This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62010CJ0201
Streszczenie wyroku
Streszczenie wyroku
1. Środki własne Unii Europejskiej – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Unii – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia – Stosowanie dłuższych krajowych okresów przedawnienia
(rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 3 ust. 3)
2. Środki własne Unii Europejskiej – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Unii – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia – Stosowanie dłuższych krajowych okresów przedawnienia
(rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy 1, art. 3 ust. 3)
3. Środki własne Unii Europejskiej – Rozporządzenie w sprawie ochrony interesów finansowych Unii – Postępowanie w sprawie nieprawidłowości – Termin przedawnienia – Stosowanie dłuższych krajowych okresów przedawnienia
(rozporządzenie Rady nr 2988/95, art. 3 ust. 1 akapit pierwszy, art. 3 ust. 3)
1. Zasada pewności prawa nie sprzeciwia się co do zasady temu, aby w kontekście ochrony interesów finansowych Unii Europejskiej określonej przez rozporządzenie nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich i na podstawie art. 3 ust. 3 tego rozporządzenia organy i sądy krajowe danego państwa członkowskiego stosowały w drodze analogii do sporów dotyczących zwrotu nienależnie wypłaconych refundacji wywozowych termin przedawnienia ustalony w krajowym przepisie prawa powszechnego, pod warunkiem jednak, że takie stosowanie wynika z praktyki sądowej, która jest wystarczająco przewidywalna, co powinien zweryfikować sąd krajowy.
(por. pkt 35; pkt 1 sentencji)
2. Zasada proporcjonalności sprzeciwia się, w ramach korzystania przez państwa członkowskie z możliwości przyznanej im przez art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 2988/95 w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich stosowaniu trzydziestoletniego okresu przedawnienia do sporów dotyczących zwrotu nienależnie pobranych refundacji.
Z punktu widzenia celu ochrony interesów finansowych Unii – w odniesieniu do którego prawodawca unijny uznał, że czteroletni, a nawet trzyletni okres przedawnienia był już sam w sobie wystarczający, aby umożliwić organom krajowym wszczęcie postępowania dotyczącego nieprawidłowości zagrażających tym interesom finansowym, i które to nieprawidłowości mogłyby doprowadzić do wydania takiego środka jak odzyskanie nienależnie otrzymanej korzyści – przyznanie rzeczonym organom trzydziestoletniego okresu wykracza poza to, co jest konieczne dla starannej administracji.
(por. pkt 43, 47; pkt 2 sentencji)
3. W sytuacji objętej zakresem rozporządzenia nrº2988/95, w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich zasada pewności prawa sprzeciwia się temu, aby „dłuższy” termin przedawnienia w rozumieniu art. 3 ust. 3 owego rozporządzenia mógł wynikać z okresu przedawnienia prawa powszechnego skróconego w praktyce orzeczniczej w tym celu, aby był on zgodny z zasadą proporcjonalności, ponieważ w każdym wypadku w takich okolicznościach zastosowanie znajdzie czteroletni okres przedawnienia przewidziany w art. 3 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia nr 2988/95.
(por. pkt 50, 54; pkt 3 sentencji)