Sprawa C‑190/17

Lu Zheng

przeciwko

Ministerio de Economía y Competitividad

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Superior de Justicia de Madrid)

Odesłanie prejudycjalne – Kontrola środków pieniężnych wwożonych do Unii Europejskiej lub wywożonych z Unii Europejskiej – Rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 – Zakres stosowania – Artykuł 63 TFUE – Swobodny przepływ kapitału – Obywatel państwa trzeciego przewożący w swych bagażach znaczącą kwotę środków pieniężnych bez zgłoszenia – Obowiązek złożenia deklaracji w związku z wywiezieniem owych środków z terytorium hiszpańskiego – Sankcje – Proporcjonalność

Streszczenie – wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 31 maja 2018 r.

1. Swobodny przepływ kapitału i płatności–Kontrola środków pieniężnych wwożonych do Unii Europejskiej lub wywożonych z Unii Europejskiej–Rozporządzenie nr 1889/2005–Obowiązek złożenia deklaracji–Zakres–Możliwość stosowania przez państwa członkowskie krajowych kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Unii–Dopuszczalność

   (art. 65 TFUE; rozporządzenie nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 1 ust. 2, art. 3 ust. 1)

2. Swobodny przepływ kapitału–Ograniczenia–Obowiązek zgłoszenia znacznych kwot środków pieniężnych wwożonych na terytorium państwa członkowskiego lub wywożonych z niego–Uregulowanie krajowe przewidujące, w wypadku uchybienia temu obowiązkowi, nałożenie grzywny mogącej wynosić dwukrotność niezgłoszonej kwoty–Naruszenie zasady proporcjonalności–Niedopuszczalność

   (art. 63 TFUE, 65 TFUE; rozporządzenie nr 1889/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 9)

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 29, 31, 33, 34)

2.  Artykuły 63 i 65 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisom państwa członkowskiego, tego rodzaju jak rozpatrywanym w postępowaniu głównym, które przewidują, że uchybienie obowiązkowi zgłoszenia znacznych kwot środków pieniężnych wwożonych na terytorium tego państwa lub wywożonych z niego podlega karze grzywny mogącej wynosić dwukrotność niezgłoszonej kwoty.

   W tym względzie należy przypomnieć, że Trybunał orzekł, iż o ile na podstawie art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1889/2005 państwa członkowskie posiadają zakres uznania dotyczący wyboru sankcji, jakie przyjmą w celu zapewnienia przestrzegania obowiązku zgłoszenia przewidzianego w art. 3 tego rozporządzenia, o tyle grzywna, której wysokość odpowiada 60% kwoty niezgłoszonych środków pieniężnych, jeżeli kwota ta przekracza 50000 EUR, nie wydaje się proporcjonalna, biorąc pod uwagę charakter naruszenia. Trybunał uznał bowiem, że taka grzywna wykracza poza granice tego, co jest konieczne dla zagwarantowania przestrzegania tego obowiązku i zapewnienia realizacji celów zamierzonych przez to rozporządzenie, mając na uwadze, że grzywna przewidziana w art. 9 nie ma na celu karania ewentualnych oszukańczych lub bezprawnych czynności, a jedynie karanie naruszenia wspomnianego obowiązku (wyrok z dnia 16 lipca 2015 r., Chmielewski, C‑255/14, EU:C:2015:475, pkt 29–31).

   Ponadto, nawet jeśli tego rodzaju grzywna jest obliczana przy uwzględnieniu pewnych okoliczności obciążających, z zastrzeżeniem poszanowania zasady proporcjonalności, to jednak fakt, że jej wysokość maksymalna może wynosić dwukrotność kwoty niezgłoszonych środków pieniężnych, i że w każdym razie, jak w niniejszej sprawie, grzywna może zostać wymierzona w wysokości odpowiadającej prawie 100% tej kwoty, wykracza poza granice tego, co konieczne do zagwarantowania poszanowania obowiązku zgłoszenia.

   (zob. pkt 43, 45, 46; sentencja)