Sprawa C‑192/13 P

Królestwo Hiszpanii

przeciwko

Komisji Europejskiej

„Odwołanie — Fundusz Spójności — Zmniejszenie pomocy finansowej — Przyjęcie decyzji przez Komisję Europejską — Istnienie terminu — Brak dochowania wyznaczonego terminu — Konsekwencje”

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 4 września 2014 r.

1. Odwołanie – Zarzuty – Zwykłe powtórzenie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem – Brak określenia podnoszonego naruszenia prawa – Niedopuszczalność – Zakwestionowanie wykładni lub zastosowania prawa Unii dokonanych przez Sąd – Dopuszczalność

   [art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58 akapit pierwszy; regulaminu postępowania przed Trybunałem, art. 168 § 1 lit. d), art. 169 § 2]

2. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi – Uwzględnienie ogólnej systematyki i celu danego uregulowania

   (rozporządzenie Rady nr 1164/94, załącznik II, art. H ust. 2, zmienione rozporządzeniami: nr 1264/1999, nr 1265/1999)

3. Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna – Pomoc strukturalna – Finansowanie przez Unię – Zawieszenie lub zmniejszenie pomocy finansowej w wyniku nieprawidłowości – Termin zawity na wydanie decyzji przez Komisję – Rozpoczęcie biegu terminu

   (rozporządzenie Rady nr 1164/94, załącznik II, art. H ust. 2, zmienione rozporządzeniami: nr 1264/1999, nr 1265/1999; rozporządzenia: Komisji nr 1386/2002, art. 18 ust. 2; Komisji nr 1083/2006, art. 100 ust. 5; Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1303/2013, art. 145 ust. 6)

4. Państwa członkowskie – Zobowiązania – Obowiązek lojalnej współpracy z instytucjami Unii – Wzajemność

   (art. 4 ust. 3 TUE)

5. Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna – Pomoc strukturalna – Finansowanie przez Unię – Rozporządzenie nr 1083/2006 – Korekty finansowe – Termin zawity na wydanie decyzji przez Komisję – Niemożność przyjęcia po upływie terminu

   (rozporządzenie Rady nr 1083/2006, art. 100 ust. 5)

6. Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzuty – Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych – Nieprzestrzeganie terminu wyznaczonego przez prawodawcę Unii – Badanie z urzędu przez sąd

   (art. 263 TFUE; rozporządzenie Rady nr 1083/2006, art. 100 ust. 5)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 42–45)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 55)

3.  Z art. 18 ust. 3 rozporządzenia nr 1386/2002 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia nr 1164/94, który odnosi się w sposób wyraźny do art. H ust. 2 załącznika II do rozporządzenia nr 1164/94 ustanawiającego Fundusz Spójności, zmienionego rozporządzeniem nr 1264/1999 i rozporządzeniem nr 1265/1999, że Komisja dysponuje, zgodnie z owym art. H ust. 2 trzymiesięcznym terminem dla celów przyjęcia decyzji w przedmiocie korekty finansowej i termin ten rozpoczyna bieg z dniem przeprowadzenia formalnego postępowania wyjaśniającego z państwem członkowskim. O ile prawdą jest, że przepisy mające zastosowanie w okresie od 1994 r do 1999 r. nie przewidywałoby w tym zakresie żadnego terminu, o tyle począwszy od 2000 r. Komisja musi przestrzegać terminu na przyjęcie decyzji w przedmiocie korekty finansowej, terminu, którego zasady stosowaniu różnią się w zależności od mających zastosowanie przepisów.

   Ponadto, ponieważ chodzi tu o decyzje mające znaczny wpływ na budżet, jest w interesie zarówno danego państwa członkowskiego, jak również Komisji, aby zakończenie procedury dotyczącej korekty finansowej było przewidywalne, co zakłada ustanowienie wcześniej określonego terminu dla celów przyjęcia ostatecznej decyzji. Przekroczenie terminu przewidzianego dla przyjęcia decyzji w przedmiocie korekty finansowej nie jest zgodne z ogólną zasadą dobrej administracji.

   (por. pkt 62, 75, 82, 88, 94–97)

4.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 87)

5.  Okoliczność, że art. 100 ust. 5 rozporządzenia nr 1083/2006 ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylającego rozporządzenie nr 1260/1999, który przewiduje sześciomiesięczny termin dla celów przyjęcia decyzji w przedmiocie korekty finansowej, nie przewiduje w sposób wyraźny, że w przypadku braku dochowania tego terminu Komisja nie jest już uprawniona do przyjęcia owej decyzji jest nieistotna, ponieważ ustanowienie terminu, w którym należy przyjąć tego rodzaju decyzję, jest samo w sobie wystarczające.

   (por. pkt 102)

6.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 103)