Skarga wniesiona dnia 30 lipca 2004 r. przez Hewlett-Packard GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-313/04)

(2004/C 262/86)

Język postępowania: niemiecki

Dnia 30 lipca 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przez Hewlett-Packard GmbH, z siedzbą w Böblingen (Niemcy) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. Pełnomocnikami procesowymi strony skarżącej są Fabienne Boulanger, Marius Mrozek i Michael Tervooren, adwokaci.

Strona skarżąca wnosi o:

Zarzuty i główne argumenty:

Dnia 21 grudnia 1995 r. strona skarżąca dokonała odprawy celnej swoich towarów pochodzących z Singapuru (drukarki i tonery) znajdujących się w składzie celnym celem wprowadzenia ich na obszar celny Wspólnoty. W związku z odprawą celną tych towarów powstał dług celny. Zgodnie z oświadczeniem strony skarżącej odprawa celnej została dokonana dnia 21 grudnia 1995 r., aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z preferencyjnych stawek opłat celnych obowiązujących do dnia 31 grudnia 1995 r. Według stanu prawnego z dnia odprawy celnej, od dnia 1 stycznia 1996 r. miały obowiązywać wyższe stawki opłat celnych za odprawę celną celem wprowadzenia towarów na obszar celny Wspólnoty. Na mocy rozporządzenia nr 3009/95 (1) z dniem 1 stycznia 1996 r. zostało wprowadzone zwolnienie z opłat celnych towarów o identycznym numerze celnym jak towary strony skarżącej.

W listopadzie 1996 r. strona skarżąca złożyła do niemieckiego organu celnego wniosek żądając zwrotu żądanej kwoty. Wniosek został oddalony. Za zgodą strony skarżącej niemiecki organ celny przedłożył sprawę do rozstrzygnięcia Komisji.

Strona skarżąca powołuje się na art. 239 kodeksu celnego i podnosi, że Komisja dokonując opóźnionej publikacji oraz poprzez zaniechanie odpowiednio wcześniejszego ogłoszenia celowo antydatowanego rozporządzenia nr 3009/95, pozostającego w związku z rozporządzeniem Rady nr 3093/95 (2) z dnia 22 grudnia 1995 r., opublikowanym dopiero 21 lutego 1996 r., naruszyła zasadę przewidywalności działań Organów Wspólnoty i tym samym zasadę pewności prawa.

Strona skarżąca podnosi ponadto, że miało miejsce naruszenie art. 12 rozporządzenia Rady nr 2658/87 (3), który przewiduje obowiązek publikacji pełnej wersji nomenklatury scalonej do dnia 31 października danego roku na rok następny. Właśnie ten przepis ma zdaniem strony na celu zapewnienie niezawodnego informowania uczestników obrotu o planowanych zmianach prawa mających konsekwencje finansowe i stanowi z tego względu podstawę bezpiecznego planowania dla obywateli Wspólnoty, umożliwiając im dostosowanie swoich działań do nowej regulacji.

Ponadto strona skarżąca stwierdza, że Komisja naruszyła względem strony skarżącej obowiązek staranności nie informując strony we właściwym czasie o kolejnych zaplanowanych zmianach nomenklatury scalonej. Poza tym, zdaniem strony Komisja wydała zaskarżoną decyzję na podstawie obiektywnie nieistniejących okoliczności, nadużywając swobody oceny na niekorzyść strony skarżącej. Wreszcie strona skarżąca podnosi, że nie działała w sposób oczywiście niedbały ani z zamiarem oszustwa.

(1)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 3009/95 z dnia 22 grudnia 1995 r. zmieniające załącznik I rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 319, str. 1).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 3093/95 z dnia 22 grudnia 1995 r. ustanawiające stawki celne, które mają być stosowane przez Wspólnotę, wynikające z negocjacji w ramach art. XXIV.6 GATT w następstwie przystąpienia Austrii, Finlandii i Szwecji do Unii Europejskiej (Dz.U. L 334, str. 1).

(3)  Rozporządzenie Rady (EWG) 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz.U. L 256, str. 1).