Sprawa T‑423/18

Fissler GmbH

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

 Wyrok Sądu (ósma izba) z dnia 7 maja 2019 r.

Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego vita – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Charakter opisowy – Pojęcie właściwości – Nazwa koloru – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) 2017/1001

1.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Ocena charakteru odróżniającego – Kryteria – Postrzeganie znaku towarowego przez właściwy krąg odbiorców

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. b)]

(zob. pkt 14)

2.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru lub usługi – Pojęcie

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. c)]

(zob. pkt 28–30, 42)

3.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru lub usługi – Cel – Konieczność pozostawienia do swobodnego używania

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. c)]

(zob. pkt 31)

4.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru lub usługi – Słowny znak towarowy vita

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. c)]

(zob. pkt 35, 45–48, 50–54, 56, 57)

5.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe składające się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć do oznaczania cech towaru lub usługi – Pojęcie właściwości

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. c)]

(zob. pkt 43, 44)

6.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Odrębne badanie różnych podstaw odmowy rejestracji – Wykładnia podstaw odmowy rejestracji w świetle interesu ogólnego chronionego przez każdą z nich

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. b) i c)]

(zob. pkt 64–66)

7.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Pojęcie – Kryteria oceny

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. b)]

(zob. pkt 68, 69)

8.      Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Znaki towarowe pozbawione charakteru odróżniającego – Słowny znak towarowy vita

[rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady 2017/1001, art. 7 ust. 1 lit. b)]

(zob. pkt 72–75)

Streszczenie

W wyroku Fissler/EUIPO (vita) (T‑423/18), wydanym w dniu 7 maja 2019 r., Sąd stwierdził nieważność decyzji Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) odmawiającej rejestracji słownego znaku towarowego vita jako unijnego znaku towarowego dla towarów takich jak roboty kuchenne, garnki elektryczne i przybory gospodarstwa domowego. W niniejszej sprawie EUIPO odmówiło rejestracji wspomnianego znaku dla towarów należących do klas 7, 11 i 21 (w szczególności elektrycznych robotów kuchennych, szybkowarów elektrycznych i przyborów gospodarstwa domowego), uzasadniając to tym, że znak ten ma charakter opisowy i jest pozbawiony charakteru odróżniającego [art. 7 ust. 1 lit. c) i b) rozporządzenia 2017/1001(1)]. Uznało ono w szczególności, że z uwagi na to, iż zgłoszony znak towarowy jest określeniem w języku szwedzkim (vita jest formą określoną liczby mnogiej wyrazu „vit”, który oznacza „biały” w języku szwedzkim), właściwym kręgiem odbiorców są szwedzkojęzyczni odbiorcy Unii Europejskiej. EUIPO w istocie uzasadniło opisowy charakter zgłoszonego znaku towarowego dwoma podstawami. W pierwszej kolejności wskazane towary są według niego dość powszechnie, choć nie najczęściej, dostępne w kolorze białym. W drugiej kolejności towary te są często w języku szwedzkim nazywane „vitvaror” („białymi towarami”).

Co się tyczy mniej lub bardziej powszechnego używania koloru białego przy produkcji wskazanych towarów, Sąd postanowił zbadać, czy takie używanie można uznać za „właściwość” tych towarów w rozumieniu orzecznictwa. Sąd przypomniał, iż oznaczenie może zostać wykluczone z rejestracji ze względu na charakter opisowy [na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001] tylko wtedy, gdy można zasadnie przyjąć, że faktycznie zostanie ono rozpoznane przez zainteresowane kręgi jako opis jednej ze wspomnianych właściwości. Ponadto, o ile bez znaczenia jest to, czy taka właściwość z handlowego punktu widzenia ma charakter zasadniczy, czy uboczny, właściwość w rozumieniu wspomnianego przepisu musi jednak być „obiektywna i nierozerwalnie związana z charakterem towaru” lub usługi oraz „samoistna i trwała” w odniesieniu do tego towaru lub usługi.

W niniejszej sprawie Sąd stwierdził, że kolor biały nie stanowi właściwości „samoistnej” i „nierozerwalnie związanej z charakterem” wskazanych towarów (takich jak roboty kuchenne, garnki elektryczne i przybory gospodarstwa domowego), lecz stanowi czysto przypadkowy i incydentalny aspekt, którym może się cechować tylko część z nich w stosownym przypadku, a w każdym razie nie ma on żadnego bezpośredniego i natychmiastowego związku z ich charakterem. Takie towary są bowiem dostępne w wielu kolorach, w tym kolorze białym, który w tym względzie nie wykazuje żadnej przewagi. Sama okoliczność, że wskazane towary są dostępne w kolorze białym, mniej czy bardziej powszechnie oraz obok innych kolorów, nie jest kwestionowana, ale okazuje się bez znaczenia, gdyż nie można „zasadnie” w rozumieniu orzecznictwa przyjąć, że z uwagi na samą tę okoliczność kolor biały będzie faktycznie rozpoznawany przez właściwy krąg odbiorców jako opis samoistnej właściwości nierozerwalnie związanej z charakterem tych towarów. Określenie „vita” nie jest zatem opisowe w odniesieniu do właściwości rozpatrywanych towarów, a zatem nie jest objęte podstawą odmowy rejestracji wskazaną w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia 2017/1001.

Ponadto Sąd przypomniał, że interes ogólny leżący u podstaw art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001, który wyklucza rejestrację znaku towarowego pozbawionego charakteru odróżniającego, dotyczy ochrony konsumenta poprzez umożliwienie mu odróżnienia – bez ryzyka pomyłki – pochodzenia towarów lub usług oznaczonych znakiem towarowym, zgodnie z jego podstawową funkcją wskazania pochodzenia, podczas gdy interes ogólny leżący u podstaw przepisu zawartego w art. 7 ust. 1 lit. c), który stoi na przeszkodzie rejestracji znaku towarowego mającego charakter opisowy, skupia się na ochronie konkurentów przed ryzykiem zmonopolizowania przez jeden podmiot wskazówek opisujących właściwości takich towarów lub usług. I tak, znak niemający charakteru opisowego, jak w niniejszej sprawie, nie jest z tego względu odróżniający.

Biorąc pod uwagę, że właściwy krąg odbiorców nie zrozumie zgłoszonego znaku towarowego jako prostego obiektywnego przekazu, według którego wspomniane towary są dostępne w kolorze białym, ale raczej jako wskazówkę ich pochodzenia, Sąd stwierdził w istocie, że wspomniany znak towary jest odróżniający.

W świetle wszystkich powyższych uwag Sąd uwzględnił oba podniesione zarzuty i stwierdził nieważność decyzji EUIPO.

1      Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).