„ZAŁĄCZNIK

METODOLOGIA OCENY PUNTKOWEJ W ZAKRESIE ODDZIAŁYWANIA NA KLIMAT I PODEJŚCIE OPARTE NA »PRZECHYLENIU« WSKAŹNIKA RFERENCYJNEGO

1.   METODOLOGIA OCENY PUNTKOWEJ W ZAKRESIE ODDZIAŁYWANIA NA KLIMAT

W odniesieniu do każdego emitenta oblicza się ocenę punktową jego oddziaływania na klimat (»ocena punktowa oddziaływania na klimat«) w oparciu o trzy wskaźniki: wskaźnik ujawniania informacji, wskaźnik retrospektywny i wskaźnik perspektywiczny, zgodnie ze wzorem określonym przez Radę Prezesów. Ocena punktowa oddziaływania na klimat przyjmuje wartość od zera do pięciu i koncentruje się na ryzyku finansowym związanym z klimatem oszacowanym na podstawie a) jakości ujawnianych przez emitenta informacji, b) intensywności ostatnich emisji emitenta (1) oraz c) celów emitenta związanych z klimatem. Im wyższy wynik, tym lepsza ocena oddziaływania na klimat.

1.1.   Wskaźnik ujawniania informacji

Wskaźnik ujawniania informacji dotyczy oceny jakości informacji ujawnianych przez emitentów w odniesieniu do ich emisji gazów cieplarnianych z zakresów 1 i 2, o których mowa w protokole dotyczącym emisji gazów cieplarnianych (2), zgodnie ze wzorem określonym przez Radę Prezesów. Wskaźnik ujawniania informacji premiuje emitentów ujawniających informacje wysokiej jakości. Emitenci otrzymują lepszą ocenę punktową w ramach tego wskaźnika, jeżeli ujawniane przez nich informacje zostały zweryfikowane przez osobę trzecią. Emitenci otrzymują najniższą ocenę punktową, jeżeli nie ujawniają danych o własnych emisjach.

1.2.   Wskaźnik retrospektywny

Wskaźnik retrospektywny dotyczy oceny poziomu emisji gazów cieplarnianych emitentów w przeszłości, zarówno pod względem intensywności emisji, jak i tempa dekarbonizacji. Wskaźnik ten uwzględnia poziomy intensywności emisji przez emitentów gazów cieplarnianych z zakresów 1 i 2 oraz średnie wartości emisji gazów cieplarnianych z zakresu 3 dla danego sektora. Stanowi on połączenie podejścia wewnątrzsektorowego („best-in-class”) z podejściem międzysektorowym („best-in-universe”), zgodnie z metodologią określoną przez Radę Prezesów. Podejście wewnątrzsektorowe zakłada porównanie poszczególnych przedsiębiorstw z innymi przedsiębiorstwami w ramach tego samego sektora przemysłu. Zgodnie z podejściem międzysektorowym porównuje się przedsiębiorstwa ze wszystkich sektorów, zarówno pod względem intensywności ich emisji w danym momencie, jak i tempa dekarbonizacji.

1.3.   Wskaźnik perspektywiczny

W ramach wskaźnika perspektywicznego ocenia się oczekiwaną zmianę intensywności emisji gazów cieplarnianych emitentów. Czynniki prowadzące do uzyskania wyższej oceny w ramach tego wskaźnika obejmują poziom ambicji i wiarygodność określonych przez emitentów celów w zakresie redukcji intensywności emisji gazów cieplarnianych (w szczególności, jeśli cel ten jest naukowo uzasadniony i został zatwierdzony przez osobę trzecią) oraz dążenie emitentów do osiągnięcia własnych celów w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych, oceniane zgodnie z metodologią określoną przez Radę Prezesów.

2.   Podejście oparte na „przechyleniu” wskaźnika referencyjnego

Przy zakupach obligacji przedsiębiorstw premiuje się emitentów o wyższej ocenie punktowej w zakresie oddziaływania na klimat, zgodnie ze wzorem określonym przez Radę Prezesów. »Przechylenie« oznacza, że ważony kapitalizacją rynkową udział aktywów we wskaźniku referencyjnym dla zakupów w sektorze przedsiębiorstw Eurosystemu zostanie zwiększony w przypadku emitentów o wyższej ocenie punktowej w zakresie oddziaływania na klimat w porównaniu z emitentami, dla których ta ocena jest niższa. Aby zapewnić, że zakupy są dokonywane zgodnie z »przechylonym« wskaźnikiem referencyjnym, wskaźnik ten włącza się do limitów grup emitentów.