This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62013CJ0662
Surgicare
Surgicare
Sprawa C‑662/13
Surgicare – Unidades de Saúde SA
przeciwko
Fazenda Pública
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo)
„Odesłanie prejudycjalne — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Odliczenie podatku naliczonego — Czynności będące praktykami stanowiącymi nadużycie — Krajowe prawo podatkowe — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Zasady skuteczności i równoważności”
Streszczenie – Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r.
Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Wniosek niewskazujący w sposób precyzyjny przepisów prawa Unii wymagających wykładni – Możliwość wskazania tych przepisów przez Trybunał
(art. 267 TFUE)
Pytania prejudycjalne – Dopuszczalność – Konieczność dostarczenia Trybunałowi wystarczających wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego i prawnego – Wskazanie przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne
(art. 267 TFUE)
Pytania prejudycjalne – Właściwość sądu krajowego – Ustalenie ustawodawstwa mającego zastosowanie ratione temporis
(art. 267 TFUE)
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Odliczenie podatku naliczonego – Przepisy krajowe zakazujące odliczania podatku od wartości dodanej w wypadku oszustwa lub nadużycia – Środki zapobiegania zakłóceniom konkurencji i przestępstwom skarbowym – Brak uregulowania Unii w danej dziedzinie – Stosowanie prawa krajowego – Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków – Poszanowanie zasad równoważności i skuteczności – Ocena przez sąd krajowy
(dyrektywa Rady 2006/112, art. 273, 342)
W wypadku braku precyzyjności we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, przepisów prawa Unii, o których wykładnię wniesiono do Trybunału, należy wyodrębnienie na podstawie wszystkich okoliczności przedstawionych przez sąd odsyłający, a w szczególności na podstawie uzasadnienia postanowienia odsyłającego, przepisów prawa Unii, które wymagają wykładni w kontekście przedmiotu sporu.
(por. pkt 17)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 21, 22)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 22)
Dyrektywa 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona uprzedniemu i obowiązkowemu stosowaniu krajowego postępowania administracyjnego w przypadku, w którym organ podatkowy podejrzewa istnienie praktyki stanowiącej nadużycie, pod warunkiem że tryby tego postępowania nie są mniej korzystne od trybów regulujących podobne sytuacje o charakterze wewnętrznym, oraz że nie czynią one praktycznie niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym wykonywania praw przyznanych przez porządek prawny Unii. Jest tak w wypadku uprzedniego postępowania, które po pierwsze jest korzystne dla osoby podejrzanej o dopuszczenie się nadużycia prawa, w zakresie, w jakim zmierza ono do zagwarantowania przestrzegania określonych praw podstawowych, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym i które po drugie, nie sprzeciwia się samo w sobie celowi w postaci zwalczania oszustw, unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć, uznanemu przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.
(por. pkt 26, 29, 32, 34; sentencja)
Sprawa C‑662/13
Surgicare – Unidades de Saúde SA
przeciwko
Fazenda Pública
(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Supremo Tribunal Administrativo)
„Odesłanie prejudycjalne — Podatek VAT — Dyrektywa 2006/112/WE — Odliczenie podatku naliczonego — Czynności będące praktykami stanowiącymi nadużycie — Krajowe prawo podatkowe — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Zasady skuteczności i równoważności”
Streszczenie – Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 12 lutego 2015 r.
Pytania prejudycjalne — Dopuszczalność — Wniosek niewskazujący w sposób precyzyjny przepisów prawa Unii wymagających wykładni — Możliwość wskazania tych przepisów przez Trybunał
(art. 267 TFUE)
Pytania prejudycjalne — Dopuszczalność — Konieczność dostarczenia Trybunałowi wystarczających wyjaśnień w zakresie stanu faktycznego i prawnego — Wskazanie przyczyn uzasadniających potrzebę udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne
(art. 267 TFUE)
Pytania prejudycjalne — Właściwość sądu krajowego — Ustalenie ustawodawstwa mającego zastosowanie ratione temporis
(art. 267 TFUE)
Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Odliczenie podatku naliczonego — Przepisy krajowe zakazujące odliczania podatku od wartości dodanej w wypadku oszustwa lub nadużycia — Środki zapobiegania zakłóceniom konkurencji i przestępstwom skarbowym — Brak uregulowania Unii w danej dziedzinie — Stosowanie prawa krajowego — Postępowanie szczególne w przypadku podejrzeń dotyczących istnienia praktyk stanowiących nadużycie w dziedzinie podatków — Poszanowanie zasad równoważności i skuteczności — Ocena przez sąd krajowy
(dyrektywa Rady 2006/112, art. 273, 342)
W wypadku braku precyzyjności we wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, przepisów prawa Unii, o których wykładnię wniesiono do Trybunału, należy wyodrębnienie na podstawie wszystkich okoliczności przedstawionych przez sąd odsyłający, a w szczególności na podstawie uzasadnienia postanowienia odsyłającego, przepisów prawa Unii, które wymagają wykładni w kontekście przedmiotu sporu.
(por. pkt 17)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 21, 22)
Zobacz tekst orzeczenia.
(por. pkt 22)
Dyrektywa 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej powinna być interpretowana w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona uprzedniemu i obowiązkowemu stosowaniu krajowego postępowania administracyjnego w przypadku, w którym organ podatkowy podejrzewa istnienie praktyki stanowiącej nadużycie, pod warunkiem że tryby tego postępowania nie są mniej korzystne od trybów regulujących podobne sytuacje o charakterze wewnętrznym, oraz że nie czynią one praktycznie niemożliwym lub nadmiernie utrudnionym wykonywania praw przyznanych przez porządek prawny Unii. Jest tak w wypadku uprzedniego postępowania, które po pierwsze jest korzystne dla osoby podejrzanej o dopuszczenie się nadużycia prawa, w zakresie, w jakim zmierza ono do zagwarantowania przestrzegania określonych praw podstawowych, w szczególności prawa do bycia wysłuchanym i które po drugie, nie sprzeciwia się samo w sobie celowi w postaci zwalczania oszustw, unikania opodatkowania i ewentualnych nadużyć, uznanemu przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.
(por. pkt 26, 29, 32, 34; sentencja)