DECYZJA RADY

z dnia 6 kwietnia 2009 r.

dotycząca podpisania i tymczasowego stosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a Antiguą i Barbudą w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

(2009/478/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) ppkt (i), w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie Umowy między Wspólnotą Europejską a Antiguą i Barbudą w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych (zwanej dalej „umową”), z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Tekst umowy jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty deklaracje dołączone do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Przewodniczący Rady jest upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania umowy w imieniu Wspólnoty, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 4

Umowę stosuje się tymczasowo od momentu jej podpisania (3) do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej oficjalnego zawarcia.

(1)  Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 19.

(2)  Dz.U. L 81 z 21.3.2001, s. 1.

(3)  Data podpisania umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

WSPÓLNA DEKLARACJA W ODNIESIENIU DO ISLANDII, NORWEGII, SZWAJCARII I LIECHTENSTEINU

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Wspólnotą Europejską a Norwegią, Islandią, Szwajcarią i Liechtensteinem, w szczególności na mocy umów z dnia 18 maja 1999 r. i dnia 26 października 2004 r. dotyczących włączenia tych krajów we wprowadzanie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen.

W związku z tym wskazane jest, aby władze Norwegii, Islandii, Szwajcarii i Liechtensteinu, z jednej strony, i władze Antigui i Barbudy, z drugiej strony, zawarły niezwłocznie dwustronne umowy o zniesieniu wiz krótkoterminowych na podobnych warunkach jak niniejsza umowa.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WYKŁADNI KATEGORII OSÓB PODRÓŻUJĄCYCH W CELACH WYKONYWANIA DZIAŁALNOŚCI ZAROBKOWEJ, O KTÓREJ MOWA W ART. 3 UST. 2 NINIEJSZEJ UMOWY

Pragnąc zapewnić spójną wykładnię, Umawiające się Strony uzgadniają, na potrzeby niniejszej umowy, że kategoria osób wykonujących działalność zarobkową obejmuje osoby wjeżdżające w celu wykonywania działalności przynoszącej zyski/pracy za wynagrodzeniem na terytorium innej Umawiającej się Strony jako pracownik lub dostawca usług.

Kategoria ta nie obejmuje:

Wdrażanie niniejszej deklaracji jest monitorowane przez wspólny komitet w ramach jego uprawnień na mocy art. 6 umowy, który może zaproponować zmiany tej deklaracji, jeżeli uzna je za konieczne na podstawie doświadczeń Umawiających się Stron.

WSPÓLNA DEKLARACJA W SPRAWIE WYKŁADNI OKRESU TRZECH MIESIĘCY W OKRESIE SZEŚCIU MIESIĘCY NASTĘPUJĄCYCH PO DACIE PIERWSZEGO WJAZDU, JAK OKREŚLONO W ART. 4 NINIEJSZEJ UMOWY

Umawiające się Strony uzgadniają, że maksymalny okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium Antigui i Barbudy lub do strefy Schengen, określony w art. 4 umowy, oznacza albo ciągły pobyt, albo kilka następujących po sobie pobytów, których łączny czas nie przekracza trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy.

WSPÓLNA DEKLARACJA DOTYCZĄCA POINFORMOWANIA OBYWATELI O UMOWIE W SPRAWIE ZNIESIENIA WIZ

Uznając znaczenie zasady przejrzystości dla obywateli Unii Europejskiej i Antigui i Barbudy, Umawiające się Strony zgadzają się zapewnić rozpowszechnienie pełnych informacji o treści i skutkach umowy w sprawie zniesienia wiz i kwestiach powiązanych, takich jak warunki wjazdu.

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Antiguą i Barbudą w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej „Wspólnotą”, oraz

ANTIGUA I BARBUDA, zwane dalej łącznie „Umawiającymi się Stronami”,

MAJĄC NA UWADZE dalszy rozwój przyjaznych stosunków między Umawiającymi się Stronami oraz pragnąc ułatwić podróże poprzez zapewnienie bezwizowego wjazdu i pobytu krótkoterminowego dla swoich obywateli,

UWZGLĘDNIAJĄC rozporządzenie Rady (WE) nr 1932/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (1), między innymi poprzez przeniesienie sześciu krajów trzecich – w tym Antigui i Barbudy – do wykazu krajów trzecich, których obywatele są zwolnieni z wymogu posiadania wiz podczas pobytu krótkoterminowego w państwach członkowskich Unii Europejskiej (UE),

MAJĄC NA UWADZE, że art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1932/2006 stanowi, że zwolnienie z obowiązku wizowego obywateli tych sześciu państw zaczyna obowiązywać dopiero po wejściu w życie umowy w sprawie zwolnienia z obowiązku wizowego, która zostanie zawarta między Wspólnotą Europejską a danym państwem,

UZNAJĄC, że obywatele niektórych państw członkowskich są zwolnieni z obowiązku wizowego podczas podróży do Antigui i Barbudy na okres nieprzekraczający 6 miesięcy, natomiast obywatele pozostałych państw członkowskich podlegają obowiązkowi wizowemu,

PRAGNĄC zagwarantować przestrzeganie zasady równego traktowania wszystkich obywateli UE,

BIORĄC POD UWAGĘ, że osoby podróżujące w celu wykonywania działalności zarobkowej podczas pobytu krótkoterminowego nie są objęte niniejsza umową, i dlatego dla tej kategorii osób obowiązują w dalszym ciągu odpowiednie przepisy prawa wspólnotowego i krajowego państw członkowskich oraz prawa krajowego Antigui i Barbudy, dotyczące obowiązku wizowego lub zwolnienia z takiego obowiązku oraz dostępu do zatrudnienia,

BIORĄC POD UWAGĘ Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii oraz Protokół włączający dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, załączone do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a także potwierdzając, że postanowienia niniejszej umowy nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa i Irlandii,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cel

Niniejsza umowa stanowi, że obywatele Unii Europejskiej i obywatele Antigui i Barbudy mogą podróżować bez wiz na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli ich pobyt nie przekracza trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy.

Artykuł 2

Definicje

Na potrzeby niniejszej umowy:

Artykuł 3

Zakres stosowania

1.   Obywatele Unii Europejskiej posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny lub służbowy/urzędowy wydany przez państwo członkowskie mogą wjechać i przebywać bez wizy na terytorium Antigui i Barbudy przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 1.

Obywatele Antigui i Barbudy posiadający ważny paszport zwykły, dyplomatyczny lub służbowy/urzędowy wydany przez Antiguę i Barbudę mogą wjechać i przebywać bez wizy na terytorium państw członkowskich przez okres pobytu określony w art. 4 ust. 2.

2.   Ustęp 1 nie dotyczy osób podróżujących w celu wykonywania działalności zarobkowej.

W przypadku tej kategorii osób każde państwo członkowskie może indywidualnie podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego na obywateli Antigui i Barbudy lub o jego wycofaniu zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

W przypadku tej kategorii osób Antigua i Barbuda może podjąć decyzję o nałożeniu obowiązku wizowego lub jego zniesieniu w odniesieniu do obywateli poszczególnych państw członkowskich zgodnie ze swoim prawem krajowym.

3.   Zniesienie obowiązku wizowego określone w niniejszej umowie obowiązuje bez uszczerbku dla ustaw Umawiających się Stron dotyczących warunków wjazdu i pobytu krótkoterminowego. Państwa członkowskie oraz Antigua i Barbuda zastrzegają sobie prawo do odmowy wjazdu i pobytu krótkoterminowego na swoich terytoriach, jeśli którykolwiek z powyższych warunków nie jest spełniony.

4.   Zniesienie wiz obowiązuje niezależnie od środka transportu wykorzystywanego do przekroczenia granicy Umawiających się Stron.

5.   Kwestie nieobjęte niniejszą umową są regulowane prawem wspólnotowym, prawem krajowym państw członkowskich lub prawem krajowym Antigui i Barbudy.

Artykuł 4

Czas pobytu

1.   Obywatele Unii Europejskiej mogą przebywać na terytorium Antigui i Barbudy maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium tego państwa.

2.   Obywatele Antigui i Barbudy mogą przebywać w strefie Schengen maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium któregoś z państw członkowskich, stosującego w pełni dorobek Schengen. Przedmiotowy okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy jest obliczany niezależnie od jakiegokolwiek pobytu w państwie członkowskim, które nie stosuje jeszcze w pełni dorobku Schengen.

Obywatele Antigui i Barbudy mogą przebywać maksymalnie przez okres trzech miesięcy w okresie sześciu miesięcy następujących po dacie pierwszego wjazdu na terytorium każdego z państw członkowskich, które nie stosują jeszcze w pełni dorobku Schengen, niezależnie od czasu pobytu liczonego dla strefy Schengen.

3.   Niniejsza umowa nie ma wpływu na możliwość przedłużenia przez Antiguę i Barbudę oraz państwa członkowskie czasu pobytu na ponad trzy miesiące zgodnie z prawem krajowym i wspólnotowym.

Artykuł 5

Terytorialny zakres stosowania

1.   W przypadku Republiki Francuskiej postanowienia niniejszej umowy stosuje się tylko do jej europejskiego obszaru.

2.   W przypadku Królestwa Niderlandów postanowienia niniejszej umowy stosuje się tylko do jego europejskiego obszaru.

Artykuł 6

Wspólny Komitet ds. Zarządzania Umową

1.   Umawiające się Strony powołują wspólny komitet ekspertów (dalej zwany „komitetem”), w skład którego wchodzą przedstawiciele Wspólnoty Europejskiej oraz przedstawiciele Antigui i Barbudy. Wspólnotę reprezentuje Komisja Europejska.

2.   Komitet wykonuje m.in. zadania polegające na:

3.   Posiedzenia komitetu zwoływane są w każdym przypadku, gdy jest to niezbędne, na wniosek jednej z Umawiających się Stron.

4.   Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 7

Stosunek między niniejszą umową a istniejącymi umowami o zniesieniu wiz między państwami członkowskimi a Antiguą i Barbudą

Niniejsza umowa jest nadrzędna wobec postanowień wszelkich dwustronnych umów lub ustaleń zawartych między poszczególnymi państwami członkowskimi a Antiguą i Barbudą, o ile ich postanowienia dotyczą kwestii wchodzących w zakres niniejszej umowy.

Artykuł 8

Przepisy końcowe

1.   Niniejsza umowa zostaje ratyfikowana lub zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich wewnętrznymi procedurami i wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony dokonają wzajemnej notyfikacji o zakończeniu wyżej wymienionych procedur.

2.   Niniejsza umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony z zastrzeżeniem możliwości jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 5.

3.   Niniejszą umowę można zmienić za pisemnym porozumieniem Umawiających się Stron. Zmiany wchodzą w życie po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur.

4.   Każda z Umawiających się Stron może zawiesić wykonywanie części lub wszystkich postanowień niniejszej umowy, zwłaszcza ze względu na porządek publiczny, ochronę bezpieczeństwa narodowego, ochronę zdrowia publicznego, nielegalną imigrację lub ponowne wprowadzenie obowiązku wizowego przez którąś z Umawiających się Stron. O decyzji w sprawie zawieszenia niniejszej umowy należy zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę nie później niż 2 miesiące przed jej wejściem w życie. Z chwilą ustania powodów zawieszenia umowy Umawiająca się Strona, która zawiesiła stosowanie niniejszej umowy, bezzwłocznie zawiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę.

5.   Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze pisemnego zawiadomienia drugiej Strony. Niniejsza umowa przestaje obowiązywać po upływie 90 dni od daty takiego powiadomienia.

6.   Antigua i Barbuda może zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich państw członkowskich.

7.   Wspólnota może zawiesić obowiązywanie umowy lub wypowiedzieć umowę wyłącznie w odniesieniu do wszystkich swoich państw członkowskich.

(1)  Dz.U. L 405 z 30.12.2006, s. 19.