Sprawa C‑510/13

E.ON Földgáz Trade Zrt

przeciwko

Magyar Energetikai és Közmű-szabályozási Hivatal

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria)

„Odesłanie prejudycjalne — Rynek wewnętrzny gazu ziemnego — Dyrektywa 2003/55/WE — Artykuł 25 — Dyrektywa 2009/73/WE — Artykuły 41 i 54 — Stosowanie w czasie — Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 — Artykuł 5 — Mechanizmy alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami w przesyle — Decyzja urzędu regulacji — Prawo do wniesienia skargi — Skarga spółki posiadającej pozwolenie na przesył gazu ziemnego — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 47 — Prawo do skutecznej ochrony sądowej przed decyzją urzędu regulacji”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 marca 2015 r.

1. Zbliżanie ustawodawstw – Środki zbliżania ustawodawstw – Wspólne zasady rynku wewnętrznego gazu ziemnego – Dyrektywa 2009/73 – Zakres stosowania – Skarga na decyzję urzędu regulacji przyjętą przed upływem terminu na transpozycję – Wyłączenie

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73, art. 41 ust. 17)

2. Zbliżanie ustawodawstw – Środki zbliżania ustawodawstw – Warunki dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego – Rozporządzenie nr 1775/2005 – Mechanizmy alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami w przesyle – Prawo odwołania się od decyzji krajowego urzędu regulacji – Uregulowanie krajowe niepozwalające na uznanie legitymacji użytkownika sieci do wniesienia skargi na decyzję tegoż urzędu regulacji dotyczącą kodeksu sieci gazowej – Naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej

   [Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; rozporządzenie nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 ust. 1 pkt 11, art. 5, załącznik]

1.  Dyrektywę 2009/73 dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55, której termin transpozycji upłynął w dniu 3 marca 2011 r., a w szczególności nowo wprowadzony w niej art. 41 ust. 17, należy interpretować w ten sposób, że dyrektywy tej nie stosuje się do nierozstrzygniętej jeszcze w tym dniu skargi na decyzję urzędu regulacji wydaną przed upływem tego terminu transpozycji.

   (por. pkt 35; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuł 5 rozporządzenia nr 1775/2005 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego w związku z załącznikiem do tego rozporządzenia oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie krajowemu uregulowaniu dotyczącemu wnoszenia skarg do sądu właściwego w celu kontroli zgodności z prawem aktów urzędu regulacji, które to uregulowanie, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym, nie pozwala uznać legitymacji użytkownika sieci do wniesienia skargi na decyzję tegoż urzędu regulacji dotyczącą kodeksu sieci gazowej.

   W świetle brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 1775/2002 nie ma bowiem znaczenia, że przedsiębiorca mającego status posiadacza pozwolenia na przesył gazu w sieci faktycznie zawrze umowę z operatorem sieci po to, by korzystać ze statusu użytkownika sieci, albowiem status ten odnosi się do wszystkich odbiorców lub potencjalnych odbiorców operatora sieci.

   Zasady zawarte w pkt 5 tego rozporządzenia w związku załącznikiem do tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że stanowią one środki ochronne ustanowione w interesie użytkowników pragnących uzyskać dostęp do sieci, a zatem mogą być źródłem ich praw. W związku z powyższym taki użytkownik powinien zostać uznany za użytkownika, który mógł doznać szkody w wyniku decyzji urzędu regulacji zmieniającej przepisy kodeksu sieci odnoszące się do alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami.

   (por. pkt 45, 46, 48, 51; pkt 2 sentencji)

Sprawa C‑510/13

E.ON Földgáz Trade Zrt

przeciwko

Magyar Energetikai és Közmű-szabályozási Hivatal

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Kúria)

„Odesłanie prejudycjalne — Rynek wewnętrzny gazu ziemnego — Dyrektywa 2003/55/WE — Artykuł 25 — Dyrektywa 2009/73/WE — Artykuły 41 i 54 — Stosowanie w czasie — Rozporządzenie (WE) nr 1775/2005 — Artykuł 5 — Mechanizmy alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami w przesyle — Decyzja urzędu regulacji — Prawo do wniesienia skargi — Skarga spółki posiadającej pozwolenie na przesył gazu ziemnego — Karta praw podstawowych Unii Europejskiej — Artykuł 47 — Prawo do skutecznej ochrony sądowej przed decyzją urzędu regulacji”

Streszczenie – wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 marca 2015 r.

1. Zbliżanie ustawodawstw — Środki zbliżania ustawodawstw — Wspólne zasady rynku wewnętrznego gazu ziemnego — Dyrektywa 2009/73 — Zakres stosowania — Skarga na decyzję urzędu regulacji przyjętą przed upływem terminu na transpozycję — Wyłączenie

   (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/73, art. 41 ust. 17)

2. Zbliżanie ustawodawstw — Środki zbliżania ustawodawstw — Warunki dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego — Rozporządzenie nr 1775/2005 — Mechanizmy alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami w przesyle — Prawo odwołania się od decyzji krajowego urzędu regulacji — Uregulowanie krajowe niepozwalające na uznanie legitymacji użytkownika sieci do wniesienia skargi na decyzję tegoż urzędu regulacji dotyczącą kodeksu sieci gazowej — Naruszenie prawa do skutecznej ochrony sądowej

   [Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47; rozporządzenie nr 1775/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 2 ust. 1 pkt 11, art. 5, załącznik]

1.  Dyrektywę 2009/73 dotyczącą wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego i uchylającą dyrektywę 2003/55, której termin transpozycji upłynął w dniu 3 marca 2011 r., a w szczególności nowo wprowadzony w niej art. 41 ust. 17, należy interpretować w ten sposób, że dyrektywy tej nie stosuje się do nierozstrzygniętej jeszcze w tym dniu skargi na decyzję urzędu regulacji wydaną przed upływem tego terminu transpozycji.

   (por. pkt 35; pkt 1 sentencji)

2.  Artykuł 5 rozporządzenia nr 1775/2005 w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego w związku z załącznikiem do tego rozporządzenia oraz art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że przepisy te stoją na przeszkodzie krajowemu uregulowaniu dotyczącemu wnoszenia skarg do sądu właściwego w celu kontroli zgodności z prawem aktów urzędu regulacji, które to uregulowanie, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym, nie pozwala uznać legitymacji użytkownika sieci do wniesienia skargi na decyzję tegoż urzędu regulacji dotyczącą kodeksu sieci gazowej.

   W świetle brzmienia art. 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia nr 1775/2002 nie ma bowiem znaczenia, że przedsiębiorca mającego status posiadacza pozwolenia na przesył gazu w sieci faktycznie zawrze umowę z operatorem sieci po to, by korzystać ze statusu użytkownika sieci, albowiem status ten odnosi się do wszystkich odbiorców lub potencjalnych odbiorców operatora sieci.

   Zasady zawarte w pkt 5 tego rozporządzenia w związku załącznikiem do tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że stanowią one środki ochronne ustanowione w interesie użytkowników pragnących uzyskać dostęp do sieci, a zatem mogą być źródłem ich praw. W związku z powyższym taki użytkownik powinien zostać uznany za użytkownika, który mógł doznać szkody w wyniku decyzji urzędu regulacji zmieniającej przepisy kodeksu sieci odnoszące się do alokacji zdolności przesyłowej i zarządzania ograniczeniami.

   (por. pkt 45, 46, 48, 51; pkt 2 sentencji)