EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 02010D0231-20140513

Consolidated text: Decyzja Rady 2010/231/WPZiB z dnia 26 kwietnia 2010 r. dotycząca środków ograniczających wobec Somalii i uchylająca wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB

ELI: http://data.europa.eu/eli/dec/2010/231/2014-05-13

2010D0231 — PL — 13.05.2014 — 006.001


Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B

DECYZJA RADY 2010/231/WPZiB

z dnia 26 kwietnia 2010 r.

dotycząca środków ograniczających wobec Somalii i uchylająca wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB

(Dz.U. L 105, 27.4.2010, p.17)

zmienione przez:

 

 

Dziennik Urzędowy

  No

page

date

►M1

Decyzja Rady 2011/635/WPZiB z dnia 26 września 2011 r.

  L 249

12

27.9.2011

►M2

Decyzja Rady 2012/388/WPZiB z dnia 16 lipca 2012 r.

  L 187

38

17.7.2012

►M3

Decyzja Rady 2012/633/WPZiB z dnia 15 października 2012 r.

  L 282

47

16.10.2012

►M4

Decyzja Rady 2013/201/WPZiB z dnia 25 kwietnia 2013 r.

  L 116

10

26.4.2013

►M5

Decyzja Rady 2013/659/WPZiB z dnia 15 listopada 2013 r.

  L 306

15

16.11.2013

►M6

Decyzja Rady 2014/270/WPZiB z dnia 12 maja 2014 r.

  L 138

106

13.5.2014




▼B

DECYZJA RADY 2010/231/WPZiB

z dnia 26 kwietnia 2010 r.

dotycząca środków ograniczających wobec Somalii i uchylająca wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB



RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dnia 10 grudnia 2002 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2002/960/WPZiB dotyczące środków ograniczających wobec Somalii ( 1 ) w związku z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (rezolucja RB ONZ) nr 733 (1992), 1356 (2001) oraz 1425 (2002) dotyczących objęcia Somalii embargiem na handel bronią.

(2)

Dnia 16 lutego 2009 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB dotyczące środków ograniczających wobec Somalii i uchylające wspólne stanowisko 2002/960/WPZiB ( 2 ), wdrażające rezolucję RB ONZ nr 1844 (2008) wprowadzającą środki ograniczające wobec podmiotów usiłujących nie dopuścić do pokojowych działań politycznych lub blokować takie działania, lub podmiotów, które grożą użyciem siły wobec tymczasowych instytucji federalnych (TIF) w Somalii lub misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), lub podejmują działania podważające stabilność w Somalii i w regionie.

(3)

Dnia 1 marca 2010 r. Rada przyjęła decyzję Rady 2010/126/WPZiB zmieniającą wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB ( 3 ) i wprowadzającą w życie rezolucję RB ONZ nr 1907 (2009) wzywającą wszystkie państwa, by w porozumieniu z ich organami krajowymi, zgodnie z przepisami krajowym i przestrzegając prawa międzynarodowego, dokonywały na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszelkich ładunków wysyłanych do Somalii i przysyłanych z tego kraju, o ile dane państwo posiada informacje dające uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dany ładunek zawiera towary, których dostawa, sprzedaż, transfer lub wywóz są zakazane na mocy ogólnego i pełnego embarga na dostawy broni do Somalii ustanowionego zgodnie z pkt 5 rezolucji RB ONZ nr 733 (1992) oraz uzupełnionego i zmienionego poprzez kolejne rezolucje.

(4)

Dnia 19 marca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwana dalej „Radą Bezpieczeństwa”) przyjęła rezolucję nr 1916 (2010), w której między innymi przedłużono mandat grupy monitorującej, o której mowa w pkt 3 rezolucji nr 1558 (2004) i postanowiono złagodzić niektóre ograniczenia i zobowiązania stosowane zgodnie z reżimem sankcji, by umożliwić organizacjom międzynarodowym, regionalnym i subregionalnym dostawę towarów i zapewnienie pomocy technicznej oraz by zapewnić terminowe dostarczanie przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) potrzebnej w trybie pilnym pomocy humanitarnej.

(5)

Dnia 12 kwietnia 2010 r. Komitet Sankcji utworzony na mocy pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 751 (1992) dotyczącej Somalii (zwany dalej „Komitetem Sankcji”) przyjął wykaz osób i podmiotów podlegających środkom ograniczającym.

(6)

Do celów przejrzystości środki nałożone na mocy wspólnego stanowiska 2009/138/WPZiB zmienionego decyzją Rady 2010/126/WPZiB oraz zwolnienia przewidziane w rezolucji RB ONZ nr 1916 (2010) powinny być zawarte w jednym akcie prawnym.

(7)

Należy zatem uchylić wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB.

(8)

Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej ( 4 ), a zwłaszcza z prawem do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu, prawem własności i prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsza decyzja powinna być stosowane zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(9)

Niniejsza decyzja jest także w pełni zgodna ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa.

(10)

Procedura wprowadzania zmian do ►M4  załącznika I ◄ do niniejszej decyzji powinna przewidywać przekazywanie wskazanym osobom i podmiotom uzasadnienia umieszczenia ich w wykazie przekazanego przez Komitet Sankcji, aby dać tym osobom i podmiotom możliwość przedstawienia uwag. Jeżeli zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada powinna zweryfikować swoją decyzję na podstawie tych uwag i stosownie poinformować daną osobę lub podmiot.

(11)

Unia powinna podjąć dalsze działania, aby wprowadzić w życie niektóre środki,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:



Artykuł 1

1.  Zakazane są bezpośrednie lub pośrednie dostawy, sprzedaż lub transfer do Somalii uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów, włącznie z bronią i amunicją, pojazdami wojskowymi i sprzętem, sprzętem paramilitarnym i częściami zapasowymi do wcześniej wymienionych sprzętów przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, bez względu na to, czy pochodzą one z tych terytoriów.

2.  Zakazane jest bezpośrednie lub pośrednie zapewnianie Somalii doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności szkoleń technicznych i pomocy związanej z dostarczaniem, produkcją, utrzymaniem lub wykorzystaniem produktów wymienionych w ust. 1, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich.

▼M5

3.  Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do:

a) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, służących wyłącznie wsparciu personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym misji wspierającej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Somalii (UNSOM), lub przeznaczonych do jego wyłącznego użytku;

b) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, służących wyłącznie wsparciu misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) lub przeznaczonych do jej wyłącznego użytku;

c) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej, służących wyłącznie wsparciu strategicznych partnerów AMISOM działających wyłącznie na podstawie koncepcji strategicznej Unii Afrykańskiej z dnia 5 stycznia 2012 r. (lub późniejszych opracowanych przez nią koncepcji strategicznych) oraz we współpracy i koordynacji z AMISOM, lub przeznaczonych do wyłącznego użytku tych partnerów;

d) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, służących wyłącznie wsparciu szkoleniowej misji wojskowej Unii Europejskiej w Somalii (EUTM) lub przeznaczonych do jej wyłącznego użytku;

e) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej, przeznaczonych do wyłącznego użytku państw członkowskich lub organizacji międzynarodowych, regionalnych i subregionalnych, które podejmują działania w celu ukrócenia aktów piractwa i zbrojnych napaści na morzu u wybrzeży Somalii na wniosek federalnego rządu Somalii, o których to działaniach rząd ten poinformował Sekretarza Generalnego, i pod warunkiem że wszelkie podejmowane działania będą zgodne z obowiązującym międzynarodowym prawem humanitarnym i prawem w zakresie praw człowieka;

▼M6

f) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów oraz do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej pomocy oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi, służących wyłącznie do rozwoju sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii oraz mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludności Somalii, z wyjątkiem działań związanych z dostawą towarów określonych w załączniku II, jeżeli Komitet Sankcji otrzymał powiadomienie zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu;

g) dostaw, sprzedaży lub transferu wszelkiego rodzaju uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów określonych w załączniku II rządowi federalnemu Somalii, przy uprzednim zatwierdzeniu w każdym indywidualnym przypadku przez Komitet Sankcji, jak określono w ust. 4a niniejszego artykułu;

▼M5

h) dostaw, sprzedaży lub transferu odzieży ochronnej, w tym kamizelek przeciwodłamkowych i hełmów wojskowych, czasowo wywożonych do Somalii przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy, wyłącznie do osobistego użytku;

i) dostaw, sprzedaży lub transferu nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego, przeznaczonego wyłącznie do użytku w celach humanitarnych lub ochronnych, o których z pięciodniowym wyprzedzeniem i wyłącznie do jego wiadomości powiadomiły Komitet Sankcji państwo dostarczające lub organizacja międzynarodowa, regionalna lub subregionalna;

j) dostaw, sprzedaży lub transferu uzbrojenia i podobnych materiałów wszystkich rodzajów ani do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi przez państwa członkowskie lub organizacje międzynarodowe, regionalne i subregionalne, przeznaczonych wyłącznie do celów pomocy instytucjom somalijskiego sektora bezpieczeństwa, chyba że Komitet w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania powiadomienia o takiej pomocy od dostarczającego państwa członkowskiego lub organizacji międzynarodowej, regionalnej lub subregionalnej wyda decyzję negatywną.

▼M6

4.  Rząd federalny Somalii ponosi główną odpowiedzialność za powiadamianie Komitetu Sankcji z wyprzedzeniem o wszelkich dostawach broni, amunicji lub sprzętu wojskowego lub o zapewnianiu doradztwa, pomocy lub szkoleń siłom bezpieczeństwa, jak określono w ust. 3 lit. f). Alternatywnie, państwa członkowskie udzielające pomocy mogą powiadomić Komitet Sankcji z co najmniej pięciodniowym wyprzedzeniem oraz w konsultacji z rządem federalnym Somalii, zgodnie z pkt 3 i 4 rezolucji RB ONZ nr 2142 (2014). W przypadku gdy dane państwo członkowskie postanowi powiadomić Komitet Sankcji, powiadomienie to zawiera: szczegóły dotyczące producenta i dostawcy broni i amunicji, opis broni i amunicji, w tym rodzaj, kaliber i ilość, proponowaną datę i miejsce dostawy oraz wszystkie informacje dotyczące jednostki krajowych sił bezpieczeństwa Somalii, dla której dostawa jest przeznaczona, lub docelowego miejsca składowania. Państwo członkowskie dostarczające broń lub amunicję może, we współpracy z rządem federalnym Somalii i nie później niż 30 dni po dostarczeniu tych towarów, przedłożyć Komitetowi Sankcji pisemne potwierdzenie dokonania dostawy, zawierające numery seryjne dostarczonej broni i amunicji, informacje o transporcie, list przewozowy, manifest towarów lub specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz konkretne miejsce składowania.

▼M6

4a.  Rząd federalny Somalii ponosi główną odpowiedzialność za zwrócenie się z wyprzedzeniem do Komitetu Sankcji o zatwierdzenie wszelkich dostaw towarów określonych w załączniku II, jak określono w ust. 3 lit. g). W innym przypadku państwa członkowskie mogą zwrócić się o uprzednie zatwierdzenie do Komitetu Sankcji w konsultacji z rządem federalnym Somalii, zgodnie z pkt 3 rezolucji RB ONZ nr 2142 (2014).

▼M4

5.  Zakazuje się sprzedaży, odsprzedaży, transferu lub udostępniania do użytku wszelkiego rodzaju broni lub sprzętu wojskowego, sprzedanego lub dostarczonego wyłącznie do celów rozwoju sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii, jakimkolwiek osobom lub podmiotom nienależącym do sił bezpieczeństwa federalnego rządu Somalii.

▼M2

Artykuł 1a

1.  Zabrania się bezpośredniego lub pośredniego przywozu, zakupu lub transportu węgla drzewnego z Somalii bez względu na to, czy węgiel ten pochodzi z Somalii.

Unia podejmuje działania niezbędne do określenia produktów, które mają być objęte niniejszym przepisem.

2.  Zabrania się udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej, jak również ubezpieczenia i reasekuracji, mających związek z przywozem, zakupem lub transportem węgla drzewnego z Somalii.

▼M4

Artykuł 1b

Państwa członkowskie zachowują czujność w odniesieniu do bezpośredniej lub pośredniej dostawy, sprzedaży lub transferu do Somalii towarów nieobjętych środkami określonymi w art. 1 ust. 1 oraz do bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego, pomocy finansowej i innej oraz szkoleń związanych z działaniami wojskowymi powiązanymi z tymi towarami.

▼M4

Artykuł 2

Środki ograniczające przewidziane w art. 3, art. 5 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i 2 są nakładane na osoby i podmioty wskazane przez Komitet Sankcji jako osoby i podmioty:

 angażujące się w działania lub wspierające działania zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii, w tym akty zagrażające procesowi pokojowemu i procesowi pojednania w Somalii, lub zagrażające użyciem siły wobec federalnego rządu Somalii lub AMISOM,

 naruszające embargo na broń lub ograniczenia dotyczące odsprzedaży lub transferu uzbrojenia, lub zakaz udzielania powiązanej z tym pomocy zgodnie z art. 1,

 utrudniają dostarczanie pomocy humanitarnej do Somalii lub dostęp do niej lub jej dystrybucję w Somalii,

 będące przywódcami politycznymi lub wojskowymi werbującymi lub wykorzystującymi dzieci w konfliktach zbrojnych w Somalii, z pogwałceniem obowiązującego prawa międzynarodowego,

 odpowiedzialne za naruszenia obowiązującego prawa międzynarodowego w Somalii polegające na przemocy wobec ludności cywilnej, w tym kobiet i dzieci w sytuacjach konfliktu zbrojnego, obejmującej zabójstwa i okaleczanie, przemoc seksualną i przemoc uwarunkowaną płcią, ataki na szkoły i szpitale oraz porwania i przymusowe przesiedlenia.

Wykaz odpowiednich osób i podmiotów znajduje się w załączniku I.

▼B

Artykuł 3

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zapobiec bezpośrednim lub pośrednim dostawom, sprzedaży lub transferowi uzbrojenia i materiałów wojskowych oraz bezpośredniego lub pośredniego zapewniania doradztwa technicznego lub szkoleń, pomocy finansowej i innej, włączając pomoc inwestycyjną, brokerską lub w zakresie innych usług finansowych, związanych z działalnością wojskową lub dostawą, sprzedażą, transferem, produkcją, utrzymaniem lub wykorzystaniem uzbrojenia i materiałów wojskowych osobom lub podmiotom, o których mowa w art. 2.

Artykuł 4

1.  Państwa członkowskie – w porozumieniu z ich organami krajowymi, zgodnie z przepisami krajowym i przestrzegając prawa międzynarodowego – dokonują na swoim terytorium, w tym w portach lotniczych i morskich, inspekcji wszelkich ładunków wysyłanych do Somalii i przysyłanych z tego kraju, jeżeli mają informacje dające uzasadnione podstawy do podejrzeń, że dany ładunek zawiera towary, których dostawa, sprzedaż, transfer lub wywóz są zakazane na mocy art. 3.

2.  Statki powietrzne i statki wodne przewożące ładunki do Somalii i z tego kraju podlegają wymogowi przedstawienia dodatkowej informacji przed ich przybyciem lub przed ich odlotem/odpłynięciem o wszystkich towarach przywożonych do państwa członkowskiego lub z niego wywożonych.

3.  W przypadku wykrycia towarów, których dostawa, sprzedaż, transfer lub wywóz są zakazane zgodnie z art. 3, państwa członkowskie dokonują ich zajęcia i likwidacji (przez zniszczenie lub pozbawienie możliwości działania).

Artykuł 5

1.  Państwa członkowskie przyjmują niezbędne środki mające na celu zapobieganie wjazdowi na ich terytoria lub przejazdowi przez nie osób, o których mowa w art. 2.

2.  Ust. 1 nie zobowiązuje państw członkowskich do odmowy wjazdu własnym obywatelom na swoje terytorium.

3.  Ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli Komitet Sankcji:

a) ustali na podstawie indywidualnego przypadku, że taki wjazd lub przejazd jest uzasadniony ze względów humanitarnych, w tym ze względu na obowiązki religijne;

b) ustali na podstawie indywidualnego przypadku, że zwolnienie przybliżyłoby realizację celów polegających na osiągnięciu pokoju i pojednania narodowego w Somalii oraz stabilności w regionie.

4.  W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osób wskazanych przez Komitet Sankcji, zezwolenie ograniczone jest do celu, w jakim zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 6

1.  Wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze posiadane lub kontrolowane bezpośrednio lub pośrednio przez osoby lub podmioty, o których mowa w art. 2, lub należące do podmiotów posiadanych lub kontrolowanych, bezpośrednio lub pośrednio, przez nie lub przez osoby lub podmioty działające w ich imieniu lub pod ich kierunkiem, zgodnie ze wskazaniem przez Komitet Sankcji, zostają zamrożone. Osoby lub podmioty, o których mowa, są wymienione w ►M4  załączniku I ◄ .

2.  Żadne fundusze ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio lub pośrednio, osobom lub podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób lub podmiotów.

3.  Państwa członkowskie mogą dopuścić zwolnienia ze środków, o których mowa w ust. 1 i 2, w odniesieniu do funduszy i zasobów gospodarczych:

a) niezbędnych do pokrycia podstawowych wydatków, w tym opłat za środki spożywcze, czynsz lub kredyt hipoteczny, leki i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczonych wyłącznie na pokrycie uzasadnionych honorariów i zwrot wydatków związanych ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczonych wyłącznie na pokrycie opłat lub kosztów usług, zgodnie z przepisami prawa krajowego, związanych z rutynowym przechowywaniem lub utrzymywaniem zamrożonych funduszy i zasobów gospodarczych;

d) niezbędnych do pokrycia nadzwyczajnych wydatków, po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie i po uzyskaniu zgody tego komitetu;

e) będących przedmiotem sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego zastawu lub wyroku, w którym to przypadku fundusze i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub do wykonania wyroku pod warunkiem że zastaw ten został ustanowiony lub że wyrok został wydany przed wskazaniem przez Komitet Sankcji odnośnych osób lub podmiotów, i nie został ustanowiony ani wydany na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w art. 2, po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie.

4.  Zwolnienia, o których mowa w art. 3 lit. a), b) i c), można ustanowić po powiadomieniu Komitetu Sankcji przez zainteresowane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia, w odpowiednich przypadkach, zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych oraz w przypadku braku odmownej decyzji Komitetu Sankcji w terminie trzech dni roboczych od daty takiego powiadomienia.

5.  Ust. 2 nie ma zastosowania do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów lub porozumień, które zostały zawarte przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać środkom ograniczającym, lub zobowiązań, które powstały przed tym dniem;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają ust. 1.

▼M1

6.  ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do udostępniania funduszy, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pilnie potrzebnej pomocy humanitarnej do Somalii przez ONZ, jej wyspecjalizowane agencje lub programy, przez świadczące pomoc humanitarną organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ lub przez ich partnerów wykonawczych, w tym dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w skonsolidowanej akcji ONZ na rzecz Somalii.

▼B

Artykuł 7

Rada ustala wykaz zawarty w ►M4  załączniku I ◄ i wprowadza w nim zmiany na podstawie ustaleń Rady Bezpieczeństwa albo Komitetu Sankcji.

Artykuł 8

1.  W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji umieszczają w wykazie osobę lub podmiot i przedstawiają uzasadnienie takiego wskazania, Rada umieszcza taką osobę lub podmiot w ►M4  załączniku I ◄ . Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu daną osobę lub podmiot bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

2.  W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada weryfikuje swoją decyzję i stosownie informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 9

W ►M4  załączniku I ◄ znajdują się w miarę dostępności informacje przekazane przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji niezbędne do identyfikacji danych osób lub podmiotów. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W ►M4  załączniku I ◄ umieszczana jest także data wskazania przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 10

Niniejsza decyzja podlega przeglądowi, jest zmieniana lub uchylona, w stosownych przypadkach, zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa.

Artykuł 11

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2009/138/WPZiB.

Artykuł 12

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

▼M1




►M4  ZAŁĄCZNIK I ◄

WYKAZ OSÓB I PODMIOTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 2

I.    Osoby

1. Yasin Ali Baynah (znany również jako a) Ali, Yasin Baynah, b) Ali, Yassin Mohamed, c) Baynah, Yasin, d) Baynah, Yassin, e) Baynax, Yasiin Cali, f) Beenah, Yasin, g) Beenah, Yassin, h) Beenax, Yasin, i) Beenax, Yassin, j) Benah, Yasin, k) Benah, Yassin, l) Benax, Yassin, m) Beynah, Yasin, n) Binah, Yassin, o) Cali, Yasiin Baynax).

Data urodzenia: 24 grudnia 1965 r. Obywatelstwo: somalijskie. Inne obywatelstwo: szwedzkie. Miejsce pobytu: Rinkeby, Sztokholm, Szwecja; Mogadiszu, Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Yasin Ali Baynah podżegał do ataków przeciw tymczasowemu rządowi federalnemu oraz misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM). Mobilizował także poparcie dla Sojuszu na rzecz Ponownego Wyzwolenia Somalii i organizacji Hisbul Islam oraz gromadził fundusze dla tych organizacji, które są czynnie zaangażowanie w popełnianie czynów zagrażających pokojowi i bezpieczeństwu w Somalii, w tym poprzez odrzucenie porozumienia z Dżibuti oraz ataki na siły rządowe i siły AMISOM w Mogadiszu.

2. Hassan Dahir Aweys (znany również jako a) Ali, Sheikh Hassan Dahir Aweys, b) Awes, Hassan Dahir, c) Awes, Shaykh Hassan Dahir, d) Aweyes, Hassen Dahir, e) Aweys, Ahmed Dahir, f) Aweys, Sheikh, g) Aweys, Sheikh Hassan Dahir, h) Dahir, Aweys Hassan, i) Ibrahim, Mohammed Hassan, j) OAIS, Hassan Tahir, k) Uways, Hassan Tahir, l) „Hassan, Sheikh”).

Data urodzenia: 1935 r. Obywatel: Somalii. Obywatelstwo: somalijskie. Miejsce pobytu: Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Hassan Dahir Aweys działał i nadal działa jako starszy rangą przywódca polityczny i ideologiczny różnorodnych zbrojnych grup opozycyjnych odpowiedzialnych za ustawiczne naruszanie ogólnego i całkowitego embarga na dostawy broni lub za czyny zagrażające porozumieniu pokojowemu z Dżibuti, tymczasowemu rządowi federalnemu oraz siłom misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM). Między czerwcem 2006 roku a wrześniem 2007 roku Aweys służył jako przewodniczący komitetu centralnego Związku Sądów Islamskich; w lipcu 2008 roku ogłosił się przewodniczącym Sojuszu na rzecz Ponownego Wyzwolenia Somalii - oddział Asmara; w maju 2009 roku został mianowany przewodniczącym organizacji Hisbul Islam - sojuszu ugrupowań przeciwnych tymczasowemu rządowi federalnemu. Na każdym z tych stanowisk wypowiedzi i działania Aweysa świadczyły o jednoznacznym i utrwalonym zamiarze demontażu tymczasowego rządu federalnego i wydalenia misji AMISOM siłą z Somalii.

3. Hassan Abdullah Hersi Al-Turki (znany również jako a) Al-Turki, Hassan, b) Turki, Hassan, c) Turki, Hassan Abdillahi Hersi, d) Turki, Sheikh Hassan, e) Xirsi, Xasan Cabdilaahi, f) Xirsi, Xasan Cabdulle).

Data urodzenia: ok. 1944 roku. Miejsce urodzenia: region Ogaden, Etiopia. Obywatelstwo: somalijskie. Miejsce pobytu: Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Hassan Abdullah Hersi Al-Turki był starszym rangą przywódcą zbrojnej grupy partyzanckiej od połowy lat 90. i miał udział w licznych naruszeniach embarga na dostawy broni. W roku 2006 Al-Turki wysłał siły wspomagające przejęcie Mogadiszu przez Związek Sądów Islamskich i ujawnił się jako przywódca wojskowy tego ugrupowania, powiązanego z grupą al-Shabaab. Od roku 2006 al-Turki udostępniał kontrolowane przez siebie terytorium na szkolenia różnych zbrojnych ugrupowań opozycyjnych, w tym al-Shabaab. We wrześniu 2007 roku al-Turki wystąpił w pokazanym w serwisie informacyjnym telewizji Al-Dżazira nagraniu wideo pokazującym szkolenie grup partyzanckich pod jego przywództwem.

4. Ahmed Abdi aw-Mohamed (znany również jako a) Abu Zubeyr, Muktar Abdirahman, b) Abuzubair, Muktar Abdulrahim, c) Aw Mohammed, Ahmed Abdi, d) Aw-Mohamud, Ahmed Abdi, e) „Godane”, f) „Godani”, g) „Mukhtar, Shaykh”, h) „Zubeyr, Abu”).

Data urodzenia: 10 lipca 1977 r. Miejsce urodzenia: Hargeysa, Somalia. Obywatelstwo: somalijskie. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Ahmed Abdi Aw-Mohamed jest starszym rangą przywódcą ugrupowania al-Shabaab i został publicznie ogłoszony emirem tej organizacji w grudniu 2007 roku. Sprawuje obowiązki dowódcy operacji al-Shabaab w całej Somalii. Aw-Mohamed potępił proces pokojowy z Dżibuti jako obcy spisek, a w nagraniu audio dla mediów somalijskich z maja 2009 roku potwierdził, że jego siły brały udział w ostatnich walkach w Mogadiszu.

5. Fuad Mohamed Khalaf (znany również jako a) Fuad Mohamed Khalif, b) Fuad Mohamed Qalaf, c) Fuad Mohammed Kalaf, d) Fuad Mohamed Kalaf, e) Fuad Mohammed Khalif, f) Fuad Khalaf, g) Fuad Shongale, h) Fuad Shongole, i) Fuad Shangole, j) Fuad Songale, k) Fouad Shongale, l) Fuad Muhammad Khalaf Shongole).

Obywatelstwo: somalijskie. Miejsce pobytu: Mogadiszu, Somalia. Inne miejsce pobytu: Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Fuad Mohamed Khalaf umożliwiał wsparcie finansowe dla ugrupowania al-Shabaab; w maju 2008 roku przeprowadził dwie akcje gromadzenia funduszy dla tego ugrupowania w meczetach. Miejsce pobytu: Mogadiszu, Somalia. Inne miejsce pobytu: Somalia. Fuad Mohamed Khalaf umożliwiał wsparcie finansowe dla ugrupowania al-Shabaab; w maju 2008 roku przeprowadził dwie akcje gromadzenia funduszy dla tego ugrupowania w meczetach w miejscowości Kismaayo w Somalii. W kwietniu 2008 roku Khalaf i kilka innych osób przeprowadzili za pomocą ładunków wybuchowych umieszczonych w pojazdach zamachy na bazy etiopskie i obiekty somalijskiego tymczasowego rządu federalnego w Mogadiszu w Somalii. W maju 2008 roku Khalaf i grupa bojowników zaatakowała i przejęła posterunek policji w Mogadiszu, zabijając i raniąc kilku żołnierzy.

6. Bashir Mohamed Mahamoud (znany również jako a) Bashir Mohamed Mahmoud, b) Bashir Mahmud Mohammed, c) Bashir Mohamed Mohamud, d) Bashir Mohamed Mohamoud, e) Bashir Yare, f) Bashir Qorgab, g) Gure Gap, h) „Abu Muscab”, i) „Qorgab”).

Data urodzenia: ok. 1979–1982 roku. Podawana alternatywnie data urodzenia: 1982. Obywatelstwo: somalijskie. Miejsce pobytu: Mogadiszu, Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Bashir Mohamed Mahamoud jest wojskowym dowódcą ugrupowania al-Shabaab. Był on także jednym z ok. dziesięciu członków rady przywódców al-Shabaab na koniec roku 2008. Mahamoud oraz jego współpracownik dowodzili 10 czerwca 2009 r. atakiem moździerzowym na obiekty somalijskiego tymczasowego rządu federalnego w Mogadiszu.

7. Mohamed Sa’id (znany również jako a) „Atom”, b) Mohamed Sa’id Atom, c) Mohamed Siad Atom).

Data urodzenia: ok. 1966 roku. Miejsce urodzenia: Galgala, Somalia. Miejsce pobytu: Galgala, Somalia. Inne miejsce pobytu: Badhan, Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Mohamed Sa’id (znany również jako a) „Atom”, b) Mohamed Sa’id Atom, c) Mohamed Siad Atom). Mohamed Sa’id „Atom” popełniał czyny zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii. Atom pośrednio lub bezpośrednio dostarczał, sprzedawał lub przekazywał do Somalii broń lub związane z nią materiały lub świadczył doradztwo, szkolenia lub pomoc, w tym finansowanie i pomoc finansową związaną z działaniami wojskowymi naruszającymi embargo na dostawy broni. Atom został określony jako jeden z głównych dostawców broni i amunicji dla operacji ugrupowania al-Shabaab w regionie Puntland. Określany jest jako przywódca partyzantki, która pojawiła się w roku 2006 we wschodniej części regionu Sanaag w północnej Somalii. Partyzantka ta składa się z ok. 250 bojowników i zarzuca się jej udział w porwaniach, piractwo i terroryzm; importuje ona własną broń z naruszeniem embarga. Atom sprawił, że jego bojówka jest główną siłą wojskową w regionie, mającą swoją główną bazę koło miejscowości Galgala, a drugorzędną bazę koło miejscowości Badhan. Według niektórych informacji Atom jest powiązany z al-Shabaab i być może otrzymuje polecenia od przywódcy al-Shabaab Fu’aad Mohameda Khalafa.

Ponadto Atom ma prawdopodobnie udział w nielegalnym przywozie broni do Somalii. Informacje z licznych źródeł wskazują, że jego siły otrzymują broń i sprzęt z Jemenu i Erytrei. Według doniesienia z grudnia 2008 roku świadek naoczny opisał sześć takich transportów w ciągu czterech tygodni na początku roku 2008, z których każdy mieścił się w dwóch półciężarówkach i składał się z broni lekkiej, amunicji i naboi do granatników rakietowych. Według biznesmena z Bosasso obeznanego z handlem bronią, przesyłki Atoma nie wchodzą na rynek broni, co sugeruje, że albo są one zatrzymywane do użytku przez jego siły, albo są przekazywane do odbiorców w południowej Somalii, gdzie działa al-Shabaab.

Siły Atoma były zamieszane w porwanie niemieckiego pracownika organizacji humanitarnej, w porwanie dwóch Somalijczyków koło Bosasso oraz w zamach bombowy na imigrantów z Etiopii w Bosasso w dniu 5 lutego 2008 r., w którym 20 osób zginęło, a ponad 100 zostało rannych. Bojówka Atoma mogła też odgrywać drugorzędną rolę w porwaniu niemieckiej pary schwytanej przez piratów w czerwcu 2008 roku.

8. Fares Mohammed Mana’a (znany również jako a) Faris Mana’a, b) Fares Mohammed Manaa).

Data urodzenia: 8 lutego 1965 r. Miejsce urodzenia: Sadah, Jemen. Numer paszportu: 00514146; miejsce wystawienia: Sanaa, Jemen. Numer dowodu osobistego: 1417576; miejsce wystawienia: Al-Amana, Jemen; data wystawienia: 7 stycznia 1996 r. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Fares Mohammed Mana’a pośrednio lub bezpośrednio dostarczał, sprzedawał lub przekazywał do Somalii broń lub związane z nią materiały z naruszeniem embarga na dostawy broni. Mana’a jest znanym handlarzem bronią. W październiku 2009 roku rząd Jemenu przedstawił czarną listę handlarzy broni, na której Mana’a figurował na pierwszym miejscu; listę tę sporządzono w ramach próby powstrzymania zalewu broni w tym kraju, gdzie podobno jest więcej broni niż ludzi. „Faris Mana’a jest ważnym handlarzem bronią i jest to powszechnie wiadome” zgodnie z doniesieniem amerykańskiego dziennikarza z czerwca 2009 roku; dziennikarz ten jest komentatorem spraw dotyczących Jemenu, jest autorem półrocznego sprawozdania na temat tego kraju i brał udział w pracach grupy analitycznej Jane’s Intelligence Group. W artykule w gazecie „Yemen Times” z grudnia 2007 roku Mana’a jest określony jako „szejk Fares Mohammed Mana’a, handlarz bronią”. W artykule w gazecie „Yemen Times” ze stycznia 2008 roku jest on określony jako „szejk Fares Mohammed Mana’a, handlujący bronią”.

Od połowy roku 2008 Jemen nadal służy jako główny ośrodek nielegalnych transportów broni do rejonu Rogu Afryki, zwłaszcza przewozów broni morzem do Somalii. Istnieją niepotwierdzone doniesienia, że Faris Mana’a wielokrotnie uczestniczył w transportach do Somalii. W roku 2004 Mana’a miał udział w kontraktach na dostawy broni z Europy Wschodniej, którą to broń podobno sprzedawano somalijskim bojownikom. Pomimo obowiązującego od 1992 roku embarga ONZ na dostawy broni do Somalii, zainteresowanie Farisa Mana’a przemycaniem broni do Somalii datuje się co najmniej od roku 2003. Mana’a przedstawił w 2003 roku ofertę zakupu tysięcy sztuk broni w Europie Wschodniej i dał do zrozumienia, że planuje sprzedać część tej broni w Somalii.

9. Hassan Mahat Omar (znany również jako: a) Hassaan Hussein Adam, b) Hassane Mahad Omar, c) Xassaan Xuseen Adan, d) Asan Mahad Cumar, e) Abu Salman, f) Abu Salmaan, g) Sheikh Hassaan Hussein).

Data urodzenia: 10 kwietnia 1979 r. Miejsce urodzenia: Garissa, Kenia. Obywatelstwo: prawdopodobnie etiopskie. Numer paszportu: A 1180173 Kenia, data ważności: 20 sierpnia 2017 r. Dokument tożsamości nr 23446085. Miejsce pobytu: Nairobi (Kenia). Data umieszczenia w wykazie ONZ: 28 lipca 2011 r.

Hassan Mahat Omar popełnia czyny zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii. Jest on imamem i jednym z przywódców Masjid-ul-Axmar - nieformalnego ośrodka w Nairobi powiązanego z ugrupowaniem al-Shabaab. Bierze także udział w werbowaniu nowych członków i pozyskiwaniu funduszy dla al-Shabaab, także za pośrednictwem Internetu przez związaną z al-Shabaab stronę alqimmah.net.

Oprócz tego na stronie ugrupowania al-Shabaab służącej do rozmów internetowych wydał fatwę wzywającą do ataków na tymczasowy rząd federalny.

10. Omar Hammami (również znany jako: a) Abu Maansuur Al-Amriki, b) Abu Mansour Al-Amriki, c) Abu Mansuur Al-Amriki, d) Umar Hammami, e) Abu Mansur Al-Amriki).

Data urodzenia: 6 maja 1984 r. Miejsce urodzenia: stan Alabama, Stany Zjednoczone. Obywatelstwo: amerykańskie. Uważa się także, że posiada obywatelstwo syryjskie.

Numer paszportu: 403062567 (USA). Nr ubezpieczenia społecznego: 423-31-3021 (USA). Miejsce pobytu: Somalia. Dodatkowe informacje: żonaty z Somalijką. Mieszkał w Egipcie w roku 2005 i przeniósł się do Somalii w roku 2009. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 28 lipca 2011 r.

Omar Hammami popełnia czyny zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii. Jest starszym rangą członkiem ugrupowania al-Shabaab. Bierze udział w werbowaniu, finansowaniu i opłacaniu zagranicznych bojowników w Somalii. Określa się go jako eksperta od materiałów wybuchowych i działań wojennych ogółem. Od października 2007 roku występował w relacjach telewizyjnych i w propagandowych nagraniach wideo ugrupowania al-Shabaab. W nagraniu wideo pokazano go w trakcie szkolenia bojowników al-Shabaab. Występował także w nagraniach wideo i na stronach internetowych, wzywając bojowników do przystąpienia do al-Shabaab.

▼M3

11. Jim’ale, Ali Ahmed Nur (alias a) Jim’ale, Ahmed Ali, b) Jim’ale, Ahmad Nur Ali, c) Jim’ale, Sheikh Ahmed, d) Jim’ale, Ahmad Ali, e) Jim’ale, Shaykh Ahmed Nur)

Data urodzenia: 1954 r. Miejsce urodzenia: Eilbur, Somalia. Obywatelstwo: somalijskie. Inne obywatelstwo: dżibuckie. Paszport: A0181988 (Somalia), ważny do 23 stycznia 2011 r. Miejsce pobytu: Dżibuti, Republika Dżibuti. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 17 lutego 2012 r.

Ali Ahmed Nur Jim’ale (Jim’ale) pełnił funkcje przywódcze w dawnej Radzie Sądów Islamskich Somalii, zwanej także Unią Sądów Islamskich Somalii – gremium związanym z radykalnym islamem. Najbardziej radykalne odłamy Unii Sądów Islamskich Somalii dały ostatecznie początek ugrupowaniu zwanemu Al Shabaab. W kwietniu 2010 r. komitet Rady Bezpieczeństwa ONZ utworzony na mocy rezolucji nr 751 (1992) i nr 1907 (2009) dotyczących Somalii i Erytrei („komitet sankcji wobec Somalii/Erytrei”) umieścił Al Shabaab w wykazie podmiotów objętych ukierunkowanymi sankcjami. Wspomniany komitet umieścił ugrupowanie Al Shabaab w wykazie ze względu na to, że podmiot ten angażował się w akty bezpośrednio lub pośrednio zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii, w tym akty stanowiące zagrożenie dla tymczasowego rządu federalnego Somalii.

W sprawozdaniu z 18 lipca 2011 r., sporządzonym przez grupę monitorującą komitetu sankcji wobec Somalii/Erytrei (S/2011/433), Jim’ale określany jest jako jeden z czołowych biznesmenów i jedna ze znaczących postaci zaangażowanych w prowadzony przez ugrupowanie Al Shabaab handel węglem drzewnym i cukrem oraz cieszących się uprzywilejowanymi stosunkami z tym ugrupowaniem.

Jim’ale określany jest jako jeden z głównych finansistów ugrupowania Al Shabaab i jest z nim powiązany ideologicznie. Jim’ale udzielił kluczowego wsparcia finansowego i politycznego Hassanowi Dahirowi Aweysowi („Aweys”), który został także umieszczony w wykazie przez komitet sankcji wobec Somalii/Erytrei. Były wiceprzywódca ugrupowania Al Shabaab, Emir Muktar Robow, podobno nadal usiłował utrwalić swoją pozycję polityczną w ramach tej organizacji w połowie 2011 r. Aweys i Jim’ale zostali zaangażowani przez Robowa, co miało służyć realizacji ich wspólnych celów oraz umocnieniu ogólnej pozycji w kontekście rozłamu w przywództwie ugrupowania Al Shabaab.

Na jesieni 2007 r. Jim’ale utworzył w Dżibuti firmę o nazwie Investors Group, będącą przykrywką dla działań ekstremistycznych. Celem tej grupy w krótkiej perspektywie było destabilizowanie Somalilandu przez finansowanie działań ekstremistycznych i nabywania broni. Grupa pomagała w przemycaniu broni strzeleckiej z Erytrei przez Dżibuti do piątego regionu Etiopii, gdzie przesyłki trafiały do ekstremistów. Od połowy 2008 r. Jim’ale nadal prowadził firmę Investors Group.

Pod koniec września 2010 r. utworzył firmę ZAAD umożliwiającą dokonywanie przelewów za pośrednictwem telefonów komórkowych i zawarł umowę z ugrupowaniem Al Shabaab, by przelewy dokonywane były z większą anonimowością – przez zniesienie wymogu okazywania dowodu tożsamości.

Pod koniec 2009 r. Jim’ale dysponował także funduszem „hawala”; gromadził w nim podatek „zakat”, który dostarczany był ugrupowaniu Al Shabaab.

Od grudnia 2011 r. niezidentyfikowani darczyńcy z Bliskiego Wschodu przekazywali pieniądze Jim’alemu, który przez finansowych pośredników przesyłał je ugrupowaniu Al Shabaab.

W 2009 r. Jim’ale wraz z innymi osobami o podobnych poglądach osłabiał tymczasowy rząd federalny Somalii, odmawiając udziału w działaniach na rzecz pojednania w Somalii. Pod koniec 2011 r. Jim’ale aktywnie wspierał Al Shabaab, oferując za darmo środki łączności, możliwość korzystania z pojazdów, pomoc żywnościową i doradztwo polityczne oraz zorganizował zbieranie funduszy na potrzeby Al Shabaab za pośrednictwem różnych grup biznesowych.

▼M3

12. Aboud Rogo Mohammed (alias a) Aboud Mohammad Rogo, b) Aboud Seif Rogo, c) Aboud Mohammed Rogo, d) Sheikh Aboud Rogo, e) Aboud Rogo Muhammad, alias f) Aboud Rogo Mohamed)

Data urodzenia: 11 listopada 1960 r. Inne możliwe daty urodzenia: a) 11 listopada 1967 r., b) 11 listopada 1969 r., c) 1 stycznia 1969 r. Miejsce urodzenia: Lamu Island (wyspa Lamu), Kenia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 25 lipca 2012 r.

Działający w Kenii ekstremista Aboud Rogo Mohammed stanowi zagrożenie dla pokoju, bezpieczeństwa i stabilności Somalii, gdyż zapewnia wsparcie finansowe, materialne, logistyczne lub techniczne ugrupowaniu Al Shabaab – podmiotowi umieszczonemu w wykazie przez komitet RB ONZ ustanowiony na mocy rezolucji nr 751 (1992) dotyczącej Somalii i rezolucji nr 1907 (2009) dotyczącej Erytrei ze względu na zaangażowanie w akty bezpośrednio lub pośrednio zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii.

Aboud Rogo Mohammed to ekstremistyczny duchowny islamski działający w Kenii. Wywiera wpływ na grupy ekstremistyczne w Afryce Wschodniej w ramach kampanii propagującej przemoc na tym obszarze. Działalność Aboud Rogo obejmuje zbieranie funduszy na potrzeby ugrupowania Al Shabaab.

Będąc głównym ideowym przywódcą ugrupowania Al Hijra, znanego wcześniej jako Muzułmańskie Centrum Młodzieży, Aboud Rogo Mohammed wykorzystywał je jako instrument radykalizacji oraz werbowania członków, głównie Afrykańczyków władających suahili, do prowadzenia działalności bojówkarskiej połączonej z użyciem przemocy w Somalii. Od lutego 2009 r. do lutego 2012 r. w szeregu porywających przemówień Aboud wielokrotnie wzywał do siłowego odrzucenia somalijskiego procesu pokojowego. Podczas tych przemówień Rogo powtarzał apele o użycie przemocy wobec sił Organizacji Narodów Zjednoczonych i misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) oraz wzywał słuchaczy, by udali się do Somalii, aby przyłączyć się do prowadzonej tam przez Al Shabaab walki z rządem Kenii.

Aboud Rogo Mohammed oferuje także porady co do tego, w jaki sposób kenijscy rekruci przyłączający się do ugrupowania Al Shabaab mogą uniknąć wykrycia przez kenijskie władze oraz które wybrać trasy, kierując się z Mombasy lub Lamu do twierdz ugrupowania Al Shabaab w Somalii, w szczególności do Kismayo (Kismaju). Ułatwia podróż do Somalii licznym członkom ugrupowania zwerbowanym w Kenii.

We wrześniu 2011 r. Rogo prowadził w Mombasie w Kenii werbunek osób, które miały się udać do Somalii, przypuszczalnie w celu przeprowadzenia operacji terrorystycznych. We wrześniu 2008 r. Rogo zorganizował w Mombasie spotkanie służące zebraniu funduszy na finansowanie działań ugrupowania Al Shabaab w Somalii.

13. Abubaker Shariff Ahmed (alias a) Makaburi, b) Sheikh Abubakar Ahmed, c) Abubaker Shariff Ahmed, d) Abu Makaburi Shariff, e) Abubaker Shariff, f) Abubakar Ahmed)

Data urodzenia: 1962 r. Inna możliwa data urodzenia: 1967 r. Miejsce urodzenia: Kenia. Miejsce pobytu: okolice Majengo (Mombasa, Kenia). Data umieszczenia w wykazie ONZ: 23 sierpnia 2012 r.

Abubaker Shariff Ahmed jest jedną z czołowych osób pomagających w werbowaniu i zajmujących się werbowaniem młodych muzułmanów z Kenii na potrzeby działalności bojówkarskiej połączonej z użyciem przemocy w Somalii oraz jednym z bliskich współpracowników Aboud Rogo. Zapewnia wsparcie materialne grupom ekstremistycznym w Kenii (oraz w innych miejscach we Wschodniej Afryce). Częste podróże do twierdz ugrupowania Al Shabaab w Somalii, w tym do Kismayo (Kismaju) pozwoliły mu na utrzymanie bliskich związków z wyższymi rangą członkami tego ugrupowania.

Abubaker Shariff Ahmed bierze także udział w gromadzeniu funduszy na potrzeby ugrupowania Al Shabaab oraz zarządzaniu tymi funduszami; ugrupowanie to zostało umieszczone w wykazie przez komitet RB ONZ ustanowiony na mocy rezolucji nr 751 (1992) dotyczącej Somalii i rezolucji nr 1907 (2009) dotyczącej Erytrei ze względu na zaangażowanie w akty bezpośrednio lub pośrednio zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii.

Abubaker Shariff Ahmed nawoływał młodych mężczyzn w meczetach Mombasy do tego, by udawali się do Somalii, dokonywali aktów ekstremistycznym, walczyli dla Al-Kaidy i zabijali obywateli USA.

Pod koniec grudnia 2010 r. Abubaker Shariff Ahmed został aresztowany przez władze kenijskie pod zarzutem udziału w zamachu bombowym na dworzec autobusowy w Nairobi. Abubaker Shariff Ahmed jest także przywódcą działającej w Kenii organizacji młodzieżowej z Mombasy, powiązanej z ugrupowaniem Al Shabaab.

Od 2010 r. Abubaker Shariff Ahmed działał jako osoba pomagająca w werbowaniu i zajmująca się werbowaniem członków dla ugrupowaniu Al Shabaab w okolicy Majengo (Mombasa, Kenia).

▼M1

II.    Podmioty

Al-Shabaab (znane również jako a) Al-Shabab, b) Shabaab, c) The Youth, d) Mujahidin Al-Shabaab Movement, e) Mujahideen Youth Movement, f) Mujahidin Youth Movement, g) MYM, h) Harakat Shabab Al-Mujahidin, i) Hizbul Shabaab, j) Hisb’ul Shabaab, k) Al-Shabaab Al-Islamiya, l) Youth Wing, m) Al-Shabaab Al-Islaam, n) Al-Shabaab Al-Jihaad, o) The Unity Of Islamic Youth, p) Harakat Al-Shabaab Al-Mujaahidiin, q) Harakatul Shabaab Al Mujaahidiin, r) Mujaahidiin Youth Movement).

Miejsce pobytu: Somalia. Data umieszczenia w wykazie ONZ: 12 kwietnia 2010 r.

Al-Shabaab popełniało czyny pośrednio lub bezpośrednio zagrażające pokojowi, bezpieczeństwu lub stabilności Somalii, obejmujące m.in. czyny zagrażające porozumieniu pokojowemu z Dżibuti z dnia 18 sierpnia 2008 r. lub procesowi politycznemu oraz czyny zagrażające tymczasowym instytucjom federalnym, misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) lub innym międzynarodowym operacjom pokojowym dotyczącym Somalii.

Al-Shabaab utrudniało także dostarczanie pomocy humanitarnej do Somalii lub dostęp do niej lub jej dystrybucję w Somalii.

Zgodnie z oświadczeniem przewodniczącego Komitetu Rady Bezpieczeństwa utworzonego na podstawie rezolucji nr 751 (1992) dotyczącej Somalii, przekazanym Radzie Bezpieczeństwa w dniu 29 lipca 2009 r. zarówno al-Shabaab, jak i His’bul Islam publicznie i wielokrotnie przyznawały się do dokonania ataków na tymczasowy rząd federalny i AMISOM. Al-Shabaab przyznało się także do zabójstwa urzędników tymczasowego rządu federalnego, a w dniu 19 lipca 2009 r. napadło i doprowadziło do zamknięcia terenowych biur UNOPS (biura ONZ ds. Realizacji Projektów), UNDSS (departamentu ONZ ds. bezpieczeństwa i ochrony) i UNDP (Progamu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju) w regionach Bay i Bakool, naruszając tym samym literę c) rezolucji 1844 (2008). Al-Shabaab także wielokrotnie utrudniało dostęp do pomocy humanitarnej lub jej dostarczanie w Somalii.

Sprawozdanie Rady Bezpieczeństwa ONZ dla jej sekretarza generalnego z dnia 20 lipca 2009 r. dotyczące sytuacji w Somalii zawiera następujące akapity dotyczące działań ugrupowania al-Shabaab w Somalii:

Uważa się, że ugrupowania rebelianckie takie jak al-Shabaab wyłudzają pieniądze od prywatnych firm i werbują młodych ludzi, w tym dzieci, do walki z rządem w Mogadiszu. Al-Shabaab potwierdziło obecność bojowników z zagranicy w swoich szeregach i otwarcie przyznało, że współpracuje z Al-Kaidą w Mogadiszu w celu obalenia rządu Somalii. Bojownicy zagraniczni, z których wielu podobno pochodzi z Pakistanu i Afganistanu, wydają się być dobrze wyszkoleni i sprawdzeni w walce. Zauważono ich, jak nosząc kaptury dowodzili działaniami ofensywnymi przeciw siłom rządowym w Mogadiszu i okolicach.

Al-Shabaab wzmogło swoją strategię przymusu i zastraszania ludności Somalii, co pokazują starannie zaplanowane, ukierunkowane na duże korzyści zamachy na starszych klanów i ich zatrzymania; kilku członków starszyzny zostało zamordowanych. W dniu 19 czerwca 2009 r. Omar Hashi Aden, minister bezpieczeństwa narodowego zginął w wyniku uruchomionego przez zamachowca-samobójcę wybuchu samochodu-pułapki w Beletwyne. Ponad 30 osób zginęło w tym zamachu, który został stanowczo potępiony przez społeczność międzynarodową i dużą część społeczeństwa Somalii.

Według sprawozdania działającej pod auspicjami Rady Bezpieczeństwa ONZ grupy obserwującej Somalię (2008/769) z grudnia 2008 r. al-Shabaab jest odpowiedzialne za różne zamachy dokonane w Somalii przez ostatnie kilka lat, w tym:

 zgłoszone zabójstwo i ścięcie somalijskiego kierowcy pracującego dla Światowego Programu Żywności we wrześniu 2008 roku;

 zamach bombowy na targu w Puntland w dniu 6 lutego 2008 r., w którym 20 osób zginęło, a ponad 100 zostało rannych;

 serię zamachów bombowych i zabójstw w Somaliland, które miały na celu zakłócenie wyborów parlamentarnych w roku 2006;

 morderstwa kilku pracowników zagranicznych organizacji humanitarnych w latach 2003 i 2004.

Według doniesień al-Shabaab napadło na obiekty ONZ w Somalii w dniu 20 lipca 2009 r. i wydało dekret zakazujący trzem agencjom ONZ wstępu do kontrolowanych przez al-Shabaab obszarów w Somalii. Oprócz tego siły somalijskiego tymczasowego rządu federalnego walczyły z bojówkami al-Shabaab i Hisbul Islam od 11. do 12 lipca 2009 r., w wyniku czego zginęło ponad 60 osób. W walkach 11 lipca 2009 r. al-Shabaab wystrzeliło cztery pociski moździerzowe, które trafiły w kompleks Villa Somalia, w wyniku czego zginęło trzech żołnierzy misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), a ośmiu zostało rannych.

Według artykułu opublikowanego przez British Broadcasting Corporation w dniu 22 lutego 2009 r. al-Shabaab przyznało się do samobójczego zamachu za pomocą samochodu-pułapki na bazę Unii Afrykańskiej w Mogadiszu. Według artykułu Unia Afrykańska potwierdziła, że 11 żołnierzy jej sił pokojowych zginęło, a 15 zostało rannych.

Według artykułu opublikowanego przez agencję Reuters w dniu 14 lipca 2009 r. bojownicy al-Shabaab dokonali w roku 2009 zamachów partyzanckich na siły Somalii i Unii Afrykańskiej.

Według artykułu opublikowanego przez Głos Ameryki w dniu 10 lipca 2009 r., al-Shabaab brało udział w zamachu na somalijskie siły rządowe w maju 2009 roku.

Według artykułu przedstawionego na stronie internetowej Rady Stosunków Zagranicznych w dniu 27 lutego 2009 r., al-Shabaab od 2006 roku prowadziło walkę zbrojną przeciw tymczasowemu rządowi Somalii i jego poplecznikom z Etiopii. Al-Shabaab zabiło jedenastu żołnierzy z Burundi w największym zamachu na żołnierzy sił pokojowych UA od czasu ich rozmieszczenia i twierdzi, że brało udział w ciężkich walkach w Mogadiszu, w których zginęło co najmniej piętnaście osób.

▼M4




ZAŁĄCZNIK II

▼M5

Wykaz przedmiotów, o których mowa w art. 1 ust. 3 lit. f) i g)

▼M4

1. Pociski przeciwrakietowe, w tym przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe.

2. Karabiny, haubice i działa o kalibrze większym niż 12,7 mm oraz amunicja i elementy specjalnie zaprojektowane do tych rodzajów broni. (Nie dotyczy to przenośnych granatników przeciwpancernych, takich jak granatniki przeciwpancerne lub lekkie granatniki przeciwpancerne, granaty nasadkowe czy granatniki).

3. Moździerze o kalibrze większym niż 82 mm.

4. Przeciwpancerna broń kierowana, w tym przeciwpancerne pociski kierowane oraz amunicja i elementy specjalnie zaprojektowane do tych rodzajów broni.

5. Ładunki i urządzenia przeznaczone do wykorzystania wojskowego zawierające materiały wysokoenergetyczne; miny i materiały powiązane.

6. Celowniki z systemem noktowizyjnym.



( 1 ) Dz.U. L 334 z 11.12.2002, s. 1.

( 2 ) Dz.U. L 46 z 17.2.2009, s. 73.

( 3 ) Dz.U. L 51 z 2.3.2010, s. 18.

( 4 ) Dz.U. C 364 z 18.12.2000, s. 1.

Top