Sprawa C‑220/18 PPU

ML

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hanseatisches Oberlandesgericht in Bremen)

Odesłanie prejudycjalne – Pilny tryb prejudycjalny – Współpraca policyjna i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Europejski nakaz aresztowania – Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW – Artykuł 1 ust. 3 – Procedury przekazywania osób między państwami członkowskimi – Warunki wykonania – Podstawy odmowy wykonania – Karta praw podstawowych Unii Europejskiej – Artykuł 4 – Zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania – Warunki pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim – Zakres badania przeprowadzanego przez wykonujące nakaz organy sądowe – Istnienie środka prawnego w wydającym nakaz państwie członkowskim – Zapewnienie złożone przez organy tego państwa członkowskiego

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 25 lipca 2018 r.

1. Pytania prejudycjalne–Pilny tryb prejudycjalny–Przesłanki–Osoba pozbawiona wolności–Rozstrzygnięcie sprawy mogące mieć wpływ na to pozbawienie wolności

   (statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 23a; regulaminu postępowania przed Trybunałem, art. 107)

2. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Przekazanie osób skazanych bądź podejrzanych, organom sądowym wydającym nakaz–Obowiązek poszanowania praw podstawowych i podstawowych zasad prawa–Zakres–Ograniczenia

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4; decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299)

3. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Artykuł 15 ust. 2–Przekazanie osób skazanych bądź podejrzanych, organom sądowym wydającym nakaz–Skutki stwierdzenia niebezpieczeństwa nieludzkiego lub poniżającego traktowania osoby objętej europejskim nakazem aresztowania

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4; decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299, art. 15 ust. 2)

4. Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych–Decyzja ramowa w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi–Przekazanie osób skazanych bądź podejrzanych, organom sądowym wydającym nakaz–Obowiązek poszanowania praw podstawowych i podstawowych zasad prawa–Warunki pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim–Ryzyko nieludzkiego lub poniżającego traktowania–Badanie przez wykonujący nakaz organ sądowy–Zakres

   (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4; decyzja ramowa Rady 2002/584, zmieniona decyzją ramową 2009/299, art. 1 ust. 3, art. 5, art. 6 ust. 1)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 43–46)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 54–62)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 63–66)

4.  Artykuł 1 ust. 3, art. 5 i art. 6 ust. 1 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi, zmienionej decyzją ramową Rady 2009/299/WSiSW z dnia 26 lutego 2009 r., należy interpretować w ten sposób, że gdy wykonujący nakaz organ sądowy dysponuje danymi świadczącymi o istnieniu systemowych lub ogólnych nieprawidłowości dotyczących warunków pozbawienia wolności w zakładach penitencjarnych wydającego nakaz państwa członkowskiego, których dokładność sąd odsyłający powinien sprawdzić przy uwzględnieniu wszystkich uaktualnionych informacji:

   –

   wykonujący nakaz organ sądowy nie może wykluczyć istnienia rzeczywistego niebezpieczeństwa, że osoba objęta europejskim nakazem aresztowania wydanym w celu wykonania kary pozbawienia wolności będzie poddana nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu art. 4 karty praw podstawowych Unii Europejskiej, na tej tylko podstawie, że osobie tej przysługuje w wydającym nakaz państwie członkowskim środek prawny umożliwiający jej zaskarżenie warunków pozbawienia wolności, choć istnienie takiego środka prawnego może zostać wzięte pod uwagę przez wspomniany organ dla celów podjęcia decyzji o przekazaniu zainteresowanej osoby;

   –	wykonujący nakaz organ sądowy jest zobowiązany do zbadania jedynie warunków pozbawienia wolności w zakładach penitencjarnych, w których według dostępnych mu informacji wspomniana osoba zostanie prawdopodobnie osadzona, w tym tymczasowo lub przejściowo;

   –

   wykonujący nakaz organ sądowy musi sprawdzić w tym celu jedynie konkretne i dokładne warunki pozbawienia wolności zainteresowanej osoby, które mają znaczenie dla ustalenia, czy osoba ta będzie narażona na rzeczywiste niebezpieczeństwo nieludzkiego lub poniżającego traktowania w rozumieniu art. 4 karty praw podstawowych;

   –

   wykonujący nakaz organ sądowy może wziąć pod uwagę informacje przedstawione przez organy wydającego nakaz państwa członkowskiego inne od wydającego nakaz organu sądowego, takie jak w szczególności zapewnienie, że zainteresowana osoba nie będzie poddana ludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu w rozumieniu art. 4 karty praw podstawowych.

   (zob. pkt 117; sentencja)