Sprawa T‑316/16

Moravia Consulting spol. s r. o.

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego unijnego znaku towarowego SDC‑554S – Niezarejestrowany wcześniejszy słowny krajowy znak towarowy SDC‑554S – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Dowody wykazujące treść prawa krajowego – Zasada 19 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2868/95 [obecnie art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430] – Przedstawienie dowodów po raz pierwszy przed izbą odwoławczą – Uznanie przysługujące izbie odwoławczej – Artykuł 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1001]

Streszczenie – wyrok Sądu (dziewiąta izba) z dnia 12 października 2017 r.

1. Postępowanie sądowe – Pismo wszczynające postępowanie – Wymogi formalne – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Brak argumentów na poparcie żądania – Niedopuszczalność

   [regulamin postępowania przed Sądem, art. 76 lit. d)]

2. Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym – Przesłanki – Wykładnia w świetle prawa Unii – Ocena w świetle kryteriów ustanowionych przez prawo krajowe, któremu podlega oznaczenie, na które się powołano

   (rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 4, art. 76 ust. 1)

3. Znak towarowy Unii Europejskiej – Definicja i uzyskanie unijnego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie handlowym – Oznaczenie uprawniające właściciela do zakazania używania późniejszego znaku towarowego – Ciężar dowodu

   (rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 4)

4. Znak towarowy Unii Europejskiej – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu – Badanie przez izbę odwoławczą – Zakres – Okoliczności faktyczne i dowody nieprzedstawione na poparcie sprzeciwu w wyznaczonym w tym celu terminie – Dowody wykazujące treść prawa krajowego – Uwzględnienie – Uznanie przysługujące izbie odwoławczej

   [rozporządzenia: Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 4, art. 76 ust. 2; Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 19 ust. 2 lit. d), zasada 50 ust. 1 akapit trzeci]

5. Postępowanie sądowe – Przedstawienie dowodów – Termin – Opóźnienie w złożeniu wniosków dowodowych – Przesłanki

   (regulamin postępowania przed Sądem, art. 85 § 1, 3)

6. Trybunał Sprawiedliwości – Wyroki – Wykładnia norm prawnych – Stosowanie wobec stosunków prawnych powstałych przed ogłoszeniem wyroku

1.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 29, 30)

2.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 38–40)

3.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 41)

4.  Zasada 19 ust. 2 lit. d) rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego [obecnie art. 7 ust. 2 lit. d) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/1430 z dnia 18 maja 2017 r. uzupełniającego rozporządzenie nr 207/2009 oraz uchylającego rozporządzenia nr 2868/95 i (WE) nr 216/96 (Dz.U. 2017, L 205, s. 1)] nakłada na wnoszącego sprzeciw ciężar przedstawienia Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej nie tylko danych wykazujących, że spełnia on przesłanki wymagane zgodnie z ustawodawstwem krajowym, o którego zastosowanie wnosi, do umożliwienia mu sprzeciwienia się wobec rejestracji unijnego znaku towarowego z uwagi na wcześniejsze prawo, lecz również danych określających treść tego ustawodawstwa.

   Ponadto zasada 50 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia nr 2868/95 przewiduje, że w przypadku gdy odwołanie dotyczy decyzji Wydziału Sprzeciwów, izba odwoławcza ogranicza rozpatrywanie odwołania do faktów i dowodów przedstawionych w terminie ustalonym lub określonym przez Wydział Sprzeciwów, chyba że uzna ona, iż należy uwzględnić „dodatkowe” lub „uzupełniające” fakty i dowody zgodnie z art. 76 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (obecnie art. 95 ust. 2 rozporządzenia 2017/1001 w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej). Zasady 50 rozporządzenia nr 2868/95 nie można jednak interpretować w ten sposób, że rozszerza ona zakres uznania izb odwoławczych na nowe dowody.

   W tym względzie w sytuacji gdy w ramach postępowania w sprawie sprzeciwu skarżąca nie przedstawiła w wyznaczonym terminie choćby najmniejszego dowodu dotyczącego treści prawa krajowego i nie wskazała zasadnego powodu uzasadniającego jej postępowanie, a jedyny element przedstawiony przez skarżącą w celu wykazania istnienia, ważności i zakresu ochrony niezarejestrowanego wcześniejszego znaku towarowego nie dostarczał żadnych informacji na temat używania powołanego wcześniejszego znaku towarowego i nie zawierał także informacji dotyczących przesłanek ustanowionych w prawie krajowym, przywołane przez skarżącą po raz pierwszy w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą odniesienia do przepisów ustawodawstwa krajowego nie stanowią „dodatkowych” lub „uzupełniających” dowodów w stosunku do tych, które zostały przedstawione przed Wydziałem Sprzeciwów. W takim wypadku Izbie Odwoławczej nie przysługuje uznanie co do przyjęcia dowodów przedłożonych po raz pierwszy przed tą Izbą, ponieważ dowody te zostały przedstawione po terminie.

   (zob. pkt 42, 49, 51–55, 60, 61)

5.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 63)

6.  Zobacz tekst orzeczenia.

   (zob. pkt 64)