Sprawa C‑312/17

Surjit Singh Bedi

przeciwko

Bundesrepublik Deutschland
i
Bundesrepublik Deutschland in Prozessstandschaft für das Vereinigte Königreich von Großbritannien und Nordirland

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Landesarbeitsgericht Hamm)

Odesłanie prejudycjalne – Polityka społeczna – Dyrektywa 2000/78/WE – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Artykuł 2 ust. 2 – Zakaz wszelkiej dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność – Układ zbiorowy w sprawie zabezpieczenia społecznego – Zasiłek pomostowy wypłacany byłym pracownikom cywilnym sprzymierzonych sił zbrojnych w Niemczech – Ustanie wypłaty tego zasiłku z chwilą spełnienia przez zainteresowanego warunków nabycia prawa do wcześniejszej emerytury dla osób niepełnosprawnych z ustawowego systemu ubezpieczenia emerytalnego

Streszczenie – wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 września 2018 r.

Polityka społeczna – Równość traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy – Dyrektywa 2000/78 – Zakaz dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność – Zasiłek pomostowy przyznany w celu zapewnienia godziwego dochodu pracownikowi, który stracił pracę – Ustanie wypłaty tego zasiłku z chwilą spełnienia przez zainteresowanego warunków nabycia prawa do wcześniejszej emerytury dla osób niepełnosprawnych z ustawowego systemu ubezpieczenia emerytalnego – Dyskryminacja pośrednia ze względu na niepełnosprawność – Nieuwzględnienie zagrożeń, na wystąpienie których narażone są osoby niepełnosprawne – Przekroczenie granic tego, co jest konieczne do osiągnięcia celów polityki socjalnej – Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 2000/78, art. 2 ust. 2)

Wykładni art. 2 ust. 2 dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy należy dokonywać w ten sposób, że w sprawie takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym przepis ten stoi na przeszkodzie uregulowaniom układu zbiorowego, które przewidują ustanie wypłaty zasiłku pomostowego, przyznanego pracownikowi, który stracił pracę, w celu zapewnienia godziwego dochodu aż do momentu nabycia przez niego prawa do emerytury z ustawowego systemu ubezpieczenia emerytalnego, z chwilą gdy ów pracownik zacznie spełniać kryteria nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tego systemu przeznaczonej dla osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności.

W tych okolicznościach należy stwierdzić, że w sprawie takiej jak rozpatrywana w postępowaniu głównym § 8 ust. 1 lit. c) TV SozSich prowadzi do tego, że dochody osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności w okresie, w którym osoba ta pobiera wcześniejszą emeryturę, są niższe od dochodów pracownika pełnosprawnego. Wydaje się wobec tego, że przewidziana w tym przepisie reguła może stwarzać niekorzystną sytuację dla pracowników niepełnosprawnych i w ten sposób wprowadzać odmienne traktowanie pośrednio związane z niepełnosprawnością w rozumieniu art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2000/78.

Warto dodać, że osoby dotknięte znacznym stopniem niepełnosprawności mają specyficzne potrzeby związane zarówno z ochroną, jakiej wymaga ich stan, jak i z koniecznością liczenia się z pogorszeniem tego stanu. Należy zatem mieć na uwadze, że osoby ze znacznym stopniem niepełnosprawności mogą mieć zwiększone wymagania finansowe wynikające z ich niepełnosprawności, których nie sposób przewidzieć, a które wraz z upływem lat mogą wzrastać (zob. podobnie wyrok z dnia 6 grudnia 2012 r., Odar, C‑152/11, EU:C:2012:772, pkt 69).

W konsekwencji partnerzy społeczni, realizując zgodny z prawem cel, jakim jest zabezpieczenie na przyszłość pracowników, których stosunek pracy został rozwiązany, i udzielenie im pomocy w powrocie na rynek pracy, przy uwzględnieniu konieczności sprawiedliwego podziału ograniczonych środków finansowych, nie uwzględnili okoliczności, które w szczególności dotyczą pracowników ze znacznym stopniem niepełnosprawności.

(zob. pkt 53, 75, 76, 79; sentencja)