2.3.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 61/11

(1)

W dniach 8 i 26 kwietnia 2004 r. do Komisji wpłynął wspólny wniosek o przekazanie sprawy do rozpatrzenia, skierowany przez władze Francji, Szwecji i Niemiec, z prośbą o zbadanie na mocy art. 22 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4064/89 (2), („rozporządzenia w sprawie połączeń”) planowanej koncentracji, zgodnie z którą przedsiębiorstwo Société de participations du Commissariat à l'Energie Atomique SA („Areva”, Francja) nabywa wspólną kontrolę nad przedsiębiorstwem Enrichment Technology Company Limited („ETC”, Zjednoczone Królestwo), poprzednio podlegającym całkowitej kontroli przedsiębiorstwa Urenco Limited („Urenco”, Zjednoczone Królestwo).

(2)

Areva podlega kontroli Commissariat à l’Energie Atomique („CEA”), które z kolei podlega kontroli państwa francuskiego. Areva działa w trzech głównych obszarach: a) wszystkie etapy związane z przemysłem energii nuklearnej, b) sektor złączy, i c) przesył oraz dystrybucja energii elektrycznej. Jest szczególnie aktywne na rynku usług związanych ze wzbogacaniem uranu poprzez swoją spółkę zależną, Eurodif i posiada największy europejski zakład wzbogacania. Zakład się starzeje i wykorzystuje przestarzałą oraz drogą technologię dyfuzji gazów. Nominalna wydajność produkcyjna Eurodif wynosi 10,8 milionów SWU (jednostek oznaczających zdolność separacyjną) rocznie, a w 2002 r. Eurodif zrealizował dostawę około 9 milionów SWU.

(3)

Urenco Limited powstało na podstawie Traktatu z Almelo, który został zawarty we wczesnych latach 70-tych przez Niemcy, Holandię i Zjednoczone Królestwo w celu rozwoju i wykorzystania technologii wirówkowej do wzbogacania uranu. Urenco jest spółką holdingową grupy Urenco, w skład której wchodzą dwie główne spółki: Uranium Enrichment Company (Spółka Wzbogacania Uranu – „UEC”) oraz Enrichment Technology Company (Spółka Technologii Wzbogacania – „ETC”). UEC prowadzi działalność na poziomie ogólnoświatowym w dziedzinie świadczenia usług wzbogacania uranu przy wykorzystaniu nowoczesnej i wydajnej technologii wirówkowej. ETC jest zaangażowana w rozwój, projektowanie i produkcję wirówek do wzbogacania uranu. Udziałowcy Urenco to British Nuclear Fuels, RWE i EON.

(4)

Proponowana operacja polega na nabyciu przez Areva 50 % udziałów w ETC, która stanie się spółką typu joint venture między Areva i Urenco. Działalność ETC zostanie ograniczona do wstępnych badań i rozwoju, projektowania i produkcji sprzętu wirówkowego, podczas gdy Areva i Urenco kontynuować będą swoją działalność na końcowym rynku wzbogacania uranu.

(5)

Urenco przekazuje na rzecz ETC wszelkie zasoby niezbędne do projektowania i produkcji sprzętu wirówkowego, łącznie z obiektami produkcyjnymi, technologią (prawa własności intelektualnej), zasobami finansowymi i pracownikami. Spółka typu joint venture znajduje się więc w sytuacji umożliwiającej realizację wszelkich funkcji związanych z prowadzoną przez siebie działalnością.

(6)

Przez określony czas spółka joint venture będzie zasadniczo sprzedawała sprzęt wirówkowy swoim spółkom dominującym. Jednakże, zważywszy na szczególnie długie okresy projektowania i wdrażania obowiązujące w przemyśle jądrowym, można to potraktować jako okres wstępny, po którym przewiduje się, że inne podmioty staną się klientami ETC. Stąd też Komisja uważa, że spółka typu joint venture będzie realizowała na trwałych zasadach wszelkie funkcje niezależnego podmiotu gospodarczego w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń oraz że planowana operacja stanowi w związku z tym koncentrację. Pogląd ten popierają władze Niemiec i Francji.

(7)

Koncentracja nie osiąga progu obrotów określonych w art. 1 rozporządzenia w sprawie połączeń, a więc nie ma wymiaru wspólnotowego. Strony zgłosiły koncentrację krajowym władzom ds. konkurencji w Zjednoczonym Królestwie, Francji, Niemczech i Szwecji. Zjednoczone Królestwo uznało, że na postawie obowiązujących w nim procedur koncentracja nie zostanie objęta postępowaniem, ale pozostałe trzy Państwa Członkowskie skierowały wspólnie wniosek do Komisji o zbadanie koncentracji na mocy art. 22 rozporządzenia w sprawie połączeń. Trzy zainteresowane Państwa Członkowskie uznały, że koncentracja ta stwarza zagrożenie polegające na wytworzeniu lub wzmocnieniu pozycji dominującej przez stworzenie ogniwa strukturalnego pomiędzy dwoma głównymi europejskimi dostawcami usług wzbogacania uranu, oraz że wywrze ona wpływ na handel między Państwami Członkowskimi, ponieważ za rynki geograficzne uznano rynki obejmujące przynajmniej obszar EOG. Komisja ustaliła, że wspólny wniosek o przekazanie do rozpatrzenia sprawy spełnia wymogi ustanowione w art. 22 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połączeń i dlatego też przyjęła jurysdykcję w tej sprawie.

(8)

Etapy związane z produkcją paliwa jądrowego to: przekształcanie; wzbogacanie oraz wytwarzanie paliwa. Wytworzenie energii w reaktorach jądrowych następuje w wyniku rozszczepienia lub rozbicia atomów U-235 – procesu, który uwalnia energię w formie ciepła. U-235 jest głównym rozszczepialnym izotopem uranu. Wzbogacanie jest najdroższym etapem wytwarzania paliwa jądrowego. Wzbogacanie uranu polega na zwiększaniu zawartości procentowej rozszczepialnych izotopów U235 w uranie w stosunku do izotopów U238. W celu wytwarzania energii jądrowej do celów cywilnych uran jest wzbogacany do poziomu 3–5 % i jest nazywany uranem niskowzbogaconym (LEU). W większości przypadków firma zajmująca się wzbogacaniem oferuje przedsiębiorstwom usługi wzbogacania lub dostarcza wzbogacony uran w drodze przekształcania uranu dostarczonego przez przedsiębiorstwo w LEU spełniający normy międzynarodowe. Jednakże w niektórych przypadkach LEU jest raczej sprzedawany przedsiębiorstwom, niż wzbogacany na ich rzecz (dostawa LEU).

(9)

Istnieją dwa sposoby świadczenia usług wzbogacania uranu: wzbogacanie uranu w wirówkach lub instalacjach do dyfuzji gazów oraz zubażanie wysokowzbogaconego uranu (3) („HEU”), otrzymanego z likwidacji rosyjskiej broni jądrowej, w którym to przypadku HEU jest rozrzedzany w celu otrzymania nisko wzbogaconego uranu („LEU”). Badanie rynku przez Komisję wyraźnie wykazało, że po stronie popytu rozrzedzony HEU i wzbogacony naturalny uran funkcjonują jako substytuty.

(10)

Uran do paliwa można podzielić na trzy rodzaje LEU: wzbogacony uran naturalny (ENU), wzbogacony uran z przerobu paliwa (ERU) oraz mieszanina tlenku uranu i plutonu (MOX). Badanie rynkowe potwierdziło, że są to produkty niewymienne i jako takie, stanowią odrębne rynki asortymentowe.

(11)

Można uznać, że na rynek asortymentowy składa się wzbogacony naturalny uran, wzbogacony uran zubożony oraz zubożony HEU zawierający 3–6 % U-235. W związku z innymi właściwościami, wzbogacony przetworzony uran i paliwo uranowo-plutonowe nie powinny być włączane do właściwego rynku asortymentowego.

(12)

Istnieją pewne wskazania, że rynek może obejmować obszar Europy, w szczególności: i) stabilność udziałów rynkowych – w ciągu ostatnich trzynastu lat te dwie europejskie spółki wzbogacania dzieliły niezmiennie około 80 % rynku europejskiego; ii) lokalni dostawcy w różnych regionach świata, w których zużywany jest LEU, posiadają silną pozycję na swoich krajowych rynkach (Rosja, USA, Azja), podczas gdy w UE połączone udziały azjatyckich i amerykańskich firm zajmujących się wzbogacaniem stanowiły znacznie mniej niż 5 % w całym tym okresie; iii) istnieje niewielkie ograniczenie po stronie dostawców spoza UE, szczególnie w związku z działaniem tzw. „Deklaracji z Korfu”, która ma na celu zabezpieczenie dostaw przez europejskie firmy zajmujące się wzbogacaniem oraz ograniczenie importu z Rosji do maksymalnego progu wynoszącego 20 %.

(13)

Jednakże Komisja ustaliła również istnienie wskazań, że dostawca rosyjski, Tenex może stosować pewne ograniczenia konkurencyjne w stosunku do stron i że warunki konkurencji mogą ulec zmianie w najbliższej przyszłości, jako że USEC może dokonać przekierowania części swoich mocy produkcyjnych na Europę. W każdym razie, dla celów niniejszej decyzji, zakres rynku geograficznego może pozostać otwarty, ponieważ zobowiązania złożone przez strony w dniu 20 sierpnia 2004 r. rozwiewają poważne wątpliwości Komisji dotyczące zgodności planowanej koncentracji ze wspólnym rynkiem, bez względu na to czy rynek ten obejmuje obszar UE czy wykracza poza jego zakres.

(14)

Obawy związane z konkurencją, wynikające z proponowanej transakcji można pogrupować w następujące główne kwestie:

(15)

Kontrola decyzji dotyczących wydajności. Zgodnie ze zgłoszoną transakcją, zarówno Areva, jak i Urenco nie byłyby w stanie dokonywać zakupu wirówek od ETC bez uprzedniej wyraźnej zgody drugiej spółki dominującej. Innymi słowy, obydwie strony będą w stanie zapobiegać zwiększeniu wydajności przez drugą stronę. Spółka joint venture stwarza więc każdej stronie możliwość kontrolowania wydajności drugiej strony.

(16)

Koordynacja wydajności. W dziedzinie technologii wirówek istnieje silne powiązanie pomiędzy poziomem wydajności i całkowitą produkcją. Z technicznego punktu widzenia technologia stanowi, że po uruchomieniu obrotów, wirówka nie powinna być wyłączana w ciągu całego okresu użytkowania ([…]). Wyłączanie wirówek i ich ponowne włączanie zwiększa znacznie ryzyko uszkodzenia wirówek. Ponadto, przemysł wzbogacania jest wysoce kapitałochłonny, przy bardzo niskich kosztach krańcowych. W świetle tych ograniczeń technologicznych i ekonomicznych zdolność produkcyjna wirówek jest więc zwykle bliska poziomowi wydajności.

(17)

Poziomy wydajności (zdolności produkcyjnych) stanowią jeden z głównych czynników sterujących cenami na rynku wzbogacania. W wyniku transakcji, dwaj główni konkurenci na rynku wzbogacania uranu (Areva i Urenco to dwie europejskie spółki zajmujące się wzbogacaniem, posiadające około 80 procentowy udział w rynku europejskim w ciągu ostatnich trzynastu lat i około 40 procentowy udział na poziomie światowym) będą w stanie stworzyć doskonałą koordynację decyzji dotyczących wydajności. Może to doprowadzić do presji na wzrost cen w UE i pozostałych częściach świata.

(18)

Cicha koordynacja dostaw do UE. Poza prawdopodobnym negatywnym wpływem na ceny, wynikającym ze wspólnych decyzji dotyczących wydajności, transakcja może również sprzyjać cichej koordynacji w odniesieniu do dostaw do UE. Prawdopodobna jest raczej koordynacja w odniesieniu do dostaw poprzez utrzymanie znaczącej części udziałów w rynku UE, niż cicha koordynacja dotycząca bezpośrednio cen, która wydaje się dość trudna na tym rynku. Ostatecznie, taka koordynacja w odniesieniu do dostaw przyniesie w efekcie wzrost poziomu cen na rynku (albo będzie zapobiegać ich spadkowi w kontekście obniżki kosztów Areva).

(19)

Wśród czynników, które sprawiają, że koordynacja w odniesieniu do dostaw po transakcji staje się bardziej prawdopodobna, niż w przeszłości, są: i) centralizacja decyzji dotyczących wydajności w ETC, ii) ogniwo strukturalne ETC oraz iii) zwiększony zakres wymiany informacji.

(20)

Rozważając rynek UE, należy zauważyć, że osiągnięcie wspólnych ustaleń jest konieczne wyłącznie między dwoma uczestnikami rynku, Areva i Urenco. USEC będzie w najbliższej przyszłości stanowić mało prawdopodobne zagrożenie konkurencyjne, a Tenex podlega ograniczeniom regulacyjnym związanym z dostawą do UE.

(21)

Koordynacja w odniesieniu do dostaw nie jest sama w sobie zbyt skomplikowana. Ilość nabywców na rynku UE jest ograniczona. Brak uczestnictwa w określonym przetargu czy udział w nim na nieatrakcyjnych warunkach jest sposobem na scedowanie klienta (lub możliwości sprzedaży) na rzecz drugiej strony, w celu utrzymania znaczącej części udziałów w rynku UE. Istnieje jedynie 13 przedsiębiorstw (w 15 krajach UE), które prowadzą elektrownie atomowe. Ilość możliwości dostawy, takich jak przetargi na dostawę (części) zapotrzebowania przedsiębiorstw europejskich lub możliwość przedłużenia umów są w pewnej mierze również ograniczone do 10–20 rocznie.

(22)

Stopień przejrzystości na tym rynku wydaje się być wystarczający, aby utrzymać koordynację w odniesieniu do dostaw na rynek europejski. Jak wskazano powyżej, istnieje niewielu nabywców europejskich i kilka możliwości dostaw rocznie. Co więcej, wymaga to koordynacji wyłącznie ze strony dwóch uczestników rynku, Areva i Urenco.

(23)

Wspólna kontrola ETC przez Areva i Urenco zwiększy przejrzystość między stronami w odniesieniu do wzajemnych planów wydajnościowych i innych parametrów konkurencyjnych. Wynika to głównie z przepływów informacji z ETC do jej udziałowców, a szczególnie z decydującej roli Zarządu ETC, powoływanego przez Areva i Urenco.

(24)

Zakres odstępstw i zwiększania sprzedaży do UE może być ograniczony. W przypadku, gdyby którakolwiek ze stron miała odstąpić od wspólnych ustaleń, mogłoby dojść do odwetu w postaci tymczasowego powrotu do intensywnej konkurencji. Co więcej, fakt, że każda ze stron jest zależna od drugiej strony w kontekście tak istotnych decyzji strategicznych, jak decyzje dotyczące wydajności, zwiększa prawdopodobieństwo, że spółki będą stosować się do wspólnych ustaleń.

(25)

Na hipotetycznym rynku UE strony trzecie, takie jak konkurenci czy klienci, mogą nie być w stanie przeciwdziałać koordynacji w odniesieniu do dostaw prowadzonej przez dwie główne spółki zajmujące się wzbogacaniem w UE. Jedyni dwaj dostrzegalni konkurenci, Tenex i USEC, mogą nie być w stanie zdestabilizować wspólnych ustaleń pomiędzy stronami.

(26)

Podobnie, nie można uznać, że klienci są w stanie zapobiec koordynacji w odniesieniu do dostaw prowadzonej przez obydwie strony. Jedynym wyjątkiem, jeśli takowy występuje, jest EDF. Ze względu na swoją wielkość, trzeba uznać go za będący w stanie utrzymać przynajmniej określony stopień konkurencji między dwiema stronami. Jednakże, jeśli całkowity poziom wydajności będzie napięty dla obydwu stron, możliwość nacisku przez EDF będzie prawdopodobnie porównywalnie mniejsza.

(27)

Wniosek. W świetle powyższego, Komisja miała poważne wątpliwości i uważała, że planowana transakcja mogłaby doprowadzić do wytworzenia dominującej pozycji Areva i Urenco na potencjalnym rynku wzbogacania UE w rozumieniu art. 2 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połączeń.

(28)

W świetle większych szans na to, że spółka joint venture ETC daje stronom możliwość odgórnej koordynacji w odniesieniu do wydajności i zdolności produkcyjnych w zakresie wzbogacania na rynku europejskim, wszelka taka koordynacja byłaby przyczynowo powiązana z utworzeniem spółki joint venture. Dlatego też Komisja uznała, że udział przedsiębiorstwa Areva w spółce joint venture również prawdopodobnie ograniczy odczuwalnie konkurencję w znaczeniu art. 81 ust. 1 Traktatu w powiązaniu z art. 2 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połączeń na rynku europejskim lub światowym. Nie można uznać z całkowitą pewnością, że warunki wyłączenia na mocy art. 81 ust. 3 Traktatu są spełnione. W szczególności brak jest wskazań, że jakakolwiek koordynacja pomiędzy Areva i Urenco przyniosłaby prawdopodobnie korzyść klientom, ani że ograniczenia nałożone porozumieniami doprowadzającymi do planowanej transakcji są niezbędne.

(29)

W dniu 20 sierpnia 2004 r. strony złożyły pakiet zobowiązań zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń. Zostały one zmodyfikowane przez strony w dniu 3 września 2004 r. Zdaniem Komisji zobowiązania te odnoszą się do obaw dotyczących konkurencji wywołanych koncentracją i rozwiewają je w sposób zadawalający.

(30)

Na zaproponowane zobowiązania składają się następujące kluczowe elementy: i) zniesienie prawa weta stron dotyczącego zwiększenia wydajności; ii) wzmocnienie barier ochronnych w celu zapobiegania przepływom informacji między stronami oraz między spółką joint venture i stronami; oraz iii) dostarczanie informacji Agencji Dostaw Euratomu (ESA) w celu umożliwienia jej monitorowania cen wzbogacania i umożliwienia ESA podjęcia w razie potrzeby działań korygujących, np. przez zwiększenie importu przez strony trzecie.

(31)

Wstępna umowa wspólników spółki joint venture przewiduje, że dostawa wirówek do Areva lub Urenco, będąca częścią planu operacyjnego/budżetu spółki joint venture lub wykraczająca poza niego, wymagać będzie jednomyślnego zatwierdzenia przez zarząd ETC. Jako że Areva i Urenco powołają równą liczbę członków zarządu, zarówno Areva, jak i Urenco będą w stanie zapobiec wzrostom wydajności drugiej strony ponad wielkość przewidzianą w aktualnym planie operacyjnym.

(32)

W celu rozwiania obaw Komisji, strony zobowiązały się, że umowa wspólników zostanie zmieniona w taki sposób, że w przypadku propozycji zawarcia przez spółkę joint venture nowej umowy na dostawę wirówek z jedną ze stron, decyzja taka nie będzie wymagała zatwierdzenia zarządu, ale pozostanie w gestii kierownictwa, o ile: a) warunki nie będą korzystniejsze niż inne umowy z Areva lub Urenco; b) umowy podlegać będą zatwierdzeniu przez Wspólny Komitet i Komitet Czterostronny lub innemu wymaganemu rządowemu zatwierdzeniu ustawowemu czy wymaganiom, a zatwierdzenia takie zostaną udzielone oraz c) planowane dodatkowe wydatki inwestycyjne nie przekroczą [<20] milionów.

(33)

Wygaśnięcie praw weta dotyczących dostaw wirówek spowoduje wyłączenie prawa jednej strony do weta dotyczącego zwiększenia wydajności przez drugą stronę. Osoby z kierownictwa, niebędące członkami zarządu, będą realizować zlecenia spółek dominujących pod wyłącznym warunkiem, że zlecenie to nie jest sprzeczne z interesami ekonomicznymi spółki joint venture. Ponadto, niezależni biegli rewidenci spółki joint venture będą składać Komisji w regularnych odstępach czasu sprawozdanie z realizacji tej części zobowiązań.

(34)

W celu wyeliminowania obaw Komisji dotyczących tego, że utworzenie spółki joint venture sprzyjałoby koordynacji między Areva i Urenco poprzez zwiększony zakres wymiany informacji za pośrednictwem ETC, strony zobowiązały się wzmocnić bariery ochronne między stronami i ETC oraz między każdą ze stron.

(35)

Mechanizm barier ochronnych wiąże się z wieloma poszczególnymi punktami, ukierunkowanymi na ograniczenie przepływu informacji między ETC i spółkami dominującymi oraz vice versa. Wiąże się to z zastrzeżeniem, że Areva/Urenco nie będą miały dostępu do poufnych informacji handlowych odnoszących się do grupy ETC i vice versa, że Areva i Urenco nie będą brały udziału w codziennym kierowaniu ETC oraz że struktura zarządu ETC będzie niezależna od stron. Określa on również szczególne obowiązki członków zarządu ETC, którzy nie mogą sprawować dochodowej funkcji w obszarze wzbogacania uranu u żadnej ze stron. Żaden członek zarządu ETC nie może żądać, ani przyjmować żadnych poufnych informacji handlowych niezwiązanych z zastrzeżonymi kwestiami zarządczymi, nie wykorzysta lub nie upowszechni żadnych poufnych informacji handlowych w żadnym innym celu i żaden członek zarządu nie będzie brał udziału w negocjowaniu umów z udziałowcami lub stronami trzecimi, a żadna informacja dotycząca takich poszczególnych umów nie zostanie ujawniona udziałowcom. Zarząd ETC będzie otrzymywał wyłącznie informacje niezbędne do umożliwienia jego członkom wypełniania ich obowiązków powierniczych. Ponadto, niezależni biegli rewidenci spółki joint venture będą składać Komisji w regularnych odstępach czasu sprawozdanie z realizacji tej części zobowiązań.

(36)

W celu wzmocnienia monitorującej roli ESA, strony zobowiązały się ponadto dostarczać ESA wszelkie stosowne szczegóły umowne dotyczące umów na wzbogacanie. Informacje te to ceny i warunki płatności, jak również wszelkie stosowne informacje dotyczące cen, wymagane przez ESA w odniesieniu do umów na wzbogacanie z klientami zlokalizowanymi zarówno na terenie UE, jak i poza jej obszarem. Informacje te umożliwią ESA dokładne monitorowanie kształtowania się cen wzbogacanego uranu, pobieranych przez każdą ze stron. Jeśli w przyszłości strony zdecydują się na podniesienie cen, informacja ta stanowić będzie podstawę dla ESA do podjęcia działań korygujących w zakresie jej polityki dostaw, związanych ze zwiększeniem przywozu wzbogacanego uranu spoza Europy w celu przeciwdziałania wszelkim nieuzasadnionym podwyżkom cen przez strony. Zdaniem Komisji ESA posiada już możliwość monitorowania cen umów na wzbogacanie oraz ma możliwość i prawo decydowania o dostosowywaniu swojej polityki dostaw. ESA potwierdziła, iż jest przygotowana do podjęcia takiej roli monitorującej.

(37)

Wygaśnięcie praw weta dotyczących dostaw wirówek spowoduje wyłączenie prawa jednej strony do weta dotyczącego zwiększenia wydajności przez drugą stronę. Osoby z kierownictwa, niebędące członkami zarządu, będą realizować zlecenia spółek dominujących pod wyłącznym warunkiem, że zlecenie to nie jest sprzeczne z interesami ekonomicznymi spółki joint venture. Komisja uznaje, że to zobowiązanie rozwieje obawy, że strony będą koordynować zwiększenia wydajności na bazie uprawnień zarządu.

(38)

Komisja uznaje, że wzmocniony mechanizm barier ochronnych znacznie ograniczy przepływ informacji między stronami i tym samym zmniejszy przejrzystość, wynikającą ze współwłasności ETC.

(39)

Dzięki dostarczaniu ESA wyczerpujących informacji przetargowych, ESA będzie mogła monitorować sposób ustalania cen przez strony, a jeśli sposób ustalania cen zostanie uznany za niezgodny z ogólnym rozwojem rynku wzbogacania, ESA będzie w stanie podjąć działania korygujące, w szczególności przez zwiększanie przywozu wzbogaconego uranu z Rosji. Komisja oczekuje, że zdyscyplinuje to strony w zakresie sposobu ustalania cen.

(40)

Badanie rynku dotyczące równowagi wskazało, że pod warunkiem pewnej modyfikacji, planowane zobowiązania mogą wystarczyć do usunięcia obaw Komisji. W poprawionych zobowiązaniach z dnia 3 września 2004 r. strony zobowiązały się dodatkowo umożliwić zewnętrznym biegłym rewidentom ETC składanie Komisji sprawozdań, jako częśc i ich regularnych dorocznych kontroli, dotyczących zgodności z częścią zobowiązań odnoszących się do zmiany umowy wspólników i stworzenia barier ochronnych.

(41)

W dniu 23 września 2004 r. komitet doradczy ds. koncentracji wydał pozytywną opinię w sprawie projektu decyzji i zatwierdził przyjęcie projektu decyzji.

(42)

W świetle powyższego uznano, że zobowiązania zaproponowane przez strony modyfikują zgłoszoną koncentrację w takim zakresie, że rozwiane zostają poważne wątpliwości Komisji, co do zgodności tej koncentracji ze wspólnym rynkiem. Koncentracja zostaje więc uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem na mocy art. 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie połączeń oraz z Porozumieniem EOG na mocy jego art. 57, z zastrzeżeniem realizacji zobowiązań.