Sprawa C-456/06

Peek & Cloppenburg KG

przeciwko

Cassina SpA

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof)

„Prawo autorskie — Dyrektywa 2001/29/WE — Artykuł 4 ust. 1 — Publiczne rozpowszechnianie oryginału utworu lub jego kopii w drodze sprzedaży lub w inny sposób — Wykorzystanie reprodukcji mebli chronionych prawem autorskim jako umeblowania umieszczonego w punkcie sprzedaży, a także jako dekoracji na wystawie — Brak przeniesienia własności lub posiadania”

Opinia rzecznika generalnego E. Sharpston przedstawiona w dniu 17 stycznia 2008 r.   I - 2733

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 kwietnia 2008 r.   I - 2750

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Prawo autorskie i prawa pokrewne – Dyrektywa 2001/29 – Harmonizacja niektórych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym – Prawo do rozpowszechniania

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/29, art. 4 ust. 1)

Pojęcie publicznego rozpowszechniania w inny sposób niż w drodze sprzedaży oryginału utworu lub jego kopii w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29 w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym odnosi się wyłącznie do przeniesienia własności tego przedmiotu. W konsekwencji ani samo umożliwienie publiczności korzystania z reprodukcji utworu chronionego prawem autorskim, ani sam fakt wystawienia tych reprodukcji na widok publiczny, bez umożliwienia korzystania z nich, nie stanowi takiej formy rozpowszechniania.

Pojęcie rozpowszechniania „w drodze sprzedaży lub w inny sposób”, w rozumieniu art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/29, należy interpretować w świetle definicji zawartych w traktacie Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) o prawie autorskim oraz w traktacie WIPO o artystycznych wykonaniach i fonogramach, ze względu na to, że omawiana dyrektywa ma na celu wdrożenie wspólnotowego planu zastosowania się do zobowiązań podjętych przez Wspólnotę na podstawie tych traktatów. W traktatach tych pojęcie rozpowszechniania związane jest wyłącznie z przeniesieniem własności.

Interpretacja stosownych przepisów odnoszących się do wyczerpania prawa do rozpowszechniania w traktacie o prawie autorskim oraz w dyrektywie 2001/29 prowadzi do takiego samego wniosku. Tak więc zważywszy, że art. 4 ust. 2 omawianej dyrektywy przewiduje wyczerpanie prawa do wprowadzenia do obrotu oryginału lub kopii utworu w przypadku pierwszej sprzedaży lub innego pierwszego przeniesienia własności, określenie „inne” występujące w art. 4 ust. 1 tej dyrektywy należy interpretować w ten sam sposób z uwagi na to, że oba te przepisy tworzą całość.

Argumentów tych nie podważają motywy 9, 10 i 11 dyrektywy 2001/29, zgodnie z którymi harmonizacja prawa autorskiego powinna opierać się na wysokim poziomie ochrony, twórcy powinni otrzymywać stosowne wynagrodzenie za korzystanie z ich utworów, a system ochrony praw autorskich powinien być skuteczny i rygorystyczny. W istocie ochrona ta może zostać wdrożona jedynie w ramach uregulowań wydanych przez prawodawcę wspólnotowego.

(por. pkt 31–38, 41; sentencja)