Sprawa C-392/11

Field Fisher Waterhouse LLP

przeciwko

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber)]

„Podatek VAT — Zwolnienie najmu nieruchomości — Najem lokali handlowych — Usługi związane z takim najmem — Kwalifikacja transakcji dla celów podatku VAT — Transakcja będąca jednolitym świadczeniem lub kilkoma niezależnymi świadczeniami”

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 27 września 2012 r.

1. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Świadczenie usług – Czynności złożone z wielu elementów – Czynność, którą należy traktować jako jednolite świadczenie – Kryteria rozstrzygające

   (dyrektywa Rady 2006/112)

2. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Granice – Określenie przedmiotu pytania

   (art. 267 TFUE)

3. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Świadczenie usług – Czynności złożone z wielu elementów – Najem nieruchomości – Świadczenie usług związanych z najmem nieruchomości – Transakcja, która może być uznana jako jednolite świadczenie – Ocena przez sąd krajowy

   (dyrektywa Rady 2006/112)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 14–19)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 20)

3.  Wykładni dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy dokonywać w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z tym najmem świadczenia usług takie jak w szczególności dostawa wody, ogrzewanie w całym budynku, naprawa struktury i urządzeń budynku, sprzątanie części wspólnych, a także dozór budynku, mogą stanowić jednolite świadczenie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej. W tym względzie przyznana wynajmującemu w umowie najmu możliwość rozwiązania tej umowy w przypadku, gdy najemca nie uiszcza dodatkowych opłat za najem, stanowi wskazówkę przemawiającą na rzecz występowania jednolitego świadczenia, chociaż nie jest w sposób bezwzględny elementem rozstrzygającym przy dokonywaniu oceny zaistnienia takiego świadczenia. Natomiast okoliczność, że takie świadczenia usług mogą być co do zasady wykonane przez osobę trzecią, nie pozwala przyjąć, że świadczenia te nie mogą stanowić jednolitego świadczenia. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy w świetle wskazówek dotyczących wykładni udzielonych przez Trybunał oraz przy uwzględnieniu szczególnych okoliczności sprawy dane transakcje są do tego stopnia ze sobą powiązane, że należy je uznać za stanowiące jednolite świadczenie w postaci najmu nieruchomości.

   (por. pkt 8, 28; sentencja)

Sprawa C-392/11

Field Fisher Waterhouse LLP

przeciwko

Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez First-tier Tribunal (Tax Chamber)]

„Podatek VAT — Zwolnienie najmu nieruchomości — Najem lokali handlowych — Usługi związane z takim najmem — Kwalifikacja transakcji dla celów podatku VAT — Transakcja będąca jednolitym świadczeniem lub kilkoma niezależnymi świadczeniami”

Streszczenie – wyrok Trybunału (szósta izba) z dnia 27 września 2012 r.

1. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Świadczenie usług — Czynności złożone z wielu elementów — Czynność, którą należy traktować jako jednolite świadczenie — Kryteria rozstrzygające

   (dyrektywa Rady 2006/112)

2. Pytania prejudycjalne — Właściwość Trybunału — Granice — Określenie przedmiotu pytania

   (art. 267 TFUE)

3. Harmonizacja ustawodawstw podatkowych — Wspólny system podatku od wartości dodanej — Świadczenie usług — Czynności złożone z wielu elementów — Najem nieruchomości — Świadczenie usług związanych z najmem nieruchomości — Transakcja, która może być uznana jako jednolite świadczenie — Ocena przez sąd krajowy

   (dyrektywa Rady 2006/112)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 14–19)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (por. pkt 20)

3.  Wykładni dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy dokonywać w ten sposób, że najem nieruchomości i związane z tym najmem świadczenia usług takie jak w szczególności dostawa wody, ogrzewanie w całym budynku, naprawa struktury i urządzeń budynku, sprzątanie części wspólnych, a także dozór budynku, mogą stanowić jednolite świadczenie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej. W tym względzie przyznana wynajmującemu w umowie najmu możliwość rozwiązania tej umowy w przypadku, gdy najemca nie uiszcza dodatkowych opłat za najem, stanowi wskazówkę przemawiającą na rzecz występowania jednolitego świadczenia, chociaż nie jest w sposób bezwzględny elementem rozstrzygającym przy dokonywaniu oceny zaistnienia takiego świadczenia. Natomiast okoliczność, że takie świadczenia usług mogą być co do zasady wykonane przez osobę trzecią, nie pozwala przyjąć, że świadczenia te nie mogą stanowić jednolitego świadczenia. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy w świetle wskazówek dotyczących wykładni udzielonych przez Trybunał oraz przy uwzględnieniu szczególnych okoliczności sprawy dane transakcje są do tego stopnia ze sobą powiązane, że należy je uznać za stanowiące jednolite świadczenie w postaci najmu nieruchomości.

   (por. pkt 8, 28; sentencja)