21.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 101/1

(1)

W następstwie wszczęcia w październiku 2004 r. postępowania antydumpingowego (2) Komisja nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 628/2005 (3), tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii, w formie cła ad valorem.

(2)

W dniu 1 lipca 2005 r., rozporządzeniem (WE) nr 1010/2005 (4), Komisja zmieniła formę tymczasowego cła na minimalną cenę importową („MIP”).

(3)

Na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 85/2006 (5) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii („dochodzenie pierwotne” i „rozporządzenie ostateczne”). Ostateczne cło nałożono w formie minimalnej ceny importowej.

(4)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 685/2008 (6), po dokonaniu częściowego przeglądu okresowego, którego zakres ograniczał się do dumpingu i którego celem było określenie potrzeby dalszego stosowania, uchylenia lub zmiany obowiązujących środków, Rada uchyliła środki antydumpingowe nałożone rozporządzeniem ostatecznym.

(5)

Komisja wszczęła z inicjatywy własnej częściowy przegląd okresowy po zwróceniu się przez sąd administracyjny w Tallinie do Europejskiego Trybunał Sprawiedliwości o orzeczenie w trybie prejudycjalnym, czy mrożone kręgosłupy (ości z mięsem rybim) łososia („kręgosłupy łososia”) objęte są jednym z kodów TARIC wymienionych w art. 1 rozporządzenia ostatecznego. Artykuł 1 rozporządzenia ostatecznego nakłada środki na różnych poziomach, w zależności od postaci produktu objętego postępowaniem. Jedną z takich postaci jest „inny (w tym patroszony, bez głowy), świeży, schłodzony lub mrożony”.

(6)

W związku z tym uznano za stosowne zbadać, czy mrożone kręgosłupy łososia są objęte definicją produktu objętego postępowaniem, zwłaszcza w ramach postaci „inny (w tym patroszony, bez głowy), świeży, schłodzony lub mrożony”, a wnioski przeglądu mogą mieć skutek wsteczny od daty nałożenia właściwych środków antydumpingowych.

(7)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym Komisja ogłosiła zawiadomieniem („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (7) wszczęcie częściowego przeglądu okresowego środków antydumpingowych mających zastosowanie w odniesieniu do łososia hodowlanego pochodzącego z Norwegii, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ograniczonego do zbadania zakresu produktu.

(8)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu dochodzenia władze Norwegii, stowarzyszenie producentów norweskich oraz znanych importerów, użytkowników, stowarzyszenia producentów i innych znanych producentów we Wspólnocie. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(9)

Komisja przesłała kwestionariusze wszystkim znanym sobie stronom, których dotyczy dochodzenie, oraz wszystkim pozostałym przedsiębiorstwom, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(10)

W związku z zakresem niniejszego przeglądu częściowego nie ustalono dlań specjalnego okresu prowadzenia dochodzenia. Informacje otrzymane w odpowiedzi na kwestionariusze obejmowały okres od 2005 r. do 2007 r. („okres badany”). Zwrócono się o informacje dotyczące wielkości zakupu, wielkości sprzedaży oraz ich wartości w okresie badanym. Ponadto zwrócono się do zainteresowanych stron o uwagi dotyczące jakichkolwiek różnic lub podobieństw między kręgosłupami łososia a łososiem hodowlanym, z punktu widzenia ich właściwości fizycznych, chemicznych lub biologicznych, zastosowań końcowych, możliwości wymiennego stosowania i istnienia konkurencji między nimi.

(11)

W obecnym dochodzeniu współpracowało dwóch importerów we Wspólnocie oraz norweskie stowarzyszenie producentów; przedłożyli oni podstawowe wymagane informacje.

Komisja zebrała i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do wyjaśnienia zakresu istniejących środków antydumpingowych, oraz przeprowadziła dochodzenia na terenie przedsiębiorstw następujących importerów:

Odbyła również wizytę na terenie zakładu przetwórczego:

(12)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których dokonano niniejszych ustaleń. Zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego stronom wyznaczono okres, w którym mają możliwość przedstawienia swoich uwag odnośnie do przekazanych informacji. Ustne i pisemne uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały wzięte pod uwagę, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

(13)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam, jak w przypadku dochodzenia pierwotnego, tzn. jest to łosoś hodowlany (w odróżnieniu od dzikiego) filetowany bądź niefiletowany, świeży, schłodzony lub mrożony, pochodzący z Norwegii („produkt objęty postępowaniem”). Definicja nie obejmuje innych podobnych produktów otrzymanych z ryb hodowlanych, np. pstrąga tęczowego, biomasy (żywe łososie) oraz dzikiego łososia, i bardziej przetworzonych typów, np. łososia wędzonego.

(14)

Produkt jest obecnie objęty kodami CN ex 0302 12 00, ex 0303 11 00, ex 0303 19 00, ex 0303 22 00, ex 0304 19 13 oraz ex 0304 29 13, odpowiadającymi różnym jego postaciom (ryby świeże lub chłodzone, filety świeże lub chłodzone, ryby mrożone oraz mrożone filety).

(15)

Aby ocenić, czy kręgosłupy łososia powinny być objęte zakresem produktu opisanym z art. 1 rozporządzenia ostatecznego, zbadano, czy kręgosłupy łososia i łosoś hodowlany mają te same podstawowe właściwości fizyczne lub biologiczne i końcowe zastosowania. W tym względzie zbadano także możliwość wymiennego stosowania i istnienie konkurencji we Wspólnocie między kręgosłupami łososia a pozostałym łososiem hodowlanym.

(16)

Kręgosłup łososia, którego waga zazwyczaj wynosi około 10 % wagi całej ryby, jest produktem ubocznym uzyskanym w procesie filetowania łososia. Po wypatroszeniu i odcięciu głowy otrzymuje się filety przez podział łososia na przynajmniej trzy oddzielne części: dwa filety i kręgosłup, przy którym wciąż znajdują się niewielkie ilości mięsa. Można osiągnąć większy stopień wykrawania, wykonując takie dodatkowe czynności, jak usunięcie tylnej płetwy, obojczyka, guza kulszowego, płatów brzusznych i skóry.

(17)

Artykuł 1 rozporządzenia ostatecznego odnosi się do różnych postaci łososia hodowlanego, w tym do całej ryby, całej ryby patroszonej z głową i różnych postaci filetów (na wagę, ze skórą, bez skóry).

(18)

Nie ulega wątpliwości, że kręgosłupy łososia nie znajdują się wśród różnych postaci odnoszących się do całej ryby, patroszonej z głową, patroszonej bez głowy ani wśród żadnego rodzaju postaci odnoszących się do filetów, wymienionych w art. 1 rozporządzenia ostatecznego. W przypadku opisanych postaci kręgosłupy łososia można zatem łatwo odróżnić, gdyż mają one, jak podkreślono poniżej, wyraźnie różne właściwości fizyczne.

(19)

Powstaje więc pytanie, czy kręgosłupy łososia można zaliczyć do kategorii „Inny” w art. 1 rozporządzenia ostatecznego, która obejmuje łososia patroszonego, bez głowy (świeżego, schłodzonego lub mrożonego), lecz nie jest wyłącznie zarezerwowana dla tego rodzaju postaci.

(20)

Z tego względu stwierdzono, że rozporządzenie ostateczne wyróżnia jedynie dwa rodzaje produktów: łososia filetowanego i niefiletowanego, tj. łososia w całości. Wynika to w sposób oczywisty z pierwotnego dochodzenia, w którym zbierano informacje odnoszące się jedynie do całych ryb i filetów, ale nie do innych części ryb. W związku z tym obowiązujące MIP zostały zatem obliczone jedynie na podstawie tych informacji. Wydaje się, że mimo iż kręgosłupy łososia nie zostały wyraźnie wykluczone, dochodzenie w tamtym czasie nie miało na celu objęcia kręgosłupów.

(21)

Jak wspomniano powyżej, przy kręgosłupie wciąż znajduje się niewielka ilość mięsa, i mięso to jest również częściowo przeznaczone do spożycia przez ludzi. Kręgosłupy jednak, jak sama nazwa wskazuje, charakteryzują się obecnością ości, zaś łosoś hodowlany, filetowany lub nie, charakteryzuje się głównie obecnością mięsa. Waga kręgosłupa łososia stanowi około 10 % wagi całego łososia, a mięso przy kręgosłupie między 25 a 40 % wagi kręgosłupa. Mięso znajdujące się przy kręgosłupie stanowi więc jedynie od 2,5 do 4 % całej wagi ryby, zaś mięso łososia w stosunku do wagi całej ryby stanowi więcej niż 65 %.

(22)

Stwierdzono więc, że kręgosłupy łososia i łosoś hodowlany, których definicja znajduje się w rozporządzeniu ostatecznym, nie mają tych samych podstawowych właściwości fizycznych.

(23)

Z dochodzenia wynika ponadto, że łosoś hodowlany, którego definicja zawarta jest w rozporządzeniu ostatecznym, posiada wiele zastosowań końcowych wysokiej jakości. Produkt taki może faktycznie być wprowadzany do sprzedaży w postaci patroszonej, z głową lub bez głowy, w postaci filetów, steków lub jako filet wędzony lub marynowany. Produkty takie są zazwyczaj sprzedawane w supermarketach lub poddawane dalszej obróbce i sprzedawane w restauracjach lub wyspecjalizowanych sklepach. Biorąc pod uwagę ich cenę, są one reklamowane jako produkty o wysokiej jakości i można je uznać za produkty zbliżone do luksusowych.

(24)

Bardzo często kręgosłupy łososia uważane są za odpady i są usuwane podczas filetowania. Jeśli kręgosłupy łososia nie zostaną usunięte w miejscu pakowania, gdzie odbywa się filetowanie, są one sprzedawane jako produkty o niskiej jakości i stosowane głównie w paszach zwierzęcych, lecz również jako składniki zup, kotletów mielonych i pasztetów. Jedynie w ograniczonych przypadkach kręgosłupy łososia mogą być wędzone i sprzedane jako takie (tj. bez uprzedniego usunięcia mięsa wokół nich), z przeznaczeniem do spożycia przez ludzi. Waga wędzonego mięsa przy kręgosłupie jest jednak wówczas jeszcze mniejsza.

(25)

Z zebranych informacji wynika, że kręgosłupy łososia mają znacznie niższą wartość niż łosoś hodowlany. W okresie od stycznia 2006 r. do lipca 2008 r. cena przywozu łososia hodowlanego nigdy nie spadła poniżej 2,88 EUR/kg, zaś w tym samym okresie kręgosłupy łososia przywożone były po średniej cenie 0,50 EUR/kg. Należy zauważyć również, że podczas gdy ceny łososia hodowlanego zmieniały się znacznie w wyżej wspomnianym okresie, ceny kręgosłupów łososia nie uległy zmianie.

(26)

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdza się, że oba produkty nie mają tych samych podstawowych zastosowań końcowych i przeznaczone są na różne rynki. Łosoś hodowlany jest produktem wysokiej jakości, podczas gdy kręgosłup łososia jest produktem ubocznym, przeznaczonym na rynek produktów niskiej jakości i używanym głównie jako składnik paszy zwierzęcej lub w przetwórstwie spożywczym.

(27)

Z powyższego wynika, że łosoś hodowlany i kręgosłupy łososia nie mają tych samych końcowych zastosowań podstawowych i nie mogą być wymiennie stosowane.

(28)

Powyższe ustalenia wskazują, że kręgosłupy łososia i łosoś hodowlany, których definicja zawarta jest w rozporządzeniu ostatecznym, nie mają tych samych podstawowych właściwości fizycznych ani tych samych podstawowych zastosowań końcowych. Nie można ich stosować zamiennie i nie konkurują one ze sobą na rynku wspólnotowym. Na tej podstawie stwierdza się, że kręgosłupy łososia i łosoś hodowlany, których definicja znajduje się w art. 1 rozporządzenia ostatecznego, są dwoma odrębnymi produktami. Jako że kręgosłupy łososia nie są objęte zakresem dochodzenia pierwotnego, środki antydumpingowe nie powinny były być nałożone na przywóz kręgosłupów łososia.

(29)

Na podstawie powyższych ustaleń należy uściślić zakres stosowania środków z mocą wsteczną poprzez zmianę rozporządzenia ostatecznego.

(30)

Ponieważ zakres niniejszego dochodzenia przeglądowego ogranicza się do uściślenia zakresu produktu i skoro kręgosłupy łososia nie były objęte dochodzeniem pierwotnym ani nałożonymi w jego wyniku środkami antydumpingowymi, właściwe byłoby wejście w życie ustaleń z datą wejścia w życie rozporządzenia ostatecznego, w szczególności w odniesieniu do przywozu produktów objętych cłem tymczasowym.

(31)

Wskutek tego cła tymczasowe ostatecznie pobrane oraz ostateczne środki antydumpingowe zapłacone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 85/2006 za przywóz kręgosłupów łososia do Wspólnoty powinny być zwrócone lub umorzone. Wnioski o zwrot lub umorzenie należy składać do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowego prawa celnego,