Keywords
Summary

Keywords

1. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie

(dyrektywa Rady 77/388, art. 15 pkt 4 lit. a) i art. 15 pkt 5)

2. Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie

(dyrektywa Rady 77/388, art. 15 pkt 8)

3. Prawo wspólnotowe – Zasady – Ochrona uzasadnionych oczekiwań

Summary

1. Artykuł 15 pkt 4 lit. a) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, do którego odwołuje się art. 15 pkt 5 tej dyrektywy, zmienionej dyrektywą 92/111, należy stosować nie tylko do statków, które są wykorzystywane do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożą pasażerów za opłatą, lecz również do statków, które są wykorzystywane do żeglugi na pełnym morzu i są używane do celów handlowych, przemysłowych lub rybołówstwa.

W istocie, nawet jeśli niektóre wersje językowe art. 15 pkt 4 lit. a) szóstej dyrektywy prowadzą do rozbieżnych wykładni, struktura i cel tego przepisu przemawiają za stosowaniem kryterium wykorzystywania do żeglugi na pełnym morzu do wszystkich rodzajów statków wymienionych w tym przepisie. Gdyby przepis ten interpretować w ten sposób, że dotyczy on nie tylko statków, które są wykorzystywane do żeglugi na pełnym morzu, art. 15 pkt 4 lit. b), który przewiduje takie zwolnienie dla statków, które są używane do połowu przybrzeżnego ryb, byłby zbyteczny.

(por. pkt 14, 16 oraz pkt 1 sentencji)

2. Artykuł 15 pkt 8 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, iż zwolnienie przewidziane w tym przepisie dotyczy usług świadczonych bezpośrednio na rzecz armatora, przeznaczonych dla zaspokojenia bezpośrednich potrzeb statków morskich.

W celu bowiem zagwarantowania spójnego stosowania szóstej dyrektywy w jej całokształcie zwolnienie przewidziane w art. 15 pkt 8 nie może obejmować usług świadczonych na wcześniejszym etapie obrotu.

(por. pkt 24, 25 oraz pkt 2 sentencji)

3. W ramach wspólnego systemu podatku od wartości dodanej krajowe organy podatkowe są zobowiązane do przestrzegania zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Do sądu krajowego należy dokonanie oceny, czy, w przypadku gdy decyzją administracji podatkowej państwa członkowskiego zezwolono podatnikowi na zaniechanie naliczania podatku od wartości dodanej jego partnerowi handlowemu, podatnik mógł powziąć racjonalne przekonanie, że przedmiotowa decyzja została wydana przez właściwy organ.

(por. pkt 26, 36 oraz pkt 3 sentencji)