Sprawy połączone od C‑159/12 do C‑161/12

Alessandra Venturini

przeciwko

ASL Varese i in.

Maria Rosa Gramegna

przeciwko

ASL Lodi i in.

i

Anna Muzzio

przeciwko

ASL Pavia i in.

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia)

„Swoboda przedsiębiorczości — Artykuł 49 TFUE — Zdrowie publiczne — Przepisy krajowe zakazujące aptekom sprzedaży produktów leczniczych na receptę lekarską, których koszty ponosi pacjent”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 grudnia 2013 r.

1. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Pytanie zadane w odniesieniu do sporu zamykającego się w obrębie jednego państwa członkowskiego – Właściwość z uwagi na ewentualne stosowanie zasady prawa Unii do tego sporu ze względu na zakaz dyskryminacji ustanowiony w prawie krajowym

   (art. 267 TFUE)

2. Swoboda przedsiębiorczości – Ograniczenia – Przepisy krajowe zakazujące aptekom sprzedaży produktów leczniczych na receptę lekarską i pokrywanych w całości przez nabywcę – Niedopuszczalność – Względy uzasadniające – Ochrona zdrowia publicznego – Warunki

   (art. 49 TFUE)

1.  Nawet w sytuacji o charakterze wyłącznie wewnętrznym, w której wszystkie elementy zamykają się w obrębie jednego państwa członkowskiego, odpowiedź może być użyteczna dla sądu odsyłającego szczególnie w przypadku, gdy prawo krajowe nakazuje, aby obywatel tego państwa mógł korzystać z takich samych praw jak prawa, które na podstawie prawa Unii przysługują obywatelowi innego państwa członkowskiego znajdującemu się w identycznej sytuacji.

   (por. pkt 28)

2.  Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, które nie zezwalają farmaceucie – uprawnionemu do wykonywania zawodu i należącemu do odnośnego samorządu zawodowego, lecz nieposiadającemu apteki objętej planem rozmieszczenia – na prowadzenie w parafarmacji, której jest właścicielem, sprzedaży detalicznej obejmującej również produkty lecznicze, dostępne na receptę lekarską, których koszty nie obciążają krajowego systemu opieki zdrowotnej, a pokrywane są w całości przez nabywcę.

   W istocie takie przepisy krajowe, które zastrzegają dystrybucję produktów leczniczych na receptę lekarską, wyłącznie na rzecz aptek, których uruchomienie jest podporządkowane systemowi planowania, wydają się odpowiednie do realizacji celu polegającego na zapewnieniu pewnego i należytej jakości zaopatrzenia ludności w produkty lecznicze, a także, w rezultacie, ochrony zdrowia publicznego. Ponieważ przepisy takie znacząco eliminują ryzyko związane z ewentualnym niedoborem aptek, nie wydaje się wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągniecia celu polegającego na zapewnieniu pewnego i należytej jakości zaopatrzenia ludności w produkty lecznicze.

   (por. pkt 55, 63, 66; sentencja)

Sprawy połączone od C‑159/12 do C‑161/12

Alessandra Venturini

przeciwko

ASL Varese i in.

Maria Rosa Gramegna

przeciwko

ASL Lodi i in.

i

Anna Muzzio

przeciwko

ASL Pavia i in.

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale amministrativo regionale per la Lombardia)

„Swoboda przedsiębiorczości — Artykuł 49 TFUE — Zdrowie publiczne — Przepisy krajowe zakazujące aptekom sprzedaży produktów leczniczych na receptę lekarską, których koszty ponosi pacjent”

Streszczenie – Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 5 grudnia 2013 r.

1. Pytania prejudycjalne — Właściwość Trybunału — Pytanie zadane w odniesieniu do sporu zamykającego się w obrębie jednego państwa członkowskiego — Właściwość z uwagi na ewentualne stosowanie zasady prawa Unii do tego sporu ze względu na zakaz dyskryminacji ustanowiony w prawie krajowym

   (art. 267 TFUE)

2. Swoboda przedsiębiorczości — Ograniczenia — Przepisy krajowe zakazujące aptekom sprzedaży produktów leczniczych na receptę lekarską i pokrywanych w całości przez nabywcę — Niedopuszczalność — Względy uzasadniające — Ochrona zdrowia publicznego — Warunki

   (art. 49 TFUE)

1.  Nawet w sytuacji o charakterze wyłącznie wewnętrznym, w której wszystkie elementy zamykają się w obrębie jednego państwa członkowskiego, odpowiedź może być użyteczna dla sądu odsyłającego szczególnie w przypadku, gdy prawo krajowe nakazuje, aby obywatel tego państwa mógł korzystać z takich samych praw jak prawa, które na podstawie prawa Unii przysługują obywatelowi innego państwa członkowskiego znajdującemu się w identycznej sytuacji.

   (por. pkt 28)

2.  Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się on przepisom krajowym, które nie zezwalają farmaceucie – uprawnionemu do wykonywania zawodu i należącemu do odnośnego samorządu zawodowego, lecz nieposiadającemu apteki objętej planem rozmieszczenia – na prowadzenie w parafarmacji, której jest właścicielem, sprzedaży detalicznej obejmującej również produkty lecznicze, dostępne na receptę lekarską, których koszty nie obciążają krajowego systemu opieki zdrowotnej, a pokrywane są w całości przez nabywcę.

   W istocie takie przepisy krajowe, które zastrzegają dystrybucję produktów leczniczych na receptę lekarską, wyłącznie na rzecz aptek, których uruchomienie jest podporządkowane systemowi planowania, wydają się odpowiednie do realizacji celu polegającego na zapewnieniu pewnego i należytej jakości zaopatrzenia ludności w produkty lecznicze, a także, w rezultacie, ochrony zdrowia publicznego. Ponieważ przepisy takie znacząco eliminują ryzyko związane z ewentualnym niedoborem aptek, nie wydaje się wykraczać poza to, co jest konieczne do osiągniecia celu polegającego na zapewnieniu pewnego i należytej jakości zaopatrzenia ludności w produkty lecznicze.

   (por. pkt 55, 63, 66; sentencja)