„dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze” oznacza urządzenie emitujące sygnał akustyczny, który ma ostrzegać o obecności lub manewrze pojazdu podczas niebezpiecznej sytuacji w ruchu drogowym, składające się z co najmniej jednej dyszy emisji dźwięku wzbudzanej pojedynczym źródłem energii lub z kilku komponentów, z których każdy emituje sygnał akustyczny i które działają jednocześnie w wyniku uruchomienia przez pojedyncze urządzenie sterujące;

„typ elektrycznego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego” oznacza dźwiękowe urządzenia ostrzegawcze, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy, w szczególności w odniesieniu do następujących cech: znaku towarowego lub nazwy, zasady działania, rodzaju źródła energii (prąd stały, prąd przemienny, sprężone powietrze), zewnętrznego kształtu obudowy, kształtu i wymiarów membrany lub membran, kształtu lub rodzaju dysz emisji dźwięku, nominalnych częstotliwości dźwięku, nominalnego napięcia zasilania oraz, w przypadku urządzeń ostrzegawczych zasilanych bezpośrednio z zewnętrznego źródła sprężonego powietrza, nominalnego ciśnienia działania;

„typ mechanicznego dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego” oznacza dźwiękowe urządzenia ostrzegawcze, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy, w szczególności w odniesieniu do następujących cech: znaku towarowego lub nazwy, zasady działania, rodzaju uruchomienia, zewnętrznego kształtu i wielkości dzwonka oraz budowy wewnętrznej;

„typ pojazdu w odniesieniu do ostrzegania dźwiękowego” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: liczba dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych zamontowanych w pojeździe, typy dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych zamontowanych w pojeździe, sposób montażu dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych w pojeździe, umiejscowienie i ustawienie kierunkowe dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych w pojeździe, sztywność elementów konstrukcji, na których zamontowane są dźwiękowe urządzenia ostrzegawcze, oraz kształt i materiały nadwozia stanowiącego część pojazdu, która może wpływać na poziom dźwięku emitowanego przez dźwiękowe urządzenia ostrzegawcze lub może mieć efekt maskujący;

„nadwozie” oznacza zewnętrzną konstrukcję pojazdu silnikowego składającą się z błotników, drzwi, słupków, ścian bocznych, dachu, podłogi, przegrody przedniej, przegrody tylnej i innych płatów poszycia zewnętrznego;

„typ pojazdu w odniesieniu do układu hamulcowego” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: masa maksymalna, rozłożenie masy między osiami, maksymalna prędkość konstrukcyjna pojazdu, wymiary opon i kół oraz cechy konstrukcyjne układu hamulcowego i jego komponentów;

„typ pojazdu w odniesieniu do bezpieczeństwa elektrycznego” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: umiejscowienie przewodzących części i komponentów całego układu elektrycznego zamontowanego w pojeździe, sposób montażu elektrycznego układu napędowego oraz galwanicznie połączonej szyny wysokonapięciowej oraz charakter i typ elektrycznego układu napędowego i galwanicznie połączonych komponentów wysokonapięciowych;

„tryb gotowości do czynnej jazdy” oznacza tryb pracy pojazdu, w którym uruchomienie elektrycznego czujnika położenia urządzenia sterującego przyśpieszeniem, uruchomienie innego urządzenia pełniącego tę funkcję lub zwolnienie układu hamulcowego powoduje napędzanie pojazdu przez elektryczny układ napędowy;

„bariera” oznacza część zapewniającą ochronę przed dotykiem bezpośrednim części czynnych z dowolnej strony;

„połączenie przewodzące” oznacza połączenie wykorzystujące złącza z zewnętrznym źródłem zasilania w czasie ładowania układu magazynowania energii wielokrotnego ładowania (REESS);

„układ magazynowania energii wielokrotnego ładowania (REESS)” oznacza układ magazynowania energii elektrycznej z możliwością wielokrotnego ładowania, który dostarcza energię do napędu elektrycznego;

„układ sprzęgający do ładowania układu magazynowania energii wielokrotnego ładowania (REESS)” oznacza obwód elektryczny służący do ładowania REESS z zewnętrznego źródła zasilania energią elektryczną, w tym gniazdo pojazdu;

„dotyk bezpośredni” oznacza dotknięcie przez człowieka części czynnych;

„masa elektryczna” oznacza zespół połączonych ze sobą elektrycznie części przewodzących, którego potencjał przyjmuje się za potencjał odniesienia;

„obwód elektryczny” oznacza zespół połączonych ze sobą części czynnych, przez który w warunkach normalnej pracy przepływa prąd elektryczny;

„układ przekształcania energii elektrycznej” oznacza układ, który wytwarza i dostarcza energię elektryczną na potrzeby napędu elektrycznego;

„elektryczny układ napędowy” oznacza obwód elektryczny zawierający silniki trakcyjne, który obejmuje REESS, układ przekształcania energii elektrycznej, przekształtniki elektroniczne, niezbędne zespoły przewodów i złącza oraz układ sprzęgający do ładowania REESS;

„przekształtnik elektroniczny” oznacza urządzenie służące do sterowania energią elektryczną lub do przekształcania takiej energii do celów napędu elektrycznego;

„obudowa” oznacza część otaczającą podzespoły wewnętrzne, zapewniającą ochronę przed dotykiem bezpośrednim z dowolnej strony;

„część przewodząca dostępna” oznacza część przewodzącą, której można dotknąć przy stopniu ochrony IPXXB i przez którą w warunkach uszkodzenia izolacji przepływa prąd elektryczny;

„zewnętrzne źródło zasilania energią elektryczną” oznacza źródło zasilania prądem przemiennym lub stałym znajdujące się poza pojazdem;

„wysokonapięciowy” oznacza klasyfikację komponentów lub obwodów elektrycznych, które pracują pod napięciem roboczym > 60 V i ≤ 1 500  V prądu stałego lub > 30 V i ≤ 1 000  V wartości skutecznej prądu przemiennego;

„szyna wysokonapięciowa” oznacza obwód elektryczny, w tym układ sprzęgający do ładowania REESS, pracujący pod wysokim napięciem;

„dotyk pośredni” oznacza dotknięcie przez człowieka części przewodzących dostępnych;

„części czynne” oznaczają części przewodzące, które znajdują się pod napięciem w warunkach normalnej pracy;

„przedział bagażowy” oznacza przestrzeń wewnątrz pojazdu przeznaczoną na bagaż, ograniczoną dachem, pokrywą silnika, klapą bagażnika lub drzwiami tylnymi oraz podłogą, ścianami bocznymi oraz barierą i obudową mającą chronić układ napędowy przed dotykiem bezpośrednim części czynnych, oddzieloną od przedziału pasażerskiego przegrodą przednią lub tylną;

„pokładowy system monitoringu rezystancji izolacji” oznacza urządzenie, które monitoruje rezystancję izolacji między szynami wysokonapięciowymi a masą elektryczną;

„akumulator trakcyjny typu otwartego” oznacza akumulator cieczowy wymagający uzupełniania wody i wytwarzający wodór gazowy uwalniany do atmosfery;

„przedział pasażerski” oznacza przestrzeń dla pasażerów, ograniczoną dachem, podłogą, ścianami bocznymi, drzwiami, oszkleniem, przegrodą przednią, przegrodą tylną lub drzwiami tylnymi, a także barierami i obudowami mającymi chronić układ napędowy przed dotykiem bezpośrednim części czynnych;

„stopień ochrony” oznacza ochronę zapewnianą przez barierę lub obudowę w odniesieniu do dotyku części czynnych sondą probierczą, na przykład przegubowym palcem probierczym (IPXXB) lub drutem probierczym (IPXXD);

„wyłącznik serwisowy” oznacza urządzenie służące do wyłączania obwodu elektrycznego do celów czynności obsługowych lub sprawdzania komponentów elektrycznych, takich jak REESS i baterie ogniw paliwowych;

„izolator stały” oznacza powłokę izolacyjną zespołów przewodów izolującą części czynne od dotyku bezpośredniego z dowolnej strony; osłony izolujące części czynne złączy oraz lakier lub farbę stosowaną do celów izolacji;

„napięcie robocze” oznacza określoną przez producenta pojazdu dla każdego oddzielnego i galwanicznie izolowanego obwodu największą wartość skuteczną napięcia obwodu elektrycznego, jaka może wystąpić pomiędzy częściami przewodzącymi przy obwodzie otwartym lub w warunkach normalnej pracy instalacji;

„typ pojazdu w odniesieniu do wytrzymałości” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: ogólne cechy konstrukcyjne, obiekty do produkcji i montażu pojazdów i komponentów oraz procedury kontroli i zapewnienia jakości;

„typ pojazdu w odniesieniu do przednich i tylnych konstrukcji chroniących” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: kształt i położenie konstrukcji, części i komponentów umieszczonych z przodu i z tyłu pojazdu;

„wymiar części wystającej” oznacza wymiar krawędzi określony zgodnie z pkt 2 załącznika 3 do regulaminu EKG ONZ nr 26 ( 1 );

„linia podłogi” oznacza linię określoną w pkt 2.4 regulaminu EKG ONZ nr 26;

„konstrukcja pojazdu” oznacza części pojazdu, w tym nadwozie, komponenty, błotniki, wsporniki, układy przenoszące, opony, koła, nadkola i szyby, składające się z materiałów o twardości co najmniej 60 według Shore’a (A);

„typ pojazdu w odniesieniu do szyb, wycieraczek i spryskiwaczy szyby przedniej oraz instalacji odszraniających i odmgławiających” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak: kształt, wielkość, grubość i właściwości szyby przedniej oraz jej mocowania, właściwości wycieraczek i spryskiwaczy oraz właściwości instalacji odszraniających i odmgławiających;

„wycieraczki szyby przedniej” oznaczają układ składający się z urządzenia do wycierania zewnętrznej powierzchni szyby przedniej wraz z wyposażeniem dodatkowym i urządzeniami sterującymi niezbędnymi do włączania i wyłączania urządzenia;

„obszar wycieraczek szyby przedniej” oznacza powierzchnię szyby przedniej, która jest wycierana przez pióra wycieraczek w czasie normalnego działania wycieraczek szyby przedniej;

„spryskiwacz szyby przedniej” oznacza układ składający się z urządzeń do magazynowania, przenoszenia i kierowania płynu na zewnętrzną powierzchnię szyby przedniej wraz z urządzeniami sterującymi niezbędnymi do włączania i wyłączania urządzenia;

„urządzenie sterujące spryskiwacza” oznacza urządzenie do ręcznego włączania i wyłączania spryskiwacza szyby przedniej;

„pompa spryskiwacza” oznacza urządzenie do przesyłania płynu ze zbiornika spryskiwacza na zewnętrzną powierzchnię szyby przedniej;

„dysza” oznacza urządzenie służące do kierowania płynu na szybę przednią;

„(układ) w pełni zalewany” oznacza układ, który został na pewien czas uruchomiony w normalnych warunkach i w którym płyn przemieścił się przez pompę i przewody i został wyrzucony przez dysze;

„powierzchnia oczyszczona” oznacza uprzednio brudną powierzchnię, na której po całkowitym wyschnięciu nie ma śladów kropel ani pozostałości brudu;

„pole widzenia A” oznacza powierzchnię testową A określoną w pkt 2.2 załącznika 18 do regulaminu EKG ONZ nr 43 ( 2 );

„główny wyłącznik pojazdu” oznacza urządzenie, za pomocą którego układ elektroniczny pojazdu zostaje włączony do normalnego trybu pracy ze stanu wyłączenia, na przykład gdy pojazd jest zaparkowany bez obecności kierowcy;

„typ pojazdu w odniesieniu do identyfikacji urządzeń sterujących, sygnałów kontrolnych i wskaźników” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak liczba, położenie i cechy konstrukcyjne urządzeń sterujących, sygnałów kontrolnych i wskaźników, tolerancje mechanizmu pomiarowego prędkościomierza, stała techniczna prędkościomierza, zakres wskazywanych prędkości, wartość całkowitego przełożenia na prędkościomierz, łącznie z biegami redukcyjnymi, oraz minimalne i maksymalne oznaczenia wymiarów opon;

„urządzenie sterujące” oznacza dowolną część pojazdu lub komponent bezpośrednio uruchamiane przez kierowcę, które powodują zmianę w stanie lub działaniu pojazdu lub jednej z jego części;

„sygnał kontrolny” oznacza sygnał wzrokowy, który wskazuje włączenie urządzenia, jego prawidłowe lub wadliwe działanie, stan lub brak działania;

„wskaźnik” oznacza urządzenie informujące o sprawnym funkcjonowaniu lub stanie układu lub części układu, np. o poziomie lub temperaturze płynu;

„prędkościomierz” oznacza urządzenie wskazujące kierowcy prędkość, z jaką w danej chwili porusza się pojazd;

„licznik długości drogi” oznacza urządzenie, które wskazuje drogę pokonaną przez pojazd;

„symbol” oznacza diagram umożliwiający identyfikację urządzenia sterującego, sygnału kontrolnego lub wskaźnika;

„powierzchnia wspólna” oznacza określony obszar, na którym może być wyświetlanych kilka sygnałów kontrolnych, wskaźników, symboli lub innych informacji;

„typ pojazdu w odniesieniu do rozmieszczenia oświetlenia” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak wymiary i zewnętrzny kształt pojazdu oraz liczba, umiejscowienie i cechy konstrukcyjne zamontowanych urządzeń oświetleniowych i sygnalizacji świetlnej;

„urządzenie oświetleniowe” oznacza światło posiadające homologację typu lub urządzenie odblaskowe posiadające homologację typu;

„urządzenie sygnalizacji świetlnej” oznacza urządzenie oświetleniowe, które może być wykorzystywane do sygnalizowania;

„pojedyncze (urządzenie oświetleniowe)” oznacza urządzenie lub część urządzenia, posiadające jedną funkcję i jedną powierzchnię świetlną oraz co najmniej jedno źródło światła; może również oznaczać zespół dwóch niezależnych lub zespolonych urządzeń oświetleniowych, takich samych lub różnych, posiadających tę samą funkcję, jeżeli są one zamontowane w taki sposób, że rzuty ich powierzchni emitujących światło na daną płaszczyznę poprzeczną zajmują nie mniej niż 60 % najmniejszego czworokąta opisującego rzuty wyżej wymienionych powierzchni emitujących światło;

„powierzchnia emitująca światło” urządzenia oświetleniowego oznacza całość lub część zewnętrznej powierzchni materiału przepuszczającego światło, jak określono w dokumentacji homologacji typu komponentu; może ona zawierać powierzchnię świetlną lub składać się z niej w całości i może również obejmować obszar, który jest całkowicie objęty przez urządzenie oświetleniowe;

„powierzchnia świetlna” urządzenia oświetleniowego oznacza powierzchnię określoną w pkt 2.7 regulaminu EKG ONZ nr 53 ( 3 );

„niezależne (urządzenie oświetleniowe)” oznacza urządzenie oświetleniowe posiadające oddzielną powierzchnię świetlną, oddzielne źródło światła i oddzielną obudowę;

„zespolone (urządzenia oświetleniowe)” oznaczają urządzenia oświetleniowe posiadające oddzielne powierzchnie świetlne i źródła światła, ale wspólną obudowę;

„połączone (urządzenia oświetleniowe)” oznaczają urządzenia oświetleniowe posiadające oddzielne powierzchnie świetlne, ale wspólne źródło światła i wspólną obudowę;

„wzajemnie sprzężone (urządzenia oświetleniowe)” oznaczają urządzenia oświetleniowe posiadające oddzielne źródła światła lub też pojedyncze źródło światła działające w różnych warunkach (np. różnice optyczne, mechaniczne lub elektryczne), całkowicie lub częściowo wspólne powierzchnie świetlne oraz wspólną obudowę;

„światło drogowe” oznacza urządzenie używane do oświetlenia drogi z przodu pojazdu na dużą odległość przed pojazdem (światło długie);

„światło mijania” oznacza urządzenie używane do oświetlenia drogi z przodu pojazdu niepowodujące olśnienia ani dyskomfortu u kierowców pojazdów nadjeżdżających z przeciwka ani u innych użytkowników drogi (światło krótkie);

„przednie światło pozycyjne” oznacza światło używane do sygnalizowania obecności pojazdu widzianego z przodu;

„światło do jazdy dziennej” oznacza światło skierowane do przodu, używane w celu poprawy widoczności pojazdu w czasie jazdy w dzień;

„przednie światło przeciwmgłowe” oznacza urządzenie służące do poprawy oświetlenia drogi w przypadku mgły, opadów śniegu, silnych opadów deszczu lub zapylenia;

„światło kierunku jazdy” oznacza urządzenie używane do wskazania innym użytkownikom drogi zamiaru zmiany kierunku jazdy w prawo lub w lewo;

„światła awaryjne” oznaczają jednoczesne działanie wszystkich świateł kierunku jazdy pojazdu w celu zwrócenia uwagi na fakt, że pojazd ten stanowi w danej chwili szczególne zagrożenie dla innych użytkowników drogi;

„światło hamowania” oznacza światło używane do wskazywania innym użytkownikom drogi znajdującym się z tyłu pojazdu, że jego kierowca używa hamulca głównego;

„tylne światło pozycyjne” oznacza światło używane do sygnalizowania obecności pojazdu widzianego z tyłu;

„tylne światło przeciwmgłowe” oznacza urządzenie służące do poprawy widoczności pojazdu z tyłu w przypadku mgły, opadów śniegu, silnych opadów deszczu lub zapylenia;

„światło cofania” oznacza urządzenie używane do oświetlenia drogi z tyłu pojazdu i ostrzeżenia innych użytkowników drogi, że pojazd porusza się lub będzie poruszał się w kierunku wstecznym;

„oświetlenie tylnej tablicy rejestracyjnej” oznacza urządzenie służące do oświetlenia miejsca przeznaczonego do umieszczenia tylnej tablicy rejestracyjnej składające się z jednego lub kilku elementów optycznych;

„urządzenie odblaskowe” oznacza urządzenie sygnalizujące obecność pojazdu poprzez odbicie światła wysyłanego przez źródło światła niepołączone z pojazdem, przy czym obserwator musi znajdować się w pobliżu tego źródła światła, z wyłączeniem odblaskowych tablic rejestracyjnych lub tabliczek z ograniczeniem prędkości;

„tylne urządzenie odblaskowe” oznacza urządzenie odblaskowe używane do sygnalizowania obecności pojazdu widzianego z tyłu;

„boczne urządzenie odblaskowe” oznacza urządzenie odblaskowe używane do sygnalizowania obecności pojazdu widzianego z boku;

„światło pozycyjne boczne” oznacza urządzenie używane do sygnalizowania obecności pojazdu widzianego z boku;

„oś odniesienia” oznacza oś właściwą dla danego urządzenia, określoną w dokumentacji homologacji typu komponentu, służącą za kierunek odniesienia (H = 0°, V = 0°) dla kątów pola przy pomiarach fotometrycznych i montażu światła na pojeździe;

„środek odniesienia” oznacza punkt przecięcia osi odniesienia z powierzchnią emitującą światło, przy czym punkt ten jest określony przez producenta urządzenia oświetleniowego;

„widoczność geometryczna” oznacza kąty wyznaczające kwadratowe pole, w którym powierzchnia emitująca światło danego urządzenia oświetleniowego jest całkowicie widzialna, przy czym odpowiednie kąty (α pionowy i β poziomy) mierzone są na zewnętrznym obrysie powierzchni widocznej światła, a światło jest obserwowane z daleka; jeżeli jednak w polu tym znajdują się przeszkody częściowo zasłaniające powierzchnię emitującą światło, to jest to dopuszczalne, pod warunkiem że wykazano, że nawet przy obecności takich przeszkód spełnione są wartości fotometryczne wymagane do homologacji typu danego urządzenia oświetleniowego jako komponentu;

„wzdłużna płaszczyzna symetrii pojazdu” oznacza płaszczyznę symetrii pojazdu lub, jeśli pojazd nie jest symetryczny, wzdłużną płaszczyznę pionową przechodzącą przez środek osi pojazdu;

„kontrolny sygnał działania” oznacza sygnał wzrokowy, dźwiękowy lub inny równoważny, wskazujący, że urządzenie oświetleniowe zostało włączone oraz czy działa ono prawidłowo, czy nie;

„kontrolny sygnał włączenia” oznacza sygnał kontrolny wskazujący, że urządzenie zostało włączone, lecz niepokazujący, czy działa ono prawidłowo, czy nie;

„typ pojazdu w odniesieniu do widoczności do tyłu” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak wymiary i zewnętrzny kształt pojazdu oraz liczba, umiejscowienie i cechy konstrukcyjne zamontowanych urządzeń służących do widzenia pośredniego;

„typ pojazdu w odniesieniu do konstrukcji chroniącej przy przewróceniu się pojazdu” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak konstrukcja pojazdu, której zasadniczym celem jest zmniejszenie lub wyeliminowanie ryzyka poważnych obrażeń osób znajdujących się w pojeździe wynikających z przewrócenia się pojazdu w czasie normalnego użytkowania;

„strefa wolnej przestrzeni” oznacza przestrzeń zajmowaną przez manekin 50-centylowego mężczyzny reprezentowany przez antropomorficzne urządzenie pomiarowe Hybrid III umieszczone w normalnej pozycji siedzącej na wszystkich miejscach siedzących;

„typ pojazdu w odniesieniu do kotwiczeń pasów bezpieczeństwa oraz pasów bezpieczeństwa” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak podstawowa budowa i cechy konstrukcyjne pojazdu i kotwiczeń pasów bezpieczeństwa oraz liczba, rozmieszczenie i konfiguracja zamontowanych pasów bezpieczeństwa;

„układ regulacji” oznacza urządzenie umożliwiające ustawienie części siedzenia w pozycji dostosowanej do budowy osoby zajmującej siedzenie, w tym zmianę położenia w kierunku poziomym, pionowym i zmianę kąta ustawienia;

„układ przesuwu” oznacza układ regulacji i blokowania, w tym odchylane oparcie siedzeń znajdujących się przed innymi siedzeniami, umożliwiający pasażerom zajęcie miejsca na siedzeniach z tyłu oraz ich opuszczenie, jeżeli obok takiego rzędu siedzeń nie ma drzwi;

„siodełko” oznacza miejsce siedzące, na którym kierowca lub pasażer siedzą okrakiem;

„siedzenie” oznacza miejsce siedzące, które nie jest siodełkiem i które jest wyposażone w oparcie podpierające plecy kierowcy lub pasażera;

„oparcie siedzenia” oznacza element konstrukcyjny znajdujący się za punktem R miejsca siedzącego na wysokości powyżej 450 mm mierzonej od płaszczyzny pionowej przechodzącej przez punkt R, na którym osoba siedząca może w całości oprzeć plecy;

„manekin 50-centylowego mężczyzny” oznacza fizyczne antropomorficzne urządzenie pomiarowe posiadające określone wymiary i masy lub model wirtualny, reprezentujące ciało przeciętnego człowieka płci męskiej;

„rzeczywiste kotwiczenie pasa bezpieczeństwa” oznacza punkt konstrukcji pojazdu, konstrukcji siedzenia lub innej części pojazdu, do którego fizycznie przymocowany jest zespół pasa bezpieczeństwa;

„skuteczne kotwiczenie pasa bezpieczeństwa” oznacza jednoznacznie określony punkt w pojeździe, który ma wystarczającą sztywność, aby zmienić ułożenie, przebieg i kierunek pasa bezpieczeństwa założonego przez osobę znajdującą się w pojeździe, i jest to ten punkt, który znajduje się najbliżej części pasa rzeczywiście i bezpośrednio stykającej się z zakładającą go osobą;

„miejsce siedzące przednie” oznacza pojedyncze najbardziej wysunięte do przodu miejsce siedzące, które może być zgrupowane w rzędzie z kilkoma innymi miejscami siedzącymi;

„miejsce siedzące tylne” oznacza pojedyncze miejsce siedzące znajdujące się w całości za linią przedniego miejsca siedzącego, które może być zgrupowane w rzędzie z kilkoma miejscami siedzącymi;

„linia odniesienia tułowia” oznacza linię tułowia określoną przez producenta pojazdu dla każdego miejsca siedzącego i ustaloną zgodnie z załącznikiem 3 do regulaminu EKG ONZ nr 17 ( 4 );

„kąt tułowia” oznacza kąt między kierunkiem pionowym a linią tułowia;

„położenie konstrukcyjne” oznacza położenie, w jakim można ustawić dane urządzenie, np. siedzenie, aby wszystkie odpowiednie ustawienia odpowiadały w największym możliwym stopniu danemu położeniu;

„ISOFIX” oznacza system mocowania do pojazdów urządzeń przytrzymujących dla dzieci, obejmujący dwa sztywne uchwyty w pojeździe, dwa odpowiadające im sztywne zaczepy na urządzeniu przytrzymującym dla dzieci oraz element mający na celu ograniczenie rotacji wzdłużnej urządzenia przytrzymującego dla dzieci;

„typ pojazdu w odniesieniu do miejsc siedzących” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak kształt, rozmieszczenie i liczba siedzeń lub siodełek;

„manekin 5-centylowej dorosłej kobiety” oznacza fizyczne antropomorficzne urządzenie pomiarowe posiadające określone wymiary i masy lub model wirtualny, reprezentujące ciało niskiego człowieka płci żeńskiej;

„typ pojazdu w odniesieniu do kierowalności, właściwości przy pokonywaniu zakrętów i zwrotności” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak cechy konstrukcyjne układu kierowniczego, urządzenia do cofania i blokady mechanizmów różnicowych, jeżeli takie urządzenia są zamontowane w pojeździe;

„koło skrętu” oznacza koło obejmujące rzuty na płaszczyznę podłoża wszystkich punktów pojazdu, z wyłączeniem lusterek wstecznych, kiedy pojazd porusza się po kole;

„nietypowe drgania” oznaczają drgania różniące się znacząco od normalnych i stałych drgań, charakteryzujące się co najmniej jednym niezamierzonym gwałtownym wzrostem amplitudy i prowadzące do zwiększonych sił kierowania, które nie mają charakteru stałego ani przewidywalnego;

„typ pojazdu w odniesieniu do montowania opon” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak typ opon, oznaczenia minimalnych i maksymalnych rozmiarów opon, wymiary i odsadzenia kół, a także indeksy prędkości i nośności opon odpowiednich do montażu oraz cechy charakterystyczne zamontowanych nadkoli;

„odsadzenie koła” oznacza odległość między płaszczyzną czołową piasty koła a linią środkową obręczy;

„zespół zapasowy do użytku tymczasowego” oznacza zespół z oponą różniącą się od opon przeznaczonych do montowania w pojeździe do celów normalnych warunków jazdy, a przeznaczoną jedynie do użytku tymczasowego w ograniczonych warunkach jazdy;

„maksymalna dopuszczalna nośność” oznacza masę, jaką może być obciążona dana opona, gdy jest używana zgodnie z wymogami dotyczącymi użytkowania określonymi przez producenta opony, wyrażona za pomocą wartości indeksu nośności;

„indeks nośności” oznacza liczbę związaną z maksymalną dopuszczalną nośnością opony w powiązaniu z definicją z pkt 2.26 regulaminu EKG ONZ nr 75 ( 5 ), pkt 2.28 regulaminu EKG ONZ nr 30 ( 6 ), pkt 2.27 regulaminu EKG ONZ nr 54 ( 7 ) i pkt 2.28 regulaminu EKG ONZ nr 106 ( 8 );

„indeks prędkości” oznacza symbol określony w pkt 2.28 regulaminu EKG ONZ nr 75, pkt 2.29 regulaminu EKG ONZ nr 30, pkt 2.28 regulaminu EKG ONZ nr 54 i pkt 2.29 regulaminu EKG ONZ nr 106;

„typ pojazdu w odniesieniu do tabliczki z ograniczeniem maksymalnej prędkości pojazdu i jej umiejscowienia na pojeździe” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak maksymalna prędkość konstrukcyjna pojazdu oraz materiał, ustawienie i cechy konstrukcyjne tabliczki z ograniczeniem maksymalnej prędkości pojazdu;

„powierzchnia praktycznie płaska” oznacza powierzchnię z litego materiału o promieniu krzywizny wynoszącym co najmniej 5 000  mm;

„typ pojazdu w odniesieniu do wyposażenia wewnętrznego i drzwi” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak cechy konstrukcyjne wyposażenia wewnętrznego pojazdu, liczba i położenie siedzeń i drzwi;

„poziom tablicy rozdzielczej” oznacza linię wyznaczoną przez punkty, przez które przechodzą styczne pionowe do tablicy rozdzielczej, lub poziom płaszczyzny poziomej przechodzącej przez punkt R miejsca siedzącego kierowcy, jeżeli jest on położony wyżej niż powyższe punkty, przez które przechodzą styczne;

„krawędzie umożliwiające dotyk” oznaczają krawędzie, których można dotknąć powierzchnią urządzeń badawczych, obejmujące konstrukcje, elementy lub komponenty znajdujące się w dowolnym miejscu pojazdu, w tym podłogę przedziału pasażerskiego, boki, drzwi, szyby, dach, słupki dachowe, ożebrowanie dachu, osłony przeciwsłoneczne, tablicę rozdzielczą, kierownicę, siedzenia, zagłówki, pasy bezpieczeństwa, dźwignie, pokrętła, osłony, schowki i światła;

„drzwi” oznaczają dowolną konstrukcję lub materiał, które trzeba otworzyć, przemieścić, złożyć, rozsunąć za pomocą suwaka, przesunąć lub poruszyć w dowolny inny sposób, aby umożliwić wejście do pojazdu lub wyjście z pojazdu;

„środek drzwi” oznacza wymiarowy punkt na płaszczyźnie pionowej równoległej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, który odpowiada środkowi ciężkości drzwi;

„typ pojazdu w odniesieniu do konstrukcyjnego ograniczenia maksymalnej ciągłej mocy znamionowej, mocy netto lub prędkości pojazdu” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak maksymalna ciągła moc silników elektrycznych lub silnika spalinowego, maksymalna prędkość konstrukcyjna pojazdu oraz metodologia i cechy konstrukcyjne urządzeń do skutecznego ograniczania osiągalnej maksymalnej prędkości lub mocy pojazdu;

„typ pojazdu w odniesieniu do integralności konstrukcyjnej” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą w sposób zasadniczy w odniesieniu do takich cech, jak cechy konstrukcyjne połączeń mechanicznych, np. spoin i połączeń gwintowanych, rama, podwozie lub nadwozie pojazdu oraz sposób jego mocowania.

W przypadku dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych zasilanych prądem stałym napięcie probiercze mierzone na wyjściu źródła energii elektrycznej wynosi 6,5 V, 13,0 V lub 26,0 V i odpowiada napięciu znamionowemu wynoszącemu, odpowiednio, 6 V, 12 V lub 24 V.

Jeżeli dźwiękowe urządzenie ostrzegawcze jest zasilane prądem stałym, który musi być dostarczany przez prądnicę należącą do typu normalnie używanego z danym typem urządzenia, to charakterystykę akustyczną urządzenia należy rejestrować dla prędkości alternatora odpowiadających 50 %, 75 % i 100 % maksymalnej prędkości określonej dla ciągłego działania przez producenta alternatora. W czasie badania nie powinny mieć miejsca inne obciążenia elektryczne alternatora. Próbę trwałości opisaną w pkt 3–3.4 należy przeprowadzać przy prędkości określonej przez producenta sprzętu i wybranej z powyższego zakresu.

Jeżeli do badania dźwiękowego urządzenia ostrzegawczego zasilanego prądem stałym stosuje się prąd wyprostowany, to składowa zmienna napięcia na jego zaciskach mierzona między wartościami szczytowymi podczas działania urządzenia ostrzegawczego nie powinna przekraczać 0,1 V.

Rezystancja przewodu elektrycznego dźwiękowych urządzeń ostrzegawczych zasilanych prądem stałym, w tym rezystancja zacisków i styków, powinna być możliwie najbliższa wartości 0,05 Ω dla napięcia znamionowego 6 V, 0,10 Ω dla napięcia znamionowego 12 V i 0,20 Ω dla napięcia znamionowego 24 V.

Badane urządzenie musi być uruchamiane przez człowieka lub za pomocą innych zewnętrznych środków poprzez pchnięcie dźwigni sterującej zgodnie z zaleceniami producenta. Obecność osoby obsługującej nie powinna mieć zauważalnego wpływu na wyniki badań. Jedna sekwencja pomiarowa składa się z dziesięciu kolejnych uruchomień w całym zakresie skoku dźwigni, wykonywanych w ciągu 4 ± 0,5 s. Należy wykonać pięć sekwencji rozdzielonych przerwami. Całą operację należy wykonać pięć razy.

Skorygowany krzywą korekcyjną A poziom głośności zapisywany dla każdej z 25 sekwencji pomiarowych nie powinien przekraczać 2,0 dB(A) i jest uśredniany do obliczeń wyniku końcowego.

W przypadku układów hamulcowych z przeniesieniem hydraulicznym zbiorniki na rezerwę płynu należy zwolnić z wymogów dotyczących łatwości sprawdzania poziomu płynu określonych we wspomnianym wyżej regulaminie EKG ONZ.

W przypadku hamulców obręczowych na potrzeby określonych we wspomnianym wyżej regulaminie EKG ONZ przepisów szczególnych, dotyczących badania przy mokrych hamulcach, na część obręczy koła zapewniającą tarcie należy skierować strumień wody, przy czym dysze mają znajdować się w odległości od 10 do 30 mm za klockami hamulcowymi.

W przypadku pojazdów posiadających obręcze kół o szerokości nie większej niż 45 mm (kod 1.75), jeżeli chodzi o skuteczność hamowania tylko przednim hamulcem przy obciążeniu pojazdu do jego dopuszczalnej masy całkowitej, droga hamowania lub odpowiadające mu średnie w pełni rozwinięte opóźnienie muszą być zgodne ze wspomnianym wyżej regulaminem EKG ONZ. Jeżeli wymogu tego nie można spełnić ze względu na ograniczoną przyczepność opony do nawierzchni drogi, do badania pojazdu obciążonego do jego dopuszczalnej masy całkowitej przy jednoczesnym użyciu obu hamulców należy stosować drogę hamowania wynoszącą S ≤ 0,1 + V2/115 i odpowiednie średnie pełne opóźnienie wynoszące 4,4 m/s2.

Pojazdy, których odpowiednia konstrukcja przednia została w pełni oceniona zgodnie z regulaminem EKG ONZ nr 26, uznaje się za spełniające wymagania dotyczące przednich konstrukcji chroniących.

Pojazdy z jednym kołem przednim, których wystające części zewnętrzne znajdujące się przed przednią osią zostały ocenione przy użyciu urządzenia badawczego zgodnie z odpowiednimi przepisami pkt 7 części C załącznika II do rozporządzenia (UE) 168/2013, uznaje się za spełniające wymagania dotyczące przednich konstrukcji chroniących.

Pojazdy z więcej niż jednym kołem przednim, których odpowiednia konstrukcja przednia nie została w pełni oceniona zgodnie z regulaminem EKG ONZ nr 26, muszą spełniać następujące wymagania:

1.2.3.1. 

Konstrukcja pojazdu w obszarze przed linią poprzeczną znajdującą się w połowie odległości między osią przednią a najbardziej wysuniętym do przodu punktem pojazdu (tj. przedmiotowa konstrukcja, zob. rysunek 6-1) musi zajmować co najmniej dwie trzecie maksymalnej szerokości przedniej części pojazdu, mierzonej w miejscu osi przedniej lub przed nią. Położenie tej konstrukcji pod względem wysokości jest istotne tylko w zakresie powyżej linii podłogi i poniżej 2,0 m.

Rysunek 6-1

Odpowiednia konstrukcja przedniej części pojazdu

Uwaga: Na tym przykładzie przednie opony znajdują się w obszarze oceny i ich szerokość jest uwzględniona w odpowiedniej ogólnie zgodnej konstrukcji.

Pojazdy niewyposażone w urządzenie do cofania są zwolnione z wymogów dotyczących tylnych konstrukcji chroniących zawartych w pkt 1.2.5–1.2.6.2.1.

Pojazdy wyposażone w urządzenie do cofania, których odpowiednia konstrukcja tylna została w pełni oceniona zgodnie z regulaminem EKG ONZ nr 26, uznaje się za spełniające wymagania dotyczące tylnych konstrukcji chroniących.

Pojazdy wyposażone w urządzenie do cofania, których odpowiednia konstrukcja tylna pojazdu nie została w pełni oceniona zgodnie z regulaminem EKG ONZ nr 26, muszą spełniać następujące wymagania: