a) produkcji podstawowej na własny domowy użytek;

b) domowego przygotowywania, przetwarzania lub ►C1  przechowywania ◄ żywności na własny domowy użytek;

c) bezpośrednich dostaw, dokonywanych przez producenta, małych ilości surowców do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego;

d) bezpośrednich dostaw, dokonywanych przez producenta, małych ilości mięsa z drobiu lub zajęczaków poddanych ubojowi w gospodarstwie rolnym, do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego, bezpośrednio dostarczającego przedmiotowe mięso w formie mięsa świeżego konsumentowi końcowemu;

e) myśliwych, którzy dostarczają małe ilości zwierzyny łownej lub mięsa zwierząt łownych bezpośrednio do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego.

a) W przypadku braku sprzecznych wskazań, niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do handlu detalicznego.

b) Niemniej jednak, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do handlu detalicznego, jeżeli wykonywane czynności mają na celu dostawę żywności pochodzenia zwierzęcego do innego zakładu, chyba że:

c) Państwa Członkowskie mogą przyjąć środki krajowe w celu stosowania wymogów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do zakładów detalicznych znajdujących się na ich terytoriach, do których nie miałyby one zastosowania na mocy lit.a) lub b).

a) właściwych przepisów dotyczących zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego, w tym przepisów bardziej rygorystycznych, ustanowionych w celu zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych encefalopatii gąbczastych;

b) wymogów w zakresie dobrostanu zwierząt;

oraz

c) wymogów dotyczących identyfikacji zwierząt i odtwarzania informacji o pochodzeniu produktów pochodzenia zwierzęcego.

1) definicje podane w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002;

2) definicje podane w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004;

3) definicje podane w załączniku I;

oraz

4) definicje techniczne zawarte w załączniku II i III.

a) spełniających odpowiednie wymogi rozporządzenia (WE) nr 852/2004, wymogi określone w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia oraz stosowne wymogi prawa żywnościowego;

oraz

b) zarejestrowanych przez właściwy organ lub, w przypadku gdy jest to wymagane zgodnie z ust. 2, zatwierdzonych.

a) produkcją podstawową;

b) transportem;

c)  ►C1  przechowywaniem ◄ produktów, które nie muszą być przechowywane w pomieszczeniach o kontrolowanej temperaturze;

lub

d) działalnością związaną z handlem detalicznym, inną niż ta podlegająca zakresowi niniejszego rozporządzenia na mocy art. 1 ust. 5 lit. b).

a) udzielił zakładowi zgody na działalność w następstwie wizyty w miejscu;

lub

b) udzielił zakładowi zatwierdzenia warunkowego.

a) podlega zatwierdzeniu zgodnie z ust. 2 i wprowadził do obrotu produkty pochodzenia zwierzęcego zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym bezpośrednio przed zastosowaniem niniejszego rozporządzenia;

lub

b) jest to zakład takiego typu, w odniesieniu do którego nie obowiązywał wymóg zatwierdzania przed zastosowaniem niniejszego rozporządzenia.

a) opatrzony jest on znakiem jakości zdrowotnej zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004;

b) wspomniane rozporządzenie nie przewiduje stosowania znaku jakości zdrowotnej, a znak identyfikacyjny został naniesiony zgodnie z załącznikiem II, sekcją I, do niniejszego rozporządzenia.

a) państwo trzecie wysyłki znajduje się w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 854/2004, obejmującym państwa trzecie, z których przywóz danego produktu jest dozwolony;

c) produkt spełnia:

oraz

d) spełnione zostały wymogi art. 14 rozporządzenia (WE) nr 854/2004 dotyczące świadectw i dokumentów, w zależności od potrzeb.

a) produkty zostały udostępnione do kontroli przywozowej zgodnie z dyrektywą 97/78/WE ( 20 );

b) przywóz spełniał wymogi dyrektywy 2002/99/WE ( 21 );

oraz

c) czynności pozostające pod ich kontrolą, jakie mają miejsce po przywozie, wykonywane były zgodnie z wymogami załącznika III.

a) można ustalić wzory dokumentów;

i

b) można ustanowić przepis o stosowaniu dokumentów w formie elektronicznej.

a)  ►C2  mięso wołowe i mięso wieprzowe, ◄ w tym mięso mielone, lecz z wykluczeniem ►C2  surowych wyrobów mięsnych ◄ i MOM;

b) mięso z drobiu następujących gatunków: ptactwo domowe, indyki, perliczki, kaczki i gęsi, w tym mięso mielone, lecz z wykluczeniem ►C2  surowych wyrobów mięsnych ◄ i MOM;

oraz

c) jaja.

a) W przypadku ►C2  mięsa wołowego i mięsa wieprzowego ◄ oraz mięsa z drobiu, w zakładzie wysyłki pobiera się próbki z przesyłek oraz poddaje się je testowi mikrobiologicznemu, którego wyniki mają być ujemne, zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym.

b) W przypadku jaj, punkty pakowania zobowiązane są dostarczyć gwarancji, że przesyłki pochodzą ze stad poddanych testowi mikrobiologicznemu, którego wynik był ujemny, zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym.

c) W przypadku ►C2  mięsa wołowego i mięsa wieprzowego, ◄ nie ma konieczności przeprowadzania testu przewidzianego w lit. a) w odniesieniu do przesyłek przeznaczonych dla zakładu do celów pasteryzacji, sterylizacji lub obróbki o zbliżonym skutku. W przypadku jaj, nie ma konieczności przeprowadzania testu przewidzianego w lit. b) w odniesieniu do przesyłek przeznaczonych do celów wytwarzania produktów przetwarzanych w drodze procesu gwarantującego wyeliminowanie salmonelli.

d) Nie ma konieczności przeprowadzania testów przewidzianych w lit. a) i b) w przypadku środków spożywczych pochodzących z zakładu objętego programem kontroli w odniesieniu do danej żywności pochodzenia zwierzęcego, oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 12 ust. 2, uznanym za równoważny programowi zatwierdzonemu dla Szwecji i Finlandii.

e) W przypadku ►C2  mięsa wołowego i mięsa wieprzowego ◄ oraz mięsa z drobiu, do żywności załącza się dokument handlowy lub świadectwo odpowiadające wzorowi ustanowionemu w prawodawstwie wspólnotowym oraz stwierdzające, że:

f) W przypadku jaj, przesyłkom musi towarzyszyć świadectwo zawierające oświadczenie, że przeprowadzono testy określone w lit. b), których wyniki są ujemne, albo że jaja mają zostać wykorzystane w sposób określony w lit. c).

a) Komisja dokonuje aktualizacji wymogów określonych w ust. 1 i 2, zwłaszcza w celu uwzględnienia zmian w programach kontroli państw członkowskich lub przyjęcia kryteriów mikrobiologicznych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, między innymi przez jego uzupełnienie, przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 12 ust. 3;

b) zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 12 ust. 2, przepisy ustanowione w ust. 2 w odniesieniu do środków spożywczych określonych w ust. 1 mogą zostać rozszerzone, w całości lub częściowo, na państwo członkowskie lub region państwa członkowskiego, który posiada program kontroli uznany za równoważny z programem zatwierdzonym dla Szwecji lub Finlandii w odniesieniu do danej żywności pochodzenia zwierzęcego.

a) rozwinięcia przewodników dobrej praktyki;

b) doświadczenia uzyskanego wskutek stosowania systemów opartych na HACCP na podstawie art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004;

c) rozwoju technologicznego i jego praktycznych konsekwencji, oraz oczekiwań konsumentów w odniesieniu do składu żywności;

d) opinii naukowych, w szczególności nowych ocen ryzyka;

e) kryteriów mikrobiologicznych oraz kryteriów w zakresie temperatury dla środków spożywczych;

f) zmian w strukturze konsumpcji.

a) Krajowe środki określone w ust. 3 mają na celu:

▼C2

▼B

b) W innych przypadkach, mają one zastosowanie wyłącznie do konstrukcji, rozplanowania i wyposażenia zakładów.

a) zawierać szczegółowy opis wymogów, w przypadku których Państwo Członkowskie stwierdziło konieczność takiego dostosowania, oraz charakter docelowych dostosowań;

b) zawierać opis danych środków spożywczych oraz zakładów;

c) wyjaśniać powody dostosowania, w tym, gdzie właściwe, poprzez podsumowanie przeprowadzonych analiz zagrożenia oraz środków, które należy podjąć w celu zapewnienia, aby dostosowanie nie naruszało celów niniejszego rozporządzenia;

oraz

d) zawierać inne istotne informacje.

a) zgodnie z decyzją przyjętą na podstawie ust. 6;

b) jeżeli, miesiąc po upływie okresu określonego w ust. 6, Komisja nie powiadomiła Państw Członkowskich, że otrzymała pisemne uwagi, lub że zamierza zaproponować przyjęcie decyzji zgodnie z ust. 6;

lub

c) zgodnie z ust. 8.

a) zakazujące lub ograniczające wprowadzanie do obrotu na jego terytorium surowego mleka lub surowej śmietany przeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi;

lub

b) zezwalające na wykorzystanie, za zgodą ►C1  właściwych organów ◄ , surowego mleka niespełniającego kryteriów ustanowionych w załączniku III, sekcja IX, dotyczących liczby drobnoustrojów oraz liczby komórek somatycznych, przy wytwarzaniu serów o okresie starzenia lub dojrzewania wynoszącym przynajmniej 60 dni, oraz produktów ►C1  mlecznych ◄ uzyskanych w związku z wytwarzaniem takich serów, z zastrzeżeniem, że nie wpływa to ujemnie na osiągnięcie celów niniejszego rozporządzenia.

1) w celu ustanowienia przepisów dotyczących transportu mięsa w stanie ciepłym;

2) dla określenia, w odniesieniu do MOM, jaka zawartość wapnia nie przewyższa znacznie tej w mięsie mielonym;

3) w celu ustanowienia innych metod obróbki, jakie można stosować w zakładzie przetwórczym w odniesieniu do żywych małży z obszaru produkcyjnego klasy B lub C, które nie zostały przekazane do oczyszczenia lub do strefy sanitarnej;

4) dla określenia uznanych metod badania w zakresie morskich biotoksyn;

5) w celu ustanowienia dodatkowych norm zdrowotnych dla żywych małży, we współpracy z odpowiednim laboratorium referencyjnym Wspólnoty, w tym:

6) w celu ustanowienia norm zdrowotnych lub kontroli w przypadku gdy istnieją dowody naukowe wskazujące na konieczność ich zastosowania dla ochrony zdrowia ludzi;

7) w celu rozszerzenia załącznika III, sekcja VII, rozdział IX, na żywe małże inne niż te z rodziny Pectinidae;

8) w celu ustalenia kryteriów określania, kiedy dane epidemiologiczne wskazują, że strefa połowowa nie stanowi zagrożenia dla zdrowia w odniesieniu do występowania pasożytów, a w konsekwencji, dla określenia, kiedy właściwy organ może zezwolić ►C2  podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze ◄ na niezamrażanie produktów rybołówstwa zgodnie z załącznikiem III, sekcja VIII, rozdział III, część D;

9) w celu ustanowienia kryteriów świeżości oraz limitów w odniesieniu do histaminy i całkowitego azotu lotnego dla produktów rybołówstwa;

10) w celu zezwolenia, aby do wytwarzania niektórych produktów ►C1  mlecznych ◄ można było wykorzystywać surowe mleko niespełniające kryteriów ustanowionych w załączniku III, sekcja IX, odnoszących się do liczby drobnoustrojów oraz liczby komórek somatycznych;

11) bez uszczerbku dla dyrektywy 96/23/WE ( 22 ), w celu ustalenia maksymalnej wartości dopuszczalnej dla wszystkich pozostałości substancji antybiotykowych łącznie w surowym mleku;

oraz

12) w celu zatwierdzenia równoważnych procesów w odniesieniu do produkcji żelatyny lub kolagenu.

a) rozporządzenie (WE) nr 852/2004;

b) rozporządzenie (WE) nr 854/2004;

oraz

c) dyrektywa 2004/41/WE.

1.1. „Mięso” oznacza jadalne części zwierząt określonych w punktach 1.2–1.8, w tym krew.

1.2.  ►C1  „Zwierzęta gospodarskie kopytne” ◄ to bydło domowe (w tym gatunki Bubalus bubalis oraz Bison bison), świnie, owce, kozy, ►C1  zwierzęta gospodarskie ◄ nieparzystokopytne.

1.3. „Drób” oznacza ►C1  ptaki utrzymywane w gospodarstwie, w tym ptaki nieuznawane za gospodarskie, ale które są utrzymywane tak jak zwierzęta gospodarskie, ◄ z wykluczeniem ptaków bezgrzebieniowych.

1.4. „Zajęczaki” oznaczają króliki, zające ►C1  i gryzonie. ◄

1.5. „Zwierzęta łowne” to:

1.6.  ►C1  „Zwierzęta dzikie utrzymywane w warunkach fermowych” to utrzymywane w warunkach fermowych ptaki bezgrzebieniowe oraz ssaki lądowe, inne niż ◄ te określone w punkcie 1.2

1.7. „Drobna zwierzyna łowna” oznacza dzikie ptactwo łowne oraz zajęczaki żyjące na wolności w ich środowisku naturalnym.

1.8. „Gruba zwierzyna łowna” oznacza dzikie ssaki lądowe żyjące na wolności w ich środowisku naturalnym, które nie podlegają definicji drobnej zwierzyny łownej.

1.9. „Tusza” oznacza ►C1  całą sztukę ◄ ubitego zwierzęcia po wypatroszeniu.

1.10. „Świeże mięso” oznacza mięso niepoddane żadnemu procesowi poza chłodzeniem, mrożeniem lub szybkim mrożeniem, w tym mięso pakowane próżniowo lub pakowane w atmosferze ►C1  kontrolowanej. ◄

1.11. „Podroby” to świeże mięso inne niż mięso tuszy, w tym ►C1  narządy wewnętrzne ◄ i krew.

1.12. „ ►C1  Narządy wewnętrzne ◄ ” oznaczają ►C1  narządy ◄ z klatki piersiowej, jamy brzusznej i jamy miednicy, łącznie z tchawicą i przełykiem, a u ptaków także wole.

1.13. „Mięso mielone” oznacza mięso bez kości, które zostało rozdrobnione na kawałki i zawiera mniej niż 1 % soli.

1.14.  ►C2  „Mięso oddzielone mechanicznie” ◄ lub „MOM” to produkt uzyskany przez usunięcie mięsa z tkanek przylegających do kości po ►C1  ich oddzieleniu od ◄ tuszy, lub z tusz drobiowych, za pomocą środków mechanicznych, co prowadzi do utraty lub modyfikacji struktury włókien mięśniowych.

1.15.  ►C1  „Surowe wyroby mięsne” oznaczają świeże mięso, w tym mięso rozdrobnione na kawałki, do którego dodano środki spożywcze, przyprawy lub substancje ◄ dodatkowe, lub które poddano procesowi niewystarczającemu do modyfikacji wewnętrznej struktury włókien mięśniowych mięsa, a zatem niewystarczającemu do wyeliminowania cech świeżego mięsa.

1.16. „ ►C1  Rzeźnia ◄ ” oznacza zakład dokonujący uboju i patroszenia zwierząt, których mięso jest przeznaczone do spożycia przez ludzi.

1.17. „Zakład rozbioru mięsa” to zakład, w którym dokonuje się ►C1  oddzielenia kości od tuszy i/lub rozbioru ◄ mięsa.

1.18.  ►C2  „Zakład obróbki dziczyzny” ◄ oznacza zakład, w którym zwierzęta łowne i mięso uzyskane w wyniku polowania są przygotowywane do wprowadzenia do obrotu.

2.1. „Żywe małże” to małże odżywiające się odfiltrowanymi drobnymi organizmami.

2.2. „Morskie biotoksyny” oznaczają substancje trujące odkładające się w żywych małżach, zwłaszcza wskutek spożywania przez nie planktonu zawierającego toksyny.

2.3. „Konfekcjonowanie” oznacza przechowywanie żywych małży z obszarów produkcyjnych klasy A, zakładów oczyszczania lub zakładów wysyłki, w zbiornikach lub innych instalacjach zawierających czystą wodę morską lub w lokalizacjach naturalnych, w celu usunięcia piasku, mułu lub śluzu, dla zachowania lub poprawy ich właściwości organoleptycznych oraz dla utrzymania ich w dobrym stanie żywotności, przed umieszczeniem ich w opakowaniach jednostkowych lub zbiorczych.

2.4. „Dokonujący zbioru” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wszelkimi środkami zbiera żywe małże z obszaru zbioru, w celu obróbki i wprowadzenia ich do obrotu.

2.5. „Obszar produkcyjny” oznacza każdy obszar morski, estuarium lub laguny, zawierający naturalne pokłady małży lub miejsca wykorzystywane do ►C1  chowu małży, z których zbiera ◄ się żywe małże.

2.6.  ►C1  „Obszar przejściowy” ◄ to każdy obszar morski, estuarium lub laguny z granicami wyraźnie oznakowanymi bojami, palami lub innymi stałymi elementami, wykorzystywany wyłącznie do naturalnego oczyszczania żywych małży.

2.7. „Zakład wysyłki” oznacza jakikolwiek nabrzeżny lub oddalony od brzegu zakład do przyjmowania, konfekcjonowania, mycia, czyszczenia, sortowania i pakowania jednostkowego lub zbiorczego żywych małży nadających się do spożycia przez ludzi.

2.8. „Zakład oczyszczania” oznacza zakład ze zbiornikami zasilanymi czystą wodą morską, w których umieszcza się żywe małże na czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczeń, aby małże nadawały się do spożycia przez ludzi.

2.9. „Przekazanie” oznacza przeniesienie żywych małży do obszarów morskich, obszarów laguny lub obszarów estuarium, na czas niezbędny do usunięcia zanieczyszczeń. Nie obejmuje to specyficznych operacji przenoszenia żywych małży do obszarów bardziej odpowiednich dla ich dalszego wzrostu i tuczenia.

3.1. „Produkty rybołówstwa” oznaczają wszystkie zwierzęta morskie i słodkowodne (z wykluczeniem żywych małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich, w także wszystkich ssaków, gadów i żab), dzikie ►C1  lub pochodzące z chowu i hodowli, ◄ oraz wszystkie ich jadalne formy, części i pochodzące z nich produkty.

3.2. „Statek przetwórnia” oznacza każdy statek, na którym produkty rybołówstwa poddaje się jednej lub kilku z następujących operacji, po których odbywa się pakowanie jednostkowe lub zbiorcze oraz, w razie konieczności, chłodzenie lub mrożenie: filetowanie, porcjowanie, ►C1  odskórzanie, odłuszczanie, ◄ mielenie lub przetwarzanie.

3.3. „Statek zamrażalnia” oznacza każdy statek, na którym produkty rybołówstwa poddaje się zamrożeniu, w miarę potrzeb, po przeprowadzeniu prac przygotowawczych takich jak odkrwawienie, odgłowienie, patroszenie i usunięcie płetw, a następnie, w razie konieczności, umieszcza się je w opakowaniach jednostkowych lub zbiorczych.

3.4. „Mechanicznie odkostnione produkty rybołówstwa” to produkty uzyskane wskutek usunięcia z nich mięsa za pomocą środków mechanicznych, co prowadzi do utraty lub modyfikacji struktury mięsnej.

3.5. „Świeże produkty rybołówstwa” oznaczają wszystkie produkty rybołówstwa, w całości lub ►C1  wstępnie przetworzone, ◄ łącznie z produktami pakowanymi próżniowo lub w zmodyfikowanej atmosferze, które nie zostały poddane żadnemu działaniu konserwującemu poza schłodzeniem.

3.6.  ►C1  „Wstępnie przetworzone produkty rybołówstwa” ◄ oznaczają nieprzetworzone produkty rybołówstwa, poddane czynnościom naruszającym ich pierwotną budowę anatomiczną, takie jak patroszenie, odgławianie, porcjowanie, filetowanie, siekanie.

4.1. „Mleko surowe” oznacza mleko uzyskane z gruczołów mlecznych zwierząt ►C1  gospodarskich, ◄ które nie zostało podgrzane do temperatury powyżej 40 oC ani nie zostało poddane żadnej innej obróbce o równoważnym skutku.

4.2. „Gospodarstwo produkcji mleka” oznacza zakład, w którym utrzymuje się jedno lub więcej zwierząt ►C1  gospodarskich ◄ do produkcji mleka, w celu wprowadzenia go do obrotu w charakterze żywności.

5.1. „Jaja” oznaczają jaja w skorupkach — inne niż jaja wylewki, jaja inkubowane lub gotowane — wyprodukowane przez ►C1  ptaki utrzymywane w gospodarstwie ◄ i nadające się do bezpośredniego spożycia przez ludzi lub do przyrządzenia produktów ►C1  jajecznych ◄ .

5.2. „ ►C1  Płynna masa jajowa ◄ ” oznacza zawartość jaja nieprzetworzonego po usunięciu skorupki.

5.3. „Jaja stłuczki” oznaczają jaja z uszkodzoną skorupą i nienaruszoną błoną podskorupową.

5.4. „Zakład pakowania” oznacza zakład prowadzący sortowanie jaj według klas jakościowych i wagowych.

6.1. „Żabie udka” to tylna część tuszki podzielonej ◄ za pomocą poprzecznego cięcia wykonanego za przednimi kończynami, wypatroszona i oskórowana, z gatunku RNA (rodzina Żabowatych).

6.2. „Ślimaki” to ślimaki lądowe z gatunków Helix pomatiaLinné, Helix aspersaMuller, Helix lucorum oraz z gatunków z rodziny Achatinidae.

7.1.  ►C1  „Produkty mięsne” to produkty przetworzone, uzyskane w wyniku przetworzenia mięsa lub dalszego przetworzenia takich produktów przetworzonych, co w konsekwencji powoduje utratę właściwości mięsa świeżego na powierzchni przekroju. ◄

7.2. „Produkty ►C1  mleczne ◄ ” oznaczają produkty przetworzone, uzyskane w wyniku przetworzenia surowego mleka lub dalszego przetworzenia takich przetworzonych produktów.

7.3. „Produkty ►C1  jajeczne ◄ ” oznaczają przetworzone produkty uzyskane w wyniku przetwarzania jaj lub różnych składników czy mieszanek jajecznych, lub w wyniku dalszego przetworzenia takich przetworzonych produktów.

7.4. „Przetworzone produkty rybołówstwa” oznaczają produkty przetworzone, uzyskane w wyniku przetworzenia produktów rybołówstwa lub dalszego przetworzenia takich przetworzonych produktów.

7.5. „Wytopiony tłuszcz zwierzęcy” oznacza tłuszcz uzyskany w wyniku wytopienia mięsa, w tym kości, oraz przeznaczony do spożycia przez ludzi.

7.6. „Skwarki” to pozostałości wytapiania zawierające białko, po częściowym oddzieleniu tłuszczu i wody.

7.7. „Żelatyna” oznacza naturalne rozpuszczalne białko, żelujące lub nieżelujące, uzyskane w wyniku częściowej hydrolizy kolagenu pochodzącego z kości, skóry i skórek oraz ścięgien zwierząt.

7.8. „Kolagen” oznacza produkt na bazie białka pochodzący ze zwierzęcych kości, skór, skórek i ścięgien, wytworzony zgodnie z odpowiednimi wymogami niniejszego rozporządzenia.

7.9. „ ►C1  Poddane obróbce ◄ żołądki, pęcherze i jelita” oznaczają żołądki, pęcherze i jelita, które po uzyskaniu i oczyszczeniu zostały poddane obróbce takiej jak solenie, podgrzewanie czy suszenie.

8.1. „Produkty pochodzenia zwierzęcego” oznaczają:

8.2. „Rynek hurtowy” ►C2  oznacza przedsiębiorstwo spożywcze obejmujące ◄ kilka oddzielnych jednostek, które dzielą ze sobą wspólne instalacje i sekcje sprzedaży środków spożywczych ►C2  podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze ◄ .

1. Znak identyfikacyjny musi zostać naniesiony przed opuszczeniem zakładu produkcyjnego przez produkt.

2. Jednakże, kiedy opakowanie produktu jest usunięte lub jest ono dalej przetwarzane w innym zakładzie, produkt należy opatrzyć nowym znakiem. W takich przypadkach nowy znak musi wskazywać numer zatwierdzenia zakładu, w którym te czynności mają miejsce.

3. Znak identyfikacyjny na opakowaniach jaj nie jest obowiązkowy, jeśli kod zakładu pakującego został naniesiony zgodnie z częścią A załącznika XIV do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 ( 23 ).

4. Zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ muszą posiadać systemy i ►C2  procedury identyfikacji podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze, od których ◄ otrzymały produkty pochodzenia zwierzęcego, lub którym te produkty dostarczyły.

5. Znak musi być czytelny i trwały, a czcionki muszą być łatwe do rozszyfrowania. Musi być wyraźnie widoczny dla ►C1  właściwych organów ◄ .

6. Znak musi wskazywać nazwę kraju, w którym zlokalizowany jest zakład, która może być podana w formie pełnej lub za pomocą dwuliterowego kodu, zgodnie z odpowiednią normą ISO.

Jednakże w przypadku państw członkowskich kody te są następujące: BE, BG, CZ, DK, DE, EE, GR, ES, FR, HR, IE, IT, CY, LV, LT, LU, HU, MT, NL, AT, PL, PT, SI, SK, FI, RO, SE i UK.

7. Znak musi wskazywać numer identyfikacyjny zakładu. Jeżeli zakład wytwarza zarówno żywność podlegającą zakresowi niniejszego rozporządzenia, jak i żywność, do które nie ma ono zastosowania, ►C2  podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze ◄ może stosować ten sam znak identyfikacyjny do obu rodzajów żywności.

8. W przypadku nanoszenia znaku w zakładzie zlokalizowanym na terytorium Wspólnoty, znak ten musi mieć kształt owalny i zawierać skrót CE, EC, EF, EG, EK, EO, EY, ES, EÜ, EK, EB, EZ lub WE.

Skrótów tych nie wolno umieszczać na znakach nanoszonych na produkty przywożone do Wspólnoty z zakładów położonych poza Wspólnotą.

9. W zależności od sposobu prezentacji różnych produktów pochodzenia zwierzęcego, znak można nanosić bezpośrednio na produkt, opakowanie jednostkowe lub zbiorcze, lub drukować na etykiecie załączonej do produktu, na opakowaniu jednostkowym albo zbiorczym. Znak może mieć także postać nieusuwalnej przywieszki, wykonanej z odpornego materiału.

10. W przypadku opakowania zbiorczego zawierającego krojone mięso lub podroby, znak musi zostać naniesiony na etykietę przytwierdzoną do opakowania zbiorczego lub wydrukowany na opakowaniu zbiorczym, w sposób zapewniający jego zniszczenie przy otwieraniu opakowania zbiorczego. Jednakże nie ma takiej konieczności, gdy proces otwarcia wiąże się ze zniszczeniem opakowania zbiorczego. W przypadku gdy opakowanie jednostkowe zapewnia taką samą ochronę co opakowanie zbiorcze, etykietę można przytwierdzić do opakowania jednostkowego.

11. W przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego umieszczanych w pojemnikach transportowych lub dużych opakowaniach zbiorczych, które to produkty mają zostać poddane dalszej obróbce, przetwarzaniu, pakowaniu jednostkowemu lub zbiorczemu w innym zakładzie, znak może zostać naniesiony na zewnętrzną powierzchnię pojemnika lub opakowania zbiorczego.

12. W przypadku produktów pochodzenia zwierzęcego w stanie płynnym, w granulkach lub produktów sproszkowanych, przewożonych luzem, oraz produktów rybołówstwa także przewożonych luzem, nie ma konieczności umieszczania znaku identyfikacyjnego, jeżeli dokumentacja towarzysząca produktom zawiera informacje określone w pkt 6, 7 oraz, w miarę potrzeb, w pkt 8.

13. W przypadku gdy produkty pochodzenia zwierzęcego są umieszczane w opakowaniu zbiorczym, które ma zostać bezpośrednio dostarczone do konsumenta końcowego, znak wystarczy nanieść jedynie na zewnętrzną część tego opakowania zbiorczego.

14. W przypadku gdy znak jest nanoszony bezpośrednio na produkty pochodzenia zwierzęcego, stosowane ►C1  tusze ◄ muszą zostać zatwierdzone zgodnie z przepisami wspólnotowymi dotyczącymi zastosowania substancji barwiących w środkach spożywczych.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ zobowiązane są zapewnić, że procedury stosowane przez nie zgodnie z ogólnymi wymogami art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 spełniają wymogi w zakresie konieczności przeprowadzania analiz zagrożeń, oraz wymogi szczególne wymienione w pkt 2.

2. Przedmiotowe procedury muszą gwarantować w odniesieniu do każdego zwierzęcia lub, w miarę potrzeb, do każdej partii zwierząt wprowadzanych do pomieszczeń ►C1  rzeźni ◄ , aby:

3. W przypadku niespełnienia któregokolwiek z wymogów wymienionych w pkt 2, ►C2  podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze zobowiązany jest ◄ powiadomić o tym fakcie urzędowego lekarza weterynarii i podjąć właściwe środki.

1. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ nie mogą przyjmować zwierząt do ►C1  rzeźni ◄ , jeżeli nie wystąpiły o udzielenie odpowiednich informacji dotyczących łańcucha żywnościowego, przechowywanych w rejestrach gospodarstwa pochodzenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004, oraz takich informacji nie uzyskały.

2. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ muszą otrzymać informacje nie później niż 24 godziny przed przybyciem zwierząt do ►C1  rzeźni ◄ , z wykluczeniem okoliczności, o których mowa w pkt 7.

3. Odpowiednie informacje dotyczące łańcucha żywnościowego, o których mowa w pkt 1, obejmują w szczególności:

5.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ podejmujące decyzję o przyjęciu zwierząt do ►C1  rzeźni ◄ , po dokonaniu oceny stosownych informacji dotyczących ►C2  łańcucha żywnościowego, ◄ zobowiązane są niezwłocznie udostępnić te informacje urzędowemu lekarzowi weterynarii oraz, z wykluczeniem okoliczności określonych w pkt 7, nie później niż 24 godziny przed przybyciem zwierzęcia lub partii zwierząt. ►C2  Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze, ◄ przed badaniem przedubojowym danego zwierzęcia, zobowiązany jest zgłosić urzędowemu lekarzowi weterynarii wszystkie informacje, które stanowiłyby przyczynę obaw w odniesieniu do zdrowia.

6. W razie przybycia do ►C1  rzeźni ◄ zwierzęcia bez informacji dotyczących ►C2  łańcucha żywnościowego, ◄ dany podmiot zobowiązany jest niezwłocznie powiadomić o tym fakcie urzędowego lekarza weterynarii. Zwierzę nie może zostać poddane ubojowi bez uprzedniej zgody urzędowego lekarza weterynarii.

7. Jeżeli właściwy organ udzieli zezwolenia i gdy nie naraża to na szwank celów tego rozporządzenia, informacje dotyczące łańcucha żywnościowego mogą zostać przekazane później niż 24 godziny przed przybyciem do ubojni zwierząt dowolnego gatunku, których dotyczą, lub zostać przekazane wraz z tymi zwierzętami do ubojni.

Jednak wszelkie istotne informacje dotyczące łańcucha żywnościowego, których znajomość mogłaby spowodować poważne zakłócenia działalności ubojni, powinny zostać udostępnione przedsiębiorstwu sektora spożywczego prowadzącemu ubojnię wystarczająco wcześnie przed przybyciem zwierząt do ubojni, tak aby umożliwić mu odpowiednie zaplanowanie działalności ubojni.

Przedsiębiorstwo sektora spożywczego prowadzące ubojnię musi dokonać oceny odnośnych informacji i przekazać otrzymane informacje dotyczące łańcucha żywnościowego urzędowemu lekarzowi weterynarii. Zwierzęta nie mogą zostać poddane ubojowi ani patroszeniu bez uprzedniej zgody urzędowego lekarza weterynarii.

8.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są sprawdzić paszporty towarzyszące ►C1  zwierzętom gospodarskim ◄ nieparzystokopytnym, dla upewnienia się, czy zwierzę jest przeznaczone do uboju do celów spożycia przez ludzi. Jeżeli przyjmują zwierzę do uboju, zobowiązane są przekazać paszport urzędowemu lekarzowi weterynarii.

1. Do celów niniejszej sekcji „data produkcji” oznacza:

2. Do momentu, w którym żywność jest etykietowana zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE lub wykorzystywana do dalszego przetwarzania, przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą zapewnić, w przypadku żywności mrożonej pochodzenia zwierzęcego przeznaczonej do spożycia przez ludzi, dostępność następujących informacji dla przedsiębiorstwa sektora spożywczego, któremu dostarczana jest żywność i, na żądanie, dla właściwego organu:

W przypadku żywności wytworzonej z partii surowców o różnych datach produkcji i zamrożenia wymagane jest udostępnienie informacji o najwcześniejszej dacie odpowiednio produkcji lub zamrożenia.

3. Wybór odpowiedniego sposobu udostępnienia takich informacji należy do dostawcy żywności mrożonej, o ile informacje wymagane w pkt 2 będą dostępne dla przedsiębiorstwa sektora spożywczego, któremu dostarczana jest żywność, w sposób gwarantujący ich jasność i jednoznaczność.

1. Podczas odbioru i transportu zwierząt, trzeba się z nimi ostrożnie obchodzić, aby nie powodować u nich zbędnego niepokoju.

2. Zwierzęta z objawami choroby lub pochodzące ze stad, o których ►C2  wiadomo, że są skażone czynnikami o znaczeniu ◄ dla zdrowia publicznego, można transportować do ►C1  rzeźni ◄ wyłącznie za zgodą ►C1  właściwych organów ◄ .

2. Aby zapobiec zanieczyszczeniu mięsa, muszą one:

3. Muszą być wyposażone w urządzenia do ►C1  dezynfekcji narzędzi ◄ , z dopływem gorącej wody o temperaturze nie niższej niż 82 °C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku.

4. Urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z mięsem niepakowanym muszą być wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń.

5. Muszą być wyposażone w urządzenia ►C1  zamykane na klucz do chłodniczego przechowywania zatrzymanego mięsa, a także w oddzielne urządzenia, również zamykane na klucz, do takiego przechowywania mięsa, ◄ ►C1  uznanego za niezdatne ◄ do spożycia przez ludzi.

6. Zakład musi posiadać wydzielone miejsce z odpowiednimi urządzeniami do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji środków transportu zwierząt gospodarskich. Niemniej jednak, zakłady nie muszą posiadać tych miejsc i urządzeń, jeżeli zezwoli na to właściwy organ, ►C2  a w pobliżu znajdują się takie miejsca i urządzenia, które posiadają odpowiednie zezwolenia. ◄

7. Zakład musi być wyposażony w zamykane na klucz pomieszczenia do celów uboju zwierząt chorych i podejrzanych o chorobę. Nie ma to znaczenia, jeżeli ubój odbywa się w innych zakładach, zatwierdzonych do tego celu przez ►C1  właściwe organy ◄ , lub na koniec normalnego okresu uboju.

8. Jeżeli w ►C1  rzeźni ◄ przechowuje się obornik lub treść przewodu pokarmowego, do tego celu musi zostać wyznaczony specjalny obszar lub miejsce.

9. W zakładzie musi znajdować się odpowiednio wyposażone, zamykane na klucz miejsce lub pomieszczenie, w razie konieczności, do wyłącznego użytku służb weterynaryjnych.

1. były zaprojektowane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa, w szczególności przez:

2. posiadały oddzielne pomieszczenia do ►C1  przechowywania mięsa pakowanego i niepakowanego, chyba że jest ono przechowywane w różnym czasie oraz tak, aby opakowania oraz sposób przechowywania ◄ nie stanowiły źródła zanieczyszczenia mięsa;

3. posiadały pomieszczenia do rozbioru mięsa z wyposażeniem umożliwiającym zapewnienie zgodności z wymogami ustanowionymi w rozdziale V;

4. posiadały urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z niepakowanym mięsem, wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń;

oraz

5. były wyposażone w urządzenia do ►C1  dezynfekcji narzędzi ◄ , z dopływem gorącej wody o temperaturze nie niższej niż 82 °C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku.

1. Po przybyciu zwierząt do ►C1  rzeźni ◄ , nie można bezzasadnie opóźniać ich uboju. Niemniej jednak, przed ubojem zwierzętom należy dać czas na odpoczynek, jeżeli zachodzi taka konieczność ze względu na ich dobrostan.

3. Zwierzęta lub, w miarę potrzeb, każda partia zwierząt, wysyłane do uboju muszą zostać zidentyfikowane w sposób umożliwiający oznaczenie ich pochodzenia.

4. Zwierzęta muszą być czyste.

5. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ zobowiązane są przestrzegać wskazówek udzielonych przez lekarza weterynarii, wyznaczonego przez ►C1  właściwe organy ◄ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004, w celu zapewnienia odpowiednich warunków do badania przedubojowego każdego zwierzęcia.

6. Zwierzęta wprowadzone do hali uboju muszą zostać niezwłocznie poddane ubojowi.

7. Ogłuszenie, ►C1  wykrwawianie, oskórowanie, wytrzewianie i wstępną obróbkę ◄ należy wykonać bez zbędnej zwłoki oraz w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa. W szczególności:

8. Tusze i inne części ciała przeznaczone do spożycia przez ludzi muszą być w pełni odarte ze skóry, z wyjątkiem świń, głów owiec i kóz oraz cieląt, pysków i warg bydlęcych oraz kończyn bydlęcych, owiec i kóz. Z głowami, w tym z pyskami, wargami oraz kończynami, należy postępować w taki sposób, aby uniknąć zakażenia.

9. Z nieoskórowanych świń trzeba niezwłocznie usunąć szczecinę. Należy zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia mięsa wodą ►C1  z oparzalnika. Przy wykonywaniu tej operacji można stosować jedynie zatwierdzone dodatki. Następnie świnie trzeba dokładnie opłukać ◄ pitną wodą.

10. Tusze muszą być pozbawione widocznych zanieczyszczeń odchodami. Wszelkie widoczne zanieczyszczenia trzeba niezwłocznie usunąć przez wytrybowanie lub za pomocą alternatywnych środków o równoważnym skutku.

11. Tusze i podroby nie mogą mieć styczności z podłogami, ścianami lub stanowiskami roboczymi.

12. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ zobowiązane są przestrzegać zaleceń ►C1  właściwych organów ◄ , w celu zapewnienia odpowiednich warunków do przeprowadzenia badania poubojowego wszystkich zwierząt poddanych ubojowi, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004.

13. Do czasu przeprowadzenia badania poubojowego, części zwierząt poddanych ubojowi i przeznaczone do takiego badania muszą:

Niemniej jednak, penisa można się pozbyć od razu, z zastrzeżeniem, że nie wykazuje żadnych zmian patologicznych.

14.  ►C1  Z obu nerek usuwa się otaczającą tkankę tłuszczową. W przypadku bydła, świń oraz zwierząt jednokopytnych należy usunąć również torebkę okołonerkową. ◄

15. Jeżeli krew lub inne ►C1  podroby ◄ kilku zwierząt gromadzi się w tym samym pojemniku przed dokonaniem badania poubojowego, a tusza jednego lub kilku z tych zwierząt została ►C1  uznana za niezdatną ◄ do spożycia przez ludzi, całą zawartość takiego pojemnika ►C1  uznaje się za niezdatną ◄ do spożycia przez ludzi.

16. Po dokonaniu badania poubojowego:

▼M3

▼B

17. Po dokonaniu uboju i badania poubojowego, mięso składuje się zgodnie z wymogami ustanowionymi w rozdziale VII.

18. W przypadku przeznaczenia do dalszej obróbki:

19. W przypadku gdy zakłady uzyskały zatwierdzenie w odniesieniu do przeprowadzania uboju różnych gatunków zwierząt, lub w odniesieniu do obróbki tusz zwierząt dzikich utrzymywanych ►C1  w warunkach fermowych oraz zwierząt łownych, konieczne jest podjęcie środków zapobiegających zanieczyszczeniu krzyżowemu, przez zapewnienie odrębnych miejsc albo oddzielenia w czasie operacji dokonywanych na różnych gatunkach. Dostępne muszą być oddzielne urządzenia do przyjmowania i przechowywania nieoskórowanych tusz zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, ◄ które zostały poddane ubojowi w gospodarstwie, oraz tusz zwierząt łownych.

20. Jeżeli ►C1  rzeźnia ◄ nie posiada zamykanych na klucz urządzeń zarezerwowanych do uboju zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę, urządzenia wykorzystywane do uboju takich zwierząt, przed przystąpieniem do uboju innych zwierząt muszą zostać oczyszczone, umyte i zdezynfekowane pod nadzorem urzędowym.

1. W ►C1  rzeźniach ◄ można dzielić tusze ►C1  zwierząt gospodarskich ◄ kopytnych na półtusze lub ćwierćtusze, a półtusze na nie więcej niż trzy części. Dalszy rozbiór i ►C1  oddzielanie kości od tuszy ◄ dozwolone jest wyłącznie w zakładzie rozbioru mięsa.

2. Wszelkie prace przy obróbce mięsa muszą być zorganizowane w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu lub je minimalizujący. W tym celu, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ muszą zapewnić, aby:

3. Niemniej jednak, można dokonywać rozbioru mięsa i oddzielenia ►C1  kości od tuszy ◄ zanim osiągnie ono temperaturę określoną w pkt 2b), zgodnie z rozdziałem VII, pkt 3.

4. Rozbioru mięsa i oddzielenia ►C1  kości od tuszy ◄ można dokonywać zanim mięso osiągnie temperaturę określoną w pkt 2b), jeżeli pomieszczenie rozbioru mięsa znajduje się w tym samym miejscu co ►C1  rzeźnia ◄ . W takim przypadku mięso należy przenieść do pomieszczenia rozbioru bezpośrednio z ►C1  rzeźni ◄ lub po okresie oczekiwania w chłodni lub zamrażalni. Niezwłocznie po dokonaniu rozbioru oraz, w miarę potrzeb, po umieszczeniu mięsa w opakowaniach zbiorczych, musi ono zostać schłodzone do temperatury określonej w pkt 2b).

1. Zwierzę zdrowe pod wszystkimi innymi względami miało wypadek, który uniemożliwił jego transport do ►C1  rzeźni ◄ z przyczyn podyktowanych jego dobrostanem.

2. Zwierzę musi zostać poddane badaniu przedubojowemu przez lekarza weterynarii.

3. Zwierzę poddane ubojowi i odkrwawieniu musi zostać przewiezione do ►C1  rzeźni ◄ w higienicznych warunkach i bez zbędnej zwłoki. Usunięcia żołądka i jelit, bez ►C1  dalszej obróbki poubojowej, ◄ można dokonać na miejscu, pod nadzorem lekarza weterynarii. Wszelkie usunięte ►C1  narządy wewnętrzne ◄ muszą towarzyszyć zwierzęciu do ►C1  rzeźni ◄ , oraz muszą być oznakowane jako przynależące do tego zwierzęcia.

4. Jeżeli od chwili dokonania uboju do przybycia do ►C1  rzeźni ◄ upływa więcej niż dwie godziny, zwierzę musi zostać ►C1  schłodzone ◄ . Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu.

5. Zwierzęciu musi towarzyszyć do ►C1  rzeźni ◄ oświadczenie ►C2  podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo spożywcze, ◄ ►C1  który utrzymywał zwierzę, stwierdzające tożsamość zwierzęcia oraz zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innych środków, ◄ jakie podawano zwierzęciu lub wobec niego stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji.

6. Zwierzęciu musi towarzyszyć do ►C1  rzeźni ◄ ►C1  poświadczenie ◄ lekarza weterynarii, stwierdzające korzystny wynik badania przedubojowego, jego datę i czas oraz przyczynę uboju z konieczności, a także charakter leczenia, jakie zastosował lekarz weterynarii wobec danego zwierzęcia.

7. Zwierzę poddane ubojowi musi nadawać się do spożycia przez ludzi w następstwie przeprowadzenia badania poubojowego w ►C1  rzeźni ◄ , zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004, w tym także po dokonaniu dodatkowych badań, jakie są wymagane w przypadku uboju z konieczności.

8.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są przestrzegać wskazówek dotyczących wykorzystania mięsa, jakich może udzielić im urzędowy lekarz weterynarii po przeprowadzeniu badania poubojowego.

9.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ nie mogą wprowadzać do obrotu mięsa zwierząt poddanych ubojowi z konieczności, chyba że jest ono opatrzone specjalnym znakiem jakości zdrowotnej, którego nie można pomylić ze znakiem jakości zdrowotnej przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 854/2004 ani ze znakiem identyfikacyjnym określonym w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, sekcja I. Mięso takie można wprowadzać do obrotu wyłącznie w Państwie Członkowskim, w którym dokonano uboju oraz zgodnie z prawem krajowym.

2. Mięso musi osiągnąć temperaturę określoną w pkt 1 i pozostawać w tej temperaturze podczas ►C1  przechowywania ◄ .

3. Mięso musi osiągnąć przed transportem temperaturę określoną w pkt 1 oraz musi pozostawać w tej temperaturze podczas transportu. Niemniej jednak, mięso można transportować pod warunkiem uzyskania zgody ►C1  właściwych organów ◄ , w celu umożliwienia produkcji określonych wyrobów, z zastrzeżeniem, że:

4. Mięso przeznaczone do zamrożenia musi zostać zamrożone bez zbędnej zwłoki, z uwzględnieniem, w razie konieczności, czasu na stabilizację przed zamrożeniem.

5. Mięso niepakowane ►C1  przechowuje się i transportuje oddzielnie od mięsa pakowanego, chyba że jest ono przechowywane i transportowane w różnym czasie, oraz tak, aby opakowania oraz sposób przechowywania ◄ i transportu nie stanowiły źródła zanieczyszczenia mięsa.

1. Podczas odbioru i transportu zwierząt, trzeba się z nimi ostrożnie obchodzić, aby nie powodować u nich zbędnego niepokoju.

2. Zwierzęta z objawami choroby lub pochodzące ze stad, o których wiadomo, że są skażone ►C1  substancjami ◄ o znaczeniu dla zdrowia publicznego, można transportować do ►C1  rzeźni ◄ wyłącznie za zgodą ►C1  właściwych organów ◄ .

3. Klatki do celów transportu zwierząt do ►C1  rzeźni ◄ oraz moduły, jeżeli są stosowane, muszą być wykonane z materiału odpornego na korozję oraz muszą być łatwe do oczyszczenia i dezynfekcji. Niezwłocznie po opróżnieniu oraz, w razie konieczności, przed ponownym zastosowaniem, wszystkie urządzenia wykorzystywane do odbioru i dostaw żywych zwierząt muszą zostać oczyszczone, umyte i zdezynfekowane.

1. Muszą posiadać pomieszczenie lub zadaszoną powierzchnię do odbioru zwierząt oraz do badania ►C1  przedubojowego. ◄

2. Aby zapobiec zanieczyszczeniu mięsa, muszą one:

3. Muszą być wyposażone w urządzenia do ►C1  dezynfekcji narzędzi ◄ , z dopływem gorącej wody o temperaturze nie niższej niż 82 °C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku.

4. Urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z mięsem niepakowanym muszą być wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń.

5. Muszą być wyposażone w urządzenia zamykane na klucz, ►C1  do chłodniczego przechowywania zatrzymanego mięsa, a także w oddzielne urządzenia, również zamykane na klucz, do takiego przechowywania mięsa, uznanego za niezdatne ◄ do spożycia przez ludzi.

6. Zakład musi posiadać wydzielone miejsce z odpowiednimi urządzeniami, do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji:

Miejsca i urządzenia w odniesieniu do lit. b) ►C2  nie są obowiązkowe, jeżeli w pobliżu znajdują się takie miejsca i urządzenia, które posiadają odpowiednie zezwolenia. ◄

7. W zakładzie musi znajdować się odpowiednio wyposażone, zamykane na klucz miejsce lub pomieszczenie, w razie konieczności, do wyłącznego użytku służb weterynaryjnych.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są zapewnić, aby zakłady rozbioru mięsa drobiu lub zajęczaków:

2. Jeżeli w zakładzie rozbioru mięsa przeprowadza się następujące operacje:

►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są zapewnić do tych celów odrębne pomieszczenia.

2. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ zobowiązane są przestrzegać wskazówek ►C1  właściwych organów ◄ , celem zapewnienia odpowiednich warunków do przeprowadzenia badań przedubojowych.

3. W przypadku zatwierdzenia zakładu w odniesieniu do uboju różnych gatunków zwierząt lub obróbki ►C1  ptaków bezgrzebieniowych utrzymywanych w warunkach fermowych ◄ i drobnej zwierzyny łownej, konieczne jest podjęcie środków zapobiegających zanieczyszczeniu krzyżowemu, przez zapewnienie odrębnych miejsc ►C1  albo oddzielenia w czasie operacji dokonywanych na różnych gatunkach. Dostępne muszą być odrębne urządzenia do odbioru i przechowywania ◄ tusz ►C1  ptaków bezgrzebieniowych utrzymywanych w warunkach fermowych ◄ poddanych ubojowi w gospodarstwie oraz drobnej zwierzyny łownej.

4. Zwierzęta wprowadzane do pomieszczenia, w którym dokonuje się uboju, muszą zostać poddane ubojowi bez zbędnej zwłoki.

5. Czynności oszołomienia, odkrwawienia, oskórowania lub oskubania, patroszenia i ►C1  dalszej obróbki ◄ trzeba wykonać bez zbędnej zwłoki i w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu mięsa. W szczególności należy podjąć środki zapobiegające rozlaniu się treści przewodu pokarmowego w trakcie patroszenia.

6. Podmioty prowadzące ►C1  rzeźnie ◄ zobowiązane są przestrzegać wskazówek ►C1  właściwych organów ◄ , celem zapewnienia odpowiednich warunków do przeprowadzenia badań poubojowych, a zwłaszcza prawidłowego zbadania zwierząt po uboju.

7. Po badaniu poubojowym:

8. Po badaniu i wypatroszeniu, zwierzęta poddane ubojowi trzeba ►C1  umyć i jak najszybciej schłodzić do temperatury nie wyższej niż 4 °C, o ile mięso nie jest poddane rozbiorowi w stanie ciepłym. ◄

9. Jeżeli tusze są poddawane procesowi schładzania immersyjnego, trzeba zwrócić uwagę na zachowanie poniższych środków ostrożności.

10. W zakładzie nie wolno dokonywać uboju zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę oraz zwierząt poddawanych ubojowi w ramach programu zwalczania choroby czy programu zapobiegania chorobom, z wyjątkiem przypadków uzyskania zgody ►C1  właściwych organów ◄ . W takiej sytuacji, ubój musi zostać przeprowadzony pod nadzorem urzędowym oraz należy podjąć wszelkie środki zapobiegające zanieczyszczeniu; przed ponownym użyciem, pomieszczenia trzeba ►C1  umyć ◄ i zdezynfekować.

1. Wszelkie prace przy obróbce mięsa muszą być zorganizowane w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu lub je minimalizujący. W tym celu, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ muszą zwłaszcza zapewnić, aby:

2. Niemniej jednak, można dokonywać rozbioru mięsa i oddzielenia ►C1  kości od tuszy ◄ zanim osiągnie ono temperaturę określoną w pkt 1b), jeżeli pomieszczenie, w którym dokonuje się rozbioru znajduje się w tym samym miejscu co ►C1  rzeźnia ◄ , z zastrzeżeniem, że jest ono przenoszone do pomieszczenia rozbioru:

3. Niezwłocznie po dokonaniu rozbioru oraz, w miarę potrzeb, po umieszczeniu mięsa w opakowaniach zbiorczych, musi ono zostać schłodzone do temperatury nieprzekraczającej 4 °C.

4. Mięso musi osiągnąć temperaturę nieprzekraczającą 4 °C i pozostawać w tej temperaturze podczas transportu. Jednak w przypadku uzyskania zezwolenia właściwego organu, wątroby używane do produkcji foie gras mogą być transportowane w temperaturze wyższej niż 4 °C, pod warunkiem że:

5. Mięso otrzymane z drobiu i zajęczaków przeznaczone do zamrożenia musi zostać zamrożone bez zbędnej zwłoki.

6. Mięso niepakowane przechowuje się i transportuje oddzielnie od mięsa pakowanego, chyba że jest ono przechowywane i transportowane w różnym czasie oraz tak, aby opakowania oraz sposób przechowywania i transportu nie stanowiły źródła zanieczyszczenia mięsa.

1. Gospodarstwo musi być poddawane regularnym kontrolom weterynaryjnym.

2.  ►C2  Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązany jest przekazać wcześniej ►C1  właściwym organom ◄ informacje dotyczące daty i czasu uboju.

3. Gospodarstwo musi być wyposażone w obiekty do grupowania ►C1  ptaków, ◄ w celu umożliwienia przeprowadzenia badania przedubojowego całej grupy.

4. Gospodarstwo musi posiadać pomieszczenia odpowiednie do higienicznego uboju i dalszej obróbki ptactwa.

5. Konieczne jest przestrzeganie wymogów dotyczących dobrostanu zwierząt.

6. Ptactwu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ►C1  rzeźni ◄ oświadczenie ►C2  podmiotu prowadzącgo przedsiębiorstwo spożywcze, ◄ ►C1  który utrzymywał zwierzę, zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innych środków, ◄ jakie podawano zwierzętom lub wobec nich stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji, oraz z podaniem daty i czasu uboju.

7. Zwierzęciu poddanemu ubojowi musi towarzyszyć do ►C1  rzeźni ◄ świadectwo wystawione przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004.

8. W przypadku drobiu hodowanego do celów wytwarzania „foie gras”, niepatroszone ptactwo musi zostać niezwłocznie przewiezione do ►C1  rzeźni ◄ lub zakładu rozbioru oraz, w razie konieczności, ►C1  schłodzone ◄ . Drób musi zostać wypatroszony w ciągu 24 godzin od uboju, pod nadzorem ►C1  właściwych organów ◄ .

9. Drób patroszony z opóźnieniem, pozyskany w ►C1  gospodarstwie, może być przetrzymywany do 15 dni w temperaturze ◄ nieprzekraczającej 4 °C. Następnie musi zostać wypatroszony w ►C1  rzeźni ◄ lub w zakładzie rozbioru znajdującym się w tym samym Państwie Członkowskim ►C1  co dane gospodarstwo. ◄

1. Przepisy sekcji I mają zastosowanie do produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa z dzikich ssaków parzystokopytnych utrzymywanych ►C1  w warunkach fermowych ◄ (Cervidae i Suidae), chyba że ►C1  właściwe organy ◄ uznają je za nieodpowiednie.

2. Przepisy sekcji II mają zastosowanie do produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa ptaków bezgrzebieniowych. Niemniej jednak, przepisy sekcji I stosuje się w przypadku gdy ►C1  właściwe organy ◄ uznają je za odpowiednie. Konieczne jest zapewnienie odpowiednich urządzeń, przystosowanych do wielkości zwierząt.

3. Bez względu na przepisy pkt 1 i 2, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą dokonywać uboju ►C1  ptaków bezgrzebieniowych utrzymywanych w warunkach fermowych ◄ oraz ►C1  zwierząt gospodarskich ◄ kopytnych określonych w pkt 1 w miejscu pochodzenia za zgodą ►C1  właściwych organów ◄ , jeżeli:

▼C2

▼B

3a. W drodze odstępstwa od pkt 3 lit. j) właściwy organ może zezwolić na poświadczanie prawidłowo przeprowadzonego uboju i odkrwawienia oraz daty i czasu uboju tylko w oświadczeniu przedsiębiorcy sektora spożywczego, o którym mowa w pkt 3 lit. i), pod warunkiem że:

4. W wyjątkowych okolicznościach, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą dokonywać w gospodarstwie także uboju bizonów, zgodnie z pkt 3.

1. Osoby, które polują na zwierzynę łowną z myślą o wprowadzeniu jej do obrotu do celów spożycia przez ludzi, aby mogły przeprowadzić wstępne badanie zwierzęcia na miejscu, muszą posiadać wystarczającą znajomość z zakresu ►C1  patologii zwierząt łownych, oraz produkcji i obróbki zwierząt łownych i ich mięsa po odstrzeleniu. ◄

2. Wystarcza jednak, aby wiedzę, o której mowa w pkt 1 posiadała przynajmniej jedna osoba z zespołu łowieckiego. Odniesienia w niniejszej sekcji do „osoby przeszkolonej” dotyczą właśnie takiej osoby.

3. Przeszkolona osoba, ►C1  jeśli wchodzi w skład koła łowieckiego lub rezyduje w bezpośrednim sąsiedztwie terenów łowieckich, mogłaby także pełnić funkcję strażnika łowieckiego lub przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego. W tym drugim przypadku, myśliwy zobowiązany jest okazywać zwierzęta łowne strażnikowi łowieckiemu lub przedstawicielowi dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego oraz ◄ informować go o wszelkich nietypowych zachowaniach, jakie zaobserwował u danego zwierzęcia przed uśmierceniem go.

4. Szkolenie musi być przeprowadzone zgodnie z wymogami ►C1  właściwych organów ◄ , w celu umożliwienia myśliwym zdobycia tytułu osób przeszkolonych. Powinno ono obejmować przynajmniej następujące tematy:

5.  ►C1  Właściwe organy ◄ powinny zachęcać organizacje łowieckie do przeprowadzania takich szkoleń.

1. Po uśmierceniu grubej zwierzyny łownej, zwierzęciu należy jak najszybciej usunąć żołądek i jelita oraz, w razie konieczności, poddać je odkrwawieniu.

2. Osoba przeszkolona musi dokonać oględzin uśmierconego zwierzęcia i usuniętych ►C1  narządów wewnętrznych ◄ , w celu stwierdzenia ewentualnych cech, które mogą wskazywać, że mięso stanowi zagrożenie dla zdrowia. Oględzin należy dokonać możliwie jak najszybciej po uśmierceniu zwierzęcia.

3. Mięso grubej zwierzyny łownej można wprowadzać do obrotu wyłącznie w przypadku gdy uśmiercone zwierzę zostanie możliwie jak najszybciej przewiezione do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ , po dokonaniu oględzin, o których mowa w pkt 2. ►C1  Narządy wewnętrzne ◄ przewozi się wraz ze zwierzęciem, stosownie do przepisów pkt 4. ►C1  Narządy wewnętrzne ◄ muszą być oznakowane jako przynależące do danego zwierzęcia.

▼B

5. W rozsądnym terminie od czasu uśmiercenia zwierzęcia należy przystąpić do schładzania, do osiągnięcia temperatury całego mięsa nie wyższej niż 7 °C. Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu.

6. Podczas transportu do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ należy unikać układania zwierząt na stos.

7. Gruba zwierzyna łowna dostarczana do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ musi zostać przedstawiona ►C1  właściwym organom ◄ w celu dokonania oględzin.

8. Ponadto, nieoskórowana gruba zwierzyna łowna może zostać poddana oskórowaniu i wprowadzona do obrotu, jeżeli:

9. Do rozbioru i oddzielania ►C1  kości od tuszy ◄ u grubej zwierzyny łownej stosuje się przepisy ustanowione w sekcji I, rozdział V.

1. Osoba przeszkolona musi dokonać oględzin, w celu stwierdzenia ewentualnych cech, które mogą wskazywać, że mięso stanowi zagrożenie dla zdrowia. Oględzin należy dokonać możliwie jak najszybciej po uśmierceniu zwierzęcia.

2. Przeszkolona osoba, w przypadku stwierdzenia podczas oględzin nietypowych cech, zaobserwowania nietypowego zachowania zwierzęcia przed jego uśmierceniem czy podejrzenia o skażenie środowiska, zobowiązana jest powiadomić o tym fakcie ►C1  właściwe organy ◄ .

3. Mięso drobnej zwierzyny łownej można wprowadzać do obrotu wyłącznie w przypadku gdy uśmiercone zwierzę zostanie możliwie jak najszybciej przewiezione do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ , po dokonaniu oględzin, o których mowa w pkt 1.

4. W rozsądnym terminie od czasu uśmiercenia zwierzęcia należy przystąpić do schładzania, do osiągnięcia ►C2  temperatury całego mięsa nie wyższej niż 4 °C. ◄ Jeżeli klimat na to zezwala, nie ma konieczności poddawania zwierzęcia chłodzeniu aktywnemu.

5. Po dostarczeniu zwierzęcia do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ należy je bez zbędnej zwłoki wypatroszyć, chyba że ►C1  właściwe organy ◄ zezwolą na inne postępowanie.

6. Drobna zwierzyna łowna dostarczana do ►C2  zakładu obróbki dziczyzny ◄ musi zostać przedstawiona ►C1  właściwym organom ◄ w celu dokonania oględzin.

7. Do rozbioru i oddzielania ►C1  kości od tuszy ◄ u drobnej zwierzyny łownej stosuje się przepisy ustanowione w sekcji I, rozdział V.

1. były zaprojektowane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa, w szczególności przez:

2. posiadały oddzielne pomieszczenia do ►C1  przechowywania mięsa pakowanego i niepakowanego, chyba że jest ono przechowywane w różnym czasie oraz tak, aby opakowania oraz sposób przechowywania ◄ nie stanowiły źródła zanieczyszczenia mięsa;

3. posiadały pomieszczenia, których wyposażenie zapewnia spełnienie wymogów ustanowionych w rozdziale III;

4. posiadały urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z niepakowanym mięsem, wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń;

oraz

5. były wyposażone w urządzenia do ►C1  dezynfekcji narzędzi ◄ , z dopływem gorącej wody o temperaturze nie niższej niż 82 °C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku.

1. Surowiec wykorzystywany do przygotowania mielonego mięsa musi spełniać następujące wymogi.

2. Do celów przygotowania ►C2  surowych wyrobów mięsnych ◄ można używać następującego surowca:

3. Surowiec wykorzystywany do wytwarzania MOM musi spełniać następujące wymogi.

1. Wszelkie prace przy obróbce mięsa muszą być zorganizowane w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu lub je minimalizujący. W tym celu, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ muszą zapewnić, aby:

2. Do produkcji mięsa mielonego i ►C2  surowych wyrobów mięsnych ◄ mają zastosowanie poniższe wymogi.

3. Poniższe wymogi mają zastosowanie do produkcji i wykorzystania MOM, przy zastosowaniu technik zapewniających nienaruszanie struktury kości wykorzystywanych do produkcji MOM, którego zawartość wapnia nieznacznie przewyższa tę w mięsie mielonym.

4. Do MOM wytwarzanego z zastosowaniem technik innych niż te wymienione w pkt 3 mają zastosowanie następujące wymogi.

5. Mielonego mięsa, ►C2  surowych wyrobów mięsnych ◄ oraz MOM, po rozmrożeniu nie wolno ponownie zamrażać.

1. Oprócz wymogów dyrektywy 2000/13/WE ( 24 ), ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są zapewnić zgodność z wymogiem pkt 2, jeżeli wymagają tego przepisy krajowe Państwa Członkowskiego, na którego terytorium produkt jest wprowadzany do obrotu, oraz w zakresie, w jakim te przepisy na to zezwalają.

2. Opakowania zawierające mielone mięso z drobiu lub zwierząt nieparzystokopytnych, albo ►C2  surowe wyroby mięsne ◄ zawierające MOM, przeznaczone dla konsumenta końcowego, muszą być opatrzone informacją o konieczności ugotowania produktu przed jego spożyciem.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są zapewnić, aby do przyrządzania produktów mięsnych nie wykorzystywano następujących pozycji:

2. Mięso, w tym mięso mielone i ►C2  surowe wyroby mięsne, ◄ używane do wytwarzania produktów mięsnych, musi spełniać wymogi dotyczące świeżego mięsa. Niemniej jednak, mięso mielone i ►C2  surowe wyroby mięsne ◄ używane do wytwarzania produktów mięsnych nie muszą spełniać pozostałych wymogów szczególnych sekcji V.

1. Niniejsza sekcja ma zastosowanie do żywych małży. Z wykluczeniem przepisów dotyczących oczyszczania, ma ona także zastosowanie do żywych szkarłupni, żywych osłonic i żywych ślimaków morskich. Przepisy dotyczące klasyfikacji obszarów produkcyjnych ustanowione w rozdziale II część A tej sekcji nie mają zastosowania do ślimaków morskich, niebędących filtratorami.

2. Rozdziały I–VIII mają zastosowanie do zwierząt odławianych z obszarów produkcyjnych, które zostały sklasyfikowane przez ►C1  właściwe organy ◄ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/20004. Rozdział IX ma zastosowanie do zwierząt z rodziny Pectinidae odławianych poza tymi obszarami.

3. Rozdziały V, VI, VIII i IX oraz pkt 3 rozdziału VII mają zastosowanie do handlu detalicznego.

4. Wymogi niniejszej sekcji stanowią uzupełnienie tych ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004:

1. Żywych małży nie można wprowadzać do obrotu w celu sprzedaży detalicznej w inny sposób niż za pośrednictwem zakładu wysyłki, który zobowiązany jest nanieść znak identyfikacyjny zgodnie z rozdziałem VII.

2.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą przyjmować partie żywych małży wyłącznie w przypadku gdy spełnione zostały wymogi dotyczące dokumentacji określone w pkt 3–7.

3. Za każdym razem, gdy ►C2  podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze ◄ dokonuje przeniesienia partii żywych małży między zakładami, do chwili oraz włącznie z przybyciem partii do zakładu wysyłki lub zakładu przetwórczego, danej partii musi towarzyszyć dokument rejestracyjny.

4. Dokument rejestracyjny musi być sporządzony przynajmniej w jednym z języków urzędowych Państwa Członkowskiego, w którym znajduje się zakład odbioru, oraz musi zawierać co najmniej informacje wyszczególnione poniżej.

5.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ dokonujące wysyłki partii żywych małży zobowiązane są wypełnić odpowiednie sekcje dokumentu rejestracyjnego, w sposób umożliwiający ich łatwe odczytanie oraz uniemożliwiający ich zmianę. ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ będące odbiorcami partii zobowiązane są opatrzyć dokument datowaną pieczęcią w chwili odbioru partii, lub odnotować datę odbioru w inny sposób.

6.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ muszą zachować kopię dokumentu rejestracyjnego odnoszącego się do każdej wysyłanej i odbieranej partii przez okres co najmniej dwunastu miesięcy od dnia wysyłki lub odbioru (lub przez okres dłuższy, stosownie do zaleceń ►C1  właściwych organów ◄ ).

7. Niemniej jednak, jeżeli:

za zgodą ►C1  przedmiotowego właściwego organu ◄ , dokumenty rejestracyjne nie są wymagane.

1. Podmioty dokonujące odłowu żywych małży na obszarach produkcyjnych o ustalonej lokalizacji i granicach, które zostały sklasyfikowane przez ►C1  właściwy organ ◄ — w miarę potrzeb, we współpracy z ►C2  podmiotami prowadzącymi przedsiębiorstwo spożywcze ◄ — za przynależne do klasy A, B lub C, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004.

2.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą wprowadzać do obrotu żywe małże odłowione na obszarach produkcyjnych klasy A, do celów spożycia przez ludzi, wyłącznie w przypadku gdy spełniają one wymogi rozdziału V.

3.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą wprowadzać do obrotu żywe małże odłowione na obszarach produkcyjnych klasy B, do celów spożycia przez ludzi, wyłącznie po poddaniu ich obróbce w zakładzie oczyszczania lub po pobycie w strefie sanitarnej.

4.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą wprowadzać do obrotu żywe małże odłowione na obszarach produkcyjnych klasy C, w celu spożycia przez ludzi, wyłącznie po długim pobycie w strefie sanitarnej, zgodnie z częścią C niniejszego rozdziału.

5. Po oczyszczeniu lub pobycie w strefie sanitarnej, żywe małże z obszarów produkcyjnych klasy B lub C muszą spełniać wszystkie wymogi rozdziału V. Niemniej jednak, żywe małże z tych obszarów, niepoddane oczyszczaniu lub umieszczeniu w strefie sanitarnej, można wysyłać do zakładu produkcyjnego, gdzie są poddawane obróbce mającej na celu wyeliminowanie drobnoustrojów chorobotwórczych (w miarę potrzeb, po usunięciu piasku, mułu i szlamu, w tym samym albo innym zakładzie). Dozwolone metody obróbki to:

6.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ nie mogą produkować małży ani dokonywać ich odłowu na obszarach niesklasyfikowanych przez ►C1  właściwe organy ◄ , lub nieodpowiednich z przyczyn zdrowotnych. ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są uwzględnić wszystkie informacje dotyczące przydatności obszarów do celów produkcji i odłowu, w tym informacje uzyskane wskutek samodzielnie przeprowadzonych kontroli oraz od ►C1  właściwych organów ◄ . Zobowiązane są wykorzystać te informacje, a zwłaszcza informacje dotyczące warunków środowiska i pogodowych, w celu ustalenia właściwej obróbki dla odłowionych partii małży.

1. Techniki odłowu oraz późniejszej obróbki nie mogą skutkować dodatkowym zanieczyszczeniem czy nadmiernym uszkodzeniem skorupek lub tkanek żywych małży, ani zmianami wpływającymi w znacznym stopniu na ich przydatność do obróbki polegającej na oczyszczeniu, przetwarzaniu czy umieszczeniu w strefie sanitarnej. ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są w szczególności:

2. Środki transportu muszą umożliwiać odpowiednie odprowadzenie wody, a ich wyposażenie ◄ musi zapewniać jak najlepsze warunki do przetrwania oraz skuteczną ochronę przed zanieczyszczeniem.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ mogą wykorzystywać jedynie obszary, które uzyskały zatwierdzenie ►C1  właściwych organów ◄ do celów prowadzenia strefy sanitarnej dla żywych małży. Granice stref muszą one być wyraźnie oznakowane bojami, palami lub innymi stałymi elementami. Między samymi strefami sanitarnymi oraz między strefami sanitarnymi a obszarami produkcyjnymi musi zostać zachowana minimalna odległość, w celu zminimalizowania ryzyka rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń.

2. Warunki w strefie sanitarnej muszą być optymalne do oczyszczenia. W szczególności, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są:

3.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ prowadzące strefy sanitarne zobowiązane są prowadzić stały rejestr źródeł pochodzenia małży, okresów pobytu w strefie sanitarnej, wykorzystywanych stref sanitarnych oraz dalszego przeznaczenia partii po pobycie w strefie sanitarnej, do wglądu ►C1  właściwych organów ◄ .

1. Lokalizacja zakładów na lądzie musi uniemożliwiać ich zalewanie wskutek przypływów lub wystąpienia cieków wodnych na otaczających obszarach.

2. Zbiorniki i pojemniki do magazynowania wody muszą spełniać następujące wymogi:

3. Ponadto, zbiorniki do oczyszczania w zakładach oczyszczania muszą być dostosowane do objętości i rodzaju produktów, jakie mają być poddawane oczyszczeniu.

1. Przed przystąpieniem do oczyszczania, żywe małże należy umyć czystą wodą z mułu i zgromadzonych pozostałości.

2. Działanie systemu oczyszczania musi umożliwiać ►C2  szybkie wznowienie i utrzymanie odżywiania przez filtrowanie, wyeliminowanie ◄ zanieczyszczeń ze ścieków, ponowne zanieczyszczenie oraz utrzymanie małży przy życiu i w odpowiedniej kondycji po zakończeniu oczyszczania, aby przed wprowadzeniem do obrotu można je było umieścić w opakowaniach jednostkowych, ►C1  przechowywać ◄ i transportować.

3. Ilość żywych małży, jakie mają zostać poddane procesowi oczyszczania nie może przekraczać wydajności danego zakładu oczyszczania. Żywe małże muszą być poddawane nieustannemu procesowi oczyszczania przez okres wystarczający do osiągnięcia zgodności z normami zdrowotnymi rozdziału V, oraz z kryteriami mikrobiologicznymi przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 852/2004.

4. W przypadku gdy w zbiorniku do oczyszczania znajduje się kilka partii żywych małży, muszą one być tego samego gatunku, a czas trwania danej obróbki musi zostać określony na podstawie czasu, jaki jest wymagany dla partii wymagającej najdłuższego okresu oczyszczania.

5. Konstrukcja pojemników używanych do utrzymywania żywych małży w systemach oczyszczania musi umożliwiać przepływ czystej wody morskiej. Głębokość warstw żywych małży nie może utrudniać otwierania skorup w trakcie oczyszczania.

6. W zbiorniku z żywymi małżami poddawanymi oczyszczeniu nie mogą znajdować się żadne skorupiaki, ryby ani inne gatunki morskie.

7. Każde opakowanie z oczyszczonymi żywymi małżami, przekazywane do zakładu wysyłki, musi być opatrzone etykietą poświadczającą, że wszystkie małże zostały poddane procesowi oczyszczania.

1. Obróbka żywych małży, zwłaszcza konfekcjonowanie, kalibracja, pakowanie jednostkowe i zbiorcze, nie może skutkować zanieczyszczeniem produktu czy wpływać na żywotność małży.

2. Przed wysyłką, skorupy żywych małży muszą zostać dokładnie umyte czystą wodą.

3. Żywe małże muszą pochodzić z:

4. Wymogi ustanowione w pkt 1 i 2 mają również zastosowanie do zakładów wysyłki znajdujących się na statkach. Małże poddawane obróbce w takich zakładach muszą pochodzić z obszaru produkcyjnego klasy A lub ze strefy sanitarnej.

1. Ich właściwości organoleptyczne muszą kojarzyć się ze świeżością i żywotnością, łącznie z pozbawionymi brudu skorupami, odpowiednią reakcją na ostukanie i normalną ilością płynu wewnątrzskorupowego.

2. Łączna ilość zawartych w nich morskich biotoksyn (mierzona dla całej małży lub oddzielnie dla części jadalnej) nie może przekraczać następujących limitów:

1. Ostrygi muszą być pakowane wklęsłą skorupą w dół.

2. Wszystkie opakowania żywych małży opuszczające zakłady wysyłki lub przeznaczone do innego zakładu wysyłki muszą być zamknięte. Opakowania żywych małży przeznaczone do bezpośredniej sprzedaży detalicznej muszą pozostać zamknięte do momentu dostarczenia ich do sprzedaży konsumentowi końcowemu.

1. Etykieta, w tym znak identyfikacyjny, musi być wodoodporna.

2. Oprócz ogólnych wymogów dotyczących znaków identyfikacyjnych, zawartych w załączniku II, sekcja I, na etykiecie muszą znajdować się następujące informacje:

W drodze odstępstwa od dyrektywy 2000/13/WE, datę minimalnej trwałości można zastąpić informacją „zwierzęta muszą być sprzedawane w stanie żywym”.

3. Sprzedawca detaliczny zobowiązany jest zatrzymać etykietę załączoną ◄ do opakowania zbiorczego żywych małży, które nie są umieszczone w pojedynczych opakowaniach przeznaczonych dla konsumenta, przynajmniej przez 60 dni od chwili wyjęcia jego zawartości.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zajmujące się ►C1  przechowywaniem ◄ i transportem żywych małży muszą zapewnić, aby były one przetrzymywane w temperaturze, która nie wpływa niekorzystnie na bezpieczeństwo żywności czy żywotność małży.

2. Żywych małży, po ich zapakowaniu do sprzedaży detalicznej oraz po opuszczeniu zakładu wysyłki, nie można ponownie zanurzać ani spryskiwać wodą.

1.  Pectinidae i ślimaków morskich, niebędących filtratorami, nie można wprowadzać do obrotu, o ile nie zostały one odłowione i poddane obróbce zgodnie z rozdziałem II część B oraz nie spełniają norm ustanowionych w rozdziale V, udowodnionych za pomocą systemu samokontroli.

2. Ponadto jeżeli dane z urzędowych programów monitorowania umożliwiają właściwym organom sklasyfikowanie stref połowowych — w miarę potrzeb, we współpracy z przedsiębiorstwami sektora spożywczego — do Pectinidae mają zastosowanie przez analogię przepisy rozdziału II część A.

3.  Pectinidae i ślimaków morskich, niebędących filtratorami, nie można wprowadzać do obrotu do celów spożycia przez ludzi w inny sposób niż za pośrednictwem aukcji rybnej, zakładu wysyłki lub zakładu przetwórczego. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego prowadzące zakłady, w których dokonuje się obróbki Pectinidae lub takich ślimaków morskich, zobowiązane są poinformować o tym fakcie właściwe organy oraz, w odniesieniu do zakładów wysyłki, spełniać odpowiednie wymogi rozdziałów III i IV.

4. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego dokonujące obróbki Pectinidae i żywych ślimaków morskich, niebędących filtratorami, zobowiązane są zapewnić zgodność z:

1. Niniejsza sekcja nie ma zastosowania do małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich, jeśli w momencie wprowadzenia do obrotu są w stanie żywym. Z wykluczeniem rozdziałów I i II, ma ona zastosowanie do takich zwierząt w przypadku gdy nie są wprowadzane do obrotu w stanie żywym, a więc musiały zostać pozyskane zgodnie z sekcją VII.

Ma ona zastosowanie do odtajanych nieprzetworzonych produktów rybołówstwa oraz świeżych produktów rybołówstwa, do których zgodnie z odpowiednimi przepisami unijnego prawodawstwa dodano dodatki do żywności.

2. Rozdział III, części A, C i D, rozdział IV, część A oraz rozdział V mają zastosowanie do handlu detalicznego.

3. Wymogi niniejszej sekcji stanowią uzupełnienie tych ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 852/2004:

▼M6

W drodze odstępstwa od lit. a) można nie stosować pkt 7 części A załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 do podmiotów zajmujących się rybactwem przybrzeżnym na niewielką skalę w rozumieniu art. 26 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1198/2006 ( 25 ) i wykonujących swoją działalność tylko przez krótkie okresy poniżej 24 godzin.

4. W odniesieniu do produktów rybołówstwa:

1) statki używane do odłowu produktów rybołówstwa z ich naturalnego środowiska, lub do ich obróbki czy przetworzenia po odłowieniu, spełniały wymogi strukturalne i wymogi dotyczące wyposażenia ustanowione w części I;

oraz

2) operacje na statkach były przeprowadzane zgodnie z przepisami ustanowionymi w części II.

1. Statki muszą być zaprojektowane i skonstruowane w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie produktów wodą zęzową, ściekami, dymem, paliwem, olejem, tłuszczem czy innymi niepożądanymi substancjami.

2. Powierzchnie, z którymi stykają się produkty rybołówstwa muszą być wykonane z odpowiedniego materiału odpornego na korozję, gładkiego i łatwego do oczyszczenia. Powłoki powierzchniowe muszą być trwałe i nietoksyczne.

3. Urządzenia i materiały używane do prac przy produktach rybołówstwa muszą być wykonane z materiału odpornego na korozję, gładkiego oraz łatwego do oczyszczenia i dezynfekcji.

4. W przypadku gdy statki posiadają ujęcia wody używanej do produktów rybołówstwa, ujęcia te muszą być usytuowane w miejscu uniemożliwiającym zanieczyszczenie instalacji wodociągowej.

1. Statki zaprojektowane i wyposażone w celu zachowania świeżych produktów rybołówstwa przez ponad 24 godziny muszą być posiadać pomieszczenia ►C1  magazynowe ◄ , zbiorniki lub kontenery do przechowywania produktów rybołówstwa w temperaturach ustanowionych w rozdziale VII.

2. Pomieszczenia ►C1  magazynowe ◄ muszą być oddzielone od komór silnikowych oraz od pomieszczeń mieszkalnych załogi za pomocą ścian działowych, wystarczających do zapobieżenia zanieczyszczeniu ►C1  przechowywanych produktów rybołówstwa. Pomieszczenia magazynowe i kontenery używane do przechowywania ◄ produktów rybołówstwa muszą zapewniać ich zachowanie w dostatecznych warunkach higienicznych oraz, w razie potrzeby, aby woda powstała wskutek topnienia lodu nie pozostawała w styczności z produktami rybołówstwa.

3. Na statkach wyposażonych do celów schładzania produktów rybołówstwa w oziębianej czystej wodzie morskiej, zbiorniki muszą być wyposażone w urządzenia do osiągnięcia jednolitej temperatury w całych zbiornikach. Urządzenia takie muszą osiągać współczynnik chłodzenia zapewniający, że mieszanka ryb i czystej wody morskiej osiągnie nie więcej niż 3 °C w sześć godzin po załadowaniu, oraz nie więcej niż 0 °C po 16 godzinach, a także muszą umożliwiać kontrolę oraz, w razie konieczności, rejestrowanie temperatur.

1. być wyposażone w urządzenia do zamrażania umożliwiające szybkie obniżenie temperatury do otrzymania temperatury rdzenia nie wyższej niż -18 °C;

2. posiadać urządzenia chłodnicze umożliwiające utrzymanie produktów rybołówstwa w pomieszczeniach ►C1  magazynowych ◄ w temperaturze nie wyższej niż -18 °C. Pomieszczenia ►C1  magazynowe ◄ muszą być wyposażone w urządzenie do rejestracji temperatury, w miejscu, w którym jego odczytanie nie będzie kłopotliwe. Czujnik temperatury czytnika musi znajdować się w takim miejscu pomieszczenia ►C1  magazynowego ◄ , w którym temperatura jest najwyższa;

oraz

3. spełniać wymogi dotyczące statków zaprojektowanych i wyposażonych do celów utrzymania produktów rybołówstwa przez ponad 24 godziny, ustanowione w części B, pkt 2.

1. Statki przetwórnie muszą posiadać co najmniej:

2. Jednakże statki, na pokładzie których dokonuje się gotowania, chłodzenia i pakowania jednostkowego skorupiaków i mięczaków, nie muszą spełniać wymogów pkt 1, jeżeli nie przeprowadza się na nich innej obróbki czy przetwarzania.

3. Statki przetwórnie, na pokładzie których produkty rybołówstwa są zamrażane, muszą być wyposażone w urządzenia spełniające wymogi dotyczące statków zamrażalni, ustanowione w części C, pkt 1 i 2.

1. Podczas użytkowania, elementy wyposażenia statków lub kontenery do ►C1  przechowywania ◄ produktów rybołówstwa muszą być utrzymane w czystości oraz w dobrym stanie technicznym. W szczególności, nie mogą one być zanieczyszczone paliwem czy wodą zęzową.

2. Produkty rybołówstwa należy najszybciej jak to możliwe po odłowieniu zabezpieczyć przed słońcem czy innymi źródłami ciepła. ►M6  ————— ◄

3. Produkty rybołówstwa, podczas obróbki i ►C1  przechowywania ◄ , należy chronić przed zgnieceniem. Osoby wykonujące te czynności mogą używać ostrych narzędzi do przemieszczania dużych ryb lub ryb, które mogą je zranić, z zastrzeżeniem, że uszkodzeniu nie ulegnie tkanka mięśniowa produktów.

4. Produkty rybołówstwa inne niż te utrzymywane przy życiu muszą zostać poddane schłodzeniu możliwie jak najszybciej po załadunku. Jednakże w przypadku niemożliwości schłodzenia, produkty rybołówstwa należy jak najszybciej wyładować na ląd.

6. W przypadku odgławiania lub patroszenia ryb na pokładzie operacje te należy wykonać w sposób higieniczny i możliwie jak najszybciej po odłowieniu, a produkty należy niezwłocznie dokładnie umyć. W takim przypadku ►C1  narządów wewnętrznych ◄ i części mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego należy jak najszybciej usunąć i przetrzymywać z dala od produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi. Wątroby i ikrę przeznaczone do spożycia przez ludzi trzeba zakonserwować pod lodem, w temperaturze zbliżonej do temperatury topniejącego lodu, lub zamrozić.

7. W przypadku zamrażania w solance całych ryb przeznaczonych do zakonserwowania w puszkach, produkt musi osiągnąć temperaturę nie wyższą niż -9 °C. Solanka nie może stanowić źródła zanieczyszczenia ryb.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ odpowiedzialne za rozładunek i wyładowanie produktów rybołówstwa na ląd muszą:

2.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ odpowiedzialne za aukcje oraz za rynki hurtowe lub ich część, na których produkty rybołówstwa są prezentowane do sprzedaży, zobowiązane są zapewnić zgodność z poniższymi wymogami.

3. W przypadku niemożliwości schłodzenia produktów rybołówstwa na statku, produkty inne niż te utrzymywane przy życiu muszą zostać jak najszybciej schłodzone po ich wyładowaniu na ląd, ►C2  oraz przechowywane w temperaturze zbliżonej do temperatury topnienia lodu. ◄

4.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są współpracować z ►C1  właściwymi organami ◄ , aby umożliwić im przeprowadzanie urzędowych kontroli zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 854/2004, w szczególności w zakresie procedur zgłaszania, jakie mogą zostać uznane za konieczne przez ►C1  właściwe organy ◄ Państwa Członkowskiego, pod którego banderą pływa dany statek, lub przez ►C1  właściwe organy ◄ Państwa Członkowskiego, w którym produkty rybołówstwa są wyładowywane na ląd.

1. W przypadku gdy niepakowane produkty nie są rozprowadzane, wysyłane, ►C1  wstępnie przetworzone ◄ ani przetwarzane niezwłocznie po dostarczeniu ich do zakładu na lądzie, przechowuje się je pod lodem, w odpowiednich urządzeniach. Lód musi być uzupełniany tak często, jak jest to konieczne. Pakowane świeże produkty rybołówstwa ►C2  muszą zostać schłodzone do temperatury zbliżonej do temperatury topnienia lodu. ◄

2. Czynności odgławiania i patroszenia należy wykonywać w sposób higieniczny. Jeżeli z technicznego i handlowego punktu widzenia możliwe jest wykonanie patroszenia, należy tego dokonać możliwie jak najszybciej po odłowieniu produktów lub ich wyładowaniu na ląd. Niezwłocznie po wykonaniu tych czynności produkty należy dokładnie umyć.

3. Czynności filetowania i porcjowania należy wykonać w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie lub zepsucie się filetów i płatów. Filety i płaty nie mogą pozostawać na stołach roboczych dłużej niż wymaga tego ich ►C1  wstępne przetwarzanie. Filety i płaty należy umieścić w opakowaniach jednostkowych lub, w razie konieczności, w opakowaniach zbiorczych, oraz schłodzić jak najszybciej po ich wstępnym przetworzeniu. ◄

4. Pojemniki używane do wysyłki lub ►C1  przechowywania niepakowanych, wstępnie przetworzonych ◄ świeżych produktów rybołówstwa przechowywanych pod lodem muszą zapewniać, aby woda powstała w wyniku topienia lodu nie miała styczności z produktami.

5. Całe i wypatroszone świeże produkty rybołówstwa można transportować i ►C1  przechowywać ◄ na pokładach statków w oziębianej wodzie. Można je także dalej transportować w oziębianej wodzie po wyładowaniu na ląd lub z zakładów akwakultury, do czasu ich przybycia do pierwszego zakładu na lądzie wykonującego inne czynności niż transport czy sortowanie.

1. Używane surowce muszą spełniać następujące wymogi.

2. Proces wytwórczy musi spełniać następujące wymogi:

1. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego wprowadzające do obrotu następujące produkty rybołówstwa pozyskane z ryb lub głowonogów:

muszą dopilnować, aby surowiec lub produkt końcowy został poddany mrożeniu w celu zabicia żywotnych postaci pasożytów, które mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia konsumentów.

2. W przypadku pasożytów innych niż przywry mrożenie musi obejmować obniżenie temperatury we wszystkich częściach produktu przynajmniej do:

3. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie muszą przeprowadzać mrożenia określonej w pkt 1 w przypadku produktów rybołówstwa:

1. Po ugotowaniu produkt musi zostać poddany szybkiemu schłodzeniu. Jeżeli nie stosuje się żadnej innej metody konserwowania, schładzanie musi trwać do chwili osiągnięcia temperatury zbliżonej do temperatury topnienia lodu.

2. Wydobywanie ze skorup lub muszli musi być wykonywane w higienicznych warunkach, pozwalających uniknąć zanieczyszczenia produktu. Jeżeli operacje te wykonywane są ręcznie, pracownicy muszą zwracać szczególną uwagę na mycie rąk.

3. Po wydobyciu ze skorup lub muszli ugotowane produkty muszą zostać niezwłocznie zamrożone lub schłodzone do temperatury określonej w rozdziale VII.

1. Surowce używane do wytworzenia oleju rybnego przeznaczonego do spożycia przez ludzi muszą:

W drodze odstępstwa od punktu 1 lit. d) przedsiębiorstwo sektora spożywczego może powstrzymać się od schładzania produktów rybołówstwa, jeśli całe produkty rybołówstwa są używane bezpośrednio do wytworzenia oleju rybnego przeznaczonego do spożycia przez ludzi, a surowiec zostanie przetworzony w ciągu 36 godzin od załadunku, pod warunkiem że kryteria świeżości zostaną spełnione, a wartość całkowitego azotu lotnych zasad amonowych (N-LZA) nieprzetworzonych produktów rybołówstwa nie przekracza dopuszczalnych wartości określonych w punkcie 1 rozdziału I sekcji II załącznika II do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2074/2005 ( 26 ).

2. Proces produkcyjny oleju rybnego musi gwarantować, że wszystkie surowce przeznaczone do produkcji surowego oleju rybnego są przed wprowadzeniem do obrotu w celu udostępnienia końcowemu konsumentowi poddawane obróbce, w tym, w stosownych przypadkach, działaniom polegającym na ogrzewaniu, tłoczeniu, rozdzielaniu, odwirowywaniu, przetwarzaniu, rafinacji i oczyszczaniu.

3. Przedsiębiorstwo sektora spożywczego może produkować i składować w tym samym zakładzie zarówno olej rybny przeznaczony do spożycia przez ludzi, jak i olej rybny i mączkę rybną nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, jeżeli surowce i proces produkcyjny spełniają wymogi mające zastosowanie do oleju rybnego przeznaczonego do spożycia przez ludzi.

4. Do czasu przyjęcia wspólnotowych przepisów szczególnych przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą zapewnić zgodność z przepisami krajowymi dotyczącymi oleju rybnego wprowadzanego do obrotu w celu udostępnienia końcowemu konsumentowi.

1. Produkty rybołówstwa otrzymane z ryb trujących pochodzących z następujących rodzin nie mogą być wprowadzane do obrotu: Tetraodontidae, Molidae, Diodontidae oraz Canthigasteridae.

Świeże, przygotowane, mrożone i przetworzone produkty rybołówstwa z rodziny Gempylidae, w szczególności Ruvettus pretiosus oraz Lepidocybium flavobrunneum, mogą być wprowadzane do obrotu wyłącznie w formie opakowań jednostkowych/zbiorczych i muszą być odpowiednio oznakowane w celu zapewnienia konsumentom informacji na temat metod ich przygotowania/gotowania oraz ryzyka związanego z obecnością substancji wywierających szkodliwy wpływ na przewód pokarmowy.

Oprócz nazwy zwyczajowej na etykiecie należy zamieścić nazwę naukową produktów rybołówstwa.

2. Do obrotu nie wolno wprowadzać produktów rybołówstwa zawierających biotoksyny takie jak ciguatoksyna i toksyny paraliżujące mięśnie. Niemniej jednak, produkty rybołówstwa pochodzące z małży, szkarłupni, osłonic i ślimaków morskich można wprowadzać do obrotu, jeżeli zostały wytworzone zgodnie z przepisami sekcji VII i spełniają normy ustanowione w rozdziale V, pkt 2 tej sekcji.

1. Pojemniki, w których przechowuje się świeże produkty ◄ rybołówstwa pod lodem muszą być wodoszczelne i zapewniać, aby woda powstała wskutek topnienia lodu nie miała styczności z produktami.

2. Mrożone bloki przygotowane na statkach, przed ich wyładunkiem muszą zostać odpowiednio umieszczone w opakowaniach jednostkowych.

3. W przypadku gdy produkty rybołówstwa są umieszczane opakowaniach jednostkowych na statku, ►C2  podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ zobowiązane są zapewnić, aby opakowanie:

1. Świeże produkty ►C1  rybołówstwa, rozmrożone nieprzetworzone ◄ produkty rybołówstwa, oraz gotowane i schłodzone produkty ze skorupiaków i mięczaków ►C2  należy utrzymywać w temperaturze zbliżonej do temperatury topnienia lodu. ◄

2. Świeże produkty rybołówstwa należy utrzymywać w temperaturze nie wyższej niż – 18 °C dla wszystkich części produktu; niemniej jednak całe ryby początkowo zamrożone w solance, przeznaczone do wytwarzania żywności konserwowanej w puszkach, można utrzymywać w temperaturze nie wyższej niż – 9 °C.

3. Produkty rybołówstwa utrzymywane przy życiu należy przechowywać w temperaturze oraz w sposób niewpływający niekorzystnie na bezpieczeństwo żywności czy ich żywotność.

1. Podczas transportu, produkty rybołówstwa należy utrzymywać w wymaganej temperaturze. W szczególności:

▼C2

▼M9

▼B

2.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ nie muszą spełniać wymogów pkt 1b), jeżeli mrożone produkty rybołówstwa są transportowane z chłodni składowej do ►C2  zatwierdzone zakładu, aby poddać je rozmrożeniu w chwili przyjazdu ◄ w celu przyrządzenia i/lub przetworzenia, jeżeli podróż jest krótka, a ►C1  właściwe organy ◄ na to zezwalają.

3. W przypadku przechowywania produktów rybołówstwa pod lodem, woda powstała wskutek topnienia lodu nie może mieć styczności z produktami.

4. Produkty rybołówstwa, które mają zostać wprowadzone do obrotu w stanie żywym, należy transportować w sposób niewpływający niekorzystnie na bezpieczeństwo żywności czy ich żywotność.

1) „siara” oznacza płyn wydzielany z wymion zwierząt mlecznych od 3 do 5 dni po porodzie, bogaty w przeciwciała i minerały i poprzedza wytwarzanie surowego mleka;

2) „produkty na bazie siary” oznaczają przetworzone produkty, wynikające z przetworzenia siary lub z dalszego przetworzenia tego rodzaju przetworzonych produktów.

1. Surowe mleko i siara muszę pochodzić od zwierząt:

3. Jednakże surowe mleko od zwierząt niespełniające wymogów pkt 2 może być stosowane z zezwoleniem właściwego organu:

4. Surowe mleko i siara pochodzące od jakiegokolwiek zwierzęcia niespełniającego odpowiednich wymogów pkt. 1–3, w szczególności jakiegokolwiek zwierzęcia wykazującego indywidualnie pozytywną reakcję na badania profilaktyczne w kierunku gruźlicy lub brucelozy, o których mowa w dyrektywie 64/432/EWG i dyrektywy 91/68/EWG, nie mogą być przeznaczone do spożycia przez ludzi.

5. Odizolowanie zakażonych zwierząt lub zwierząt, co do których istnieje przypuszczenie zakażenia którąkolwiek z chorób, o których mowa w pkt 1 lub 2, musi być skuteczne w celu uniknięcia jakiegokolwiek negatywnego wpływu na mleko i siarę.

1. Urządzenia do dojenia i pomieszczenia, w których mleko i siara są przechowywane, przenoszone i schładzane, muszą być położone i skonstruowane w taki sposób, aby ograniczyć ryzyko zakażenia mleka i siary.

2.  ►C1  Pomieszczenia do przechowywania mleka ◄ i siary muszą być chronione przed robactwem, być odpowiednio oddzielone od pomieszczeń, w których są trzymane zwierzęta, oraz jeżeli konieczne jest, aby spełniały one wymogi określone w części B, ►C1  muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt chłodniczy. ◄

3. Powierzchnie sprzętu, które wchodzą w kontakt z mlekiem i siarą (przyrządy, pojemniki, zbiorniki itp. przeznaczone do dojenia, zbierania lub transportu), muszą być łatwe do czyszczenia i, w razie konieczności, dezynfekcji i utrzymywane w dobrym stanie. Wymaga to wykorzystania gładkich, zdatnych do mycia, nietoksycznych materiałów.

4. Należy takie powierzchnie myć i, w razie konieczności, dezynfekować. Po każdym przejeździe lub po każdej z serii przejazdów, kiedy okres pomiędzy rozładunkiem i następnym załadunkiem jest krótki, lecz we wszystkich przypadkach co najmniej raz dziennie, pojemniki i zbiorniki stosowane do przewozu mleka i siary muszą być przed ponownym wykorzystaniem czyszczone i dezynfekowane w odpowiedni sposób.

1. Dojenie musi być przeprowadzane w sposób higieniczny, gwarantując w szczególności:

2. Bezpośrednio po dojeniu mleko i siara muszą być trzymane w czystym miejscu zaplanowanym i wyposażonym w taki sposób, aby uniknąć zakażenia.

3. Chłodne warunki muszą być zachowane w trakcie transportu, a w momencie dotarcia do zakładu przeznaczenia temperatura mleka i siary nie może przekraczać 10 oC.

4. Przedsiębiorstwa sektora spożywczego nie muszą przestrzegać wymogów dotyczących temperatury, o których mowa w pkt 2 i 3, pod warunkiem że mleko spełnia kryteria określone w części III oraz którekolwiek z poniższych kryteriów:

1. Osoby dokonujące dojenia i/lub zajmujące się surowym mlekiem i siarą muszą nosić odpowiednie, czyste ubrania.

2. Osoby dokonujące dojenia muszą utrzymywać wysoki poziom czystości osobistej. Odpowiednie udogodnienia muszą być dostępne obok miejsca dojenia w celu umożliwienia osobom, dokonującym dojenia i zajmującym się surowym mlekiem i siarą, umycia dłoni i rąk.

2. Należy skontrolować, czy reprezentatywna liczba pobranych losowo próbek surowego mleka i siary z gospodarstwa produkującego mleko jest zgodna z pkt 3 i 4 w przypadku surowego mleka i z obowiązującymi kryteriami krajowymi, o których mowa w pkt 1 lit. b), w przypadku siary. Kontrole mogą być przeprowadzane w imieniu następujących podmiotów lub też bezpośrednio przez następujące podmioty:

4. Bez uszczerbku dla dyrektywy 96/23/WE przedsiębiorstwa przemysłu spożywczego muszą inicjować procedury w celu zagwarantowania, że surowe mleko nie trafia na rynek w którymkolwiek z następujących przypadków:

5. W przypadku gdy surowe mleko nie spełnia kryteriów, o których mowa w pkt 3 lub 4, przedsiębiorstwo sektora spożywczego musi poinformować właściwy organ i podjąć środki w celu poprawienia tej sytuacji.

1. Przedsiębiorstwa przemysłu spożywczego muszą zapewnić w zakładzie przetwórczym, po akceptacji, że:

i utrzymywana w takiej temperaturze ►C1  do czasu rozpoczęcia procesu produkcyjnego. ◄

2. Jednakże przedsiębiorcy przemysłu spożywczego mogą utrzymać mleko i siarę w wyższej temperaturze, jeżeli:

1. W przypadku poddawania surowego mleka, siary, przetworów mlecznych lub produktów na bazie siary obróbce cieplnej przedsiębiorstwa sektora spożywczego muszą zagwarantować, że spełnia ona wymogi określone w rozdziale XI załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 852/2004. Przedsiębiorstwa te w szczególności gwarantują zgodność z wymienionymi specyfikacjami podczas stosowania następujących procesów:

tak aby bezpośrednio po takiej obróbce produkty wykazywały, w stosownych przypadkach, ujemną reakcję w badaniu na obecność fosfatazy alkalicznej;

2. Przy rozważaniu, czy podać surowe mleko lub siarę obróbce cieplnej, przedsiębiorcy sektora spożywczego muszą:

1. Przedsiębiorcy sektora spożywczego wytwarzający przetwory mleczne muszą inicjować procedury, aby zagwarantować, że bezpośrednio przed poddaniem go obróbce cieplnej i jeśli jego termin dopuszczenia określony w procedurach opartych na HACCP został przekroczony:

2. Jeśli mleko nie spełnia kryteriów, o których mowa w pkt 1, przedsiębiorstwo sektora spożywczego musi poinformować właściwy organ i podjąć środki w celu poprawienia tej sytuacji.

1. Poza wymogami dyrektywy 2000/13/WE, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 13 ust. 4 i 5 tej dyrektywy, na etykiecie musi wyraźnie widnieć:

2. Wymogi ust. 1 mają zastosowanie do wszystkich ►C1   produktów przeznaczonych do handlu detalicznego. Termin „etykietowanie” obejmuje opakowanie, dokument, zawieszkę, etykietę, ◄ pierścienie lub opaski odnoszące się do takich produktów.

1) zamiast wskazywać na numer zatwierdzenia zakładu, znak identyfikacyjny może zawierać odniesienie do miejsca na opakowaniu, na którym wskazany jest numer zatwierdzenia zakładu;

2) w przypadku butelek wielokrotnego użytku znak identyfikacyjny może zawierać wyłącznie inicjały kraju wysyłającego i numer zatwierdzenia zakładu.

1. Jaja w pomieszczeniach producenta oraz do czasu ich sprzedania konsumentowi muszą pozostawać czyste, suche, pozbawione obcych zapachów, skutecznie zabezpieczone przed wstrząsami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

2. Do chwili sprzedaży ostatecznemu konsumentowi jaja należy przechowywać i transportować w temperaturze zapewniającej optymalne zachowanie ich właściwości higienicznych, najlepiej stałej, o ile właściwy organ nie ustanowi krajowych wymogów w zakresie temperatury w pomieszczeniach służących do składowania jaj oraz w pojazdach służących do przewożenia jaj z i do takich zakładów.

3. Jaja muszą zostać dostarczone konsumentowi maksymalnie w terminie ►C1  21 dnia od zniesienia. ◄

1) mycie, suszenie i odkażanie zanieczyszczonych jaj, jeżeli jest dokonywane;

2)  ►C1  wybijanie jaj, gromadzenie ◄ ich zawartości i usuwanie części skorup i błon;

oraz

3) operacje inne niż te określone w pkt 1 i 2.

1. Skorupy jaj używanych do wytwarzania produktów ►C1  jajecznych ◄ muszą być w pełni rozwinięte i nienaruszone. Niemniej jednak do wytwarzania płynnej masy jajowej lub produktów ►C1  jajecznych ◄ można używać jaj pękniętych, jeżeli zakład produkcyjny lub zakład pakujący dostarczą je bezpośrednio do zakładu zatwierdzonego do celów wytwarzania płynnej masy jajowej lub do zakładu przetwórczego, gdzie muszą zostać jak najszybciej wybite.

2. Jako surowca można używać ►C1  płynnych mas jajowych ◄ , uzyskanych w zatwierdzonym do tego celu zakładzie. ►C1  Płynne masy jajowe ◄ muszą zostać uzyskane zgodnie z wymogami pkt 1, 2, 3, 4 i 7 części III.

1.  ►C1  Jaj nie można wybijać, jeżeli ◄ nie są one czyste i suche.

2.  ►C1  Jaja wybija się w sposób minimalizujący ryzyko zanieczyszczenia, zwłaszcza przez zapewnienie odpowiedniego oddzielenia tej czynności od innych operacji. Jaja stłuczki powinny być przetworzone jak najszybciej. ◄

3. Jaja inne niż kurze, indycze czy perlicze muszą być poddawane obróbce i przetwarzane oddzielnie. Przed ponownym przystąpieniem do przetwarzania jaj kurzych, indyczych i perliczych, wszystkie urządzenia muszą zostać oczyszczone i zdezynfekowane.

4. Zawartości jaja nie można pozyskiwać w drodze odwirowywania czy rozgniatania jaj, a odwirowywania nie można także stosować w celu otrzymania z pustych skorup pozostałości białek przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

5. Po wybiciu każda cząstka płynnej masy jajecznej musi zostać jak najszybciej poddana przetworzeniu w celu wyeliminowania zagrożeń mikrobiologicznych lub zmniejszenia ich do dopuszczalnego poziomu. Partia, która nie została wystarczająco przetworzona, może zostać niezwłocznie poddana ponownemu przetworzeniu w tym samym zakładzie, jeżeli w wyniku tego procesu staje się ona zdatna do spożycia przez ludzi. W przypadku uznania partii za niezdatną do spożycia przez ludzi należy ją poddać denaturacji dla zapewnienia, że nie zostanie wykorzystana w celu spożycia przez ludzi.

6. Nie wymaga się przetwarzania białek przeznaczonych do ►C1  wytwarzania albumin suszonych lub krystalicznych, które ◄ mają zostać następnie poddane obróbce cieplnej.

7. Jeżeli przetwarzania nie dokonuje się ►C1  niezwłocznie po wybiciu, płynną masę jajową przechowuje się w stanie zamrożonym lub w temperaturze nieprzekraczającej 4 °C. Czas przechowywania przed przetwarzaniem ◄ w temperaturze 4 °C nie może przekraczać 48 godzin. Niemniej jednak, wymogów tych nie stosuje się w odniesieniu do produktów odcukrzanych, w przypadku możliwie jak najszybszego przystąpienia do procesu odcukrzania.

8. Produkty, które nie zostały poddane stabilizacji umożliwiającej ich przetrzymywanie w temperaturze pokojowej muszą zostać schłodzone do temperatury nie wyższej niż 4 °C. Produkty przeznaczone do zamrożenia należy zamrozić niezwłocznie po przetworzeniu.

1.  ►C1  Stężenie kwasu masłowego 3-OH w suchej ◄ masie niezmodyfikowanego produktu ►C1  jajecznego ◄ nie może przekraczać 10 mg/kg.

2. Zawartość kwasu mlekowego w surowcu używanym do wytwarzania produktów ►C1  jajecznych ◄ nie może przekraczać 1g/kg w suchej masie. Niemniej jednak, w przypadku produktów fermentowanych, wartość ta może być równa tej odnotowanej przed procesem fermentacji.

3. Pozostałości skorup jaj, błon i innych cząsteczek w przetworzonym produkcie ►C1  jajecznym ◄ nie mogą przekraczać 100 mg/kg produktu ►C1  jajecznego ◄ .

1. Oprócz ogólnych wymogów w odniesieniu do znaków identyfikacyjnych ustanowionych w załączniku II, sekcja I, dostawy produktów ►C1  jajecznych ◄ nieprzeznaczonych do obrotu detalicznego, lecz do wykorzystania w formie składników w procesie wytwarzania innych produktów, muszą być opatrzone etykietą wskazującą temperaturę, w jakiej należy utrzymywać dany produkt ►C1  jajeczny ◄ , oraz okres obowiązkowego zachowania takiej konserwacji.

2. W przypadku płynnej masy jajecznej etykieta określona w pkt 1 musi także zawierać wyrażenie: „niepasteryzowana płynna masa jajeczna – do obróbki w miejscu przeznaczenia” oraz musi wskazywać datę i godzinę wybicia.

1. Żaby i ślimaki należy uśmiercać w zakładzie o przeznaczonej do tego celu konstrukcji, rozmieszczeniu i wyposażeniu.

2. Zakład, w którym przyrządza się żabie udka musi być wyposażony w ►C1  pomieszczenie do przechowywania i mycia żywych ◄ żab, oraz do ich uśmiercania i ►C1  wykrwawiania ◄ . Pomieszczenie takie musi być fizycznie odseparowane od pomieszczenia produkcyjnego.

3. Żab i ślimaków uśmierconych poza zakładem nie można wykorzystywać do celów spożycia przez ludzi.

4. Żaby i ślimaki należy poddać ocenie organoleptycznej przez pobranie próbek. Jeżeli przedmiotowa ocena wskazuje, że mogą one stanowić zagrożenie, nie można ich wykorzystywać do celów spożycia przez ludzi.

5. Niezwłocznie po przygotowaniu, żabie udka należy dokładnie umyć pod bieżącą pitną wodą, oraz natychmiast schłodzić ►C2  do temperatury zbliżonej do temperatury topnienia lodu, ◄ zamrozić lub przetworzyć.

6. Po uśmierceniu należy usunąć ślimakom wątrobo-trzustki, jeżeli mogą stanowić zagrożenie, oraz nie wolno ich wykorzystywać do celów spożycia przez ludzi.

1. Punkty skupu surowców i ich transportu do zakładów przetwórczych muszą być wyposażone w ►C1  urządzenia do przechowywania surowców w ◄ temperaturze nieprzekraczającej 7 °C.

2. Każdy zakład przetwórczy musi być wyposażony w:

3. Nie ma jednak konieczności posiadania urządzeń chłodniczych wymaganych w pkt 1 i 2a), jeżeli organizacja dostaw surowców zapewnia, że nie są one ►C1  nigdy przechowywane ani transportowane bez aktywnego ◄ systemu chłodzenia w sposób inny niż ten przewidziany w rozdziale II, pkt 1d).

1. Surowce muszą:

2. Zakazuje się korzystania z rozpuszczalników przy wytapianiu.

3. Jeżeli tłuszcz do oczyszczenia spełnia normy ustanowione w pkt 4, w celu podniesienia jakości fizyczno-chemicznej, wytopiony tłuszcz przyrządzony zgodnie z pkt 1 i 2 można poddać oczyszczeniu w tym samym lub innym zakładzie.

4. Wytopiony tłuszcz, w zależności od rodzaju, musi spełniać następujące normy:

5. Skwarki przeznaczone do spożycia przez ludzi należy przechowywać zgodnie z poniższymi wymogami dotyczącymi temperatury.

1. Jelita, pęcherze i żołądki zwierzęce można wprowadzać do obrotu wyłącznie, jeżeli:

2. Poddane obróbce żołądki, pęcherze i jelita, których nie można przetrzymywać w temperaturze otoczenia, należy przechowywać do czasu ich wysyłki w stanie schłodzonym, z wykorzystaniem urządzeń przeznaczonych do tego celu. Zwłaszcza produkty niesolone i niesuszone muszą być przechowywane w temperaturze nieprzekraczającej 3 °C.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ wytwarzające żelatynę zobowiązane są zachować zgodność z wymogami niniejszej sekcji.

2. Do celów niniejszej sekcji, „garbowanie” oznacza utwardzanie skór za pomocą roślinnych środków garbujących, soli chromowych lub innych substancji, takich jak sole aluminium, sole żelaza, sole krzemowe, aldehydy i chinony, albo innych utwardzaczy syntetycznych.

1. Do produkcji żelatyny przeznaczonej do zastosowania w żywności można używać następujących surowców:

▼M9

▼C1

▼B

2. Zakazuje się wykorzystywania skór i skórek, które zostały poddane garbowaniu, bez względu na fakt, czy proces ten został zakończony.

3. Surowce wymienione w pkt 1 a)–e) muszą pochodzić od zwierząt poddanych ubojowi w ►C1  rzeźni ◄ , oraz których tusze uznano za nadające się do spożycia przez ludzi, w wyniku przeprowadzonych badań przed- i poubojowych lub, a w przypadku skór i skórek zwierząt łownych, uznanych za nadające się do spożycia przez ludzi.

4. Surowce muszą pochodzić z zakładów zarejestrowanych lub zatwierdzonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 852/2004 lub zgodnie z tym rozporządzeniem.

5. Punkty skupu oraz garbarnie mogą również dostarczać surowiec do produkcji żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi w przypadku gdy uzyskają w tym celu specjalne zezwolenie ►C1  właściwych organów ◄ i spełniają następujące wymogi:

1. Zamiast znaku identyfikacyjnego przewidzianego w załączniku II, sekcji I, w przypadku dostarczania surowców do punktu skupu lub garbarni albo do zakładu przetwórstwa żelatyny, podczas transportu musi im towarzyszyć dokument wskazujący zakład pochodzenia oraz zawierający informacje określone w dodatku do niniejszego załącznika.

2. Surowce należy ►C1  transportować i przechowywać w stanie schłodzonym, chyba że są poddawane przetworzeniu w ciągu 24 godzin od ich wysyłki. Niemniej jednak, odtłuszczone i wysuszone kości lub oseina, solone, suszone i wapnowane skóry, a także skóry i skórki poddane działaniu zasady lub kwasu, można transportować i przechowywać w temperaturze otoczenia. ◄

1. Proces produkcji żelatyny musi gwarantować, że:

2. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze może produkować i składować żelatynę przeznaczoną do spożycia przez ludzi i żelatynę nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi w tym samym zakładzie, jeżeli surowce i proces produkcji spełniają wymogi mające zastosowanie do żelatyny przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

1.  ►C2  Podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze ◄ wytwarzające kolagen zobowiązane są zapewnić zgodność z wymogami niniejszej sekcji.

2. Do celów niniejszej sekcji, „garbowanie” oznacza utwardzanie skór za pomocą roślinnych środków garbujących, soli chromowych lub innych substancji, takich jak sole aluminium, sole żelaza, sole krzemowe, aldehydy i chinony, albo innych utwardzaczy syntetycznych.

1. Do produkcji kolagenu przeznaczonego do zastosowania w żywności można używać następujących surowców:

2. Zakazuje się wykorzystywania skór i skórek, które zostały poddane garbowaniu, bez względu na fakt, czy proces ten został zakończony.

3. Surowce wymienione w pkt 1 a)–d) muszą pochodzić od zwierząt poddanych ubojowi w ►C1  rzeźni ◄ , oraz których tusze uznano za nadające się do spożycia przez ludzi, w wyniku przeprowadzonych badań przed- i poubojowych lub, a w przypadku skór i skórek zwierząt łownych, uznanych za nadające się do spożycia przez ludzi.

4. Surowce muszą pochodzić z zakładów zarejestrowanych lub zatwierdzonych na mocy rozporządzenia (WE) nr 852/2004 lub zgodnie z tym rozporządzeniem.

5. Punkty skupu oraz garbarnie mogą również dostarczać surowiec do produkcji kolagenu przeznaczonej do spożycia przez ludzi, w przypadku uzyskania w tym celu specjalnego zezwolenia ►C1  właściwych organów ◄ i spełnienia następujących wymogów:

1.  ►C1  Zamiast znaku identyfikacyjnego ◄ przewidzianego w załączniku II, sekcji I, w przypadku dostarczania surowców do punktu skupu lub garbarni albo do zakładu przetwórstwa kolagenu, podczas transportu musi im towarzyszyć dokument wskazujący zakład pochodzenia oraz zawierający informacje określone w dodatku do niniejszego załącznika.

►C1  2. Surowce należy transportować i przechowywać w stanie schłodzonym, chyba że są poddawane przetworzeniu w ciągu 24 godzin od ich wysyłki. Niemniej jednak, odtłuszczone i wysuszone kości lub oseina, solone, suszone i wapnowane skóry, a także skóry i skórki poddane działaniu zasady lub kwasu, można transportować i przechowywać w temperaturze otoczenia. ◄

1. Proces produkcji kolagenu musi gwarantować, że:

2. Po przeprowadzeniu procesu określonego w pkt 1, kolagen można poddać suszeniu.

3. Podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze może produkować i składować kolagen przeznaczony do spożycia przez ludzi i kolagen nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi w tym samym zakładzie, jeżeli surowce i proces produkcji spełniają wymogi mające zastosowanie do kolagenu przeznaczonego do spożycia przez ludzi.