zagwarantowanie prawa dostępu do informacji dotyczących środowiska, otrzymanych lub udzielonych przez instytucje lub organy ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ i znajdujących się w ich posiadaniu, oraz poprzez określenie podstawowych pojęć, warunków i praktycznych rozwiązań dla korzystania z tego prawa;

zapewnienie, aby informacje dotyczące środowiska były sukcesywnie udostępniane i rozpowszechniane w społeczeństwie w celu osiągnięcia ich możliwie najszerszej systematycznej dostępności i rozpowszechnienia. W tym celu promuje się wykorzystanie w szczególności telekomunikacji informatycznej lub technologii elektronicznej, jeżeli są one dostępne;

zapewnienie udziału społeczeństwa w odniesieniu do planów i programów odnoszących się do środowiska;

zapewnienie dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska na poziomie wspólnotowym na warunkach ustanowionych niniejszym rozporządzeniem.

„wnioskodawca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, występującą z wnioskiem o udostępnienie informacji dotyczących środowiska;

„społeczeństwo” oznacza jedną lub więcej osób fizycznych lub prawnych oraz stowarzyszenia, organizacje lub grupy takich osób;

„instytucja lub organ ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ ” oznacza każdą instytucję publiczną, organ, urząd lub agencję ustanowioną przez ►M1  TFEU ◄ lub na jego podstawie, z wyjątkiem przypadków, gdy działają one jako władza sądownicza lub ustawodawcza. Jednakże przepisy tytułu II mają zastosowanie do instytucji lub organów ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ działających jako władza ustawodawcza;

„informacja dotycząca środowiska” oznacza informację w formie pisemnej, wizualnej, dźwiękowej, elektronicznej lub w innej formie materialnej, dotyczącą:

„plany i programy odnoszące się do środowiska” oznaczają plany i programy, które:

Ogólne programy działań w zakresie środowiska naturalnego uznaje się także za plany i programy odnoszące się do środowiska.

Niniejsza definicja nie obejmuje planów i programów finansowych lub budżetowych, to znaczy planów i programów ustanawiających sposób, w jaki określone projekty lub działania powinny być finansowane, lub odnoszących się do proponowanych budżetów rocznych, wewnętrznych programów pracy instytucji lub organu ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ lub planów i programów na wypadek awarii, których wyłącznym celem jest obrona cywilna;

„prawo ochrony środowiska” oznacza przepisy prawne ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ , które bez względu na podstawę prawną przyczyniają się do realizacji celów polityki ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ w dziedzinie środowiska naturalnego, określonych w  ►M1  TFEU ◄ : zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego, ochrony zdrowia ludzkiego, ostrożnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych oraz promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego;

„akt administracyjny” oznacza akt nieustawodawczy przyjęty przez instytucję lub organ Unii, który wywiera skutki prawne i zewnętrzne oraz zawiera postanowienia, które mogą naruszać prawo ochrony środowiska w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. f);

„zaniechanie administracyjne” oznacza nieprzyjęcie przez instytucję lub organ Unii aktu nie ustawodawczego, który wywiera skutki prawne i zewnętrzne, jeżeli takie nieprzyjęcie może naruszać prawo ochrony środowiska w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. f).

artykułów 81, 82, 86 i 87 ►M1  TFEU ◄ (reguły konkurencji);

artykułów 226 i 228 ►M1  TFEU ◄ (postępowanie w sprawie naruszenia prawa wspólnotowego);

artykułu 195 ►M1  TFEU ◄ (postępowanie prowadzone przez Rzecznika Praw Obywatelskich);

artykułu 280 ►M1  TFEU ◄ (postępowanie prowadzone przez OLAF).

teksty międzynarodowych traktatów, konwencji lub umów oraz wspólnotowych przepisów prawnych, które dotyczą środowiska lub się do niego odnoszą, oraz polityki, plany i programy odnoszące się do środowiska;

raporty dotyczące postępów we wdrażaniu aktów, o których mowa w lit. a), jeżeli są one opracowane lub przechowywane w formie elektronicznej przez instytucje lub organy ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ ;

działania podjęte w ramach postępowań w sprawie naruszenia prawa ►M1   ►C1  Unii ◄  ◄ począwszy od uzasadnionej opinii wydanej zgodnie z art. 226 akapit 1  ►M1  TFEU ◄ ;

sprawozdania dotyczące stanu środowiska, o których mowa w ust. 4;

dane lub podsumowania danych pochodzących z monitorowania działalności, która wpływa lub może mieć wpływ na środowisko;

zezwolenia mające znaczny wpływ na środowisko oraz porozumienia dotyczące środowiska lub informacje na temat miejsca, gdzie można wystąpić o takie informacje lub uzyskać do nich dostęp;

badania wpływu na środowisko oraz oceny ryzyka dotyczące elementów środowiska lub informacje na temat miejsca, gdzie można wystąpić o takie informacje lub uzyskać do nich dostęp.

projektu wniosku, jeżeli jest dostępny;

informacji dotyczących środowiska lub oceny środowiskowej mających związek z przygotowywanym planem lub programem, jeżeli są dostępne; oraz

praktycznych rozwiązań dotyczących udziału, w tym:

jest niezależną osobą prawną o charakterze niezarobkowym zgodnie z prawem krajowym lub praktyką danego państwa członkowskiego;

podstawowym określonym celem jej działalności jest promowanie ochrony środowiska w kontekście prawa ochrony środowiska;

istnieje dłużej niż dwa lata i aktywnie realizuje cel, o którym mowa w lit. b);

jej cele i działalność obejmują sprawę będącą przedmiotem wniosku o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej.

wykażą, że wskutek zarzucanego naruszenia prawa ochrony środowiska Unii ich prawa doznały uszczerbku, a sytuacja ta dotyka ich bezpośrednio w porównaniu z ogółem społeczeństwa; lub

wykażą wystarczający interes publiczny i poparcie dla wniosku ze strony co najmniej 4 000 członków społeczeństwa mieszkających lub mających siedzibę w co najmniej pięciu państwach członkowskich, po co najmniej 250 w każdym z tych państw;

W przypadkach, o których mowa w akapicie pierwszym, członków społeczeństwa reprezentuje organizacja pozarządowa spełniająca kryteria określone w ust. 1 lub przez prawnika uprawnionego do występowania przed sądem państwa członkowskiego. Ta organizacja pozarządowa lub ten prawnik współpracują z daną instytucją lub danym organem Unii, by w stosownych przypadkach wykazać, że spełniono warunki ilościowe określone w akapicie pierwszym lit. b), a na żądanie przedstawiają dalsze dowody na spełnienie tych warunków.