Sprawa T‑219/18

Piaggio & C. SpA

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 24 września 2019 r.

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający moped – Wcześniejszy wzór wspólnotowy – Podstawa unieważnienia – Indywidualny charakter – Inne całościowe wrażenie – Poinformowany użytkownik – Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002 – Wykładnia zgodna art. 6 rozporządzenia nr 6/2002 – Brak użycia wcześniejszego niezarejestrowanego trójwymiarowego krajowego znaku towarowego w zarejestrowanym wzorze – Artykuł 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia nr 6/2002 – Brak nieuprawnionego użycia w zarejestrowanym wzorze dzieła chronionego przez prawo autorskie jednego z państw członkowskich – Artykuł 25 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 6/2002

1. Prawo Unii Europejskiej – Wykładnia – Teksty wielojęzyczne – Jednolita wykładnia – Rozbieżności pomiędzy różnymi wersjami językowymi – Kontekst i cel danego uregulowania jako punkt odniesienia

   (zob. pkt 30)

2. Wzory wspólnotowe – Przesłanki przyznania ochrony – Indywidualny charakter – Wzór wywołujący u poinformowanego użytkownika inne całościowe wrażenie niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Całościowe wrażenie, które nie musi różnić się istotnie

   (rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1)

   (zob. pkt 31–35)

3. Wzory wspólnotowe – Przesłanki przyznania ochrony – Indywidualny charakter – Wzór wywołujący u poinformowanego użytkownika inne całościowe wrażenie niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Ustalenie całościowego wrażenia w odniesieniu do jednego lub więcej niż jednego z wcześniejszych wzorów rozpatrywanych odrębnie

   (rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1)

   (zob. pkt 46)

4. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Przedstawienie skutera

   [rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1 lit. b)]

   (zob. pkt 41–45, 49–63)

5. Wzory wspólnotowe – Przesłanki przyznania ochrony – Indywidualny charakter – Wzór wywołujący u poinformowanego użytkownika inne całościowe wrażenie niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Całościowa ocena wszystkich elementów przedstawionych we wcześniejszym wzorze

   (rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1)

   (zob. pkt 47, 48)

6. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Użycie oznaczenia odróżniającego w późniejszym wzorze – Porównanie spornego wzoru z oznaczeniem odróżniającym – Właściwy krąg odbiorców

   [rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 25 ust. 1 lit. e)]

   (zob. pkt 67)

7. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Użycie oznaczenia odróżniającego w późniejszym wzorze – Porównanie spornego wzoru z oznaczeniem odróżniającym – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd

   [rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 25 ust. 1 lit. e)]

   (zob. pkt 86)

8. Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Nieuprawnione użycie dzieła chronionego przez przepisy z zakresu prawa autorskiego jednego z państw członkowskich – Prawo państwa członkowskiego znajdujące zastosowanie do celów określenia sposobów nabycia i dowodu istnienia prawa autorskiego

   [rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 25 ust. 1 lit. f), art. 25 ust. 3; rozporządzenie Komisji nr 2245/2002, art. 28 ust. 1 lit. b) ppkt (iii)]

   (zob. pkt 99)

Streszczenie

W wyroku z dnia 24 września 2019 r., Piaggio & C./EUIPO – Zhejiang Zhongneng Industry Group (Mopedy) (T‑219/18), Sąd wyjaśnił zakres i pojęcia odnoszące się do trzech podstaw unieważnienia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego przedstawionych w art. 25 rozporządzenia nr 6/2002, a mianowicie podstaw dotyczących, po pierwsze, braku indywidualnego charakteru wzoru zgodnie z art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 6 tego rozporządzenia, po drugie, użycia we wzorze wcześniejszego oznaczenia odróżniającego w rouzmienu art. 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia nr 6/2002 oraz po trzecie, użycia we wzorze chronionego prawem autorskim oryginalnego dzieła w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. f) tego rozporządzenia.

Sąd utrzymał w mocy decyzję Trzeciej Izby Odwoławczej EUIPO, oddalającą złożony przez Piaggio & C. SpA wniosek o unieważnienie wzoru przedstawiającego skuter.

Przede wszystkim w odniesieniu do braku indywidualnego charakteru spornego wzoru w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. b) w związku z art. 6 wspomnianego rozporządzenia – w zakresie, w jakim Piaggio & C. powołała się na wcześniejszy wzór „Vespa LX” – Sąd orzekł, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu w ocenie, kiedy stwierdziła, że sporny wzór i wcześniejszy wzór wywierają na poinformowanym użytkowniku inne całościowe wrażenie, dochodząc następnie do wniosku, że w stosunku do wcześniejszego wzoru sporny wzór nie jest pozbawiony indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002.

W tym względzie Sąd wskazał, po pierwsze, że nie jest zasadne twierdzenie skarżącej, jakoby fakt, iż rozpatrywane wzory mają kilka elementów wspólnych, a ich ogólny kształt jest bardzo podobny, pozwala na dowiedzenie, że sporny wzór wywołuje w stosunku do wcześniejszego wzoru całościowe wrażenie „déjà vu”.

Po drugie, Sąd zauważył, że różnice, które Izba Odwoławcza prawidłowo wskazała między rozpatrywanymi wzorami, a które dotyczą także elementów przywołanych przez skarżącą jako cechy odróżniające wcześniejszego wzoru, są dostrzegalne dla poinformowanego użytkownika i wpływają na całościowe wrażenie, jakie wywierają na nim rozpatrywane wzory, i to niezależnie od perspektywy, z jakiej poinformowany użytkownik obserwuje te wzory.

Po trzecie, Sąd uznał, że Izba Odwoławcza, która nie jest związana ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Wydział Unieważnień, w stopniu wymaganym prawem wyjaśniła powody, dla których doszła – po rozpoznaniu odwołania co do istoty i w wyniku obiektywnej oceny technicznej występujących między rozpatrywanymi wzorami różnic – do odmiennych wniosków niż Wydział Unieważnień.

Następnie, co się tyczy naruszenia art. 25 ust. 1 lit. e) rozporządzenia nr 6/2002, Sąd orzekł, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu w ocenie, gdy uznała, że w odczuciu właściwego kręgu odbiorców nie istnieje żadne prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd, obejmujące prawdopodobieństwo skojarzenia, do celów stosowania tego przepisu.

W tym względzie Sąd stwierdził, że z uwagi z jednej strony na całościowe wrażenie wizualne wywierane przez powołany przez Piaggio & C. wcześniejszy znak towarowy tworzony przez trójwymiarowy kształt skutera chroniony także wcześniejszym wzorem, które to wrażenie różni się od wrażenia wywieranego przez sporny wzór, zaś z drugiej strony na znaczenie, jakie dla dokonywanego przez przeciętnego konsumenta wyboru ma estetyka, taki konsument, wykazujący wysoki poziom uwagi, wykluczy, że w spornym wzorze doszło do użycia wcześniejszego znaku towarowego, mimo identyczności rozpatrywanych towarów.

W szczególności Sąd zauważył, że obserwując trójwymiarowy kształt skutera chroniony wcześniejszym znakiem towarowym i kształt wynikający ze spornego wzoru, przeciętny konsument, który nie jest ekspertem posiadającym pogłębioną wiedzę techniczną, nie dopatrzy się spontanicznie kształtu X między tylną osłoną a dolną częścią siedzenia czy kształtu odwróconej Ω między dolną częścią siedzenia a obudową ani nie dostrzeże od razu, że kształt obudowy przypomina strzałkę, i to nawet jeśli będzie wykazywał wysoki poziom uwagi. Jeżeli chodzi o tylną obudowę, zauważy on raczej różnicę w wydłużeniu kształtu tylnej obudowy we wcześniejszym znaku towarowym tam, gdzie w przypadku spornego wzoru kształt ten przypomina bardziej półkole. Ogólniej rzecz biorąc, przeciętny konsument, który wykazuje wysoki poziom uwagi, będzie postrzegał styl, linie i sylwetkę charakteryzujące trójwymiarowy kształt skutera chroniony wcześniejszym znakiem towarowym jako różniące się pod względem wizualnym od tych aspektów spornego wzoru.

Wreszcie Sąd orzekł, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu w ocenie, uznając w oparciu o dostępne jej informacje, iż w spornym wzorze nie doszło do nieuprawnionego użycia w rozumieniu art. 25 ust. 1 lit. f) rozporządzenia nr 6/2002 modelu skutera odpowiadającego wcześniejszemu wzorowi, chronionego włoskim i francuskim prawem autorskim.

W tym względzie Sąd wskazał, że na podstawie włoskiego prawa autorskiego nie można stwierdzić użycia w spornym wzorze twórczego i artystycznego rdzenia, jaki stanowią cechy kształtu modelu skutera odpowiadającego wcześniejszemu wzorowi. Między tylną osłoną a dolną częścią siedzenia oraz między dolną częścią siedzenia a obudową sporny wzór zawiera bowiem linie o kanciastym wyglądzie. Jego szpiczasta obudowa przedstawia raczej sięgający błotnika „krawat”, aniżeli strzałkę. Co się tyczy tylnej obudowy, jej kształt w spornym wzorze nie jest wydłużony, w przeciwieństwie do przypominającego łzę kształtu tylnej obudowy we wcześniejszym wzorze.

Ponadto zdaniem Sądu w spornym wzorze nie można odnaleźć także charakterystycznych dla wcześniejszego wzoru specyficznej całościowej sylwetki i szczególnego kształtu o „zaokrąglonym, kobiecym charakterze, który można określić także jako »vintage«”, ponieważ sporny wzór cechuje się prostymi liniami i kątami, co sprawia, że wrażenie wywierane przez dzieło odpowiadające wcześniejszemu wzorowi i to wywierane przez sporny wzór jest inne.