This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2006/010/52
Case T-389/05: Action brought on 20 October 2005 — Ole Eistrup v European Parliament
Sprawa T-389/05: Skarga wniesiona w dniu 20 października 2005 r. — Ole Eistrup przeciwko Parlamentowi Europejskiemu
Sprawa T-389/05: Skarga wniesiona w dniu 20 października 2005 r. — Ole Eistrup przeciwko Parlamentowi Europejskiemu
Dz.U. C 10 z 14.1.2006, p. 26–26
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
14.1.2006 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 10/26 |
Skarga wniesiona w dniu 20 października 2005 r. — Ole Eistrup przeciwko Parlamentowi Europejskiemu
(Sprawa T-389/05)
(2006/C 10/52)
Język postępowania: duński
Strony
Strona skarżąca: Ole Eistrup (Knebel, Dania) [Przedstawiciel(-e): S. E. Hjelmborg, advokat]
Strona pozwana: Parlament Europejski
Żądania strony skarżącej
— |
uchylenie decyzji strony pozwanej z dnia 13 grudnia 2004 r. oraz jej odpowiedzi z dnia 12 lipca 2005 r.; |
— |
zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego odszkodowania w wysokości 203 357 EUR za utracone wynagrodzenie w okresie od 1 czerwca 1998 r. do 1 września 2002 r., wraz z odsetkami; |
— |
zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżącego 200 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, wraz z odsetkami; |
— |
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, który jest zatrudniony w wydziale tłumaczeń na język duński Parlamentu, po wykorzystaniu urlopu z przyczyn osobistych od 1 sierpnia 1992 r. do 31 lipca 1996 r. poprosił o przywrócenie na stanowisko. Przywrócenie okazało się jednak możliwe dopiero od dnia 1 października 2002 r., gdyż wcześniej Parlament nie był w stanie ustalić wolnego stanowiska odpowiadającego kategorii zatrudnienia skarżącego oraz jego kwalifikacjom.
Na poparcie swoich żądań skarżący podnosi, że wypełnił on swój obowiązek ograniczenia straty w związku z żądaniem zwrotu utraconego wynagrodzenia.
Skarżący podnosi również, że sprzeczne z prawem traktowanie przez stronę pozwaną jego sprawy spowodowało u niego stan niepewności i niepokoju, i że zachowanie strony pozwanej stanowi oczywiste naruszenie praw skarżącego oraz zaufania, jakie każdy obywatel powinien pokładać we wspólnotowym systemie prawnym.