02014R0180 — PL — 02.07.2018 — 002.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 180/2014 z dnia 20 lutego 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej (Dz.U. L 063 z 4.3.2014, s. 13)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1282/2014 z dnia 2 grudnia 2014 r.	L 347	13	3.12.2014
►M2	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/920 z dnia 28 czerwca 2018 r.	L 164	5	29.6.2018

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 180/2014

z dnia 20 lutego 2014 r.

ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej

ROZDZIAŁ I

SZCZEGÓLNY SYSTEM DOSTAW

SEKCJA 1

Prognozowany bilans dostaw

Artykuł 1

Cel prognozowanego bilansu dostaw i jego zmiany

Prognozowane bilanse dostaw, które państwa członkowskie mają opracowywać zgodnie z art. 9 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, określają ilościowo zapotrzebowanie na produkty pierwszej potrzeby każdego regionu najbardziej oddalonego w każdym roku kalendarzowym.

Państwa członkowskie mogą zmieniać swoje prognozowane bilanse dostaw. Do tych zmian stosuje się art. 40 niniejszego rozporządzenia.

SEKCJA 2

Dostawy w oparciu o przywóz z państw trzecich

Artykuł 2

Pozwolenie na przywóz

1.  Do celów art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 w odniesieniu do produktów objętych wymogiem okazania pozwolenia na przywóz po okazaniu wspomnianego pozwolenia stosuje się zwolnienie z należności celnych przywozowych.

▼M2

2.  Pozwolenia na przywóz sporządza się zgodnie ze wzorem znajdującym się w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1239 ( 1 ).

Art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2016/1237 ( 2 ) oraz art. 2, 3, art. 4 ust. 1, art. 5, 7 i art. 13–16 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.

Odpowiednio stosuje się ujemną tolerancję przewidzianą w art. 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

▼B

3.  We wniosku o wydanie pozwolenia na przywóz oraz w pozwoleniu na przywóz, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część A oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część B.

4.  W polu 12 pozwoleń na przywóz wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.

5.  Pozwolenia na przywóz wydawane są przez właściwe organy na wniosek zainteresowanych, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.

▼M2

6.  Należności celne przywozowe pobierane są w odniesieniu do ilości przekraczających ilości wskazane w pozwoleniu na przywóz. Tolerancja 5 %, przewidziana w art. 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239, ma zastosowanie pod warunkiem uiszczenia odpowiednich należności celnych przywozowych.

▼B

Artykuł 3

Świadectwo zwolnienia

1.  Do celów art. 12 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, w odniesieniu do produktów nieobjętych wymogiem okazania pozwolenia na przywóz, zwolnienie z należności celnych przywozowych stosuje się po okazaniu świadectwa zwolnienia.

▼M2

2.  Świadectwa zwolnienia sporządza się na podstawie wzoru pozwolenia na przywóz określonego w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

Art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 oraz art. 2, 3, art. 4 ust. 1, art. 5, art. 7 i art. 13–16 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.

Odpowiednio stosuje się ujemną tolerancję przewidzianą w art. 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

▼B

3.  Jeden z zapisów znajdujących się w załączniku I część C jest wydrukowany lub naniesiony przy pomocy pieczęci w polu w lewej górnej części świadectwa.

4.  We wniosku o zwolnienie oraz w świadectwie zwolnienia, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część D oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część B.

5.  W polu 12 świadectw zwolnienia wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.

6.  Świadectwa zwolnienia wydawane są przez właściwe organy na wniosek zainteresowanych stron, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.

SEKCJA 3

Dostawy pochodzące z unii

Artykuł 4

Ustalanie wysokości pomocy i przyznawanie pomocy

1.  Do celów art. 10 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 państwa członkowskie określają w ramach programu kwotę pomocy w celu złagodzenia skutków oddalenia, wyspiarskiego charakteru i peryferyjnego położenia, uwzględniając:

Artykuł 5

Świadectwo pomocy i wypłata pomocy

1.  Pomoc przyznawana jest po przedstawieniu całkowicie wykorzystanego świadectwa (zwanego dalej „świadectwem pomocy”).

Przedstawienie świadectwa pomocy organom odpowiedzialnym za dokonywanie wypłat jest równoznaczne ze złożeniem wniosku o przyznanie pomocy. Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub wyjątkowych warunków klimatycznych świadectwa przedstawia się w ciągu 30 dni od dnia ich przydziału. W przypadku przekroczenia tego terminu kwota pomocy zmniejszana jest o 5 % za każdy dzień zwłoki.

Właściwe organy dokonują wypłaty pomocy w terminie 90 dni od dnia złożenia wykorzystanego świadectwa pomocy, z wyjątkiem następujących przypadków:

▼M2

2.  Świadectwa pomocy sporządza się na podstawie wzoru pozwolenia na przywóz określonego w załączniku I do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/1239.

Art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 oraz art. 2, 3, art. 4 ust. 1, art. 5, art. 7 i art. 13–16 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239 stosuje się odpowiednio, nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia.

Odpowiednio stosuje się ujemną tolerancję przewidzianą w art. 5 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2016/1237 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/1239.

▼B

3.  Jeden z zapisów znajdujących się w załączniku I część E jest wydrukowany lub naniesiony przy pomocy pieczęci w polu w lewej górnej części świadectwa.

Skreśla się pola 7 i 8 świadectwa.

4.  We wniosku o wydanie świadectwa pomocy oraz w świadectwie pomocy, w polu 20 znajduje się jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część F oraz jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część G.

5.  W polu 12 świadectw pomocy wpisuje się ostatni dzień okresu ważności.

6.  Wysokość stosowanej kwoty pomocy jest równa wysokości kwoty pomocy obowiązującej w dniu złożenia wniosku o świadectwo pomocy.

7.  Świadectwa pomocy wydawane są przez właściwy organ na wniosek zainteresowanych stron, w granicach przewidzianych w prognozowanych bilansach dostaw.

SEKCJA 4

Przepisy wspólne

Artykuł 6

Przeniesienie korzyści na użytkownika końcowego

Do celów art. 13 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 właściwe organy wprowadzają wszelkie niezbędne środki mające na celu kontrolę przenoszenia korzyści na użytkownika końcowego. Mogą one przy tym oceniać marże handlowe i ceny stosowane przez poszczególne zainteresowane podmioty.

O środkach, o których mowa w akapicie pierwszym, a w szczególności o elementach kontroli mających na celu stwierdzenie przeniesienia korzyści, jak również o wszelkich wprowadzonych zmianach, informuje się Komisję w ramach rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.

Artykuł 7

Rejestr podmiotów gospodarczych

1.  Aby móc ubiegać się o wpis do rejestru, o którym mowa w art. 12 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 228/2013, podmioty gospodarcze zobowiązują się:

2.  Podmioty gospodarcze planujące wysyłkę lub wywóz nieprzetworzonych, przetworzonych lub zapakowanych produktów na podstawie warunków, o których mowa w art. 13, zgłaszają taki zamiar w chwili składania wniosków o wpis do rejestru lub później, w stosownych przypadkach podając lokalizację zakładu pakującego.

3.  Przetwórcy planujący wywóz lub wysyłkę przetworzonych produktów na podstawie warunków, o których mowa w art. 13 lub 15, zgłaszają taki zamiar w chwili składania wniosków o wpis do rejestru lub później, w stosownych przypadkach podając lokalizację zakładu przetwórczego oraz analityczny wykaz przetwarzanych produktów.

Artykuł 8

Dokumenty okazywane przez podmioty gospodarcze oraz ważność pozwoleń i świadectw

1.   ►M2  Z zastrzeżeniem przepisów art. 2 ust. 5, art. 3 ust. 6, art. 5 ust. 7 oraz art. 11 i 12 właściwe organy przyjmują wnioski o wydanie pozwoleń na przywóz, świadectw zwolnienia lub świadectw pomocy, składane przez podmioty gospodarcze dla każdej przesyłki. Do wniosków dołącza się oryginał lub uwierzytelniony odpis faktury zakupu oraz oryginał, uwierzytelniony odpis lub uwierzytelnioną wersję elektroniczną następujących dokumentów: ◄

▼M2

Te dokumenty towarzyszące można przesyłać w formie wiadomości elektronicznych. W przypadku gdy właściwy organ dokonujący weryfikacji nie ma dostępu do systemu informatycznego do zarządzania i tworzenia takich dokumentów elektronicznych, zastępuje się je wydrukami należycie poświadczonymi za zgodność z oryginałami lub ich uwierzytelnionym elektronicznym odpowiednikiem.

▼B

Faktura zakupu, konosament lub lotniczy list przewozowy są wystawiane na nazwisko wnioskodawcy.

2.  Okres ważności pozwoleń i świadectw ustala się w oparciu o czas transportu. W szczególnych przypadkach, jeśli transport opóźniają poważne i nieprzewidziane przeszkody, okres ten może zostać przedłużony przez właściwy organ, nie może on jednak przekraczać dwóch miesięcy, licząc od daty wystawienia pozwolenia lub świadectwa.

Artykuł 9

Okazywanie pozwoleń, świadectw i towarów

1.  W przypadku produktów objętych szczególnym systemem dostaw pozwolenia na przywóz, świadectwa zwolnienia i świadectwa pomocy przedstawia się organom celnym, w celu dopełnienia formalności celnych, nie później niż w ciągu 15 dni roboczych od daty zezwolenia na rozładunek towarów. Właściwe organy mogą skrócić ten termin.

W przypadku produktów poddanych uszlachetnianiu czynnemu lub składowaniu celnemu na Azorach, Maderze i Wyspach Kanaryjskich, a następnie wprowadzonych tam do swobodnego obrotu, maksymalny okres 15 dni rozpoczyna się w dniu złożenia wniosku o wydanie pozwolenia lub świadectwa, określonych w akapicie pierwszym.

2.  Towary przedstawia się luzem lub w osobnych partiach, zgodnie z okazywanym pozwoleniem lub świadectwem.

Pozwolenia i świadectwa wykorzystywane są w ramach pojedynczej operacji dopiero po dopełnieniu formalności celnych.

Artykuł 10

Jakość produktów

Zgodność produktów z wymogami, o których mowa w art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, sprawdzana jest najpóźniej na etapie pierwszego wprowadzenia ich do obrotu, zgodnie z obowiązującymi w Unii normami i praktykami.

W przypadku stwierdzenia, że produkt nie spełnia wymogów ustanowionych w art. 10 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, traci on uprawnienia wynikające ze szczególnego systemu dostaw, a odpowiednie ilości włącza się z powrotem do prognozowanego bilansu dostaw. Jeśli przyznano pomoc zgodnie z art. 5 niniejszego rozporządzenia, jest ona zwracana. Jeżeli dokonano przywozu zgodnie z art. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, uiszcza się należności celne przywozowe, chyba że zainteresowana strona przedstawi dowód, że produkty zostały ponownie wywiezione lub zniszczone.

Artykuł 11

Znaczący wzrost liczby wniosków o wydanie pozwoleń i świadectw

1.  Jeżeli stan realizacji prognozowanego bilansu dostaw wskazuje na znaczący wzrost liczby wniosków o wydanie pozwoleń na przywóz, świadectw zwolnienia lub świadectw pomocy dotyczących danego produktu, co mogłoby przeszkodzić w osiągnięciu jednego lub większej liczby celów szczególnego systemu dostaw, po konsultacji z zainteresowanymi organami państwo członkowskie wprowadza wszelkie niezbędne środki celem zapewnienia dostaw produktów pierwszej potrzeby do danego regionu najbardziej oddalonego, uwzględniając dostępne dostawy oraz potrzeby sektorów priorytetowych.

2.  Jeżeli, po konsultacji z zainteresowanymi organami, państwo członkowskie podejmie decyzję o zastosowaniu ograniczenia ilości wydawanych pozwoleń i świadectw, właściwe organy stosują jednolitą obniżkę procentową w odniesieniu do wszystkich złożonych wniosków.

Artykuł 12

Ustalanie maksymalnej ilości na jeden wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa

Na tyle, na ile jest to absolutnie niezbędne celem uniknięcia zakłóceń na rynku danego regionu najbardziej oddalonego lub działań spekulacyjnych mogących poważnie zaszkodzić sprawnemu funkcjonowaniu szczególnego systemu dostaw, właściwe organy mogą ustalić maksymalną ilość przyznawaną na jeden wniosek o wydanie pozwolenia lub świadectwa.

Właściwe organy niezwłocznie powiadamiają Komisję o przypadkach zastosowania niniejszego artykułu.

▼M2

Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 ( 5 ) oraz rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1185 ( 6 ).

▼B

SEKCJA 5

Wywóz I wysyłka

Artykuł 13

Warunki wywozu i wysyłki

1.  Wywóz i wysyłka produktów nieprzetworzonych, objętych szczególnym systemem dostaw, bądź produktów zapakowanych lub przetworzonych, zawierających produkty objęte szczególnym systemem dostaw, odbywają się na warunkach określonych w ust. 2–6.

2.  W odniesieniu do produktów wywożonych pole 44 zgłoszenia wywozowego zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część H.

3.  Ilości produktów zwolnione z należności celnych przywozowych, które są wywożone, wprowadza się ponownie do prognozowanego bilansu dostaw.

Produkty te nie kwalifikują się do refundacji wywozowej.

4.  Ilości produktów, które zostały objęte zwolnieniem z należności celnych przywozowych oraz które są wysyłane, wprowadza się ponownie do prognozowanego bilansu dostaw, a należności celne przywozowe erga omnes obowiązujące w dniu przywozu są uiszczane przez wysyłającego najpóźniej podczas wysyłki.

Produkty te nie mogą być przedmiotem wysyłki do momentu uiszczenia opłaty, o której mowa w akapicie pierwszym.

W przypadkach gdy określenie dnia przywozu nie jest możliwe, produkty uważa się za przywiezione w dniu, w którym należności celne przywozowe erga omnes osiągnęły najwyższy poziom w okresie sześciu miesięcy poprzedzających dzień wysyłki.

5.  Ilości produktów, na które przyznano pomoc, a które są wywożone bądź wysyłane, ponownie wlicza się do prognozowanego bilansu dostaw, natomiast eksporter bądź wysyłający zwraca otrzymaną pomoc najpóźniej w momencie wywozu lub wysyłki.

Produktów takich nie wywozi się ani nie wysyła do momentu dokonania zwrotu, o którym mowa w akapicie pierwszym.

W przypadku gdy nie jest możliwe ustalenie wysokości przyznanej pomocy, zakłada się, że produkty otrzymały najwyższą stawkę pomocy ustaloną przez Unię dla tego typu produktów w okresie sześciu miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na wywóz lub wysyłkę.

Produkty takie mogą zostać objęte refundacją wywozową, o ile spełniają kryteria przyznania tego rodzaju wsparcia.

6.  Właściwe organy zezwalają na wywóz lub wysyłkę produktów przetworzonych innych niż te, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu i w art. 15, wyłącznie w przypadkach, gdy eksporter zaświadczy, że odnośne produkty nie były objęte szczególnym systemem dostaw.

Właściwe organy zezwalają na ponowny wywóz lub ponowną wysyłkę produktów nieprzetworzonych lub produktów zapakowanych, innych niż te, o których mowa w ust. 3, 4 i 5 niniejszego artykułu, wyłącznie w przypadkach, gdy eksporter zaświadczy, że odnośne produkty nie były objęte szczególnym systemem dostaw.

Właściwe organy przeprowadzają konieczne kontrole sprawdzające prawdziwość oświadczeń, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim oraz, w stosownych przypadkach, odzyskują przyznane korzyści.

Artykuł 14

Pozwolenia na wywóz i znaczący wzrost wywozu

1.  Wywóz następujących produktów nie podlega obowiązkowi okazania pozwolenia na wywóz:

2.  Jeżeli istnieje ryzyko, że regularne dostawy do regionów najbardziej oddalonych mogą być zagrożone przez znaczący wzrost wywozu produktów określonych w art. 13 ust. 1, właściwe organy mogą ograniczyć ilości w taki sposób, aby zagwarantować, że priorytetowe potrzeby w danych sektorach zostaną zaspokojone. Ograniczenia ilościowe nie mogą mieć charakteru dyskryminacyjnego.

Artykuł 15

Tradycyjny wywóz, wywóz w ramach handlu regionalnego oraz tradycyjna wysyłka produktów przetworzonych

1.  Przetwórcy, którzy zadeklarowali, zgodnie z art. 7 ust. 3, zamiar wywozu w ramach tradycyjnych przepływów handlowych lub handlu regionalnego bądź wysyłki w ramach tradycyjnych przepływów handlowych, o których mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, produktów przetworzonych zawierających surowce, które zostały objęte szczególnym systemem dostaw, mogą dokonywać takiego wywozu lub takiej wysyłki w granicach ilości rocznych określonych w załącznikach II–V do niniejszego rozporządzenia. Właściwe organy udzielają koniecznych zezwoleń w taki sposób, aby mieć pewność, iż transakcje nie przekraczają odnośnych maksymalnych ilości rocznych.

Wykaz państw trzecich, o którym mowa w art. 14 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, ustanowiony jest w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

W odniesieniu do wywozu w ramach handlu regionalnego eksporter przedkłada właściwym organom dokumenty przewidziane w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 612/2009 w terminie przewidzianym w art. 46 wymienionego rozporządzenia. W przypadku nieprzedłożenia tych dokumentów w przewidzianym terminie właściwe organy odzyskują korzyści przyznane w ramach szczególnego systemu dostaw.

2.  Wywóz produktów, o których mowa w niniejszym artykule, nie podlega obowiązkowi okazywania pozwolenia na wywóz.

3.  W odniesieniu do produktów wywożonych, o których mowa w niniejszym artykule, pole 44 zgłoszenia wywozowego zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część I.

SEKCJA 6

Zarządzanie, kontrola I monitorowanie

Artykuł 16

Kontrole

1.  Kontrole administracyjne przywozu, wprowadzenia do obrotu, wywozu i wysyłki produktów rolnych są wyczerpujące i obejmują kontrole krzyżowe z dokumentami, o których mowa w art. 8 ust. 1.

▼M2

2.  Kontrole bezpośrednie przeprowadzane w danym regionie najbardziej oddalonym przy przywozie lub wprowadzaniu produktów rolnych dotyczą reprezentatywnej próby co najmniej 5 % pozwoleń i świadectw okazywanych zgodnie z art. 9.

Kontrole bezpośrednie przeprowadzane w danym regionie najbardziej oddalonym przy wywozie lub wysyłce przewidzianym w sekcji 5 dotyczą reprezentatywnej próby co najmniej 5 % operacji w oparciu o profile ryzyka ustalone przez państwa członkowskie.

Do tych kontroli bezpośrednich stosuje się odpowiednio rozporządzenie Komisji (WE) nr 1276/2008 ( 7 ).

Dodatkowo, w szczególnych przypadkach Komisja może zażądać objęcia kontrolami bezpośrednimi innego odsetka pozwoleń i świadectw lub operacji.

▼B

Artykuł 17

Krajowe przepisy dotyczące zarządzania i monitorowania

Właściwe organy przyjmują dodatkowe przepisy konieczne do zarządzania szczególnym systemem dostaw i monitorowania go w czasie rzeczywistym.

Na żądanie Komisji właściwe organy powiadamiają ją o wszelkich środkach, które zamierzają wdrażać na podstawie akapitu pierwszego.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI WSPARCIA NA RZECZ LOKALNYCH PRODUKTÓW ROLNYCH

SEKCJA 1

Wnioski o przyznanie pomocy

Artykuł 18

Składanie wniosków

Wnioski o przyznanie pomocy na dany rok kalendarzowy składa się do urzędu wyznaczonego przez właściwe organy państwa członkowskiego, korzystając ze sporządzonych przez te organy wzorów i w określonych przez nie przedziałach czasowych. Odnośne przedziały czasowe są ustalane w taki sposób, aby możliwe było przeprowadzenie koniecznych kontroli na miejscu i trwają najdłużej do dnia 28 lutego następnego roku kalendarzowego.

Artykuł 19

Poprawianie oczywistych błędów

W przypadkach gdy po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy właściwy organ stwierdzi oczywiste błędy we wniosku, wniosek można poprawić w każdej chwili.

Artykuł 20

Składanie wniosków po terminie

Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej i zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, złożenie wniosku po upływie terminu ustanowionego zgodnie z art. 18 wiąże się z obniżeniem pomocy, do której beneficjent byłby uprawniony, gdyby wniosek został złożony w terminie, o 1 % za każdy dzień roboczy zwłoki. Wnioski złożone po upływie 25 dni od daty wygaśnięcia terminu uznaje się za niedopuszczalne.

Artykuł 21

Wycofywanie wniosków o przyznanie pomocy

1.  Wnioski o przyznanie pomocy można wycofywać w całości bądź w części w dowolnym momencie.

Jeżeli jednak właściwy organ powiadomił wnioskodawcę ubiegającego się o pomoc o nieprawidłowościach we wniosku lub przekazał wnioskodawcy powiadomienie o planowanej kontroli na miejscu i jeśli w wyniku takiej kontroli zostaną wykryte nieprawidłowości, nie można wycofać tych części wniosku, których nieprawidłowości dotyczą.

2.  Wycofanie wniosku lub części wniosku na mocy ust. 1 oznacza powrót wnioskodawcy do sytuacji sprzed złożenia danego wniosku o przyznanie pomocy lub jego części.

SEKCJA 2

Kontrole

Artykuł 22

Zasady ogólne

Weryfikacji dokonuje się w drodze kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu.

Kontrole administracyjne mają charakter wyczerpujący i obejmują kontrole krzyżowe dotyczące m.in. danych ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, przewidzianego w tytule V rozdział II oraz art. 47, 61 i art. 102 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 ( 8 ).

▼M2

Na podstawie analizy ryzyka zgodnie z art. 24 ust. 1 niniejszego rozporządzenia właściwe organy przeprowadzają wyrywkowe kontrole na miejscu, w przypadku każdego działania, w odniesieniu do przynajmniej 5 % złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Próba obejmuje ponadto przynajmniej 5 % kwoty, na którą opiewa pomoc w odniesieniu do każdego działania.

▼B

We wszystkich uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie korzystają ze zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli.

Artykuł 23

Kontrole na miejscu

1.  Kontrole na miejscu mają charakter niezapowiedziany. Można jednak wystosować uprzednie powiadomienie ograniczone do niezbędnego minimum, jeżeli nie zakłóci to celu kontroli. O planowanej kontroli powiadamia się z wyprzedzeniem do maksymalnie 48 godzin, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

2.  W stosownych przypadkach kontrole na miejscu przewidziane w niniejszej sekcji przeprowadza się w powiązaniu z ewentualnymi innymi kontrolami przewidzianymi w przepisach Unii.

3.  Jeżeli wnioskodawcy ubiegający się o pomoc lub ich przedstawiciele uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu, odrzuca się ich wniosek lub wnioski o przyznanie pomocy.

Artykuł 24

Wybór wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu

1.  Właściwe organy dokonują wyboru wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu na podstawie analizy ryzyka i reprezentatywności złożonych wniosków o przyznanie pomocy. W analizie ryzyka uwzględnia się poniższe czynniki:

Aby przebadana próba była reprezentatywna, państwa członkowskie wybierają losowo 20–25 % minimalnej liczby wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu. ►M2  Jeżeli minimalna liczba wnioskodawców ubiegających się o pomoc i podlegających kontroli na miejscu jest niższa niż 12, państwa członkowskie wybierają losowo co najmniej jednego wnioskodawcę. ◄

2.  Właściwy organ rejestruje powody wyboru każdego z wnioskodawców ubiegających się o pomoc do kontroli na miejscu. Inspektor prowadzący kontrolę na miejscu informowany jest o tych powodach przed rozpoczęciem kontroli.

Artykuł 25

Sprawozdanie z kontroli

1.  Każda kontrola na miejscu jest przedmiotem sprawozdania z kontroli zawierającego szczegółowe informacje na temat przeprowadzonej kontroli. Sprawozdanie to określa w szczególności:

2.  Wnioskodawcy ubiegający się o pomoc lub ich przedstawiciele mają możliwość podpisania odpowiedniego sprawozdania w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz dodania do niego uwag. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wnioskodawca ubiegający się o pomoc otrzymuje egzemplarz sprawozdania z kontroli.

W przypadku kontroli na miejscu przy zastosowaniu teledetekcji państwa członkowskie nie mają obowiązku umożliwiania wnioskodawcom ubiegającym się o pomoc lub ich przedstawicielom podpisywania sprawozdań z kontroli, o ile takie kontrole nie wykazały nieprawidłowości.

SEKCJA 3

Obniżki I wykluczenia oraz płatności nienależne

Artykuł 26

Obniżki i wykluczenia

W przypadku rozbieżności pomiędzy informacjami podanymi we wnioskach o przyznanie pomocy a ustaleniami wynikającymi z kontroli, przewidzianych w sekcji 2, państwo członkowskie stosuje obniżki kwot pomocy i wykluczenia. Przedmiotowe obniżki i wykluczenia są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 27

Wyjątki od stosowania obniżek i wykluczeń

1.  Obniżki i wykluczenia przewidziane w art. 26 nie mają zastosowania w przypadku, gdy wnioskodawca ubiegający się o pomoc przedłożył poprawne informacje co do stanu faktycznego lub może w inny sposób wykazać, że nieprawidłowości powstały bez jego winy.

2.  Obniżki i wykluczenia nie mają zastosowania do tych części wniosków o przyznanie pomocy, co do których wnioskodawca ubiegający się o pomoc poinformował na piśmie właściwy organ o nieprawidłowościach zaistniałych przed złożeniem wniosku lub po nim, pod warunkiem że właściwy organ nie poinformował wcześniej wnioskodawcy ubiegającego się o pomoc o planowanej kontroli na miejscu lub o nieprawidłowościach w danym wniosku.

Wniosek poprawia się na podstawie informacji udzielonych przez wnioskodawcę ubiegającego się o pomoc zgodnie z akapitem pierwszym, tak by odpowiadał realnej sytuacji.

▼M2

Artykuł 28

Odzyskiwanie nienależnych wypłat oraz kary

1.  W przypadku wypłat nienależnych stosuje się odpowiednio art. 7 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 ( 9 ).

2.  Jeżeli nienależnych wypłat dokonano na skutek fałszywych deklaracji lub przedstawienia fałszywych dokumentów bądź poważnego zaniedbania ze strony wnioskodawcy ubiegającego się o pomoc, stosuje się kary w wysokości nienależnie wypłaconych kwot wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 809/2014.

Artykuł 29

Siła wyższa i okoliczności nadzwyczajne

W przypadkach działania siły wyższej lub wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, stosuje się odpowiednio art. 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 ( 10 ).

▼B

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI UZUPEŁNIAJĄCE

SEKCJA 1

Logo

Artykuł 30

Kontrola warunków stosowania logo

Właściwe organy okresowo sprawdzają, czy zatwierdzone podmioty przestrzegają warunków stosowania logo, o których mowa w art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) nr. 179/2014 oraz zobowiązań przewidzianych w art. 6 ust. 4 tego rozporządzenia delegowanego.

Właściwe organy mogą zlecić przeprowadzenie tych kontroli wyznaczonym do tego instytucjom, posiadającym odpowiednie kompetencje techniczne i wymaganą bezstronność. W takich przypadkach wspomniane instytucje sporządzają okresowo sprawozdanie na temat przeprowadzonych kontroli.

Artykuł 31

Nieprawne stosowanie logo i promowanie logo

Państwa członkowskie stosują właściwe istniejące przepisy krajowe, aby zapobiegać nieprawnemu posługiwaniu się logo, oraz w stosownych przypadkach karać za nie lub też wprowadzają w tym celu odpowiednie środki. Na żądanie Komisji państwa członkowskie powiadamiają ją o środkach, jakie stosują.

Państwa członkowskie zapewniają właściwą reklamę logo oraz produktów, w odniesieniu do których można je stosować.

Artykuł 32

Środki krajowe

1.  Właściwe organy wprowadzają wszelkie dodatkowe środki administracyjne niezbędne do zarządzania systemem logo. Środki te mogą obejmować w szczególności pobieranie od zatwierdzonych podmiotów opłat na pokrycie kosztów druku logo oraz kosztów administracyjnych i kosztów kontroli.

2.  Na żądanie Komisji właściwe organy powiadamiają ją o służbach lub, w zależności od przypadku, o instytucjach odpowiedzialnych za zatwierdzanie przewidziane w art. 6 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014 i przeprowadzanie kontroli wymaganych na mocy niniejszej sekcji, jak również o dodatkowych środkach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.  Właściwe organy powiadamiają Komisję o każdym udzieleniu zezwolenia na korzystanie z logo, wskazując nazwę i siedzibę danego producenta, produkty objęte zezwoleniem i okres, na jaki je wydano.

▼M2

Powiadomienia, o których mowa w niniejszym akapicie, przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

▼B

SEKCJA 2

Produkty zwierzęce

Artykuł 33

Chów zwierząt gospodarskich

1.  Przywóz młodego bydła płci męskiej pochodzącego z państw trzecich, objętego kodami CN 0102 29 05 , 0102 29 29 lub 0102 29 49 i przeznaczonego do opasu i spożycia we francuskich departamentach zamorskich lub na Maderze nie podlega należnościom celnym, dopóki pogłowie lokalnego młodego bydła płci męskiej nie osiągnie poziomu wystarczającego do utrzymania i rozwoju lokalnej produkcji wołowiny i cielęciny.

2.  W celu skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ust. 1 importer lub wnioskodawca wykazuje, że spełnia warunki określone w art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014, przedkładając następujące dokumenty:

SEKCJA 3

Przywóz tytoniu na wyspy kanaryjskie

Artykuł 34

Zwolnienie tytoniu z należności celnych

1.  Roczny okres do obliczenia maksymalnej rocznej ilości tytoniu, która miałyby zostać zwolniona z należności celnych przywozowych przy bezpośrednim przywozie na Wyspy Kanaryjskie, o której mowa w art. 29 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia Komisji (UE) nr 228/2013 zaczyna się dnia 1 stycznia każdego roku i kończy dnia 31 grudnia tego samego roku.

2.  Ilości surowca tytoniowego i częściowo przetworzonego tytoniu, o których mowa w art. 29 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, są przeliczane na ilości surowca tytoniowego odżyłowanego na podstawie współczynnika równoważności dla danych produktów określonego w załączniku VII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 35

Warunki zwolnienia

1.  Przywóz produktów wymienionych w załączniku VII wymaga okazania świadectwa zwolnienia. Pole 20 we wnioskach o świadectwo i w świadectwach zawiera jeden z zapisów wymienionych w załączniku I część J.

O ile w niniejszym rozporządzeniu nie przewidziano inaczej, stosuje się odpowiednio art. 3, 7–10, 12 i 16 niniejszego rozporządzenia, art. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 179/2014 i art. 12 ust. 2 oraz art. 18 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.

▼M2

2.  Właściwe organy dopilnowują, by produkty wymienione w załączniku VII były wykorzystywane zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii, w szczególności z art. 211, 214, 215, 218, 219 i 254 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ( 11 ) i art. 161–164, 171–175, 178, 179 i 239 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 oraz art. 260–269 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

▼B

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 36

Wypłata pomocy

Po sprawdzeniu wniosków o przyznanie pomocy i odpowiednich dokumentów potwierdzających oraz po obliczeniu kwot, które należy przyznać w ramach programów POSEI, o których mowa w rozdziale II rozporządzenia (UE) nr 228/2013, właściwe organy dokonują wypłaty pomocy z tytułu danego roku kalendarzowego:

Artykuł 37

Wskaźniki efektywności

Każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji w odniesieniu do każdego z ich regionów najbardziej oddalonych, co najmniej dane w zakresie wskaźników efektywności określonych w załączniku VIII.

Dane te są przekazuje się w kontekście rocznego sprawozdania z realizacji, o którym mowa w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.

Artykuł 38

Powiadomienia

1.   ►M2  W odniesieniu do szczególnego systemu dostaw właściwe organy przesyłają Komisji, nie później niż dnia 31 maja każdego roku, następujące informacje dotyczące operacji przeprowadzonych w poprzednim roku w odniesieniu do bilansu dostaw roku kalendarzowego odniesienia, w podziale na produkty, kody CN oraz, w stosownych przypadkach, miejsca przeznaczenia poszczególnych produktów: ◄

Dane, o których mowa w akapicie pierwszym, przekazuje się w oparciu o wykorzystane pozwolenia i świadectwa. ►M2  ————— ◄

2.  W odniesieniu do wspierania lokalnej produkcji państwa członkowskie przekazuje Komisji informacje o:

▼M2

3.  Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule, przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

4.  Powiadomienia, o których mowa w art. 23 ust. 3 i art. 32 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, również przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

Artykuł 39

Sprawozdanie roczne

1.  Struktura i treść sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, są zgodne z załącznikiem IX do niniejszego rozporządzenia.

2.  Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedkłada się Komisji zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

▼B

Artykuł 40

Zmiany programów

▼M2

1.  Zmiany, które mają być wprowadzone do każdego programu POSEI, państwa członkowskie przedkładają Komisji raz na rok kalendarzowy i na dany program, z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub wyjątkowych okoliczności. Zmiany przesyła się Komisji nie później niż do dnia 31 lipca roku poprzedzającego ich stosowanie. Zmiany są właściwie umotywowane, a w szczególności zawierają następujące informacje:

Nie naruszając art. 51 i 52 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, Komisja informuje państwo członkowskie, jeżeli uzna, że zmiany nie są zgodne z przepisami Unii, w szczególności z art. 4 rozporządzenia (UE) nr 228/2013.

Zmiany stosuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym o nich powiadomiono. W przypadku gdy konieczne jest wcześniejsze stosowanie, zmiany takie można stosować wcześniej, o ile Komisja nie wyrazi sprzeciwu.

2.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Komisja ocenia osobno poszczególne zmiany proponowane przez państwa członkowskie i podejmuje decyzje o ich zatwierdzeniu najpóźniej w terminie pięciu miesięcy od ich przedłożenia zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 34 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013, w przypadku następujących zmian:

Zatwierdzone w ten sposób zmiany stosuje się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku przedstawienia wniosku w sprawie zmiany lub od daty wyraźnie wskazanej w decyzji zatwierdzającej.

▼B

3.  Państwa członkowskie są uprawnione do wprowadzania poniższych zmian z pominięciem procedury określonej w ust. 1, o ile Komisja została o nich poinformowana:

▼M2

▼B

4.  Zmiany, o których mowa w ust. 3, wchodzą w życie nie wcześniej niż z dniem otrzymania ich przez Komisję. Są one należycie wyjaśnione i poparte uzasadnieniem i mogą być wprowadzane tylko raz do roku, z wyjątkiem następujących przypadków:

5.  Do celów niniejszego artykułu stosuje się następujące definicje:

▼M2

▼B

▼M2

6.  Powiadomienia, o których mowa w niniejszym artykule przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185.

▼B

Artykuł 41

Zmniejszanie zaliczek

Bez uszczerbku dla ogólnych zasad dyscypliny budżetowej, jeżeli informacje przekazane Komisji przez państwa członkowskie na mocy art. 38 i 39 są niekompletne lub jeżeli został przekroczony termin ich przekazania, Komisja może dokonać czasowego i ryczałtowego zmniejszenia zaliczek przekazywanych na konto wydatków rolniczych.

Artykuł 42

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

Część A

Zapisy, o których mowa w art. 2 ust. 3:

Część B

Zapisy określone w art. 2 ust. 3 i art. 3 ust. 4:

w języku bułgarskim

:

„освобождаване от вносни мита“ и „сертификат за използване в (име на най-отдалечения регион)“

w języku hiszpańskim

:

«Exención de los derechos de importación» y «Certificado destinado a ser utilizado en [nombre de la región ultraperiférica]»

w języku czeskim

:

„osvobození od dovozních cel“ a „osvědčení pro použití v [název nejvzdálenějšího regionu]“

w języku duńskim

:

»fritagelse for importtold« og »licensen skal anvendes i [fjernområdets navn]«

w języku niemieckim

:

„Befreiung von den Einfuhrzöllen“ und „zu verwenden in [Name der Region in äußerster Randlage]“

w języku estońskim

:

„imporditollimaksudest vabastatud” ja „[kus (äärepoolseima piirkonna nimi)] kasutamiseks ettenähtud litsents”

w języku greckim

:

«απαλλαγή από τους εισαγωγικούς δασμούς» και «πιστοποιητικό προς χρήση στην [όνομα της ιδιαίτερα απομακρυσμένης περιφέρειας]»

w języku angielskim

:

‘exemption from import duties’ and ‘certificate to be used in [name of the outermost region]’

w języku francuskim

:

«exonération des droits à l'importation» et «certificat à utiliser dans [nom de la région ultrapériphérique]»

w języku chorwackim

:

„izuzeće od uvoznih carina” i „potvrda koja se koristi u (ime najudaljenije regije)”

w języku włoskim

:

«esenzione dai dazi all’importazione» e «titolo destinato a essere utilizzato in [nome della regione ultraperiferica]»

w języku łotewskim

:

“atbrīvojums no ievedmuitas nodokļa” un “sertifikāts jāizmanto [attālākā reģiona nosaukums]”

w języku litewskim

:

„atleidimas nuo importo muitų“ ir „sertifikatas, skirtas naudoti [atokiausio regiono pavadinimas]“

w języku węgierskim

:

„behozatali vám alóli mentesség” és „[a legkülső régió neve]-i felhasználásra szóló engedély”

w języku maltańskim

:

“eżenzjoni tad-dazji fuq l-importazzjoni” u “ċertifikat għall-użi fi [isem ir-reġjun ultraperiferiku]”

w języku niderlandzkim

:

„vrijstelling van invoerrechten” en „in [naam van het ultraperifere gebied] te gebruiken certificaat”

w języku polskim

:

„zwolnienie z należności przywozowych” i „świadectwo stosowane w [nazwa danego regionu najbardziej oddalonego]”

w języku portugalskim

:

«isenção dos direitos de importação» e «certificado a utilizar em [nome da região ultraperiférica]»

w języku rumuńskim

:

„scutire de taxe vamale la import” și „certificat pentru utilizare în (numele regiunii ultraperiferice)”

w języku słowackim

:

„oslobodenie od dovozného cla“ a „osvedčenie určené na použitie v [názov najvzdialenejšieho regiónu]“

w języku słoweńskim

:

„oprostitev uvoznih dajatev“ in „dovoljenje se uporabi v [ime najbolj oddaljene regije]“

w języku fińskim

:

”vapautettu tuontitulleista” ja ”(syrjäisimmän alueen nimi) käytettävä todistus”

w języku szwedzkim

:

”tullbefrielse” och ”intyg som skall användas i [randområdets namn]”

Część C

Zapisy, o których mowa w art. 3 ust. 3:

w języku bułgarskim

:

„сертификат за освобождаване“

w języku hiszpańskim

:

«Certificado de exención»

w języku czeskim

:

„osvědčení o osvobození“

w języku duńskim

:

»fritagelseslicens«

w języku niemieckim

:

„Freistellungsbescheinigung“

w języku estońskim

:

„vabastussertifikaat”

w języku greckim

:

«πιστοποιητικό απαλλαγής»

w języku angielskim

:

‘exemption certificate’

w języku francuskim

:

«certificat d'exonération»

w języku chorwackim

:

„potvrda o izuzeću”

w języku włoskim

:

«titolo di esenzione»

w języku łotewskim

:

“atbrīvojuma apliecība”

w języku litewskim

:

„atleidimo nuo importo muitų sertifikatas“

w języku węgierskim

:

„mentességi bizonyítvány”

w języku maltańskim

:

“ċertifikat ta’ eżenzjoni”

w języku niderlandzkim

:

„vrijstellingscertificaat”

w języku polskim

:

„świadectwo zwolnienia”

w języku portugalskim

:

«certificado de isenção»

w języku rumuńskim

:

„certificat de scutire”

w języku słowackim

:

„osvedčenie o oslobodení od cla“

w języku słoweńskim

:

„potrdilo o oprostitvi“

w języku fińskim

:

”vapautustodistus”

w języku szwedzkim

:

”intyg om tullbefrielse”

Część D

Zapisy, o których mowa w art. 3 ust. 4:

Część E

Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 3:

w języku bułgarskim

:

„сертификат за помощ“

w języku hiszpańskim

:

«Certificado de ayuda»

w języku czeskim

:

„osvědčení o podpoře“

w języku duńskim

:

»støttelicens«

w języku niemieckim

:

„Beihilfebescheinigung“

w języku estońskim

:

„toetussertifikaat”

w języku greckim

:

«πιστοποιητικό ενίσχυσης»

w języku angielskim

:

‘aid certificate’

w języku francuskim

:

«certificat aides»

w języku chorwackim

:

„potvrda o potpori”

w języku włoskim

:

«titolo di aiuto»

w języku łotewskim

:

“atbalsta sertifikāts”

w języku litewskim

:

„pagalbos sertifikatas“

w języku węgierskim

:

„támogatási bizonyítvány”

w języku maltańskim

:

“ċertifikat ta’ l-għajnuniet”

w języku niderlandzkim

:

„steuncertificaat”

w języku polskim

:

„świadectwo pomocy”

w języku portugalskim

:

«certificado de ajuda»

w języku rumuńskim

:

„certificat pentru ajutoare”

w języku słowackim

:

„osvedčenie o pomoci“

w języku słoweńskim

:

„potrdilo o pomoči“

w języku fińskim

:

”tukitodistus”

w języku szwedzkim

:

”stödintyg”

Część F

Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 4:

Część G

Zapisy, o których mowa w art. 5 ust. 4:

w języku bułgarskim

:

„сертификат за използване в (име на най-отдалечения регион)“

w języku hiszpańskim

:

«Certificado destinado a ser utilizado en [nombre de la región ultraperiférica]»

w języku czeskim

:

„osvědčení pro použití v [název nejvzdálenějšího regionu]“

w języku duńskim

:

»licensen skal anvendes i [fjernområdets navn]«

w języku niemieckim

:

„Bescheinigung zu verwenden in [Name der Region in äußerster Randlage]“

w języku estońskim

:

„[kus (äärepoolseima piirkonna nimi)] kasutamiseks ettenähtud litsents”

w języku greckim

:

«πιστοποιητικό προς χρήση στην [όνομα της ιδιαίτερα απομακρυσμένης περιφέρειας]»

w języku angielskim

:

‘certificate to be used in [name of the outermost region]’

w języku francuskim

:

«certificat à utiliser dans [nom de la région ultrapériphérique]»

w języku chorwackim

:

„potvrda koja se koristi u (ime najudaljenije regije)”

w języku włoskim

:

«titolo destinato a essere utilizzato in [nome della regione ultraperiferica]»

w języku łotewskim

:

“sertifikāts jāizmanto [attālākā reģiona nosaukums]”

w języku litewskim

:

„sertifikatas, skirtas naudoti [atokiausio regiono pavadinimas]“

w języku węgierskim

:

„[a legkülső régió neve]-i felhasználásra szóló bizonyítvány”

w języku maltańskim

:

“ċertifikat għall-użu fi [isem ir-reġjun ultraperiferiku]”

w języku niderlandzkim

:

„in [naam van het ultraperifere gebied] te gebruiken certificaat”

w języku polskim

:

„świadectwo stosowane w [nazwa danego regionu najbardziej oddalonego]”

w języku portugalskim

:

«certificado a utilizar em [nome da região ultraperiférica]»

w języku rumuńskim

:

„certificat pentru utilizare în (numele regiunii ultraperiferice)”

w języku słowackim

:

„osvedčenie určené na použitie v [názov najvzdialenejšieho regiónu]“

w języku słoweńskim

:

„potrdilo za uporabo v [ime najbolj oddaljene regije]“

w języku fińskim

:

”(syrjäisimmän alueen nimi) käytettävä todistus”

w języku szwedzkim

:

”intyg som skall användas i [randområdets namn]”

Część H

Zapisy, o których mowa w art. 13 ust. 2:

w języku bułgarskim

:

„стоки, изнасяни съгласно член 14, параграф 1, първа алинея от Регламент (ЕС) № 228/2013“

w języku hiszpańskim

:

«Mercancía exportada en virtud del artículo 14, apartado 1, párrafo primero, del Reglamento (UE) no 228/2013»

w języku czeskim

:

„zboží vyvážené podle čl. 14 odst. 1 prvního pododstavce nařízení (EU) č. 228/2013“

w języku duńskim

:

»Vare eksporteret i henhold til artikel 14, stk. 1, første afsnit, i forordning (EU) nr. 228/2013«

w języku niemieckim

:

„Ausgeführte Ware gemäß Artikel 14 Absatz 1 Unterabsatz 1 der Verordnung (EU) Nr. 228/2013“

w języku estońskim

:

„määruse (EL) nr 228/2013 artikli 14 lõike 1 esimese lõigu alusel eksporditav kaup”

w języku greckim

:

«εμπόρευμα εξαγόμενο δυνάμει του άρθρου 14 παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 228/2013»

w języku angielskim

:

‘goods exported under the first subparagraph of Article 14(1) of Regulation (EU) No 228/2013’

w języku francuskim

:

«marchandise exportée en vertu de l'article 14, paragraphe 1, premier alinéa, du règlement (UE) no 228/2013»

w języku chorwackim

:

„roba izvezena u skladu s člankom 14. stavkom 1. prvim podstavkom Uredbe (EU) br. 228/2013”

w języku włoskim

:

«merce esportata in virtù dell’articolo 14, paragrafo 1, primo comma, del regolamento (UE) n. 228/2013»

w języku łotewskim

:

“prece, ko eksportē saskaņā ar Regulas (ES) Nr. 228/2013 14. panta 1. punkta pirmās daļas noteikumiem”

w języku litewskim

:

„pagal Reglamento (ES) Nr. 228/2013 14 straipsnio 1 dalies pirmą punktą eksportuojama prekė“

w języku węgierskim

:

„a 228/2013/EU rendelet 14. cikke (1) bekezdésének első albekezdése szerint exportált termék”

w języku maltańskim

:

“merkanzija esportata skond l-Artikolu 14, paragrafu 1, l-ewwel inċiż, tar-Regolament (UE) Nru 228/2013”

w języku niderlandzkim

:

„op grond van artikel 14, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 228/2013 uitgevoerde goederen”

w języku polskim

:

„towar wywieziony zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 228/2013”

w języku portugalskim

:

«mercadoria exportada nos termos do n.o 1, primeiro parágrafo, do artigo 14.o do Regulamento (UE) n.o 228/2013»

w języku rumuńskim

:

„mărfuri exportate în conformitate cu articolul 14 alineatul (1) primul paragraf din Regulamentul (UE) nr. 228/2013”

w języku słowackim

:

„tovar vyvezený podľa článku 14 ods. 1 prvý pododsek nariadenia (EU) č. 228/2013“

w języku słoweńskim

:

„blago, izvoženo v skladu s prvim pododstavkom člena 14(1) Uredbe (EU) št. 228/2013“

w języku fińskim

:

”Asetuksen (EU) N:o 228/2013 14 artiklan 1 kohdan ensimmäisen alakohdan nojalla viety tavara”

w języku szwedzkim

:

”vara som exporteras i enlighet med artikel 14.1 första stycket i förordning (EU) nr 228/2013”

Część I

Zapisy, o których mowa w art. 15 ust. 3:

w języku bułgarskim

:

„стоки, изнасяни съгласно член 14, параграф 2 от Регламент (ЕС) № 228/2013“

w języku hiszpańskim

:

«Mercancía exportada en virtud del artículo 14, apartado 2, del Reglamento (UE) no 228/2013»

w języku czeskim

:

„zboží vyvážené podle čl. 14 odst. 2 nařízení (EU) č. 228/2013“

w języku duńskim

:

»Vare eksporteret i henhold til artikel 14, stk. 2, første afsnit, i forordning (EU) nr. 228/2013«

w języku niemieckim

:

„Ausgeführte Ware gemäß Artikel 14 Absatz 2 der Verordnung (EU) Nr. 228/2013“

w języku estońskim

:

„määruse (EL) nr 228/2013 artikli 14 lõike 2 alusel eksporditav kaup”

w języku greckim

:

«εμπόρευμα εξαγόμενο δυνάμει του άρθρου 14 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 228/2013»

w języku angielskim

:

‘goods exported under Article 14(2) of Regulation (EU) No 228/2013’

w języku francuskim

:

«marchandise exportée en vertu de l'article 14, paragraphe 2, du règlement (UE) no 228/2013»

w języku chorwackim

:

„roba izvezena u skladu s člankom 14. stavkom 2. Uredbe (EU) br. 228/2013”

w języku włoskim

:

«merce esportata in virtù dell’articolo 14, paragrafo 2, del regolamento (UE) n. 228/2013»

w języku łotewskim

:

“prece, ko eksportē saskaņā ar Regulas (ES) Nr. 228/2013 14. panta 2. punkta noteikumiem”

w języku litewskim

:

„pagal Reglamento (ES) Nr. 228/2013 14 straipsnio 2 dalį eksportuojama prekė“

w języku węgierskim

:

„a 228/2013/EU rendelet 14. cikkének (2) bekezdése szerint exportált termék”

w języku maltańskim

:

“merkanzija esportata skond l-Artikolu 14, paragrafu 2, tar-Regolament (UE) Nru 228/2013”

w języku niderlandzkim

:

„op grond van artikel 14, lid 2, van Verordening (EU) nr. 228/2013 uitgevoerde goederen”

w języku polskim

:

„towar wywieziony zgodnie z art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013”

w języku portugalskim

:

«mercadoria exportada nos termos do n.o 2 do artigo 14.o do Regulamento (UE) n.o 228/2013»

w języku rumuńskim

:

„mărfuri exportate în conformitate cu articolul 14 alineatul (2) din Regulamentul (UE) nr. 228/2013”

w języku słowackim

:

„tovar vyvezený podľa článku 14 ods. 2 nariadenia (EU) č. 228/2013“

w języku słoweńskimå

:

„blago, izvoženo v skladu s členom 14(2) Uredbe (EU) št. 228/2013“

w języku fińskim

:

”Asetuksen (EU) No 228/2013 14 artiklan 2 kohdan nojalla viety tavara”

w języku szwedzkim

:

”vara som exporteras i enlighet med artikel 14.2 i förordning (EU) nr 228/2013”

Część J

Zapisy, o których mowa w art. 35 ust. 1 akapit pierwszy:

w języku bułgarskim

:

„продукт, предназначен за производството на тютюневи изделия“

w języku hiszpańskim

:

«Producto destinado a la industria de fabricación de labores de tabaco»

w języku czeskim

:

„produkt pro zpracovatelský průmysl tabákových výrobků“

w języku duńskim

:

»produkt til tobaksvareindustrien«

w języku niemieckim

:

„Erzeugnis zur Herstellung von Tabakwaren“

w języku estońskim

:

„tubakatoodete valmistamiseks ettenähtud toode”

w języku greckim

:

«προϊόν που προορίζεται για τις καπνοβιομηχανίες»

w języku angielskim

:

‘product intended for industries manufacturing tobacco products’

w języku francuskim

:

«produit destiné aux industries de manufacture de produits de tabac»

w języku chorwackim

:

„proizvod namijenjen industriji za proizvodnju duhanskih proizvoda”

w języku włoskim

:

«prodotto destinato alla manifattura di tabacchi»

w języku łotewskim

:

“produkts paredzēts tabakas izstrādājumu ražošanas nozarēm”

w języku litewskim

:

„produktas, skirtas tabako gaminių gamybos pramonei“

w języku węgierskim

:

„a dohánytermékeket előállító iparnak szánt termékek”

w języku maltańskim

:

“prodott maħsub għall-industriji tal-manifattura tal-prodotti tat-tabakk”

w języku niderlandzkim

:

„product bestemd voor bedrijven waar tabaksproducten worden vervaardigd”

w języku polskim

:

„towar przeznaczony dla przemysłu tytoniowego”

w języku portugalskim

:

«produto destinado às indústrias de manufactura de produtos de tabaco»

w języku rumuńskim

:

„produs destinat industriilor care fabrică produse din tutun”

w języku słowackim

:

„výrobok určený pre výrobný priemysel tabakových výrobkov“

w języku słoweńskim

:

„proizvodi, namenjeni industriji za proizvodnjo tobačnih izdelkov“

w języku fińskim

:

”tupakkatuotteiden valmistukseen tarkoitettu tuote”

w języku szwedzkim

:

”produkt avsedd för framställning av tobaksprodukter”

---

ZAŁĄCZNIK II

Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z francuskich departamentów zamorskich w ramach handlu regionalnego lub tradycyjnych wysyłek

▼M1

▼B

---

ZAŁĄCZNIK III

Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z Azorów i Madery w ramach handlu regionalnego lub tradycyjnych wysyłek

---

ZAŁĄCZNIK IV

---

ZAŁĄCZNIK V

Maksymalne ilości roczne produktów przetworzonych mogących stanowić przedmiot wywozu lub wysyłki z Wysp Kanaryjskich w ramach handlu regionalnego

---

ZAŁĄCZNIK VI

Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z terytorium francuskich departamentów zamorskich

▼M1

Reunion : Mauritius, Madagaskar i Komory

Martynika : Małe Antyle ( 13 ), Surinam i Haiti

Gwadelupa : Małe Antyle, Surinam i Haiti

Gujana Francuska : Brazylia, Surinam i Gujana

▼B

Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z Azorów i Madery

Maroko, Republika Zielonego Przylądka, Gwinea Bissau, Stany Zjednoczone Ameryki, Kanada, Wenezuela, Republika Południowej Afryki, Angola i Mozambik

Państwa trzecie będące miejscem przeznaczenia wywozu produktów przetworzonych w ramach handlu regionalnego z Wysp Kanaryjskich

Mauretania, Senegal, Gwinea Równikowa, Republika Zielonego Przylądka, Maroko

---

ZAŁĄCZNIK VII

Współczynniki równoważności dla produktów zwolnionych z należności celnych w przywozie bezpośrednim na Wyspy Kanaryjskie

---

ZAŁĄCZNIK VIII

Wskaźniki efektywności

Cel

:

zagwarantowanie dostaw podstawowych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do przetwórstwa i produktów stanowiących środki produkcji w rolnictwie do regionów najbardziej oddalonych: Wskaźnik 1 : poziom objęcia (w %) szczególnym systemem dostaw względem łącznego zapotrzebowania regionów najbardziej oddalonych na niektóre produkty lub grupy produktów objęte prognozowanym bilansem dostaw.

Cel

:

zapewnienie odpowiedniego poziomu cen podstawowych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub niezbędnych do żywienia zwierząt: Wskaźnik 2 : porównanie cen detalicznych niektórych produktów lub grup produktów objętych szczególnym systemem dostaw w regionach najbardziej oddalonych z cenami podobnych produktów w odpowiednich państwach członkowskich.

Cel

:

sprzyjanie lokalnej produkcji rolnej na potrzeby samozaopatrzenia regionów najbardziej oddalonych oraz utrzymanie/rozwój produkcji nastawionej na wywóz: Wskaźnik 3 : poziom realizacji (w %) lokalnych potrzeb dla niektórych znaczących produktów wytwarzanych lokalnie.

Cel

:

utrzymanie/rozwój lokalnej produkcji rolnej: Wskaźnik 4a : zmiany referencyjnej powierzchni gruntów wykorzystywanych rolniczo w regionach najbardziej oddalonych oraz w odpowiednich państwach członkowskich. Wskaźnik 4b : zmiany inwentarza żywego w dużych jednostkach przeliczeniowych inwentarza (DJP) w regionach najbardziej oddalonych oraz w odpowiednich państwach członkowskich. Wskaźnik 4c : zmiany ilościowe niektórych lokalnych produktów rolnych w regionach najbardziej oddalonych. Wskaźnik 4d : zmiany ilościowe niektórych produktów przetwarzanych z produktów lokalnych w regionach najbardziej oddalonych. Wskaźnik 4e : zmiany zatrudnienia w sektorze rolniczym w regionach najbardziej oddalonych oraz w odpowiednich państwach członkowskich.

▼M2

---

ZAŁĄCZNIK IX

Struktura i treść sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 39

Struktura i treść sprawozdania za poprzedni rok przedstawia się następująco:

1.    OGÓLNY KONTEKST W POPRZEDNIM ROKU

2.    FIZYCZNA I FINANSOWA REALIZACJA ŚRODKÓW I DZIAŁAŃ

3.    WYKONANIE PROGRAMU W POPRZEDNIM ROKU

W analizach tych szczególną uwagę poświęca się monitorowaniu cen, rozwojowi lokalnego rolnictwa i konkurencyjności lokalnych produktów w odniesieniu do przywozu z państw trzecich oraz dostaw z Unii.

4.    ZARZĄDZANIE PROGRAMEM

5.    ZMIANY

Krótki opis wszelkich zmian w programie w trakcie danego roku oraz ich uzasadnienie.

---

( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2016/1239 z dnia 18 maja 2016 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu pozwoleń na przywóz i wywóz (Dz.U. L 206 z 30.7.2016, s. 44).

( 2 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2016/1237 z dnia 18 maja 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do zasad stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz oraz uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zasad dotyczących zwalniania i przepadku zabezpieczeń złożonych w odniesieniu do takich pozwoleń, zmieniające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001, (WE) nr 1342/2003, (WE) nr 2336/2003, (WE) nr 951/2006, (WE) nr 341/2007 i (WE) nr 382/2008 oraz uchylające rozporządzenia Komisji (WE) nr 2390/98, (WE) nr 1345/2005, (WE) nr 376/2008 i (WE) nr 507/2008 (Dz.U. L 206 z 30.7.2016, s. 1).

( 3 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

( 4 ) Rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).

( 5 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/1183 z dnia 20 kwietnia 2017 r. uzupełniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 i (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do powiadamiania Komisji o informacjach i dokumentach (Dz.U. L 171 z 4.7.2017, s. 100).

( 6 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2017/1185 z dnia 20 kwietnia 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 i (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do przekazywanych Komisji powiadomień i dokumentów oraz zmieniające i uchylające niektóre rozporządzenia Komisji (Dz.U. L 171 z 4.7.2017, s. 113).

( 7 ) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1276/2008 z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie monitorowania na podstawie kontroli bezpośrednich wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty (Dz.U. L 339 z 18.12.2008, s. 53).

( 8 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549).

( 9 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. L 227 z 31.7.2014, s. 69).

( 10 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. L 181 z 20.6.2014, s. 48).

( 11 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).

( 12 ) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie wspólnej taryfy celnej (Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1).

( 13 ) Małe Antyle: Wyspy Dziewicze, Saint Kitts i Nevis, Antigua i Barbuda, Dominika, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Barbados, Trynidad i Tobago, Sint Maarten, Anguilla.