Sprawa T‑321/20

Hengshi Egypt Fiberglass Fabrics SAE
i
Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE

przeciwko

Komisji Europejskiej

Wyrok Sądu (pierwsza izba w składzie powiększonym) z dnia 1 marca 2023 r.

Dumping – Przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych pochodzących z Chin i Egiptu – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2020/492 – Ostateczne cło antydumpingowe – Obliczanie wartości normalnej – Artykuł 2 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1036 – Oczywisty błąd w ocenie – Szkoda – Obliczanie marginesu podcięcia cenowego

1. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Metody – Wykładnia w świetle umów międzynarodowych zawartych przez Unię – Wykładnia rozporządzenia 2016/1036 w świetle porozumienia antydumpingowego GATT z 1994 r. – Uwzględnienie wykładni przyjętej przez organ ds. rozstrzygania sporów

   [Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r.; Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (porozumienie antydumpingowe z 1994 r.), art. 2.2.1.1; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2016/1036, art. 2 ust. 5]

   (zob. pkt 23–25)

2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Posłużenie się wartością konstruowaną – Uwzględnienie kosztów produkcji – Obliczanie kosztów w oparciu o zapisy księgowe – Odstępstwo – Koszty związane z produkcją i ze sprzedażą produktu objętego dochodzeniem, które nie zostały właściwie przedstawione w tych zapisach – Ciężar dowodu spoczywający na instytucjach – Kontrola sądowa – Zakres

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 2 ust. 5)

   (zob. pkt 26–29)

3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Posłużenie się wartością konstruowaną – Uwzględnienie kosztów produkcji – Obliczanie kosztów w oparciu o zapisy księgowe – Koszty ustalane w ramach stosunków wewnątrz grupy – Dostosowanie w celu odzwierciedlenia warunków pełnej konkurencji – Dopuszczalność – Kryteria – Uwzględnienie kosztów innych producentów lub eksporterów z tego samego kraju, a także, pomocniczo, wszelkich innych stosownych podstaw

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 2 ust. 5 akapity pierwszy, drugi)

   (zob. pkt 31–42, 77–88)

4. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Oparcie na cenach uiszczonych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym – Uwzględnienie wszystkich istotnych czynników i wszystkich szczególnych okoliczności dotyczących odnośnych sprzedaży – Uznanie przysługujące instytucjom – Kontrola sądowa – Oczywisty błąd w ocenie – Ciężar dowodu

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 2)

   (zob. pkt 46–51)

5. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Postępowanie antydumpingowe – Prawo do obrony – Prawo do bycia wysłuchanym – Zakres

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036)

   (zob. pkt 55–58)

6. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu – Ustalenie wartości normalnej – Posłużenie się wartością konstruowaną – Uznanie przysługujące instytucjom – Granice – Obowiązek sumiennego i bezstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności – Zakres – Uwzględnienie dowodów przedstawionych w ramach równoległego dochodzenia antysubsydyjnego – Warunki

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 2)

   (zob. pkt 60–68)

7. Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Rozporządzenie nakładające cła antydumpingowe

   (art. 296 TFUE)

   (zob. pkt 72–75)

Streszczenie

W następstwie skargi Komisja Europejska przyjęła rozporządzenie wykonawcze 2020/492 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych (zwanych dalej „materiałami z włókna szklanego”) pochodzących z Chin i Egiptu ( 1 ).

Hengshi Egypt Fiberglass Fabrics SAE (zwana dalej „Hengshi”) i Jushi Egypt for Fiberglass Industry SAE (zwana dalej „Jushi”), dwie spółki będące własnością podmiotów chińskich i mające siedzibę w strefie współpracy gospodarczej i handlowej Suez między Chinami i Egiptem, produkują i przywożą do Unii Europejskiej materiały z włókna szklanego. Jushi produkuje i przywozi do Unii ponadto niedoprzędy z włókien szklanych (zwane dalej „niedoprzędami z włókien szklanych”), główny surowiec do produkcji materiałów z włókna szklanego.

Uznając się za pokrzywdzone przez cła antydumpingowe nałożone przez Komisję, Hengshi i Jushi wniosły do Sądu skargę o stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego 2020/492. Oddalając tę skargę Sąd przedstawił, po pierwsze, wyjaśnienia dotyczące uwzględnienia w celu ustalenia wartości normalnej produktów objętych cłem antydumpingowym dokumentów księgowych strony objętej dochodzeniem antydumpingowym. Po drugie, Sąd wyjaśnił zakres obowiązku staranności Komisji, w szczególności w odniesieniu do wykorzystania w ramach dochodzenia antydumpingowego dowodów uzyskanych w kontekście równoległego dochodzenia antysubsydyjnego.

Ocena Sądu

Na poparcie skargi skarżące podnoszą w ramach pierwszego zarzutu dwa zarzuty szczegółowe dotyczące naruszenia art. 2 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/1036 ( 2 ). Przepis ten przewiduje, że w celu określenia wartości normalnej produktów objętych cłem antydumpingowym koszty związane z produkcją i sprzedażą tych produktów powinny być obliczone na podstawie dokumentacji księgowej strony objętej dochodzeniem, pod warunkiem że dokumenty te są zgodne z zasadami rachunkowości powszechnie przyjętymi w danym kraju (warunek pierwszy) i właściwie uwzględniają koszty związane z produkcją i sprzedażą danych produktów (warunek drugi). W tym względzie skarżące podnoszą szereg argumentów kwestionujących zasadniczo metodę zastosowaną przez Komisję w celu skonstruowania wartości normalnej materiałów z włókna szklanego sprzedawanego przez Hengshi.

W pierwszej kolejności Sąd oddalił zarzut szczegółowy oparty na naruszeniu prawa i oczywistym błędzie w ocenie popełnionym przez Komisję ze względu na to, że nie uwzględniła ona kosztu niedoprzędów z włókien szklanych zawartego w dokumentacji księgowej Hengshi w celu obliczenia kosztów produkcji materiałów z włókna szklanego, ze względu na to, że cena zakupu tego surowca nie została ustalona w warunkach pełnej konkurencji.

W tej kwestii Sąd zauważył przede wszystkim, że art. 2 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego nie wyklucza możliwości odejścia przez Komisję od kosztów zapisanych w dokumentacji księgowej strony objętej dochodzeniem, jeżeli cena surowca wykorzystywana do wytworzenia produktu objętego postępowaniem nie jest ustalana w warunkach pełnej konkurencji. Jednakże Komisja, w przypadku gdy uzna, że należy odejść od rzeczonych kosztów, aby zastąpić je inną ceną uznaną za stosowną, jest zobowiązana oprzeć się na dowodach lub przynajmniej na poszlakach pozwalających na ustalenie istnienia czynnika, na podstawie którego dokonuje się dostosowania.

W niniejszej sprawie Komisja stwierdziła, że ceny, za które Hengshi kupowało niedoprzędy z włókien szklanych od Jushi, były systematycznie i znacznie niższe od cen, za które Jushi sprzedawało ten sam produkt niepowiązanym nabywcom działającym na rynku egipskim. Biorąc pod uwagę znaczną różnicę między tymi cenami, Komisja prawidłowo stwierdziła, że cen, które Hengshi płaciło Jushi, nie można uznać za ceny ustalone w warunkach pełnej konkurencji, a tym samym, że należało przystąpić do ich dostosowania.

Ponadto fakt, że Jushi uzyskało zysk ze sprzedaży niedoprzędów z włókien szklanych na rzecz Hengshi, nie pozwala automatycznie stwierdzić, że transakcja odbyła się w warunkach pełnej konkurencji.

Następnie Sąd odrzucił argumentację skarżących, zgodnie z którą drugi warunek określony w art. 2 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego nie dotyczy racjonalności kosztów, lecz raczej „wiarygodności” dokumentów księgowych strony objętej dochodzeniem. Taka wykładnia sprowadzałaby się bowiem do ostatecznego uniemożliwienia stosowania skonstruowanej wartości normalnej, w szczególności w przypadku, gdy na koszty produkcji ma wpływ szczególna sytuacja rynkowa.

Wreszcie stwierdzenie, zgodnie z którym art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego nie zawiera wyraźnego przepisu dotyczącego racjonalnego charakteru kosztów poniesionych między stronami powiązanymi, nie wystarcza do wykazania, że zamiarem prawodawcy Unii było wykluczenie tej okoliczności przy stosowaniu tego przepisu.

W drugiej kolejności Sąd oddalił zarzut szczegółowy oparty na oczywistym błędzie w ocenie popełnionym przez Komisję przy porównywaniu cen sprzedaży niedoprzędów z włókien szklanych spółki Jushi fakturowanych, odpowiednio, Hengshi i niepowiązanym klientom krajowym. W tej kwestii skarżące zarzuciły Komisji, że nie uwzględniła wszystkich istotnych czynników związanych z rozpatrywaną sprzedażą, takich jak w szczególności cła zapłacone przez Jushi z tytułu sprzedaży niedoprzędów z włókien szklanych niezależnym klientom krajowym. W braku dowodu takiej zapłaty w ramach dochodzenia antydumpingowego Komisja powinna była zdaniem skarżących z własnej inicjatywy posłużyć się dowodem zapłaty tych należności celnych, którym dysponowała w ramach równoległego dochodzenia antysubsydyjnego dotyczącego niedoprzędów z włókien szklanych ( 3 ), lub przynajmniej zażądać od nich przedstawienia tego dowodu w ramach dochodzenia antydumpingowego.

W tym względzie Sąd zauważył, że o ile prawdą jest, iż Komisja powinna przeprowadzić dochodzenie antydumpingowe z należytą starannością i uwzględnić wszystkie istotne okoliczności przy ustalaniu wartości normalnej, o tyle jest ona uzależniona od dobrowolnej współpracy stron objętych dochodzeniem w celu dostarczenia jej niezbędnych informacji. W niniejszym przypadku do skarżących należało zatem przedstawienie dowodów, które uznały one za istotne dla dochodzenia. Tymczasem, ponieważ skarżące nie przedstawiły w ramach dochodzenia antydumpingowego najmniejszego dowodu w odniesieniu do należności celnych zapłaconych przez Jushi z tytułu sprzedaży niedoprzędów z włókien szklanych, nie mogą one czerpać korzyści z własnego zaniedbania, zarzucając Komisji, że nie uwzględniła ona tego dowodu.

Ponadto z art. 29 ust. 6 akapit pierwszy rozporządzenia 2016/1037 ( 4 ) wynika, że Komisja nie może z własnej inicjatywy powołać się w ramach dochodzenia antydumpingowego na dowód przedstawiony w ramach równoległego dochodzenia antysubsydyjnego. W związku z tym w niniejszej sprawie na skarżących ciążył obowiązek rezygnacji z gwarancji przewidzianej w tym artykule i domagania się dopuszczenia takiego dowodu również w ramach dochodzenia antydumpingowego.

W świetle tych rozważań Sąd doszedł do wniosku, że Komisja nie naruszyła art. 2 ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego i oddalił dwa podniesione przez skarżące zarzuty szczegółowe zarzutu pierwszego. Sąd oddalił również pozostałe zarzuty szczegółowe zarzutu pierwszego oraz zarzut drugi podniesiony przez skarżące w tej skardze, a w konsekwencji oddalił skargę w całości.

( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/492 z dnia 1 kwietnia 2020 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych materiałów z włókna szklanego tkanych lub zszywanych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Egiptu (Dz.U. 2020, L 108, s. 1).

( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21, zwane dalej „rozporządzeniem podstawowym”).

( 3 ) Dochodzenie to doprowadziło do przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2020/870 z dnia 24 czerwca 2020 r. nakładającego ostateczne cło wyrównawcze i stanowiącego o ostatecznym pobraniu tymczasowego cła wyrównawczego nałożonego na przywóz produktów z włókien ciągłych szklanych pochodzących z Egiptu oraz stanowiącego o pobraniu ostatecznego cła wyrównawczego z tytułu zarejestrowanego przywozu produktów z włókien ciągłych szklanych pochodzących z Egiptu (Dz.U. 2020, L 201, s. 10).

( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1037 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 55).