This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Ubezpieczenia inne niż ubezpieczenie na życie: trzecia dyrektywa
Unia Europejska (UE) wprowadza jednolity system zezwoleń umożliwiający firmom ubezpieczeniowym z siedzibą w jednym z państw członkowskich Wspólnoty otwarcie oddziałów i prowadzenie działalności w ramach swobodnego przepływu usług pod nadzorem państwa członkowskiego siedziby ubezpieczającego. Celem jest umożliwienie każdemu ubezpieczającemu znalezienia polisy, która spełni jego oczekiwania.
AKT
Dyrektywa Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniająca dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) [Zob. akty zmieniające].
STRESZCZENIE
Niniejsza dyrektywa dotyczy ubezpieczeń oraz podejmowania działalności na własny rachunek w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie przez zakłady ubezpieczeń, mające siedzibę w jednym z państw członkowskich lub planujące założenie w nim własnej siedziby.
Podejmowanie działalności w dziedzinie ubezpieczeń
Przedsiębiorstwa, które chcą rozpocząć działalność w sektorze ubezpieczeń bezpośrednich, muszą wnioskować do właściwego organu w państwie członkowskim pochodzenia o oficjalne zezwolenie. Zezwolenie to pozwala przedsiębiorstwu na prowadzenie działalności w ramach prawa przedsiębiorczości lub w ramach swobody świadczenia usług.
Zakłady ubezpieczeniowe, które przystępują do ubezpieczeń bezpośrednich, muszą przyjąć przewidziane formy.
Firmy te są zobowiązane do:
Firmy muszą także przedstawić właściwym władzom dane akcjonariuszy i udziałowców.
Harmonizacja warunków prowadzenia działalności
Państwa członkowskie ponoszą wyłączną odpowiedzialność za nadzór finansowy zakładów ubezpieczeniowych. Zobowiązane są do kontrolowania całości działań zakładu ubezpieczeń, jego stopnia wypłacalności, tworzenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych i aktywów przeznaczonych na ich pokrycie. Natomiast zakłady ubezpieczeń muszą dostarczyć państwom członkowskim dokumenty statystyczne i inne dokumenty konieczne do przeprowadzenia kontroli.
Każdy zakład zobowiązany jest do ustanowienia rezerw technicznych wystarczających do prawidłowego prowadzenia działalności. Rezerwy techniczne i rezerwy wyrównawcze są tworzone przez inwestycje i wierzytelności, a nawet przez inne aktywa.
Właściwe organy mają prawo cofnięcia udzielonego zezwolenia, jeśli zakład:
Przepisy dotyczące swobody przedsiębiorczości i swobodnego przepływu usług
Zakłady ubezpieczeniowe mają możliwość otwierania oddziału na terytorium innego państwa członkowskiego pod warunkiem, że informują właściwy organ kraju pochodzenia i przekazują mu pewne informacje np. operacje wykonane w ramach swobody przedsiębiorczości lub w ramach swobodnego przepływu usług.
Ubezpieczającego należy zawsze poinformować o tym, w którym państwie członkowskim znajduje się siedziba firmy, a także o oddziale, z którym ma być zawarta umowa.
Pojęcia kluczowe stosowane w akcie
Odniesienia
Akt |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy |
Dyrektywa 92/49/EWG |
2.7.1992 |
31.12.1993 |
Dz.U. L 228 z 11.8.1992 |
Akt(-y) zmieniający(-e) |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy |
Dyrektywa 95/26/WE |
7.8.1995 |
18.7.1996 |
Dz.U. L 168 z 18.7.1995 |
Dyrektywa 2000/64/WE |
17.11.2000 |
17.11.2002 |
Dz.U. L 290 z 17.11.2000 |
Dyrektywa 2002/87/WE |
11.2.2003 |
10.8.2004 |
Dz.U. L 35 z 11.2.2003 |
Dyrektywa 2005/1/WE |
13.4.2005 |
13.5.2005 |
Dz.U. L 79 z 24.3.2005 |
Dyrektywa 2005/68/WE |
10.12.2005 |
10.12.2007 |
Dz.U. L 323 z 9.12.2005 |
Dyrektywa 2007/44/WE |
21.9.2007 |
20.3.2009 |
Dz.U. L 247 z 21.9.2007 |
Dyrektywa 2008/36/WE |
21.3.2008 |
– |
Dz.U. L 81 z 20.3.2008 |
Kolejne zmiany i poprawki do dyrektywy 92/49/EWG zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.
AKTY POWIĄZANE
Dyrektywa 2000/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych, zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG i 88/357/EWG (czwarta dyrektywa w sprawie ubezpieczeń komunikacyjnych). Tekst ten ma na celu zwiększenie ochrony pochodzących z wszystkich państw członkowskich rezydentów, którzy padli ofiarą wypadku drogowego w trakcie czasowego pobytu za granicą tzn. w państwie członkowskim innym niż państwo miejsca zamieszkania, jak również w państwie trzecim, którego biuro krajowe przystąpiło do systemu zielonej karty. Przewiduje uproszczenie procedury wypłaty odszkodowania oraz nakłada na firmy ubezpieczeniowe obowiązek wyznaczania przedstawiciela odpowiedzialnego za likwidację szkody w każdym państwie członkowskim oraz utworzenie struktur informacyjnych, których zadaniem jest określenie odpowiedzialnego ubezpieczyciela. Umożliwia także wprowadzenie na rzecz poszkodowanego prawa do podjęcia bezpośrednich działań w całej Unii Europejskiej. Pozwala to na skierowanie żądania odszkodowania bezpośrednio do ubezpieczyciela osoby odpowiedzialnej za wypadek.
Ostatnia aktualizacja: 25.10.2011