Sprawa C-333/08

Komisja Europejska

przeciwko

Republice Francuskiej

„Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego — Swobodny przepływ towarów — Artykuły 28 WE i 30 WE — Ograniczenie ilościowe w przywozie — Środki o skutku równoważnym — System uprzedniego zezwolenia — Środki pomocnicze w przetwarzaniu i środki spożywcze, do których przygotowania wykorzystano środki pomocnicze w przetwarzaniu pochodzące z innych państw członkowskich, w których są one legalnie produkowane lub sprzedawane — Procedura pozwalająca przedsiębiorcom na uzyskiwanie wpisu takich substancji do „pozytywnego wykazu” — Klauzula wzajemnego uznania — Krajowe ramy regulacyjne stwarzające stan braku pewności prawa po stronie przedsiębiorców”

Opinia rzecznika generalnego J. Mazáka przedstawiona w dniu 8 września 2009 r.   I ‐ 760

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 28 stycznia 2010 r.   I ‐ 775

Streszczenie wyroku

1. Swobodny przepływ towarów – Ograniczenia ilościowe – Środki o skutku równoważnym

   (art. 28 WE)

2. Swobodny przepływ towarów – Ograniczenia ilościowe – Środki o skutku równoważnym

   (art. 28 WE, 30 WE)

1.  Uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 28 WE państwo członkowskie, które nie wprowadza łatwo dostępnej procedury pozwalającej na uzyskiwanie wpisu, do krajowego pozytywnego wykazu substancji dozwolonych, środków pomocniczych wykorzystywanych w przetwarzaniu środków spożywczych, pochodzących z innych państw członkowskich, w których są one legalnie produkowane lub sprzedawane.

   W tym względzie procedura ta powinna być łatwo dostępna, być zakończona w rozsądnym terminie i jeśli prowadzi do odmowy, od decyzji tej powinien przysługiwać środek zaskarżenia.

   (por. pkt 81, 82, 117, 118)

2.  Uchybia zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy art. 28 WE państwo członkowskie, które wprowadza nieprzestrzegający zasady proporcjonalności system uprzedniego zezwolenia dla środków pomocniczych w przetwarzaniu i środków spożywczych, do których przygotowania wykorzystano środki pomocnicze w przetwarzaniu pochodzące z innych państw członkowskich, w których są one legalnie produkowane lub sprzedawane.

   W istocie o ile wobec braku harmonizacji do państw członkowskich należy podjęcie decyzji o poziomie ochrony zdrowia i życia osób, który chcą zapewnić, a także o wymogu uzyskania uprzedniego zezwolenia na wprowadzenie do obrotu środków pomocniczych w przetwarzaniu i środków spożywczych, do przygotowania których użyto takich środków pomocniczych w przetwarzaniu, oraz o ile ze względu na istnienie w nauce i w praktyce dużej niepewności, w imię zasady ostrożności państwo członkowskie może podejmować środki ochronne, przy czym nie jest konieczne, aby rzeczywisty i poważny charakter ryzyka był w pełni udowodniony, o tyle jednak w obliczu ryzyka, jakie dla zdrowia publicznego przedstawiają pewne kategorie środków pomocniczych w przetwarzaniu, przepisy krajowe muszą mieć ograniczony zasięg i być jasno uzasadnione względem rzeczonych kategorii. System zezwolenia jest zatem nieproporcjonalny, ponieważ systematycznie zabrania sprzedaży bez uprzedniego zezwolenia wszystkich środków pomocniczych w przetwarzaniu lub środków spożywczych, do których przygotowania wykorzystano środki pomocnicze w przetwarzaniu legalnie wyprodukowane lub sprzedawane w innych państwach członkowskich, nie rozróżniając pomiędzy różnymi kategoriami lub poziomami ryzyka, jakie ich używanie może ewentualnie prezentować dla zdrowia.

   (por. pkt 85, 90, 91, 95, 97, 100, 122; sentencja)