Sprawa C‑478/21 P

China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products i in.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 21 września 2023 r.

Odwołanie – Dumping – Rozporządzenie wykonawcze (UE) 2018/140 – Przywóz niektórych artykułów z żeliwa pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej i Indii – Ostateczne cło antydumpingowe – Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność – Legitymacja procesowa czynna – Reprezentatywne stowarzyszenie eksporterów – Rozporządzenie (UE) 2016/1036 – Artykuł 3 ust. 2, 3, 6 i 7 – Szkoda – Obliczanie wielkości przywozu – Zebrane dowody – Obiektywna ocena – Ekstrapolacja – Obliczanie kosztów produkcji przemysłu Unii Europejskiej – Ceny fakturowane wewnątrz grupy – Związek przyczynowy – Analiza szkody w odniesieniu do danego segmentu – Brak – Artykuł 6 ust. 7 – Artykuł 20 ust. 2 i 4 – Uprawnienia procesowe

1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Przesłanki dopuszczalności – Badanie z urzędu

   (art. 263 TFUE)

   (zob. pkt 42)

2. Odwołanie – Odpowiedź na odwołanie – Przedmiot – Powołanie się na niedopuszczalność skargi w pierwszej instancji bez wniesienia odwołania wzajemnego – Dopuszczalność

   (art. 263 TFUE; regulamin postępowania przed Trybunałem, art. 176 § 2)

   (zob. pkt 43)

3. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga stowarzyszenia zawodowego, którego celem jest ochrona i reprezentowanie interesów swoich członków – Skarga wniesiona indywidualnie – Skarga mająca na celu ochronę uprawnień procesowych stowarzyszenia – Dopuszczalność – Przesłanki – Uprawnienia procesowe które powinny być przyznane zgodnie z prawem – Przyznanie przez Komisję takich uprawnień w ramach procedury przyjęcia rozporządzenia – Konieczność zbadania przez sąd Unii zgodności z prawem przyznania

   (art. 263 akapit czwarty TFUE)

   (zob. pkt 48, 50–58)

4. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga stowarzyszenia zawodowego, którego celem jest ochrona i reprezentowanie interesów swoich członków – Skarga wniesiona indywidualnie – Skarga mająca na celu ochronę uprawnień procesowych stowarzyszenia – Dopuszczalność – Przesłanki – Uprawnienia procesowe które powinny być przyznane zgodnie z prawem – Pojęcie reprezentatywnego stowarzyszenia importerów lub eksporterów – Stowarzyszenie reprezentujące importerów lub eksporterów produktu będącego przedmiotem dumpingu – Zakres – Ciężar dowodu – Stowarzyszenie niebędące wystarczająco niezależne względem organów państwowych – Wykluczenie

   (art. 263 akapit czwarty TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 5 ust. 11, art. 6 ust. 7, art. 20 ust. 1, 2, art. 21 ust. 2)

   (zob. pkt 59–75)

5. Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga stowarzyszenia zawodowego, którego celem jest ochrona i reprezentowanie interesów swoich członków – Dopuszczalność – Przesłanki – Konieczność reprezentatywnego charakteru stowarzyszenia w rozumieniu wspólnej tradycji prawnej państw członkowskich – Brak

   (art. 263 akapit czwarty TFUE)

   (zob. pkt 79–86)

6. Postępowanie sądowe – Reprezentacja stron – Skarga osoby prawnej prawa prywatnego – Udzielenie pełnomocnictwa adwokatowi – Konieczność przedstawienia dowodu na prawidłowe udzielenie pełnomocnictwa adwokatowi – Obowiązek sądu Unii sprawdzenia prawidłowości danego pełnomocnictwa w razie jej zakwestionowania – Przesłanka – Zakwestionowanie oparte na wystarczająco konkretnych i precyzyjnych poszlakach

   (regulamin postępowania przed Sądem, art. 51 § 3)

   (zob. pkt 91–98)

7. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Uznanie przysługujące instytucjom – Kontrola sądowa – Granice

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3)

   (zob. pkt 113–115)

8. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Czynniki, jakie należy uwzględnić – Wielkość przywozu towarów po cenach dumpingowych – Obliczanie wielkości przywozu – Uwzględnienie zebranych dowodów – Pojęcie – Dane uzyskane po dokonaniu dostosowania innych danych – Włączenie – Przesłanki

   (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3 ust. 1, 2; rozporządzenie Komisji 2018/140)

   (zob. pkt 118–121, 126–129)

9. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Czynniki, jakie należy uwzględnić – Wielkość przywozu towarów po cenach dumpingowych – Obliczanie wielkości przywozu – Metoda obliczania – Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji – Zakwestionowanie wiarygodności wykorzystanych danych – Ciężar dowodu

   [rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 2 lit. a); rozporządzenie Komisji 2018/140]

   (zob. pkt 131–134)

10. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Dochodzenie – Obowiązek staranności instytucji – Zakres – Obowiązek zbadania przez Komisję z urzędu wszystkich dostępnych informacji – Granice

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036 art. 6 ust. 3, 4, 9; rozporządzenie Komisji 2018/140)

    (zob. pkt 137–150)

11. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Czynniki, jakie należy uwzględnić – Wpływ przywozu po cenach dumpingowych na ceny produktów podobnych na rynku Unii – Obliczanie marginesu podcięcia cenowego – Metoda obliczania – Uprawnienia dyskrecjonalne Komisji – Uwzględnienie segmentów rynku odnośnego produktu – Przesłanki

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3 ust. 2, 3; rozporządzenie Komisji 2018/140)

    (zob. pkt 165–171, 193)

12. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Konieczność dokonania oceny wskaźników szkody poprzez analizę poszczególnych segmentów rynku odnośnego produktu – Produkty zamienne – Brak – Ciężar dowodu

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3 ust. 2, 3, 6, 7)

    (zob. pkt 178–180, 183,184)

13. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Wykazanie istnienia związku przyczynowego – Badanie szkody wystarczającej do wykazania związku przyczynowego

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3 ust. 2, 3, 6, 7)

    (zob. pkt 181, 182)

14. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Szkoda – Czynniki, jakie należy uwzględnić – Wpływ przywozu po cenach dumpingowych na ceny produktów podobnych na rynku Unii – Obliczanie marginesu podcięcia cenowego – Metoda obliczania – Ciążący na Komisji obowiązek uwzględniania całości sprzedaży produktów podobnych wytwarzanych przez producentów Unii objętych próbą – Brak

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, art. 3 ust. 2, 3, 6, 7)

    (zob. pkt 194–202)

15. Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki

    (art. 256 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, art. 53 akapit pierwszy)

    (zob. pkt 203, 204)

16. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Postępowanie antydumpingowe – Prawo do obrony – Obowiązek informacyjny ciążący na instytucjach – Zakres – Brak określonych informacji – Obowiązek sformułowania przez zainteresowane strony w toku dochodzenia, precyzyjnego wniosku w tym względzie

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036, motyw 12, art. 5 ust. 10, art. 6 ust. 5, 7, art. 17, art. 20 ust. 1, 2, 3)

    (zob. pkt 212–218, 222)

17. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Postępowanie antydumpingowe – Prawo do obrony – Naruszenie uprawnień procesowych przyznanych stowarzyszeniu w toku dochodzenia – Możliwość powołania się przez członka stowarzyszenia – Przesłanki – Wyrażenie przez stowarzyszenie zamiaru działania w charakterze przedstawiciela niektórych z jego członków w toku dochodzenia

    (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/1036)

    (zob. pkt 224–231)

Streszczenie

W następstwie wniosku złożonego przez europejskich producentów artykułów z żeliwa Komisja Europejska przyjęła po zakończeniu dochodzenia antydumpingowego rozporządzenie wykonawcze 2018/140 ( 1 ), nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych artykułów z żeliwa pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (zwanych dalej „produktem objętym postępowaniem”).

Stowarzyszenie prawa chińskiego China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products (zwana dalej „CCCME”), do którego należą chińscy producenci eksportujący produkt objęty postępowaniem oraz inni chińscy producenci eksportujący, wniosło skargę o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia.

Wyrokiem z dnia 19 maja 2021 r. ( 2 ). Sąd uznał za dopuszczalną skargę wniesioną przez CCCME stwierdzając, że miała ona legitymację procesową do wniesienia skargi we własnym imieniu w celu ochrony jej praw procesowych, a także w imieniu jej członków. Sąd oddalił natomiast skargę co do istoty.

Trybunał, do którego CCCME wniosła odwołanie, rozważył zarzut niedopuszczalności podniesiony przez Komisję z uwagi na brak legitymacji procesowej CCCME. W tym względzie Trybunał potwierdził, że CCCME posiada legitymację procesową do wniesienia skargi w imieniu jej członków, ale uznał, że nie ma ona takiej legitymacji procesowej do wniesienia skargi we własnym imieniu w celu zapewnienia ochrony jej praw procesowych. Trybunał potwierdził jednocześnie w pozostałym zakresie wyrok Sądu i co za tym idzie, oddalił odwołanie w całości.

Ocena Trybunału

Na wstępie Trybunał przypomniał, że zgodnie z art. 263 akapit czwarty TFUE, każda osoba fizyczna lub prawna może wnieść skargę na akt, którego nie jest adresatem w dwóch alternatywnych przypadkach, a mianowicie, po pierwsze wtedy, gdy dany akt dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie, oraz po drugie wtedy, gdy w grę wchodzi akt regulacyjny, który dotyczy jej bezpośrednio i nie wymaga środków wykonawczych.

W odniesieniu do tego rozróżnienia Trybunał dokonał analizy, czy Sąd badając pierwszy z tych dwóch przypadków słusznie orzekł, że CCCME mogła występować przed sądem we własnym imieniu w celu ochrony jej praw procesowych.

Co się tyczy indywidualnego oddziaływania z orzecznictwa wynika, że do osób, które akt Unii może indywidualizować w sposób podobny do adresatów decyzji, należą osoby, które brały udział w procesie prowadzącym do przyjęcia tego aktu, jednak wyłącznie w przypadku gdy zgodnie z przepisami Unii przewidziane zostały gwarancje proceduralne na korzyść tej osoby. Dokładny zakres przysługującego jednostce prawa do zaskarżenia aktu prawa Unii zależy bowiem od jej sytuacji prawnej określonej w prawie Unii w celu ochrony jej uzasadnionych interesów przyznanych w ten sposób.

W niniejszej sprawie Sąd uznał, że zaskarżone rozporządzenie dotyczyło indywidualnie CCCME z uwagi na to, że w toku całego postępowania prowadzącego do przyjęcia tego rozporządzenia Komisja uznała ją za zainteresowaną stronę reprezentującą w szczególności chiński przemysł produktu objętego postępowaniem, i przyznała jej prawa procesowe obejmujące prawo dostępu do akt dochodzenia, prawo do przekazania jej tymczasowych ustaleń i ostatecznego ujawnienia, prawo do przedstawienia uwag w ich przedmiocie, a także prawo do wzięcia udziału w przesłuchaniach zorganizowanych w ramach tego postępowania. Jednakże nie sprawdzając, czy te prawa procesowe zostały przyznane CCCME zgodnie z prawem, Sąd naruszył prawo w ramach badania indywidualnego oddziaływania i popełnił ponownie to naruszenie przy badaniu bezpośredniego oddziaływania względem CCCME.

Trybunał zauważył jednak przy tym, że naruszenia te mogą prowadzić do niedopuszczalności skargi CCCME wniesionej w jej własnym imieniu, wyłącznie jeżeli zostanie wykazane, że nie można było zgodnie z prawem przyznać jej odnośnych praw procesowych. W tych okolicznościach należało zbadać, czy w świetle podstawowego rozporządzenia antydumpingowego ( 3 ) można było zgodnie z prawem przyznać CCCME rzeczone prawa.

W tym względzie Trybunał zauważył, że jakkolwiek określone przepisy podstawowego rozporządzenia antydumpingowego ( 4 ) przyznają reprezentatywnym stowarzyszeniom importerów lub eksporterów produktu będącego przedmiotem dumpingu określone prawa procesowe, rozporządzenie to nie definiuje pojęcia „reprezentatywnego stowarzyszenia importerów lub eksporterów”.

Uwzględniając nie tylko brzmienie przepisów, w których pojęcie to występuje, ale także ich kontekst oraz cele jakie realizuje regulacja, której przepisy te są częścią Trybunał zauważył, w pierwszej kolejności, że rzeczone pojęcie nie oznacza osób lub podmiotów reprezentujących interesy inne niż interesy importerów lub eksporterów, takie jak w szczególności interesy państwa. Z podstawowego rozporządzenia antydumpingowego wynika bowiem, że prawodawca Unii chciał dokonać rozróżnienia między z jednej strony „reprezentatywnymi stowarzyszeniami importerów lub eksporterów” a z drugiej strony „organami” lub „przedstawicielami” kraju wywozu. Stowarzyszenia te mogą zatem zostać uznane za reprezentatywne stowarzyszenie w rozumieniu tego rozporządzenia wyłącznie jeżeli nie podlegają ingerencji ze strony państwa wywozu, ale wykazują natomiast niezbędny stopień niezależności względem tego państwa, tak aby mogły skutecznie działać w charakterze reprezentanta ogólnych i wspólnych interesów importerów lub eksporterów, a nie jako reprezentant rzeczonego państwa.

W drugiej kolejności, celem takiego reprezentatywnego stowarzyszenia powinno być reprezentowanie importerów lub eksporterów produktu będącego przedmiotem dochodzenia antydumpingowego, co wymaga, aby członkami tej grupy byli liczni importerzy lub eksporterzy, których przywóz lub wywóz tego produktu są znaczące.

Zważywszy, że do strony skarżącej należy wykazanie, że ma ona legitymację procesową, to do CCCME należało wykazanie w niniejszym przypadku, że jest ona reprezentatywnym stowarzyszeniem importerów lub eksporterów produktu objętego postępowaniem.

Tymczasem jakkolwiek członkami CCCME są producenci eksportujący produkt objęty postępowaniem i jest ona uprawniona do ochrony ich interesów, nie jest ona wystarczająco niezależna względem chińskich organów państwowych, aby można było ją uznać za „reprezentatywne stowarzyszenie” eksporterów produktu objętego postępowaniem.

Ponadto CCCME nie wykazała, ani że jej członkami byli liczni importerzy lub eksporterzy produktu objętego postępowaniem, ani że wywóz tego produktu dokonywany przez jej członków był znaczący.

W świetle tych rozważań Trybunał uznał, że CCCME nie miała legitymacji procesowej na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE, co oznacza, że skargę wniesioną przez nią w jej własnym imieniu należy odrzucić jako niedopuszczalną, a Sąd błędnie zbadał zarzuty oparte na naruszeniu praw procesowych CCCME podniesione na poparcie tej skargi. Trybunał potwierdził natomiast, że CCCME miała prawo wniesienia skargi w imieniu swych członków zważywszy, że prawo to nie jest uzależnione od przesłanki dotyczącej demokratycznego charakteru organizacji takiego podmiotu. Co do istoty Trybunał orzekł, że Sąd w uzasadniony sposób uznał, iż Komisja nie popełniła błędów w ramach ustalenia istnienia szkody dla przemysłu Unii. Ponadto Sąd ani nie zastosował błędnego kryterium prawnego, ani nie popełnił błędu w kwalifikacji uznając, że CCCME nie mogła powołać się na naruszenie praw procesowych swoich członków i pozostałych wnoszących odwołanie.

W świetle wszystkich tych okoliczności Trybunał oddalił odwołanie w całości.

( 1 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/140 z dnia 29 stycznia 2018 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz niektórych artykułów z żeliwa pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz kończące dochodzenie dotyczące przywozu niektórych artykułów z żeliwa pochodzących z Indii (Dz.U. 2018, L 25, s. 6, zwane dalej „zaskarżonym rozporządzeniem”).

( 2 ) Wyrok z dnia 19 maja 2021 r., China Chamber of Commerce for Import and Export of Machinery and Electronic Products i in./Komisja (T-254/18, EU:T:2021:278, zwany dalej „zaskarżonym wyrokiem”).

( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Dz.U. 2016, L 176, s. 21, zwane dalej „podstawowym rozporządzeniem antydumpingowym”).

( 4 ) Podstawowe rozporządzenie antydumpingowe, art. 5 ust. 11, art. 6 ust. 7, art. 20 ust. 1, 2 oraz art. 21 ust. 2.