This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02019L0878-20201228
Directive (EU) 2019/878 of the European Parliament and of the Council of 20 May 2019 amending Directive 2013/36/EU as regards exempted entities, financial holding companies, mixed financial holding companies, remuneration, supervisory measures and powers and capital conservation measures (Text with EEA relevance)Text with EEA relevance
Consolidated text: Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/878 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
02019L0878 — PL — 28.12.2020 — 001.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/878 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 150 z 7.6.2019, s. 253) |
zmieniona przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2021/338 z dnia 16 lutego 2021 r. |
L 68 |
14 |
26.2.2021 |
sprostowana przez:
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/878
z dnia 20 maja 2019 r.
zmieniająca dyrektywę 2013/36/UE w odniesieniu do podmiotów zwolnionych, finansowych spółek holdingowych, finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej, wynagrodzeń, środków i uprawnień nadzorczych oraz środków ochrony kapitału
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
Artykuł 1
Zmiany dyrektywy 2013/36/UE
W dyrektywie 2013/36/UE wprowadza się następujące zmiany:
art. 2 ust. 5 i 6 otrzymuje brzmienie:
Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:
warunków dopuszczenia firm inwestycyjnych do działalności, w zakresie, w jakim działalność ta uregulowana jest dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE ( *1 );
banków centralnych;
instytucji świadczących żyro pocztowe;
w Danii: »Eksport Kredit Fonden«, »Eksport Kredit Fonden A/S«, »Danmarks Skibskredit A/S« oraz »KommuneKredit«;
w Niemczech: »Kreditanstalt für Wiederaufbau«, »Landwirtschaftliche Rentenbank«, »Bremer Aufbau-Bank GmbH«, »Hamburgische Investitions- und Förderbank«, »Investitionsbank Berlin«, »Investitionsbank des Landes Brandenburg«, »Investitionsbank Schleswig-Holstein«, »Investitions- und Förderbank Niedersachsen – NBank«, »Investitions- und Strukturbank Rheinland-Pfalz«, »Landeskreditbank Baden-Württemberg – Förderbank«, »LfA Förderbank Bayern«, »NRW.BANK«, »Saarländische Investitionskreditbank AG«, »Sächsische Aufbaubank – Förderbank«, »Thüringer Aufbaubank«, przedsiębiorstw uznanych na podstawie »Wohnungsgemeinnützigkeitsgesetz« za organy realizujące politykę mieszkaniową państwa, których główną działalnością nie są operacje bankowe, oraz przedsiębiorstw uznanych w tej ustawie za niekomercyjne przedsiębiorstwa mieszkaniowe;
w Estonii: »hoiu-laenuühistud« jako przedsiębiorstwa spółdzielcze, które są uznane w ramach »hoiu-laenuühistu seadus«;
w Irlandii: »the Strategic Banking Corporation of Ireland«, »credit unions« i »friendly societies«;
w Grecji: »Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων« (Tamio Parakatathikon kai Danion);
w Hiszpanii: »Instituto de Crédito Oficial«;
we Francji: »Caisse des dépôts et consignations«;
w Chorwacji: »kreditne unije« oraz »Hrvatska banka za obnovu i razvitak«;
we Włoszech: »Cassa depositi e prestiti«;
na Łotwie: »krājaizdevu sabiedrības«, przedsiębiorstw uznanych w ramach »krājaizdevu sabiedrību likums« za przedsiębiorstwa spółdzielcze świadczące usługi finansowe wyłącznie na rzecz swoich członków;
na Litwie: »kredito unijos« innych niż »centrinės kredito unijos«;
na Węgrzech: »MFB Magyar Fejlesztési Bank Zártkörűen Működő Részvénytársaság« oraz »Magyar Export-Import Bank Zártkörűen Működő Részvénytársaság«;
na Malcie: »The Malta Development Bank«;
w Niderlandach: »Nederlandse Investeringsbank voor Ontwikkelingslanden NV«, »NV Noordelijke Ontwikkelingsmaatschappij«, »NV Limburgs Instituut voor Ontwikkeling en Financiering«, »Ontwikkelingsmaatschappij Oost-Nederland NV« oraz »kredietunies«;
w Austrii: przedsiębiorstw uznanych za towarzystwa mieszkaniowe działające w interesie publicznym oraz »Österreichische Kontrollbank AG«;
w Polsce: Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo-Kredytowych oraz Banku Gospodarstwa Krajowego;
w Portugalii: »Caixas Económicas« istniejących w dniu 1 stycznia 1986 r., z wyjątkiem tych, które zostały założone jako spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, i z wyjątkiem »Caixa Económica Montepio Geral«;
w Słowenii: »SID – Slovenska izvozna in razvojna banka, d.d. Ljubljana«;
w Finlandii: »Teollisen yhteistyön rahasto Oy/Fonden för industriellt samarbete AB« oraz »Finnvera Oyj/Finnvera Abp«;
w Szwecji: »Svenska Skeppshypotekskassan«;
w Zjednoczonym Królestwie: »National Savings and Investments (NS&I)«, »CDC Group plc«, »Agricultural Mortgage Corporation Ltd«, »Crown Agents for overseas governments and administrations«, »credit unions« oraz »municipal banks«.
w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 1 dodaje się następujące punkty:
»organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji« oznacza organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zdefiniowany w art. 2 ust. 1 pkt 18) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE ( *2 );
„globalna instytucja o znaczeniu systemowym” oznacza globalną instytucję o znaczeniu systemowym zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 133) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„globalna instytucja o znaczeniu systemowym spoza UE” oznacza globalną instytucję o znaczeniu systemowym spoza UE zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 134) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„grupa” oznacza grupę zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 138) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„grupa z państwa trzeciego” oznacza grupę, w przypadku której jednostka dominująca ma siedzibę w państwie trzecim;”;
„polityka wynagrodzeń neutralna pod względem płci” oznacza politykę wynagrodzeń opartą na zasadzie równości wynagrodzeń dla pracowników i pracownic za tę samą pracę lub pracę o tej samej wartości.
dodaje się ustęp w brzmieniu:
W celu zapewnienia by wymogi lub uprawnienia nadzorcze ustanowione w niniejszej dyrektywie lub w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 były stosowane na zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej zgodnie z niniejszą dyrektywą i tym rozporządzeniem, terminy »instytucja«, »dominująca instytucja z państwa członkowskiego«, »unijna instytucja dominująca« i »jednostka dominująca« obejmują także:
finansowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, którym przyznano zatwierdzenie zgodnie z art. 21a niniejszej dyrektywy;
wyznaczone instytucje kontrolowane przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową, unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, dominującą finansową spółkę holdingową z państwa członkowskiego lub dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, w przypadku gdy odnośna dominująca spółka nie podlega zatwierdzaniu zgodnie z art. 21a ust. 4 niniejszej dyrektywy; oraz
finansowe spółki holdingowe, finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej lub instytucje wyznaczone zgodnie z art. 21a ust. 6 lit. d) niniejszej dyrektywy.”;
art. 4 ust. 8 otrzymuje brzmienie:
w art. 8 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 2 lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
informacji, które należy przekazać właściwym organom we wniosku o udzielenie instytucji kredytowej zezwolenia, w tym programu działalności, struktury organizacyjnej i zasad zarządzania przewidzianych w art. 10;
wymogów mających zastosowanie do akcjonariuszy i udziałowców posiadających znaczne pakiety akcji lub, w przypadku gdy nie istnieją znaczne pakiety akcji, do 20 największych akcjonariuszy lub udziałowców, zgodnie z art. 14; oraz”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
w art. 9 dodaje się ustępy w brzmieniu:
art. 10 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 10
Program działalności, struktura organizacyjna oraz zasady zarządzania
art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
art. 18 lit. d) otrzymuje brzmienie:
„d) nie spełnia już wymogów ostrożnościowych określonych w częściach trzeciej, czwartej lub szóstej – z wyjątkiem wymogów ustanowionych w art. 92a i 92b – rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub nałożonych zgodnie z art. 104 ust. 1 lit. a) lub art. 105 niniejszej dyrektywy lub nie gwarantuje już zdolności wywiązywania się ze zobowiązań wobec swoich wierzycieli, a w szczególności nie zapewnia już bezpieczeństwa aktywom powierzonym jej przez deponentów;”;
dodaje się artykuły w brzmieniu:
„Artykuł 21a
Zatwierdzanie finansowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej
Do celów ust. 1 finansowe spółki holdingowe i finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, o których mowa w tym ustępie, udostępniają organowi sprawującemu nadzór skonsolidowany i, jeżeli jest to różny organ, właściwemu organowi w państwie członkowskim, w którym spółki te mają siedzibę informacje na temat:
struktury organizacyjnej grupy, której częścią jest dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z jasnym wskazaniem swoich jednostek zależnych i w stosownym przypadku jednostek dominujących, oraz lokalizacji i rodzaju działalności prowadzonej przez każdy z podmiotów w ramach grupy;
nominacji co najmniej dwóch osób faktycznie kierujących daną finansową spółką holdingową lub daną finansową spółką holdingową o działalności mieszanej i zgodności z wymogami określonymi w art. 121 o kwalifikacjach dyrektorów;
zgodności z kryteriami określonymi w art. 14 dotyczącym akcjonariuszy i udziałowców, w przypadku gdy jednostką zależną danej finansowej spółki holdingowej lub danej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej jest instytucja kredytowa;
wewnętrznej struktury organizacyjnej i dystrybucji zadań w ramach grupy;
wszelkie inne informacje, które mogą być niezbędne do przeprowadzenia ocen, o których mowa w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.
W przypadku gdy zatwierdzenie finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej odbywa się równocześnie z oceną, o której mowa w art. 22, właściwy organ do celów tego artykułu koordynuje, w stosownym przypadku, działania z organem sprawującym nadzór skonsolidowany i, jeżeli jest to różny organ, z właściwym organem w państwie członkowskim, w którym mają siedzibę dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej. ►C1 W takim przypadku okres oceny, o którym mowa w art. 22 ust. 2 akapit drugi, zostaje zawieszony na okres dłuższy niż 20 dni roboczych, aż do zakończenia procedury określonej w niniejszym artykule. ◄
Zatwierdzenia finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej można dokonać na podstawie niniejszego artykułu wyłącznie wtedy, gdy spełnione zostaną wszystkie poniższe warunki:
wewnętrzne zasady i dystrybucja zadań w ramach grupy są adekwatne w celu spełniania wymogów nałożonych niniejszą dyrektywą i rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 na zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej oraz w szczególności, skutecznie przyczyniają się do:
koordynowania wszystkich jednostek zależnych danej finansowej spółki holdingowej lub danej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, w tym, w razie potrzeby, w drodze odpowiedniej dystrybucji zadań wśród instytucji będących jednostkami zależnymi;
zapobiegania konfliktom wewnątrzgrupowym lub rozwiązywania ich; oraz
wdrażania ogólnogrupowych polityk określonych przez dominującą finansową spółkę holdingową lub dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej w całej grupie;
struktura organizacyjna grupy, której częścią jest dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, nie utrudnia ani w żaden sposób nie uniemożliwia skutecznego nadzoru nad instytucjami będącymi jednostkami zależnymi lub instytucjami dominującymi w odniesieniu do indywidualnych, skonsolidowanych lub w stosownych przypadkach subskonsolidowanych wymogów, którym one podlegają. W ocenie tego kryterium uwzględnia się w szczególności:
pozycję danej finansowej spółki holdingowej lub danej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w grupie wielopoziomowej;
strukturę akcjonariuszy; oraz
rolę danej finansowej spółki holdingowej lub danej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej w tej grupie;
zostały spełnione kryteria określone w art. 14 i wymogi ustanowione w art. 121.
Zatwierdzenie finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej na podstawie niniejszego artykułu nie jest wymagane, gdy spełnione zostały wszystkie poniższe warunki:
główną działalnością finansowej spółki holdingowej jest nabywanie pakietów akcji w jednostkach zależnych lub gdy główną działalnością finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej względem instytucji lub instytucji finansowych jest nabywanie pakietów akcji w jednostkach zależnych;
dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej nie zostały wyznaczone jako podmioty restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w żadnej z grup restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji danej grupy zgodnie ze strategią restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji określonej przez odpowiedni organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji na podstawie dyrektywy 2014/59/UE;
instytucja kredytowa będąca jednostką zależną została wyznaczona jako podmiot odpowiedzialny za zapewnienie spełniania przez daną grupę wymogów ostrożnościowych na zasadzie skonsolidowanej, udostępniono jej wszystkie niezbędne środki i upoważniono ją prawnie do skutecznego wywiązania się z tych obowiązków;
dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej nie uczestniczą w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania, decyzji operacyjnych ani decyzji finansowych mających wpływ na grupę lub jej jednostki zależne będące instytucjami lub instytucjami finansowymi;
nic nie utrudnia skutecznego nadzoru nad grupą na zasadzie skonsolidowanej.
Finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej zwolnione z wymogu zatwierdzenia zgodnie z niniejszym ustępem nie są wyłączone z zakresu konsolidacji określonego w niniejszej dyrektywie i rozporządzeniu (UE) nr 575/2013.
Środki nadzorcze, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą obejmować:
zawieszenie prawa wykonywania głosu z akcji lub udziałów instytucji będących jednostkami zależnymi, posiadanych przez finansową spółkę holdingową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej;
wydawanie nakazów sądowych lub sankcji wobec finansowej spółki holdingowej lub finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej lub członków organu zarządzającego i kadry kierowniczej, z zastrzeżeniem art. 65–72;
udzielanie instrukcji lub wskazówek finansowej spółce holdingowej lub finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej co do przekazywania swoim akcjonariuszom udziałów kapitałowych w instytucjach będących jednostkami zależnymi;
wyznaczenie na czas określony innej finansowej spółki holdingowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej lub instytucji w ramach grupy jako podmiotu odpowiedzialnego za zapewnienie spełniania wymogów ustanowionych w niniejszej dyrektywie i w rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na zasadzie skonsolidowanej;
ograniczenie lub zakazanie wypłat zysków lub odsetek akcjonariuszom;
nałożenie na finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej wymogu zbycia lub zmniejszenia pakietów akcji w instytucjach lub innych podmiotach sektora finansowego;
nałożenie na finansowe spółki holdingowe lub finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej wymogu przedłożenia planu dotyczącego niezwłocznego przywrócenia zgodności z wymogami.
Wspólna decyzja jest należycie udokumentowana i zawiera uzasadnienie. Organ sprawujący nadzór skonsolidowany przekazuje tę wspólną decyzję danej finansowej spółce holdingowej lub danej finansowej spółce holdingowej o działalności mieszanej.
W razie sporu organ sprawujący nadzór skonsolidowany lub właściwy organ w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, nie podejmują decyzji i kierują sprawę do EUNB zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. EUNB podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca od otrzymania stosownego wniosku. Właściwe organy przyjmują wspólną decyzję zgodnie z decyzją EUNB. Sprawy nie kieruje się do EUNB po upływie dwumiesięcznego okresu lub po wypracowaniu wspólnej decyzji.
W każdym przypadku decyzję o zatwierdzeniu lub o odmowie zatwierdzenia podejmuje się w terminie sześciu miesięcy od daty otrzymania wniosku. Do odmowy załącza się w razie konieczności jeden ze środków, o których mowa w ust. 6.
Artykuł 21b
Pośrednia unijna jednostka dominująca
Właściwe organy mogą zezwolić instytucjom, o których mowa w ust. 1, na posiadanie dwóch pośrednich unijnych jednostek dominujących, jeżeli stwierdzą, że ustanowienie jednej pośredniej unijnej jednostki dominującej:
byłoby niezgodne z obowiązkowym wymogiem rozdzielenia działalności narzuconym przez przepisy lub organy nadzorcze państwa trzeciego, w którym znajduje się siedziba zarządu jednostki dominującej grupy z państwa trzeciego na najwyższym poziomie konsolidacji; lub
zmniejszałoby możliwość przeprowadzenia skutecznej restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w porównaniu z dwiema pośrednimi unijnymi jednostkami dominującymi, zgodnie z oceną przeprowadzoną przez właściwy organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji pośredniej unijnej jednostki dominującej.
W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w przypadku gdy żadna z instytucji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie jest instytucją kredytową lub gdy druga pośrednia unijna jednostka dominująca musi zostać ustanowiona w związku z działalnością inwestycyjną celem spełnienia obowiązkowego wymogu, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, pośrednia unijna jednostka dominująca lub druga pośrednia unijna jednostka dominująca mogą być firmą inwestycyjną posiadającą zezwolenie udzielone zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy 2014/65/UE, która to firma podlega dyrektywie 2014/59/UE.
Do celów niniejszego artykułu całkowita wartość aktywów w Unii grupy z państwa trzeciego stanowi sumę:
całkowita wartość aktywów każdej instytucji w Unii należącej do grupy z państwa trzeciego, która to kwota wynika z jej skonsolidowanego bilansu lub z ich poszczególnych bilansów, w przypadku gdy bilans instytucji nie jest skonsolidowany; oraz
całkowita wartość aktywów każdego oddziału grupy z państwa trzeciego posiadającego zezwolenie na prowadzenie działalności w Unii zgodnie z niniejszą dyrektywą, dyrektywą 2014/65/UE lub rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 ( *4 ).
Właściwe organy przekazują EUNB następujące informacje odnoszące się do każdej grupy z państwa trzeciego działającej na obszarze objętym ich jurysdykcją:
nazwy i całkowitą wartość aktywów nadzorowanych instytucji należących do grupy z państwa trzeciego;
nazwy i całkowitą wartość aktywów odpowiadających oddziałom, które uzyskały zezwolenie w tym państwie członkowskim zgodnie z niniejszą dyrektywą, dyrektywą 2014/65/UE lub rozporządzeniem (UE) nr 600/2014, oraz rodzaje działalności, na prowadzenie których instytucje te mają zezwolenie;
nazwę i rodzaj, o którym mowa w ust. 3, każdej pośredniej unijnej jednostki dominującej ustanowionej w danym państwie członkowskim oraz nazwę grupy z państwa trzeciego, do której jednostka ta należy.
Właściwe organy zapewniają, by każda instytucja podlegająca ich jurysdykcji, która wchodzi w skład grupy z państwa trzeciego, spełniała jeden z następujących warunków:
posiadała pośrednią unijną jednostkę dominującą;
była pośrednią unijną jednostką dominującą;
była jedyną instytucją danej grupy z państwa trzeciego znajdującą się w Unii; lub
wchodziła w skład grupy z państwa trzeciego, której łączna wartość aktywów w Unii są mniejsze niż 40 mld EUR.
Do dnia 30 grudnia 2026 r. Komisja, po konsultacji z EUNB, dokonuje przeglądu wymogów nałożonych na instytucje na podstawie niniejszego artykułu i przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W sprawozdaniu tym uwzględnia się przynajmniej następujące elementy:
czy wymogi ustanowione w niniejszym artykule są możliwe do spełnienia, konieczne i proporcjonalne oraz czy inne środki byłyby właściwsze;
czy wymogi nałożone na instytucje w niniejszym artykule powinny zostać zmienione, by odzwierciedlić najlepsze praktyki międzynarodowe.
Do dnia 28 czerwca 2021 r. EUNB przedłoży Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie na temat traktowania oddziałów z państw trzecich zgodnie z przepisami prawa krajowego państw członkowskich. W sprawozdaniu tym uwzględnia się przynajmniej następujące elementy:
czy i do jakiego stopnia praktyki nadzorcze przewidziane w prawie krajowym w odniesieniu do oddziałów z państw trzecich różnią się między państwami członkowskimi;
czy różne traktowanie oddziałów z państw trzecich na podstawie prawa krajowego może prowadzić do arbitrażu regulacyjnego;
czy konieczna i właściwa byłaby dalsza harmonizacja krajowych systemów dotyczących oddziałów z państw trzecich, zwłaszcza w odniesieniu do istotnych oddziałów z państw trzecich.
W stosownym przypadku Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy oparty na zaleceniach EUNB.
art. 23 ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) reputacja, wiedza, umiejętności i doświadczenie, zgodnie z art. 91 ust. 1, wszelkich członków organu zarządzającego, którzy będą kierować działalnością instytucji kredytowej w wyniku planowanego nabycia;”;
w art. 47 wprowadza się następujące zmiany:
dodaje się ustęp w brzmieniu:
Państwo członkowskie nakłada na oddziały instytucji kredytowych mających siedzibę zarządu w państwie trzecim wymóg składania właściwym organom co najmniej raz w roku sprawozdań zawierających następujące informacje na temat:
całkowitych aktywów odpowiadających działalności oddziału, który uzyskał zezwolenie w tym państwie członkowskim;
płynnych aktywów, które dany oddział ma do dyspozycji, w szczególności dostępności płynnych aktywów w walutach państw członkowskich;
funduszy własnych, które dany oddział ma do dyspozycji;
rozwiązań w zakresie ochrony depozytów będących do dyspozycji deponentów w danym oddziale;
stosowanych przez oddziały rozwiązań w zakresie zarządzania ryzykiem;
zasad zarządzania, w tym osób pełniących najważniejsze funkcje w działalności danego oddziału;
planu naprawczego obejmującego dany oddział; oraz
wszelkie inne informacje, które właściwy organ uzna niezbędne, by umożliwić kompleksowe monitorowanie działalności oddziału.”;
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
Właściwe organy powiadamiają EUNB o:
wszystkich zezwoleniach dla oddziałów udzielonych instytucjom kredytowym mającym siedzibę zarządu w państwie trzecim oraz o wszelkich zmianach dotyczących tych zezwoleń;
całkowitych aktywach i zobowiązaniach oddziałów posiadających zezwolenie i będących oddziałami instytucji kredytowych mających siedzibę w państwie trzecim, zgodnie z ich okresowymi zgłoszeniami;
nazwie grupy z państwa trzeciego, do której należy oddział posiadający zezwolenie.
EUNB publikuje na swojej stronie internetowej wykaz wszystkich oddziałów z państw trzecich posiadających zezwolenie na prowadzenie działalności w Unii, ze wskazaniem państwa członkowskiego, w którym posiadają one zezwolenie na prowadzenie działalności.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
EUNB ułatwia współpracę właściwych organów do celów akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w tym podczas weryfikowania, czy przestrzega się progu, o którym mowa w art. 21b ust. 4.”;
w art. 56 wprowadza się następujące zmiany:
lit. g) otrzymuje brzmienie:
„g) organami odpowiedzialnymi za nadzorowanie podmiotów zobowiązanych wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1) i 2) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 ( *5 ) w związku z zapewnieniem zgodności z tą dyrektywą oraz jednostkami analityki finansowej;
dodaje się literę w brzmieniu:
„h) właściwymi organami lub organami odpowiedzialnymi za stosowanie przepisów dotyczących strukturalnego rozdzielenia w ramach grupy bankowej.”;
w art. 57 ust. 1 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
dodaje się artykuł w brzmieniu:
„Artykuł 58a
Przekazywanie informacji organom międzynarodowym
Niezależnie od art. 53 ust. 1 i art. 54 właściwe organy mogą, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu, przekazywać lub udostępniać niektóre informacje:
Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu i Bankowi Światowemu do celów ocen na potrzeby programu oceny sektora finansowego;
Bankowi Rozrachunków Międzynarodowych na potrzeby ilościowych badań skutków;
Radzie Stabilności Finansowej na potrzeby jej funkcji nadzorczej.
Właściwe organy mogą przekazywać informacje poufne na wyraźny wniosek odpowiedniego organu, jedynie w przypadku gdy są spełnione co najmniej następujące warunki:
wniosek jest należycie uzasadniony w świetle konkretnych zadań wykonywanych przez organ występujący z wnioskiem zgodnie z jego ustawowym mandatem;
wniosek jest wystarczająco precyzyjny w odniesieniu do charakteru, zakresu i formy wymaganych informacji oraz w odniesieniu do sposobu ich ujawnienia lub przekazania;
wymagane informacje są bezwzględnie konieczne do realizacji konkretnych zadań wykonywanych przez organ występujący z wnioskiem i nie wychodzą poza ustawowe zadania powierzone temu organowi;
informacje są przekazywane lub ujawniane wyłącznie osobom bezpośrednio zaangażowanym w realizację konkretnego zadania;
osoby posiadające dostęp do informacji podlegają wymogom dochowania tajemnicy zawodowej lub służbowej co najmniej równoważnym wymogom, o których mowa w art. 53 ust. 1.
w art. 63 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Państwa członkowskie stanowią, że właściwe organy mogą wymagać zastąpienia osoby, o której mowa w akapicie pierwszym, w przypadku gdy osoba ta narusza swoje obowiązki, o których mowa w akapicie pierwszym.”;
w art. 64 wprowadza się następujące zmiany:
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
dodaje się ustęp w brzmieniu:
w art. 66 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:
„e) niewystąpienia o zatwierdzenie z naruszeniem art. 21a lub wszelkiego innego naruszenia wymogów określonych w tym artykule.”;
w art. 67 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:
„q) instytucja dominująca, dominująca finansowa spółka holdingowa lub dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej nie podejmują żadnych działań, które mogą być wymagane, by zapewnić spełnianie wymogów ostrożnościowych określonych w części trzeciej, czwartej, szóstej lub siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub nałożonych zgodnie z art. 104 ust. 1 lit. a) lub art. 105 niniejszej dyrektywy na zasadzie skonsolidowanej lub subskonsolidowanej.”;
art. 74 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 74
Zarządzanie wewnętrzne oraz plany naprawy i plany restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
Polityki wynagrodzeń i praktyki w tym zakresie, o których mowa w akapicie pierwszym, są neutralne pod względem płci.
EUNB wydaje wytyczne dla instytucji, zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, dotyczące polityk wynagrodzeń neutralnych pod względem płci.
W ciągu dwóch lat po opublikowaniu wytycznych, o których mowa w akapicie drugim, oraz na podstawie informacji zebranych przez właściwe organy, EUNB przedstawi sprawozdanie na temat stosowania przez instytucje polityk wynagrodzeń neutralnych pod względem płci.”;
art. 75 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
art. 84 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 84
Ryzyko stopy procentowej wynikające z działalności w ramach portfela bankowego
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
EUNB wydaje wytyczne w celu określenia kryteriów:
dokonywanej przez wewnętrzny system instytucji oceny ryzyka, o którym mowa w ust. 1;
dokonywanej przez instytucje identyfikacji ryzyka, o którym mowa w ust. 1, oraz kryteriów zarządzania przez nie tym ryzykiem i jego ograniczania;
prowadzonych przez instytucje oceny i monitorowania ryzyka, o którym mowa w ust. 2;
służących ustaleniu, które z wewnętrznych systemów wdrożonych przez instytucje do celów ust. 1 są niezadowalające, o czym mowa w ust. 3.
EUNB wyda te wytyczne do dnia 28 czerwca 2020 r.”;
art. 85 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
w art. 88 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Państwa członkowskie zapewniają, by dane dotyczące pożyczek udzielonych członkom organu zarządzającego i powiązanych z nimi stron były odpowiednio udokumentowane i udostępniane właściwym organom na ich wniosek.
Do celów niniejszego artykułu termin »strona powiązana« oznacza:
współmałżonka, zarejestrowanego partnera zgodnie z prawem krajowym, dziecko lub rodzica członka organu zarządzającego;
podmiot handlowy, w którym członek organu zarządzającego lub członek jego bliskiej rodziny, o którym mowa w lit. a), posiada znaczny pakiet akcji odpowiadający co najmniej 10 % kapitału lub praw głosu w tym podmiocie lub na który osoby te mogą wywierać istotny wpływ lub w którym osoby te zajmują stanowiska w kadrze kierowniczej wyższego szczebla lub są członkami organu zarządzającego.”;
w art. 89 dodaje się ustęp w brzmieniu:
Do dnia 30 czerwca 2021 r., na podstawie konsultacji z EUNB, EIOPA i ESMA, Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące oceny, o której mowa w niniejszym ustępie, oraz, w stosownych przypadkach, przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy.”;
w art. 91 wprowadza się następujące zmiany:
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
W przypadku gdy członkowie organu zarządzającego nie spełniają wymogów określonych w niniejszym ustępie, właściwe organy są uprawnione do odwołania takich członków z organu zarządzającego. Właściwe organy w szczególności sprawdzają, czy wymogi określone w niniejszym ustępie są nadal spełniane, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dokonano lub usiłowano dokonać prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu lub że istnieje podwyższone ryzyko takich czynów w związku z tą instytucją.”;
ust. 7 i 8 otrzymują brzmienie:
w ust. 12 dodaje się literę w brzmieniu:
„f) spójnego stosowania uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi.”;
w art. 92 wprowadza się następujące zmiany:
uchyla się ust. 1;
w ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:
formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie zapewniają, by instytucje, ustanawiając i stosując politykę łącznych wynagrodzeń – obejmującą wynagrodzenia i uznaniowe świadczenia emerytalne – dla kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka tych instytucji, przestrzegały następujących wymogów w sposób, który odpowiada ich wielkości i strukturze organizacyjnej oraz charakterowi, zakresowi i złożoności ich działalności”;
dodaje się literę w brzmieniu:
„aa) polityka wynagrodzeń jest neutralna pod względem płci.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
Do celów ust. 2 do kategorii pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji, należą co najmniej:
wszyscy członkowie organu zarządzającego oraz kadra kierownicza wyższego szczebla;
pracownicy pełniący obowiązki kierownicze względem funkcji kontrolnych instytucji lub istotnych jednostek gospodarczych;
pracownicy uprawnieni do znacznego wynagrodzenia w poprzednim roku obrachunkowym, o ile spełniono następujące warunki:
wynagrodzenie pracownika wynosi co najmniej 500 000 EUR oraz co najmniej tyle, co średnie wynagrodzenie przyznane członkom organu zarządzającemu i kadry kierowniczej wyższego szczebla instytucji, o których mowa w lit. a);
pracownik prowadzi działalność zawodową w ramach istotnej jednostki gospodarczej, a działalność ta jest tego rodzaju, który ma znaczny wpływ na profil ryzyka odnośnej jednostki gospodarczej.”;
w art. 94 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
w lit. l) ppkt (i) otrzymuje brzmienie:
„(i) akcje lub, w zależności od struktury prawnej danej instytucji, równoważne tytuły własności; lub instrumenty związane z akcjami lub, w zależności od struktury prawnej danej instytucji, równoważne instrumenty niepieniężne;”;
lit. m) otrzymuje brzmienie:
„m) znaczna część, a w każdym razie co najmniej 40 %, zmiennego składnika wynagrodzenia, jest odroczona na okres nie krótszy niż od czterech do pięciu lat i jest właściwie dostosowywana do charakteru działalności, związanego z nią ryzyka i działań danego pracownika. W przypadku członków organu zarządzającego i kadry kierowniczej wyższego szczebla instytucji, które są istotne ze względu na swoją wielkość, strukturę organizacyjną, a także charakter, zakres i złożoność prowadzonej przez siebie działalności, okres odroczenia nie powinien być krótszy niż pięć lat.
Wynagrodzenie płatne w ramach uzgodnień o odroczeniu wypłaty przysługuje nie wcześniej niż to wynika z zasady proporcjonalności. W przypadku szczególnie wysokiego zmiennego składnika wynagrodzenia odroczeniu wypłaty podlega co najmniej 60 % jego kwoty. Długość okresu odroczenia ustala się zgodnie z cyklem koniunkturalnym, charakterem działalności, związanym z nią ryzykiem oraz działaniami danego pracownika;”;
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 31 marca 2014 r.
Na potrzeby wskazania pracowników, których działalność zawodowa ma istotny wpływ na profil ryzyka instytucji, o czym mowa w art. 92 ust. 3, EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria służące ustaleniu poniższych elementów:
obowiązki kierownicze i funkcje kontrolne;
istotne jednostki gospodarcze i znaczny wpływ na profil ryzyka odnośnej jednostki gospodarczej; oraz
inne kategorie pracowników, których nie wymieniono wyraźnie w art. 92 ust. 3, a których działalność zawodowa wpływa na profil ryzyka tych instytucji w sposób porównywalnie tak istotny jak w przypadku kategorii pracowników, które wymieniono w tym artykule.
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 grudnia 2019 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w niniejszym ustępie.”;
dodaje się ustępy w brzmieniu:
W drodze odstępstwa od ust. 1 wymogi określone w lit. l) i m) oraz lit. o) akapit drugi tego ustępu nie mają zastosowania do:
instytucji, która nie jest dużą instytucją zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 146) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i której wartość aktywów – średnio oraz na zasadzie indywidualnej, zgodnie z niniejszą dyrektywą i rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 – nie przekracza 5 mld EUR w czteroletnim okresie bezpośrednio poprzedzającym bieżący rok obrachunkowy;
pracownika, którego roczne wynagrodzenie zmienne nie przekracza 50 000 EUR ani jednej trzeciej rocznego łącznego wynagrodzenia tego pracownika.
W drodze odstępstwa od ust. 3 lit. a) państwo członkowskie może obniżyć lub podwyższyć próg, o którym mowa w tym przepisie, pod warunkiem że:
instytucja, względem której państwo członkowskie korzysta z tego przepisu, nie jest dużą instytucją zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 146) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz, w przypadku gdy próg został podwyższony:
instytucja spełnia kryteria określone w art. 4 ust. 1 pkt 145 lit. c), d) i e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013; oraz
próg ten nie przekracza 15 mld EUR;
zmiana progu zgodnie z niniejszym ustępem jest właściwa przy uwzględnieniu charakteru instytucji, zakresu i złożoności jej działalności, jej struktury organizacyjnej lub, w stosownych przypadkach, cech grupy, do której należy.
w art. 97 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 1 uchyla się lit. b);
w ust. 4 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Dokonując przeglądu i oceny, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, właściwe organy stosują zasadę proporcjonalności zgodnie z kryteriami ujawniania informacji na mocy art. 143 ust. 1 lit. c.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
W przypadku gdy właściwe organy stosują zmodyfikowane metodyki zgodnie z niniejszym ustępem, powiadamiają o tym fakcie EUNB. EUNB monitoruje praktyki nadzorcze i wydaje wytyczne, zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, określające sposób, w jaki mają być oceniane podobne profile ryzyka do celów niniejszego ustępu, oraz w celu zapewnienia spójnego i proporcjonalnego stosowania w całej Unii metodyk dostosowanych do podobnych instytucji.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
w art. 98 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 1 uchyla się lit. j);
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
Uprawnienia nadzorcze są wykonywane co najmniej w następujących przypadkach:
w przypadku gdy wartość ekonomiczna kapitału własnego danej instytucji, o której to wartości mowa w art. 84 ust. 1, zmniejsza się o ponad 15 % jej kapitału Tier I w wyniku nagłej i nieoczekiwanej zmiany poziomu stóp procentowych określonej w dowolnym z sześciu scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych w odniesieniu do stóp procentowych;
w przypadku gdy dana instytucja doświadcza dużego obniżenia wyniku odsetkowego netto, o którym mowa w art. 84 ust. 1, w następstwie nagłej i nieoczekiwanej zmiany poziomu stóp procentowych określonej w dowolnym z dwóch scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych w odniesieniu do stóp procentowych.
Niezależnie od akapitu drugiego właściwe organy nie są zobowiązane do wykonywania uprawnień nadzorczych, jeżeli na podstawie przeglądu i oceny, o których mowa w niniejszym ustępie, uznają, że zarządzanie przez daną instytucję ryzykiem stopy procentowej wynikającym z działalności w ramach portfela bankowego jest odpowiednie i że ta instytucja nie jest nadmiernie narażona na ryzyko stopy procentowej wynikające z działalności w ramach portfela bankowego.
Do celów niniejszego ustępu termin »uprawnienia nadzorcze« oznacza uprawnienia, o których mowa w art. 104 ust. 1 lub uprawnienie do określania założeń na potrzeby modelowania i założeń parametrycznych – innych niż założenia wskazane przez EUNB na podstawie ust. 5a lit. b) niniejszego artykułu – które instytucje mają odzwierciedlać w swoich obliczeniach wartości ekonomicznej kapitału własnego na mocy art. 84 ust. 1.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
EUNB opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia do celów ust. 5:
sześciu scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych, o których mowa w ust. 5 akapit drugi lit. a), oraz dwóch scenariuszy wstrząsu stosowanych do celów nadzorczych, o których mowa w ust. 5 akapit drugi lit. b), w odniesieniu do stóp procentowych dla każdej waluty;
w świetle standardów ostrożnościowych uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym – wspólnych założeń na potrzeby modelowania i założeń parametrycznych, z wyjątkiem założeń dotyczących zachowania, jakie instytucje odzwierciedlają w swoich obliczeniach wartości ekonomicznej kapitału własnego, o którym mowa w ust. 5 akapit drugi lit. a); założenia te ograniczają się do:
traktowania kapitału własnego instytucji;
uwzględnienia, struktury i dyskontowania przepływów pieniężnych wrażliwych na stopy procentowe wynikające z aktywów instytucji, jej zobowiązań i pozycji pozabilansowych, w tym traktowania marży handlowej i innych elementów składowych spreadu;
użycia dynamicznych lub statycznych modeli bilansowych i wynikającego z tego traktowania pozycji wykupionych i pozycji o zbliżającym się terminie zapadalności;
w świetle standardów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym – wspólnych założeń na potrzeby modelowania i założeń parametrycznych, z wyjątkiem założeń dotyczących zachowania, jakie instytucje odzwierciedlają w swoich obliczeniach wyniku odsetkowego netto, o którym mowa w ust. 5 akapit drugi lit. b); założenia te ograniczają się do:
uwzględnienia i struktury przepływów pieniężnych wrażliwych na stopy procentowe wynikające z aktywów instytucji, jej zobowiązań i pozycji pozabilansowych, w tym traktowania marży handlowej i innych elementów składowych spreadu;
użycia dynamicznych lub statycznych modeli bilansowych i wynikającego z tego traktowania pozycji wykupionych i pozycji o zbliżającym się terminie zapadalności;
okresu, w którym dokonany zostanie pomiar przyszłego wyniku odsetkowego netto;
ustalenia, co oznacza »duże obniżenie«, o którym mowa w ust. 5 akapit drugi lit. b).
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 28 czerwca 2020 r.
Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
Do celów akapitu pierwszego ocena EUNB obejmuje co najmniej następujące elementy:
opracowanie jednolitej definicji ryzyka ESG, w tym ryzyka fizycznego i ryzyka przejścia; te ostatnie obejmują rodzaje ryzyka związane z amortyzacją aktywów ze względu na zmiany regulacyjne;
opracowanie odpowiednich kryteriów jakościowych i ilościowych na potrzeby oceny wpływu ryzyka ESG na stabilność finansową instytucji w krótkim, średnim i długim terminie; takie kryteria obejmują procesy testów warunków skrajnych i analizy scenariuszy w celu oceny wpływu ryzyka ESG w ramach scenariuszy o różnym zakresie negatywnych skutków;
zasady, procedury, mechanizmy i strategie, jakie mają wdrożyć instytucje w celu identyfikacji i oceny ryzyka ESG oraz zarządzania tymi rodzajami ryzyka;
metody i narzędzia analizy służące ocenie wpływu ryzyka ESG na działalność instytucji w zakresie udzielania kredytów i pośrednictwa finansowego.
EUNB przedłoży sprawozdanie ze swoich ustaleń Komisji, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 28 czerwca 2021 r.
Na podstawie wyników tego sprawozdania EUNB może, w stosownych przypadkach, wydać wytyczne, zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, dotyczące jednolitego włączania ryzyka ESG do procesu przeglądu i oceny nadzorczej przeprowadzanych przez właściwe organy.”;
w art. 99 ust. 2 uchyla się lit. b);
uchyla się art. 103;
w art. 104 wprowadza się następujące zmiany:
ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
Do celów art. 97, art. 98 ust. 4 i 5, art. 101 ust. 4 i art. 102 niniejszej dyrektywy oraz do celów stosowania rozporządzenia (UE) nr 575/2013 właściwe organy dysponują co najmniej uprawnieniem do:
wymagania od instytucji posiadania dodatkowych funduszy własnych przewyższających wymogi określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, zgodnie z warunkami określonymi w art. 104a niniejszej dyrektywy;
wymagania wzmocnienia zasad, procedur, mechanizmów oraz strategii wdrożonych zgodnie z art. 73 i 74;
wymagania od instytucji przedłożenia planu przywrócenia zgodności z wymogami nadzorczymi zgodnie z niniejszą dyrektywą i z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 oraz określenia terminu wdrożenia tego planu, w tym poprawek dotyczących jego zakresu i terminu wdrożenia;
wymagania od instytucji stosowania szczególnej polityki w zakresie rezerw lub szczególnego traktowania aktywów w kontekście wymogów w zakresie funduszy własnych;
ograniczania działalności, operacji lub sieci instytucji lub żądania zbycia rodzajów działalności, które stwarzają nadmierne ryzyko dla stabilności instytucji;
wymagania ograniczenia ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością, produktami i systemami instytucji, w tym działalnością zleconą na zasadzie outsourcingu;
wymagania od instytucji ograniczenia wysokości wynagrodzenia zmiennego jako odsetka przychodów netto, w przypadku gdy jego wysokość utrudnia utrzymanie prawidłowej bazy kapitałowej;
wymagania od instytucji przeznaczenia zysków netto na zwiększenie funduszy własnych;
ograniczenia lub zakazania dokonywania przez instytucję wypłat zysków lub odsetek na rzecz akcjonariuszy, udziałowców lub posiadaczy instrumentów dodatkowych w Tier I, w przypadku gdy zakaz taki nie stanowi zdarzenia niewykonania zobowiązania przez instytucję;
nakładania dodatkowych obowiązków sprawozdawczych lub zwiększenia ich częstotliwości, w tym w zakresie funduszy własnych, płynności i dźwigni finansowej;
nakładania szczególnych wymogów w zakresie płynności, w tym ograniczeń w zakresie niedopasowania terminów zapadalności między aktywami a pasywami;
wymagania ujawniania dodatkowych informacji.
Do celów art. 97–102 wszelkie dodatkowe informacje, których przekazania można wymagać od instytucji, uznaje się za powielone, jeżeli te same lub zasadniczo te same informacje zostały już w inny sposób przekazane właściwemu organowi lub mogą zostać wygenerowane przez właściwy organ.
Właściwy organ nie wymaga od instytucji przekazania dodatkowych informacji, jeżeli otrzymał je już w innym formacie lub w innym stopniu szczegółowości i gdy ten inny format lub inny stopień szczegółowości nie uniemożliwiają właściwemu organowi wygenerowania informacji o tej samej jakości i rzetelności co informacje wygenerowane na podstawie dodatkowych informacji, które zostałyby przekazane w innym przypadku.”;
uchyla się ust. 3;
dodaje się artykuły w brzmieniu:
„Artykuł 104a
Wymóg w zakresie dodatkowych funduszy własnych
Właściwe organy nakładają wymóg w zakresie dodatkowych funduszy własnych, o którym mowa w art. 104 ust. 1 lit. a), w przypadku, gdy na podstawie przeglądów dokonanych zgodnie z art. 97 i 101 stwierdzą, że w odniesieniu do indywidualnej instytucji zachodzi jedna z następujących sytuacji:
instytucja ta jest narażona na ryzyka lub elementy ryzyka, które nie są pokryte lub są pokryte w niewystarczającym stopniu, jak określono w ust. 2 niniejszego artykułu, wymogami w zakresie funduszy własnych określonymi w częściach trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w rozdziale 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 ( *7 );
instytucja ta nie spełnia wymogów określonych w art. 73 i 74 niniejszej dyrektywy lub w art. 393 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i jest mało prawdopodobne, by inne środki nadzorcze wystarczyły do zapewnienia spełnienia tych wymogów w stosownym terminie;
korekty, o których mowa w art. 98 ust. 4, uznaje się za niewystarczające, by umożliwić tej instytucji, w normalnych warunkach rynkowych, sprzedanie lub zabezpieczenie w krótkim czasie swoich pozycji bez ponoszenia znaczących strat;
z oceny dokonanej zgodnie z art. 101 ust. 4 wynika, że brak zgodności z wymogami dotyczącymi stosowania metody wymagającej uprzedniego pozwolenia prawdopodobnie będzie skutkować niedostatecznymi wymogami w zakresie funduszy własnych;
instytucja ta wielokrotnie nie była w stanie osiągnąć lub utrzymać odpowiedniego poziomu dodatkowych funduszy własnych, aby zastosować się do wytycznych przekazanych zgodnie z art. 104b ust. 3;
inne, specyficzne dla instytucji sytuacje uznane przez właściwy organ za powód do istotnych obaw w zakresie nadzoru.
Właściwe organy nakładają wymogi w zakresie dodatkowych funduszy własnych, o których mowa w art. 104 ust. 1 lit. a), wyłącznie po to, by pokryć ryzyko ponoszone przez poszczególne instytucje na skutek ich działalności, w tym ryzyko odzwierciedlające wpływ niektórych czynników sytuacji gospodarczej i rynkowej na profil ryzyka poszczególnych instytucji.
Do celów akapitu pierwszego właściwe organy oceniają, z uwzględnieniem profilu ryzyka poszczególnych instytucji, ryzyka, na które dana instytucja jest narażona, w tym:
specyficzne dla danej instytucji rodzaje ryzyka lub elementy takich rodzajów ryzyka, które są wyraźnie wyłączone z wymogów w zakresie funduszy własnych określonymi w częściach trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub które nie są wyraźnie uwzględnione w tych wymogach oraz w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402;
specyficzne dla danej instytucji rodzaje ryzyka lub elementy takich rodzajów ryzyka, co do których jest prawdopodobne, że zostaną niedoszacowane, mimo spełnienia mających zastosowanie wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w częściach trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402.
W zakresie, w jakim ryzyko lub elementy ryzyka podlegają rozwiązaniom przejściowym lub przepisom przewidującym zasadę praw nabytych ustanowionym w niniejszej dyrektywie lub w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013, nie uznaje się ich za ryzyko lub elementy takiego ryzyka, co do którego jest prawdopodobne, że zostanie niedoszacowane, mimo spełnienia mających zastosowanie wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w częściach trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402.
Do celów akapitu pierwszego kapitał uznawany za odpowiedni pokrywa wszystkie rodzaje ryzyka lub elementy ryzyka uznane za istotne na podstawie oceny ustanowionej w akapicie drugim niniejszego ustępu, które nie są pokryte wymogami w zakresie funduszy własnych określonymi w częściach trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402 lub są nimi pokryte w niewystarczającym stopniu.
Ryzyko stopy procentowej wynikające z działalności w ramach portfela bankowego może być uznane za istotne co najmniej w przypadkach, o których mowa w art. 98 ust. 5, chyba że właściwe organy, przeprowadzając przegląd i ocenę, dojdą do wniosku, że zarządzanie przez daną instytucję ryzykiem stopy procentowej wynikającym z działalności w ramach portfela bankowego jest odpowiednie i że ta instytucja nie jest nadmiernie narażona na ryzyko stopy procentowej wynikające z działalności w ramach portfela bankowego.
W przypadku gdy wymagane jest, by dodatkowe fundusze własne uwzględniały ryzyko nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objęte art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, właściwe organy określają poziom dodatkowych funduszy własnych wymaganych na podstawie ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu jako różnicę między kapitałem uznawanym za odpowiedni zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu a odnośnymi wymogami w zakresie funduszy własnych określonymi w częściach trzeciej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Instytucja spełnia wymóg w zakresie dodatkowych funduszy własnych nałożony przez właściwy organ na mocy art. 104 ust. 1 lit. a), aby uwzględniać inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, za pomocą funduszy własnych spełniających następujące warunki:
co najmniej trzy czwarte wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych spełnia się za pomocą kapitału Tier I;
co najmniej trzy czwarte kapitału Tier I, o którym mowa w lit. a), składa się z kapitału podstawowego Tier I.
Instytucja spełnia wymóg w zakresie dodatkowych funduszy własnych nałożony przez właściwy organ na mocy art. 104 ust. 1 lit. a), aby uwzględniać ryzyko nadmiernej dźwigni, za pomocą kapitału Tier 1.
W drodze odstępstwa od akapitów pierwszego i drugiego właściwy organ może zażądać od instytucji, by spełniła wymóg w zakresie dodatkowych funduszy własnych za pomocą większej części kapitału Tier I lub kapitału podstawowego Tier I, w przypadku gdy jest to konieczne i z uwzględnieniem specyficznej sytuacji danej instytucji.
Fundusze własne, które są wykorzystywane do spełnienia wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych, o którym mowa w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, nałożonego przez właściwe organy w celu uwzględnienia innych rodzajów ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, nie są wykorzystywane do spełnienia żadnych z następujących wymogów:
wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
wymogu połączonego bufora;
wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych, o których mowa w art. 104b ust. 3 niniejszej dyrektywy, jeżeli wytyczne te uwzględniają inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni.
Fundusze własne, które są wykorzystywane do spełnienia wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych, o którym mowa w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, nałożonego przez właściwe organy w celu uwzględnienia ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie są wykorzystywane do spełnienia żadnych z następujących wymogów:
wymogu w zakresie funduszy własnych określonego w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych, o których mowa w art. 104b ust. 3 niniejszej dyrektywy, jeżeli wytyczne te uwzględniają ryzyka nadmiernej dźwigni.
Artykuł 104b
Wytyczne dotyczące dodatkowych funduszy własnych
Na podstawie tych przeglądów właściwe organy określają dla każdej instytucji ogólny poziom funduszy własnych, który uznają za odpowiedni.
Wytyczne dotyczące dodatkowych funduszy własnych oznaczają fundusze własne w kwocie przekraczającej odnośną kwotę funduszy własnych wymaganą na podstawie części trzeciej, czwartej i siódmej rozporządzenia (UE) nr 575/2013, rozdziału 2 rozporządzenia (UE) 2017/2402, art. 104 ust. 1 lit. a) i art. 128 pkt 6) niniejszej dyrektywy lub na podstawie art. 92 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013, stosownie do przypadku, które są konieczne do osiągnięcia ogólnego poziomu funduszy własnych uznawanego za odpowiedni przez właściwe organy na mocy ust. 2 niniejszego artykułu.
Fundusze własne, które są wykorzystywane do spełnienia wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu w celu uwzględnienia innych rodzajów ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni, nie są wykorzystywane do spełnienia żadnego z następujących wymogów:
wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
wymogu ustanowionego w art. 104a niniejszej dyrektywy, nałożonego przez właściwe organy w celu uwzględnienia innych rodzajów ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni oraz wymogu połączonego bufora.
Fundusze własne, które są wykorzystywane do spełnienia wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych przekazanych zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu w celu uwzględnienia ryzyka nadmiernej dźwigni, nie są wykorzystywane do spełnienia wymogu w zakresie funduszy własnych określonego w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu ustanowionego w art. 104a niniejszej dyrektywy, nałożonego przez właściwe organy w celu uwzględnienia ryzyka nadmiernej dźwigni, oraz wymogu bufora wskaźnika dźwigni, o którym mowa w art. 92 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 104c
Współpraca z organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji
Właściwe organy powiadamiają odpowiednie organy do spraw restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji o wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych nałożonym na instytucje zgodnie z art. 104 ust. 1 lit. a) oraz o wszelkich wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych, które przekazano instytucjom zgodnie z art. 104b ust. 3.
w art. 105 uchyla się lit. d);
w art. 108 uchyla się ust. 3;
w art. 109 wprowadza się następujące zmiany:
ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
dodaje się ustępy w brzmieniu:
Wymogów dotyczących wynagrodzeń określonych w art. 92, 94 i 95 nie stosuje się na zasadzie skonsolidowanej wobec:
jednostek zależnych mających siedzibę w Unii, jeżeli podlegają one szczególnym wymogom dotyczącym wynagrodzeń zgodnie z innymi aktami prawnymi Unii;
jednostek zależnych mających siedzibę w państwie trzecim, w przypadku gdy podlegałyby one szczególnym wymogom dotyczącym wynagrodzeń zgodnie z innymi aktami prawnymi Unii, gdyby miały siedzibę w Unii.
W drodze odstępstwa od ust. 4 niniejszego artykułu oraz aby uniknąć obchodzenia przepisów określonych w art. 92, 94 i 95, państwa członkowskie zapewniają, by wymogi ustanowione w art. 92, 94 i 95 miały zastosowanie do pracowników jednostek zależnych nieobjętych niniejszą dyrektywą na zasadzie indywidualnej w przypadku gdy:
jednostka zależna jest spółką zarządzania aktywami albo przedsiębiorstwem świadczącym usługi inwestycyjne i prowadzącym działalność inwestycyjną wymienione w pkt 2), 3), 4), 6) i 7) sekcji A załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE; oraz
pracownicy ci zostali upoważnieni do prowadzenia działalności zawodowej wywierającej bezpośredni istotny wpływ na profil ryzyka działalności instytucji należących do grupy.
art. 111 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 111
Określenie organu sprawującego nadzór skonsolidowany
W przypadku gdy jednostka dominująca jest dominującą firmą inwestycyjną w państwie członkowskim lub unijną dominującą firmą inwestycyjną i żadna z jej jednostek zależnych nie jest instytucją kredytową, nadzór skonsolidowany sprawowany jest przez właściwy organ, który indywidualnie nadzoruje tę dominującą firmę inwestycyjną w państwie członkowskim lub tę unijną dominującą firmę inwestycyjną.
W przypadku gdy jednostka dominująca jest dominującą firmą inwestycyjną w państwie członkowskim lub unijną dominującą firmą inwestycyjną i przynajmniej jedna z jej jednostek zależnych jest instytucją kredytową, nadzór skonsolidowany sprawowany jest przez właściwy organ tej instytucji kredytowej lub – w przypadku gdy występuje kilka instytucji kredytowych – instytucji kredytowej o największej sumie bilansowej.
W przypadku gdy co najmniej dwie instytucje posiadające zezwolenie w Unii mają tę samą dominującą finansową spółkę holdingową z państwa członkowskiego, dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej z państwa członkowskiego, unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, nadzór skonsolidowany sprawowany jest przez:
właściwy organ instytucji kredytowej, jeżeli w ramach grupy występuje tylko jedna instytucja kredytowa;
właściwy organ instytucji kredytowej o największej sumie bilansowej, jeżeli w ramach grupy występuje kilka instytucji kredytowych; lub
właściwy organ firmy inwestycyjnej o największej sumie bilansowej, jeżeli w ramach grupy nie występuje żadna instytucja kredytowa.
W drodze odstępstwa od ust. 3 lit. c), w przypadku gdy właściwy organ sprawuje nadzór indywidualny nad więcej niż jedną firmą inwestycyjną w ramach grupy organem sprawującym nadzór skonsolidowany jest właściwy organ, który sprawuje nadzór indywidualny nad co najmniej jedną firmą inwestycyjną w ramach grupy o łącznej najwyższej sumie bilansowej.
art. 113 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 113
Wspólne decyzje na temat wymogów ostrożnościowych specyficznych dla instytucji
Organ sprawujący nadzór skonsolidowany i właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad jednostkami zależnymi unijnej instytucji dominującej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej podejmują wszelkie starania, aby wypracować wspólną decyzję:
w sprawie zastosowania art. 73 i 97 w celu określenia adekwatności skonsolidowanego poziomu funduszy własnych grupy instytucji w odniesieniu do jej sytuacji finansowej i profilu ryzyka oraz poziomu funduszy własnych wymaganego do stosowania art. 104 ust. 1 lit. a) w stosunku do każdego podmiotu w ramach grupy instytucji oraz na zasadzie skonsolidowanej;
w sprawie środków dotyczących wszelkich ważnych kwestii i istotnych ustaleń związanych z nadzorem nad płynnością, w tym związanych z prawidłowością organizacji i traktowania ryzyka zgodnie z wymogami art. 86 i związanych z potrzebą określenia specyficznych dla instytucji wymogów dotyczących płynności, zgodnie z art. 105;
w sprawie wszelkich wytycznych dotyczących dodatkowych funduszy własnych, o których mowa w art. 104b ust. 3.
Wspólne decyzje, o których mowa w ust. 1, są wypracowywane:
do celów ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu – w terminie czterech miesięcy od przedłożenia przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany pozostałym odpowiednim właściwym organom sprawozdania zawierającego ocenę ryzyka grupy instytucji zgodnie z art. 104a;
do celów ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu – w terminie czterech miesięcy od przedłożenia przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany sprawozdania zawierającego ocenę profilu ryzyka płynności grupy instytucji zgodnie z art. 86 i 105;
do celów ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu – w terminie czterech miesięcy od przedłożenia przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany sprawozdania zawierającego ocenę ryzyka grupy instytucji zgodnie z art. 104b.
We wspólnych decyzjach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, należycie uwzględnia się ponadto ocenę ryzyka jednostek zależnych przeprowadzoną przez odpowiednie właściwe organy zgodnie z art. 73, 97, 104a i 104b.
Wspólne decyzje, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), przedstawiane są w dokumentach zawierających pełne uzasadnienie, które to dokumenty są przekazywane unijnej instytucji dominującej przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany. W przypadku braku porozumienia organ sprawujący nadzór skonsolidowany, na wniosek dowolnego z pozostałych zainteresowanych właściwych organów, konsultuje się z EUNB. Organ sprawujący nadzór skonsolidowany może skonsultować się z EUNB z własnej inicjatywy.
Decyzję o zastosowaniu art. 73, 86 i 97, art. 104 ust. 1 lit. a), art. 104b i art. 105 niniejszej dyrektywy podejmują odnośne właściwe organy odpowiedzialne za nadzór nad jednostkami zależnymi unijnej dominującej instytucji kredytowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, na zasadzie indywidualnej lub subskonsolidowanej, po należytym uwzględnieniu opinii i zastrzeżeń wyrażonych przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany. Jeżeli przed upływem terminów, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, którykolwiek z zainteresowanych właściwych organów skieruje sprawę do EUNB zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, właściwe organy odraczają podjęcie swojej decyzji w oczekiwaniu na decyzję, którą EUNB podejmuje zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia, oraz podejmują swoją decyzję zgodnie z decyzją EUNB. Terminy, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, uznaje się za terminy zakończenia postępowania pojednawczego w rozumieniu tego rozporządzenia. EUNB podejmuje decyzję w terminie jednego miesiąca od otrzymania stosownego wniosku. Sprawy nie kieruje się do EUNB po upływie czteromiesięcznego okresu lub też po wypracowaniu wspólnej decyzji.
Decyzje przedstawiane są w dokumencie zawierającym pełne uzasadnienie i uwzględniają ocenę ryzyka, opinie i zastrzeżenia pozostałych właściwych organów wyrażone przed upływem terminów, o których mowa w ust. 2. Dokument ten jest przekazywany przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany wszystkim zainteresowanym właściwym organom oraz unijnej instytucji dominującej.
W przypadku gdy prowadzono konsultacje z EUNB, wszystkie właściwe organy biorą pod uwagę jego porady i wyjaśniają wszelkie istotne odstępstwa od nich.
Wspólne decyzje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, i każda decyzja podjęta w przypadku braku wspólnej decyzji zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu są aktualizowane corocznie lub, w wyjątkowych przypadkach, wtedy, gdy właściwy organ odpowiedzialny za nadzór nad jednostkami zależnymi unijnej instytucji dominującej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej zwraca się do organu sprawującego nadzór skonsolidowany z pisemnym i zawierającym pełne uzasadnienie wnioskiem o aktualizację decyzji w sprawie zastosowania art. 104 ust. 1 lit. a), art. 104b i art. 105. W tych wyjątkowych przypadkach aktualizacja może być dokonana na zasadzie dwustronnej przez organ sprawujący nadzór skonsolidowany oraz właściwy organ składający wniosek.
EUNB przedłoży Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”;
w art. 115 dodaje się ustęp w brzmieniu:
w art. 116 wprowadza się następujące zmiany:
dodaje się ustęp w brzmieniu:
w ust. 6 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Właściwy organ w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma dana finansowa spółka holdingowa lub dana finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, którym przyznano zatwierdzenie zgodnie z art. 21a, może uczestniczyć w odpowiednim kolegium organów nadzoru.”;
w art. 117 dodaje się ustępy w brzmieniu:
EUNB może – z własnej inicjatywy zgodnie z art. 19 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 – podjąć działania wspierające właściwe organy w przypadku braku porozumienia w sprawie koordynacji działań nadzorczych na mocy niniejszego artykułu.
art. 119 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
art. 120 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
w art. 125 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:
„W przypadku gdy organ sprawujący nadzór skonsolidowany na podstawie art. 111 niniejszej dyrektywy nad grupą z dominującą finansową spółką holdingową o działalności mieszanej jest innym organem niż koordynator określony zgodnie z art. 10 dyrektywy 2002/87/WE, organ sprawujący nadzór skonsolidowany i koordynator współpracują ze sobą do celów stosowania niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na zasadzie skonsolidowanej. W celu ułatwienia i zapewnienia skutecznej współpracy organ sprawujący nadzór skonsolidowany oraz koordynator dysponują pisemnymi uzgodnieniami dotyczącymi koordynacji i współpracy.”;
w art. 128 po akapicie pierwszym dodaje się akapity w brzmieniu:
„Instytucje nie wykorzystują kapitału podstawowego Tier I, który jest utrzymywany w celu spełnienia wymogu połączonego bufora, o którym mowa w akapicie pierwszym pkt 6 niniejszego artykułu, aby spełnić którekolwiek z wymogów określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogów w zakresie dodatkowych funduszy własnych na podstawie art. 104a niniejszej dyrektywy w celu uwzględnienia innych rodzajów ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni oraz wytycznych przekazanych zgodnie z art. 104b ust. 3 niniejszej dyrektywy w celu uwzględnienia innych rodzajów ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni.
Instytucje nie wykorzystują kapitału podstawowego Tier I, który jest utrzymywany w celu spełnienia jednego z elementów wymogu połączonego bufora, aby spełnić inne mające zastosowanie elementy wymogu połączonego bufora.
Instytucje nie wykorzystują kapitału podstawowego Tier I, który jest utrzymywany w celu spełnienia wymogu połączonego bufora, o którym mowa w akapicie pierwszym pkt 6 niniejszego artykułu, aby spełnić oparte na ryzyku składniki wymogów określonych w art. 92a i 92b rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w art. 45c i 45d dyrektywy 2014/59/UE.”;
art. 129 i 130 otrzymują brzmienie:
„Artykuł 129
Wymóg dotyczący utrzymywania bufora zabezpieczającego
Decyzje o zastosowaniu zwolnienia, o których mowa w akapicie pierwszym, są w pełni uzasadniane, zawiera wyjaśnienie, dlaczego zwolnienie to nie zagraża stabilności systemu finansowego danego państwa członkowskiego, oraz dokładną definicję małych i średnich firm inwestycyjnych, które mają być objęte zwolnieniem.
Państwa członkowskie, które postanowią zastosować zwolnienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, powiadamiają o tym ERRS. ERRS przekazuje takie powiadomienia Komisji, EUNB oraz właściwym i wyznaczonym organom zainteresowanych państw członkowskich.
Artykuł 130
Wymóg utrzymania specyficznego dla instytucji bufora antycyklicznego
Decyzje o zastosowaniu zwolnienia, o których mowa w akapicie pierwszym, są w pełni uzasadniane, zawierają wyjaśnienie, dlaczego zwolnienie to nie zagraża stabilności systemu finansowego danego państwa członkowskiego, oraz dokładną definicję małych i średnich firm inwestycyjnych, które mają być objęte zwolnieniem.
Państwa członkowskie, które postanowią zastosować zwolnienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, powiadamiają o tym ERRS. ERRS niezwłocznie przekazuje takie powiadomienia Komisji, EUNB oraz właściwym i wyznaczonym organom zainteresowanych państw członkowskich.
w art. 131 wprowadza się następujące zmiany:
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
Globalną instytucją o znaczeniu systemowym jest:
grupa, na której czele stoi unijna instytucja dominująca, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa lub unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej; lub
instytucja, która nie jest jednostką zależną unijnej instytucji dominującej, unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej lub unijnej dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej.
Inną instytucją o znaczeniu systemowym może być instytucja albo grupa, na której czele stoi unijna instytucja dominująca, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa, unijna dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, instytucja dominująca z państwa członkowskiego, dominująca finansowa spółka holdingowa z państwa członkowskiego lub dominująca finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej z państwa członkowskiego.”;
dodaje się ustęp w brzmieniu:
Podstawą dodatkowej metody określania globalnych instytucji o znaczeniu systemowym są następujące kategorie:
kategorie, o których mowa w ust. 2 lit. a)–d) niniejszego artykułu;
transgraniczna działalność grupy, z wyłączeniem transgranicznej działalności między uczestniczącymi państwami członkowskimi, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 ( *9 ).
Każda kategoria otrzymuje równą wagę i składa się z wymiernych wskaźników. W odniesieniu do kategorii, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) niniejszego ustępu, wskaźniki są takie same, jak analogiczne wskaźniki określone zgodnie z ust. 2.
Rezultatem zastosowania dodatkowej metody określania jest dodatkowy łączny wynik dla każdego ocenianego podmiotu, o którym mowa w ust. 1, na podstawie którego to wyniku właściwe lub wyznaczone organy mogą podjąć jedno z działań, o których mowa w ust. 10 lit. c).
ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„EUNB, w porozumieniu z ERRS, wyda do dnia 1 stycznia 2015 r., zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, wytyczne dotyczące kryteriów określania warunków stosowania niniejszego ustępu w odniesieniu do oceny innych instytucji o znaczeniu systemowym. Wytyczne te mają uwzględniać międzynarodowe ramy dotyczące krajowych instytucji o znaczeniu systemowym, a także specyfikę unijną i krajową.
Po przeprowadzeniu konsultacji z ERRS, EUNB przedstawi Komisji do dnia 31 grudnia 2020 r. sprawozdanie na temat właściwej metodyki do celów opracowania i kalibracji wskaźników bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym.”;
ust. 5 otrzymuje brzmienie:
dodaje się ustęp w brzmieniu:
W terminie sześciu tygodni od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, ERRS przedstawia Komisji opinię na temat tego, czy dany bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym uznany został za właściwy. EUNB może również przedstawić Komisji opinię na temat bufora zgodnie z art. 34 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
W terminie trzech miesięcy od przekazania Komisji przez ERRS powiadomienia, o którym mowa w ust. 7, Komisja, uwzględniając, w stosownych przypadkach, opinie ERRS i EUNB, jeżeli jest przekonana, że bufor innej instytucji o znaczeniu systemowym nie pociąga za sobą nieproporcjonalnych niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości, które stanowią lub stwarzają przeszkodę dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przyjmuje akt zezwalający właściwemu organowi lub wyznaczonemu organowi na przyjęcie proponowanego środka.”;
ust. 7 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
ust. 8 otrzymuje brzmienie:
Bez uszczerbku dla art. 133 i ust. 5 niniejszego artykułu, w przypadku gdy inna instytucja o znaczeniu systemowym jest jednostką zależną globalnej instytucji o znaczeniu systemowym albo innej instytucji o znaczeniu systemowym będącej instytucją lub grupą, na której czele stoi unijna instytucja dominująca, i podlega buforowi innej instytucji o znaczeniu systemowym na zasadzie skonsolidowanej, wówczas bufor, który ma zastosowanie na zasadzie indywidualnej lub subskonsolidowanej w odniesieniu do tej innej instytucji o znaczeniu systemowym, nie przekracza niższej z następujących wartości:
sumy wyższego z następujących wskaźników: bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym mającego zastosowanie wobec grupy na zasadzie skonsolidowanej oraz 1 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; oraz
3 % łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub wskaźnika, jaki Komisja dopuściła do stosowania wobec grupy na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z ust. 5a niniejszego artykułu.”;
ust. 9 i 10 otrzymują brzmienie:
Bez uszczerbku dla ust. 1 i 9 oraz wykorzystując podkategorie i graniczne wyniki, o których mowa w ust. 9, właściwy organ lub wyznaczony organ mogą, kierując się należytym osądem nadzorczym:
przenieść globalną instytucję o znaczeniu systemowym z niższej do wyższej podkategorii;
zakwalifikować podmiot, o którym mowa w ust. 1, posiadający łączny wynik, o którym mowa w ust. 2, niższy od granicznego wyniku najniższej podkategorii, do tej podkategorii lub do wyższej podkategorii, kwalifikując go tym samym jako globalną instytucję o znaczeniu systemowym;
uwzględniając jednolity mechanizm restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, na podstawie dodatkowego łącznego wyniku, o którym mowa w ust. 2a, przenieść globalną instytucję o znaczeniu systemowym z wyższej do niższej podkategorii;”;
uchyla się ust. 11;
ust. 12 otrzymuje brzmienie:
Właściwy organ lub wyznaczony organ przeprowadzają co roku przegląd określenia globalnych instytucji o znaczeniu systemowym i innych instytucji o znaczeniu systemowym oraz zakwalifikowanie globalnych instytucji o znaczeniu systemowym do odpowiednich podkategorii i przekazują wynik zainteresowanej instytucji o znaczeniu systemowym oraz ERRS, która niezwłocznie przekazuje te wyniki Komisji i EUNB. Właściwy organ lub wyznaczony organ podają zaktualizowany wykaz określonych instytucji o znaczeniu systemowym do wiadomości publicznej i podkategorie, do których zakwalifikowano poszczególne określone globalne instytucje o znaczeniu systemowym.”;
uchyla się ust. 13;
ust. 14 i 15 otrzymują brzmienie:
W przypadku gdy suma wskaźnika bufora ryzyka systemowego obliczonego do celów art. 133 ust. 10, 11 lub 12 oraz wskaźnika bufora globalnej instytucji o znaczeniu systemowym lub wskaźnika bufora innej instytucji o znaczeniu systemowym, którym podlega ta sama instytucja, jest wyższa niż 5 %, zastosowanie ma procedura określona w ust. 5a niniejszego artykułu.”;
uchyla się ust. 16 i 17;
ust. 18 otrzymuje brzmienie:
EUNB przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 30 czerwca 2014 r.
Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa niniejszym ustępie, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.”;
uchyla się art. 132;
art. 133 i 134 otrzymują brzmienie:
„Artykuł 133
Wymóg utrzymywania bufora ryzyka systemowego
Instytucje obliczają bufor ryzyka systemowego w następujący sposób:
gdzie:
BSR = bufor ryzyka systemowego
rT = wskaźnik bufora mający zastosowanie do łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko danej instytucji;
ET = łączna kwota ekspozycji na ryzyko danej instytucji obliczona zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
i = indeks oznaczający podzbiór ekspozycji, o którym mowa w ust. 5;
ri = wskaźnik bufora mający zastosowanie do kwoty ekspozycji na ryzyko podzbioru ekspozycji i; oraz
Ei = kwota ekspozycji na ryzyko danej instytucji w odniesieniu do podzbioru ekspozycji i obliczona zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Bufor ryzyka systemowego może mieć zastosowanie do:
wszystkich ekspozycji znajdujących się w państwie członkowskim, które ustaliło ten bufor;
następujących ekspozycji sektorowych znajdujących się w państwie członkowskim, które ustaliło ten bufor:
wszystkich ekspozycji detalicznych wobec osób fizycznych, które są zabezpieczone na nieruchomościach mieszkalnych;
wszystkich ekspozycji wobec osób prawnych zabezpieczonych przez hipoteki na nieruchomościach komercyjnych;
wszystkich ekspozycji wobec osób prawnych z wyłączeniem ekspozycji określonych w ppkt (ii);
wszystkich ekspozycji wobec osób fizycznych z wyłączeniem ekspozycji określonych w ppkt (i);
wszystkich ekspozycji znajdujących się w innych państwach członkowskich, z zastrzeżeniem ust. 12 i 15;
ekspozycji sektorowych, określonych w lit. b) niniejszego ustępu, znajdujących się w innych państwach członkowskich, jedynie w celu umożliwienia uznania wskaźnika bufora ustalonego przez inne państwo członkowskie zgodnie z art. 134;
ekspozycji znajdujących się w państwach trzecich;
podzbiorów dowolnej z kategorii ekspozycji wskazanych w lit. b).
Nakładając wymóg utrzymywania bufora ryzyka systemowego, właściwy organ lub wyznaczony organ przestrzegają następujących zasad:
bufor ryzyka systemowego nie pociąga za sobą nieproporcjonalnych niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości, stanowiąc lub stwarzając przeszkodę dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego;
bufor ryzyka systemowego ma być poddawany przeglądowi przez właściwy organ lub wyznaczony organ co najmniej raz na dwa lata;
bufor ryzyka systemowego nie może być wykorzystywany do uwzględniania rodzajów ryzyka objętych art. 130 i 131.
W przypadku gdy instytucja, do której ma zastosowanie co najmniej jeden wskaźnik bufora ryzyka systemowego, jest jednostką zależną, której jednostka dominująca ma siedzibę w innym państwie członkowskim, właściwy organ lub wyznaczony organ powiadamiają również organy tego państwa członkowskiego.
W przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego ma zastosowanie do ekspozycji znajdujących się w państwach trzecich, właściwy organ lub wyznaczony organ, stosownie do przypadku, powiadamiają także ERRS. ERRS przekazuje niezwłocznie takie powiadomienia organom nadzoru tych państw trzecich.
Powiadomienia takie szczegółowo określają następujące elementy:
ryzyko makroostrożnościowe lub ryzyko systemowe w danym państwie członkowskim;
powody, dla których rozmiar ryzyka makroostrożnościowego lub ryzyka systemowego zagraża stabilności systemu finansowego na szczeblu krajowym, uzasadniając wskaźnik bufora ryzyka systemowego;
uzasadnienie, dlaczego uznaje się, że bufor ryzyka systemowego może być skuteczny i proporcjonalny do celów ograniczenia ryzyka;
ocena prawdopodobnego pozytywnego lub negatywnego wpływu bufora ryzyka systemowego na rynek wewnętrzny w oparciu o informacje, które są dostępne państwu członkowskiemu;
wskaźnik lub wskaźniki bufora ryzyka systemowego, których właściwy organ lub wyznaczony organ, zależnie od przypadku, zamierza wymagać, oraz ekspozycje, do których takie wskaźniki mają zastosowanie, oraz instytucje podlegające takim wskaźnikom;
w przypadku gdy wskaźnik bufora ryzyka systemowego ma zastosowanie do wszystkich ekspozycji, uzasadnienia, dlaczego organ uważa, że bufor ryzyka systemowego nie powiela funkcjonowania bufora ryzyka innej instytucji o znaczeniu systemowym przewidzianego w art. 131.
W przypadku gdy decyzja o ustaleniu wskaźnika bufora ryzyka systemowego prowadzi do obniżenia lub utrzymania wcześniej ustalonego wskaźnika bufora, właściwy organ lub wyznaczony organ, zależnie od przypadku, zapewniają zgodność jedynie z niniejszym ustępem.
Do celów niniejszego ustępu, uznanie wskaźnika bufora ryzyka systemowego ustalonego przez inne państwo członkowskie zgodnie z art. 134 nie wlicza się do progu 3 %.
Jeśli Komisja wyda opinię negatywną, właściwy organ lub wyznaczony organ, zależnie od przypadku, w państwie członkowskim ustalającym ten bufor ryzyka systemowego stosują się do tej opinii lub wyjaśniają, dlaczego tego nie uczyniły.
W przypadku gdy instytucja, do której ma zastosowanie co najmniej jeden wskaźnik bufora ryzyka systemowego, jest jednostką zależną, której jednostka dominująca ma siedzibę w innym państwie członkowskim, właściwy organ lub wyznaczony organ zwracają się do Komisji i ERRS – w powiadomieniu przekazywanym zgodnie z ust. 9 – o zalecenie.
Komisja i ERRS przekazują swoje odnośne zalecenia w terminie sześciu tygodni od otrzymania powiadomienia.
W przypadku gdy organy jednostki zależnej i jednostki dominującej nie mogą dojść do porozumienia co do wskaźnika lub wskaźników bufora ryzyka systemowego mających zastosowane do tej instytucji i w przypadku negatywnych zaleceń zarówno Komisji, jak i ERRS, właściwy organ lub wyznaczony organ, zależnie od przypadku, mogą skierować sprawę do EUNB i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010. Decyzję o ustaleniu wskaźnika lub wskaźników bufora ryzyka systemowego w odniesieniu do tych ekspozycji zawiesza się do czasu podjęcia decyzji przez EUNB.
W terminie sześciu tygodni od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu, ERRS przekazuje Komisji opinię na temat tego, czy dany bufor ryzyka systemowego uznany został za właściwy. EUNB może również przedstawić Komisji opinię na temat bufora ryzyka systemowego zgodnie z art. 34 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010.
W terminie trzech miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 9, Komisja, uwzględniając, w stosownych przypadkach, oceny ERRS i EUNB, jeżeli jest przekonana, że wskaźnik lub wskaźniki bufora ryzyka systemowego nie pociągają za sobą nieproporcjonalnych niekorzystnych skutków dla całości lub części systemu finansowego innych państw członkowskich lub Unii jako całości, stanowiąc lub stwarzając przeszkodę dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przyjmuje akt zezwalający właściwemu organowi lub wyznaczonemu organowi, zależnie od przypadku, na przyjęcie proponowanego środka.
Każdy właściwy organ lub wyznaczony organ, zależnie od przypadku, ogłasza ustalenie lub modyfikację co najmniej jednego wskaźnika bufora ryzyka systemowego poprzez publikację na stosownej stronie internetowej. Temu obowiązkowi publikacji podlegają co najmniej następujące informacje:
wskaźnik lub wskaźniki bufora ryzyka systemowego;
instytucje, do których ma zastosowanie bufor ryzyka systemowego;
ekspozycje, wobec których wskaźnik lub wskaźniki bufora ryzyka systemowego mają zastosowanie;
uzasadnienie ustalenia lub modyfikacji wskaźnika lub wskaźników bufora ryzyka systemowego;
datę, od której instytucje stosują ustalony lub zmodyfikowany bufor ryzyka systemowego; oraz
nazwy państw, w przypadku gdy ekspozycje znajdujące się w tych państwach są uwzględnione w buforze ryzyka systemowego.
W przypadku gdy publikacja informacji, o której mowa w akapicie pierwszym lit. d), może zagrozić stabilności systemu finansowego, nie podaje się w niej tej informacji.
W przypadku gdy te ograniczenia w zakresie wypłat zysków prowadzą do niezadowalającej poprawy poziomu kapitału podstawowego Tier I instytucji w świetle stosownego ryzyka systemowego, właściwe organy mogą przyjąć dodatkowe środki zgodnie z art. 64.
Artykuł 134
Uznawanie wskaźnika bufora ryzyka systemowego
w art. 136 wprowadza się następujące zmiany:
w ust. 3 formuła wprowadzająca otrzymuje brzmienie:
ust. 7 otrzymuje brzmienie:
Każdy wyznaczony organ ogłasza co kwartał co najmniej następujące informacje na swojej stronie internetowej:
mający zastosowanie wskaźnik bufora antycyklicznego;
odpowiedni wskaźnik kredytów do PKB i jego odchylenie od długoterminowej tendencji;
wartość odniesienia dotyczącą bufora obliczoną zgodnie z ust. 2;
uzasadnienie takiego wskaźnika bufora;
w przypadku podwyższenia wskaźnika bufora – datę, od której instytucje muszą stosować podwyższony wskaźnik bufora w celu obliczania ich specyficznego dla instytucji bufora antycyklicznego;
w przypadku gdy data, o której mowa w lit. e), przypada wcześniej niż 12 miesięcy od daty publikacji zgodnie z niniejszym ustępem – odniesienie do wyjątkowych okoliczności uzasadniających taki krótszy termin rozpoczęcia stosowania;
w przypadku obniżenia wskaźnika bufora – zakładany okres, podczas którego nie przewiduje się podwyższania wskaźnika bufora, wraz z uzasadnieniem tego okresu.
Wyznaczone organy podejmują wszelkie racjonalne kroki celem koordynacji terminu takiej publikacji.
Wyznaczone organy każdorazowo powiadamiają ERRS o zmianie wskaźnika bufora antycyklicznego oraz przekazują jej wymagane informacje określone w akapicie pierwszym lit. a)–g). ERRS publikuje na swojej stronie internetowej wszystkie wskaźniki bufora, o których została powiadomiona, i związane z nimi informacje.”;
w art. 141 ust. 1–6 otrzymują brzmienie:
W przypadku gdy zastosowanie ma akapit pierwszy, instytucja nie podejmuje żadnego z następujących działań przed obliczeniem MDA:
dokonanie wypłaty zysków związanej z kapitałem podstawowym Tier I;
podjęcie zobowiązania do wypłaty wynagrodzenia zmiennego lub uznaniowych świadczeń emerytalnych bądź wypłata wynagrodzenia zmiennego, jeżeli zobowiązanie do wypłaty zostało podjęte w czasie, gdy instytucja nie spełniała wymogu połączonego bufora; lub
dokonanie płatności z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I.
Suma, która ma zostać pomnożona zgodnie z ust. 4, składa się z:
wszelkich zysków z bieżącego okresu niewłączonych do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pomniejszonych o każdą wypłatę zysków lub każdą kwotę wypłaconą wynikającą z działań, o których mowa w ust. 2 akapit drugi lit. a), b) lub c) niniejszego artykułu;
powiększonych o
wszelkie zyski roczne niewłączone do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pomniejszone o każdą wypłatę zysków lub każdą kwotę wypłaconą wynikającą z działań, o których mowa w ust. 2 akapit drugi lit. a), b) lub c) niniejszego artykułu;
pomniejszonych o
kwoty, które byłyby należne jako podatek, gdyby pozycje określone w lit. a) oraz b) niniejszego ustępu zostały zatrzymane.
Współczynnik ustala się w następujący sposób:
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia dowolnego z wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz wymogów w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni określonych w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, znajduje się w pierwszym (tzn. najniższym) kwartylu wymogu połączonego bufora, współczynnik ten wynosi 0;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia dowolnego z wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz wymogów w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni określonych w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, znajduje się w drugim kwartylu wymogu połączonego bufora, współczynnik ten wynosi 0,2;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz wymogów w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni określonych w 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, znajduje się w trzecim kwartylu wymogu połączonego bufora, współczynnik ten wynosi 0,4;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów w zakresie funduszy własnych określonych w art. 92 ust. 1 lit. a), b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz wymogów w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniających inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni n określonych w 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 tego rozporządzenia, znajduje się w czwartym (tzn. najwyższym) kwartylu wymogu połączonego bufora, współczynnik ten wynosi 0,6;
Dolne i górne kresy poszczególnych kwartyli wymogu połączonego bufora oblicza się w następujący sposób:
gdzie:
Qn = numer porządkowy danego kwartyla.”;
dodaje się artykuły w brzmieniu:
„Artykuł 141a
Niespełnianie wymogu połączonego bufora
Uznaje się, że instytucja nie spełnia wymogu połączonego bufora do celów art. 141, jeżeli nie posiada funduszy własnych w kwocie i o jakości, które są wymagane do jednoczesnego spełniania wymogu połączonego bufora i każdego z następujących wymogów:
wymogu określonego w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni na mocy art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy;
wymogu określonego w art. 92 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni na mocy art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy;
wymogu określonego w art. 92 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i wymogu w zakresie dodatkowych funduszy własnych uwzględniającego inne rodzaje ryzyka niż ryzyko nadmiernej dźwigni na mocy art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy.
Artykuł 141b
Ograniczenie dotyczące wypłat zysków w razie niespełniania wymogu bufora wskaźnika dźwigni
W przypadku gdy zastosowanie ma akapit pierwszy instytucja nie podejmuje żadnego z następujących działań przed obliczeniem L-MDA:
dokonanie wypłaty zysków związanej z kapitałem podstawowym Tier I;
podjęcie zobowiązania do wypłaty wynagrodzenia zmiennego lub uznaniowych świadczeń emerytalnych bądź wypłata wynagrodzenia zmiennego, jeżeli zobowiązanie do wypłaty zostało podjęte w czasie, gdy instytucja nie spełniała wymogu bufora wskaźnika dźwigni; lub
dokonanie płatności z tytułu instrumentów dodatkowych w Tier I.
Suma, która ma zostać pomnożona zgodnie z ust. 4, składa się z:
zysków z bieżącego okresu niewłączonych do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pomniejszonych o każdą wypłatę zysków lub każdą kwotę wypłaconą w następstwie działań, o których mowa w ust. 2 akapit drugi lit. a), b) lub c) niniejszego artykułu;
powiększonych o
zyski roczne niewłączone do kapitału podstawowego Tier I zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pomniejszone o każdą wypłatę zysków lub każdą kwotę wypłaconą w związku z działaniami, o których mowa w ust. 2 akapit drugi lit. a), b) lub c) niniejszego artykułu;
pomniejszonych o
kwoty, które byłyby należne jako podatek, gdyby pozycje określone w lit. a) oraz b) niniejszego ustępu zostały zatrzymane.
Współczynnik, o którym mowa w ust. 4, oblicza się w następujący sposób:
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów przewidzianych w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy służy uwzględnieniu ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 492 ust. 4 tego rozporządzenia, znajduje się w pierwszym (tzn. najniższym) kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni, współczynnik ten wynosi 0;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów przewidzianych w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy służy uwzględnieniu ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 492 ust. 4 tego rozporządzenia, znajduje się w drugim kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni, współczynnik ten wynosi 0,2;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów przewidzianych w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy służy uwzględnieniu ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 492 ust. 4 tego rozporządzenia, znajduje się w trzecim kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni, współczynnik ten wynosi 0,4;
w przypadku gdy kapitał podstawowy Tier I utrzymywany przez instytucję, który nie jest wykorzystywany do spełnienia wymogów przewidzianych w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy służy uwzględnieniu ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wyrażony jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko obliczonej zgodnie z art. 492 ust. 4 tego rozporządzenia, znajduje się w czwartym (tzn. najwyższym) kwartylu wymogu bufora wskaźnika dźwigni, współczynnik ten wynosi 0,6.
Dolne i górne kresy poszczególnych kwartyli wymogu bufora wskaźnika dźwigni oblicza się w następujący sposób:
gdzie:
Qn = numer porządkowy danego kwartyla.
Artykuł 141c
Niespełnianie wymogu bufora wskaźnika dźwigni
Uznaje się, że instytucja nie spełnia wymogu bufora wskaźnika dźwigni do celów art. 141b niniejszej dyrektywy, jeżeli nie posiada kapitału podstawowego Tier I w kwocie, która jest wymagana do jednoczesnego spełniania wymogu ustanowionego w art. 92 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i wymogu ustanowionego w art. 92 ust. 1 lit. d) tego rozporządzenia i w art. 104 ust. 1 lit. a) niniejszej dyrektywy, w przypadku gdy służy uwzględnieniu ryzyka nadmiernej dźwigni w niewystarczającym stopniu objętego art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.”;
w art. 142 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
art. 143 ust. 1 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) ogólne kryteria i metodyki stosowane podczas przeglądu i oceny, o których mowa w art. 97, w tym kryteria na potrzeby stosowania zasady proporcjonalności, o której mowa w art. 97 ust. 4;”;
art. 146 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 146
Akty wykonawcze
Zmianę kwoty kapitału założycielskiego określonej w art. 12 i tytule IV, w celu uwzględnienia zmian natury gospodarczej i pieniężnej przyjmuje się w drodze aktów wykonawczych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 147 ust. 2.”;
po art. 159 dodaje się rozdział w brzmieniu:
„ROZDZIAŁ 1a
Przepisy przejściowe dotyczące finansowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej
Artykuł 159a
Przepisy przejściowe dotyczące zatwierdzania finansowych spółek holdingowych i finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej
Dominujące finansowe spółki holdingowe i dominujące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej już istniejące w dniu 27 czerwca 2019 r. występują o zatwierdzenie zgodnie z art. 21a do dnia 28 czerwca 2021 r. Jeżeli finansowa spółka holdingowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej nie wystąpi o zatwierdzenie do dnia 28 czerwca 2021 r., podejmuje się stosowne środki na podstawie art. 21a ust. 6.
W okresie przejściowym, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, właściwe organy dysponują – do celów nadzoru skonsolidowanego – wszelkimi niezbędnymi uprawnieniami nadzorczymi przyznanymi im niniejszą dyrektywą względem finansowych spółek holdingowych lub finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej podlegających zatwierdzaniu zgodnie z art. 21a.”;
w art. 161 dodaje się ustęp w brzmieniu:
Artykuł 2
Transpozycja
Państwa członkowskie przyjmują i publikują do dnia 28 grudnia 2020 r. środki niezbędne dla zapewnienia zgodności z:
przepisami niniejszej dyrektywy w zakresie, w jakim dotyczą instytucji kredytowych;
art. 1 ust. 1 i 9 niniejszej dyrektywy w odniesieniu do art. 2 ust. 5 i 6 oraz art. 21b dyrektywy 2013/36/UE w zakresie, w jakim dotyczą instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.
Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.
Państwa członkowskie stosują te środki od dnia 29 grudnia 2020 r. Jednakże przepisy niezbędne do zapewnienia zgodności ze zmianami określonymi w art. 1 pkt 21) i pkt 29) lit. a), b) i c) niniejszej dyrektywy odnoszącymi się do art. 84 i art. 95 ust. 5 i 5a dyrektywy 2013/36/UE stosuje się od dnia 28 czerwca 2021 r., a przepisy niezbędne do zapewnienia zgodności ze zmianami określonymi w art. 1 pkt 52) i 53) niniejszej dyrektywy odnoszącymi się do art. 141b, 141c i art. 142 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r.
Państwa członkowskie przyjmują, publikują i stosują od dnia 26 czerwca 2021 r. środki niezbędne do zapewnienia zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy w zakresie, w jakim dotyczą one firm inwestycyjnych, z wyjątkiem środków, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b).
Środki przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez państwa członkowskie.
Artykuł 3
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 4
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
( *1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).”;
( *2 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).”;
( *3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).
( *4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).”;
( *5 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).”;
( *6 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).”;
( *7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).”;
( *8 ) Zalecenie Komisji 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).”;
( *9 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. L 225 z 30.7.2014, s. 1).”;