20.11.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 344/37

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1100/2000 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz tlenku krzemu pochodzącego, między innymi, z Ukrainy (zwane dalej „istniejącymi środkami”).

(2)

W marcu 2004 r. Komisja ogłosiła, poprzez opublikowanie zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3), rozpoczęcie częściowego przeglądu średnioterminowego istniejących środków dotyczących przywozu omawianego produktu pochodzącego, między innymi, z Ukrainy, celem zbadania czy istnieje potrzeba ich dostosowania, biorąc pod uwagę niektóre konsekwencje rozszerzenia Unii Europejskiej do 25 Państw Członkowskich (zwanego dalej „rozszerzeniem”).

(3)

Rada stwierdziła, że mając na uwadze interes Wspólnoty, istnieje potrzeba tymczasowego dostosowanie istniejących środków w celu uniknięcia nagłych i nadmiernie negatywnych skutków dla importerów i użytkowników w dziesięciu nowych Państwach Członkowskich przystępujących do Unii Europejskiej (zwanych dalej „nowymi Państwami Członkowskimi”) bezpośrednio po rozszerzeniu. Uznano, że najlepszym sposobem osiągnięcia tego celu jest przyjęcie zobowiązania oferowanego przez współpracującą stronę, przy wprowadzeniu elementu pułapów ilościowych.

(4)

W związku z powyższym, decyzją 2004/498/WE (4) Komisja przyjęła jako środek specjalny krótkoterminowe zobowiązanie zaoferowane przez ukraińskiego producenta eksportującego (Publiczna Spółka Akcyjna Zaporoski Abrasiwny Kombinat).

(5)

W celu umożliwienia zwolnienia z ceł antydumpingowych, wynikającego z przyjęcia zobowiązania rozporządzenie (WE) nr 1100/2000 zostało zmienione rozporządzeniem (WE) nr 991/2004.

(6)

W decyzji 2004/498/WE ustalono, że przyjęcie zobowiązania jest ograniczone do początkowego okresu sześciu miesięcy (zwanego dalej „początkowym okresem”), bez uszczerbku dla normalnego okresu obowiązywania środków i że środki wygasają po upływie tego okresu, o ile Komisja nie uzna za stosowne przedłużenie okresu ich stosowania.

(7)

W związku z powyższym Komisja zbadała, czy nadal istnieją nadzwyczajne i negatywne warunki dla zainteresowanych stron w nowych Państwach Członkowskich, które doprowadziły do przyjęcia zobowiązania. W ramach ogólnej oceny skontrolowano również, czy omawiana spółka przestrzega podjętego zobowiązania.

(8)

Obecne zobowiązanie oferowane przez spółkę obliguje ją, między innymi, do przestrzegania swojej tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej klientom w nowych Państwach Członkowskich w ramach pułapów ilościowych ustalonych na podstawie istniejącej, tradycyjnej struktury sprzedaży eksportowej w nowych Państwach Członkowskich.

(9)

Warunki zobowiązania obligują również podpisującą je spółkę do regularnego dostarczania Komisji szczegółowych informacji, w formie sprawozdań miesięcznych dotyczących sprzedaży klientom w nowych Państwach Członkowskich (lub odsprzedaży przez jakiekolwiek związane z nimi strony wewnątrz Wspólnoty) oraz do umożliwienia przeprowadzania przez Komisję wizyt weryfikacyjnych. W celu umożliwienia pełnego monitorowania skuteczności zobowiązania, tradycyjni klienci eksporterów w nowych Państwach Członkowskich dostarczyli pisemną zgodę na przeprowadzanie wizyt weryfikacyjnych w ich lokalach.

(10)

Wizyty weryfikacyjne u producentów eksportujących i u niektórych spośród ich tradycyjnych klientów w nowych Państwach Członkowskich potwierdziły, że omawiana spółka nie przekroczyła poziomu pułapów ilościowych określonych w zobowiązaniu. Ponadto ustalono, że spółka w szerokim zakresie przestrzegała swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w nowych Państw Członkowskich. Poza tym, na podstawie dostępnych informacji można stwierdzić, że nie wystąpił zauważalny przepływ z nowych Państwach Członkowskich do państw Piętnastki omawianych produktów, przy imporcie których wykorzystano zwolnienia z ceł antydumpingowych udzielone w wyniku zobowiązania.

(11)

Analiza sprawozdań miesięcznych przedkładanych Komisji przez omawianą spółkę, popartych dostępnymi, oficjalnymi danymi statystycznymi, wykazała, że mimo pewnego dostosowania poziomu cen, nadal występowały znaczne różnice między cenami omawianego produktu w nowych Państwach Członkowskich a cenami w państwach Piętnastki. Ponadto zaobserwowano, że wielkość przywozu z Ukrainy do nowych Państw Członkowskich zmniejszyła się po rozszerzeniu. Jednak, jak wskazano w motymė (30) rozporządzenia (WE) nr 991/2004, w okresie poprzedzającym rozszerzenie, tzn. w roku 2003 i w pierwszych miesiącach roku 2004 zaobserwowano nadmierny wzrost wielkości przywozów. Uważa się, że to również mogło przyczynić się do zmniejszenia wysokości importu do nowych Państw Członkowskich po rozszerzeniu.

(12)

Zważywszy, że wyjątkowo niekorzystne warunki panujące przed rozszerzeniem, które uczyniły zobowiązanie niezbędnym, panują nadal, a klauzule wspomnianego zobowiązania były przez wymienioną spółkę przestrzegane w początkowym okresie jego stosowania, stwierdza się, iż przedłużenie zobowiązania jest uzasadnione.

(13)

Odnośnie czasu trwania przedłużenia, uznaje się, że okres obowiązywania dłuższy niż sześć miesięcy byłby sprzeczny z pojęciem przejściowego charakteru zobowiązania, dlatego też jego przyjęcie jest ograniczone do okresu od 21 listopada 2004 r. do 20 maja 2005 r. (zwanego dalej „okresem końcowym”).

(14)

Odnośnie poziomu pułapów ilościowych, jakie mają być stosowane w okresie końcowym, zostały one obliczone przy zastosowaniu tych samych metod, które stosowano przy ustalaniu początkowego okresu.

(15)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) 991/2004, zobowiązanie obliguje każdego indywidualnego producenta eksportującego do przestrzegania pułapów importowych oraz, w celu umożliwienia monitorowania tych zobowiązań, omawiany producent eksportujący zgodził się również w szerokim zakresie przestrzegać swojej tradycyjnej struktury sprzedaży klientom indywidualnym w nowych Państwach Członkowskich. Producent eksportujący ma również świadomość tego, że w przypadku, gdy struktura sprzedaży ulegnie znacznej zmianie lub monitorowanie zobowiązania stanie się w jakikolwiek sposób trudne bądź niewykonalne, Komisja ma prawo do wycofania przyjęcia zobowiązania danej spółki, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego, dostosowania poziomu pułapu, lub podjęcia innych czynności zaradczych.

(16)

Warunkiem zobowiązania jest również to, że jeżeli zostanie ono w jakikolwiek sposób naruszone, Komisja będzie miała prawo do wycofania jego przyjęcia, co prowadzi do zastąpienia zobowiązania nałożeniem ostatecznego cła antydumpingowego.

(17)

Spółka będzie regularnie dostarczać Komisji szczegółowych informacji na temat dokonywanego przez nią wywozu do Wspólnoty, co oznacza możliwość skutecznego monitorowania przez Komisję zaoferowanego zobowiązania.

(18)

Aby Komisja mogła skutecznie monitorować przestrzeganie zobowiązania przez omawianą spółkę, przy przedłożeniu właściwemu organowi celnemu wniosku o dopuszczenie do swobodnego obrotu zgodnie ze zobowiązaniem, zwolnienie celne będzie uzależnione od przedstawienia faktury zawierającej przynajmniej pozycje wymienione w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 991/2004. Taki poziom informacji jest również niezbędny, aby umożliwić organom celnym stwierdzenie z odpowiednią dokładnością, że ładunek jest zgodny z dokumentami handlowymi. Jeżeli taka faktura nie zostanie przedstawiona, lub też nie odpowiada ona produktowi przedstawionemu organom celnym, płatne będzie odpowiednie cło antydumpingowe.

(19)

Wszystkie strony, które uprzednio zgłosiły swoje zainteresowanie, zostały powiadomione o zamiarze przyjęcia zobowiązań. Przemysł Wspólnotowy zgłosił pewne obawy, że nastąpił możliwy „przepływ” ukraińskiego tlenku krzemu do państw Piętnastki. Jednak w trakcie wizyty weryfikacyjnej przeprowadzonej przez Komisję ustalono, że wspomniany tlenek krzemowy nie pochodził z Ukrainy. Mimo to Przemysł Wspólnotowy wyraził opinię, że zobowiązanie nie powinno zostać przyjęte.

(20)

Chociaż stanowisko Przemysłu Wspólnotowego dotyczące przyjęcia zobowiązania zostało odnotowane, należy również wziąć pod uwagę warunki oraz potrzeby importerów i użytkowników w nowych Państwach Członkowskich. W sumie, z uwagi na znaczenie dalszych dostaw dla klientów w nowych Państwach Członkowskich, stwierdzono, że te względy są ważniejsze od obaw wyrażanych przez Przemysł Wspólnotowy.

(21)

Komisja nie otrzymała żadnych innych uwag, które mogłyby wpłynąć na zmianę jej poglądów w tej sprawie,