Procedury informacyjne: normy, przepisy techniczne i zasady świadczenia usług w społeczeństwie informacyjnym

Niniejsza dyrektywa ma na celu usuwanie lub zmniejszanie barier w swobodnym przepływie towarów, które mogą wynikać z przyjęcia różnych technicznych przepisów krajowych, poprzez promowanie przejrzystości inicjatyw krajowych w stosunku do Komisji Europejskiej, europejskich organów normalizacyjnych oraz innych państw członkowskich.

AKT

Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych [Zob. akty zmieniające].

STRESZCZENIE

Dyrektywa 98/34/WE ujednolica i jednocześnie uchyla dyrektywę 83/189/EWG. Przewiduje dwie procedury informacyjne, jedną w dziedzinie norm (dobrowolne specyfikacje techniczne) i drugą w dziedzinie przepisów technicznych (obowiązkowe specyfikacje techniczne) dotyczących produktów przemysłowych, rolnych i pochodzących z rybołówstwa.

Procedura informacyjna w dziedzinie norm

Każdy krajowy organ normalizacyjny powiadamia Komisję i inne europejskie i krajowe organy normalizacyjne, określone w załącznikach do niniejszej dyrektywy, o swoich projektach norm lub zmianach w istniejących normach. Komisja może zażądać, by były do niej zgłaszane również krajowe programy normalizacyjne, które zostaną w ten sposób udostępnione innym państwom członkowskim.

Komisja i inne instytucje normalizacyjne będą mogły wypowiedzieć się na temat projektów norm. W tym przypadku będą informowane o dalszych losach tych norm. Ponadto krajowe organy normalizacyjne będą mogły uczestniczyć w pracach normalizacyjnych innych państw członkowskich.

Procedura udzielania informacji nie ma zastosowania do projektów norm krajowych transponujących normy międzynarodowe lub europejskie.

Procedura udzielania informacji w zakresie przepisów technicznych

Każde państwo członkowskie informuje Komisję o swoich projektach przepisów technicznych lub zmian przepisów technicznych, o ich uzasadnieniu oraz, w stosownych przypadkach, o tekstach podstawowych ustaw i rozporządzeń związanych z projektem przepisu. Gdy projekt ogranicza obrót lub stosowanie substancji chemicznej ze względu na zdrowie publiczne, ochronę konsumentów i środowiska, należy również udzielić informacji dotyczących jej właściwości, działania i ryzyka związanego z produktem.

Komisja poinformuje następnie wszystkie pozostałe państwa członkowskie o zgłoszonym projekcie. Ich spostrzeżenia zostaną wzięte pod uwagę, w miarę możliwości, w końcowym tekście przepisów technicznych.

Aby dać Komisji i innym państwom członkowskim możliwość reakcji, państwa członkowskie muszą odczekać trzy miesiące od powiadomienia zanim przyjmą jakikolwiek projekt przepisów technicznych. Okres status quo jest rozszerzony do 4 miesięcy w przypadku projektów mających postać dobrowolnego porozumienia i do sześciu miesięcy dla innych projektów, w przypadku gdy państwa członkowskie i/lub Komisja wydadzą uzasadnioną opinię, że projekt może utrudniać swobodny przepływ towarów.

Ponadto, jeśli Komisja pragnie zaproponować lub przyjąć akt prawny dotyczący tej samej dziedziny lub jeśli projekt dotyczy spraw już objętych wnioskiem do Komisji, odnośne państwo członkowskie powinno przesunąć termin przyjęcia projektu o 12 miesięcy. Jeśli w tym terminie Rada przyjmie wspólne stanowisko, okres status quo zostanie przedłużony o 6 miesięcy (łącznie 18 miesięcy).

Procedura powiadamiania nie stosuje się do przepisów technicznych, które transponują w całości normy międzynarodowe lub europejskie (w takich przypadkach wystarcza zwykłe poinformowanie Komisji), ani do krajowych przepisów zgodnych ze specyfikacjami technicznymi Wspólnoty lub z innymi przepisami prawa wspólnotowego.

Komitety

Dyrektywa ustanawia stały komitet przedstawicieli państw członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji. Komitet ten jest konsultowany przez Komisję w sprawach:

• sprawozdań sporządzanych co 2 lata dotyczących realizacji dyrektywy i propozycji mających na celu usuwanie barier technicznych w handlu: w tych przypadkach komitet może zalecić m.in. opracowanie normy europejskiej przez europejskie organizmy normalizacyjne lub wspólnotową harmonizację dla określonej dziedziny,
• zmiany wykazów europejskich instytucji normalizacyjnych i krajowych instytucji normalizacyjnych, znajdujących się w załącznikach I i II do dyrektywy,
• zasad przedstawiania norm i programów normalizacji, których muszą przestrzegać krajowe instytucje normalizacyjne w ramach procedury udzielania informacji w zakresie norm,
• zmiany procedur ustanowionych w dyrektywie itd.

Ponadto Komisja może konsultować się z komitetem w sprawie projektów przepisów technicznych notyfikowanych przez państwa członkowskie i, na wniosek przewodniczącego komitetu lub państwa członkowskiego, we wszelkich sprawach dotyczących realizacji dyrektywy.

Prace komitetu są z zasady tajne, lecz może on, z zachowaniem środków ostrożności, konsultować się w celu uzyskania opinii eksperckiej z sektora prywatnego.

See also

• Dyrekcja Generalna ds. Przedsiębiorstw i Przemysłu – procedura zgłaszania (EN)

Ostatnia aktualizacja: 01.07.2011