17.6.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 165/17

(1)

Pismem z dnia 5 lutego 2001 r., zarejestrowanym w Sekretariacie Generalnym dnia 9 lutego 2001 r., władze włoskie, działając zgodnie z art. 88 ust. 3 Traktatu WE, powiadomiły Komisję o projekcie ustawy regionalnej mającej na celu rozwój transportu kombinowanego. Powiadomienie zostało zarejestrowane w Sekretariacie Generalnym Komisji Europejskiej pod numerem N 134/01.

(2)

Ponieważ powiadomienie było niekompletne, Komisja, w piśmie D(01) 5496 z dnia 5 kwietnia 2001 r., zwróciła się z prośbą o dodatkowe informacje. Odpowiedź przesłano pismem, które nadeszło w dniu 20 czerwca 2001 r. i zostało zarejestrowane jako DG TREN A/61295.

(3)

W dniu 27 sierpnia 2001 r. Komisja przekazała władzom włoskim pismo z prośbą o dalsze informacje. W piśmie z dnia 9 października 2001 r., zarejestrowanym jako DG TREN A/67862, władze włoskie zwróciły się z prośbą o przedłużenie terminu udzielenia odpowiedzi na pismo Komisji. Służby Komisji wyraziły zgodę na przedłużenie terminu udzielenia odpowiedzi w piśmie z dnia 9 listopada 2001 r. W dniu 19 grudnia 2001 r. odbyło się spotkanie służb Komisji i władz włoskich. Odpowiedź na drugą prośbę o udzielenie informacji otrzymano w piśmie z dnia 24 lipca 2002 r. zarejestrowanym jako DG TREN A/64121.

(4)

W dniu 7 października 2002 r. Komisja przekazała władzom włoskim kolejną prośbę o udzielenie informacji. Odpowiedź otrzymano w piśmie z dnia 21 listopada 2002 r. (zarejestrowanym jako SG(2002) A/11582). W dniu 18 grudnia 2002 r. odbyło się kolejne spotkanie z przedstawicielami władz włoskich.

(5)

Pismem z dnia 22 stycznia 2003 r. Komisja zwróciła się z prośbą o dalsze wyjaśnienia. Odpowiedź przesłano pismem z dnia 25 marca 2003 r. (zarejestrowanym jako DG TREN A/16616).

(6)

Ostatnie pismo Komisja przesłała dnia 27 maja 2003 r. Odpowiedź na zawarte tam wnioski otrzymano w piśmie z dnia 4 lipca 2003 r. (zarejestrowanym jako SG A/6389). Ostatnie wyjaśnienia otrzymano w piśmie z dnia 17 lipca 2003 r. (zarejestrowanym jako SG A/6942).

(7)

Decyzja Komisji dotycząca wszczęcia postępowania została opublikowana w dniu 11 listopada 2003 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2). Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag.

(8)

Włochy przedstawiły Komisji swoje uwagi w piśmie z dnia 27 stycznia 2004 r. zarejestrowanym w dniu 28 stycznia 2004 r.

(9)

Do Komisji nie wpłynęły żadne uwagi innych zainteresowanych stron.

(10)

Środek pomocy, w sprawie którego wszczęto postępowanie wyjaśniające, dotyczył pomocy na podjęcie działań mających na celu rozwój nowych kolejowych i morskich usług transportowych. Beneficjentami dopłat przewidzianych w projekcie ustawy regionalnej byłyby podmioty (publiczne lub prywatne) działające w sektorze przeładunku w okrasie nie dłuższym niż trzy lata na tworzenie nowych kolejowych usług towarowych z możliwością zmiany trybu transportu w portach komercyjnych lub multimodalnych terminalach w regionie oraz na tworzenie nowych usług kabotażu morskiego z lub do portów komercyjnych w regionie Friuli-Wenecja Julijska (art. 8 projektu ustawy regionalnej nr 106/1/A).

(11)

Decyzja Komisji w sprawie wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 88 ust. 2 Traktatu oraz zwrócenia się z wnioskiem o wyjaśnienia do władz włoskich była wynikiem wstępnej analizy notyfikowanego projektu. Wyrażono zwłaszcza obawę o to, czy w świetle przepisów wykonawczych środki pomocy są niezbędne i ściśle współmierne.

Komisja wyraziła wątpliwości dotyczące przede wszystkim zagadnień omówionych w motywach od 12 do 17.

(12)

Opłacalność środka pomocy. Oprócz usług krajowych, środek pomocy miał zachęcać do tworzenia usług transportowych łączących region Friuli-Wenecja Julijska z Europą Środkową i Wschodnią. Zdaniem Komisji władze włoskie musiałyby uzyskać poparcie dla projektu ze strony władz zainteresowanych państw, aby stał się on opłacalny w perspektywie długoterminowej.

(13)

Beneficjent miałby obowiązek pobierania opłat za korzystanie z nowych usług w sposób proporcjonalny do intensywności otrzymanej pomocy. Nie wydaje się jednak, by obowiązek ten w wystarczającym stopniu gwarantował opłacalność usług w przyszłości.

(14)

Proporcjonalność. Planowana intensywność pomocy, w wysokości 30 % rzeczywistych kosztów (różnicy pomiędzy poniesionymi przez beneficjenta kosztami a przychodami uzyskanymi przez niego z tytułu świadczenia usług, w związku z którymi przyznaje się pomoc), nie gwarantowałaby przestrzegania stosowanego zazwyczaj (3) maksymalnego pułapu pomocy wynoszącego 30 % kosztów kwalifikowanych.

(15)

Niepotrzebne naruszanie zasad konkurencji. Skutkiem planowanego środka pomocy nie może być przenoszenie ruchu pomiędzy sąsiadującymi ze sobą portami lub istniejącymi usługami intermodalnymi w wyniku przyciągania ruchu, który już odbywa się w sposób intermodalny.

(16)

Projekt ustawy regionalnej nie obejmował mechanizmów gwarantujących, że poziom naruszenia warunków konkurencji spowodowanego przez środek pomocy będzie możliwy do zaakceptowania.

(17)

Komisja uznała, że publikacja w regionalnym Dzienniku Urzędowym oraz zamieszczenie obwieszczenia skróconego, w co najmniej dwóch dziennikach, z których jeden ma zasięg ogólnokrajowy, nie są środkami wystarczającymi do zagwarantowania przejrzystości i równego traktowania podmiotów gospodarczych.