Sprawa C-12/08

Mono Car Styling SA, w likwidacji

przeciwko

Dervis Odemis i in.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez cour du travail de Liège)

„Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Dyrektywa 98/59/WE — Artykuły 2 i 6 — Procedura informowania pracowników i konsultacji z nimi w razie zwolnień grupowych — Obowiązki pracodawcy — Prawo do wniesienia środka zaskarżenia przez pracowników — Wymóg wykładni zgodnej”

Opinia rzecznika generalnego P. Mengozziego przedstawiona w dniu 21 stycznia 2009 r.   I ‐ 6656

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 16 lipca 2009 r.   I ‐ 6686

Streszczenie wyroku

1. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Zwolnienia grupowe – Dyrektywa 98/59 – Procedura informowania pracowników i konsultacji z nimi

   (dyrektywa Rady 98/59, art. 2, 6)

2. Prawo wspólnotowe – Zasady – Prawo do skutecznej ochrony sądowej – Uregulowanie krajowe w sprawie informowania pracowników i konsultacji z nimi w razie zwolnień grupowych

   (dyrektywa Rady 98/59, art. 2, 6)

3. Polityka społeczna – Zbliżanie ustawodawstw – Zwolnienia grupowe – Dyrektywa 98/59 – Procedura informowania pracowników i konsultacji z nimi

   (dyrektywa Rady 98/59, art. 2)

1.  Wykładni art. 6 dyrektywy 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych w związku z art. 2 tej dyrektywy należy dokonywać w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisów krajowych, które ustanawiają procedury mające na celu umożliwienie zarówno przedstawicielom pracowników, jak i pracownikom traktowanym indywidualnie poddania kontroli przestrzegania obowiązków przewidzianych w dyrektywie, lecz ograniczają indywidualną legitymację procesową pracowników w zakresie możliwych do podniesienia zarzutów i warunkują ją uprzednim zgłoszeniem zastrzeżeń przez przedstawicieli pracowników, jak również uprzednim poinformowaniem pracodawcy przez zainteresowanego pracownika o tym, iż pracownik ten kwestionuje fakt, że procedura informacji i konsultacji była przestrzegana.

   W istocie prawo do informacji i konsultacji uregulowane w dyrektywie 98/59, w szczególności w jej art. 2, zostało ukształtowane na rzecz pracowników jako zbiorowości, a zatem ma charakter zbiorowy. Tymczasem poziom ochrony tego prawa wymagany w art. 6 tej dyrektywy jest osiągnięty, gdy przepisy krajowe przyznają przedstawicielom pracowników legitymację procesową, która nie jest obwarowana ograniczeniami ani szczególnymi przesłankami.

   (por. pkt 42, 43, 45; pkt 1sentencji)

2.  Okoliczność, iż przepisy krajowe, które ustanawiają procedury umożliwiające przedstawicielom pracowników poddanie kontroli przestrzegania przez pracodawcę ogółu obowiązków informacji i konsultacji ustanowionych w dyrektywie 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych, obwarowują jednocześnie ograniczeniami i warunkami legitymację czynną każdego indywidualnego pracownika, którego dotyczy zwolnienie grupowe, nie jest wystarczająca, by naruszyć zasadę skutecznej ochrony sądowej.

   (por. pkt 52; pkt 2 sentencji)

3.  Wykładni art. 2 dyrektywy 98/59 w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych, należy dokonywać w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie istnieniu przepisu krajowego, który ogranicza obowiązki pracodawcy zamierzającego przeprowadzić zwolnienia grupowe w porównaniu z obowiązkami ustanowionymi w tymże art. 2. Stosując prawo krajowe, sąd krajowy powinien — na podstawie zasady wykładni zgodnej prawa krajowego — uwzględnić całość jego norm i interpretować je w najszerszym możliwym zakresie w świetle brzmienia i celu dyrektywy 98/59, aby osiągnąć rezultat przez nią przewidziany. W konsekwencji powinien zapewnić, w ramach swoich kompetencji, by obowiązki pracodawcy zamierzającego przeprowadzić zwolnienia grupowe nie zostały ograniczone w odniesieniu do obowiązków ustanowionych w art. 2 tej dyrektywy.

   (por. pkt 65; pkt 3 sentencji)