła się w 2007 r., gdy straty netto stanowiły jedynie – 1,5 % sprzedaży netto, ale w 2008 r. straty wzrosły gwałtownie do – 9,3 %. Sytuacja uległa nieznacznej poprawie w ODP.

Tabela 15

(67)

Zwrot z inwestycji wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji był zasadniczo zgodny z tendencją dotyczącą rentowności. Zwiększył się on z poziomu – 9,6 % w 2006 r. do – 3,1 % w 2007 r. Następnie zmniejszył się do – 16,8 % w 2008 r. i wzrósł ponownie w ODP do – 12,3 %. W ujęciu ogólnym zwrot z inwestycji pozostał ujemny, a w badanym okresie obniżył się o 2,7 punktu procentowego.

(68)

Przepływy pieniężne netto z działalności operacyjnej w 2006 r. wyniosły prawie – 18,5 mln EUR. Wyniki znacznie się poprawiły w 2007 r., kiedy przepływy osiągnęły wartość dodatnią 19,5 mln EUR, ale w 2008 r. bardzo się pogorszyły (– 42 mln EUR), aż wreszcie osiągnęły – 11 mln EUR w ODP. W ujęciu ogólnym przepływ środków pieniężnych w badanym okresie poprawił się, chociaż pozostał ujemny.

(69)

Nie było oznak trudności w pozyskiwaniu kapitału ze strony przemysłu unijnego, głównie z uwagi na fakt, że niektórzy producenci połączyli się w większe grupy.

Tabela 16

(70)

Roczne inwestycje przedsiębiorstw objętych próbą w produkcję produktu podobnego zmniejszyły się o 34 % w latach 2006–2007 i o kolejne 59 punktów procentowych w latach 2007–2008, a następnie spadły jeszcze nieznacznie w ODP w porównaniu z 2008 r. Ogółem w badanym okresie wartość inwestycji zmniejszyła się o 96 %. Ostry spadek inwestycji można częściowo wyjaśnić faktem, że w latach 2006 i 2007 w celu zwiększenia mocy produkcyjnych dokonano zakupów nowych linii produkcyjnych.

Tabela 17

(71)

Niski poziom inwestycji w 2008 r. i w ODP uznaje się za wynik obecnej delikatnej sytuacji finansowej przemysłu unijnego.

(72)

Analiza danych makroekonomicznych pokazuje, że producenci unijni w okresie badanym zmniejszyli swoją produkcję i sprzedaż. Chociaż odnotowany spadek nie był sam w sobie radykalny, należy postrzegać go w kontekście zwiększonego popytu między rokiem 2006 a ODP, który spowodował spadek udziału producentów unijnych w rynku o 10 punktów procentowych do 75 %.

(73)

Jednocześnie odpowiednie wskaźniki mikroekonomiczne pokazują wyraźne pogorszenie sytuacji gospodarczej producentów unijnych objętych próbą. Rentowność i zwrot z inwestycji pozostały na poziomie ujemnym i w ogólnym ujęciu w okresie między 2006 r. a ODP uległy dalszemu spadkowi. Przepływy pieniężne, mimo ogólnie pozytywnej tendencji, również pozostały na poziomie ujemnym w ODP.

(74)

W związku z powyższym uznaje się, że przemysł unijny nadal ponosi znaczne szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, a jego sytuacja jest bardzo delikatna i wrażliwa, i daleka od poziomu, jakiego można byłoby oczekiwać, gdyby udało się odrobić szkody stwierdzone w pierwotnym dochodzeniu.

(75)

Jak podsumowano w motywie 38, producenci eksportujący w ChRL mają znaczne wolne moce produkcyjne i wyraźny potencjał do zwiększenia wielkości wywozu na rynek unijny.

(76)

Ceny eksportowe CIF do państw trzecich PET pochodzącego z ChRL były niższe od średnich cen przemysłu unijnego w ODP. Trzeba zaznaczyć, że różnice te nie były znaczące, a biorąc pod uwagę, że przywóz ten podlega zwykłemu cłu i pewnym opłatom po przywozie, nie spowodowałby on podcięcia cen przemysłu unijnego obowiązujących w ODP. Należy jednak podkreślić, że informacje pochodzące z równoległego postępowania antysubsydyjnego, o którym mowa w motywie 6, wskazują, że ceny przemysłu unijnego w ODP były znacząco obniżone z powodu subsydiowanego przywozu z Iranu, Pakistanu i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Z faktu, że w ODP nie dochodziło do rzeczywistego podcięcia cenowego, nie wynika zatem, że w przypadku wznowienia przywozu z ChRL, poziom jego cen nie powodowałby szkody.

(77)

W rzeczy samej porównanie rzeczywistych cen importowych z ChRL z niewyrządzającym szkody poziomem cenowym wskazuje, że przywóz z ChRL zaniżałby (niewyrządzające szkody) ceny przemysłu unijnego. W rezultacie wobec braku ceł antydumpingowych na przywóz pochodzący z ChRL jakakolwiek zwiększona ilość przywozu z ChRL po najprawdopodobniej dumpingowych cenach wywarłaby jeszcze silniejszą presję cenową na przemysł unijny i spowodowałaby szkody.

(78)

Ponadto uwzględniając istniejące wolne moce do produkcji PET w ChRL w połączeniu z faktem, iż eksporterzy w ChRL najprawdopodobniej staraliby się odzyskać swoje utracone udziały w rynku, uchylenie środków najprawdopodobniej poskutkowałoby spadkiem cen eksportowych. To wzmocniłoby presję cenową, przez co należałoby się spodziewać negatywnego wpływu na i tak już wrażliwą sytuację przemysłu unijnego, który poniósł znaczne szkody.

(79)

Choć wpływ przywozu z ChRL na obecną niepewną sytuację przemysłu unijnego był ograniczony ze względu na niski poziom przywozu w okresie badanym, sytuacja ta najprawdopodobniej uległaby zmianie w przypadku, gdyby uchylono obowiązujące środki. Istotnie, gdyby środki zostały uchylone a przemysł unijny został narażony na zwiększone wielkości przywozu z ChRL po cenach dumpingowych, spowodowałoby to dalsze pogorszenie i tak już niepewnej sytuacji finansowej i kolejne straty.

(80)

Na tej podstawie stwierdza się, że uchylenie środków wobec ChRL najprawdopodobniej spowodowałoby kontynuację szkody w odniesieniu do przemysłu unijnego.

(81)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Ustalenie interesu Unii polegało na ocenie poszczególnych interesów zainteresowanych stron. Wszystkie zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(82)

Należy przypomnieć, że w dochodzeniu pierwotnym wprowadzenia środków nie uznano za działanie wbrew interesom Unii. Ponadto fakt, że obecne dochodzenie jest przeglądem, a więc analizą sytuacji, w której środki antydumpingowe już obowiązują, umożliwia ocenę ewentualnego negatywnego wpływu na strony, których to dotyczy, spowodowanego przez obecne środki antydumpingowe.

(83)

Na tej podstawie zbadano, czy mimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę, istnieją istotne powody pozwalające na stwierdzenie, że utrzymanie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii.

(84)

Utrzymanie środków antydumpingowych wobec przywozu z państwa objętego postępowaniem zwiększyłoby szanse przemysłu unijnego na osiągnięcie rozsądnego poziomu rentowności oraz pomogłoby uniknąć wyparcia przemysłu unijnego z rynku przez znaczne ilości przywozu po cenach dumpingowych z ChRL. Rzeczywiście istnieje wyraźne prawdopodobieństwo dumpingu wyrządzającego szkodę, dokonywanego w znacznych ilościach, któremu przemysł unijny mógłby nie sprostać. Przemysł unijny zatem odnosiłby nadal korzyści z utrzymania obecnych środków antydumpingowych.

(85)

W związku z powyższym stwierdza się, iż utrzymanie środków antydumpingowych wobec ChRL leżałoby wyraźnie w interesie przemysłu unijnego i innych producentów unijnych.

(86)

Jak zaznaczono powyżej, tylko jeden agent importowy przekazał jakieś informacje w procesie doboru próby. Agent ten stanowczo sprzeciwiał się kontynuacji środków, mimo że nie deklarował przywozu z ChRL. Dlatego stwierdza się, że utrzymanie środków wobec przywozu z ChRL nie będzie miało znacznego wpływu na działalność tego agenta.

(87)

Żaden inny importer nie przedstawił odpowiednich informacji. Z uwagi na fakt, że nadal prowadzony jest przywóz z innych krajów objętych obecnie cłami antydumpingowymi i że możliwy jest przywóz produktu z krajów niepodlegających cłom antydumpingowym (np. z Omanu, USA, Brazylii) stwierdza się, że importerzy mogliby nadal korzystać z alternatywnych źródeł dostaw.

(88)

Biorąc pod uwagę brak dowodów świadczących o tym, że obowiązujące środki miały istotny wpływ na działalność importerów, stwierdza się, że utrzymanie środków nie będzie miało istotnego wpływu na importerów unijnych.

(89)

Trzech dostawców surowców (dwóch dostawców PTA i jeden dostawca MEG) współpracowało w ramach dochodzenia, przedstawiając odpowiedź na kwestionariusz w wyznaczonym terminie. Liczba ich pracowników zatrudnionych w zakładach europejskich i zaangażowanych w produkcję PTA/MEG wynosiła około 700 osób.

(90)

Współpracujący producenci PTA odpowiadają za około 50 % zakupów PTA dokonywanych przez producentów unijnych objętych próbą. Producenci PTA są silnie zależni od sytuacji producentów PET, którzy są ich głównymi klientami. Niskie ceny PET przekładają się na niskie ceny PTA oraz niższe marże dla producentów PTA. W związku z powyższym uważa się, że nałożenie środków na przywóz PET po cenach dumpingowych byłoby korzystne dla producentów PTA.

(91)

Jeżeli chodzi o współpracującego dostawcę MEG, MEG stanowi mniej niż 10 % jego całkowitego obrotu. Należy zauważyć w odniesieniu do MEG, że PET nie jest ani jedynym, ani nawet głównym z możliwych zastosowań MEG, zaś producenci MEG są w mniejszym stopniu uzależnieni od sytuacji w przemyśle PET. Trudności w przemyśle PET mogą jednak wywierać pewien ograniczony wpływ na dostawców MEG, przynajmniej w perspektywie krótko- i średnioterminowej.

(92)

W związku z powyższym stwierdza się, że utrzymanie środków wobec przywozu z ChRL leżałoby w interesie dostawców surowców.

(93)

PET będący przedmiotem niniejszego postępowania (tj. o liczbie lepkościowej co najmniej 78 ml/g, tzw. „PET butelkowy”) jest najczęściej używany do produkcji butelek na wodę i inne napoje. Wykorzystywanie PET do produkcji innych opakowań (na środki spożywcze w postaci stałej lub detergenty) oraz arkuszy, choć coraz częstsze, wciąż jeszcze jest stosunkowo ograniczone. Produkcja butelek z PET przebiega w dwóch etapach: (i) najpierw przygotowuje się preformę poprzez wstrzyknięcie PET do formy; (ii) następnie preformę się rozgrzewa i wydmuchuje się z niej butelkę. Wytwarzanie butelek może być procesem zintegrowanym (tzn. to samo przedsiębiorstwo kupuje PET, produkuje preformę i wydmuchuje z niej butelkę) lub ograniczonym do drugiego etapu (wydmuchiwanie butelki z preformy). Preformy można stosunkowo łatwo przewozić, ponieważ są małe i zwarte, natomiast butelki są niestabilne i ich transport, ze względu na rozmiar, jest bardzo kosztowny.

(94)

Butelki PET są napełniane wodą lub innymi napojami przez rozlewnie. Rozlewnie są często zaangażowane w przemysł PET albo przez zintegrowane wytwarzanie butelek albo poprzez zawieranie umów o przerób z przetwórcami lub wytwórcami butelek, dla których negocjują oni cenę PET z producentem (miękka umowa o przerób usługowy – „soft tolling”) lub nawet sami kupują PET na własne butelki (twarda umowa o przerób usługowy – „hard tolling”).

(95)

Można zatem wyróżnić dwie grupy użytkowników:

(96)

W toku niniejszego dochodzenia podjęto próbę kontaktu z ponad 70 użytkownikami, ale tylko siedmiu z nich (przetwórców i rozlewni) zdecydowało się współpracować, wypełniając kwestionariusz.

(97)

Stwierdzono, że współpracujący użytkownicy sprowadzali jedynie nieznaczne ilości PET z państwa objętego postępowaniem, korzystając przede wszystkim ze źródeł dostaw od producentów unijnych lub w innych państwach.

(98)

Biorąc pod uwagę istnienie alternatywnych źródeł dostaw i fakt, że użytkownicy sprowadzali jedynie bardzo niewielkie ilości produktu objętego postępowaniem z ChRL, stwierdza się, że utrzymanie środków wobec przywozu z ChRL nie będzie miało znacznego negatywnego wpływu na użytkowników w Unii.

(99)

Po ujawnieniu istotnych faktów i wniosków, na podstawie których zamierzano zalecić utrzymanie obowiązujących środków, niektóre zainteresowane strony, w szczególności użytkownicy, przedstawili swoje uwagi.

(100)

Producenci unijni, którzy wystąpili z wnioskiem o dokonanie przeglądu, zasadniczo zgodzili się z wynikami dochodzenia, w szczególności z wnioskami dotyczącymi interesu Unii.

(101)

Z drugiej strony siedmiu użytkowników i jedno stowarzyszenie użytkowników wyraziło stanowczy sprzeciw wobec ponownego nałożenia obowiązujących środków antydumpingowych, twierdząc, że wnioski Komisji dotyczące interesu Unii zawierają istotne braki i błędy; nie uzasadnili oni jednak szczegółowo swoich zarzutów.

(102)

Ze względu na brak dowodów na poparcie zarzutów odnoszących się do rzekomej niedokładności wniosków Komisji, zarzuty te odrzuca się jako bezpodstawne.

(103)

Po ujawnieniu wyników także współpracujący agent importowy wyraził zdecydowany sprzeciw wobec ponownego nałożenia środków.

(104)

Ten podmiot zainteresowany twierdził, że Komisja nie uwzględniła w wystarczający sposób interesu użytkowników PET, którzy jego zdaniem mieliby odnieść szkody na skutek wzrostu cen PET, ponieważ nie mieliby możliwości przerzucenia dalej wzrostu kosztów.

(105)

W tym względzie należy zaznaczyć, że zainteresowana strona nie dostarczyła dowodów, które wykazałyby, w jaki sposób i w jakim stopniu utrzymanie obowiązujących już środków mogłoby w praktyce doprowadzić do wzrostu cen PET na rynku unijnym.

(106)

Należy też powtórzyć, że z uwagi na stosunkowo niski poziom współpracy użytkowników w omawianym dochodzeniu, w dokumentacji nie ma informacji wskazujących, że kontynuacja środków mogłaby mieć nieproporcjonalny wpływ na użytkowników.

(107)

W rezultacie na podstawie dostępnych informacji uznaje się, że utrzymanie środków nie będzie miało nieproporcjonalnego negatywnego wpływu na poziom cen PET w UE, a zatem zarzut dotyczący negatywnego wpływu na użytkowników, przedstawiony przez agenta importowego, zostaje odrzucony.

(108)

Ta sama zainteresowana strona twierdzi, że Komisja nie zbadała wpływu kontynuacji obowiązujących środków na przedsiębiorstwa zajmujące się opakowaniami PET, a zatem analiza interesów Unii jest niepełna i nieprawidłowa.

(109)

W tym względzie należy powtórzyć, że po wszczęciu niniejszego przeglądu zgłosiło się zaledwie siedmiu użytkowników i informacje udostępnione w ramach tego dochodzenia nie pozwoliły na analizę interesów tej podgrupy użytkowników w Unii.

(110)

Uwagi przedstawione po ujawnieniu wyników, w tym uwagi od przedsiębiorstw zajmujących się opakowaniami, nie były (jak wskazano w motywach 101 i 102) poparte dowodami i nie mogły zostać wykorzystane do bardziej wyczerpującej analizy dotyczącej przemysłu opakowaniowego.

(111)

Uwzględniając wszystkie czynniki przedstawione powyżej, stwierdza się, że nie istnieją istotne powody przemawiające przeciwko utrzymaniu obecnych środków antydumpingowych.

(112)

Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Oprócz tego zainteresowanym stronom wyznaczono okres, w którym mogłyby przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji. Przedstawione opinie i uwagi wzięto pod uwagę w przypadkach, w których uznano to za właściwe.

(113)

Z powyższych względów wynika, że zgodnie z art. 11 ust 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu PET pochodzącego z ChRL powinny zostać utrzymane. Przypomina się, że wspomniane środki obejmują określone cła.

(114)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego w odniesieniu do poszczególnych przedsiębiorstw, określone w niniejszym rozporządzeniu, mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez te przedsiębiorstwa, a więc określone wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem wytwarzanego przez jakiekolwiek inne przedsiębiorstwo, które nie jest wymienione z podaniem nazwy i adresu w art. 1 ust. 2, w tym przez jednostki powiązane z wymienionymi przedsiębiorstwami, nie może korzystać z tych stawek i będzie podlegać stawce celnej mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(115)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) powinny być kierowane do Komisji (12), wraz ze wszystkimi właściwymi informacjami, w szczególności dotyczącymi zmian w działalności przedsiębiorstwa w zakresie produkcji, sprzedaży krajowej lub eksportowej, związanej np. z przedmiotową zmianą nazwy lub zmianami odnośnie do podmiotów zajmujących się produkcją i sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie wówczas odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła,