1) „typ pojazdu” oznacza grupę pojazdów, zgodnie z definicją w sekcji B załącznika II do dyrektywy 2007/46/WE;

2) „wyposażenie standardowe” oznacza podstawową konfigurację pojazdu ze wszystkimi elementami wymaganymi na mocy aktów prawnych wymienionych w załączniku IV i w załączniku XI do dyrektywy 2007/46/WE, w tym ze wszystkimi zamontowanymi elementami nie wymagającymi dalszych specyfikacji dotyczących poziomu konfiguracji lub wyposażenia;

3) „wyposażenie dodatkowe” oznacza wszystkie elementy nieobjęte wyposażeniem standardowym, które są montowane w pojeździe na odpowiedzialność producenta i które mogą być zamówione przez klienta;

4) „masa pojazdu gotowego do jazdy” oznacza

a) w przypadku pojazdu silnikowego:

b) w przypadku przyczepy:

5) masa „wyposażenia dodatkowego” oznacza maksymalną masę zestawienia wyposażenia dodatkowego, które może być montowane w pojeździe oprócz wyposażenia standardowego, zgodnie ze specyfikacjami producenta;

6) „rzeczywista masa pojazdu” oznacza masę pojazdu gotowego do jazdy wraz z masą wyposażenia dodatkowego zamontowanego w danym pojeździe;

7) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita” (M) oznacza maksymalną masę wyznaczoną dla danego pojazdu na podstawie jego cech konstrukcyjnych i parametrów; technicznie dopuszczalna masa całkowita przyczepy lub naczepy obejmuje masę statyczną przenoszoną na sprzężony pojazd ciągnący;

8) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów” (MC) oznacza maksymalną masę wyznaczoną dla zespołu pojazdu silnikowego oraz jednej lub kilku przyczep na podstawie jego cech konstrukcyjnych i parametrów lub maksymalną masę wyznaczoną dla zespołu ciągnika siodłowego i naczepy;

9) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa ciągnięta” (TM) oznacza maksymalną masę jednej lub kilku przyczep, które mogą być ciągnięte przez pojazd ciągnący, odpowiadającą całkowitemu obciążeniu wywieranemu na podłoże przez koła osi lub grupy osi dowolnej przyczepy sprzężonej z pojazdem ciągnącym;

10) „oś” oznacza wspólną oś obrotu dwóch lub więcej kół, zarówno napędzanych, jak i swobodnie obracających się, niezależnie od tego, czy znajdują się w jednym czy wielu segmentach usytuowanych w tej samej płaszczyźnie prostopadłej do wzdłużnej osi pojazdu;

11) „grupa osi” oznacza kilka osi o rozstawie ograniczonym do jednego z rozstawów osi określonych jako odległość „d” w załączniku I do dyrektywy 96/53/WE i które wzajemnie oddziałują ze względu na szczególną konstrukcją zawieszenia;

12) „oś pojedyncza” oznacza oś, która nie może być uznawana za część grupy osi;

13) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa na oś” (m) oznacza masę odpowiadającą maksymalnemu dopuszczalnemu statycznemu obciążeniu pionowemu wywieranemu przez koła danej osi na podłoże, w oparciu o cechy konstrukcyjne osi i pojazdu oraz ich parametry;

14) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa na grupę osi”(μ) oznacza masę odpowiadającą maksymalnemu dopuszczalnemu statycznemu obciążeniu pionowemu wywieranemu przez koła danej grupy osi na podłoże, w oparciu o cechy konstrukcyjne grupy osi i pojazdu oraz ich parametry;

15) „sprzęg” oznacza mechaniczne urządzenie łącznie z częściami, zgodnie z definicją w pkt 2.1–2.6 regulaminu nr 55 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji mechanicznych elementów sprzęgających zespołów pojazdów ( 1 ) oraz sprzęg krótki zgodnie z definicją w pkt 2.1.1 regulaminu EKG ONZ nr 102 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji I. krótkiego sprzęgu II. pojazdów w zakresie montażu zatwierdzonego typu krótkiego sprzęgu ( 2 );

16) „punkt sprzęgu” oznacza środek zaczepu sprzęgu, w który jest wyposażony pojazd ciągniony, w sprzęgu zamontowanym w pojeździe ciągnącym;

17) „masa sprzęgu” oznacza masę samego sprzęgu oraz części niezbędnych do zamocowania sprzęgu do pojazdu;

18) „technicznie dopuszczalna maksymalna masa w punkcie sprzęgu” oznacza:

a) w przypadku pojazdu ciągnącego, masę odpowiadającą dopuszczalnemu maksymalnemu statycznemu obciążeniu pionowemu w punkcie sprzęgu (wartość „S” lub „U”) pojazdu ciągnącego, na podstawie cech konstrukcyjnych sprzęgu oraz pojazdu ciągnącego;

b) w przypadku naczepy, przyczepy z osią centralną lub przyczepy ze sztywnym dyszlem, masę odpowiadającą dopuszczalnemu maksymalnemu statycznemu obciążeniu pionowemu (wartość „S” lub „U”) przenoszonemu przez przyczepę na pojazd ciągnący w punkcie sprzęgu, na podstawie cech konstrukcyjnych sprzęgu i przyczepy;

19) „masa pasażerów” oznacza masę nominalną, w zależności od kategorii pojazdu, pomnożoną przez liczbę miejsc siedzących, w tym ewentualnych miejsc siedzących przeznaczonych dla członków załogi, i liczbę pasażerów podróżujących na stojąco, ale nie wliczając kierowcy;

20) „masa kierowcy” oznacza masę nominalną 75 kg obciążającą punkt odniesienia siedzenia kierowcy;

21) „masa użyteczna” oznacza różnicę między technicznie dopuszczalną maksymalną masą całkowitą, a masą pojazdu gotowego do jazdy powiększoną o masę pasażerów i masę wyposażenia dodatkowego;

22) „długość” oznacza wymiar określony w pkt 6.1.1, 6.1.2 i 6.1.3 normy ISO 612:1978; definicję tę stosuje się również do pojazdów przegubowych składających się z dwóch lub więcej segmentów;

23) „szerokość” oznacza wymiar określony w pkt 6.2 normy ISO 612:1978;

24) „wysokość” oznacza wymiar określony w pkt 6.3 normy ISO 612:1978;

25) „rozstaw osi” oznacza:

a) wymiar, o którym mowa w pkt 6.4.1 normy ISO 612:1978;

b) w przypadku przyczepy z osią centralną z jedną osią, odległość w płaszczyźnie poziomej między osią pionową sprzęgu i środkiem osi;

c) w przypadku przyczepy z osią centralną z więcej niż jedną osią, odległość w płaszczyźnie poziomej między osią pionową sprzęgu i środkiem pierwszej osi;

26) „odstęp między osiami” oznacza odległość między dwoma kolejnymi osiami, o której mowa w pkt 6.4 normy ISO 612:1978, w przypadku pojazdów o więcej niż dwóch osiach; w przypadku, gdy pojazd jest wyposażony tylko w dwie osie lub w przypadku naczepy, przyczepy z wózkiem skrętnym lub przyczepy ze sztywnym dyszlem, odstęp między osiami, o którym mowa w pkt 6.4.2 normy ISO 612:1978 oznacza „rozstaw osi” zgodnie z definicją w pkt 25;

27) „rozstaw kół” oznacza wymiar, o którym mowa w pkt 6.5 normy ISO 612:1978;

28) „wysunięcie siodła” oznacza odległość, o której mowa w pkt 6.19.2 normy ISO 612: 1978, z uwzględnieniem uwagi, o której mowa w pkt 6.19 tej normy;

29) „przedni obrysowy promień naczepy” oznacza odległość w poziomie pomiędzy osią sworznia, a dowolnym punktem przedniej części naczepy;

30) „zwis przedni” oznacza odległość w poziomie między płaszczyzną pionową przechodzącą przez pierwszą oś lub oś sworznia w przypadku naczepy i najbardziej wysuniętym do przodu punktem pojazdu;

31) „zwis tylny” oznacza odległość w poziomie między płaszczyzną pionową przechodzącą przez ostatnią tylną oś a najbardziej wysuniętym do tyłu punktem pojazdu; w przypadku, gdy pojazd wyposażony jest w sprzęg, którego nie można usunąć, najbardziej wysuniętym do tyłu punktem pojazdu jest punkt sprzęgu;

32) „długość przestrzeni ładunkowej” oznacza odległość od najbardziej wysuniętego do przodu punktu wewnętrznego do najbardziej wysuniętego do tyłu punktu wewnętrznego przestrzeni ładunkowej, mierzoną poziomo w płaszczyźnie wzdłużnej pojazdu;

33) „tylne wychylenie” oznacza odległość między rzeczywistym skrajnym punktem osiąganym przez tył pojazdu podczas poruszania się w warunkach określonych w sekcji 7 części B lub w sekcji 6 części C załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

34) „urządzenie podnoszące osi” oznacza mechanizm zamontowany w pojeździe w celu podnoszenia osi z podłoża i opuszczania jej na podłoże;

35) „oś podnoszona lub oś unoszona” oznacza oś, którą można podnosić od jej normalnego położenia i opuszczać za pomocą urządzenia podnoszącego osi;

36) „oś przenosząca obciążenie” oznacza oś, której obciążenie może się zmieniać bez jej podnoszenia przy pomocy urządzenia podnoszącego osi;

37) „zawieszenie pneumatyczne” oznacza układ zawieszenia, w którym co najmniej 75 % efektu resorowania jest powodowane amortyzatorem pneumatycznym;

38) „klasa autobusu lub autokaru” oznacza zbiór pojazdów zgodnie z definicją w pkt 2.1.1 i 2.1.2 regulaminu EKG ONZ nr 107 – Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów kategorii M2 i M3 w odniesieniu do ich budowy ogólnej ( 3 );

39) „pojazd przegubowy” oznacza pojazd kategorii M2 lub M3 zgodnie z definicją w pkt 2.1.3 regulaminu EKG ONZ nr 107;

40) „ładunek niepodzielny” oznacza ładunek, którego, do celów przewozu drogowego, nie można podzielić na co najmniej dwa ładunki bez nadmiernych kosztów lub ryzyka uszkodzenia oraz który, ze względu na swoją masę lub wymiary, nie może być przewieziony pojazdem, którego masa i wymiary odpowiadają maksymalnym dopuszczonym masom i wymiarom obowiązującym w danym państwie członkowskim.

a) technicznie dopuszczalną maksymalną masę całkowitą pojazdu;

b) technicznie dopuszczalną maksymalną masę całkowitą zespołu pojazdów;

c) technicznie dopuszczalną maksymalną masę ciągniętą;

d) technicznie dopuszczalną maksymalną masę na osie lub technicznie dopuszczalną maksymalną masę na grupę osi;

e) technicznie dopuszczalne maksymalne masy w punkcie(-tach) sprzęgu, biorąc pod uwagę właściwości techniczne sprzęgów, które, zależnie od przypadku, są montowane lub mogą być montowane w pojeździe.

a) technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej pojazdu;

b) technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy na osie lub grupy osi;

c) technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy ciągniętej;

d) technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy w punkcie(-tach) sprzęgu;

e) technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów.

a) maksymalna dopuszczalna masa całkowita do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych;

b) maksymalna dopuszczalna masa na oś (osie) do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych;

c) maksymalna dopuszczalna masa na grupę osi do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych;

d) dopuszczalna maksymalna masa ciągnięta do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych;

e) dopuszczalna maksymalna masa zespołu pojazdów do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych.

1.1. Wymiary nie mogą przekroczyć następujących wartości:

1.1.1. Długość: 12,00 m.

1.1.2. Szerokość:

1.1.3. Wysokość: 4,00 m.

1.2. Do celów pomiaru długości, szerokości i wysokości, pojazd musi mieć masę w stanie gotowym do jazdy, musi być umieszczony na poziomej i płaskiej powierzchni oraz posiadać opony napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta.

1.3. Tylko urządzenia i wyposażenie, o których mowa w dodatku 1 do niniejszego załącznika nie są brane pod uwagę przy określaniu długości, szerokości i wysokości.

5.1. Pojazd ciągnący musi być w stanie ruszyć z miejsca zespół pojazdów pod wzniesienie o nachyleniu co najmniej 12 % pięć razy w ciągu pięciu minut.

5.2. W celu przeprowadzenia badania opisanego w pkt 5.1 pojazd ciągnący i przyczepa muszą być tak obciążone, aby osiągnęły technicznie dopuszczalną maksymalną masę całkowitą zespołu pojazdów.

1.1. Wymiary nie mogą przekroczyć następujących wartości:

1.1.1. Długość

a) pojazd o dwóch osiach i jednym segmencie: 13,50 m;

b) pojazd o co najmniej trzech osiach i jednym segmencie: 15,00 m;

c) Pojazd przegubowy: 18,75 m

1.1.2. Szerokość: 2,55 m;

1.1.3. Wysokość: 4,00 m

1.2. Do celów pomiaru długości, szerokości i wysokości, pojazd musi mieć masę w stanie gotowym do jazdy, musi być umieszczony na poziomej i płaskiej powierzchni oraz posiadać opony napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta.

1.3. Tylko urządzenia i wyposażenie, o których mowa w dodatku 1 do niniejszego załącznika nie są brane pod uwagę przy określaniu długości, szerokości i wysokości.

3.1. Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów nie może przekraczać sumy technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej oraz technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy ciągniętej.

3.2. Technicznie dopuszczalna maksymalna masa ciągnięta nie może przekraczać 3 500 kg.

4.1. Technicznie dopuszczalna maksymalna masa w punkcie sprzęgu musi wynosić co najmniej 4 % jego technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy ciągniętej, lub 25 kg, w zależności od tego, która wartość jest większa.

4.2. Producent musi określić w instrukcji obsługi warunki zamontowania sprzęgu w pojeździe silnikowym.

4.2.1. W stosownych przypadkach, warunki, o których mowa w pkt 4.2, obejmują technicznie dopuszczalną maksymalną masę w punkcie sprzęgu pojazdu ciągnącego, maksymalną dopuszczalną masę sprzęgu, punkty montażu sprzęgu oraz maksymalny dopuszczalny zwis tylny sprzęgu.

5.1. Pojazdy przystosowane do ciągnięcia przyczepy muszą być w stanie ruszyć pięciokrotnie w ciągu pięciu minut pod wzniesienie o nachyleniu co najmniej 12 %.

5.2. W celu przeprowadzenia badania opisanego w pkt 5.1 pojazd ciągnący i przyczepa muszą być tak obciążone, aby osiągnęły technicznie dopuszczalną maksymalną masę całkowitą zespołu pojazdów.

6.1. Silnik musi zapewniać moc co najmniej 5 kW na tonę technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów lub technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej pojazdu indywidualnego, jeżeli pojazd nie jest przeznaczony do ciągnięcia przyczepy.

6.2. Moc silnika mierzy się zgodnie z dyrektywą Rady 80/1269/EWG ( 7 ) lub regulaminem EKG ONZ nr 85 ( 8 ).

7.1. Pojazd musi być w stanie wykonać skręt w każdą stronę o pełne 360°, jak pokazano na rysunku 1 w dodatku 3 do niniejszego załącznika, przy czym żaden z najbardziej wystających na zewnątrz punktów pojazdu nie może wystawać poza obwód koła zewnętrznego lub koła wewnętrznego w zależności od przypadku.

7.1.1. Badanie przeprowadza się zarówno z pojazdem bez obciążenia (tj. gdy pojazd ma masę w stanie gotowym do jazdy), jak i obciążonym do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej.

7.1.2. Dla celów pkt 7.1 części, które mogą wystawać poza szerokość pojazdu, określone w dodatku 1 do niniejszego załącznika, nie są brane pod uwagę.

7.2. Dla pojazdów wyposażonych w oś przenoszącą obciążenia, wymagania pkt 7.1 stosuje się również w przypadku eksploatacji osi przenoszącej (przenoszących) obciążenia.

7.3. Wymagania sekcji 7.1 sprawdza się w następujący sposób:

7.3.1. Pojazd musi manewrować w obrębie obszaru określonego przez dwa koncentryczne okręgi – okrąg zewnętrzny o promieniu 12,50 m i okrąg wewnętrzny o promieniu 5,30 m.

7.3.2. Najbardziej wysunięty do przodu punkt pojazdu silnikowego musi być prowadzony po obwodzie koła zewnętrznego (zob. rysunek 1 w dodatku 3 do niniejszego załącznika).

1.1. Wymiary nie mogą przekroczyć następujących wartości:

1.1.1. Długość: 12,00 m.

1.1.2. Szerokość:

a) 2,55 m dla każdego pojazdu;

b) 2,60 m dla pojazdów wyposażonych w nadwozie z izolowanymi ścianami o grubości co najmniej 45 mm, o którym mowa w dodatku 2 załącznika II do dyrektywy 2007/46/WE;

1.1.3. c) Wysokość: 4,00 m

1.2. Do celów pomiaru długości, szerokości i wysokości, pojazd musi mieć masę w stanie gotowym do jazdy, musi być umieszczony na poziomej i płaskiej powierzchni oraz posiadać opony napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta.

1.3. Tylko urządzenia i wyposażenie, o których mowa w dodatku 1 do niniejszego załącznika nie są brane pod uwagę przy określaniu długości, szerokości i wysokości.

2.1.1. Należy przeprowadzić odpowiednie obliczenia w celu zapewnienia zgodności z wymaganiami technicznymi określonymi w pkt 2.2 i 2.3 dla każdej konfiguracji technicznej w ramach typu.

2.1.2. W przypadku pojazdów wyposażonych w osie przenoszące obciążenie obliczenia wymagane w pkt 2.2 i 2.3 należy przeprowadzić przy zawieszeniu osi przenoszących obciążenia w normalnej konfiguracji eksploatacyjnej.

2.1.3. W przypadku pojazdów wyposażonych w osie podnoszone obliczenia wymagane w pkt 2.2 i 2.3 należy przeprowadzić przy osiach obniżonych.

2.2.1. Suma technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy na osie pojedyncze plus suma technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy na grupy osi nie może być mniejsza niż technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita pojazdu.

2.2.2. Dla każdej grupy osi oznaczonej „j” suma technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy na jej osie nie może być mniejsza niż technicznie dopuszczalna maksymalna masa na grupę osi.

2.3.1. Masa pojazdu gotowego do jazdy powiększona o masę wyposażenia dodatkowego, masę pasażerów, masę sprzęgu (jeśli nie jest ujęta w masie pojazdu w stanie gotowym do jazdy) oraz techniczne dopuszczalną maksymalną masę w punkcie sprzęgu nie może przekraczać technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej pojazdu.

2.3.2. Jeżeli pojazd jest obciążony do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej, masa przypadająca na oś „i” nie może przekraczać masy mi przypadającej na tę oś, a masa na grupę osi „j” nie może przekraczać masy μj.

2.3.3. Wymogi pkt 2.3.2 muszą być spełnione w następujących konfiguracjach obciążenia:

2.3.3.1. równomierny rozkład masy użytecznej:

2.3.3.2. nierównomierny rozkład masy użytecznej:

2.3.3.3. połączenie rozkładu równomiernego i nierównomiernego:

2.3.3.4. masa przekazana za pomocą sprzęgu siodłowego (w przypadku ciągnika siodłowego):

2.3.3.5. Wymagania pkt 2.3.3.1 muszą być zawsze spełnione, jeśli pojazd jest wyposażony w płaską przestrzeń ładunkową.

2.3.4. Jeżeli pojazd jest obciążony do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej, powiększonej o masę sprzęgu (jeśli nie jest ujęta w masie pojazdu gotowego do jazdy) oraz maksymalną dopuszczalną masę w punkcie sprzęgu w taki sposób, że osiąga się maksymalną dopuszczalną masę na tylną grupę osi (μ) lub maksymalną dopuszczalną masę na tylną oś (m), masa na przednią oś kierowaną (osie kierowane) nie może być mniejsza niż 20 % technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej pojazdu.

2.3.5. W przypadku pojazdów specjalnych kategorii N2 i N3, upoważniona placówka techniczna sprawdza zgodność z wymogami sekcji 2 w porozumieniu z producentem, biorąc pod uwagę szczególną konstrukcję pojazdu (na przykład żurawie samojezdne).

3.1. Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów nie może przekraczać sumy technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej oraz technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy ciągniętej.

4.1. Pojazdy przeznaczone do ciągnięcia przyczep obciążone do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów muszą być w stanie ruszyć pięciokrotnie w ciągu pięciu minut pod wzniesienie o nachyleniu co najmniej 12 %.

4.2. Odnośnie do zdolności pokonywania nachylenia, należy badać zgodność pojazdów terenowych z wymaganiami technicznymi załącznika II.

4.2.1. Zastosowanie mają również wymogi sekcji 5 dodatku 1 do załącznika II do dyrektywy 2007/46/WE.

5.1. Pojazdy muszą zapewniać moc silnika co najmniej 5 kW na tonę technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów.

5.1.1. W przypadku ciągnika drogowego lub ciągnika siodłowego przeznaczonego do przewozu niepodzielnych ładunków, moc silnika musi wynosić co najmniej 2 kW na tonę technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów.

5.2. Moc silnika mierzy się zgodnie z dyrektywą 80/1269/EWG lub regulaminu EKG ONZ nr 85.

6.1. Pojazd musi być w stanie wykonać skręt w każdą stronę o pełne 360 °, jak pokazano na rysunku 1 w dodatku 3 do niniejszego załącznika, przy czym żaden z najbardziej wystających na zewnątrz punktów pojazdu nie może wystawać poza obwód koła zewnętrznego lub koła wewnętrznego w zależności od przypadku.

6.1.1. Badanie przeprowadza się zarówno z pojazdem bez obciążenia (tj. gdy pojazd ma masę w stanie gotowym do jazdy), jak i obciążonym do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej.

6.1.2. Dla celów pkt 6.1 części, które mogą wystawać poza szerokość pojazdu określone w dodatku 1 do niniejszego załącznika nie są brane pod uwagę.

6.2. W przypadku pojazdów wyposażonych w urządzenie do podnoszenia osi wymóg pkt 6.1 stosuje się również przy osi podnoszonej (osiach podnoszonych) w pozycji uniesionej oraz w przypadku eksploatacji osi przenoszącej (przenoszących) obciążenie.

6.3. Wymagania pkt 6.1 sprawdza się w następujący sposób:

6.3.1. Pojazd musi manewrować w obrębie obszaru określonego przez dwa koncentryczne okręgi - okrąg zewnętrzny o promieniu 12,50 m i okrąg wewnętrzny o promieniu 5,30 m

6.3.2. Najbardziej wysunięty do przodu punkt pojazdu silnikowego musi być prowadzony po obwodzie koła zewnętrznego (zob. rysunek 1 w dodatku 3 do niniejszego załącznika).

1.1. Wymiary nie mogą przekroczyć następujących wartości:

1.1.1. Długość

a) przyczepa: 12,00 m włącznie z dyszlem;

b) naczepa: 12,00 m plus zwis przedni.

1.1.2. Szerokość

a) 2,55 m dla każdego pojazdu;

b) 2,60 m dla pojazdów wyposażonych w nadwozie z izolowanymi ścianami o grubości co najmniej 45 mm, o którym mowa w dodatku 2 załącznika II do dyrektywy 2007/46/WE.

1.1.3. Wysokość: 4,00 m.

1.1.4. Przedni obrysowy promień naczepy: 2,04 m.

1.2. Do celów pomiaru długości, szerokości i wysokości, pojazd musi mieć masę w stanie gotowym do jazdy, musi być umieszczony na poziomej i płaskiej powierzchni oraz posiadać opony napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta.

1.3. Pomiaru długości, wysokość i przedniego obrysowego promienia dokonuje się, jeżeli powierzchnia załadunkowa lub powierzchnia odniesienia, o której mowa w pkt 1.2.1 akapit drugi załącznika 7 do regulaminu EKG ONZ nr 55 jest horyzontalna.

1.4. Tylko urządzenia i wyposażenie, o których mowa w dodatku 1 do niniejszego załącznika nie są brane pod uwagę przy określaniu wymiarów, o których mowa w pkt 1.1.

3.1. Przyczepy i naczepy muszą być tak zaprojektowane, aby po połączeniu z pojazdem ciągnącym zespół pojazdów był w stanie wykonać skręt w każdą stronę o pełne 360 ° w obrębie obszaru określonego przez dwa koncentryczne okręgi - okrąg zewnętrzny o promieniu 12,50 m i okrąg wewnętrzny o promieniu 5,30 m, przy czym żaden z najbardziej wystających na zewnątrz punktów pojazdu nie może wystawać poza obwód koła zewnętrznego lub koła wewnętrznego w zależności od przypadku.

3.2. Naczepę uważa się za zgodną z wymogami pkt 3.1, jeżeli jej obliczeniowy rozstaw osi „RWB” spełnia następujące wymagania:

3.3. Jeżeli co najmniej jedna niekierowana oś posiada urządzenie do podnoszenia osi, bierze się pod uwagę obliczeniowy rozstaw osi przy osi opuszczonej lub podniesionej – w zależności od tego, który jest najdłuższy.

1. Z zastrzeżeniem dodatkowych ograniczeń przewidzianych w poniższych tabelach, urządzenia i wyposażenie wymienione w tabelach I, II i III nie muszą być uwzględniane przy określenia wymiarów zewnętrznych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) jeżeli z przodu montowanych jest kilka urządzeń, mogą one łącznie wystawać o nie więcej niż 250 mm;

b) urządzenia i wyposażenie nie mogą zwiększać długości pojazdu o łącznie więcej niż 750 mm;

c) z wyjątkiem lusterek wstecznych urządzenia i wyposażenie nie mogą zwiększać szerokości pojazdu o łącznie więcej niż 100 mm.

2. Wymogi określone w ust. 1 lit. a) i b) nie mają zastosowania do urządzeń widzenia pośredniego.

1.1. Pomiar całkowitej długości, szerokości i wysokości odbywa się zgodnie z pkt 1.2 części A–D niniejszego załącznika.

1.2. Pod warunkiem że wartości graniczne określone w pkt 1.1 części A–D niniejszego załącznika nie są przekroczone, rzeczywiste wymiary mogą się różnić od podanych przez producenta o nie więcej niż 3 %.

2.1. Masa pojazdu gotowego do jazdy jest sprawdzana w oparciu o masę rzeczywistą, poprzez zważenie pojazdu i odjęcie masy zamontowanego wyposażenia dodatkowego. Do tego celu waga musi być zgodna z wymogami dyrektywy 2009/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 9 ).

2.2. Masa pojazdu gotowego do jazdy, określona zgodnie z wymogami pkt 2.1 może odbiegać od nominalnej wartości podanej w pkt 2.6 lit. b) załącznika I lub w części I, sekcji A lub B załącznika III do dyrektywy 2007/46/WE lub w odpowiedniej pozycji świadectwa zgodności o nie więcej niż:

a) 3 % w odniesieniu do dopuszczalnych odchyleń w dół i w górę (= odchyleń ujemnych i dodatnich w stosunku do zadeklarowanej wartości) dla pojazdów kategorii M, N i O, z wyjątkiem pojazdów specjalnych;

b) 5 % w odniesieniu do dopuszczalnych odchyleń w dół i w górę (= odchyleń ujemnych i dodatnich w stosunku do zadeklarowanej wartości) dla pojazdów specjalnych;

c) 5 % w odniesieniu do dopuszczalnych odchyleń w dół i w górę (= odchyleń ujemnych i dodatnich w stosunku do zadeklarowanej wartości) do celów stosowania art. 12 ust. 2 dyrektywy 2007/46/WE.

2.1.1. Pojazd przygotowuje się w warunkach zalecanych przez producenta i wyposaża w urządzenia, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2007/46/WE.

2.1.2. Regulację hamulców, sprzęgła (lub urządzenia równoważnego), silnika i skrzyni biegów przeprowadza się zgodnie z zaleceniami producenta do celów użytkowania poza zwykłymi drogami.

2.1.3. Należy zastosować opony zalecane do jazdy terenowej. Muszą one posiadać bieżnik o głębokości nie mniejszej niż 90 % głębokości nowego bieżnika opony. Ciśnienie w oponach należy dostosować do wartości zalecanej przez producenta opony.

2.1.4. Pojazd obciąża się do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej z rozkładem obciążenia proporcjonalnym do rozkładu maksymalnej masy na osie według danych producenta.

2.2.1. Powierzchnia bieżni testowej musi być sucha, wykonana z asfaltu lub z betonu

2.2.2. Wzniesienie musi mieć stałe nachylenie 25 % z tolerancją + 3 % (θ = 14 stopni).

2.2.3. W porozumieniu z producentem, badania można przeprowadzić na wzniesieniu o nachyleniu większym niż 25 %. Badanie należy prowadzić zmniejszając masy maksymalne w zależności od warunków badania.

2.2.4. Powierzchnia toru musi mieć dobry współczynnik przyczepności.

1. Jeżeli pojazd jest wyposażony w co najmniej jedną oś podnoszoną lub przenoszącą obciążenie, należy dopilnować, aby w normalnych warunkach jazdy nie przekraczać maksymalnych dopuszczalnych mas na osie pojedyncze i grupy osi do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych. W tym celu oś podnoszona lub przenosząca obciążenie musi obniżyć się do podłoża lub obciążyć automatycznie, jeżeli najbliższa oś (najbliższe osie) grupy lub oś przednia (osie przednie) pojazdu silnikowego jest obciążona (są obciążone) do maksymalnej dopuszczalnej masy do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych.

2. Wszystkie urządzenia podnoszące osie zamontowane w pojeździe, jak również ich układy eksploatacyjne, muszą zostać zaprojektowane i zainstalowane w taki sposób, aby chronić je przed niewłaściwym wykorzystaniem lub manipulowaniem.

3. Wymagania dotyczące ruszania pojazdów na śliskich nawierzchniach oraz poprawy ich zwrotności

3.1. W drodze odstępstwa od wymogów pkt 1 i w celu pomocy w ruszaniu pojazdów lub zespołów pojazdów na śliskich nawierzchniach oraz zwiększenia tarcia opon na tych powierzchniach, a także poprawy ich zwrotności, urządzenie do podnoszenia osi może uruchamiać osie podnoszone lub przenoszące obciążenie pojazdu silnikowego lub naczepy, aby zwiększyć lub zmniejszyć masę na oś napędzaną pojazdu silnikowego, z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) masa odpowiadająca obciążeniu na każdą oś pojazdu może przekroczyć dopuszczalną maksymalną masę na oś obowiązującą w danym państwie członkowskim do 30 %, pod warunkiem że nie przekracza wartości podanej przez producenta dla tego szczególnego celu;

b) masa odpowiadająca pozostałemu obciążeniu na oś przednią (osie przednie) musi pozostać powyżej wartości zero (np. w przypadku tylnej osi przenoszącej obciążenie o długim zwisie tylnym przód pojazdu nie może się podnieść do góry);

c) osie podnoszone lub przenoszące obciążenie uruchamia się wyłącznie specjalnym urządzeniem sterującym;

d) po ruszeniu pojazdu i zanim osiągnie on prędkość 30 km/h oś (osie) ponownie automatycznie opuszcza się na podłoże lub ponownie obciąża.

(b) Jeżeli oznakowanie typu zawiera znaki nieistotne dla opisu pojazdu, części lub oddzielnego zespołu technicznego, którego dotyczy dany dokument identyfikacyjny, powinny być one przedstawiane w dokumencie za pomocą symbolu „?”. (np. ABC??123??).

(

)

(

)

(l) Liczbę tę należy zaokrąglić do dziesiątej części milimetra.

(o) Określone zgodnie z wymaganiami dyrektywy Rady 80/1268/EWG ( 42 ).

1. Pojazd uzyskał homologację typu zgodnie z art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia (tj. wymiary zewnętrzne pojazdu przekraczają maksymalne wymiary, o których mowa w części A, B, C lub D załącznika I): … tak/nie ( 43 )

2. Pojazd jest wyposażony w zawieszenie pneumatyczne: … tak/nie (43) 

3. Pojazd jest wyposażony w zawieszenie uznawane za równoważne zawieszeniu pneumatycznemu: … tak/nie (43) 

4. Pojazd spełnia wymagania dla pojazdu terenowego: … tak/nie (43) 

(2) Zgodnie z definicją w załączniku II sekcja A.

1) w załączniku I wprowadza się następujące zmiany:

a) punkt 0.5 otrzymuje brzmienie:

b) punkt 1.9 otrzymuje brzmienie:

c) dodaje się pkt 1.10 w brzmieniu:

d) punkt 2 otrzymuje brzmienie:

e) punkty 2.1.1.1, 2.1.1.1.1 i 2.1.1.1.2 otrzymują brzmienie:

f) Punkty 2.5 i 2.5.1 otrzymują brzmienie:

g) punkty 2.6 i 2.6.1 otrzymują brzmienie:

a) minimum i maksimum dla każdego wariantu: …

b) masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie): …;

h) dodaje się pkt 2.6.2 w brzmieniu:

i) punkt 2.10 otrzymuje brzmienie:

j) punkt 2.11 otrzymuje brzmienie:

k) punkt 2.11.4 otrzymuje brzmienie:

l) punkt 2.11.5 otrzymuje brzmienie:

m) Punkty 2.12, 2.12.1 i 2.12.2 otrzymują brzmienie:

n) Punkty 2.16–2.16.5 otrzymują brzmienie:

o) dodaje się pkt 13.12 w brzmieniu:

p) W odnośnikach wprowadza się następujące zmiany:

(i) Dodaje się następującą uwagę (7):

„(7) Należy określić wyposażenie dodatkowe, które wpływa na wymiary pojazdu.”;

(ii) przypis (h) otrzymuje brzmienie:

„(h) Przyjmuje się masę kierowcy równą 75 kg.

2) w części I załącznika III wprowadza się następujące zmiany:

a) w sekcji A wprowadza się następujące zmiany:

(i) punkt 0.5 otrzymuje brzmienie:

(ii) dodaje się pkt 1.9 i 1.10 w brzmieniu:

(iii) punkt 2 otrzymuje brzmienie:

(iv) dodaje się pkt 2.5 w brzmieniu:

(v) punkty 2.6 i 2.6.1 otrzymują brzmienie:

a) minimum i maksimum dla każdego wariantu: …

b) masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie): …

(vi) dodaje się pkt 2.6.2 w brzmieniu:

(vii) punkt 2.10 otrzymuje brzmienie:

(viii) punkt 2.11 otrzymuje brzmienie:

(ix) punkt 2.11.4 otrzymuje brzmienie:

(x) punkt 2.11.5 otrzymuje brzmienie:

(xi) punkty 2.12, 2.12.1 i 2.12.2 otrzymują brzmienie:

(xii) punkty 2.16-2.16.5 otrzymują brzmienie:

b) w sekcji B wprowadza się następujące zmiany:

(i) punkt 0.5 otrzymuje brzmienie:

(ii) dodaje się pkt 1.9 i 1.10 w brzmieniu:

(iii) punkt 2 otrzymuje brzmienie:

(iv) punkty 2.6 i 2.6.1 otrzymują brzmienie:

a) minimum i maksimum dla każdego wariantu: …

b) masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie): …

(v) dodaje się pkt 2.6.2 w brzmieniu:

(vi) punkt 2.10 otrzymuje brzmienie:

(vii) Punkty 2.12 i 2.12.2 otrzymują brzmienie:

(viii) Punkty 2.16–2.16.3 otrzymują brzmienie:

(ix) skreśla się pkt 2.16.5;

3) w załączniku IX wprowadza się następujące zmiany:

a) W dokumencie „Wzór A1 – Strona 1 – pojazdy kompletne – świadectwo zgodności WE” pozycja 0.5 otrzymuje brzmienie:

b) W dokumencie „Wzór A2 – Strona 1 – Pojazdy kompletne, którym udzielono homologacji typu w małych seriach – [Rok] – [Numer porządkowy] - świadectwo zgodności WE” pozycja 0.5 otrzymuje brzmienie:

c) W dokumencie „Wzór B – Strona 1 – pojazdy skompletowane – świadectwo zgodności WE”, pozycja 0.5 otrzymuje brzmienie:

d) W dokumencie „Wzór C1 – Strona 1 – pojazdy niekompletne – świadectwo zgodności WE”, pozycja 0.5 otrzymuje brzmienie:

e) W dokumencie „Wzór C2 – Strona 1 – Pojazdy niekompletne, którym udziela się homologacji typu w małych seriach – [Rok] – [Numer porządkowy] - świadectwo zgodności WE” pozycja 0.5 otrzymuje brzmienie:

f) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M1 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

g) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M1 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

h) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

i) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

j) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M3 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

k) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M3 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

l) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N1 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

m) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N1 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

n) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

o) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

p) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N3 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

q) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N3 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

r) We wzorze „Strona 2 – Kategorie pojazdów – O1 i O2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

s) We wzorze „Strona 2 – Kategorie pojazdów – O1 i O2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

t) We wzorze „Strona 2 – Kategorie pojazdów – O3 i O4 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 13 otrzymuje brzmienie:

u) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M1 (pojazdy niekompletne)” dodaje się pozycję 13.2 w brzmieniu:

v) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M1 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

w) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M2 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

x) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – M3 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

y) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N1 (pojazdy niekompletne)” dodaje się pozycję 13 w brzmieniu:

z) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N1 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

aa) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N2 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

ab) We wzorze „Strona 2 – Kategoria pojazdów – N3 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

ac) We wzorze „Strona 2 – Kategorie pojazdów – O1 i O2 (pojazdy kompletne i skompletowane)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

ad) We wzorze „Strona 2 – Kategorie pojazdów – O3 i O4 (pojazdy niekompletne)” pozycja 14 otrzymuje brzmienie:

ae) W „Odnośnikach dotyczących załącznika IX ”, skreśla się uwagę (f);

4) w załączniku XVI wprowadza się następujące zmiany:

a) dodaje się następujący wpis 44 w wykazie aktów prawnych:

b) w dodatku 2 dodaje się pozycję 44 w brzmieniu:

1. Liczba jednostek jednego typu pojazdu, który ma zostać zarejestrowany, sprzedany lub dopuszczony do ruchu w ciągu jednego roku w Unii Europejskiej na podstawie art. 22, nie może przekroczyć dla poszczególnych kategorii pojazdów wielkości podanych poniżej:

2. Liczba jednostek jednego typu pojazdu, który ma zostać zarejestrowany, sprzedany lub dopuszczony do ruchu w ciągu jednego roku w jednym państwie członkowskim na podstawie art. 23, jest określana przez to państwo członkowskie, jednak nie przekracza dla poszczególnych kategorii pojazdów wielkości podanych poniżej:

3. Liczba jednostek jednego typu pojazdu, który ma zostać zarejestrowany, sprzedany lub dopuszczony do ruchu w ciągu jednego roku w jednym państwie członkowskim do celów art. 6 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1230/2012, jest określana przez to państwo członkowskie, jednak nie przekracza dla poszczególnych kategorii pojazdów wielkości podanych poniżej:

1) w przypadku kategorii M1 maksymalna liczba pojazdów jednego lub więcej typów nie może przekroczyć 10 %, natomiast w przypadku wszystkich pozostałych kategorii – 30 % pojazdów wszystkich danych typów dopuszczonych do ruchu w tym państwie członkowskim w poprzednim roku.

2) pojazdy jednego typu są ograniczone do pojazdów, którym wydano ważne świadectwo zgodności z datą lub po dacie produkcji, które pozostało ważne przez co najmniej trzy miesiące po dacie wydania, ale następnie straciło swoją ważność z powodu wejścia w życie aktu prawnego.”

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)

(

)